chrikky
Member
Αρτεμώνας
Ένα όμορφο χωριό, σχεδόν κολλημένο με την Απολλωνία. Πας εκεί, μεταξύ άλλων, και για... γλυκά, όπως τα περίφημα αμυγδαλωτά της Σίφνου. Το πιο διάσημο «ζαχαροπλαστείο» είναι αυτό του Θεοδώρου. Δύσκολα θα το προσέξεις απ’ έξω, ανεβαίνοντας στο πλακόστρωτο δρομάκι, αν δεν πέσει το μάτι σου στη μικρή διακριτική ταμπελίτσα ή αν δεν ξέρεις περί τίνος πρόκειται... Ομολογώ ότι η τόσο διακριτική σήμανση μάς έκανε να διστάσουμε να ανοίξουμε τη μικρή γαλάζια καγκελόπορτα και να μπούμε στο μικρό προαύλιο κι έπειτα να μπούμε δειλά δειλά στο μαγαζί. Μπαίνοντας μέσα, βέβαια, ήρθαμε σε άμεση επαφή με την παράδοση και αισθανθήκαμε πολύ τυχεροί που βρεθήκαμε σε ένα μαγαζί που, αν και έχουν περάσει τα χρόνια, έχει διατηρήσει αναλλοίωτο το χαρακτήρα του. Ο παππούς και η γιαγιά έτοιμοι να μας εξυπηρετήσουν, βγάζοντας τα αμυγδαλωτά από πάγκους που θυμίζουν παντοπωλείο της δεκαετίας του ’70 στο χωριό σου. Δεν είναι τυχαία όλα αυτά πάντως, καθώς λειτουργεί από το 1968, ίδιο κι απαράλλακτο!
Απολλωνία
Η χώρα του νησιού ζει σε διαφορετικούς ρυθμούς το βράδυ, όταν οι πάντες εγκαταλείπουν όοολα τα μέρη της Σίφνου και πηγαίνουν εκεί! Το έγραψα και παραπάνω... το βράδυ η Σίφνος ζει μόνο στο στενό της Απολλωνίας! Όλοι αυτοί που έβλεπες την ημέρα να καταβροχθίζουν ρεβυθοκεφτέδες στα εστιατόρια, να παίζουν ρακέτες στις παραλίες, να φωτογραφίζουν εκκλησάκια ή να βολτάρουν στα σοκάκια του Κάστρου, το βράδυ ω ναι... βρίσκονται σύσσωμοι στο στενό της Απολλωνίας. Φυσικά, και θα βρείτε μαγαζιά με κοσμήματα, ρούχα κ.ο.κ. και, εννοείται, μπαράκια, εστιατόρια και ό,τι άλλο θέλετε για να περάσετε το βράδυ σας. Όπως είπα και πιο πάνω... 8 μέρες εκεί... το βαρέθηκα! Πόσες μέρες πια να βολτάρεις; Τα δε μαγαζιά οκ... δε με συγκλονίσανε κιόλας. Αφήστε που Αύγουστο στα «hot» -ας πούμε- μέρη το να βρεις να κάτσεις ήτανε μεγάλο θέμα. Αν ήθελες να είσαι όρθιος μ’ ένα ποτό στο χέρι στο στενό, όλα καλά, αν όμως ήθελες ένα χαλαρό ποτάκι, μάλλον δεν ήταν το μέρος σου. Συν όλα τα άλλα, φυλάγανε και τραπέζια για τους γνωστούς τους. Είχε τύχει να αδειάσει τραπέζι, να καθίσουμε και να μας σηκώσουν γιατί το ποιος θα κάτσει το κανόνιζε μία μαντάμ εκεί... Τεσπά... ας δώσω τόπο στην οργή... Έτσι κι αλλιώς, κι εγώ αν ήμουνα συχνή πελάτισσα και πήγαινα εκεί συνέχεια δε θα ‘θελα καλύτερη αντιμετώπιση; ...λέμε τώρα (σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα). Για μπαράκια δε θα σας προτείνω, γιατί εύκολο είναι να ανέβετε το στενό και να βρείτε ποιο σας κάνει... Δεν είναι και πάρα πολλά. Αργώ, Μπότζι και ένα ακόμη που δε θυμάμαι όνομα είναι τα hot (ααα ναι το Cosi!). E, δεν είναι δύσκολο να τα ανακαλύψετε. Αν φυσικά θέλετε κάτι τέτοιο... Καθίστε όμως, οπωσδήποτε για λουκουμάδες (με σοκολάτα -ή άνευ- στους «Τρεις Ξανθούς Αγγέλους» (κατά προτίμηση στην ταράτσα, όχι στο τραπεζάκι πάνω στο δρόμο, εκτός κι αν θέλετε να σας δούνε όλοι) και μη παραλείψετε να φάτε στο (με τεράστια διαφορά!) καλύτερο εστιατόριο του στενού, το «Οδός Ονείρων». Φοβερό περιβάλλον και φαγητό σε ένα πολύ όμορφο μαγαζί, για εκλεπτυσμένα γούστα, το οποίο βρίσκεται σε μια εσοχή του στενού, ώστε να αισθάνεστε μακριά από τη... βουή του δρόμου. Έμαθα ότι η ιδιοκτήτρια του έχει ανοίξει ένα αντίστοιχο και στην Αθήνα... Χμμ... δεν έχω πάει!
Τώρα μια και μιλάμε για Απολλωνία, όχι στο στενό αλλά στον κεντρικό δρόμο είναι η Veranda, ένα φοβερό καφέ με super μαξιλάρες, ό,τι πρέπει για φρέντο ή ελαφρύ γεύμα. Εγώ είχα ταράξει τα club sandwich για ελαφρύ (γκούχου!) βραδινό... Έχει κι άλλα μαγαζιά εκεί, αλλά αυτό ήταν το αγαπημένο μου!
συνημμένη σ' αυτό το post μία φωτό από το "ζαχαροπλαστείο" του θεοδώρου που ανέφερα στον αρτεμώνα! δεν το δείχνει πολύ καλά, αλλά, δυστυχώς, δεν έχω τραβήξει καλύτερη...
Ένα όμορφο χωριό, σχεδόν κολλημένο με την Απολλωνία. Πας εκεί, μεταξύ άλλων, και για... γλυκά, όπως τα περίφημα αμυγδαλωτά της Σίφνου. Το πιο διάσημο «ζαχαροπλαστείο» είναι αυτό του Θεοδώρου. Δύσκολα θα το προσέξεις απ’ έξω, ανεβαίνοντας στο πλακόστρωτο δρομάκι, αν δεν πέσει το μάτι σου στη μικρή διακριτική ταμπελίτσα ή αν δεν ξέρεις περί τίνος πρόκειται... Ομολογώ ότι η τόσο διακριτική σήμανση μάς έκανε να διστάσουμε να ανοίξουμε τη μικρή γαλάζια καγκελόπορτα και να μπούμε στο μικρό προαύλιο κι έπειτα να μπούμε δειλά δειλά στο μαγαζί. Μπαίνοντας μέσα, βέβαια, ήρθαμε σε άμεση επαφή με την παράδοση και αισθανθήκαμε πολύ τυχεροί που βρεθήκαμε σε ένα μαγαζί που, αν και έχουν περάσει τα χρόνια, έχει διατηρήσει αναλλοίωτο το χαρακτήρα του. Ο παππούς και η γιαγιά έτοιμοι να μας εξυπηρετήσουν, βγάζοντας τα αμυγδαλωτά από πάγκους που θυμίζουν παντοπωλείο της δεκαετίας του ’70 στο χωριό σου. Δεν είναι τυχαία όλα αυτά πάντως, καθώς λειτουργεί από το 1968, ίδιο κι απαράλλακτο!
Απολλωνία
Η χώρα του νησιού ζει σε διαφορετικούς ρυθμούς το βράδυ, όταν οι πάντες εγκαταλείπουν όοολα τα μέρη της Σίφνου και πηγαίνουν εκεί! Το έγραψα και παραπάνω... το βράδυ η Σίφνος ζει μόνο στο στενό της Απολλωνίας! Όλοι αυτοί που έβλεπες την ημέρα να καταβροχθίζουν ρεβυθοκεφτέδες στα εστιατόρια, να παίζουν ρακέτες στις παραλίες, να φωτογραφίζουν εκκλησάκια ή να βολτάρουν στα σοκάκια του Κάστρου, το βράδυ ω ναι... βρίσκονται σύσσωμοι στο στενό της Απολλωνίας. Φυσικά, και θα βρείτε μαγαζιά με κοσμήματα, ρούχα κ.ο.κ. και, εννοείται, μπαράκια, εστιατόρια και ό,τι άλλο θέλετε για να περάσετε το βράδυ σας. Όπως είπα και πιο πάνω... 8 μέρες εκεί... το βαρέθηκα! Πόσες μέρες πια να βολτάρεις; Τα δε μαγαζιά οκ... δε με συγκλονίσανε κιόλας. Αφήστε που Αύγουστο στα «hot» -ας πούμε- μέρη το να βρεις να κάτσεις ήτανε μεγάλο θέμα. Αν ήθελες να είσαι όρθιος μ’ ένα ποτό στο χέρι στο στενό, όλα καλά, αν όμως ήθελες ένα χαλαρό ποτάκι, μάλλον δεν ήταν το μέρος σου. Συν όλα τα άλλα, φυλάγανε και τραπέζια για τους γνωστούς τους. Είχε τύχει να αδειάσει τραπέζι, να καθίσουμε και να μας σηκώσουν γιατί το ποιος θα κάτσει το κανόνιζε μία μαντάμ εκεί... Τεσπά... ας δώσω τόπο στην οργή... Έτσι κι αλλιώς, κι εγώ αν ήμουνα συχνή πελάτισσα και πήγαινα εκεί συνέχεια δε θα ‘θελα καλύτερη αντιμετώπιση; ...λέμε τώρα (σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα). Για μπαράκια δε θα σας προτείνω, γιατί εύκολο είναι να ανέβετε το στενό και να βρείτε ποιο σας κάνει... Δεν είναι και πάρα πολλά. Αργώ, Μπότζι και ένα ακόμη που δε θυμάμαι όνομα είναι τα hot (ααα ναι το Cosi!). E, δεν είναι δύσκολο να τα ανακαλύψετε. Αν φυσικά θέλετε κάτι τέτοιο... Καθίστε όμως, οπωσδήποτε για λουκουμάδες (με σοκολάτα -ή άνευ- στους «Τρεις Ξανθούς Αγγέλους» (κατά προτίμηση στην ταράτσα, όχι στο τραπεζάκι πάνω στο δρόμο, εκτός κι αν θέλετε να σας δούνε όλοι) και μη παραλείψετε να φάτε στο (με τεράστια διαφορά!) καλύτερο εστιατόριο του στενού, το «Οδός Ονείρων». Φοβερό περιβάλλον και φαγητό σε ένα πολύ όμορφο μαγαζί, για εκλεπτυσμένα γούστα, το οποίο βρίσκεται σε μια εσοχή του στενού, ώστε να αισθάνεστε μακριά από τη... βουή του δρόμου. Έμαθα ότι η ιδιοκτήτρια του έχει ανοίξει ένα αντίστοιχο και στην Αθήνα... Χμμ... δεν έχω πάει!
Τώρα μια και μιλάμε για Απολλωνία, όχι στο στενό αλλά στον κεντρικό δρόμο είναι η Veranda, ένα φοβερό καφέ με super μαξιλάρες, ό,τι πρέπει για φρέντο ή ελαφρύ γεύμα. Εγώ είχα ταράξει τα club sandwich για ελαφρύ (γκούχου!) βραδινό... Έχει κι άλλα μαγαζιά εκεί, αλλά αυτό ήταν το αγαπημένο μου!
συνημμένη σ' αυτό το post μία φωτό από το "ζαχαροπλαστείο" του θεοδώρου που ανέφερα στον αρτεμώνα! δεν το δείχνει πολύ καλά, αλλά, δυστυχώς, δεν έχω τραβήξει καλύτερη...
), αλλά να σου πω την αλήθεια δε θυμάμαι αν πήγα... :roll:
Ήταν πάνω στο δρόμο και δίπλα ακριβώς ήταν η στάση του λεωφορείου.
