Σκεφτομαι και γράφω: Η 1η ταξιδιωτική εμπειρία στο εξωτερικό!

[varioAthens]

Το 1991 ταξίδεψα για πρώτη φορά στην Αγγλία, θα έμενα στο Έξετερ και στο Λονδίνο.
Στην οικογένεια μας τα ταξίδια στο εξωτερικό ως τότε γινόντουσαν ή για δουλειά από τους ναυτικούς θείους μου, ή για λόγους υγείας, ή για μετανάστευση. Λόγοι ψυχαγωγίας δεν έπαιζαν.
Ο θείος μου αποφάσισε ότι θα με πάει στο αεροδρόμιο γιατί ήμουν και εντελώς άσχετη με αεροπλάνα κτλ. Ήρθε ο άνθρωπος 3.00 το πρωί με ταξί με πήρε από το σπίτι, με πήγε στο Ελληνικό και εκεί άρχισε τις εξηγήσεις.
«Εδώ θα αφήσεις την βαλίτσα σου» και στους υπόλοιπους «ξέρετε τις εξηγώ γιατί δεν έχει ταξιδέψει στο εξωτερικό»,
«στην κυρία θα δώσεις το εισιτήριο σου» και στην κυρία «ξέρετε είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύει»,
μετά στράφηκε σε μια κοπέλα «να προσέχετε την ανεψιά μου είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύει».
Αφού σιγουρεύτηκε ότι όλο το αεροδρόμιο με έδειχνε μα το δάκτυλο ως την άσχετη της ημέρας, με φίλησε σταυρωτά, έφυγε και έμεινα μόνη σε ένα μεγάλο άγνωστο χώρο. Από εκεί και πέρα κάθε κίνηση μου ήταν για μένα μια μικρή νίκη. Βρέθηκα λοιπόν στο σ ω σ τ ό αεροπλάνο και βρήκα την θέση μου ανάμεσα σε δύο νέα παιδιά. Κάθισα πολύ αμήχανη, πρόσεξα ότι είχαν δέσει τις ζώνες τους και είπα ας δέσω και εγώ την δική μου. Βρήκα την μισή αριστερή ζώνη, αλλά δεν έβρισκα την μισή δεξιά ζώνη, αγωνία, που είναι η ζώνη; αν δεν την βρω θα καταλάβουν και αυτοί ότι είμαι άσχετη. Έχωσα το χέρι ανάμεσα στα καθίσματα και το δάκτυλο μου πέρασε σε έναν κρίκο, «η ζώνη» σκέφτηκα και τράβηξα τον κρίκο αποφασιστικά. Το παιδί που καθόταν δεξιά μου, έσκυψε βίαια προς την μεριά μου, αντί για ζώνη τραβούσα το φερμουάρ του μπουφάν του, τον κοίταξα απολογητικά «συγνώμη είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύω»

...απίστευτη!!!

 

[Glosoli]

Χμμ το πρώτο μου ταξίδι το έκανα όταν ήμουν 4 χρονών και αυτό ήταν στην Ελλάδα χαχα

και αυτό γιατί μέχρι και τα 5 μου έμενα Καναδά και ήταν η πρώτη φόρα που ήρθα Ελλάδα για να δω παππού και γιαγιά. Φυσικά και δεν θυμάμαι πολλά πράγματα αλλά θυμάμαι πως ήταν καλοκαίρι, πως είχε ματώσει η μύτη μου από τη ζέστη και έκλαιγα. Επίσης θυμάμαι πως τα παιδιά στην Ελλάδα τρώγανε πολλά πατατάκια και είχα χαρεί!!!

 

[Zephyrous]

Xριστουγεννα '89 προς '90. Ισα που ειμαι 6 χρονων. Μου λενε οι δικοι μου ''θα παμε για τις γιορτες στην Ισπανια''. ''Οκ'' λεω, ''τι ειναι αυτο? Ειναι καλο?'' ρωταω. ''Ναι, ναι, θα παμε και με το αεροπλανο!''. Η ειδηση πεφτει σα βομβα. Η τραυματικη μου σχεση με τα αεροπλανα ειχε γινει λιγο καιρο πριν σε αυτα τα αεροπλανα-παιχνιδια που ειχαν τα περιπτερα. Εβαζες ενα κερμα μεσα, ανεβαινες πανω και σε σηκωναν ψηλα, αριστερα, δεξια κλπ. Τρομος! Προκειμενου να πειστω να ανεβω στο αληθινο αεροπλανο χρειαστηκε να μου ταξουν οτι κατω απο το καθισμα η εταιρια εβαζε δωρα για τα παιδακια! Εκει λυγισα.

