Ποτά του κόσμου (ή αλλιώς που ήπια τι)

[toumpiotis]

Μπααα, ε δεν θα πιείς και λίτρο με τη μία! Σοβαρά τώρα να το κάνεις τί ένα ποτό με 96% αλκοόλ; Αφού δεν το απολαμβάνεις. Αλοίμονο να κάθομαι με την παρέα μου και να σκέφτομαι πως να πιώ μια τζούρα, αν θα αναπνεύσω ή όχι.

Και γιατί δεν το απολαμβάνεις παρακαλώ ? Να κάθεσαι με την ανυποψίαστη παρέα σου και να τους το προσφέρεις ...... εκεί να δεις απόλαυση (νάχεις και καμιά βιντεοκάμερα να αποθανατίσεις και το γεγονός )
Σίγουρα Παναγιώτα δεν είναι το ποτό της καθημερινότητας .Προσωπικά το έχω δοκιμάσει 2 φορές (μια στην Πολωνία και μία οταν γύρισα στην Ελλάδα και έδωσα να το δοκιμάσουν απο περιέργεια και 2-3 φίλοι ).
Εξάλου δεν είναι ποτό που το πίνεις "σκέτο" περισσότερο απευθύνεται για μαγειρική και για ανάμιξει με άλλα ποτά που θέλεις να τα "δυναμωσεις"

 

[toumpiotis]

Επίσης μην ξεχάσω το Rakshi καθώς και την μπύρα Έβερεστ σε μπουκάλι 650 cl στο Νεπάλ και σχετικά με την Κούβα δεν είδα να αναφέρετε το Guarapa απο ζαχαροκάλαμα (εκτός απο την Κούβα είναι δημοφιλής και στην Βραζιλία).

 

[mariath]

Στην Ιαπωνία σάκε (απόσταγμα από ρύζι), τα καλύτερα ποιοτικώς πίνονται κρύα, έτσι αναδεικνύεται καλύτερα η γεύση, ενώ τα "δεύτερα" τα σερβίρουν ζεστά.
Στην Ταϊλάνδη μπύρα Chang και ουίσκι Mekong (αυτό το τελευταίο αφήστε το καλύτερα, δεν πίνεται με τίποτα).
Στην Ουγγαρία palinka, κάτι σαν ρακί από ροδάκινα. Δυνατό και γευστικό.
Στην Πορτογαλία ήπια σπιτικό aguardente, στην κυριολεξία νερό που καίει. Το είχαν σε διάφορες γεύσεις από σύκα, αχλάδια, μούρα, ... Μετά το τρίτο - τέταρτο δεν θυμάμαι τα υπόλοιπα αν και είμαι σίγουρη ότι δοκίμασα κι άλλα...

 

[Kingston]

Στη Τζαμαικα σφηνακι Bob Marley,ετσι το ελεγαν,λικερ μεντα-λικερ μπανανα-σιροπι γρενανδινη και ρουμι Appleton estate.Το βαζεις φωτια και το πινεις ρουφοντας το με καλαμακι.Μετα πινεις και μια γκαντζα και εισαι ετοιμος για ολα...Το πειραμα εγινε λιγο εξω απ την Trenchtown και ειχε φοβερη επιτυχια!..Yeah man!

 

[meli]

 

[afroditi]

Κόκκινο κρασί με κόκα κόλα στην Ισπανία (τι έμπνευση κι αυτή; το έπιναν όμως πολλοί)

έλα ρε σύ, και η μαμά μου έτσι το πίνει το κρασάκι της!
κι αναρωτιόμουν που το έχει δει και το πίνει έτσι!
πάντως ισπανία δεν έχει πάει
α! και το πιο κουλό: στο λευκό κρασί βάζει σπράιτ

 

[maltakias]

Το έχω δει κι εγώ αυτό,αλλά κυρίως με λευκό.
Σπράιτ,κόλα,σόδα ότι να'ναι...

Και καλά να είναι κανένας "ξυδιάς",φαντάζεσαι να φέρεις κανένα κουλό Μπορντώ παλαιωμένο και να του ρίχνει η μαμά μέσα κόλα!!!!

 

[afroditi]

Το έχω δει κι εγώ αυτό,αλλά κυρίως με λευκό.
Σπράιτ,κόλα,σόδα ότι να'ναι...

Και καλά να είναι κανένας "ξυδιάς",φαντάζεσαι να φέρεις κανένα κουλό Μπορντώ παλαιωμένο και να του ρίχνει η μαμά μέσα κόλα!!!!

σίγουρα θα ρίξει μέσα κόλα ότι και να ναι το κρασί!!
στο θεό σου, είχαμε φέρει βισάντο από την σαντορίνη και έβαλε κόλα μέσα!
ιεροσυλία!!!

 

[maltakias]

Vinsanto-Cola....κάτι σε ανθρακούχα βυσσινάδα προσπάθησε να φτιάξει η μαμά.

 

[taver]

Μετά τις Caipirinhas (& τις Caipivodkas) στην Ipanema το χάος...

 

[maltakias]

Caipiroska την ήξερα την παραλλαγή.

 

[babaduma]

Το έχω δει κι εγώ αυτό,αλλά κυρίως με λευκό.
Σπράιτ,κόλα,σόδα ότι να'ναι...

Γιατί, σπράιτ με μπύρα δεν τό'χουμε δεί? Στην Αυστρία κυκλοφορεί και στο εμπόριο!!!! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου....

Στο θέμα μας, τώρα: Εντάξει, δεν θ' αναφερθώ στις μπύρες, τα κρασιά, τα αποστάγματα και τα δυνατά αλκοολούχα ποτά - που λίγο-πολύ, αν ψάξει κανείς, μπορεί να τα βρει και στο εμπόριο - της κάθε χώρας που έχουμε επισκεφθεί, αλλά στα πιο "ιδιαίτερα":

Επιγραμματικά,

- Τα διάφορα αποστάγματα (σνάπς) στα χωριά του Μέλανα Δρυμού της Γερμανίας (ξέρετε, σαν τα σπιτικά λικέρ που φτιάχνανε οι μανάδες μας). Μου έκανε εντύπωση το πόσα πολλά σπίτια είχαν μπουκάλια έξω απ' τα παράθυρά τους. Όσα δοκίμασα τα βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέροντα.

- Το θρυλικό "Ποτσίν" της Ιρλανδίας, απαγορευμένο για πολλές δεκαετίες, κάτι σαν το παράνομο αμερικάνικο ουΐσκυ, που μόλις πριν λίγα χρόνια άρχισε να κυκλοφορεί σε περιορισμένη έκταση στο εμπόριο, σε εκπληκτικά πορσελάνινα δοχεία, υπέροχης αισθητικής και αρκετά ακριβά. Γευστικά, το κοντινότερο που θα μπορούσε να το προσδιορίσει είναι το τσίπουρο (χωρίς γλυκάνισο) και οι διάφορες "δικές μας" ρακές.

- Τα ρυζόκρασα του Sarawak και του Βιετνάμ. Καλά, το Βιετνάμ κατέχει τα σκήπτρα της ιδιαιτερότητας: Κρασί από δαμάσκηνα στο Bac Ha (δεν το καταλαβαίνεις, αλλά μετά από 500ml είσαι "γκόλ"), ένα "πετρέλαιο" (που το διακινούσαν μέσα σε πλαστικά δοχεία του ενός ή περισσοτέρων γαλλονιών οι αθεόφοβοι! ) που δοκίμασα στο καπάκι του δοχείου (στην υπαίθρια αγορά του Bac Ha - πάλι) και μ' "έστειλε" και το "κουφότερο" όλων:

Ένα "ποτό" μέσα από δεξαμενή, μέσα στην οποία υπήρχε το σώμα μιας αρκούδας (!) και το οποίο ήταν το ακριβότερο που διέθετε το μαγαζί! Δε θα το πιστέψετε, ήταν σαν να έπινα παλιό γαλλικό κονιάκ!