Αργεντινή Πιάσε ενα γύρο απ' ολα!

[BASILISPAP]

San Carlos de Bariloche για 2 βραδιές, μέρος Α’ :

Η απλά Bariloche όπως λένε και οι ίδιοι, μία πόλη 160000 κατοίκων.

Φτιάχνουμε τα σακίδια και βγαίνω για μια τελευταία εικόνα από το μπαλκόνι μας ενώ παρατηρώ ένα κολιμπρί που κάνει μπάνιο με την βροχή. Λίγο πριν από την έξοδο μας, η βροχή σταματάει και φορτώνουμε το παπάκι χωρίς να γίνουμε μούσκεμα. Μετά από δυο χάδια σε κάθε ζώο αφήνουμε πίσω μας και αυτό το κατάλυμα. Πραγματικά λυπήθηκα που έφευγα.



Θα πάμε για πρωινό με medialunas στο μικρό ζαχαροπλαστείο που μας αρέσει. Παραδίδουμε το όχημα μας και με ταξί πάμε μέχρι το αεροδρόμιο. Κοιτάζουμε τις εικόνες και τα δέντρα, δεν λέμε και πολλά. Καθόμαστε στον εξωτερικό χώρο με έναν καφέ και συναντάμε τους πρώτους και μοναδικούς δυο Έλληνες στο ταξίδι αυτό. Στο αεροπλάνο δίπλα μου βρίσκεται ένα κοριτσάκι 5 χρόνων, ωραία έχω χώρο να απλωθώ. Πιάνουμε συζήτηση, θέλει να μάθει τι γλώσσα μιλάμε.


Διπλή πτήση και σήμερα καθώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος, εκτός και αν θέλεις να περάσεις τις επόμενες 30-40 ώρες μέσα σε λεωφορεία. Οπότε με Flybondi θα κάνουμε IGZ – AEP στις 12:20 και AEP- BRC στις 18:55 με κόστος 235 ευρώ για τις δυο πτήσεις. Φτάνοντας στο Buenos Aires μαθαίνουμε ότι η δεύτερη πτήση έχει καθυστέρηση (ω κυριά Flybondi με εκπλήσσεις!) μιας ώρας. Έχουμε μπόλικο ελεύθερο χρόνο, εδώ που πριν απο λίγες μέρες τρέχαμε για να προλάβουμε την επόμενη πτήση. Τρώμε κάτι και βγαίνουμε για έναν μικρό περίπατο εκτός αεροδρομίου. Το άγαλμα του Κολόμβου κοιτάζει την καφετία θάλασσα, νομίζω οτι το χρώμα οφείλεται στην μίξη ποτάμιων και θάλασσας. Ζέστη και κόσμος που ψαρεύει στα σκούρα νερά, χαλαρώνει και μαζεύει ήλιο.
Τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα και ξανά πίσω στο αεροδρόμιο.




Έλεγχος, ουρές και μπαίνουμε όπως και την προηγούμενη φορά νωρίς στο αεροπλάνο. Φτάνουμε στις εννιά το βράδυ αλλά υπάρχει ακόμα ελάχιστο φυσικό φως στον ορίζοντα. Με ταξί και λίγο παζάρι (νομίζω περίπου 10 ευρώ) θα φτάσουμε στο Hotel Bariloche suites με κόστος 64 ευρώ για 2 βράδια και πρωινό σε κεντρικότατη τοποθεσία.


Η πόλη πλασάρει τον εαυτό της σαν μια μικρή Ελβετία, με σοκολάτες, λίμνες, βουνά και σκι. Βγαίνουμε από το ξενοδοχείο στις 10 το βράδυ, κουρασμένοι και πεινασμένοι. Έξω πολύς κόσμος, είναι τελευταία μέρα του καρναβαλιού σε μια πολύ τουριστική πόλη. Και οι δυο μας την ιδία στιγμή νιώσαμε σαν να μας έσπρωξαν από το συννεφάκι μας και προσγειωθήκαμε στην πραγματικότητα. Ούτε όρεξη για προσπάθεια στα Ισπανικά δεν είχαμε. Τρίτη απογοήτευση σε αυτό το ταξίδι, δεν μας έκανε καλή αρχική εντύπωση η πόλη. Ένα πράγμα έχουμε μόνο στο μυαλό μας, πεινάμε σαν λύκοι καθώς έχει πάει ήδη αργά μισή. Επέλεξα το Alto e Fuego, μια μετριότητα με τον σερβιτόρο να μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι με την αδιαφορία του. Αυτή η επιμονή για το μενού μέσω κινητού ενώ δεν μπορεί να μας δώσει το σωστό wifi και εμείς δεν έχουμε δεδομένα... Τελικά μας αφήνει το δικό του κινητό και παραγγέλνουμε. Σχετικά ακριβό χωρίς λόγο, δεν καταλαβαίνω και πάλι τα σχόλια των υπολοίπων πελατών. Μέτριο φαγητό (το μισό bife de chorizo ειναι λίπος), το κακό σέρβις, μια ξεπέτα των 50 ευρώ για το φθηνότερο κόκκινο κρασί και από ένα κυρίως πιάτο ο καθένας μας. Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για έναν ύπνο μετά τα μεσάνυχτα με τα μούτρα κατεβασμένα μέχρι το πάτωμα...

 

[BASILISPAP]

San Carlos de Bariloche για 2 βραδιές, μέρος Β’ :


Ξυπνάω πολύ νωρίς, κοιτάζω έξω και η μέρα προβλέπεται πολύ όμορφη. Συνειδητοποιώ ότι βρισκόμαστε ήδη στην Αργεντίνικη Παταγονία! Τρώμε το πραγματικά άθλιο πρωινό, ένας κακός καφές με ένα σκληρό και κακής ποιότητας medialunas. Ενοικιάζουμε παπάκι από το SZ Motos Alquiler με 35 ευρώ για να το επιστρέψουμε το ίδιο απόγευμα! Όλη η πόλη είναι πανάκριβη, δεν αρκεί να λέγεσαι Ελβετία της Αργεντινής πρέπει να της μοιάζεις σε όλα κιόλας. Η Α έχει φτιάξει πρόγραμμα και εγώ είμαι ακόμα κακόκεφος.

