Vrettos George
New Member
- Μηνύματα
- 3
- Likes
- 11
Καλησπέρα.
Η σχέση μου με την Ιταλία θα έλεγα ότι είναι καρμική,αν και δεν σκεφτόμουν ποτέ να μάθω ιταλικά,μετά από ένα καλοκαίρι δουλειάς το 2013 στην Σαντορίνη,ο άπειρος κόσμος από τη γείτονα χώρα που κάνει τη Σαντορίνη να θυμίζει ιταλική κτήση,μου έδωσε την ώθηση να ξεκινήσω μαθήματα ιταλικών.Κατ'όπιν των μαθημάτων ακολούθησε η γνωριμία με πολλούς ερασμίτες Ιταλούς στην Αθήνα και η πρακτική άσκηση σε ένα τουριστικό γραφείο που έφερνε επίσης ιταλούς τουρίστες στην Ελλάδα(με προισταμένη Ναπολιτάνα κιόλας,χαχαχαχα
).
Και για να μην μακρυγορώ φθάνουμε στο σωτήριο έτος 2016,την δεύτερη μέρα του Οκτωβρίου που είναι η ημέρα των γενεθλίων μου και ένα ζευγάρι ιταλών φίλων που μένουν κοντά στην Τίβολι,καθώς μου εύχονται στο facebook,με ρωτάνε πότε θα πάω,απόφαση στιγμής,βλέπω πότε έχω κενό,πότε με βολεύει και κλείνω εισητήρια για 28η Οκτωβρίου με 1η Νοεμβρίου.Έφθανα Παρασκευή,μεσολαβούσε Σαββατοκύριακο και η 1η Νοεμβρίου ημέρα των αγίων πάντων,είναι ημέρα αργίας στην Ιταλία,οπότε βόλευε και τους φίλους μου η επίσκεψη μου.Αν και ταξίδεψα με Ryan air,έφθασα στο Fiumicino,καθώς στο Ciampino έφτιαχναν τους διαδρόμους προσγείωσης!
Η πρώτη επαφή με τον περιβάλλοντα χώρο έξω από το αεροδρόμιο,με τα πολύ μεγάλα κτίρια,το κάπως βιομηχανικό τοπίο και τους μεγάλους δρόμους,μου θύμισε την διαδρομή που είχα κάνει από το JFK της Νέας Υόρκης μέχρι το Μανχάταν.Όπως και τα προάστια τους,μου θυμίζουν προάστια αμερικανικών μεσοδυτικών πολιτειών,όχι όλα βέβαια-όταν πήγαμε για φαγητό στο σπίτι των γονιών του φίλου μου του Φραντσέσκο,η τριγύρω περιοχή από το σπίτι τους στα Λουτρά της Τίβολης,μου θύμισε και τις δικές μας εργατικές πολυκατοικίες στην Αλεξάνδρας.Το πρώτο βράδυ,ανεβήκαμε στην Τίβολη,που είναι μια πόλη πιο παλιά από τη Ρώμη και βλέπεις πιάτο όλη την επαρχία του Λάτιου και την Ρώμη,καταπράσινη,σου θυμίζει η διαδρομή,μια πιο όμορφη διαδρομή ανεβαίνοντας την Πάρνηθα και με μία θέα εφάμιλλη του Λυκαβητού.Η Τίβολη σου θυμίζει τα πλακόστρωτα μέρη της πόλης της Κέρκυρας,αποπνέει έναν νοσταλγικό αέρα και αν έχει κάποιος τον χρόνο αξίζει να πάει,για πιο ξέγνοιαστες στιγμές,σε ένα ιστορικό μέρος,μπορώ να πω ότι θυμίζει αρκετά και την Πλάκα,αλλά είναι πιο απλωμένη και με περισσότερο κόσμο που μένει εκεί,δεν είναι καθαρά τουριστική δηλαδή.
Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο από την Guidonia που μένουν τα παιδιά,να πάμε στο κέντρο της Ρώμης.Η κίνηση θυμίζει τις πολύ πήχτρα στο αυτοκίνητο με κίνηση εποχές στην Αθήνα.Το πάρκινγκ στο κέντρο είναι δύσκολο,αλλά νοιώθεις ότι έχεις περισσότερη άπλα.Βέβαια μιλάω για τα δικά μας δεδομένα να αφήνεις το αυτοκίνητο τουλάχιστον στην Αττική,και να συνεχίζεις με τα πόδια ή το μετρό.Την πρώτη ημέρα,ξεκινήσαμε από την piazza del popolo,γνωστή πλατεία που γίνονται συναυλίες και ανεβαίνεις προς την villa borghese και τους κήπους της,βλέποντας πανοραμικά τη Ρώμη μέχρι εκεί που φθάνει το μάτι.Η αλήθεια είναι ότι οι κήποι ως κήποι ήταν πανέμορφοι,αλλά αυτό που συζητάγαμε είναι ότι θα μπορούσαν να βρίσκονται στο Λονδίνο,στο Δουβλίνο,στο Παρίσι,οπουδήποτε!Όλα τα σύγχρονα κράτη άλλωστε,με την συγκρότηση τους ή τα παλαιότερα κράτη,έφτιαξαν αντίστοιχους κήπους,ίσως να είμαι και προκατειλημένος έχοντας πάει προς 6-7ετίας στο central park,καταλάβατε πάντως τι ήθελα να πω Νομίζω πλατείασα στο πρώτο μου ποστ και θα μάθετε την συνέχεια της ιστορίας μου σε περισσότερες συνέχειες
