LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.601
- Likes
- 8.129
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Tωρα αυτο παλι ήταν αγνωστο!!!!!!!
ΤΟΠΙΚΑ
ΑΠΟ ΤΟ 1965
Ιδιωτικό το δάσος του Πρέβελη!
31-08-2010
Ρεπορτάζ: ΧΑΡΑ ΒΗΛΑΡΑ
Ρέθυμνο
Το δάσος και η λίμνη στην περιοχή του Πρέβελη, συνολικά 118 στρέμματα και με τα 34 φοινικόδεντρα
-σύμφωνα με εκτίμηση του γεωπόνου Βασίλη Μαράκη- από το 1965 ανήκουν σε ιδιώτη, ο οποίος είχε
βλέψεις τουριστικής αξιοποίησης για την περιοχή, ωστόσο η δικαστική διαμάχη με το δημόσιο από το 1990 και μετά δεν άφησε τον ιδιοκτήτη να ολοκληρώσει το όραμά του.
Οι τίτλοι ιδιοκτησίας υπάρχουν στο υποθηκοφυλακείο και επιβεβαιώνουν το γεγονός. Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και σύμφωνα με τα νομικά έγγραφα που έχουμε στη διάθεσή μας, η λίμνη και το φοινικόδασος το 1930 παραχωρήθηκε από το ελληνικό Δημόσιο με Προεδρικό Διάταγμα στην Ιερά Μονή Πρέβελη.
Το 1965 με δημοπρασία που έγινε από το μοναστήρι, η θέση «Αγκουτσακιάς» και «Λίμνη» πέρασαν στα χέρια του Αλκιβιάδη Κοτζαμπασάκη με 400 χιλιάδες δραχμές, εκτός από το εκκλησάκι που υπάρχει στην δυτική όχθη του ποταμού. Την απόφαση εκποίησης της περιουσίας της Μονής υπέγραψε ο τότε υφυπουργός παιδείας και Θρησκευμάτων Γ. Μυλωνάς στην οποία αναφέρεται πως η «εκποίηση» γίνεται «προς της Ι. Μονής ωφέλειαν εξ οικονομικών απορρέουσαν λόγων». Η καμένη έκταση ήταν πολύ εύφορη και καλλιεργήσιμη, όπως επιβεβαιώνουν και γεωπόνοι στις εκθέσεις που συνέταξαν μετά από αυτοψίες τους στην περιοχή. Το 1970 μετά από μελέτη του γεωπόνου Στυλιανού Πετράκη έγινε αναδάσωση στην περιοχή ιδιοκτησίας Κοτζαμπασάκη. Ο γεωπόνος στην μελέτη του ανέφερε ότι μπορούν να φυτευτούν 600 περίπου φοινικόδεντρα, 1200 λεύκες, 200 χαρουπιές, 1400 πεύκα, 50 πορτοκαλιές και 350 μοσχεύματα αρμυρικιών. Και φτάνουμε στο 1990. Εχοντας υπόψη τις διατάξεις του νόμου «περί προστασίας των δασών και δασικών εκτάσεων» η Δ/νση Δασών της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ρεθύμνου χαρακτήρισε δασική έκταση όλη την περιοχή του φοινικοδάσους και κατ’ επέκταση την ιδιοκτησία του Αλκιβιάδη Κοτζαμπασάκη, κοινοποιώντας την απόφαση και στον ίδιο.