Η λίμνη Nahuel Huapi με τα μέχρι 425 μέτρα βάθος είναι πολύ όμορφη. Θα κάνουμε το Chico circuito μια διαδρομή περίπου 60χλμ. Στον δρόμο μας θα προσπεράσουμε το πασίγνωστο ξενοδοχείο Llao Llao, στο οποίο έμεινε μέχρι και ο Ομπάμα. Ήθελα να κλείσω για εκεί αλλά δεν είχαν διαθέσιμες σουίτες, ή τουλάχιστον αυτό είπα στην Α.








Παίρνουμε το τελεφερίκ για το cerro campanario με 8 ευρώ το άτομο. Μπορείς να φτάσεις εκεί και με τα πόδια αλλά σήμερα απλά χαλαρώνουμε. Πολύ όμορφες εικόνες με την πανοραμική θέα στην τριγύρω περιοχή. Μπόλικη ζέστη, αρκετός κόσμος, οι λίμνες, τα δάση και τα βουνά. Από ψηλά βλέπουμε ένα ελικόπτερο που προσγειώνεται στο Llao Llao πιθανόν για να μεταφέρει τον εκλεκτό πελάτη στο ξενοδοχείο.




Συνεχίζουμε το κύκλο της διαδρομής, νιώθεις σαν να βρίσκεσαι στην Ελβετία με τα σαλέ. Η περιοχή όλη ενδείκνυται για τους δραστήριους επισκέπτες με πεζοπορίες, όμορφα δάση και rafting. Ψάρεμα στα ποτάμια και τις λίμνες, σε όλο το εθνικό πάρκο Nahuel Huapi.
Περνάμε από την Ελβετική αποικία (Suiza colony) μεσημεριάτικα η οποία μας φάνηκε ένα υπερτουριστικό πανηγύρι με εκατοντάδες άτομα (ίσως λόγω της ημέρας). Φεύγουμε αμέσως και συνεχίζουμε για να κλείσουμε την διαδρομή. Σταματάμε σε ένα καφέ δίπλα στην λίμνη και χαλαρώνουμε. Είναι η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, έχει πολύ κίνηση στους δρόμους.




Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο, παίρνουμε μαγιό και τα λοιπά συμπράγκαλα και καταλήγουμε σε μια από τις πολλές παράλιες. Επιλέγουμε μια στην τύχη, αφήνω το παπάκι σε άσχετο σημείο και με πλησιάζει κάποιος με γιλέκο. Λέει ότι στην περιοχή κλέβουν μηχανάκια και ότι πρέπει να το βάλω στο πάρκινγκ που προσέχει ο ίδιος. Δεν έχω κέφια να ασχολήθω, δείχνω την αγανάκτηση μου και πάω να φορέσω το κράνος για να φύγουμε. Μας λέει ότι μπορούμε να το πάμε λίγο πιο κοντά στην παράλια, εκεί είναι πιο ασφαλής.
Το νερό είναι πολύ κρύο, ο ήλιος ζεστός και οι παράλιες γεμάτες. Σκάφη, θαλάσσια σπορ, γενικά νιώθεις σχεδόν σαν να βρίσκεσαι καλοκαίρι στο νησί.






Το βραδύ επιλέγουμε για φαγητό το Carnero, ένα ωραίο bife de chorizo μαζί με μια νόστιμη provoleta και ένα καλό λευκό Malbec στα 50 ευρώ.
Γενικά (ΓΙΑ ΕΜΑΣ) δεν άξιζε ούτε τα χρήματα που δαπανήσαμε για τις πτήσεις, ούτε πρωτίστως τον κόπο και τις δύο μέρες από το ταξίδι μας. Στην πόλη πήγαμε για την συνολική ποικιλία ολοκλήρου του ταξιδιού αντί για κάτι το συγκεκριμένο. Μην παρεξηγηθώ, η περιοχή γύρω από την πόλη είναι πολύ όμορφη αλλά μάλλον φταίμε εμείς, δεν ήταν αυτό που θέλαμε! Νιώσαμε σαν να βρισκόμαστε στην Ευρώπη, σε ενα Αλπικό τοπίο.

Πέφτω σε έναν ύπνο χωρίς όνειρα, αύριο φεύγουμε για το…

 

[Sassenach77]

Έχουμε ξεμείνει από καθαρά ρούχα, καθώς πόσες φορές να βάλω το ίδιο σώβρακο; Μια από κάθε πλευρά και μια μέσα έξω, μετά δεν είναι πρέπον. Είναι και αυτό το σαβουάρ βίβρ που λένε!

Έχουμε ταξιδιωτική ασφάλεια αλλά δεν είναι ανάγκη και να την χρησιμοποιήσουμε!

Οι οποίες ταξιδιωτικές ασφάλειες φέτος έχουν διπλάσια τιμή απο πέρυσι! Βρήκα ευκαιρία να πω τον πόνο μου...

 

[BASILISPAP]

El Chalten για 3 βραδιές, μέρος A’ :

Μετά το φανταστικό (not) πρωινό μας στο Bariloche, παίρνουμε ταξί για το αεροδρόμιο. Στην πρωινή πτήση για El Calafate φεύγουμε 25 λεπτά νωρίτερα, με την Aerolineas Argentinas (αχ οι πτήσεις στην χώρα θα μας τρελάνουν)! Το ποσό που πληρώσαμε όμως ακόμα δεν το έχω χωνέψει, 435 ευρώ για μόλις 1,5 ώρα ταξιδίου και δεν μας πρόσφεραν ούτε έναν καφέ! Αλλίως έπρεπε να φάμε την μέρα μας σε διπλή πτήση και πάλι για να γλυτώσουμε 150 ευρώ στην καλύτερη...





Φτάνουμε βεβαίως νωρίτερα και για καλή μας τύχη προλαβαίνουμε το λεωφορείο που φεύγει άμεσα. Έχουμε ίσα ίσα χρόνο για τουαλέτα. Το επόμενο θα ήταν μετά από πέντε ώρες, ευχαριστούμε Aerolineas πάντα έλεγα τα καλύτερα για εσένα! Η εταιρεία είναι η Taqsa με το διώροφο λεωφορείο και τα πολύ άνετα καθίσματα. Το κόστος για τρείς ώρες και την διαδρομή των 220χλμ είναι 20 ευρώ το άτομο. Το τοπίο θυμίζει Ισλανδία. Το καφέ χρώμα δεσπόζει με την λιγοστή και χαμηλή βλάστηση, ενώ προσπερνάμε και κάποια διάσπαρτα δέντρα. Μια μεγάλη λίμνη με ένα γαλάζιο θολό χρώμα. Guanapo, vicunas (και τα δυο συγγενείς του Λάμα ή Γιάμα όπως το προφέρουν), άλογα, πρόβατα, στρουθοκάμηλοι βόσκουν το κιτρινισμένο χορτάρι ενώ λίγα ακόμα ζώα κείτονται νεκρά πιασμένα στα σύρματα. Εικόνες που θυμίζουν άγρια Δύση.





