Μα μερικες περιοχες της Αθηνας κατοικουνται απο σνομπ που περιφρονουν αλλες περιοχες της Αθηνας. Σκεψου ποσο περιφρονουν την επαρχια οταν πανε. Δηλαδη δεν διαμορφωθηκε απο μονη της η αποψη οτι ειναι ελιτιστες.
Συγγνώμη αλλά δες τι έγραψες παραπάνω . Έγραψες «Μεταξυ μας δεν τους χαλαει το πηγαινε ελα δωρεαν με αεροπλανο Αθηνα και πληρωμενα ξενοδοχεια για εξασφαλισμενη διασκεδαση υψηλης ποιοτητας.» Μας έχεις όντως για πολύ
Συμφωνώ τόσο πολύ για την Ξάνθη (έχω μείνει κ εγώ).Όταν λέμε δύσκολη/εύκολη πόλη, τα κριτήρια είναι εντελώς διαφορετικά (όπως και η θέση του κριτή), από εκείνα που λαμβάνονται υπόψη για να χαρακτηρίσουμε μια ως άσχημη/όμορφη. Η πρώτη κατηγορία αφορά πιο πολύ τον κάτοικο, ή δευτερη τον επισκέπτη.
Ακόμα και από μόνες τους οι κατηγορίες αυτές είναι υποκειμενικές πολύ σε βαθμό που μπορεί κάποιος να έχει βιώσει κάτι άσχημο σε μια πολύ όμορφη πόλη και να του έμεινε χάλια.
Η που έλεγαν στο χωρίο μου, BEAUTY IS IN THE EYE OF THE BEHOLDER.
Αλλά δεν πειράζει
Από τη σκοπιά του επισκέπτη με ό,τι συνεπάγεται αυτό (και ξένου στην Ελλάδα), οι πιο γραφικές είναι (αν και ήδη λίγο παραέξω των κέντρων τους δεν θα το έλεγες.):
Ναυπλιο, Χανιά, Ερμούπολη, Καβάλα και Βόλος (σε ευρύτερη έκταση του).
Εμένα οι πιο αδιάφορες που έχω δει (λίγες μου έμειναν) είναι Λάρισα, Πτολεμαϊδα, Κιλκίς, Αλεξανδρουπολή, Σπάρτη, Θήβα, Ηράκλειο, Δράμα, Γρεβενά, Κατερίνη, Κοζάνη, Κομοτηνή, Αγρίνιο, Καρδίτσα.
Συμπαθητικές μου έμειναν όχι τόσο από άποψη εμφάνισης, αλλά πιο πολύ του πνευματος που έπιασα ή κάποιον περιοχών τους: Ναύπακτος, Κέρκυρα, Σέρρες, Νάουσα, Ρόδος, Ξάνθη, Πρέβεζα, Ιωάννινα, Καστοριά, Βέροια, Φλώρινα, Έδεσσα, Τρίκαλα.
Έχω ζήσει στη Ξάνθη, Βόλο (μικροτερα διαστηματα) και Θεσσαλονίκη.
Ο Βόλος αντικειμενικά σε μεγαλύτερη έκτασή του δεν είναι τόσο όμορφη πόλη, αλλά έχει βουνό, θάλασσα, καλό φαγητό, εύκολα κινείσαι, καλό κλίμα, κεντρική τοποθεσία (αποστάσεις από Αθήνα/Θεσαλονίκη) και τον κατατάσσω σε πολύ εύκολη και καλή πόλη συγκριτικά με άλλες. Τον αγαπώ και θα ζούσα άνετα και περισσότερο χρόνο αν μπορούσα.
Η Ξάνθη για μένα ήταν ομορφούτσικη αλλά δύσκολη για ζωή (αν και δε μιλούσα τη γλώσσα όταν εμενα εκεί) και το βασίζω σε όχι τόσο φιλικό κλίμα, απιστευτες μέρες που όλα είναι κλειστά, κλειστή νοοτροπία του κόσμου.
Η Θεσσαλονίκη είναι μια δύσκολη πόλη.
Αλλά είναι σαν την αμαρτία που δεν αντιστέκεσαι.
Βρώμικη, άναρχο-κτισμένη, κακόγουστη σε περισσότερες περιοχές, ασφικτικά πνιγμένη στα τσιμέντα και κυκλοφοριακό χάος, αφιλόοξενη για να κινείσαι γενικά με τη έγνοια των υποδομών.
Αλλά... είναι η πόλη με το πιο ομορφο ηλιοβασίλεμα σε όλη την Ελλάδα, με υπέροχο φαγητό, με ανεξάντλητη ευκαιρία για την εξερεύνηση της ιστορίας της, με πνεύμα που σε μεθάει και δε χορταίνεις, όρεξη να έχεις...με πολύ ωραία τοποθεσία για να εξερευνησεις όλη την Ελλάδα (πλην των νοτιότερων νησιών δυστυχώς και της Πελοποννήσου), με ανθρώπους που η αύρα τους μου ταιριάζει ως επι το πλήστον στα καλά και τα άσχημά τους. Είναι η πόλη που τη λέω δική μου και δύσκολα θα την αποχωρήστω πιστεύω.
Είναι ό,τι προταιρεότητα δίνεις ο ίδιος (take it or leave it) και΄πόσο μπορείς να επικεντρωθείς στα θετικά της ζωής, παρά στα άσχημα.
Υ.Γ. Και να προσθέεσω μόνο - το μακράν πιο άσχημο μέρος συγκριτικά με την γύρω περιοχή του που έχω δει είναι η χώρα της Καρπάθου αν και δε τη λες πόλη. Ακόμα απορώ πως ένα τόσο καταπληκτικό νησί σε όλα του μπορεί να έχει τόσο άσχημη πρωτευουσα!!!
Υ.Γ.2 η Αθήνα με γοητευεί, θα ήθελα να είχα ευκαιρία να τη ζήσω να μπορώ να εκφέρω την άποψη. Τουριστικά θα την έβαζα ανάμεσα σε συμπαθητικές πόλεις από πάνω. Ωστόσο είναι η μόνη μεγαλούπολη που με τρομάζει από όλες όσες είδα στη ζωή μου (και να φανταστείτε πέρασα εντελώς μόνη μου 6 μέρες στο Μεξικό Σίτι) και μετά από αυτην το Νταρ ες Σαλαμ που ήμουν πριν από λίγες μέρες.