Επομένως ο ιδιοκτήτης δεν κατάφερε να πάρει άδεια για τουριστική αξιοποίηση της περιοχής ιδιοκτησίας του. Τότε, το Δεκέμβριο του 1990, ο ιδιοκτήτης κατέθεσε ένσταση - αντιρρήσεις προς την επιτροπή επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων, ζητώντας την ακύρωση της απόφασης του Προϊστάμενου της Δ/νσης Δασών ώς «αβάσιμη νομικά και ουσιαστικά αόριστη, εκβιαστική και καταχρηστική». Στην ένσταση αναφέρεται πως η ιδιοκτησία ήταν ανέκαθεν γεωργική και την εκμεταλλευόταν η Μονή, ότι η
υπάρχουσα βλάστηση είναι προϊόν προσπάθειας εργασίας του ιδιοκτήτη που προχώρησε σε δενδροφύτευση, με απασχόληση πλήθους εργατών, βάσει της μελέτης που αναφέραμε παραπάνω και ζητήθηκε να χαρακτηριστεί αγροτική - γεωργική και όχι δασική. Ο Αλκιβιάδης Κοτζαμπασάκης δε ζει πιά, όμως οι γιοι του στους οποίους ανήκει η έκταση θα προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Σύμφωνα με τον δικηγόρο της οικογένειας, κ. Kώστα Καλλέργη επιθυμία του πατέρα όσο και των υιών του ήταν και είναι η ήπιας μορφής εκμετάλλευση της περιοχής ιδιοκτησίας τους στην ανατολική πλευρά.
Καμία μέριμνα ακόμη
στην καμένη έκταση
Δέκα περίπου μέρες μετά την πυρκαγιά στο φοινικόδασος του Πρέβελη, ο κόσμος ακόμη συζητά και
αναρωτιέται ποιο εγκληματικό μυαλό άναψε τη φωτιά που οδήγησε στην τρομερή καταστροφή και αναζητά ευθύνες.
Οι φορείς αρνούνται να κάνουν την παραμικρή κουβέντα για την απόδοση ευθυνών, τα αποκαΐδια δημιουργούν ένα θλιβερό και πένθιμο θέαμα και οι τουρίστες εξακολουθούν να κάνουν τη βόλτα τους στο (πρώην) δάσος ή θαλάσσιο ποδήλατο στο ποτάμι σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.
Αν υπήρχε χαμηλή βλάστηση και δεν είχε καεί, είμαστε σίγουροι πως και ζώα θα βλέπαμε να βόσκουν στις όχθες του ποταμού.
Παρά την άμεση αντίδραση της Περιφέρειας και την σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε δυο μέρες μετά τη φωτιά, όπου αποφασίστηκε σειρά άμεσων μέτρων για την προστασία της καμένης έκτασης, επί της ουσίας δεν έχει ληφθεί καμία μέριμνα. Για τρία χρονια θεωρητικά θα απαγορεύεται η πρόσβαση το ποτάμι για να μπορέσει η περιοχή να
αναγεννηθεί και θα πρέπει να σταματήσει κάθε δραστηριότητα και δη παράνομη.
Καθημερινά όμως επισκέπτες κατεβαίνουν στο ποτάμι, συνεχίζονται να ενοικιάζονται ομπρέλες και ξαπλώστρες κάτω από τα αλμυρίκια, όπως συνεχίζεται και η ενοικίαση θαλάσσιων ποδηλάτων για βόλτα στο ποτάμι.
Οπως επισημαίνει και η WWF ΕΛΛΑΣ, εκατοντάδες επισκέπτες καταπατούν και συμπιέζουν το έδαφος σε ολόκληρο το φοινικόδασος και με τα ποδήλατα θαλάσσης καταστρέφουν την υδρόβια επιπλέουσα βλάστηση, ενώ σωροί από καμένα και φρέσκα σκουπίδια εξακολουθούν να υποβαθμίζουν το πάσχον φυσικό οικοσύστημα.
'Το φοινικόδασος που κάηκε ήταν ένα μοναδικό δασικό οικοσύστημα, για το οποίο θα έπρεπε όλοι να είμαστε περήφανοι και συστρατευμένοι στον διαρκή αγώνα για την προστασία του', τονίζει ο Καλούστ Παραγκαμιάν, εκπρόσωπος του WWF Ελλάς στην Κρήτη. 'Θέλουμε να ξαναδούμε αυτό το δάσος ζωντανό και μάλιστα σε καλύτερη κατάσταση απ’ ό,τι στο παρελθόν και είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε μάχη ενάντια σε κάθε πίεση υποβάθμισης και καταστροφής του', καταλήγει ο κ. Παραγκαμιάν.
ΤΟΠΙΚΑ
ΑΠΟ ΤΟ 1965
Ιδιωτικό το δάσος του Πρέβελη!
31-08-2010
Ρεπορτάζ: ΧΑΡΑ ΒΗΛΑΡΑ
Ρέθυμνο
Το δάσος και η λίμνη στην περιοχή του Πρέβελη, συνολικά 118 στρέμματα και με τα 34 φοινικόδεντρα
-σύμφωνα με εκτίμηση του γεωπόνου Βασίλη Μαράκη- από το 1965 ανήκουν σε ιδιώτη, ο οποίος είχε
βλέψεις τουριστικής αξιοποίησης για την περιοχή, ωστόσο η δικαστική διαμάχη με το δημόσιο από το 1990 και μετά δεν άφησε τον ιδιοκτήτη να ολοκληρώσει το όραμά του.
Οι τίτλοι ιδιοκτησίας υπάρχουν στο υποθηκοφυλακείο και επιβεβαιώνουν το γεγονός. Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και σύμφωνα με τα νομικά έγγραφα που έχουμε στη διάθεσή μας, η λίμνη και το φοινικόδασος το 1930 παραχωρήθηκε από το ελληνικό Δημόσιο με Προεδρικό Διάταγμα στην Ιερά Μονή Πρέβελη.
Το 1965 με δημοπρασία που έγινε από το μοναστήρι, η θέση «Αγκουτσακιάς» και «Λίμνη» πέρασαν στα χέρια του Αλκιβιάδη Κοτζαμπασάκη με 400 χιλιάδες δραχμές, εκτός από το εκκλησάκι που υπάρχει στην δυτική όχθη του ποταμού. Την απόφαση εκποίησης της περιουσίας της Μονής υπέγραψε ο τότε υφυπουργός παιδείας και Θρησκευμάτων Γ. Μυλωνάς στην οποία αναφέρεται πως η «εκποίηση» γίνεται «προς της Ι. Μονής ωφέλειαν εξ οικονομικών απορρέουσαν λόγων». Η καμένη έκταση ήταν πολύ εύφορη και καλλιεργήσιμη, όπως επιβεβαιώνουν και γεωπόνοι στις εκθέσεις που συνέταξαν μετά από αυτοψίες τους στην περιοχή. Το 1970 μετά από μελέτη του γεωπόνου Στυλιανού Πετράκη έγινε αναδάσωση στην περιοχή ιδιοκτησίας Κοτζαμπασάκη. Ο γεωπόνος στην μελέτη του ανέφερε ότι μπορούν να φυτευτούν 600 περίπου φοινικόδεντρα, 1200 λεύκες, 200 χαρουπιές, 1400 πεύκα, 50 πορτοκαλιές και 350 μοσχεύματα αρμυρικιών. Και φτάνουμε στο 1990. Εχοντας υπόψη τις διατάξεις του νόμου «περί προστασίας των δασών και δασικών εκτάσεων» η Δ/νση Δασών της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ρεθύμνου χαρακτήρισε δασική έκταση όλη την περιοχή του φοινικοδάσους και κατ’ επέκταση την ιδιοκτησία του Αλκιβιάδη Κοτζαμπασάκη, κοινοποιώντας την απόφαση και στον ίδιο.
Επομένως ο ιδιοκτήτης δεν κατάφερε να πάρει άδεια για τουριστική αξιοποίηση της περιοχής ιδιοκτησίας του. Τότε, το Δεκέμβριο του 1990, ο ιδιοκτήτης κατέθεσε ένσταση - αντιρρήσεις προς την επιτροπή επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων, ζητώντας την ακύρωση της απόφασης του Προϊστάμενου της Δ/νσης Δασών ώς «αβάσιμη νομικά και ουσιαστικά αόριστη, εκβιαστική και καταχρηστική». Στην ένσταση αναφέρεται πως η ιδιοκτησία ήταν ανέκαθεν γεωργική και την εκμεταλλευόταν η Μονή, ότι η
υπάρχουσα βλάστηση είναι προϊόν προσπάθειας εργασίας του ιδιοκτήτη που προχώρησε σε δενδροφύτευση, με απασχόληση πλήθους εργατών, βάσει της μελέτης που αναφέραμε παραπάνω και ζητήθηκε να χαρακτηριστεί αγροτική - γεωργική και όχι δασική. Ο Αλκιβιάδης Κοτζαμπασάκης δε ζει πιά, όμως οι γιοι του στους οποίους ανήκει η έκταση θα προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Σύμφωνα με τον δικηγόρο της οικογένειας, κ. Kώστα Καλλέργη επιθυμία του πατέρα όσο και των υιών του ήταν και είναι η ήπιας μορφής εκμετάλλευση της περιοχής ιδιοκτησίας τους στην ανατολική πλευρά.
Καμία μέριμνα ακόμη
στην καμένη έκταση
Δέκα περίπου μέρες μετά την πυρκαγιά στο φοινικόδασος του Πρέβελη, ο κόσμος ακόμη συζητά και
αναρωτιέται ποιο εγκληματικό μυαλό άναψε τη φωτιά που οδήγησε στην τρομερή καταστροφή και αναζητά ευθύνες.
Οι φορείς αρνούνται να κάνουν την παραμικρή κουβέντα για την απόδοση ευθυνών, τα αποκαΐδια δημιουργούν ένα θλιβερό και πένθιμο θέαμα και οι τουρίστες εξακολουθούν να κάνουν τη βόλτα τους στο (πρώην) δάσος ή θαλάσσιο ποδήλατο στο ποτάμι σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.
Αν υπήρχε χαμηλή βλάστηση και δεν είχε καεί, είμαστε σίγουροι πως και ζώα θα βλέπαμε να βόσκουν στις όχθες του ποταμού.
Παρά την άμεση αντίδραση της Περιφέρειας και την σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε δυο μέρες μετά τη φωτιά, όπου αποφασίστηκε σειρά άμεσων μέτρων για την προστασία της καμένης έκτασης, επί της ουσίας δεν έχει ληφθεί καμία μέριμνα. Για τρία χρονια θεωρητικά θα απαγορεύεται η πρόσβαση το ποτάμι για να μπορέσει η περιοχή να
αναγεννηθεί και θα πρέπει να σταματήσει κάθε δραστηριότητα και δη παράνομη.
Καθημερινά όμως επισκέπτες κατεβαίνουν στο ποτάμι, συνεχίζονται να ενοικιάζονται ομπρέλες και ξαπλώστρες κάτω από τα αλμυρίκια, όπως συνεχίζεται και η ενοικίαση θαλάσσιων ποδηλάτων για βόλτα στο ποτάμι.
Οπως επισημαίνει και η WWF ΕΛΛΑΣ, εκατοντάδες επισκέπτες καταπατούν και συμπιέζουν το έδαφος σε ολόκληρο το φοινικόδασος και με τα ποδήλατα θαλάσσης καταστρέφουν την υδρόβια επιπλέουσα βλάστηση, ενώ σωροί από καμένα και φρέσκα σκουπίδια εξακολουθούν να υποβαθμίζουν το πάσχον φυσικό οικοσύστημα.
'Το φοινικόδασος που κάηκε ήταν ένα μοναδικό δασικό οικοσύστημα, για το οποίο θα έπρεπε όλοι να είμαστε περήφανοι και συστρατευμένοι στον διαρκή αγώνα για την προστασία του', τονίζει ο Καλούστ Παραγκαμιάν, εκπρόσωπος του WWF Ελλάς στην Κρήτη. 'Θέλουμε να ξαναδούμε αυτό το δάσος ζωντανό και μάλιστα σε καλύτερη κατάσταση απ’ ό,τι στο παρελθόν και είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε μάχη ενάντια σε κάθε πίεση υποβάθμισης και καταστροφής του', καταλήγει ο κ. Παραγκαμιάν.
[URL=http://img138.imageshack.us/i/img4026640x425.jpg/]
