Αζερμπαϊτζάν Αρμενία Γεωργία Προς Ανατολάς, Road Trip (Τουρκία - Γεωργία - Αζερμπαϊτζάν - Αρμενία)

[travelbreak]

Ήταν, μονάχος, Λετονός στην καταγωγή και ήθελε να μάθει (άν ήξερα τι παίζει) για τα σύνορα Τουρκίας - Αρμενίας που σκόπευε να περάσει την επομένη.
Αγορίνα μου, ό,τι θέλεις.

Νομίζω είναι κλειστά. Ή οχι πλέον;

 

[themischar]

Νομίζω είναι κλειστά. Ή οχι πλέον;

Τα σύνορα (border) μεταξύ Τουρκίας - Αρμενίας παραμένουν κλειστά, όπως και μεταξύ Αζερμπαϊτζάν - Αρμενίας.
Και με αφορμή το παραπάνω, δράττομαι της ευκαιρίας, να αναφέρω τα τωρινά ισχύοντα σύνορα μεταξύ των χωρών που έγινε το οδοιπορικό και είναι :
α) Turkey Georgia

• Posof – Vale
• Cildir/Aktas – Kartsakhi
• Hopa – Sarp

β) Georgia Azerbaijan:

• Matsimi / Lagodekhi - Balakan
• Tsiteli/Red Bridge – Shikhli/Sixli

γ) Armenia Georgia :

• Bagratashen – Sadakhlo
• Gogavan – Guguti
• Bavra – Ninotsminda

δ) Armenia Nagorno-Karabakh :

• Teghut – Berdadzor

Που, τελικά, δεν το επισκεφθήκαμε.

 

[dsgeo]

Τελικά πως έβγαλες άκρη με την άδεια και σε άφησαν να μπεις;
Σκέφτομαι και εγώ να φθάσω μέχρι Μπακού οδικώς με το αυτοκίνητο αλλά διασχίζοντας Βουλγαρία,Ρουμανία, Μολδαβία, Ουκρανία, Ρωσία και επιστροφή από Τουρκία.
Αναμένουμε τη συνέχεια !!

 

[themischar]

Τελικά πως έβγαλες άκρη με την άδεια και σε άφησαν να μπεις;
Σκέφτομαι και εγώ να φθάσω μέχρι Μπακού οδικώς με το αυτοκίνητο αλλά διασχίζοντας Βουλγαρία,Ρουμανία, Μολδαβία, Ουκρανία, Ρωσία και επιστροφή από Τουρκία.
Αναμένουμε τη συνέχεια !!

Ήταν Κυριακή και ο Προϊστάμενός τους καθυστέρησε να εμφανιστεί, του ανέφεραν τα δεδομένα:

• Ο μοναδικός αριθμός πλαισίου της Moto (S/N ή Frame Number ή Vehicle Identification Number) ήταν ίδιος με την άδεια κυκλοφορίας.
• Το σκεπτικό που τους ανέπτυξα πρωτύτερα για την εκτύπωση των αδειών κυκλοφορίας μέσω λογισμικού Η/Υ, που παράγει και τυπώνει αυτόματα τους αριθμούς 0000 έως 9999 και απο αυτούς οι πρώτοι 0001-0999 αφορούν τις Moto και οι υπόλοιποι για τα αυτ/τα συνδυαστικά με δύο ή τρία γράμματα.
• Και ότι σκοπεύουμε να περάσουμε τριάντα μέρες στη χώρα τους (μπαίνοντας και βγαίνοντας προς Αζερμπαϊτζάν και Αρμενία).

Τότε, μπροστά μας, τους έδωσε το O.K. για να μας επιτρέψουν την είσοδο.
Τι μπορώ να πω ;
Πάλι καλά, όταν η ίδια υπάλληλος (κατά την αναμονή μας δίπλα στον γκισέ) έστειλε έναν "δικό τους" Γεωργιανό να φορέσει πουκάμισο ή T-Shirt γιατί παρουσιάστηκε μπροστά της, καλοκαιριάτικα, με αθλητικό φανελάκι !!!

Με το καλό, και με υπομονή, να κάνετε την οργάνωση του ταξιδιού σας.

 

[themischar]

. . . Συνέχεια

Και κάποια ώρα, φτάσαμε και στο σημερινό προορισμό μας, το Batumi (βαθύς λιμήν) που είναι σημαντικό λιμάνι της χώρας, πρωτεύουσα της Αζαρίας και πιστεύεται πως βρίσκεται στην περιοχή της αρχαίας Κολχίδας.

Μαζέψαμε όσο κουράγιο περισσότερο μπορούσαμε και ξαμολυθήκαμε να δούμε την πόλη. Ότι, τέλος πάντων, προλάβουμε.

Η πόλη εκτείνεται κατά μήκος της Μαύρης Θάλασσας με ακτή περίπου τα επτά χλμ. Η εικόνα που αντικρύσαμε στο θαλάσσιο μέτωπο ήταν γύρω από αυτό ονομάζεται υπερβολή του ῀καρακιτς῀, απόκοσμα μοντέρνα κτίρια με πολλές εικαστικές παρεμβάσεις, διπλοί ποδηλατόδρομοι, καταπράσινα πάρκα και μια παραλία με βότσαλα που συγκεντρώνει κάθε καλοκαίρι πλήθος κόσμου από την Γεωργία αλλά και τουρίστες από άλλες χώρες για να κάνουν διακοπές.

Το 1/3 του παρακάτω κτιρίου είναι ξενοδοχείο γνωστής αλυσίδας και τα άλλα 2/3 διαμερίσματα είναι είτε προς πώληση, είτε προς ενοικίαση.

Το κινούμενο άγαλμα ''Ali & Nino'', ενός άντρα και μιας γυναίκας που συμβολίζει την αιώνια αγάπη.

Το τουριστικό κέντρο μαζί με το μικρό ιστορικό κέντρο διατηρείται κάπως του κουτιού και τα φωτισμένα κτίρια είναι εντυπωσιακά το βραδυ.

Η βολτίτσα μας κράτησε ως τα μεσάνυχτα και η ώρα κύλησε ευχάριστα.


8η μέρα, BATUMI – MESTIA & 265 χλμ.

https://drive.google.com/open?id=1YxBKBODqHeNJatTgt0xECyeAA9GX3eeE&usp=sharing

Σήμερα, το πρωϊνό είναι το κάτι άλλο.
Αφήνω την photo να σας μιλήσει, όχι γιατί έχασα τα λόγια μου, αλλά όπως λένε μια φωτογραφία χίλιες λέξεις.

Αλλά μέχρι να φύγουμε, ξάνοιξε. Έέέ, δε ξάνοιξε ;

Με ελπίδα το καλύτερο για την συνέχεια, μπήκαμε δειλά - δειλά στο δρόμο γιατί οι Γεωργιανοί - νές οδηγοί απλά δεν παίζονται και ειδικά μέσα στις πόλεις.
Ένα άλλο παράδοξο είναι πως κυκλοφορούν πολλά αυτοκίνητα με δεξί τιμόνι με ότι αυτό συνεπάγεται.
Τα δεξιοτίμονα, τα παραγγέλνουν μέσω Internet από Ιαπωνία στη μισή τιμή, όπως πληροφορηθήκαμε από έναν κάτοχο ¨που ήξερε πολλά¨.

Το ταυτόχρονο, ουκ ολίγες φορές, προσπέρασμα και από αριστερά και από δεξιά σε κάνουν να αναρωτιέσαι που - πως χώρεσε ρε τούτος ο από δεξιά ?
Και το ωχ, ωχ, ωχ να συνεχίζεται, συχνά - πυκνά γιατί θα δείς τις διάφορες και αδιάφορες αχαμνές αγελάδες στη μέση του δρόμου στη Γεωργία και όχι μόνον ! ! !

Αφήνοντας, σχετικά νωρίς, την πόλη με το εναέριο τελεφερικ,

ταξιδεύουμε πάλι για λίγο παραλιακά σε δρόμο διπλής κατεύθυνσης με πρώτο προορισμό το Poti.

Ο δρόμος σε καμμιά 20αριά χλμ χώνεται προς την ενδοχώρα, στις παρυφές της νοτιοδυτικής πλευράς της οροσειράς του Καυκάσου.

Όσο πάει το μάτι . . .

. . . και ακόμη παραπέρα.

Και ναι, δεν έχει κίνηση ο δρόμος, αλλά έχει τα χάλια του ! ! !
Δε είσαι σε θέση να τολμήσεις ν´ανοίξεις το γκάζι.
Γιατί, ο αναβάτης της μηχανής βλέπει ολόκληρο δρόμο μπροστά του, κατά βάσιν επίπεδο και ελεύθερο, αλλά πάνω στην λακκούβα την αθέατη θα πάει κατά κανόνα να πέσει.

Και που να᾽ ξερα ο δόλιος, τότενες, πως αυτός ο δρόμος ῀τρωγότανε῀ γιατί αργότερα κυριολεκτικά στενάξαμε ὀλοι μας έμψυχοι και άψυχοι.

 

[travelbreak]

Εμάς το Μπατούμι μας άρεσε. Και τα κτηρια επίσης. Εσείς τα βρήκατε κιτς;
Για το δρόμο που λες, τον θυμαμαι: ευχάριστες οι δενδροφυτείες έξω από αυτόν, αλλά γεματος τρύπες. Δυσκολη η οδηγηση.

 

[themischar]

Η, ο on the road, καλή καιρική ατμόσφαιρα που διαμορφώνονταν όσο πέρναγε η ώρα, αναπάντεχα χάθηκε ως δια μαγείας και την διαδέχθηκε το γνωστό ῀καθημερινό῀ μας ανεμοβρόχι.

Εν τέλει, τους προορισμούς (Poti & Zugdidi) που είχαμε διαλέξει να επισκεφθούμε στην πορεία μας των 265 χλμ προς την Mestia τους αφήσαμε γι᾽αυτό που συνήθως λέμε: χμμ ῀κάποια άλλη φορά῀.
Δεν είχε απολύτως κανένα νόημα η όποια προσπάθεια μας .
Έτσι, δεν ευοδώθηκε η επιλογή μας, και με full αδιάβροχα συνεχίσαμε ακόμη πιο προσεκτικά την ρότα μας.

Φωτογραφίες με βροχή συνήθως δεν έχουμε. Έχουμε εκφρασθεί εξάλλου με το <<- Ποιά είναι η βροχή που θέλει και φωτογραφίες?->>

Παραδόξως, αργότερα, ανηφορίζοντας προς την κορυφή του προορισμού μας, άλλαξαν ξανά οι συνθήκες, προς το πολύ-πολύ όμορφα και άκρως εναρμονισμένα με τη φύση, για δείτε τι εννοώ :

Όλη η διαδρομή είναι δασώδης και βρίθει από φτέρες, αζαλέες, δαφνοκερασιές και συστάδες ροδόδεντρων.

Ο δρόμος υφαίνεται συνεχώς σε υψόμετρο πάνω από 1.200μ.Πλησιάζαμε στην κορυφή της διαδρομής που από ώρα βλέπαμε στροφή την στροφή, όταν ξάφνου μπροστά μας σε ένα ξέφωτο πρόβαλε το φράγμα του ποταμού Patara Enguri.

Ο ποταμός Patara Enguri, με τις πολλές ξύλινες γέφυρες που ενώνουν μικρούς, πραγματικά από άλλη εποχή, οικισμούς.

Στη μέση σε μιας απ᾽αυτές, επιστρέφοντας από την άλλη άκρη όπου πήγα ξέρετε τώρα για . . .

και τσουπ, να᾽μαι, πάλι πίσω.

Ο μεσημεριανός ήλιος καίει και συνάμα λαμπιρίζει κάνοντας τη γύρω θέα να αστράφτει.

Τα μάτια μας δεν χορταίνουν να απολαμβάνουν τη φύση.
Εδώ πάνω, αν μη τι άλλο, το μυαλό ξεκαθάρισε και λησμόνησε κιόλας το τουρλουμπούκι που είχε προηγηθεί.

Ατενίζοντας τις μεγαλοπρεπείς χιονοσκέπαστες κορφές της οροσειράς του Καύκασου.

Κάτι όμως ο εγκαταλελειμμένος δρόμος από πλευράς συντήρησης, κάτι οι πάμπολλες στροφές, με τα 60χλμ στο κοντέρ να είναι η μεγαλύτερη ταχύτητα, κι´αυτό όχι για πολύ και ύστερα από 5.30 ώρες, μιας πολυτάραχης μέρας, μπαίνουμε το απομεσήμερο στην Mestia.

Η Mestia, στα βορειοδυτικά της Γεωργίας στην ευρύτερη καταπράσινη περιοχή του Upper Svaneti, 456χλμ από την πρωτεύουσα Τυφλίδα, είναι ένα γραφικό χωριό με λιγότερους από 2.000 μόνοιμους κατοίκους, με εμφανείς τις προσπάθειες ανάπτυξης του και απ´ ότι όλα δείχνουν χρόνο με το χρόνο, εξελίσσεται σε ένα θέρετρο διακοπών για όλο το χρόνο (Ορειβασία, Παραπέντε, Σκι, Ιππασία κ.α).
Βρίσκεται, στα 1.500μ υψόμετρο, στις παρυφές του παγετώνα Chalaadi Glacier που είναι ο μοναδικός σε δασική περιοχή. Αρκετά τα διατεθείμενσ καταλύματα και για όλα τα βαλάντια.

Να´μαστε, λοιπόν, στο χωριό των ξακουστών πέτρινων πύργων.

Υπάρχουν δεκάδες διάσπαρτοι παμπάλαιοι πέτρινοι πύργοι, που χρονολογούνται από 600 ετών και πάνω που κάποτε αποτελούσαν τις βασικές κατοικίες των ντόπιων.
Έχουν ύψος έως και 25μ, με μικρά ανοίγματα - παράθυρα που χρησίμευαν σαν πολεμίστρες.
Τα σπίτια - πύργοι είχαν κύριο σκοπό να προστατεύσουν τις οικογένειες από τους εκάστοτε εισβολείς καθώς επίσης και από τις χιονοστιβάδες που σἀρωνων τα μικρότερα κτίσματα.

Ο κεντρικός δρόμος του χωριού είχε και δεν είχε ησυχία μες το απομεσήμερο.

Πρίν προχωρήσουμε στην ανέυρεση του ξενοδοχείου είπαμε να φάμε και να πιούμε δηλ. να στανιάρουμε πρώτα.

με θέα το ποταμάκι με το γάργαρο νερό.

Η ησυχία, τελικά, ήταν φαινομενική αφού έξω στον κεντρικό δρόμο είχαν παρέλαση.

Ώώώ ναι, κατάλαβα, φτηνά τη γλύτωσε η μπου-μπου μας . . .

Παρά τρίχα, κόντεψε το φαγητό να μας βγει ῀ο κούκος αηδόνι῀, στα μουλωχτά την πήραμε και φύγαμε για να πάμε να ξαποστάσουμε.

 

[themischar]

Η γκαρσονιέρα, που μας περίμενε, στο τριόροφο κτίριο (το αδικώ λιγουλάκι γιατί δεν το᾽ βγαλα ολόϊσιο) ήταν ότι έπρεπε ύστερα από μια τέτοια μέρα και είχε, ό,τι θα περιμέναμε.

Εκτός λοιπόν των άλλων θετικών, να και η θέα της θέας, από το μπαλκόνι.

Ανεπανάληπτη η ραστώνη σήμερα, ύστερα από τόσες μέρες.
Με δυσκολία αποπειραθήκαμε, το απογευματάκι, βόλτα στο χωριό για να το γνωρίσουμε.

Ένα από τα πέτρινα σπίτια - πύργος, είναι επισκέψιμο και έχει τον τίτλο του Μουσείου.
Φτωχά έως καθόλου τα εκθέματά του, αξιοθαύμαστο όμως το εσωτερικό του έως την οροφή καθώς και η φιλοσοφία της χρήσης του.

Η είσοδος και ταυτόχρονα διάδρομος που οδηγεί στη σκάλα που θα την ανέβεις για το επόμενο όροφο - πάτωμα που μπορεί να φτάνουν έως και τους πέντε.

Οι διόλου ευκαταφρόνητες ξύλινες σκάλες σε φτάνουν μετά από λίγο στην οροφή και έχεις όλη την πόλη κι᾽όχι μόνον στα πόδια σου.

Κούτσου - κούτσου τα κατάφερα κι´εγώ έφθασα στην ῀ταράτσα῀ απολαμβάνοντας από το εξαιρετικό αυτό παρατηρητήριο, το μοναδικό χωριό των πύργων.

Ο περίπατός μας συνεχίστηκε μέσα στο γραφικό χωριό.

Μαγεμένος και ο αντικατοπρισμός του ηλιοβασίλεματος στη χιονισμένη κορφή.

Η νύχτα διαδέχθηκε το σούρωπο και τάχιστα έπεσαν τα ῀ρολά῀ μας.


Συνεχίζεται . . .

 

[GKCAPO]

Σας ευχαριστώ και σας εύχομαι, πάντα αγαπημένοι, να χαίρεστε τη ζωή σας για πολλές δεκαετίες ακόμη!

 

[travelbreak]

Η γκαρσονιέρα, που μας περίμενε, στο τριόροφο κτίριο (το αδικώ λιγουλάκι γιατί δεν το᾽ βγαλα ολόϊσιο) ήταν ότι έπρεπε ύστερα από μια τέτοια μέρα και είχε, ό,τι θα περιμέναμε.

Εκτός λοιπόν των άλλων θετικών, να και η θέα της θέας, από το μπαλκόνι.

Ανεπανάληπτη η ραστώνη σήμερα, ύστερα από τόσες μέρες.
Με δυσκολία αποπειραθήκαμε, το απογευματάκι, βόλτα στο χωριό για να το γνωρίσουμε.

Ένα από τα πέτρινα σπίτια - πύργος, είναι επισκέψιμο και έχει τον τίτλο του Μουσείου.
Φτωχά έως καθόλου τα εκθέματά του, αξιοθαύμαστο όμως το εσωτερικό του έως την οροφή καθώς και η φιλοσοφία της χρήσης του.

Η είσοδος και ταυτόχρονα διάδρομος που οδηγεί στη σκάλα που θα την ανέβεις για το επόμενο όροφο - πάτωμα που μπορεί να φτάνουν έως και τους πέντε.

Οι διόλου ευκαταφρόνητες ξύλινες σκάλες σε φτάνουν μετά από λίγο στην οροφή και έχεις όλη την πόλη κι᾽όχι μόνον στα πόδια σου.

Κούτσου - κούτσου τα κατάφερα κι´εγώ έφθασα στην ῀ταράτσα῀ απολαμβάνοντας από το εξαιρετικό αυτό παρατηρητήριο, το μοναδικό χωριό των πύργων.

Ο περίπατός μας συνεχίστηκε μέσα στο γραφικό χωριό.

Μαγεμένος και ο αντικατοπρισμός του ηλιοβασίλεματος στη χιονισμένη κορφή.

Η νύχτα διαδέχθηκε το σούρωπο και τάχιστα έπεσαν τα ῀ρολά῀ μας.


Συνεχίζεται . . .

Αυτή η Μέστια είναι καταπληκτική!
Όμως περιμένω και το Ουσγκούλι που μάλλον ήταν ο επόμενος σταθμός σας.

 

[themischar]

Σας ευχαριστώ και σας εύχομαι, πάντα αγαπημένοι, να χαίρεστε τη ζωή σας για πολλές δεκαετίες ακόμη!

Καλοδεχούμενα τα ωραία σας λόγια και οι ευχές.
Ευχόμαστε τα καλύτερα.

 

[themischar]

Αυτή η Μέστια είναι καταπληκτική!
Όμως περιμένω και το Ουσγκούλι που μάλλον ήταν ο επόμενος σταθμός σας.

Μόλις έφθασε . . .