chrikky
Member
Μια και πλησιάζει το καλοκαίρι, λέω να γράψω τις εντυπώσεις μου από τις καλοκαιρινές μου διακοπές, το 2007, στη Σίφνο και κάποιες πληροφορίες για το νησί...
Καταρχήν, πήγαμε με αυτοκίνητο (δεν εννοώ οδηγώντας πάνω στα κύματα -εσύ πονηρέ που το σκέφτηκες!- το φορτώσαμε από Πειραιά... Όπως σε όλα τα νησιά αυτού ή και μεγαλύτερου μεγέθους, δε λέει να μην έχεις μεταφορικό μέσο (έστω ένα παπάκι!). Συγκοινωνίες έχει το νησί, όπως και ταξί, αλλά, ειδικά τα βράδια στην Απολλωνία, -πιστέψτε με- δε θέλετε να περιμένετε σε ουρές για να μπείτε στο λεωφορείο ή σε ταξί και θα αισθανθείτε ανακουφισμένοι που έχετε το δικό σας μεταφορικό μέσο.
Για διαμονή επέλεξα τις 2 πρώτες μέρες το Κάτω Πετάλι και τις υπόλοιπες 5 τον Πλατύ Γιαλό. Δεν υπήρχε λόγος για την επιλογή -πρακτικά κλείσαμε ό,τι βρήκαμε μετά από άπειρα τηλεφωνήματα σε ενοικιαζόμενα- καθώς είχαμε καθυστερήσει και η διαθεσιμότητα ήταν μικρή. Το είχα πάρει πατριωτικά όμως, και μετά απο 40 τηλέφωνα περίπου... τσουπ... έκλεισα τα παραπάνω. Πίστευα, μάλιστα, ότι στον Πλατύ Γιαλό είναι τα καλύτερα και χαιρόμουνα που, μετά τις δύο πρώτες μέρες στο Κάτω Πετάλι, θα είχα άλλες 5 στον Πλατύ Γιαλό.. Αμ δε... (Θα εξηγήσω παρακάτω)
Οι πρώτες εντυπώσεις από το νησί: Πολύ-πολύ κοντινές αποστάσεις. Το καράβι σε αφήνει στο λιμάνι (στις Καμάρες) και από εκεί έπρεπε να πάμε στο Κάτω Πετάλι (που είναι δίπλα στην Απολλωνία, τη χώρα του νησιού). Μέσα σε 5 λεπτά από όταν μπήκαμε στο car… τσουπ... βλέπω ταμπέλα «Απολλωνία». Δεν το πίστευα... Το CD player ζήτημα να έπαιξε 2 τραγούδια (είχα γράψει και CD με καμιά 30 επιτυχίες της εποχής, τρομάρα μου!) κι εμείς είχαμε φτάσει ήδη στο Κάτω Πετάλι. Μια περιοχή πολύ ήσυχη με ελάχιστα σπίτια, την οποία θα ξαναδιάλεγα, καθότι ήταν δίπλα στην Απολλωνία (όπου ήταν και το κέντρο της ζωής του νησιού ειδικά το βράδυ) και τα δωμάτια ήταν οικονομικά και καλά.
Το πρωί κάναμε τις γύρες μας στο νησί, επιλέγοντας μια περιοχή ανά μέρα και το βράδυ πηγαίναμε στην Απολλωνία για νυχτερινή τσάρκα...
Καταρχήν, πήγαμε με αυτοκίνητο (δεν εννοώ οδηγώντας πάνω στα κύματα -εσύ πονηρέ που το σκέφτηκες!- το φορτώσαμε από Πειραιά... Όπως σε όλα τα νησιά αυτού ή και μεγαλύτερου μεγέθους, δε λέει να μην έχεις μεταφορικό μέσο (έστω ένα παπάκι!). Συγκοινωνίες έχει το νησί, όπως και ταξί, αλλά, ειδικά τα βράδια στην Απολλωνία, -πιστέψτε με- δε θέλετε να περιμένετε σε ουρές για να μπείτε στο λεωφορείο ή σε ταξί και θα αισθανθείτε ανακουφισμένοι που έχετε το δικό σας μεταφορικό μέσο.
Για διαμονή επέλεξα τις 2 πρώτες μέρες το Κάτω Πετάλι και τις υπόλοιπες 5 τον Πλατύ Γιαλό. Δεν υπήρχε λόγος για την επιλογή -πρακτικά κλείσαμε ό,τι βρήκαμε μετά από άπειρα τηλεφωνήματα σε ενοικιαζόμενα- καθώς είχαμε καθυστερήσει και η διαθεσιμότητα ήταν μικρή. Το είχα πάρει πατριωτικά όμως, και μετά απο 40 τηλέφωνα περίπου... τσουπ... έκλεισα τα παραπάνω. Πίστευα, μάλιστα, ότι στον Πλατύ Γιαλό είναι τα καλύτερα και χαιρόμουνα που, μετά τις δύο πρώτες μέρες στο Κάτω Πετάλι, θα είχα άλλες 5 στον Πλατύ Γιαλό.. Αμ δε... (Θα εξηγήσω παρακάτω)
Οι πρώτες εντυπώσεις από το νησί: Πολύ-πολύ κοντινές αποστάσεις. Το καράβι σε αφήνει στο λιμάνι (στις Καμάρες) και από εκεί έπρεπε να πάμε στο Κάτω Πετάλι (που είναι δίπλα στην Απολλωνία, τη χώρα του νησιού). Μέσα σε 5 λεπτά από όταν μπήκαμε στο car… τσουπ... βλέπω ταμπέλα «Απολλωνία». Δεν το πίστευα... Το CD player ζήτημα να έπαιξε 2 τραγούδια (είχα γράψει και CD με καμιά 30 επιτυχίες της εποχής, τρομάρα μου!) κι εμείς είχαμε φτάσει ήδη στο Κάτω Πετάλι. Μια περιοχή πολύ ήσυχη με ελάχιστα σπίτια, την οποία θα ξαναδιάλεγα, καθότι ήταν δίπλα στην Απολλωνία (όπου ήταν και το κέντρο της ζωής του νησιού ειδικά το βράδυ) και τα δωμάτια ήταν οικονομικά και καλά.
Το πρωί κάναμε τις γύρες μας στο νησί, επιλέγοντας μια περιοχή ανά μέρα και το βράδυ πηγαίναμε στην Απολλωνία για νυχτερινή τσάρκα...
)
και έλεγα τι καλά που το φέραμε!