Η σχέση μου με την Ιταλία θα έλεγα ότι είναι καρμική,αν και δεν σκεφτόμουν ποτέ να μάθω ιταλικά,μετά από ένα καλοκαίρι δουλειάς το 2013 στην Σαντορίνη,ο άπειρος κόσμος από τη γείτονα χώρα που κάνει τη Σαντορίνη να θυμίζει ιταλική κτήση,μου έδωσε την ώθηση να ξεκινήσω μαθήματα ιταλικών.Κατ'όπιν των μαθημάτων ακολούθησε η γνωριμία με πολλούς ερασμίτες Ιταλούς στην Αθήνα και η πρακτική άσκηση σε ένα τουριστικό γραφείο που έφερνε επίσης ιταλούς τουρίστες στην Ελλάδα(με προισταμένη Ναπολιτάνα κιόλας,χαχαχαχα
).Και για να μην μακρυγορώ φθάνουμε στο σωτήριο έτος 2016,την δεύτερη μέρα του Οκτωβρίου που είναι η ημέρα των γενεθλίων μου και ένα ζευγάρι ιταλών φίλων που μένουν κοντά στην Τίβολι,καθώς μου εύχονται στο facebook,με ρωτάνε πότε θα πάω,απόφαση στιγμής,βλέπω πότε έχω κενό,πότε με βολεύει και κλείνω εισητήρια για 28η Οκτωβρίου με 1η Νοεμβρίου.Έφθανα Παρασκευή,μεσολαβούσε Σαββατοκύριακο και η 1η Νοεμβρίου ημέρα των αγίων πάντων,είναι ημέρα αργίας στην Ιταλία,οπότε βόλευε και τους φίλους μου η επίσκεψη μου.Αν και ταξίδεψα με Ryan air,έφθασα στο Fiumicino,καθώς στο Ciampino έφτιαχναν τους διαδρόμους προσγείωσης!
Η πρώτη επαφή με τον περιβάλλοντα χώρο έξω από το αεροδρόμιο,με τα πολύ μεγάλα κτίρια,το κάπως βιομηχανικό τοπίο και τους μεγάλους δρόμους,μου θύμισε την διαδρομή που είχα κάνει από το JFK της Νέας Υόρκης μέχρι το Μανχάταν.Όπως και τα προάστια τους,μου θυμίζουν προάστια αμερικανικών μεσοδυτικών πολιτειών,όχι όλα βέβαια-όταν πήγαμε για φαγητό στο σπίτι των γονιών του φίλου μου του Φραντσέσκο,η τριγύρω περιοχή από το σπίτι τους στα Λουτρά της Τίβολης,μου θύμισε και τις δικές μας εργατικές πολυκατοικίες στην Αλεξάνδρας.Το πρώτο βράδυ,ανεβήκαμε στην Τίβολη,που είναι μια πόλη πιο παλιά από τη Ρώμη και βλέπεις πιάτο όλη την επαρχία του Λάτιου και την Ρώμη,καταπράσινη,σου θυμίζει η διαδρομή,μια πιο όμορφη διαδρομή ανεβαίνοντας την Πάρνηθα και με μία θέα εφάμιλλη του Λυκαβητού.Η Τίβολη σου θυμίζει τα πλακόστρωτα μέρη της πόλης της Κέρκυρας,αποπνέει έναν νοσταλγικό αέρα και αν έχει κάποιος τον χρόνο αξίζει να πάει,για πιο ξέγνοιαστες στιγμές,σε ένα ιστορικό μέρος,μπορώ να πω ότι θυμίζει αρκετά και την Πλάκα,αλλά είναι πιο απλωμένη και με περισσότερο κόσμο που μένει εκεί,δεν είναι καθαρά τουριστική δηλαδή.
Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο από την Guidonia που μένουν τα παιδιά,να πάμε στο κέντρο της Ρώμης.Η κίνηση θυμίζει τις πολύ πήχτρα στο αυτοκίνητο με κίνηση εποχές στην Αθήνα.Το πάρκινγκ στο κέντρο είναι δύσκολο,αλλά νοιώθεις ότι έχεις περισσότερη άπλα.Βέβαια μιλάω για τα δικά μας δεδομένα να αφήνεις το αυτοκίνητο τουλάχιστον στην Αττική,και να συνεχίζεις με τα πόδια ή το μετρό.Την πρώτη ημέρα,ξεκινήσαμε από την piazza del popolo,γνωστή πλατεία που γίνονται συναυλίες και ανεβαίνεις προς την villa borghese και τους κήπους της,βλέποντας πανοραμικά τη Ρώμη μέχρι εκεί που φθάνει το μάτι.Η αλήθεια είναι ότι οι κήποι ως κήποι ήταν πανέμορφοι,αλλά αυτό που συζητάγαμε είναι ότι θα μπορούσαν να βρίσκονται στο Λονδίνο,στο Δουβλίνο,στο Παρίσι,οπουδήποτε!Όλα τα σύγχρονα κράτη άλλωστε,με την συγκρότηση τους ή τα παλαιότερα κράτη,έφτιαξαν αντίστοιχους κήπους,ίσως να είμαι και προκατειλημένος έχοντας πάει προς 6-7ετίας στο central park,καταλάβατε πάντως τι ήθελα να πω
Νομίζω πλατείασα στο πρώτο μου ποστ και θα μάθετε την συνέχεια της ιστορίας μου σε περισσότερες συνέχειες
Last edited:
