Ουγγαρία Σαββατοκύριακο στη Βουδαπέστη, υπό, πολύ υπό το μηδέν!

[psilos3]

Για τα ιαματικά λουτρά Széchenyi έχω ακούσει τα καλύτερα και θα ήθελα πολύ να τα επισκεφθώ.Το να βγω απο τα ζεστά αποδυτήρια με την πετσέτα μου και...

Και εγώ για αυτό δεν πήγα γιατί σκεφτόμουν το μετά επειδή είχε πολύ κρύο αλλά το μετάνιωσα!!!

Είναι ο κυριότερος λόγος που χάρηκα το κρύο στη Βουδαπέστη.
Δεδομένα με καλύτερο καιρό δε θα ευχαριστιόμασταν τόσο τη βουτιά. Όσο περισσότερο το κρύο, τόση μεγαλύτερη η απόλαυση.
Δε το μετανιώσαμε καθόλου, άξιζε η όλη εμπειρία μέσα στο καταχείμωνο!

 

[Thalassaki]

Είναι ο κυριότερος λόγος που χάρηκα το κρύο στη Βουδαπέστη.
Δεδομένα με καλύτερο καιρό δε θα ευχαριστιόμασταν τόσο τη βουτιά. Όσο περισσότερο το κρύο, τόση μεγαλύτερη η απόλαυση.
Δε το μετανιώσαμε καθόλου, άξιζε η όλη εμπειρία μέσα στο καταχείμωνο!

Κι εμένα μου αρέσουν οι χειμερινοί προορισμοί όπως και το κρύο και τα χιόνια αλλά με την κατάλληλη περιβολή που σίγουρα δεν είναι μαγιό με σαγιονάρα και σημαία μου μια .... πετσέτα!

 

[psilos3]

Αναχώρηση – Οι τελευταίες βόλτες στη Βουδαπέστη


Ξυπνήσαμε πρωί μιας και δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας. Η επιστροφή μας ήταν προγραμματισμένη για το μεσημέρι, οπότε θέλαμε να κάνουμε μερικές βόλτες ακόμη και να ψωνίσουμε κάτι. Αφήσαμε λοιπόν το δωμάτιο νωρίτερα από τη προβλεπόμενη ώρα και ξεχυθήκαμε στους παγωμένους αφιλόξενους δρόμους της πρωτεύουσας:

Με τον καιρό να μην αποτελεί γι’ ακόμα μια μέρα σύμμαχο μας:

Μπήκαμε στο γνωστό και πολυσύχναστο πεζόδρομο ‘’Váci’’ με τα πολλά και διάσημα εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια, καφέ κ.α:

Πεζόδρομος που θα έσφυζε από ζωή τις μέρες τις καλοκαιρίας. Σίγουρα όχι αυτή τη μέρα:

Φτάσαμε στην άδεια επίσης πλατεία ‘’Vörösmarty tér’’

Βρίσκοντας ευτυχώς μια ανοιχτή καντίνα στην οποία απολαύσαμε ένα τελευταίο Ουγγρικό έδεσμα:

Μαζί με μια μπυρίτσα. Ποτέ σκέτο:

Κάναμε κάποια λίγα ψώνια, κυρίως αναμνηστικά και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Περάσαμε από την εβραϊκή συνοικία και το κτήριο της συναγωγής ‘’Dohány utcai Zsinagógaτο’’ οποίο θέλαμε να δούμε πριν φύγουμε:

Λέγεται ότι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη συναγωγή στο κόσμο, μετά από αυτή της Νέας Υόρκης.

Γυρίσαμε στο διαμέρισμα με τη πολύ παλιά πρόσοψη. Για μια ακόμα φορά διαπίστωσα ότι έδειχνε σαν εγκαταλελειμμένο, ενώ η εσωτερική εικόνα είναι εντελώς διαφορετική:

Παραλάβαμε τα πράγματα και ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο, στο οποίο ευτυχώς φτάσαμε νωρίς και προλάβαμε τη πτήση. Να σταθώ στη ξαφνική αλλαγή gate, στο κλείσιμο απροειδοποίητα μέρους του αεροδρομίου για λόγους ασφαλείας, στον εκνευριστικό εξονυχιστικό έλεγχο που πέρασα βγάζοντας μου τα παπούτσια και ελέγχοντας τα πράγματα ένα προς ένα, στο πρόστιμο που έφαγε ο Νίκος για το μέγεθος της αποσκευής (δικό μας φάουλ), ή στο αγιάζι που φάγαμε περιμένοντας πόση ώρα μες το κρύο μέχρι να επιβιβαστούμε στ’ αεροπλάνο;

Θα μου πεις, 29€ εισιτήριο πλήρωσες κύριος, τι περιμένεις;

Περιμένω να ξαναπάω.

Αυτό σκεφτόμουν καθώς απογειωνόμασταν από το αεροδρόμιο της Βουδαπέστης με το χειμωνιάτικο ήλιο να ξεπροβάλλει στο βάθος, δίνοντας έτσι τέλος στο δεύτερο - μικρό αλλά υπέροχο - ταξίδι μου στο εξωτερικό. Στη πανέμορφη αυτή πόλη. Παλιά αλλά πανέμορφη!

 

[Smaragda53]

τι ωραία! ένα ταξίδι διαφορετικό και παγωμένο, με πολλές μπύρες! Επισκεφθήκατε καθόλου και το εσωτερικό των λουτρών? Στην ταινία Grand Budapest Hotel με τον Ρέιφ Φάινς υπάρχει μια μεγάλη σεκάνς και ξετρελάθηκα! Νομίζω όμως ότι ήταν τα Gelert Baths.

 

[psilos3]

τι ωραία! ένα ταξίδι διαφορετικό και παγωμένο, με πολλές μπύρες! Επισκεφθήκατε καθόλου και το εσωτερικό των λουτρών?

Σ' ευχαριστώ για την ανάγνωση.
Είναι όντως διαφορετικό ένα τέτοιου τύπου ταξίδι σε κακές καιρικές συνθήκες το οποίο αποτυπώνει εντελώς ξεχωριστές εικόνες. Οι πολλές οι μπύρες ταιριάζουν με όλα δε το συζητώ.
Το εσωτερικό των λουτρών δε το επισκεφτήκαμε, καθώς το μεγάλο ενδιαφέρον ήταν στους εξωτερικούς χώρους, εκεί όπου κατευθύνονταν ο πολύς ο κόσμος.

 

[psilos3]

Επίλογος – συμπεράσματα.

1. Οι σχεδόν δυόμισι μέρες σε μια τέτοια πόλη είναι λίγες. Είναι σίγουρο ότι οποιοσδήποτε επιλέξει αυτό το στυλ επίσκεψης, θα αρκεστεί στο να κάνει και να δει μόνο τα πολύ βασικά. Δεν είναι άσχημη όμως επιλογή ένα τέτοιο σύντομο ταξιδάκι, κάτι που πιστεύω να πέρασα από την ιστορία μου.

2. Είναι εξίσου σημαντικές οι καιρικές συνθήκες που θα συναντήσει κανείς κατά την επίσκεψη του στη Βουδαπέστη. Νομίζω ότι είδατε πολύ καλά πως είναι αυτή η εκδρομή με δριμύ ψύχος, σχεδόν αποτρεπτική για πολλές δραστηριότητες. Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι νύχτωνε και νωρίς, η διαθέσιμες ώρες ήταν πολύ περιορισμένες. Αν έχει σκοπό κανείς να πραγματοποιήσει το ταξίδι, θα πρότεινα να το κοιτάξει από την άνοιξη και μετά, προκειμένου να μπορέσει να χαρεί τις περισσότερες από τις ομορφιές της πόλης.

3. Αναγκαστικά και βάσει των συνθηκών που προανέφερα, άφησα πολλά πράγματα εκτός, από αξιοθέατα και μουσεία μέχρι νυχτερινή ζωή, πάρκα κ.α. Χρωστάω σίγουρα μια επίσκεψη ακόμα.

4. Δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα με την ασφάλεια μας όσο κινηθήκαμε στη πόλη. Βέβαια οφείλω να πω ότι στη Βουδαπέστη άμα θέλεις να μπλέξεις, μπλέκεις εύκολα, οπότε δώστε την απαραίτητη προσοχή. Υπάρχουν πολλοί πλανόδιοι απατεώνες, οπ'οτε το νου σας σε πορτοφόλια, τζόγο στους δρόμους και τα σχετικά.

5. Σε γενικές γραμμές δεν είδα κάποια εγκάρδια συμπεριφορά που με κέρδισε. Τότε δεν είχα την εμπειρία, αλλά και τώρα που το βλέπω σε βάθος χρόνου δε μπορώ να πω ότι οι Ούγγροι είναι και η πιο έξω καρδιά άνθρωποι, αν και δε μπορείς να είσαι σίγουρος σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα.

6. Η συνεννόηση ήταν ικανοποιητικότατη καθώς πρόκειται για μια δημοφιλέστατη πόλη από πλευράς τουρισμού με αποτέλεσμα να υπάρχει οργάνωση και γνώση. Επίσης εύκολες αποδείχτηκαν τελικά και οι μετακινήσεις, είτε με τα μέσα, είτε με τα πόδια.

7. Θεωρώ ότι φάγαμε καλά στη συγκεκριμένη εκδρομή, στηριζόμενοι στη κρεατοφαγία της κεντρικής Ευρώπης. Ήθελα λίγο παραπάνω παραδοσιακό φαγητό δρόμου βέβαια, αλλά δεν ανακαλύψαμε κάτι τέτοιο -πιθανώς λόγω καιρού- παρά μόνο τη τελευταία μέρα.

8. Περιττό να αναφέρω ότι η εκδρομή ήταν εξευτελιστικά οικονομική, κάτι που οφείλεται κατά κύριο λόγο στις πάμφθηνες πτήσεις, τη διαμονή, αλλά και την ισοτιμία στο Φιορίνι έναντι του Ευρώ. Με δεδομένο αυτό λοιπόν, προστίθεται ένας ακόμα λόγος στη λίστα μερών για κοντινή απόδραση.

9. Δε ξέρω αν πρέπει να συγκρίνω τη συγκεκριμένη εκδρομή με κάποια άλλη. Ήταν μόλις η δεύτερη στο εξωτερικό, ήταν σε μια παλιά αλλά πολύ ωραία πόλη όπως προανέφερα και οι τότε παραστάσεις μου απλά δεν υπήρχαν. Αυτό που θυμάμαι όμως είναι ότι καταλήξαμε παίρνοντας την απόφαση να «κυνηγήσουμε» το Δούναβη σε όλες τις εκδοχές του, κάτι που συνεχίστηκε τα χρόνια που ακολούθησαν.

Ραντεβού στην επόμενη ιστορία λοιπόν, με Δούναβη ή χωρίς!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[psilos3]

Βουδαπέστη, Δεκέμβριος 2021 - Η επιστροφή!