Σταματάμε κάπου στη μέση του πουθενά για τριάντα λεπτά όπου ένα κατάστημα περιμένει να μοσχοπουλήσει τη πραμάτεια του. Καφές και σάντουιτς για να απαλύνουμε την πεινά μας, ενώ μια φιλική γάτα ενδιαφέρεται περισσότερο για το φαΐ πάρα για τα χάδια. Βρισκόμαστε στον διάσημο εθνικό δρόμο 40 (Ruta 40) που διαπερνάει παράλληλα με τις Άνδεις ολόκληρη την χώρα για περισσότερα απο 5000χλμ...






Συνεχίζουμε και ξαφνικά οι μισοί επιβάτες σηκώνονται και κοιτάζουν έντονα έξω από το τζάμι. Αρχίζει να διακρίνεται η περίφημη κορυφή Fitz Roy (όπως λένε στην Αργεντινή) ή Torres del Paine (όπως λένε στην Χιλή) με ύψος τα 3405 μέτρα. Το βουνό με τα χαρακτηριστικές οδοντωτές κορυφές στα σύνορα αναμεσά στις δυο αυτές χώρες. Συνεχίζουμε να βρισκόμαστε στην Αργεντίνικη Παταγονία!





Φορτωνόμαστε τα σακίδια και με 1000 μέτρα περπάτημα φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας. Πολύ καλή υποδοχή στο Los Nires με 180 ευρώ για 3 βράδια με πρωινό. Η περιοχή όλη είναι πανάκριβη, είχα κλείσει πριν από πενήντα μέρες περίπου και είναι πραγματικά τρομερή τιμή. Η επόμενη επιλογή για last minute κράτηση είναι στα 300 ευρώ για κοινόχρηστο δωμάτιο!!!





El Chalten σημαίνει το βουνό που καπνίζει, τις επόμενες ημέρες θα το δούμε καλύτερα. Χαλαροί απολαμβάνουμε την θέα στο La vineria με την συντροφιά μιας από τις τοπικές μπύρες. Όλο το χωριό έχει ένα χίπικό και χαλαρό στιλ. Επιλέγουμε ένα σούπερ μάρκετ για να πάρουμε κάποια σνακ για την αυριανή δραστηριότητα μας.





Το βράδυ θέλουμε να φάμε στο Lito Restaurant, άνετοι φτάνουμε εκεί στις εννιά και μας λένε ότι είναι γεμάτοι για απόψε. Τελικά επιλέγουμε το Butch bar de carnes στο οποίο φάγαμε ικανοποιητικά με κόστος περίπου 50 ευρώ. Εδώ ακόμα και στις δέκα το βραδύ υπάρχει λίγο φυσικό φως. Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας καθώς αύριο προβλέπεται πολύ γεμάτη μέρα! Η ψυχολογία βρίσκεται σε τέλεια (για την εποχή) επίπεδα!

 

[BASILISPAP]

El Chalten για 3 βραδιές, μέρος B’ :


Πολύ καλό πρωινό σε έναν μπουφέ με μια νοστιμότατη φρουτοσαλάτα και γεμίζουμε μπαταρίες για την δύσκολη μέρα. Έχουμε επιλέξει να κάνουμε την πεζοπορία “Sendero al Fitz Roy” 22 χλμ που μαζί με την απόσταση από το ξενοδοχείο γίνεται 25 χλμ . Ξεκινήσαμε 8:30 το πρωί και επιστρέψαμε κατάκοποι στις 18:00. Ο καιρός είναι τέλειος, είμαστε ακόμα μια φορά τυχεροί, κάποιος μας προσέχει! Παίρνουμε ο καθένας το μικρό σακίδιο στο οποίο έχουμε το κολατσιό μας και νερό, τελικά όμως μπορείς πολύ ευκολά να γεμίσεις τα μπουκάλια σου από τα ποτάμια που τρέχουν παράλληλα με το μονοπάτι! Στον δρόμο μας βρίσκουμε δυο κερασιές από τις οποίες δοκιμάζουμε τον νόστιμο καρπό.

Αρχικά υπάρχουν σκαλιά και συνεχίζεις με μια μικρή ανηφόρα, που στην συνέχεια γίνεται ευθεία και στο τελευταίο χλμ απότομη ανηφόρα στην οποία κερδίζεις 400 μέτρα υψόμετρο. Άνθρωποι κάθε ηλικίας προσπαθούν να κερδίσουν το δικαίωμα να δουν την θέα απο εκεί ψηλά! Παγίδες από ρίζες δέντρων βρίσκονται διάσπαρτες για τον απρόσεκτο επισκέπτη. Πινακίδες βοηθούν να επιλέξεις την διαδρομή και μπορείς εύκολα να κάνεις τον κύκλο για να δεις τα πάντα.









Από κάποια σημεία αχνοφαίνεται η κορυφή και ο παγετώνας μπλε χρώματος. Περάσαμε δίπλα από το πρώτο κάμπινγκ με την πανέμορφη θέα στην λίμνη που αντικατοπτρίζει το γνωστό βουνό.





Κάποια άγνωστα μικρά κόκκινα φρούτα βρίσκονται πάνω σε θάμνους στον δρόμο μας, θα φάω ένα… Όμορφα λουλούδια, ο παγετώνας και μια επίπεδη περιοχή σαν όμορφος βάλτος. Περνάμε πάνω σε σανίδες με το νερό να τρέχει απο κάτω μας!






Όταν αρχίζει η ανήφορα κάποιοι σταματάνε αμέσως, άλλοι σαβουρδιάζονται και εγκαταλείπουν με κλάματα ενώ οι περισσότεροι συνεχίζουμε. Το πρόβλημα είναι ότι το έδαφος είναι σαθρό και οι πέτρες γλιστράνε και φεύγουν κάτω από το πόδι σου.





Η θέα είναι μαγευτική ενώ ο ήλιος χάνεται την στιγμή που φτάνουμε στην λίμνη της κορυφής. Καθόμαστε για να επεξεργαστούμε αυτά που βλέπουν τα μάτια μας. To χιόνι και οι παγετώνες λιώνουν και γίνονται καταρράκτες οι οποίοι γεμίζουν την λίμνη. Στην άκρη ξαναγίνεται καταρράκτης και χάνεται στον γκρεμό. Ένα πικνίκ στην όχθη της λίμνης, δοκιμάζω το νερό που είναι βεβαίως παγωμένο.





Ήρθε η ώρα της επιστροφής και με προσοχή κατεβαίνουμε χαμηλά χωρίς να χτυπήσουμε. Ουρές μέχρι και εδώ, σε κάθε σημείο που είναι δύσκολο ή στενό γίνεται το αδιαχώρητο.






Στην περιοχή υπάρχουν τουλάχιστον δύο κάμπινγκ με τις κοινές τουαλέτες (χωρίς τρεχούμενο νερό) να μην σε ενθουσιάζουν (ένας λάκκος στα δυο μέτρα κάτω από "την τρύπα" γεμάτος με διάφορα καλούδια). Τρύπες στους κορμούς των δέντρων μαρτυρούν την ύπαρξη τρυποκάρυδων! Επίσης στην περιοχή κατοικούν αλεπούδες, ελάφια και το πούμα των Άνδεων ανάμεσα σε άλλα ζώα.





Γεμίζουμε τα μπουκάλια μας με το καθαρό νερό από το ποτάμι. Κούραση, πόνος στα πέλματα των ποδιών, δυο φουσκάλες αρχίζουν και με ενοχλούν. Γιατί και πάλι δεν πήρες compeed, εξυπνάκια; Η κορυφή χάνεται σιγά σιγά πίσω από τα σύννεφα. Φανταστείτε να κάνετε όλο αυτό και να μήν δείτε το σημαντικότερο! Προσπερνάμε και πάλι τις γέφυρες που βρίσκουμε στο διάβα μας και συχνά πυκνά ξεκλέβουμε μια ματιά σε όλα αυτά που αφήνουμε πίσω μας. Στο τέλος περνάμε την αρχική πύλη και επιστρέφουμε στην άσφαλτο...






Βεβαίως για ένα αφύσικα γυμνασμένο σώμα σαν και το δικό μου, όλο αυτό δεν είναι τίποτα. Να φανταστείτε, θυμάμαι ότι το μακρινό 1996 γράφτηκα σε γυμναστήριο και πήγα μόνο εκείνη την ημέρα... Αλλιώς η μοναδική φορά που πήγα κανονικά ήταν για ένα τρίμηνο του 1990 (true story).

Χαλαρώνουμε στην αυλή του ξενοδοχείου μας με μια μπύρα. Στον ορίζοντα πάνω από ένα λόφο βλέπω κάτι σαν αιωρόπτερο. Με τα πολλά καταλαβαίνουμε ότι είναι κόνδορες, τεράστια πουλιά! Ανταλλάξαμε χρήματα στο ξενοδοχείο μας, δείτε στην φωτογραφία τον όγκο που μας έδωσαν για 300 ευρώ.




Λίγα λεπτά πριν κλείσει, παραδίδουμε τα νέα άπλυτα μας στο lavandero las manos, 8 ευρώ για 4 κιλά ρούχων.

Το βράδυ τρώμε στο Patagonia gourmet, ένα μικρό ταβερνάκι με τρία μόλις τραπέζια. Δυο μερίδες κεφτεδάκια με ρύζι και σάλτσα, μια σαλάτα και 4 μπύρες, 28 ευρώ, not bad! Γενικά απολαύσαμε την μέρα!!
Την νύχτα αποκαμωμένοι πέφτουμε σε έναν βαρύ ύπνο με τον πολύ δυνατό άνεμο να ουρλιάζει...

 

[BASILISPAP]

El Chalten για 3 βραδιές, μέρος Γ’ :


Στην μικρό αυτό χωριό των 1627 κάτοικων βρήκαμε την καλύτερη ισοτιμία περίπου 1130/ευρώ τον Φεβρουάριο του 2024. Νωρίς το πρωί βρέχει και μετά συνεχίζει ο δυνατός άνεμος ενώ έχει και κρύο. Με όρεξη πάμε για το αγαπημένο μας πρωινό, δεν βιαζόμαστε ιδιαίτερα σήμερα. Θα πάμε για μία εύκολη και χαλαρωτική πεζοπορία στο Mirador de los Condores 6 χλμ και μετά στο mirador de las Aguilas άλλα 2,5χλμ περίπου.

Φτάνουμε στο πρώτο σημείο, υπάρχει μπόλικος κόσμος που απολαμβάνει την θέα στο χωριό και το βουνό. Ο ήλιος μας ζεσταίνει ευχάριστα και καθόμαστε αρκετή ώρα παρακολουθώντας τις πτήσεις των μαγευτικών κονδόρων οι οποίοι έχουν άνοιγμα φτερών μέχρι και τρία μέτρα!




Συνεχίζουμε στην άλλη διαδρομή αποφεύγοντας τον πολύ κόσμο, εδώ είδαμε μόνο άλλους 4 ανθρώπους. Απεναντίας πολλά πουλιά, πεταλούδες, λουλούδια, βότανα θα βρεθούν μπροστά σου. Σε όλη την διαδρομή έχει παντού κουράδες αγελάδας, άλλα αυτές είναι άφαντες. Τελικά τις βρήκαμε προσεκτικά κρυμμένες μέσα στο μικρό δάσος.





Απολαμβάνουμε την θέα στο ποτάμι, την λίμνη, το χωριό και τα τριγύρω βουνά. El Chalten, το βουνό που καπνίζει δικαιώνει απολυτά το όνομα του! Ήλιος με δόντια λόγω του ανέμου…






Κάποια τραγούδια Αργεντίνικα που ακούσαμε και μας άρεσαν...

Το απόγευμα στο ξενοδοχείο σκέφτομαι ότι δεν έχουμε κλείσει δραστηριότητα στο El Calafate, η γρήγορη απάντηση μας πληροφορεί ότι η πεζοπορία στον παγετώνα είναι fully booked για μέρες και στις δυο εταιρείες. Απομένει μόνο η βόλτα με πλοίο γύρω από το παγόβουνο, μου αρέσει που θέλαμε να διαλέξουμε κιόλας. Την ώρα που λέμε να κλείσουμε έστω αυτό, πέφτει το ρεύμα για λίγα λεπτά. Μένουμε χωρίς ίντερνετ καθώς είναι ευάλωτο και αργό λόγω του ότι είναι δορυφορικό...

Στην έξοδο μας αγοράζουμε κάποιες ακριβές σοκολάτες που δεν δικαιώνουν την τιμή τους από το La Chocolateria Josh Aike, πολύ όμορφο κτίριο όμως. Περνάμε απο το πλυντήριο ρούχων και επισκεπτόμαστε και πάλι την πρώτη κερασιά πριν πάμε σε μια άλλη μπυραρία. Καθόμαστε στον όμορφο κήπο της Cerveceria Artesanal Chalten με μια νόστιμη stout στο χέρι.







Συνεχίζεται ο πολύ δυνατός άνεμος, το βραδάκι τρώμε στο Lito, νόστιμα αλλά αρκετά ακριβά. 18 ευρώ (!) για μια μερίδα φακές, με γλυκό και κρασί πληρώσαμε 60 ευρώ!! Μου κάνει και πάλι εντύπωση ότι είναι δέκα το βράδυ και όμως υπάρχει ακόμη λίγο φυσικό φως. Το βράδυ δεν έχουμε ίντερνετ στο ξενοδοχείο οπότε θα δούμε αύριο για την δραστηριότητα. Απόψε δεν φαίνεται η κορυφή, ούτε καν τα τριγύρω βουνά από τα σύννεφα που τα αγκαλιάζουν σφιχτά με τα εντυπωσιακά και ιδιαίτερα σχήματα τους. Δυστυχώς πρέπει να μαζέψουμε και πάλι τα σακίδια μας καθώς αύριο φεύγουμε για το…

 

[BASILISPAP]

El Calafate για 2 βραδιές, μέρος A’ :

Ξυπνάμε φρέσκοι, ο πολύς δυνατός άνεμος συνεχίστηκε όλη την νύχτα. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο και τα παχιά σύννεφα έχουν κρύψει τελείως τα βουνά. Τι τύχη πραγματικά που κάναμε την πεζοπορία προχθές, με τον δυνατό ήλιο και τον λιγοστό άνεμο. Αρχικά δεν έχουμε ίντερνετ ενώ κάποια στιγμή πιάνω και καταφέρνω και κλείνω την δραστηριότητα που απομένει. Μόλις πλήρωσα χάθηκε πάλι το δορυφορικό ίντερνετ του ξενοδοχείου. Χαλαροί απολαμβάνουμε το πρωινό και περιμένουμε μέχρι να περάσει λίγο η ώρα για να πάμε στο λεωφορείο για το El Calafate. Η επιβίβαση γίνεται λίγο πριν από τις 11:30 στο διώροφο λεωφορείο της εταιρείας El Chalten Travel με τους χαλαρούς και ασφαλείς οδηγούς. Αφήνουμε πίσω μας το χωριό, το βουνό και όσα ζήσαμε τις προηγούμενες ημέρες. Η Παταγονία είναι πραγματικά μια τεράστια περιοχή, αφιλόξενη αλλά με μεγάλες χάρες.







Φτάνουμε στο terminal των λεωφορείων και με την βοήθεια του gps και των ποδιών μας βρίσκουμε το ξενοδοχείο μας. Το Tierra Tehuelche με κόστος 150 ευρώ για 2 νύχτες και πρωινό. Και εδώ επικρατεί πολύ δυνατός άνεμος. Βγαίνουμε για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα στην πόλη και ανεβαίνουμε τα σκαλιά στο πάρκο που σε πάνε για την πανοραμική θέα σε αυτήν.

Περπατάμε κάτω από τα δέντρα χαζεύοντας τις βιτρίνες και τους ανθρώπους. Τουριστικό μέρος, μια πόλη που από 6000 κάτοικους μέσα σε μια δεκαετία έγιναν 25000, χτισμένη φαινομενικά στην μέση του πουθενά. Πήραμε μπουφάν αλλά τελικά έχει σχετική ζεστή.





Σταματάμε για μπύρες στο La Zorra και αφού πρώτα βεβαιωθώ ότι κλείνω τραπέζι, καταλήγουμε για φαγητό αλλού. Η μουσική είναι Αργεντίνικη ποπ και με την βοήθεια του Shazam βρίσκουμε τα περισσότερα απο αυτά.

Επόμενη στάση στο Isabel λοιπόν, όπου και επιλέγουμε ένα ωραίο φαγητό (cordero al disco) για το οποίο είναι φημισμένο. Μια πραγματικά τεράστια μερίδα για δυο άτομα και ένα κρασί στα 40 ευρώ. Το βράδυ νιώθω ενοχλήσεις στην κοιλίτσα μου, τυχαίο; … Μπαίνουμε σε ένα σούπερ μάρκετ για να δούμε αν έχουν κάποιο ιδιαίτερο φρούτο/λαχανικό, το google lens μας πληροφορεί ότι το λαχανικό της φωτογραφίας λέγεται zapallito. Επιστροφή 1 χλμ από το κέντρο και βλέπουμε την πανσέληνο να πλησιάζει. Χαζεύω στο ίντερνετ μέχρι που πέφτω σε έναν ανήσυχο ύπνο.

 

[BASILISPAP]

El Calafate για 2 βραδιές, μέρος Β’ :



Μετά το πρωινό περιμένουμε το λεωφορείο της Hielo & Aventura, με κόστος 270 ευρώ για δυο άτομα για να επισκεφτούμε τον παγετώνα Perito Moreno, να κάνουμε την ¨κρουαζιέρα¨ και την μικρή πεζοπορία. Το πρόγραμμα λέγεται Azul Aventura (μπλέ περιπέτεια), η διάρκεια όλου αυτού είναι περίπου στις 7-8 ώρες και η απόσταση από την πόλη στα 80χλμ. Περνάμε δίπλα από την λίμνη Lago Argentino, άλογα άγρια αλλά και ήμερα, στρουθοκάμηλοι, το χρυσαφί χορτάρι, χήνες και αγελάδες. Οι Άνδεις από μακριά και οι αχανείς εκτάσεις για όσο βλέπει το μάτι!