Οντως μπηκα, οντως βρηκα ενα κουτακι με playmobil κατω απο το καθισμα (οχι απο την Iberia φυσικα, αλλα απο τους δικους μου που ειχαν προλαβει να το χωσουν εκει χωρις να το καταλαβω) κι ετσι η πτηση εγινε ανωδυνα.

Δε θυμαμαι πολλα πραγματα απο Ισπανια. Πηγαμε Μαδριτη και Μαγιορκα. Απο Μαγιορκα θυμαμαι ενα απιθανο μπαρ το οποιο λεγοταν Abako (η καπως ετσι) με εκπληκτικο ντεκορ, μεγαλες ξυλινες πορτες, πολυ ξυλο και πετρα μεσα, κοκκινα κερια, κοκκινα λουλουδια, μου ειχε κανει μεγαλη εντυπωση!

Απο Μαδριτη θυμαμαι το Corte Ingles που ειχαμε παει για ψωνια και το χαμο της παραμονης πρωτοχρονιας στους δρομους: Κοσμος παντου, κρασια αφθονα, κι ενα συγκροτημα να παιζει μουσικη πανω σε μια σκηνη που απο πισω εγραφε με τεραστια φωτεινα γραμματα ''1990''. Η αλλαγη της χρονιας με βρισκει μεσα σε εναν τρελο σταφυλοπολεμο, να μην ξερω απο που μου ερχονται, να ριχνω 1-2 φωτοβολιδες (με βοηθεια βεβαια) και με την αξεχαστη εικονα ενος πολυ ηλικιωμενου αγνωστου παππου, που καθοταν κατακοπος σε ενα πεζουλι, να μου δινει λιγες πεσετες, εξηγωντας μετα στους δικους μου οτι ηταν εθιμο. Τα νομισματα τα καρτησα ως γουρι αρκετα χρονια αλλα, δυστυχως χαθηκαν σε καποια μετακομιση...

 

[vasilaki]

Πολύ ωραίο θέμα όντως! Το πρώτο μου ταξίδι ήταν 25 Απριλίου-1 Μαϊου του 1998 στη Νότια Γαλλία, όταν ήμουν στη Δευτέρα Λυκείου (χριστέ μου έχουν περάσει 12 χρόνια από τότε, θα με πιάσει κρίση πανικού και απολογισμού). Ήταν στο πλαίσιο ευρωπαϊκού προγράμματος και ήταν εντελώς δωρεάν.
Δύο καθηγήτριες μας είχαν βρει ένα σχολείο σε μια μικρή γαλλική κωμόπολη κοντά στο Pau, στο Vic-en-Bigorre όπου παρουσιάσαμε την εργασία που είχαμε κάνει στα ελληνικά και στα γαλλικά για τις αλληλοεπιρροές Γαλλίας και Ελλάδας στην τέχνη(!!!!).
Η εμπειρία ήταν εκπληκτική! Περάσαμε 1 μέρα μόνο από το Παρίσι και στη συνέχεια πήραμε αεροπλάνο για Pau, όπου περάσαμε τις υπόλοιπες ημέρες. Επισκεφτήκαμε τη Λούρδη, την Τουλούζη, το Biarritz, το Cauterets, φτάσαμε μέχρι το St Jean de Luz στα σύνορα με Ισπανία...
Το πιο εντυπωσιακό βέβαια ήταν το γαλλικό σχολείο που είχε εκπληκτικές υποδομές αν και σε μια μικρή κωμόπολη 5000 κατοίκων. Παρακολουθήσαμε μάθημα αρχαίων ελληνικών σε κατάμεστη τάξη (αν και μάθημα επιλογής) ...συγκλονιστική εμπειρία...σου σηκώνεται η τρίχα από υπερηφάνεια. Πραγματικά νιώθω ευγνώμων στις καθηγήτριες που μπήκαν σε τόσο κόπο και χαρτούρα (γιατί αυτά τα προγράμματα θέλουν τρελή γραφειοκρατία) και κούραση (φαντάζεστε πόσο κουραστικό είναι να κουμαντάρεις 20 τρελαμένα δεκαεφτάχρονα σε ξένη χώρα) για να μας πάνε! Για το συγκεκριμένο ταξιδι, μας είχαν πάρει συνένετευξη τότε και στα Νέα, σε ένα ένθετο που είχε το "Ζω στη Νότια Αθήνα". Και είχα γράψει και μια στήλη για την εμπειρία μου μετά από κάποιους μήνες...

Με εντυπωσιάζει πάντωςότι θυμάμαι περισσότερες λεπτομέρειες από αυτό το πρώτο ταξίδι μου παρά από πολύ μεταγενέστερα! Μάλλον η ηλικία είναι..έχω κάψει εγκεφαλικά κύτταρα...:roll:

 

[Earth Citizen]

Πρώτη φορά βγήκα εκτός συνόρων όταν ήμουν 12 χρονών! Πήγα Παρίσι με γκρουπ Τα περισσότερα αξιοθέατα τα είδαμε μέσα από το πούλμαν, στον Πύργο είχε τεράστια ουρά και δεν ανεβήκαμε, στη Disneyland δεν έκανα πολλά παιχνίδια γιατί η μαμά δεν έμπαινε στα περισσότερα από αυτά και ούτε με άφηνε και μόνη μου Κοινώς μου έχει μείνει απωθημένο το Παρίσι γιατί και τη δεύτερη φορά που πήγα ήταν για 1,5 μέρα και δεν πρόλαβα τίποτα!
Το μικρόβιο των ταξιδιών όμως εξαπλώθηκε μέσα μου πριν 3 χρόνια, όταν ήμουν για erasmus! Tόσο κατά τη διάρκειά του όσο και μετά προγραμμάτιζα συνέχεια ταξίδια! Και φυσικά το μικρόβιο με τρώει ακόμα και μάλλον θα με τρώει για πάντα

 

[eva kas]

Πολύ ωραίο θέμα όντως! Το πρώτο μου ταξίδι ήταν 25 Απριλίου-1 Μαϊου του 1998 στη Νότια Γαλλία, όταν ήμουν στη Δευτέρα Λυκείου (χριστέ μου έχουν περάσει 12 χρόνια από τότε, θα με πιάσει κρίση πανικού και απολογισμού). Ήταν στο πλαίσιο ευρωπαϊκού προγράμματος και ήταν εντελώς δωρεάν.
Δύο καθηγήτριες μας είχαν βρει ένα σχολείο σε μια μικρή γαλλική κωμόπολη κοντά στο Pau, στο Vic-en-Bigorre όπου παρουσιάσαμε την εργασία που είχαμε κάνει στα ελληνικά και στα γαλλικά για τις αλληλοεπιρροές Γαλλίας και Ελλάδας στην τέχνη(!!!!).
Η εμπειρία ήταν εκπληκτική! Περάσαμε 1 μέρα μόνο από το Παρίσι και στη συνέχεια πήραμε αεροπλάνο για Pau, όπου περάσαμε τις υπόλοιπες ημέρες. Επισκεφτήκαμε τη Λούρδη, την Τουλούζη, το Biarritz, το Cauterets, φτάσαμε μέχρι το St Jean de Luz στα σύνορα με Ισπανία...
Το πιο εντυπωσιακό βέβαια ήταν το γαλλικό σχολείο που είχε εκπληκτικές υποδομές αν και σε μια μικρή κωμόπολη 5000 κατοίκων. Παρακολουθήσαμε μάθημα αρχαίων ελληνικών σε κατάμεστη τάξη (αν και μάθημα επιλογής) ...συγκλονιστική εμπειρία...σου σηκώνεται η τρίχα από υπερηφάνεια. Πραγματικά νιώθω ευγνώμων στις καθηγήτριες που μπήκαν σε τόσο κόπο και χαρτούρα (γιατί αυτά τα προγράμματα θέλουν τρελή γραφειοκρατία) και κούραση (φαντάζεστε πόσο κουραστικό είναι να κουμαντάρεις 20 τρελαμένα δεκαεφτάχρονα σε ξένη χώρα) για να μας πάνε! Για το συγκεκριμένο ταξιδι, μας είχαν πάρει συνένετευξη τότε και στα Νέα, σε ένα ένθετο που είχε το "Ζω στη Νότια Αθήνα". Και είχα γράψει και μια στήλη για την εμπειρία μου μετά από κάποιους μήνες...