Τι κι αν έγραφα ότι σε περίπτωση που θελήσω να ξαναπάω σ' αυτή τη πόλη θα το κάνω με καλό καιρό και μεγάλη διάρκεια ημέρας προκειμένου να το χαρώ όσο γίνεται, η μοίρα μάλλον μου τα φέρνει να την επισκέπτομαι πάντα με κρύο. Τουλάχιστον αυτή τη φορά κρατούσα σοβαρή φωτογραφική μηχανή, κάτι που μου κόστισε τη προηγούμενη.
Στα πλαίσια των συνεχόμενων ταξιδιών του 2021 λοιπόν, προέκυψε από το πουθενά ένα Σαββατοκύριακο στην υπέροχη αυτή πόλη κι όταν λέω Σαββατοκύριακο το εννοώ. Σάββατο μεσημέρι με Κυριακή απόγευμα. Η τιμή φυσικά ήταν τέτοια που δε μ' έκανε να το σκεφτώ δεύτερη φορά, σε μια έτσι κι αλλιώς οικονομική πόλη, από άποψη διαμονής, φαγητού κτλ. Ένα ακόμη Σαββατοκύριακο ψυχοθεραπείας.
(Δεν έκρινα σκόπιμο να γράψω νέα ιστορία βέβαια, ωστόσο ένα επιπλέον κεφάλαιο στη παρούσα θα μου το επιτρέψετε ).


Με μια μικρή τσαντα πλάτης λοιπόν και τα απολύτως απαραίτητα φορτώθηκα στο αεροπλάνο της ryan, αναχωρώντας δίχως καθυστέρηση το μεσημέρι του Σαββάτου 11 Δεκεμβρίου. Η πτήση σύντομη, ο έλεγχος τυπικός και το λεωφορείο 100Ε που οδηγεί στο κέντρο της πόλης στη θέση του, φέρνοντας με χωρις πολύ περπάτημα στο δωμάτιο του χοστελ που είχα κλείσει:

Μέχρι να τακτοποιηθώ, να ψωνίσω μερικά πραγματάκια από απέναντι και να βγω στο δρόμο, η ώρα ήταν περασμένες 4:30 και η νύχτα είχε πέσει για τα καλά. Ξεκίνησα τη διαδρομή μου με τα πόδια μέσα από τη παλιά Εβραϊκή συνοικία, κατηφορίζοντας προς το Δούναβη αρχής γενομένης από τη Βασιλική του Αγ. Στεφάνου (Szent István Bazilika), που δεν ήταν προσβάσιμη παρά μόνο με είσοδο, καθώς είχε στηθεί ένα Χριστουγεννιάτικο πανηγυράκι:

Ο κόσμος ήταν πάρα πολύς εντός και εκτός, μιας και στο πεζόδρομο Zrínyi u λειτουργούσε κανονικότατα η Χριστουγεννιάτικη αγορά, με τους περισσότερους να τηρούν τη μάσκα άλλα όχι την απόσταση:

Έμεινα για λίγες μόνο στιγμές και κατευθύνθηκα ανατολικά, συναντώντας το ποτάμι λίγα μέτρα πιο κάτω. Δεν είχα ξεχάσει εκείνη τη μαγική νυχτερινή θέα του Δούναβη καθώς είχαν περάσει μόνο 5 χρόνια από την επίσκεψη μου, ωστόσο η συγκίνηση μου ήταν ίδια, ίσως και μεγαλύτερη βλέποντας τη φωτισμένη Βούδα και το κάστρο της απέναντι:

Προχώρησα όλη τη διαδρομή παραλιακά, με το έντονο κρύο να μη με εμποδίζει καθόλου, φτάνοντας στο γνωστό συγκινητικό μνημείο αφιερωμένο στη μνήμη των Ούγγρων Εβραίων αμέσως πιο κάτω, πλαισιωμένο από λουλούδια και κεριά:

Βρισκόμουν ίσως στο καλύτερο σημείο της όχθης, έχοντας πάνω μου φωτισμένο το υπέροχο κτήριο Ουγγρικού Κοινοβουλίου

και από την απέναντι πλευρά τη Βούδα, με το προμαχώνα των Ψαράδων και την εκκλησία Szilágyi Dezső να ξεχωρίζουν:

Πέρασα το δρόμο απέναντι ανεβαίνοντας στη πλατεία περιμετρικά του κοινοβουλίου, εξασκώντας παράλληλα το φωτογραφικό μου απωθημένο, όντας πολύ χαρούμενος γι' αυτό:

Η πανέμορφη πλατεία Kossuth Lajos ήταν στολισμένη και το τραμ κατέβαζε όλο και περισσότερο κόσμο που έκανε τη βόλτα του. Ο φωτισμός του κτηρίου και γενικότερα της πόλης νομίζω ότι είναι γενικά πολύ προσεγμένος και διακριτικός:

Προχώρησα γύρω στα 600 μέτρα διαγώνια, καθώς ήθελα να δω ένα αξιοθέατο που αγνόησα τη προηγούμενη φορά, το Szovjet hősi emlékmű, ένα μνημείο αφιερωμένο στους Σοβιετικούς στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους κατά το Β' παγκόσμιο πόλεμο, το μόνο μνημείο δίχως φωτισμό στη πόλη, κάτι που δε μου έκανε εντύπωση...

Όπως δε μου έκανε εντύπωση και το άγαλμα του Ροναλντ Ρεϊγκαν που βρίσκεται ακριβώς από δίπλα:

Η πλατεία και το πάρκο Szabadság tér που βρίσκονται εκεί πλαισιώνονται από υπέροχα κτήρια. Ένα μικρό παγοδρόμιο είχε στηθεί και τα ανυπόμονα παιδάκια τριγύρω ήταν έτοιμα να μπουκάρουν μετά το καθαρισμό της πίστας:

Εγώ όμως πέρα από το γεγονός ότι δεν είμαι για παγοδρόμια, είχα πρόγραμμα και συνέχεια, έτσι περπάτησα ενάμισι χιλιόμετρο πιο μακριά προκειμένου να πιω έναν καφέ. Όχι έναν οποιονδήποτε καφέ, έναν καφέ για γατόφιλους:

Το Cat cafe της Βουδαπέστης είναι ένα μέρος στο οποίο μπορείς να απολαύσεις το καφέ, τη σοκλοάτα σου, ή το γλυκάκι σου, παρέα με τα πανέμορφα τετράποδα που φιλοξενούνται και διαμένουν στο συγκεκριμένο χώρο και προσωπικά τα λατρέυω. Η εμπειρία ήταν τέλεια, δυστυχώς όμως διαπίστωσα ότι δεν είχε ούτε μία θέση κενή κι έπρεπε να σταθώ στην ουρά στο κρύο περιμένοντας να αδειάσει κάτι, που φυσικά δεν έκανα. Όπως και να χει όμως χάρηκα που το είδα εκ των έσω.

«Αφού δεν είσαι για καφέδες στις εκδρομές, δε σου βγαίνει, γιατί το παλεύεις;» σκέφτηκα διερωτώμενος κάτι που επιβεβαίωσα λίγες στιγμές μετά, βρίσκοντας αμέσως θέση στη φιλόξενη μπάρα του Captain Cook, δοκιμάζοντας τις Ουγγρικές ΙΡΑ του καταστήματος. Μια χάρα.

Το πήγα μέχρι τις 8 παρά, γυρνώντας στο χοστελ μετά και από μια σύντομη στάση για φαγητό σε ένα ντονεράδικο που το είχαν 2 παιδιά που έμειναν στην Ελλάδα 5 χρόνια και υιοθέτησαν αρκετά από τη κουλτούρα του γρήγορου φαγητού μας. Βγήκα πριν τις 11 για μερικές μπύρες, συναντώντας αρκετό κόσμο σαν Σάββατο βράδυ που ήταν στη Εβραϊκή συνοικία.

Επέστρεψα γύρω στη 1, περνώντας από το New York Cafe που απείχε ούτε 300 μέτρα από το hostel, το οποίο για δεύτερη φορά θα έβλεπα δυστυχώς μόνο απ' έξω, μιας και δεν υπήρχε διαθέσιμη κράτηση στην ιστοσελίδα του για την επομένη. Εκρεμμότητες...

Κυριακή 12 Δεκέμβρη


Ξύπνημα, πρωϊνό, τσεκ άουτ, καφές και λεωφοριάκι νο5 σε μια οκτάλεπτη διαδρομή ως την απέναντι όχθη και το δρόμο που οδηγεί στο κάστρο της Βούδας:

Το μπαρόκ ανάκτορο κατασκευάστηκε ανάμεσα το 18ο αιώνα και σήμερα στεγάζει την Εθνική Πινακοθήκη της Ουγγαρίας και το ιστορικό μουσείο:

Όσο ανεβαίνει κανείς οι εικόνες προς την άλλη όχθη του Δούναβη είναι εκπληκτικές, ειδικότερα αν σταθεί τυχερός και πετύχει ηλιοφάνεια μαζί με αέρα, όπως εγώ:

Προχώρησα προς τα ενδότερα και τη πλατεία του κάστρου, βλέποντας παράλληλα και την μεγάλη έκταση της πόλης από τη πλευρά πέραν του λόφου:

Το κάστρο έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco από το 1987:

Το μόνο δυσάρεστο βέβαια εκείνη τη μέρα ήταν ο παγωμένος αέρας που δεν επέτρεπε να απολαύσει κανείς τη βόλτα του. Φόρεσα γάντια και κασκόλ που ως εκείνη τη στιγμή απεφευγα, περπατώντας από τα υπέροχα δρομάκια της Βούδας προς το επόμενο αξιοθέατο:

Η εκκλησία του Ματθαίου και ο Προμαχώνας των Ψαράδων με τους επτά πύργους του αποτελούν ίσως δύο από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης:

Χαιρόμουν πάρα πολύ που βρέθηκα ξανά εκεί, υπό το φως της ημέρας αυτή τη φορά για να μπορέσω να βγάλω τις φωτογραφίες με τη σχετική άνεση μου, μιας και ο κόσμος ήταν για άλλη μια φορά αρκετός

Δε παρέλειψα να βγω και μια αναμνηστική, πριν συνεχίσω τη βόλτα μου στο υπόλοιπο κομμάτι της πόλης:

Ένα κομμάτι που θα έβλεπα για πρώτη φορά, μιας και το υπερβολικό κρύο της προηγούμενης μας στέρησε πολλές από τις ομορφιές της Βουδαπέστης:

Προχώρησα ως τη πλατεία Kapisztrán tér και την εκκλησία Mária Magdolna, μια από τις παλαιότερες εκκλησίες της περιοχής χτισμένη μεταξύ 13ου και 15ου αιώνα σε γοτθικό ρυθμό:

Κατηφόρισα παράλληλα με το κτήριο των εθνικών αρχείων της Ουγγαρίας, θαυμάζοντας για μια ακόμη φορά την αρχιτεκτονική της περιοχής:

Έφτασα ως τη πύλη της Βιέννης (Bécsi kapu), μία από αυτές του κάστρου της Βούδας:

Επέστρεψα προς τη Kapisztrán tér βγαίνοντας από την άλλη πλευρά του λόφου όπου ξεκινάει ο περιμετρικός δρόμος του, που φαντάζομαι υπό καλές καιρικές συνθήκες και λιγότερο κρύο θα αποτελεί μια ακόμα πιο όμορφη διαδρομή:

Ευτυχώς ο χειμερινός ήλιος χτυπούσε και ο αέρας έκοβε στο σημείο, κάνοντας με να μπορέσω να καθίσω σε ένα από τα παγκάκια για λίγα λεπτά, πριν ξαναμπώ προς το κέντρο και την οδό Úri u.

Είχα στόχο να επισκεφτώ το περίφημο λαβίρυνθο της Βούδας, κατεβαίνοντας κάτω όμως διαπίστωσα ότι δεν μπορούσες να εκδόσεις εισιτήριο αν δεν είχες στα χέρια σου μετρητά, κάτι που με ξενέρωσε ελαφρώς:

Αναγκάστηκα λοιπόν να γυρίσω άπραγος προς το προμαχώνα των ψαράδων, χρησιμοποιόντας τη σκάλα της εξόδου προκειμένου να κατέβω προς το ποτάμι. Η ώρα άλλωστε είχε περάσει και η πείνα δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση της:

Ήθελα να βρεθώ διακαώς ξανά στο εστιατόριο Pater Marcus, το goulash του οποίου λιγουρευόμουν από τη στιγμή που έκλεισα το εισιτήριο, έτσι δε δυσκολεύτηκα και πολύ να διαλέξω:

Γύρω στις τρεις το μεσημέρι βρισκόμουν και πάλι στο αφιλόξενο κρύο των δρόμων της Βουδαπέστης, σε μια ακόμα όμως υπέροχη διαδρομή:

Πέρασα με τη σειρά από τις εκκλησίες Szilágyi Dezső

και Felsővízivárosi Szent Anna

σημεία αναφοράς εκατέρωθεν από την απέναντι όχθη.

Φωτογράφισα για άλλη μια φορά το κοινοβούλιο καθώς βρισκόμουν ακριβώς απέναντι του:

Και χώθηκα στη στάση Batthyány tér της κόκκινης γραμμής, ενθυμούμενος πόσο κάθετο και απότομο ήταν το μετρό της πόλης:

Βγήκα δύο στάσεις μετά στη Deák Ferenc tér με τη μύτη μου να πλημμυρίζει ευωδιαστές μυρωδιές ψημένου γλυκού. Θυμήθηκα τη κουβέντα που είχαμε με τον @Dr Snoopy στο νήμα με το streetfood παίρνοντας ένα δίχως δεύτερη σκέψη το οποίο καταβρόχθισα με ευχαρίστηση και λαχτάρα:

Η αναμονή στη στάση για το 100Ε δε κράτησε παρά λίγα μόνο λεπτά:

Μπαίνοντας δυόμισι ώρες αργότερα, μετά και τα απαραίτητα ψώνια στο αεροπλάνο της wizz, που εκτός από την επιστροφή μου στη βάση μου επιφύλασσε και μια πολύ ευχάριστη έκπληξη με τραβελστορίτικες γνωριμίες...

Η δεύτερη φορά στη Βουδαπέστη πέρα από το κάτι παραπάνω που έδωσε στην επίσκεψη μου στη πόλη (καθώς είδα πράγματα κι αξιοθέατα που δεν είχα δει), επιβεβαίωσε με το καλύτερο τρόπο όλα όσα είχα γράψει στην ιστορία μου πριν λίγο καιρό.
Μια υπέροχη και ιστορική πόλη που πάντα έχει να προσδώσει κάτι καινούριο, μια πόλη με συναίσθημα και ομορφιές, μια πόλη η οποία με τόσο εύκολη πρόσβαση που έχει πλέον μου φαίνεται ότι δε θ' αργήσω να ξαναδώ.

 

[magda pap.]

Βουδαπέστη 2021 - Η επιστροφή!



Τι κι αν έγραφα ότι σε περίπτωση που θελήσω να ξαναπάω σ' αυτή τη πόλη θα το κάνω με καλό καιρό και μεγάλη διάρκεια ημέρας προκειμένου να το χαρώ όσο γίνεται, η μοίρα μάλλον μου τα φέρνει να την επισκέπτομαι πάντα με κρύο. Τουλάχιστον αυτή τη φορά κρατούσα σοβαρή φωτογραφική μηχανή, κάτι που μου κόστισε τη προηγούμενη.
Στα πλαίσια των συνεχόμενων ταξιδιών του 2021 λοιπόν, προέκυψε από το πουθενά ένα Σαββατοκύριακο στην υπέροχη αυτή πόλη κι όταν λέω Σαββατοκύριακο το εννοώ. Σάββατο μεσημέρι με Κυριακή απόγευμα. Η τιμή φυσικά ήταν τέτοια που δε μ' έκανε να το σκεφτώ δεύτερη φορά, σε μια έτσι κι αλλιώς οικονομική πόλη, από άποψη διαμονής, φαγητού κτλ. Ένα ακόμη Σαββατοκύριακο ψυχοθεραπείας.
(Δεν έκρινα σκόπιμο να γράψω νέα ιστορία βέβαια, ωστόσο ένα επιπλέον κεφάλαιο στη παρούσα θα μου το επιτρέψετε ).


Με μια μικρή τσαντα πλάτης λοιπόν και τα απολύτως απαραίτητα φορτώθηκα στο αεροπλάνο της ryan, αναχωρώντας δίχως καθυστέρηση το μεσημέρι του Σαββάτου 11 Δεκεμβρίου. Η πτήση σύντομη, ο έλεγχος τυπικός και το λεωφορείο 100Ε που οδηγεί στο κέντρο της πόλης στη θέση του, οδηγώντας με στο κέντρο της πόλης και στο δωμάτιο του χοστελ που είχα κλείσει:

View attachment 382911

Μέχρι να τακτοποιηθώ, να ψωνίσω μερικά πραγματάκια από απέναντι και να βγω στο δρόμο, η ώρα ήταν περασμένες 4:30 και η νύχτα είχε πέσει για τα καλά. Ξεκίνησα τη διαδρομή μου με τα πόδια μέσα από τη παλιά Εβραϊκή συνοικία, κατηφορίζοντας προς το Δούναβη αρχής γενομένης από τη Βασιλική του Αγ. Στεφάνου (Szent István Bazilika), που δεν ήταν προσβάσιμη παρά μόνο με είσοδο, καθώς είχε στηθεί ένα Χριστουγεννιάτικο πανηγυράκι:

View attachment 382912

Ο κόσμος ήταν πάρα πολύς εντός και εκτός, μιας και στο πεζόδρομο Zrínyi u λειτουργούσε κανονικότατα η Χριστουγεννιάτικη αγορά, με τους περισσότερους να τηρούν τη μάσκα άλλα όχι την απόσταση:

View attachment 382913

Έμεινα για λίγες μόνο στιγμές και κατευθύνθηκα ανατολικά, συναντώντας το ποτάμι λίγα μέτρα πιο κάτω. Δεν είχα ξεχάσει εκείνη τη μαγική νυχτερινή θέα του Δούναβη καθώς είχαν περάσει μόνο 5 χρόνια από την επίσκεψη μου, ωστόσο η συγκίνηση μου ήταν ίδια, ίσως και μεγαλύτερη βλέποντας τη φωτισμένη Βούδα και το κάστρο της απέναντι:

View attachment 382914

Προχώρησα όλη τη διαδρομή παραλιακά, με το έντονο κρύο να μη με εμποδίζει καθόλου, φτάνοντας στο γνωστό συγκινητικό μνημείο αφιερωμένο στη μνήμη των Ούγγρων Εβραίων αμέσως πιο κάτω, πλαισιωμένο από λουλούδια και κεριά:

View attachment 382915

Βρισκόμουν ίσως στο καλύτερο σημείο της όχθης, έχοντας πάνω μου φωτισμένο το υπέροχο κτήριο Ουγγρικού Κοινοβουλίου

View attachment 382916

και από την απέναντι πλευρά τη Βούδα, με το προμαχώνα των Ψαράδων και την εκκλησία Szilágyi Dezső να ξεχωρίζουν:

View attachment 382917

Πέρασα το δρόμο απέναντι ανεβαίνοντας στη πλατεία περιμετρικά του κοινοβουλίου, εξασκώντας παράλληλα το φωτογραφικό μου απωθημένο, όντας πολύ χαρούμενος γι' αυτό:

View attachment 382918 View attachment 382919

Η πανέμορφη πλατεία Kossuth Lajos ήταν στολισμένη και το τραμ κατέβαζε όλο και περισσότερο κόσμο που έκανε τη βόλτα του. Ο φωτισμός του κτηρίου και γενικότερα της πόλης νομίζω ότι είναι γενικά πολύ προσεγμένος και διακριτικός:

View attachment 382920

Προχώρησα γύρω στα 600 μέτρα διαγώνια, καθώς ήθελα να δω ένα αξιοθέατο που αγνόησα τη προηγούμενη φορά, το Szovjet hősi emlékmű, ένα μνημείο αφιερωμένο στους Σοβιετικούς στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους κατά το Β' παγκόσμιο πόλεμο, το μόνο μνημείο δίχως φωτισμό στη πόλη, κάτι που δε μου έκανε εντύπωση...

View attachment 382922

Όπως δε μου έκανε εντύπωση και το άγαλμα του Ροναλντ Ρεϊγκαν που βρίσκεται ακριβώς από δίπλα:

View attachment 382921

Η πλατεία και το πάρκο Szabadság tér που βρίσκονται εκεί πλαισιώνονται από υπέροχα κτήρια. Ένα μικρό παγοδρόμιο είχε στηθεί και τα ανυπόμονα παιδάκια τριγύρω ήταν έτοιμα να μπουκάρουν μετά το καθαρισμό της πίστας:

View attachment 382923

Εγώ όμως πέρα από το γεγονός ότι δεν είμαι για παγοδρόμια, είχα πρόγραμμα και συνέχεια, έτσι περπάτησα ενάμισι χιλιόμετρο πιο μακριά προκειμένου να πιω έναν καφέ. Όχι έναν οποιονδήποτε καφέ, έναν καφέ για γατόφιλους:

View attachment 382924

Το Cat cafe της Βουδαπέστης είναι ένα μέρος στο οποίο μπορείς να απολαύσεις το καφέ, τη σοκλοάτα σου, ή το γλυκάκι σου, παρέα με τα πανέμορφα τετράποδα που φιλοξενούνται και διαμένουν στο συγκεκριμένο χώρο και προσωπικά τα λατρέυω. Η εμπειρία ήταν τέλεια, δυστυχώς όμως διαπίστωσα ότι δεν είχε ούτε μία θέση κενή κι έπρεπε να περιμένω στην ουρά στο κρύο να αδειάσει κάτι. Όπως και να χει όμως χάρηκα που το είδα από μέσα.

«Αφού δεν είσαι για καφέδες στις εκδρομές, δε σου βγαίνει, γιατί το παλεύεις;» σκέφτηκα διερωτώμενος κάτι που επιβεβαίωσα λίγες στιγμές μετά, βρίσκοντας αμέσως θέση στη φιλόξενη μπάρα του Captain Cook, δοκιμάζοντας τις Ουγγρικές ΙΡΑ του καταστήματος. Μια χάρα.

View attachment 382925

Το πήγα μέχρι τις 8 παρά, γυρνώντας στο χοστελ μετά και από μια σύντομη στάση για φαγητό σε ένα ντονεράδικο που το είχαν 2 παιδιά που έμειναν στην Ελλάδα 5 χρόνια και υιοθέτησαν αρκετά από τη κουλτούρα του γρήγορου φαγητού μας. Βγήκα πριν τις 11 για μερικές μπύρες, συναντώντας αρκετό κόσμο σαν Σάββατο βράδυ που ήταν στη Εβραϊκή συνοικία.

Επέστρεψα γύρω στη 1, περνώντας από το New York Cafe που απείχε ούτε 300 μέτρα από το hostel, το οποίο για δεύτερη φορά θα έβλεπα δυστυχώς μόνο απ' έξω, μιας και δεν υπήρχε διαθέσιμη κράτηση στην ιστοσελίδα του για την επομένη. Εκρεμμότητες...

View attachment 382926 View attachment 382927


Κυριακή 12 Δεκέμβρη


Ξύπνημα, πρωϊνό, τσεκ άουτ, καφές και λεωφοριάκι νο5 σε μια οκτάλεπτη διαδρομή ως την απέναντι όχθη και το δρόμο που οδηγεί στο κάστρο της Βούδας:

View attachment 382928

Το μπαρόκ ανάκτορο κατασκευάστηκε ανάμεσα το 18ο αιώνα και σήμερα στεγάζει την Εθνική Πινακοθήκη της Ουγγαρίας και το ιστορικό μουσείο:

View attachment 382931

Όσο ανεβαίνει κανείς οι εικόνες προς την άλλη όχθη του Δούναβη είναι εκπληκτικές, ειδικότερα αν σταθεί τυχερός και πετύχει ηλιοφάνεια μαζί με αέρα, όπως εγώ:

View attachment 382929
View attachment 382930

Προχώρησα προς τα ενδότερα και τη πλατεία του κάστρου, βλέποντας παράλληλα και την μεγάλη έκταση της πόλης από τη πλευρά πέραν του λόφου:

View attachment 382932
View attachment 382933

Το κάστρο έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco από το 1987:

View attachment 382934
View attachment 382935

Το μόνο δυσάρεστο βέβαια εκείνη τη μέρα ήταν ο παγωμένος αέρας που δεν επέτρεπε να απολαύσει κανείς τη βόλτα του. Φόρεσα γάντια και κασκόλ που ως εκείνη τη στιγμή απεφευγα, περπατώντας από τα υπέροχα δρομάκια της Βούδας προς το επόμενο αξιοθέατο:

View attachment 382936

Η εκκλησία του Ματθαίου και ο Προμαχώνας των Ψαράδων με τους επτά πύργους του αποτελούν ίσως δύο από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης:

View attachment 382937
View attachment 382938

Χαιρόμουν πάρα πολύ που βρέθηκα ξανά εκεί, υπό το φως της ημέρας αυτή τη φορά για να μπορέσω να βγάλω τις φωτογραφίες με τη σχετική άνεση μου, μιας και ο κόσμος ήταν για άλλη μια φορά αρκετός

View attachment 382939

Δε παρέλειψα να βγω και μια αναμνηστική, πριν συνεχίσω τη βόλτα μου στο υπόλοιπο κομμάτι της πόλης:

View attachment 382963

Ένα κομμάτι που θα έβλεπα για πρώτη φορά, μιας και το υπερβολικό κρύο της προηγούμενης μας στέρησε πολλές από τις ομορφιές της Βουδαπέστης:

View attachment 382940

Προχώρησα ως τη πλατεία Kapisztrán tér και την εκκλησία Mária Magdolna, μια από τις παλαιότερες εκκλησίες της περιοχής χτισμένη μεταξύ 13ου και 15ου αιώνα σε γοτθικό ρυθμό:

View attachment 382941

Κατηφόρισα παράλληλα με το κτήριο των εθνικών αρχείων της Ουγγαρίας, θαυμάζοντας για μια ακόμη φορά την αρχιτεκτονική της περιοχής:

View attachment 382942
View attachment 382943

Έφτασα ως τη πύλη της Βιέννης (Bécsi kapu), μία από αυτές του κάστρου της Βούδας:

View attachment 382944

Επέστρεψα προς τη Kapisztrán tér βγαίνοντας από την άλλη πλευρά του λόφου όπου ξεκινάει ο περιμετρικός δρόμος του, που φαντάζομαι υπό καλές καιρικές συνθήκες και λιγότερο κρύο θα αποτελεί μια ακόμα πιο όμορφη διαδρομή:

View attachment 382945
View attachment 382946

Ευτυχώς ο χειμερινός ήλιος χτυπούσε και ο αέρας έκοβε στο σημείο, κάνοντας με να μπορέσω να καθίσω σε ένα από τα παγκάκια για λίγα λεπτά, πριν ξαναμπώ προς το κέντρο και την οδό Úri u.

View attachment 382947

Είχα στόχο να επισκεφτώ το περίφημο λαβίρυνθο της Βούδας, κατεβαίνοντας κάτω όμως διαπίστωσα ότι δεν μπορούσες να εκδόσεις εισιτήριο αν δεν είχες στα χέρια σου μετρητά, κάτι που με ξενέρωσε ελαφρώς:

View attachment 382948
View attachment 382949

Αναγκάστηκα λοιπόν να γυρίσω άπραγος προς το προμαχώνα των ψαράδων, χρησιμοποιόντας τη σκάλα της εξόδου προκειμένου να κατέβω προς το ποτάμι. Η ώρα άλλωστε είχε περάσει και η πείνα δεν άργησε να έρθει:

View attachment 382950

Ήθελα να βρεθώ διακαώς ξανά στο εστιατόριο Pater Marcus, το goulash του οποίου λιγουρευόμουν από τη στιγμή που έκλεισα το εισιτήριο, έτσι δε δυσκολεύτηκα και πολύ να διαλέξω:

View attachment 382951 View attachment 382952

Γύρω στις τρεις το μεσημέρι βρισκόμουν και πάλι στο αφιλόξενο κρύο των δρόμων της Βουδαπέστης, σε μια ακόμα όμως υπέροχη διαδρομή:

View attachment 382953

Πέρασα με τη σειρά από τις εκκλησίες Szilágyi Dezső

View attachment 382954

και Felsővízivárosi Szent Anna

View attachment 382955

σημεία αναφοράς εκατέρωθεν από την απέναντι όχθη.

Φωτογράφισα για άλλη μια φορά το κοινοβούλιο καθώς βρισκόμουν ακριβώς απέναντι του:

View attachment 382956

Και χώθηκα στη στάση Batthyány tér της κόκκινης γραμμής, ενθυμούμενος πόσο κάθετο και απότομο ήταν το μετρό της πόλης:

View attachment 382957

Βγήκα δύο στάσεις μετά στη Deák Ferenc tér με τη μύτη μου να πλημμυρίζει ευωδιαστές μυρωδιές ψημένου γλυκού. Θυμήθηκα τη κουβέντα που είχαμε με τον @Dr Snoopy στο νήμα με το streetfood παίρνοντας ένα δίχως δεύτερη σκέψη το οποίο καταβρόχθισα με ευχαρίστηση και λαχτάρα:

View attachment 382958

Η αναμονή στη στάση για το 100Ε δε κράτησε παρά λίγα μόνο λεπτά:

View attachment 382959

Μπαίνοντας δυόμισι ώρες αργότερα, μετά και τα απαραίτητα ψώνια στο αεροπλάνο της wizz, που εκτός από την επιστροφή μου στη βάση μου επιφύλασσε και μια πολύ ευχάριστη έκπληξη με τραβελστορίτικες γνωριμίες...

View attachment 382960

Η δεύτερη φορά στη Βουδαπέστη πέρα από το κάτι παραπάνω που έδωσε στην επίσκεψη μου στη πόλη (καθώς είδα πράγματα κι αξιοθέατα που δεν είχα δει), επιβεβαίωσε με το καλύτερο τρόπο όλα όσα είχα γράψει στην ιστορία μου πριν λίγο καιρό.
Μια υπέροχη και ιστορική πόλη που πάντα έχει να προσδώσει κάτι καινούριο, μια πόλη με συναίσθημα και ομορφιές, μια πόλη η οποία με τόσο εύκολη πρόσβαση που έχει πλέον μου φαίνεται ότι δε θ' αργήσω να ξαναδώ.

Πολύ όμορφη η προσθήκη σου με καταπληκτικές φωτογραφίες!!!Και αυτές που ζήλεψα ήταν ιδιαίτερα οι νυχτερινές λήψεις οι οποίες ήταν εξαιρετικές παρεπιπτόντως ( εγώ όταν πήγα παρόλο που είχα πάρει καινούρια φωτογραφική μηχανή οι φωτό μου απογοήτευση)!!!Αγαπημενη η Βουδαπέστη και πρέπει να επανέλθω γιατι δεν μπήκα στα Λουτρά και νομίζω ότι είναι η δικαιολογία μου να επανέλθω!!!
Keep going Ψηλέ!!!
Καλή χρονιά με υγεία και πολλά ταξίδια!!!

 

[psilos3]

Πολύ όμορφη η προσθήκη σου με

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Καλή χρονιά (ταξιδιωτικά και μη) με υγεία σε σένα και όσους αγαπάς.
Όσο για τις λήψεις, είναι κάτι που είχα απωθημένο από τη προηγούμενη επίσκεψη. Τις βραδινές τις προσπάθησα περισσότερο, δε το κατέχω τόσο καλά το αντικείμενο ακόμη.
Είναι καταπληκτική η Βουδαπέστη, σου εύχομαι με το καλό να επιστρέψεις, για καλύτερες φωτογραφίες αλλά και το highlight των λουτρών!

 

[Marinetta]

Περάσαμε από το διάσημο ‘’New York Café’’ χωρίς όμως να μπούμε

Καλά εγώ έζησα 5 μήνες και δεν πρόλαβα να μπω
Διαβάζω ιστορίες γιατί μου λείπει το vibe αυτής της πόλης ! Η ζωντάνια της Το μεταφέρεις πολύ ωραία !
@psilos3 στην τρίτη σου επίσκεψη πρέπει να πιεις μια μπύρα σε κάθε ruin pub της Βουδαπέστης

 

[psilos3]

Διαβάζω ιστορίες γιατί μου λείπει το vibe αυτής της πόλης ! Η ζωντάνια της Το μεταφέρεις πολύ ωραία !

Σ' ευχαριστώ πολύ για όσα λες!

@psilos3 στην τρίτη σου επίσκεψη πρέπει να πιεις μια μπύρα σε κάθε ruin pub της Βουδαπέστης

Επιβάλλεται, αλλά επειδή αυτά δε τα πιάνει εύκολα το μάτι θα περιμένω προτάσεις!
Να είμαστε καλά, είναι πολύ εύκολη εκδρομή πλέον με τόσο συχνή (και φθηνή) σύνδεση, σα να πηγαίνεις μακρινό στην Ελλάδα.