Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Παναμάς Ποτάμια και ζούγκλα

[evaT]

Εμένα μου αρέσει ο τύπος που μαζεύει τα λεφτά για τον καταρράκτη! Αν είναι δημόσιος υπάλληλος πως κάνω μετάταξη στη Γουατεμάλα;

 

[travelbreak]

Εμένα μου αρέσει ο τύπος που μαζεύει τα λεφτά για τον καταρράκτη! Αν είναι δημόσιος υπάλληλος πως κάνω μετάταξη στη Γουατεμάλα;

Πράγματι ήταν τρομερός. Αραγμένος στην αιώρα του και είχε έναν άλλον που μάζευε τα λεφτά. Εκείνος ούτε που σηκώθηκε! Για τη φωτογραφία ήταν πάντως θετικότατος. Τόσο, όσο κι εγώ σήμερα στον κορωνοϊό.

 

[evaT]

Πράγματι ήταν τρομερός. Αραγμένος στην αιώρα του και είχε έναν άλλον που μάζευε τα λεφτά. Εκείνος ούτε που σηκώθηκε! Για τη φωτογραφία ήταν πάντως θετικότατος. Τόσο, όσο κι εγώ σήμερα στον κορωνοϊό.

ααα και συ;;; από το ταξίδι τον έφερες; ή βρέθηκε ο "υπαίτιος"? Περαστικά!

 

[go2dbeach]

Ο τύπος που εισέπραττε τα χρήματα για την είσοδο στους καταρράκτες:
View attachment 395198

Ούτε που κουνήθηκε από την αιώρα του ο τύπος ε? Μπορεί και να είμαστε συγγενείς, πρέπει να το ψάξω

 

[travelbreak]

ααα και συ;;; από το ταξίδι τον έφερες; ή βρέθηκε ο "υπαίτιος"? Περαστικά!

Ιδέα δεν έχω. Πάντως από το ταξίδι είναι πάνω από δέκα μέρες που γυρίσαμε, οπότε αυτό δεν παίζει. Όσο για τον υπαίτιο, τώρα που όλοι πετάξαμε τις μάσκες δε θα είναι εύκολο να βρεθεί ο υπαίτιος.
Ευχαριστώ.

 

[taver]

Πράγματι ήταν τρομερός. Αραγμένος στην αιώρα του και είχε έναν άλλον που μάζευε τα λεφτά. Εκείνος ούτε που σηκώθηκε! Για τη φωτογραφία ήταν πάντως θετικότατος. Τόσο, όσο κι εγώ σήμερα στον κορωνοϊό.

Ή όσο εγώ, όταν ήμουνα στο Rio Dulce το Δεκέμβριο (εννοείται έμεινα εντός του ξενοδοχείου). Περαστικά!

 

[go2dbeach]

Ή όσο εγώ, όταν ήμουνα στο Rio Dulce το Δεκέμβριο (εννοείται έμεινα εντός του ξενοδοχείου). Περαστικά!

Αυτά είναι! Άμα είναι θετικός ο άνθρωπος! Μας έχεις γράψει ιστορίες από άλλα κι άλλα μέρη, από δω δε θα μας γράψεις?

 

[taver]

Αυτά είναι! Άμα είναι θετικός ο άνθρωπος! Μας έχεις γράψει ιστορίες από άλλα κι άλλα μέρη, από δω δε θα μας γράψεις?

Προσέχετε τι ζητάτε. Πρόσφατη ιστορία μου από ταξίδι 2 εβδομάδων και κάτι έφτασε τις 53.000 λέξεις. Είστε σίγουροι ότι θέλετε να γράψω ταξιδιωτική ιστορία για ταξίδι 7 εβδομάδων και κάτι;

 

[travelbreak]

Περαστικά

Ευχαριστώ.

 

[go2dbeach]

Προσέχετε τι ζητάτε. Πρόσφατη ιστορία μου από ταξίδι 2 εβδομάδων και κάτι έφτασε τις 53.000 λέξεις. Είστε σίγουροι ότι θέλετε να γράψω ταξιδιωτική ιστορία για ταξίδι 7 εβδομάδων και κάτι;

Εννοείται! Τα γράφεις και ωραία, όσο πιο πολλές λεπτομέρειες από ταξίδι στους Αγίους τόπους τόσο καλύτερα!! Περιμένουμε..