Με εντυπωσιάζει πάντωςότι θυμάμαι περισσότερες λεπτομέρειες από αυτό το πρώτο ταξίδι μου παρά από πολύ μεταγενέστερα! Μάλλον η ηλικία είναι..έχω κάψει εγκεφαλικά κύτταρα...:roll:

παρομοια και για μενα η πρωτη φορα στο εξωτερικο!
σεπτεμβρης του 1997 πηγαινα β' λυκειου και ειμασταν 12 μερες Γαλλια ,5 μερες στο Παρισι και αλλη μια βδομαδα στο Sateau-Tierry,λογω προγραμματος ανταλλαγης μαθητων.
θυμαμαι πολλα πραγματα απο αυτο το ταξιδι γι'αυτο εχω ξεκινησει και τα γραφω σε ιστοριουλα!
βασιλικη εμενα εχουν περασει 13 (αααα!!!!!γερασαμε!) χρονια και νομιζω οτι ηταν χθες!!!
vitoυλη ωραιο θεμα!!!

 

[Vito]

vitoυλη ...

χαχαχα...
είδες!! αν έχεις ιγμορίτιδα και είσαι κλεισμένος στο σπίτι, σου 'ρχονται και εμπνεύσεις!!!

 

[Lyda]

Το πρωτο μου ταξιδι ηταν οταν ημουν 10 ημερων, απο το Ιραν στο Κουβειτ, φυσικα και δεν θυμαμαι απολυτως τιποτα. Αλλα μπηκα απο μικρη στα βασανα.
Το πρωτο ταξιδι που θυμαμαι ηταν απο την Αβανα στην Σεβιλη οταν ημουν 4. Εκλαιγα, δεν ηθελα να μπω στο αεροπλανο, δεν ηθελα με τιποτα να φυγω απο την Αβανα (γιατι αραγε
Οι γονεις μου ελεγαν πως η Ισπανια μοιαζει πολυ με την Κουβα αλλα μολις φτασαμε δεν μου αρεσε τιποτα. Μια εβδομαδα ουτε ετρωγα ουτε κοιμομουν, μεχρι που αρωστησα απο την στεναχωρια μου.
Απο τοτε, οποτε μπορω επιστρεφω στην Αβανα εστω και για μερικες μερες

 

[malysa]

Ιωάννα κάθε περιγραφή σου είναι απόλαυση
τώρα που θα φύγεις για Θιβέτ πάλι ο θείος θα σε πάει?
να ξέρουμε βρε παιδί μου,εκείνη τη μέρα να πάμε για καφέ στα Σπάτα

και γω , να φέρω το μαντηλάκι το άσπρο για τον αποχαιρετισμό

 

[eleni70]

το πρωτο μου ταξιδι το εκανα οταν ημουν κατι ημερων με τρενο ( το περιφημο ακροπολις εξπρες) απο μοναχο, οπου γεννηθηκα για ελλαδα...
οι γονεις μου μεταναστες, ανεπιθυμητοι επι χουντας στην ελλαδα κ ηρθε να με παρει η γαιγια μου...
συντομα ξαναγυρισα στο μοναχο, οπου εζησα 18 χρονια κ μπορω να πω, πως με τους γονεις μου αλωνισαμε την ευρωπη, κατα προτιμηση το ανατολικο μπλοκ (μεχρι κ στο ανατολικο βερολινο πηγα την δεκαετια του 80)...
αναμνησεις εχω απο ολα αυτα τα μερη, αν κ τωρα που το σκεφτομαι δεν εκτιμησα οσο επρεπε αυτα τα ταξιδια κ παντα γκρινιαζα, πως προτιμω συνηθως τις γιορτες να μεινω σπιτι, να βγω με τις φιλες μου κ να μην με τραβολογανε απο μουσειο σε μουσειο... στερνη μου γνωση...

το πρωτο ταξιδι που εκανα μονη ηταν στα 18 μου στο παρισι με φιλους, μολις τελειωσαμε το σχολειο κ περασαμε καταπληκτικα...

 

[malysa]

Κι εμένα το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό ήταν στα 23 μου χρόνια, το 1991 στην Ασία.
.....
Πάντως η Ταϋλάνδη ήταν υπέροχη και μαγευτική. ........ τα ψώνια στη Σιγκαπούρη τότε άξιζαν. ....

Ναι anny, τα ίδια θυμάμαι και γω... τι υγρασία βρε παιδί στο Παλιό Σιάμ... στεκόσουν για ένα λεπτό για τη κλασσική φάση φωτο... και έσταζε το νερό από τη μπλούζα σου...
Τα δε ψώνια μας... αφασία....
Ενα βράδυ, μας λέει ο αρχηγός "απόψε μαϊμού Party" στις 10 στο δωμάτιο μου. Πάμε εμείς και τι να δούμε ? το κρεβάτι γεμάτο με μαϊμου ρολόγια, φιρμάτα... cucci, rolex klp...αν θυμάμαι καλά με 1000 δραχμούλες... (παφθηνα) Φύγαμε όλοι από το δωμάτιο με τουλάχιστον 5-6 ρολόγια ο καθένας.
Την επόμενη μέρα, συνάδελφος με φοβερό χιούμορ, στο πρωινό είπε το εξής αμίμητο "Αφήστε ρε παιδιά,δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ. Και ξέρετε γιατί ? Μάλωναν οι μαϊμούδες μου....".
Απάντηση "και δεν τους έδινες καμμιά μπανανα βρε παιδί μου"

Το 1991 ταξίδεψα για πρώτη φορά στην Αγγλία, θα έμενα στο Έξετερ και στο Λονδίνο. .................
Ο θείος μου αποφάσισε ότι θα με πάει στο αεροδρόμιο γιατί ήμουν και εντελώς άσχετη με αεροπλάνα κτλ. ...............
Αφού σιγουρεύτηκε ότι όλο το αεροδρόμιο με έδειχνε μα το δάκτυλο ως την άσχετη της ημέρας,.......
..... Κάθισα πολύ αμήχανη, πρόσεξα ότι είχαν δέσει τις ζώνες τους και είπα ας δέσω και εγώ την δική μου. ........»

Ιωάννα, αν το φόρουμ έδινε βραβείο καλύτερου συγγραφικού χιούμορ, θα ήταν δικό σου!!!

Τώρα και γω θυμάμαι το άγχος της πρώτης φοράς "βρε πως δένεται αυτή η ζώνη???????..." ....ούτε το πιο δύσκολο μαθηματικό πρόβλημα να λυνα ...
Ααα εγώ θυμάμαι στη πτήση και το άγχος μου την πρώτη φορά που ήλθε ο δίσκος του φαγητού .
" πρόσεχε Μαίρη, μην σου πέσει κανένα πιατάκι ή ντοματούλα κάτω και γίνεις ρεζίλι..."
κοίταγα τον διπλανό μου για να ξεπατικώσω τον τρόπο που βόλευε όλα τα πιατάκια του δίσκου του

Vito , ευχαριστούμε και πάλι για την βοήθεια στην ανασκαφή ... γλυκών μας αναμνήσεων

 

[Bahari]

Τώρα και γω θυμάμαι το άγχος της πρώτης φοράς "βρε πως δένεται αυτή η ζώνη???????..." ....ούτε το πιο δύσκολο μαθηματικό πρόβλημα να λυνα

Αχ, κι εγώ θυμάμαι τον πανικό που έπαθα με τη ζώνη την πρώτη φορά που ταξίδεψα με αεροπλάνο... Θυμάμαι ότι το αεροπλάνο για την Τύνιδα ήταν μοσοάδειο, οπότε δεν είχα "διπλανό" για να ρίξω καμιά κλεφτή ματιά και να κάνω ότι κάνει. Επίσης δεν ξέρω γιατί, αλλά οι αεροσυνοδοί ούτε καν έλεγξαν αν οι επιβάτες είχαν δέσει τις ζώνες τους, οπότε ταξίδεψα χωρίς να έχω δέσει ζώνη...