Φτάνοντας στο εθνικό πάρκο Los Glaciares National Park πληρώνουμε την είσοδο των 10 ευρώ. Στο τζάμι του λεωφορείου πέφτουν οι πρώτες στάλες, στην περιοχή επικρατεί ένα ιδιαίτερο μικρόκλιμα. Η πρώτη εικόνα του παγετώνα με ομίχλη και παχιά σύννεφα. Βγαίνοντας η βροχή έχει πια δυναμώσει, εδώ έχουμε δύο ώρες ελευθερίας μέχρι να επιστρέψουμε στο λεωφορείο και σταματάμε για έναν καφέ. Η κοιλιά μου συνεχίζει να με ταλαιπωρεί, παίρνω ενεργό άνθρακα και Imodium και βλέπουμε, έχουμε και λεωφορείο δεν είναι να παίζουμε με αυτά. Σήμερα έχει ενοχλήσεις και η Α (too much info)…

Ξεκινάμε την περιήγηση στο εθνικό πάρκο κάνοντας μια βόλτα στο δίκτυο πεζοδρομίων μήκους 4 χιλιομέτρων. Θαυμάζουμε το εντυπωσιακό φυσικό αξιοθέατο από πολλές οπτικές γωνίες καθώς κατεβαίνουμε σε διαφορετικά επίπεδα και μπαλκόνια. Η βροχή σταματάει και μας δίνει την ευκαιρία να απολαύσουμε την περιοχή.









Το λεωφορείο θα μας πάει στο σκάφος της εταιρείας για την μικρή βόλτα δίπλα από τον παγετώνα ύψους 70 μέτρων, μήκους 30χλμ και πλάτους 4,4χλμ! Εντυπωσιακές εικόνες με τους πολύ ιδιαίτερους σχηματισμούς στον πάγο. Ο καιρός καλυτερεύει, μας προσέχουν και πάλι, ο ήλιος ξεμυτίζει και καθαρίζει όλη η ατμόσφαιρα αλλάζοντας και τα χρώματα της φύσης.






Θα μας αφήσουν από την άλλη πλευρά για να περπατήσουμε και να αγγίξουμε τον παγετώνα, ενώ από μακριά βλέπουμε τους προνοητικούς που έκλεισαν τις δραστηριότητες τους από νωρίς και κάνουν την πεζοπορία πάνω σε αυτόν. Οι φτωχοί (και ολίγον αφηρημένοι) συγγενείς, εμείς δηλαδή, δεν έχουμε αυτό το προνόμιο! Τελικά περάσαμε πολύ όμορφα σε αυτήν την δραστηριότητα και δεν μας χάλασε καθόλου το λάθος μας.

Εντύπωση κάνει ο εκκωφαντικός κρότος την ώρα που αποχωρίζεται ο πάγος απο τον υπόλοιπο όγκο και πέφτει με δύναμη στο νερό δημιουργώντας και μεγάλα κύματα. Κάθε φορά που ακούγεται το χαρακτηριστικό κρακ, γυρίζουν όλα τα κεφάλια ταυτόχρονα σαν να παρακολουθούν αγώνα τένις. Ο ήχος είναι εντυπωσιακός όπως και το θέαμα. Μας λένε ότι δεν συμβαίνει με τέτοια συχνότητα κάθε μέρα, είμαστε και πάλι τυχεροί. Η περιοχή με τα πολλά κομμάτια πάγου δίπλα στην όχθη, μας θύμισε την diamond beach στην Ισλανδία.







Τι είπατε, δεν υπάρχουν πιγκουΐνοι στην περιοχή; Όσα σας λένε είναι ψέματα, κάτι μας κρύβουν, διαδώστε το πρίν το κατεβάσουν! Ορίστε και οι τρανταχτές αποδείξεις!







Ο παγετώνας βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση σαν να είναι ζωντανός. Ότι βλέπουμε σήμερα, θα εξαφανιστεί αύριο καθώς θα συνθλίψει τα πάντα στο πέρασμα του. Η ταχύτητα με την οποία κινείται καθημερινά είναι 40 εκατοστά στην άκρη και πάνω από δυο μέτρα στο κέντρο του!






Μετα συνεχίζουμε ανεβαίνοντας λίγο ψηλότερα για μια καλύτερη θέα και τέλος θα περπατήσουμε στο μικρό δάσος. Θετικό σε αυτήν την δραστηριότητα είναι οι πολύ καλοί και φιλικοί οδηγοί. Λένε ότι είναι ένας από τους μόλις τρείς παγετώνες που καθημερινά μεγαλώνει αντί να χάνει το μέγεθος του! Ο Perito Moreno είναι το τρίτο μεγαλύτερο απόθεμα γλυκού νερού μετά την Ανταρκτική και τη Γροιλανδία. Μετα από προτροπή τους, δοκιμάζουμε το φρούτο calafate, για το οποίο λέγεται ότι αν το δοκιμάσεις θα ξανάρθεις! Για να δούμε...







Επιστρέφουμε με το σκάφος και αποχαιρετάμε τον παγετώνα… Στην προβλήτα μας περιμένει το λεωφορείο και η Α βρίσκει την ευκαιρία να ξεκουράσει τα μάτια της. Φτάνοντας στην πόλη ζητάμε να μας αφήσουν στο κέντρο για να περάσει λίγο η ώρα. Είναι περασμένες επτά και σταματάμε στην απέναντι μπυραρία, την Oveja negra με τα πανέμορφα δέντρα της. Χαλαροί και γεμάτοι εικόνες επιστρέφουμε προς τον δρόμο για το ξενοδοχείο μας, εκεί κοντά βρίσκεται το Aeroposta όπου και θα φάμε μια πέστροφα Παταγονίας και ένα κρασί στα 50 ευρώ.. Το φεγγάρι γέμισε, είναι πανσέληνος, θυμίζοντας μου ΚΑΙ ΠΑΛΙ ότι οι μέρες περνάνε πολύ γρήγορα. Άντε πάλι τα ιδία, σουλούπωσε το σακίδιο σου, ξάπλωσε και κοιμήσου να ξεκουραστείς, αύριο πάμε στην…

 

[BASILISPAP]

Ushuaia για 3 βραδιές, μέρος A’ :



Πηγαίνουμε αργά για πρωινό και χωρίς να βιαζόμαστε δίνουμε τα σακίδια στην ρεσεψιόν του ξενοδοχείου καθώς πρέπει να ελευθερώσουμε το δωμάτιο στις δέκα. Μετά συνεχίζουμε προς στο κέντρο για μια βόλτα και σταματάμε για καφέ στο πολύχρωμο κήπο του Viva la Pepa. Χαζεύουμε τις βιτρίνες, ένα εστιατόριο ετοιμάζει τα κατσίκια του όπως κάνουν στην Κρήτη τα αντικριστά, αγοράζω ένα φανελάκι με λογότυπο Patagonia.





Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο και παίρνουμε ταξί (νομίζω 10 ευρώ περίπου) για το αεροδρόμιο του El Calafate . Η πτήση είναι στις 16:15 με την Aerolineas (για τελευταία φορά) με κόστος 180 ευρώ για τους δυο μας, χωρίς να μας σερβίρουν και πάλι καφέ, αίσχος και ντροπή!

Το αεροπλάνο απογειώθηκε λίγα λεπτά πριν από την προγραμματισμένη ώρα, είπαμε σε αυτή την χώρα οι πτήσεις θα γίνουν νωρίτερα ή αργότερα από το προβλεπόμενο. Από ψηλά ρίχνουμε μια τελευταία ματιά στο Lago Argentino και τα τριγύρω ξερά εδάφη. Σύννεφα πολλά και χιόνια στα βουνά. Η σκέψη ότι φτάνεις στην νοτιότερη πόλη, το τέλος του κόσμου αλλά και ότι το ταξίδι σου φτάνει όλο και πιο κοντά στο δικό του τέλος. Μετά από λίγο δεν υπάρχει κάτι άλλο πέραν του Ατλαντικού ωκεανού και λίγες διάσπαρτες πλατφόρμες εξαγωγής πετρελαίου. Κάποια καράβια και τα πραγματικά τεράστια κύματα. Σύντομα από κάτω μας εμφανίζονται όμορφα βουνά και το κανάλι Beagle.





Προσγειωνόμαστε στο παραθαλάσσιο και νοτιότερο διεθνές αεροδρόμιο του κόσμου, στην Ushuaia ή Ουσουάια (χωρίς το παχύ αγγλικό Η) όπως το προφέρουν οι ίδιοι. Στην πρωτεύουσα της φημισμένης γης του πυρός, περάσαμε τον 54 παράλληλο! Θεωρείται η νοτιότερη πόλη του κόσμου, υπάρχει βέβαια και το Puerto Williams αλλά εκείνο είναι χωριό. Μεγάλα κρουαζιερόπλοια βρίσκονται αγκυροβολημένα στο λιμάνι καθώς απο εδώ ξεκινούν για την Ανταρτική και άλλες μακρινές περιοχές (πχ south Georgia and the south Sandwich islands).

Τα σακίδια μας έρχονται τελευταία, τα φορτωνόμαστε και με το wifi του αεροδρομίου προσπαθώ να βρω Uber (δεν υπάρχει σε όλες τις πόλεις), μετά από κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες βάζω data και βρίσκω την υγεία μου. Η πόλη των 82000 κατοίκων θυμίζει λιγάκι την Ελβετία.

Θα μείνουμε στο Infinity Heaven, ένα διαμέρισμα μέσα στο κτίριο Infinity sky με 170 ευρώ για τρεις βραδιές. Με καλή τοποθεσία, λογική τιμή και καθαρό, ένα κτίριο που χρειάζεσαι δυο μεγάλους κωδικούς για να μπεις (και σιγά μην τους θυμάσαι)… Το βραδύ όλος ο χώρος φωτίζεται με ροζ νέον δίνοντας μια μελλοντική αύρα. Η πανέμορφη θέα από την ταράτσα είναι όλα τα λεφτά! Ξεκουραζόμαστε μέχρι που βγαίνουμε για μια πρώτη αναγνωριστική βόλτα στην πόλη.

Έχω κλείσει εδώ και καιρό στο Salitre και απόψε όλα με δικαιώνουν για την επιλογή μου αυτή. Πολύ vfm για την ακριβή Παταγονία, με άψογο σέρβις, τέλειο φαγητό, γλυκό και κρασί! Νοστιμότατο μεζέ από βασιλικό καβούρι (king crab) και τέλειο bife de chorizo στα 55 ευρώ. Μπαίνει πολύ εύκολα στο δικό μας top4 των εστιατορίων της χώρας!






Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας, κωδικός ένα-εξώπορτας, κωδικός δυο-διαμερίσματος και κρυώνοντας (εξωτερική θερμοκρασία 7 βαθμοί) σπρώχνουμε την πόρτα… Η ζέστη είναι ανυπόφορη και ο θερμοστάτης δεν φαίνεται να αλλάζει κάτι στην λειτουργία του καλοριφέρ (ή εμείς είμαστε πιο χαζοί από ότι φαινόμαστε), ενώ και το πάτωμα είναι θερμαινόμενο. Κοιμήθηκα πολύ καλά πάντως! Αντιθέτως η Α αρχίζει να δείχνει τα πρώτα σημάδια κρυολογήματος...

 

[evaT]

Πολύ ωραία η ιστορία σου, αλλά δεν μπορείς να βρεις ένα τρόπο να βάζεις τις φωτογραφίες ολόκληρες; έτσι όπως τις ανεβάζεις πρέπει να τις ανοίγουμε μία μία για να φανούν μεγάλες.

 

[BASILISPAP]

Πολύ ωραία η ιστορία σου, αλλά δεν μπορείς να βρεις ένα τρόπο να βάζεις τις φωτογραφίες ολόκληρες; έτσι όπως τις ανεβάζεις πρέπει να τις ανοίγουμε μία μία για να φανούν μεγάλες.

Καλημέρα, έχεις δίκιο άπλα εμένα μου αρέσει περισσότερο έτσι για να μην δημιουργείτε ολόκληρο κατεβατό, ειδικότερα τις ημέρες με πολλές φωτογραφίες. Νόμιζα ότι θα το προτιμούν και οι αναγνώστες... Χμ, θα το σκεφτώ για επόμενη ιστορία! Ευχαριστώ για το σχόλιο σου.

