Προτάσεις για βιβλία

[Sassenach77]

Έχω ακούσει ξανά καλά λόγια για την σουηδική, αλλά επειδή έχω ακούσει και για την αμερικάνικη, μου φαίνεται θα δω και τις δύο.

Εχω δει και τις δύο, Η Σουηδική προηγείται της Αμερικάνικης και είναι σχεδόν πιστή αντιγραφή. Η Σουηδική παραγωγή είναι πιο κοντά στη μεταφορά απο το βιβλίο που προηγείται και των δύο. Απο τις λίγες μεταφορές βιβλίου στον κινηματογράφο που μου έχουν αρέσει. Συνήθως ξενερώνω...

 

[Sassenach77]

Το οκτώ & Η φωτιά
Συγγραφέας: Katherine Neville

Το έτος 782 μΧ, ο αυτοκράτορας Καρλομαγνος δέχτηκε ένα μυθικό δώρο από τον Ιμπν αλ-Αραμπι, το Μαυριτανο κυβερνήτη της Βαρκελώνης : ένα σκάκι από χρυσό και ασήμι, στολισμένο με πολύτιμους λίθους, που σήμερα είναι γνωστό ως Σκάκι του Μονγκλαν. Σύμφωνα με τις φήμες, ενεκλειε ένα μυστικό κρυφιας, μυστηριακής δύναμης. Όλοι όσοι είχαν εμμονή με την εξουσία ήταν αποφασισμένοι να αποκτήσουν τη σκακιέρα και τα κομμάτια. Για να αποτραπεί αυτό το ενδεχόμενο, το Σκάκι του Μονγκλαν έμεινε θαμμένο πάνω από χίλια χρόνια.
Το 1790, με την έκρηξη της Γαλλικής Επανάστασης, το σκάκι ξεθάφτηκε από τη κρυψώνα του, το Αβαειο του Μονγκλαν στα Βασκικα Πυρηναία, και τα κομμάτια του σκορπιστηκαν σε όλη την υφήλιο....

Είναι μυθιστορηματα μυστηρίου και δράσης, με μία παρτίδα σκάκι που εκτείνεται σε πολλά σημεία του κόσμου και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.... Το δεύτερο βιβλίο ρέει σε πανομοιότυπα μονοπάτια με το πρώτο. Θεωρώ ότι γράφτηκε καθαρά για εμπορικούς λόγους, οπότε θα διαβαστεί από όποιον του άρεσε το πρώτο. Μπορούν να διαβαστούν και μεμονωμένα.

Για όποιον του αρέσει το σκάκι, η ιστορία και το μυστήριο.

 

[James]

Μόλις τέλειωσα το "Έθνη σε αναταραχή" του Τζάρεντ Ντάιμοντ.

Καταπιάνεται με το πώς αντιμετώπισαν ορισμένες χώρες διάφορες κρίσεις της ιστορίας τους και τι μπορούμε να διδαχθούμε από αυτό.
Αναφέρει πολλά ενδιαφέροντα ιστορικά πραγματάκια οπότε το προτείνω. Αν και με εκνεύρισε λιγάκι ο Τζαρεντάκος στο σημείο της κρίσης των πυραύλων που απλά "οι Αμερικανοί δεν ήθελαν κομμουνιστική κυβέρνηση στην Κούβα γιατί είναι πολλοί κακοί και βάζουνε πυραύλους και απαπά απειλούν την δημοκρατία", ξεχνώντας να αναφέρει τι είχε προηγηθεί.
Τελοσπάντων...

 

[Yorgos]

Amazon.com: Nathaniel's Nutmeg: Or the True and Incredible Adventures of the Spice Trader Who Changed the Course of History (9780140292602): Milton, Giles: Books

Διάβασα αυτό σχετικά με τις περιπέτειες (κυρίως) άγγλων και Ολλανδών στον Ινδικό και τον Ειρηνικό και τη μάχη των μπαχαρικών. Συγκλονιστικό είναι, με απίθανες ιστορίες, απ όλα έχει ο μπαχτσες από γιαπωνεζους πειρατές μέχρι τους ινδιανους του Μανχάταν. Ένα bias υπέρ των Άγγλων το μέχρι πάντως, αλλά χαλάλι του.

Μόλις τελείωσα και το Comandante του Rory Carroll, ανταποκριτή της Guardian στο Καρακας με θεμα τις θητειες του Τσαβες. Πολυ καλη γραφη ο Ιρλανδός, αν και το ότι τα ισπανικα του δεν ειναι όσο καλα όσο απαιτει η θέση θεωρω πως του στοιχισε (θα μπορουσα να βάλω 30 κεφαλαια μονος μου για την παρανοια της χωρας στα χρονια που έμεινε ο Κάρολ). Συστηνεται για οσους ενδιαφερει το φαινομενο Τσαβες παντως.

 

[Yorgos]

Μόλις τελείωσα το The Aquariums of Pyongyang, μια μαρτυρία ενός αυτομολησαντα επιζήσαντες των στρατοπέδων συγκέντρωσης της Βορείου Κορέας. Σφιχτηκε το στομάχι μου, κάποιες σκηνές είναι απίστευτες, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε για κατάδικους- παιδιά. Επίσης απίστευτο είναι ότι η οικογένειά του, πολύ εύπορη, μετακόμισε από την Ιαπωνία στη Βόρειο Κορέα, πιστεύοντας την προπαγάνδα των Κιμ, δε γίνονται αυτά.

Το κακό είναι ότι το 80% του βιβλίου επικεντρώνει στα στρατόπεδο συγκέντρωσης κι όχι στην καθημερινότητα των μη κρατουμένων Βορειοκορεατων (ελεύθερους δεν μπορώ να τους αποκαλέσω, σε γκουλάγκ ζουν οι άνθρωποι). Το καλύτερο από.λοσα βιβλία έχω διαβάσει πάντως για τη χώρα, και σίγουρα στο τοπ20 βιβλίων που έχω διαβάσει ποτέ, είναι το The Reluctant communist του Τζενκινς, μαρτυρία 40 ετών στη Βόρεια Κορέα, φοβερά πράγματα.

 

[tkaramp]

Διάβασα πρόσφατα αυτό.
Πριν το διαβάσω τα μόνα που ήξερα για τον Μπολίβαρ ήταν ότι ήταν ο απελευθερωτής πολλών χωρών της Λατινικής Αμερικής κάπου στα 1800. Το βιβλίο μου άρεσε πολύ, ξεκινάει δίνοντας το backstory του ανθρώπου, ποια ήταν η οικογένεια του, τα ταξίδια του στην Ευρώπη κλπ κλπ πριν μπει στο ψητό. Γενικά τελειώνοντας το αποκτάς μια καλή γνώση/αίσθηση του πως εξελίχθηκαν τα πράγματα από πολέμους μέχρι πολιτικές ίντριγκες και την σχέση του Μπολίβαρ με τον έταιρο απελευθερώτη της ηπείρου τον Αργεντίνο Σαν Μαρτίν. Μου άρεσε ότι η συγγραφέας αναφέρει αρνητικά που χρεώνονται στον Μπολίβαρ αν και τις περισσότερες φορές δρα σαν απολογήτρια του (προσπαθόντας να εξηγήσει γιατί ίσως ήταν λογικό να κάνει εκείνο ή το άλλο).

Επίσης διάβασα αυτό. Ε εντάξει σουρεαλιστικό. Γενικά δεν είναι πολύ προβεβλημένη η ιστορία της Ανατολικής Γερμανίας. Το βιβλίο το έχει γράψει μια Αυστραλέζα που έζησε στην ενωμένη πια Γερμανία και αποτελεί συρραφή ιστοριών που της της αφηγήθηκαν ανατολικογερμάνοι, πακέτο με κάποιες γενικές πληροφορίες. Ε μόνο ως σουρεάλ μπορεί να χαρακτηριστεί. Από πώληση των αντιφρονούντων στην Δυτική Γερμανία με κόστος ανάλογο της χρησιμότητας του επαγγέλματος (τους παπάδες τους έδιναν δωρεάν!), μέχρι αποθήκευση βάσης δεδομένων (βάζα με κουρέλια ρούχων σε ντουλάπες) σχετικά με ανθρώπινες οσμές(!!) για την αστυνομία, έως το να σου λένε από τον ΟΑΕΔ που περιμένεις για εύρεση εργασίας οτι αποκλείεται να είσαι άνεργος γιατί κανένας δεν είναι άνεργος στην Ανατολική Γερμανίας και αν θυμάμαι καλά ότι 1 στους 3 κατοίκους ήταν εν δυνάμει κατάσκοποι του κράτους (ποσοστό μεγαλύτερο της Ναζιστικής Γερμανίας και της Σταλινικής Σοβιετικής Ένωσης).

 

[Yorgos]

Διάβασα πρόσφατα αυτό.
Πριν το διαβάσω τα μόνα που ήξερα για τον Μπολίβαρ ήταν ότι ήταν ο απελευθερωτής πολλών χωρών της Λατινικής Αμερικής κάπου στα 1800. Το βιβλίο μου άρεσε πολύ, ξεκινάει δίνοντας το backstory του ανθρώπου, ποια ήταν η οικογένεια του, τα ταξίδια του στην Ευρώπη κλπ κλπ πριν μπει στο ψητό. Γενικά τελειώνοντας το αποκτάς μια καλή γνώση/αίσθηση του πως εξελίχθηκαν τα πράγματα από πολέμους μέχρι πολιτικές ίντριγκες και την σχέση του Μπολίβαρ με τον έταιρο απελευθερώτη της ηπείρου τον Αργεντίνο Σαν Μαρτίν. Μου άρεσε ότι η συγγραφέας αναφέρει αρνητικά που χρεώνονται στον Μπολίβαρ αν και τις περισσότερες φορές δρα σαν απολογήτρια του (προσπαθόντας να εξηγήσει γιατί ίσως ήταν λογικό να κάνει εκείνο ή το άλλο).

Επίσης διάβασα αυτό. Ε εντάξει σουρεαλιστικό. Γενικά δεν είναι πολύ προβεβλημένη η ιστορία της Ανατολικής Γερμανίας. Το βιβλίο το έχει γράψει μια Αυστραλέζα που έζησε στην ενωμένη πια Γερμανία και αποτελεί συρραφή ιστοριών που της της αφηγήθηκαν ανατολικογερμάνοι, πακέτο με κάποιες γενικές πληροφορίες. Ε μόνο ως σουρεάλ μπορεί να χαρακτηριστεί. Από πώληση των αντιφρονούντων στην Δυτική Γερμανία με κόστος ανάλογο της χρησιμότητας του επαγγέλματος (τους παπάδες τους έδιναν δωρεάν!), μέχρι αποθήκευση βάσης δεδομένων (βάζα με κουρέλια ρούχων σε ντουλάπες) σχετικά με ανθρώπινες οσμές(!!) για την αστυνομία, έως το να σου λένε από τον ΟΑΕΔ που περιμένεις για εύρεση εργασίας οτι αποκλείεται να είσαι άνεργος γιατί κανένας δεν είναι άνεργος στην Ανατολική Γερμανίας και αν θυμάμαι καλά ότι 1 στους 3 κατοίκους ήταν εν δυνάμει κατάσκοποι του κράτους (ποσοστό μεγαλύτερο της Ναζιστικής Γερμανίας και της Σταλινικής Σοβιετικής Ένωσης).

Για το πρώτο θα σου πρότεινα να δεις και την ταινία Libertador , απίστευτη παραγωγή.

Το δεύτερο το είχα διαβάσει, μου είχε μείνει η σκηνή με τα ψεύτικα πτώματα στα φέρετρα. Υπάρχουν αντίστοιχα βιβλία και για άλλα κομμουνιστικά κράτη, ορισμένα εκ των οποίων Υπάρχουν ακόμη και τα όσα συμβαίνουν είναι πιο τρανταχτά από τα της Στάζι. Για τους φαν της συγκεκριμένης υπηρεσίας πάντως, μου έχει μείνει αξέχαστο το μουσείο της Στάζι στο Ανατολικό Βερολίνο σε κάποιο σοβιέτ διαμέρισμα όπου μέσα σε όλα υπήρχε κι ένα ποτιστήρι με μικρόφωνο . Δεν άντεξα και ρώτησα τη (βαριεστημένη κι αγενεστατη, Ανατολική Γερμανία είσαι αφού) εργαζόμενη του μουσείου για να μάθω τι ακριβώς εξυπηρετούσε. Λοιπόν το χρησιμοποιούσαν στα νεκροταφεία, όπου έβαζαν κάποιον πράκτορα να προσποιείται πως ποτίζει δίπλα στα μνήματα των δολοφονημένων πολιτικών κρατουμένων προκειμένου να ακούει τι λένε στους νεκρούς οι χήρες πάνω από το μνήμα για να διαπιστώσουν αν είναι αντεπαναστατικα σχόλια...

 

[tkaramp]

όσα συμβαίνουν είναι πιο τρανταχτά από τα της Στάζι

Σίγουρα απλά αύτη Γερμανική σχολαστικότητα του every breath you take every μοωε you make I'll be watching you είναι εντυπωσιακή. Έχω διαβάσει και για την Καμπότζη πχ ή και για Δομινικανή Δημοκρατία επί Τρουχίγιο (για να μην λέμε μόνο για Κομουνιστικά) αλλά αν και ίσως περισσότερο ανατριχιαστικά δεν μου φάνηκαν τόσο σουρεαλιστικά.

 

[themischar]

Είδα ξανά στο ράφι το, <<Μια Στεκιά Στο Μάτι Του Μοντεζούμα>> του Νίκου Νικολαΐδη,
το τελευταίο του μυθιστόρημα, σε τρίτη έκδοση από την Restless Wind, του γιου του, μουσικού (γνωστού ως Simon Bloom), κύκνειο άσμα εξαιρετικής λογοτεχνίας μιας προσωπικότητας που λάτρεψαν όσοι βρέθηκαν γύρω της και διέβαλαν αρκετοί που ήταν μακριά της.



<< Ένας οργισμένος πιτσιρικάς, ένας 15χρονος είναι ο κεντρικός ήρωας του έργου, όμως το περίεργο δεν είναι αυτό. Το περίεργο είναι το γεγονός ότι ο συγγραφέας, που ήταν βέβαια «κάπως» μεγαλύτερος όταν έγραφε το βιβλίο, μπόρεσε να διαφυλάξει, να περισώσει και να μεταδώσει ένα κλίμα τόσο καυτό, όσο και εκείνη η ηλικία, με όλη την τρέλα, την ζωντάνια, την αλαζονεία, τη δίψα για ζωή και για περιπέτεια, την αλητεία, τη μαγκιά, τον συναισθηματισμό και τη γλώσσα της, - ¨καλά θα γίνει της πουτάνας απόψε¨-, όπως δηλώνει τελειώνοντας το προτελευταίο κεφάλαιο>>.

 

[alma]

Μόλις τελείωσα το The Aquariums of Pyongyang, μια μαρτυρία ενός αυτομολησαντα επιζήσαντες των στρατοπέδων συγκέντρωσης της Βορείου Κορέας. Σφιχτηκε το στομάχι μου, κάποιες σκηνές είναι απίστευτες, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε για κατάδικους- παιδιά.

Σόρρυ για το off topic @Yorgos αλλά όντως υπάρχουν κατάδικοι-παιδιά στη Βόρεια Κορέα;
Έχω ακούσει για καταναγκαστικά έργα, φυλακίσεις αντιφρονούντων κλπ. αλλά για παιδιά-κατάδικους ποτέ.

 

[Yorgos]

Σόρρυ για το off topic @Yorgos αλλά όντως υπάρχουν κατάδικοι-παιδιά στη Βόρεια Κορέα;
Έχω ακούσει για καταναγκαστικά έργα, φυλακίσεις αντιφρονούντων κλπ. αλλά για παιδιά-κατάδικους ποτέ.

Δεν το αρνούνται ούτε οι βορεοκορεατες.

 

[alma]

Δεν το αρνούνται ούτε οι βορεοκορεατες.

Τι να πω....πραγματικά δεν είχε τύχει να το διαβάσω πουθενά ως τώρα.