 

[vasiliss]

Προσέχετε τι ζητάτε. Πρόσφατη ιστορία μου από ταξίδι 2 εβδομάδων και κάτι έφτασε τις 53.000 λέξεις. Είστε σίγουροι ότι θέλετε να γράψω ταξιδιωτική ιστορία για ταξίδι 7 εβδομάδων και κάτι;

Είμαστε, είμαστε πολύ σίγουροι.

 

[travelbreak]

Από το Rio Dulce στο Τικάλ

Ξυπνάμε το πρωί στο Ρίο Ντούλτσε και γύρω στις 6:00 ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας και ξεκινάμε για να πάμε στο Τικάλ. Εκεί δεν ξέραμε τι θα συναντήσουμε και πήραμε τον δρόμο που περνάει πολύ κοντά από τα σύνορα με το Μπελίτσε. Ο δρόμος ενώ ήταν καλός, όπως και την προηγούμενη μέρα, είχε πάρα πολλή κίνηση, ιδιαίτερα με τις νταλίκες. Εγώ ήμουν ξεκούραστος και οδηγούσα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Δίπλα μου όμως η Ντίνα φοβόταν γιατί ως συνοδηγός πάντα έχεις περισσότερο φόβο. Η Ντίνα μία ακόμη φορά παραπάνω. Η αλήθεια είναι ότι είναι ένας δρόμος λίγο τρομακτικός, επειδή έχει πολλή κίνηση και προς τις δύο κατευθύνσεις, αλλά και γιατί σε κάποια σημεία δεν είναι πολύ καλός. Δηλαδή έχει και λακκούβες και πολλές φθορές. Επίσης ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα σε αυτό το δρόμο είναι ότι πολλοί από τους άλλους οδηγούς είτε των μεγάλων, είτε των μικρών οχημάτων, κάνουν επικίνδυνες προσπεράσεις, ακόμα και πάνω σε στροφές. Εγώ θεωρώ ότι ήμουν σχετικά άνετος και δεν με τρόμαζε κάτι.

Μετά από κάποιες ώρες οδήγησης με ελάχιστες στάσεις, φτάσαμε στην πόλη Flores. Είναι μία πόλη η οποία βρίσκεται στην άκρη μιας λίμνης και είναι πάνω σε ένα νησάκι πολύ μικρό, με διάμετρο περίπου 500 μέτρα, το οποίο έχει ένα κάποιο χρώμα και έχει αρκετό τουρισμό. Οι τουρίστες που μένουν εκεί πιστεύω είναι εκείνοι που έχουν σκοπό να επισκεφτούν το Τικάλ. Εμείς βέβαια μείναμε μόνο μία ώρα περίπου. Δε μας εντυπωσίασε και έκανε και ζέστη. Άλλωστε ήταν καταμεσήμερο πλέον. Οπότε πήραμε το δρόμο για τον αρχαιολογικό χώρο. Υπολογίζαμε ότι θα φτάσουμε εκεί περίπου στις 3:00 το απόγευμα και θα είχαμε χρόνο για βόλτες στην περιοχή.

Το θέμα είναι ότι δεν υπολογίσαμε ότι εκεί δεν έχεις και πολλά να κάνεις, αφού δεν υπάρχει κάποιο χωριό. Μόνο μερικά μαγαζιά δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο. Είναι ένας χώρος με μερικά τουριστικά καταστήματα και δύο μουσεία και παραδίπλα 5 ή 6 ξενοδοχεία και ένα κάμπινγκ. Αυτή την εποχή δεν έχει καθόλου τουρισμό και εμείς όταν φτάσαμε στις 3:00 αφήσαμε τα πράγματα μας στο ξενοδοχείο και κάνοντας βόλτα διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχε καθόλου κόσμος. Τουλάχιστον εκείνη την ώρα.

Η είσοδος στο πάρκο:

Για να φτάσεις στο Τικάλ από το Φλόρες έχει και μία μικρή ιστορία: 17 km πριν φτάσεις έχει την είσοδο του πάρκου (με τον αρχαιολογικό χώρο) όπου είσαι υποχρεωμένος να αγοράσεις τα εισιτήρια για τον αρχαιολογικό χώρο. Δεν επιτρέπεται να αγοράσεις κάτι για το χώρο αυτό όταν πια θα έχεις φτάσει. Εκεί, για παράδειγμα, εμένα με ρώτησαν εάν θέλω να δω το ηλιοβασίλεμα, οπότε είχε μία έξτρα χρέωση. Ή αν ήθελα να δω την ανατολή του ηλίου. Η βασική τιμή ήταν 150 και κετσέλες δηλαδή 19 ευρώ και για το ηλιοβασίλεμα ή την ανατολή του ηλίου, η χρέωση ήταν άλλες 100 κετσέλες, δηλαδή 13 ευρώ ακόμα. Εμείς προτιμήσαμε να πάρουμε μόνο την βασική έκδοση και ο κύριος λόγος ήταν ότι δεν ξέραμε εάν θα έχει σύννεφα ή όχι για να δεις τον ήλιο που θα δύει ή θα ανατέλλει. Και δεν το μετανιώσαμε γιατί απολαύσαμε τον αρχαιολογικό χώρο χωρίς να είναι απαραίτητο να κάνουμε κάτι άλλο σε αυτόν.

Όταν παίρνεις τα εισιτήρια, έχεις άλλα 17 χιλιόμετρα, όπως είπα, μέχρι το ξενοδοχείο. Σου δίνουν εκεί ένα χαρτί για να ελέγξουν ότι δεν θα πηγαίνεις πολύ γρήγορα με το αυτοκίνητο. Το όριο ταχύτητας είναι τα 45 χιλιόμετρα. Το ελέγχουν όταν φτάσεις, συγκρίνοντας τους χρόνους αναχώρησης και άφιξης. Εμείς έτσι κι αλλιώς δεν τρέχουμε γρήγορα, οπότε δεν είχαμε πρόβλημα, αν και νομίζω ότι δεν πολύ κοιτάνε τους χρόνους αυτούς.

Το ξενοδοχείο που μείναμε ήταν ουσιαστικά ένα πολύ ωραίο λοτζ. Όμως ίσως είναι το λιγότερο αξιοπρεπές ξενοδοχείο του χώρου εκεί, αφού είδαμε τα άλλα να είναι πολυτελή. Πάντως και το δικό μας ήταν πολύ καλό. Εμείς είχαμε ένα τεράστιο δωμάτιο και απ’ έξω πολύ όμορφα λουλούδια και μία πισίνα. Το πρόβλημα ήταν η ηλεκτροδότηση, που για τους γελοίους λόγους προστασίας του περιβάλλοντος είναι μονάχα για επτά ώρες το εικοσιτετράωρο στα δωμάτια, λες και θα καταναλώσουμε πολύ ρεύμα ανάβοντας δύο φώτα και φορτίζοντας ένα κινητό τηλέφωνο. Τέλος πάντων δεν είχαμε πρόβλημα και σε αυτό. Έτσι κι αλλιώς κοιμόμασταν νωρίς γιατί δεν είχαμε τίποτα να κάνουμε.

Αμέσως μόλις φτάσαμε κάναμε κάποιες βόλτες, χωρίς να έχεις και αρκετά πράγματα να κάνεις. Το ρίξαμε και λίγο στα ψώνια για να έχουμε έτοιμα και τα σουβενίρ της Γουατεμάλας. Το βραδάκι πήγαμε στο δωμάτιο και ευτυχώς είχαμε προμηθευτεί από το Φλώρες πολλές μπύρες, πολύ νερό και κάποια φαγώσιμα. Από τις 18:00 μέχρι τις 21:00 που είχαμε ρεύμα στο δωμάτιο και internet (μόνο στο λόμπι του ξενοδοχείου), επικοινωνήσαμε λίγο με την πατρίδα.

Παρακολουθήσαμε και μερικές μαϊμούδες να παίζουν και να μαλώνουν στα δένδρα:

Φωλιές πουλιών: