soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.755
- Likes
- 6.505
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Λίγες μέρες μείναμε στο αγκυροβόλιο του Ειλάτ. Δυο Ισραηλινοί στρατιώτες οπλισμένοι σαν αστακο, με το χέρι στο αυτόματο, τριγύρισαν το κατάστρωμα, ο ένας από την μια πλευρά και ο άλλος κοντά στην σκάλα. Το Ισραήλ έχει καταφέρει και έκανε δικό του αυτό το μικρό κομμάτι παραλίας στην Ερυθρά για να έχει πρόσβαση στον Ινδικό ωκεανό και συνεπώς στην Ασία, και να μην εξαρτάται από την διώρυγα του Σουέζ που ανήκει στην Αίγυπτο. Την στιγμή που πλευρίζαμε πλήθος από πράκτορες φορτίου, τοπικές αρχές, διάφοροι υπάλληλοι και υπαλληλίσκοι μας περίμεναν. Τα νέα για το φορτίο τα είχαν πληροφορηθεί από εμάς. Ακολούθησε και ένα είδους προσωπικής ανάκρισης σε καθένα από μας ξεχωριστά Αλλά όλα αυτά ήταν τυπικότητες. Μήπως νόμιζαν πως επίτηδες κάναμε στο φορτίο τη ζημιά;
Το Ειλάτ ήταν μια πόλη κτισμένη στην έρημο. Έίχε το κλίμα της ερήμου, και η ζέστη μήνα Αύγουστο ήταν φοβερή. Νέα κτίρια, μερικά ξενοδοχεία τότε, μοντέρνοι δρόμοι, και ελάχιστο πράσινο μόνο σε κάποιο παρκάκι. Η Άκαμπα της Ιορδανίας, φαινόταν καθαρά απ’ εδώ. Ξεχωρίζαν οι μιναρέδες και τα μεγάλα κτίρια. Κι΄ αυτή ήταν κτισμένη στην άκρη της ερήμου. Πράσινο δεν φαινόταν πουθενά. Στο κέντρο της πόλης του Ειλάτ βρισκόταν και η κεντρική πλαζ. Οι στρατιώτες άνδρες ή κοπέλες, τοποθετούσαν το όπλο πάνω στα βότσαλα, έβγαζαν τα στρατιωτικά ρούχα και έκαναν το μπάνιο τους. Η ζέστη το μεσημέρι ξεπέρναγε τους σαράντα βαθμούς. Ήταν πολύ σύνηθες να κυκλοφορούν στρατιώτες οπλισμένοι, στα καταστήματα, στους δρόμους παντού. Στο μοναδικό νυχτερινό κέντρο λίγο έξω από την πόλη η ελληνική μουσική είχε την τιμητική της.
Τα κοντέινερς και τα αυτοκίνητα δεν άργησαν να ξεφορτωθούν. Μετά από μια εβδομάδα ξεκινήσαμε για τη διώρυγα του Σουέζ. Είναι η μεγαλύτερη διώρυγα στον κόσμο κι έχει μήκος 168 χλμ. Είναι έργο του Λεσσέψ και οι εργασίες του ανοίγματος του τέλειωσαν το 1869. Αρκετοί Έλληνες εργάτες δούλεψαν εδώ, και οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν ακολούθως στη Αίγυπτο. Πολλοί επίσης Έλληνες πλοηγοί μας τύχαιναν κατά τον διάπλου της διώρυγας. Για πολιτικούς λόγους τους προτιμούσαν οι Αιγύπτιοι έναντι των Άγγλων ή των Γάλλων. Εδώ δεν έχει λεκάνες όπως η διώρυγα του Παναμά. Όμως στα περισσότερα σημεία του χωράει ένα μόνο πλοίο. Από το μέρος της Ερυθράς θάλασσας βρίσκεται η πόλη του Σουέζ, σύγχρονη με πολλά ναυτιλιακά γραφεία. Στη μέση είναι η Ισμαϊλία με πιο γνήσιο Αιγυπτιακό χρώμα. Είναι πνιγμένη στο πράσινο και στους κοκκοφοίνικες. Το πλοίο περνά πολύ κοντά από την κεντρική πλατεία με τα κτίρια του ισλαμικού ρυθμού καιτους μιναρέδες. Στο κέντρο του καναλιού υπάρχει μια λίμνη όπου συχνά αγκυροβολούν τα πλοία, για να περάσουν αυτά που έρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση, και ακολούθως να συνεχίσουν. Από το μέρος της Μεσόγειο βρίσκεται το Port Side, πόλη και λιμάνι που έχει καθιερωθεί σαν περιοχή αφορολόγητων ειδών. Σε όλη την ανατολική πλευρά του καναλιού επικρατεί έρημος και άμμος. Κάποια εποχή έβλεπες και μερικά τανκς μισοθαμένα στο έδαφος.
Βρεθήκαμε ξανά στη Μεσόγειο. Σε λίγες μέρες μπήκαμε στο Αιγαίο και πήγαμε στη Σμύρνη. Συμπληρώθηκε έτσι ο γύρος του κόσμου, που σε αυτό συντέλεσαν το είδος του φορτίου και τα λιμάνια Υπήρξαν κι άλλες όμοιες περιπτώσεις με το γύρο του κόσμου, περισσότερες από ανατολάς προς δυσμάς. Αυτό το ταξίδι είχε όπως ανέφερα μερικές μοναδικές ιδιαιτερότητες που το ξεχώριζε από τα άλλα.
Στη Σμύρνη βρέθηκα μπροστά σ’ ένα αξέχαστο πολιτισμικό σοκ. Μαζί μ ένα φίλο μου μπήκαμε σε κάποιο χρυσοχοείο για αγορά χρυσού που τότε ήταν φτηνά εκεί. Ο καταστηματάρχης ήταν μόνος του. Ήταν ψηλός, μελαχρινός, εύσωμος, με μεγάλα όλα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Σωστός άντρακλας. Του μιλήσαμε στα αγγλικά αλλά αμέσως μας κατάλαβε ότι ήμασταν Έλληνες και άρχισε να μας μιλά στα ελληνικά Όμως αυτά δεν ήταν ελληνικά αλλά Κρητικά, με λέξεις ξεχασμένες που είχα χρόνια να ακούσω. Λέξεις που από τότε είχαν εξαφανιστεί από το κρητικό λεξιλόγιο. Ήταν απόλαυση που τον άκουγα και είχε αυτή τη βαριά προφορά που ξεχωρίζει τους κατοίκους των χωριών του νομού Χανίων. Με γύριζαν πολλά χρόνια πίσω.
- Μα εσύ του λέω μιλάς Κρητικά. Τότε αυτό το θηρίο από τη Σμύρνη με μια νοσταλγία και με μάτια θολά που έβλεπαν το βάθος του χρόνου, μου είπε:
- Είμαι από τη Σούδα…, φύγαμε από εκεί όταν ήμουν 12 χρονών…..
Τέλος
Soudianos
13-4-2010
Το Ειλάτ ήταν μια πόλη κτισμένη στην έρημο. Έίχε το κλίμα της ερήμου, και η ζέστη μήνα Αύγουστο ήταν φοβερή. Νέα κτίρια, μερικά ξενοδοχεία τότε, μοντέρνοι δρόμοι, και ελάχιστο πράσινο μόνο σε κάποιο παρκάκι. Η Άκαμπα της Ιορδανίας, φαινόταν καθαρά απ’ εδώ. Ξεχωρίζαν οι μιναρέδες και τα μεγάλα κτίρια. Κι΄ αυτή ήταν κτισμένη στην άκρη της ερήμου. Πράσινο δεν φαινόταν πουθενά. Στο κέντρο της πόλης του Ειλάτ βρισκόταν και η κεντρική πλαζ. Οι στρατιώτες άνδρες ή κοπέλες, τοποθετούσαν το όπλο πάνω στα βότσαλα, έβγαζαν τα στρατιωτικά ρούχα και έκαναν το μπάνιο τους. Η ζέστη το μεσημέρι ξεπέρναγε τους σαράντα βαθμούς. Ήταν πολύ σύνηθες να κυκλοφορούν στρατιώτες οπλισμένοι, στα καταστήματα, στους δρόμους παντού. Στο μοναδικό νυχτερινό κέντρο λίγο έξω από την πόλη η ελληνική μουσική είχε την τιμητική της.
Τα κοντέινερς και τα αυτοκίνητα δεν άργησαν να ξεφορτωθούν. Μετά από μια εβδομάδα ξεκινήσαμε για τη διώρυγα του Σουέζ. Είναι η μεγαλύτερη διώρυγα στον κόσμο κι έχει μήκος 168 χλμ. Είναι έργο του Λεσσέψ και οι εργασίες του ανοίγματος του τέλειωσαν το 1869. Αρκετοί Έλληνες εργάτες δούλεψαν εδώ, και οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν ακολούθως στη Αίγυπτο. Πολλοί επίσης Έλληνες πλοηγοί μας τύχαιναν κατά τον διάπλου της διώρυγας. Για πολιτικούς λόγους τους προτιμούσαν οι Αιγύπτιοι έναντι των Άγγλων ή των Γάλλων. Εδώ δεν έχει λεκάνες όπως η διώρυγα του Παναμά. Όμως στα περισσότερα σημεία του χωράει ένα μόνο πλοίο. Από το μέρος της Ερυθράς θάλασσας βρίσκεται η πόλη του Σουέζ, σύγχρονη με πολλά ναυτιλιακά γραφεία. Στη μέση είναι η Ισμαϊλία με πιο γνήσιο Αιγυπτιακό χρώμα. Είναι πνιγμένη στο πράσινο και στους κοκκοφοίνικες. Το πλοίο περνά πολύ κοντά από την κεντρική πλατεία με τα κτίρια του ισλαμικού ρυθμού καιτους μιναρέδες. Στο κέντρο του καναλιού υπάρχει μια λίμνη όπου συχνά αγκυροβολούν τα πλοία, για να περάσουν αυτά που έρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση, και ακολούθως να συνεχίσουν. Από το μέρος της Μεσόγειο βρίσκεται το Port Side, πόλη και λιμάνι που έχει καθιερωθεί σαν περιοχή αφορολόγητων ειδών. Σε όλη την ανατολική πλευρά του καναλιού επικρατεί έρημος και άμμος. Κάποια εποχή έβλεπες και μερικά τανκς μισοθαμένα στο έδαφος.
Βρεθήκαμε ξανά στη Μεσόγειο. Σε λίγες μέρες μπήκαμε στο Αιγαίο και πήγαμε στη Σμύρνη. Συμπληρώθηκε έτσι ο γύρος του κόσμου, που σε αυτό συντέλεσαν το είδος του φορτίου και τα λιμάνια Υπήρξαν κι άλλες όμοιες περιπτώσεις με το γύρο του κόσμου, περισσότερες από ανατολάς προς δυσμάς. Αυτό το ταξίδι είχε όπως ανέφερα μερικές μοναδικές ιδιαιτερότητες που το ξεχώριζε από τα άλλα.
Στη Σμύρνη βρέθηκα μπροστά σ’ ένα αξέχαστο πολιτισμικό σοκ. Μαζί μ ένα φίλο μου μπήκαμε σε κάποιο χρυσοχοείο για αγορά χρυσού που τότε ήταν φτηνά εκεί. Ο καταστηματάρχης ήταν μόνος του. Ήταν ψηλός, μελαχρινός, εύσωμος, με μεγάλα όλα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Σωστός άντρακλας. Του μιλήσαμε στα αγγλικά αλλά αμέσως μας κατάλαβε ότι ήμασταν Έλληνες και άρχισε να μας μιλά στα ελληνικά Όμως αυτά δεν ήταν ελληνικά αλλά Κρητικά, με λέξεις ξεχασμένες που είχα χρόνια να ακούσω. Λέξεις που από τότε είχαν εξαφανιστεί από το κρητικό λεξιλόγιο. Ήταν απόλαυση που τον άκουγα και είχε αυτή τη βαριά προφορά που ξεχωρίζει τους κατοίκους των χωριών του νομού Χανίων. Με γύριζαν πολλά χρόνια πίσω.
- Μα εσύ του λέω μιλάς Κρητικά. Τότε αυτό το θηρίο από τη Σμύρνη με μια νοσταλγία και με μάτια θολά που έβλεπαν το βάθος του χρόνου, μου είπε:
- Είμαι από τη Σούδα…, φύγαμε από εκεί όταν ήμουν 12 χρονών…..
Τέλος
Soudianos
13-4-2010
Θα μου λείψετε όλοι!
