Τουρκία Στα βάθη της Ανατολής...9 ημέρες...3620 χιλιόμετρα

[Giristroula]

Πρώτη μέρα

Από συζητήσεις με φίλους διαπιστώνω κατά καιρούς οτι η Τουρκία γι' άλλους είναι αγαπητός προορισμός, γι' άλλους μισητός και γι' άλλους αδιάφορος. Εμένα προσωπικά με τραβάει ιδιαίτερα η μαγεία της Ανατολής και τα τελευταία χρόνια την ανακαλύπτω σιγά σιγά. Έχω πάει αρκετές φορές στα μικρασιατικά παράλια (Αιβαλί, Πέργαμο, Έφεσσο, Κουσάντασι,Δικελί), στη Σμύρνη, στη Προύσα και στη Πόλη με τα όμορφά της! Σε όλες αυτές τις εκδρομές, είδα διαφορετικά πράγματα, έζησα στους ρυθμούς της Ανατολής, γεύτηκα χρώματα και μυρωδιές ξεχωριστές και γενικώς γύρισα με όμορφες εικόνες, που συχνά τις αναπολώ.Βλέπω τις φωτογραφίες και νοσταλγώ...και ταξιδεύω ξανά...
Ψάχνοντας για ένα διαφορετικό ταξίδι, έπεσε στα χέρια μου ένα πρόγραμμα για την Καππαδοκία και την τουρκική ριβιέρα. Αυτό ήταν...ο κύβος ερρίφθη!Το μελέτησα και το πρότεινα στην παρέα μου, προσπαθώντας να την πείσω με τα τόσα πολλά που είχαμε να δούμε και με τη δελεαστική τιμή στην οποία προσφερόταν η εκδρομή. 9 ημέρες, όλα πληρωμένα-εκτός από εισόδους σε μουσεία, καφέδες, ποτά κλπ-μόνο 520 ευρώ! Δικαιολογίες του τύπου "που θα πάμε με τόση ζέστη καλοκαιριάτικα εκεί στα κατάβαθα" και "δε μ' ενθουσιάζει και τόσο η Τουρκία" ξεπεράστηκαν γρήγορα και οι συμμετοχές δηλώθηκαν!
Η πολυπόθητη μέρα έφτασε και ένα πρωϊ με τη δροσούλα, με πολλά σχέδια και προσδοκίες, γεμάτοι χαρά για εξερεύνηση μπήκαμε στο πλοιαράκι της γραμμής για τα τουρκικά παράλια και συγκεκριμένα για το Αιβαλί. Ο καιρός καταπληκτικός, η θάλασσα ακούνητη, κόσμος γνωστός και άγνωστος σε μικρά πηγαδάκια και η άγκυρα σηκώθηκε. Αφήσαμε πίσω τα πάτρια εδάφη και ξεκινήσαμε γι' άλλες πολιτείες...για νέες εμπειρίες. Θα είμασταν πίσω σε 10 μέρες...αν δε μας κράταγαν σε κανένα χαρέμι...
Το ταξίδι με το πλοίο διήρκεσε κάτι λιγότερο από 2 ώρες. Αποβιβαστήκαμε, συγκεντρωθήκαμε στο τελωνείο και αφού τελέψαμε με τα διαδικαστικά και τους ελέγχους, βγήκαμε έξω για να συναντήσουμε τον οδηγό και τον ξεναγό μας. Φορτωθήκαμε στο πούλμαν εμείς και οι αποσκευές μας, τελικώς είμασταν μία ζωντανή παρέα 24 ατόμων, και ξεκινήσαμε μηδενίζοντας το μετρητή των χιλιομέτρων και κάνοντας τις απαραίτητες συστάσεις γνωριμίας.
Μετά από 3 ωρίτσες, φτάσαμε στη Σμύρνη, όπου κάναμε την πρώτη μας στάση για καφέ, κολατσιό και ψώνια στην αγορά της. Δύο ώρες ήταν ο,τι έπρεπε για να ξεμουδιάσουμε, να ξεδιψάσουμε, να κολατσίσουμε και να κάνουμε συνάλλαγμα. Το 1 ευρώ αντιστοιχούσε σε 2,30 τουρκικές λίρες. Επίσης αγοράσαμε από τον ΟΤΕ της Τουρκίας μία τηλεκάρτα, που αν θυμάμαι καλά κόστιζε 4 ευρώ, και με αυτή κάναμε άνετα τα τηλεφωνήματά μας προς την Ελλάδα, χωρίς να χρεώνουμε με υπέρογκα ποσά το λογαριασμό του κινητού. Καρτοτηλέφωνα υπήρχαν παντού. Είναι μεγάλη οικονομία. Εμένα να φανταστήτε μου περίσσεψαν και μονάδες, παρόλο που τη χρησιμοποιούσα 10 ημέρες.
Μετά από αυτή τη στάση, συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Περάσαμε από τις πόλεις Αϊδίνι και Ντενισλί και απόγευμα πια φτάσαμε στο ξενοδοχείο, όπου διανυκτερεύσαμε την πρώτη νύχτα, κοντά στο Παμούκαλε. Τη μέρα αυτή κάναμε πολλά χιλιόμετρα, είμασταν αρκετές ώρες στο πούλμαν με μουσικούλα, γνωριμίες και χαρούμενη διάθεση. Πήραμε τα δωμάτιά μας και οι δυνατότητες εντός του ξενοδοχείου ήταν οι εξής: Φαγητό, που περιλαμβανόταν στην τιμή, θερμά λουτρά, διότι η περιοχή είχε πολλά ιαματικά νερά,-δωρεάν-και μασάζ-επί πληρωμή.Εγώ και η παρέα μου επιλέξαμε και τα τρία!
Βάλαμε το μαγιώ μας, πήγαμε στην εξωτερική χαβούζα, γιατί στην εσωτερική είχε πολύ ζέστη, και πήραμε το ζεστό μας μπάνιο σε 44 βαθμούς, παρακαλώ!Ήταν τόσο όμορφα και χαλαρωτικά που έφυγε όλη η κούραση. Μετά από αυτό ακολούθησε το μασάζ με τα αρωματικά λάδια και ήρθε και έδεσε. Τι άλλο να θέλεις μετά από αυτή την καλοπέραση;Μόνο ΦΑΙ!
Η πείνα, ως γνωστόν, δε περνά ούτε με μπάνιο, ούτε με μασάζ, οπότε ντυθήκαμε και κατεβήκαμε στο εστιατόριο στο παρά πέντε, ίσα που προλάβαμε ανοιχτό το μπουφέ για το δείπνο. Καθίσαμε αρκετή ώρα, χλαπακιάσαμε, χαλαρώσαμε...μας έριξαν αλάτι και φύγαμε!Ακολούθησε μπυρίτσα EF ES στο μπαρ του ξενοδοχείου, γύρω από τη πισίνα και διασκεδάζαμε με τούρκικη μουσική από πάρτυ αποφοίτησης που γινόταν στην άλλη πλευρά της πισίνας. Είχαμε έννοια πως θα κοιμηθούμε με τη φασαρία και ως δια μαγείας στις 11 ακριβώς, εκεί που το κέφι των παιδιών ήταν στο ζενίθ...το διαλύσανε. Προφανώς, όλα ήταν προγραμματισμένα, όχι όπως στην Ελλάδα..όσο πάει...μέχρι το πρωϊ ας πούμε.
Κατα τις 12.30 το διαλύσαμε και πήγαμε για ύπνο, μετά από μία τόσο κουραστική μέρα. Είμασταν στο πόδι από νωρίς το πρωϊ και για να σας προετοιμάσω...θα χάναμε τον ύπνο μας για τις υπόλοιπες 9 ημέρες...θα σας τα λέω αναλυτικά στην πορεία!

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 17

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 17

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[mfish]

Ανυπομονω να φτασεις Καππαδοκια...απο τις πιο ωραιες εικονες που θυμαμαι ειναι να ανοιγω τα ματια μου ξημερωματα στο λεωφορειο και να αντικρυζω αυτο το υπεροχο τοπιο!

 

[canf]

ωραιο φαινεται το ταξιδι γυριστρουλα

 

[pattyyy]

Για πες, για πες...Θα το παρακολουθήσω με ενδιαφέρον αυτό το ταξίδι!

 

[ΕΡΣΗ]

Πάντα μου αρέσουν οτι αφορά τη γείτονα!

 

[Giristroula]

Παιδιά θα σας ταξιδέψω σε αυτά τα μέρη και με το ημερήσιο ημερολόγιο μου και με φωτογραφικό υλικό που μιλάει από μόνο του!Ένα θα σας πω...γύρισα σωματικά μετά από 10 μέρες και έκανα πολλές, πολλές μέρες να γυρίσω ψυχικά και νοερά...και νομίζω πως αυτό είναι η μεγάλη επιτυχία του ταξιδιού. Να φανταστείτε οτι τις πρώτες μέρες στη δουλειά διάφοροι μιλούσαν γύρω μου για προβλήματα, για μιζέριες, για θέματα ρουτίνας (πριν ακόμη αρχίσει τούτο το κακό του τελευταίου μήνα με την κατάσταση της χώρας) και γω που δεν είχα γυρίσει ακόμη...έδειχνα πως άκουγα, αλλά από το ένα έμπαιναν και από το άλλο έβγαιναν, ήμουν ακόμη εκεί...η ψυχή μου, το μυαλό μου και τα μάτια μου. Αυτό τα λέει όλα...είχα πολύ καιρό να το νιώσω αυτό μετά από ταξίδι.

 

[renata]

Ti μου θυμίζεις τώρααααααααα
το πρώτο μου μακρυνό ταξίδι με την μοτοσυκλέτα μου εν έτει...1988!!!!!!!!!!
καπαδοκία αγάπη μου!!

 

[Giristroula]

Ti μου θυμίζεις τώρααααααααα
το πρώτο μου μακρυνό ταξίδι με την μοτοσυκλέτα μου εν έτει...1988!!!!!!!!!!
καπαδοκία αγάπη μου!!

Πιστεύω οτι θα βρεις αλλαγές μετά από τόσα χρόνια και αυτό το λέω σχετικά με την ανάπτυξη του τουρισμού και το τι προσφέρεται σήμερα στον επισκέπτη. Μία συνταξιδιώτισσα που είχε πάει πριν 4-5 χρόνια στην Καππαδοκία, μας έλεγε συγκεκριμένα για το υπαίθριο μουσείο Goreme οτι ήταν άθλιος χώρος και σε πολλές λαξευτές εκκλησιές και σπηλιές ζούσαν ζώα και δεν το είχαν αξιοποιήσει, ούτε έβαζαν εισιτήριο και φέτος που ξαναπήγε η γυναίκα μαζί μας έμεινε με ανοιχτό το στόμα από την καθαριότητα και την οργάνωση και βεβαίως υπάρχει πλέον εισιτήριο. Όπως βλέπετε η Τουρκία τρέχει με γοργούς ρυθμούς, σε αντίθεση με κάποιους άλλους...

 

[ΕΡΣΗ]

Πιστεύω οτι θα βρεις αλλαγές μετά από τόσα χρόνια και αυτό το λέω σχετικά με την ανάπτυξη του τουρισμού και το τι προσφέρεται σήμερα στον επισκέπτη. Μία συνταξιδιώτισσα που είχε πάει πριν 4-5 χρόνια στην Καππαδοκία, μας έλεγε συγκεκριμένα για το υπαίθριο μουσείο Goreme οτι ήταν άθλιος χώρος και σε πολλές λαξευτές εκκλησιές και σπηλιές ζούσαν ζώα και δεν το είχαν αξιοποιήσει, ούτε έβαζαν εισιτήριο και φέτος που ξαναπήγε η γυναίκα μαζί μας έμεινε με ανοιχτό το στόμα από την καθαριότητα και την οργάνωση και βεβαίως υπάρχει πλέον εισιτήριο. Όπως βλέπετε η Τουρκία τρέχει με γοργούς ρυθμούς, σε αντίθεση με κάποιους άλλους...

Το 2003, πήγα για πρώτη φορά στο υπαίθριο μουσείο στο Goreme και δεν ήταν καθόλου έτσι που το περιγράφει η συνταξιδιώτισα σου. Καθαρό ήταν, διαμορφωμενοπυς χώρους είχε, εισιτήριο -ακριβό βγάλαμε- και ζώα δεν είδαμε. Προφανώς το έχει μπλέξει με τίποτε άλλο.
Πήγα ξανά και το 2009 και ήταν ακριβώς όπως το είχα δει το 2003.

 

[harilander]

Το 2003, πήγα για πρώτη φορά στο υπαίθριο μουσείο στο Goreme και δεν ήταν καθόλου έτσι που το περιγράφει η συνταξιδιώτισα σου. Καθαρό ήταν, διαμορφωμενοπυς χώρους είχε, εισιτήριο -ακριβό βγάλαμε- και ζώα δεν είδαμε. Προφανώς το έχει μπλέξει με τίποτε άλλο.
Πήγα ξανά και το 2009 και ήταν ακριβώς όπως το είχα δει το 2003.

ή εμπλεξε τις χρονολογίες...:roll:
ποσο χρονων ήταν;

 

[Giristroula]

Δεύτερη Μέρα

Στις διακοπές δεν κοιμόμαστε πάρα πολύ, για να μπορέσουμε να δούμε όσο πιο πολλά γίνεται...
Ξυπνήσαμε λοιπόν αρκετά πρωϊ, πήραμε το πρωϊνό μας και τις βαλίτσες μας, ως γνήσιοι πλανόδιοι εξερευνητές και ξεκινήσαμε για τη Νεκρόπολη της Ιεράπολης και κατόπιν το Παμούκαλε, που απείχαν από το ξενοδοχείο μας 3 χιλ.
Οι ιαματικές ιδιότητες των νερών υπήρξε ο κυριότερος λόγος που ιδρύθηκε στο σημείο αυτό η Ιεράπολις. Η περίοδος ακμής της εντοπίζεται μεταξύ του 193-217 μ.Χ, όταν η πόλη αριθμούσε περίπου 100.000 κατοίκους. Η μεταφορά όμως της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας από το Μέγα Κων/νο στο Βυζάντιο σηματοδότησε το τέλος της ανάπτυξης της Ιεραπόλεως. Το 10ο αι. ο αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός την αναφέρει ως επισκοπική έδρα, το 1210 πέρασε στα χέρια των Σελτζούκων Τούρκων, αλλά το 1354 ένας καταστροφικός σεισμός την έσβησε εντελώς από το χάρτη. Πεντακόσια χρόνια αργότερα η αρχαιολογική σκαπάνη Γερμανών αρχαιολόγων έφερε και πάλι στο φως (1887) την ιαματική αυτή λουτρόπολη. Τρεις Ρωμαίοι αυτοκράτορες την τίμησαν με την επίσκεψή τους, ο Ανδριανός, ο Καρακάλλας και ο Βαλεντινιανός ενώ ρωμαϊκά είναι και τα περισσότερα κτίσματα που έχουν διασωθεί στον αρχαιολογικό χώρο. Στα σημαντικότερα μνημεία της Ιεραπόλεως περιλαμβάνονται οι δημόσιες θέρμες, το ρωμαϊκό θέατρο, το Νυμφαίο, η Ρωμαϊκή Αγορά, το μνημείο του Μαρτυρίου του Απ. Φιλίππου, ο ναός του Απόλλωνα και η κεντρική λιθόστρωτη λεωφόρος με τις κιονοστοιχίες, μήκους 1,6 χιλ. Στην εκτεταμένη νεκρόπολη διασώζονται σε εξαιρετική κατάσταση περισσότεροι από 1000 τάφοι, τύμβοι κι σαρκοφάγοι.

Το καλοδιατηρημένο ρωμαϊκό θέατρο, χτισμένο το 2ο μ.Χ αι. επί αυτοκρατορίας Ανδριανού, δεσπόζει επιβλητικό στο κέντρο της Ιεραπόλεως, είναι χωρητικότητας 12000 θεατών και φιλοξενούσε θρησκευτικές τελετές, μουσικές παραστάσεις και αγωνίσματα. Οι θέρμες κτισμένες με τεράστιους ογκόλιθους, βρίσκονται στο βόρειο και στο νοτιοδυτικό τμήμα της νεκρόπολης.

Περπατήσαμε περίπου 3 χιλ. και θαυμάσαμε όλα αυτά τα αξιοθέατα. Παρέα μας πετούσαν κάτι αηδόνια με τα όμορφα κελαηδήματά τους. Εντύπωση μας έκανε πως στην κορυφή μερικών τάφων υπήρχε ένας ανδρικος φαλος που δηλούσε πως ήταν θαμμένος άνδρας.
Στο τέλος της πόλης, έκανε την εμφάνισή του ένα ξενοδοχείο με τεράστιες πισίνες, όπου έπαιρναν το ιαματικό τους μπάνιο πάρα πολλοί επισκέπτες.

Συνεχίζοντας ξεπρόβαλλε μπροστά μας σαν έκπληξη, το Παμούκαλε. Από μακριά έμοιαζε με πάγο, με χιόνι, με αλάτι, με μπαμπάκι. Πραγματικά είναι από τα πιο όμορφα τοπία που έχω δει...Πρόκειται για φυσικό φαινόμενο μοναδικό στον κόσμο. Μία ολόκληρη πλαγιά ντυμένη στο βαμβάκι και ο καλλιτέχνης φυσικά είναι η φύση.

Επι τόπου, λοιπόν, μάθαμε την εξής ιστορία: Κάποτε, στα περίχωρα της πόλης Ντενισλί στη νοτιοδυτική Τουρκία, ζούσε μία νεαρή κοπέλα τόσο άχημη που κανείς δεν ήθελε να την παντρευτεί. Απογοητευμένη προσπάθησε να αυτοκτονήσει πηδώντας μέσα σε μία φυσική δεξαμενή του Παμούκαλε. Αντί όμως να πεθάνει, το ιαματικό νερό τη μεταμόρφωσε σε πολύ όμορφη κοπέλα. Ο άρχοντας της πόλης, που περνούσε τυχαία από την περιοχή, μόλις την αντίκρυσε την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και πολύ σύντομα το ειδύλιο εξελίχτηκε σε γάμο.

Αυτός ο παλιός τουρκικός μύθος είναι η γοητευτική λαϊκή εκδοχή για τις θεραπευτικές ιδιότητες των ιαματικών πηγών του Παμούκαλε. Η πανέμορφη αυτή εικόνα συγκαταλέγεται στις πιο χαρακτηριστικές καρτ ποστάλ της Τουρκίας.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι πάλλευκοι ασβεστολιθικοί σχηματισμοί έχουν δημιουργηθεί από τα πλούσια σε όξινο ανθρακικό ασβέστιο νερά των θερμών πηγών που αναβλύζουν από το έδαφος (η θερμοκρασία τους κυμαίνεται περίπου στους 35 ο Κελσίου). Καθώς το ζεστό νερό περνά μέσα από τα ασβεστολιθικά πετρώματα, εμπλουτίζεται με μεταλλικά στοιχεία, τα οποία στη συνέχεια ψύχονται στην επιφάνεια του εδάφους και αποτίθεντα με τη μορφή λευκού μαρμάρου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία φυικών δεξαμενών σε εκπληκτικά σχήματα, που θυμίζουν πέταλα λουλουδιών ή κελύφη στρειδιών.

Στη διάρκεια των αιώνων σχηματίστηκαν οριζόντιες αναβαθμίδες με λευκούς σταλακτίτες, βάθρες και φυσικές ασβεστολιθικές δεξαμενές, που υψώνονται περίπου 160 μ. πάνω από το έδαφος. Ο,τι και να σας πω είναι λίγο, γι' αυτό το συναρπαστικό τοπίο, που όμοιό του δεν υπάρχει τον κόσμο και οδήγησε τους Τούρκους να προσδώσουν στη συγκεκριμένη περιοχή την ονομασία Παμούκαλε που σημαίνει ετυμολογικά "φρούριο από Βαμβάκι" και την Ουνέσκο να εντάξει το 1988 το Παμούκαλε στη λίστα των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Οι επισκέπτες δεν μπορούν να περπατήσουν σε όλες τις λίμνες ή να κάνουν μπάνιο, παρά μόνο σε μερικές. Για να περπατήσει κανείς στο χώρο αυτό, πρέπει να βγάλει τα παπούτσια του, προς αποφυγή φθορών.

Με τα παπούτσια ανά χείρας-φοβούμενοι να τα αφήσουμε κάπου, μην γυρνάμε ξυπόλιτοι σε όλη την υπόλοιπη εκδρομή- περιηγηθήκαμε αρκετά, μπήκαμε στις λίμνες ως το γόνατο, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες, ανοίξαμε τα μάτια και δε χορταίναμε αυτό που βλέπαμε...
Ήρθε η ώρα να φύγουμε...πώς όμως να αφήναμε το παραμυθένιο τοπίο;

 

[ΕΡΣΗ]

Όταν είχα πάει εκεί πριν κάποια χρόνια, είχαν φτιάξει ένα είδους φυσικής πισίνας, όπου κολυμπούσε κανείς ανάμεσα σε κίονες και λοιπά ερείπια.
Είναι ακόμη σε λειτουργία;