 

[BASILISPAP]

Ushuaia για 3 βραδιές, μέρος Β’ :



Πρωί πρωί στην συμφωνημένη ώρα φτάνουμε αγκαλιά με καφέ και medialunas (φτάνει, μας έπρηξες με αυτά τα παλιοκρουασάν) στον χώρο του λιμανιού. Βρίσκουμε το περίπτερο μας και περιμένουμε να μας φωνάξουν. Μπαίνουμε στην λίστα και μας δίνουν το αναγνωριστικό λαιμού της εταιρείας.

Ευτυχώς εδώ δεν αμελήσαμε να κλείσουμε από πολύ νωρίς την βόλτα στο νησάκι με τους πιγκουίνους. Αλλιώς δεν μπορείς να πας με κανένα άλλο τρόπο, πάρα μόνο με την Piratour, για την αποικία τους. Οι άλλες εταιρείες μπορούν μόνο να σε μεταφέρουν μέχρι το Isla Martello αλλά δεν θα πατήσεις στο νησάκι. Αυτή την φορά είμαστε εμείς οι προνοητικοί!

Κόστος δραστηριότητας 230 ευρώ για δυο άτομα και διάρκεια περίπου επτά ώρες. Είμαστε είκοσι άτομα και μπαίνουμε στο λεωφορείο το οποίο θα μας μεταφέρει για 1,5 ώρα μέχρι την Estancia Haberton μέσα από μια εκπληκτική θέα στο κανάλι Beagle και στην οροσειρά των Άνδεων. Η συμπαθητική οδηγός θα μας καθοδηγήσει και εξηγήσει πολλά ενδιαφέροντα καθ’ όλη τη διάρκεια της.





Χιλιάδες δέντρα κείτονται πεσμένα νεκρά στο έδαφος. Οι κάστορες που έφεραν από τον Καναδά (για εμπόριο γούνας) πριν από πολλά χρόνια, πολλαπλασιάστηκαν χωρίς τους φυσικούς εχθρούς τους και τώρα φτάνουν τους 100000! Αυτή η φυσική καταστροφή (με την ανθρώπινη παρέμβαση) συνεχίζεται μέχρι και στην Χιλή. Πανέμορφα αλόγα, βουνά και ένα εντυπωσιακό πουλί με σχεδόν φωσφόριζε κόκκινο χρώμα.

Κάποιες σκηνές από το The revenant με τον Di Caprio πραγματοποιήθηκαν εδώ, καθώς καθυστέρησε τόσο πολύ το γύρισμα που έφτασε το καλοκαίρι και δεν είχαν πια χιόνι στον Καναδά. Η αλλαγή τοπιού και δέντρων στο τέλος της ταινίας είναι εμφανής σε αυτούς που θα το ελέγξουν. Σε μια στροφή σε μια παραλία, από μακριά ξεχωρίζει ένας τεράστιος μαύρος όγκος. Είναι μια ατυχή φάλαινα που εξόκειλε εκεί πριν από τρείς μέρες…

Δέντρα Fuegian που παραμένουν λυγισμένα από τους ισχυρούς ανέμους της Ushuaia, εξ ου και το όνομά τους. Φτάνοντας στο Estancia Harberton μαθαίνουμε ότι ιδρύθηκε το 1886 από τον ιεραπόστολο Thomas Bridges και του ανήκει μια τεράστια έκταση που περιέχει και πολλά νησιά, ένα από τα οποία είναι και το Isla Martillo.





Αντισηπτικό στα παπούτσια μας (τόσο πολύ μυρίζουν; ) για την αποφυγή μετάδοσης ασθενειών στους πιγκουίνους. Μπαίνουμε στο φουσκωτό και σε 15 λεπτά φτάνουμε στο νησάκι. Έχεις μια ώρα διαθέσιμη και ο χρόνος σου αρχίζει από τώρα. Νιώθεις για λίγο σαν να βρίσκεσαι μέσα σε ντοκιμαντέρ.

Υπάρχουν οι πιγκουίνοι του Μαγγελάνου που είναι κυρίως μαύροι με άσπρες ρίγες γύρω από το κεφάλι και τα φτερά και οι πιγκουίνοι Gentoo που έχουν μαύρο και άσπρο χρώμα αλλά τα πόδια και ράμφη τους είναι πορτοκαλί. Όνειρο ζωής για την Α, δεν υπάρχει δυστυχώς κανένας ξέμπαρκος Βασιλικός πιγκουΐνος όπως έχω δει σε κάποιες φωτογραφίες.







Η οδηγός θα σας εξηγήσει τη ζωή τους και θα δείτε τις φωλιές και των δύο ειδών πιγκουίνων. Το ένα είδος σκάβει μια τρύπα στο έδαφος με το ράμφος και τα πόδια τους ενώ το άλλο φτιάχνει μια μικρή φωλιά με βράχους για να προστατεύσει τα αυγά του. Καθώς πήγαμε τον Φεβρουάριο, θα δούμε τα νεαρά ζώα να έχουν σχεδόν αντικαταστήσει τα φτερά τους με την ενήλικη γούνα. Η οδηγός σας υπενθυμίζει τους κανόνες, ΜΗΝ αγγίζετε τους πιγκουίνους, αφήνετε τουλάχιστον 3 μέτρα απόσταση ανάμεσα σε εσάς και αυτους και μην τους ταΐζετε. Μην παίρνετε τίποτα από το νησί και μην μολύνετε καθώς είναι σημαντικό να διατηρηθεί ο βιότοπος και τα ζώα . Δεν μπορείτε να περιπλανηθείτε στο νησί, σας ζητείται να μείνετε εντός της επιτρεπόμενης περιμέτρου. Προσοχή καθώς είναι άγρια ζώα και εισβάλλετε στην επικράτειά τους, μπορούν να επιτεθούν με το ράμφος τους για να προστατευθούν.







Παρόλα αυτά στην τσέπη μου βρίσκονται ως δια μαγείας 2-3 φτερά πιγκουίνου (από τα χιλιάδες που παίρνει ο αέρας) και μια μικρή πετρούλα…

Υπάρχουν επίσης και πουλιά τα οποία από μακριά μοιάζουν με πιγκουίνους. Μεγάλοι κόνδορες τριγυρίζουν ψάχνοντας να βρουν τροφή, δεν επιτίθενται σε ζωντανά ζώα πάρα μόνο σε ήδη νεκρά. Γκρίζα μέρα ευτυχώς χωρίς βροχή με τσουχτερό κρύο (περίπου 5 βαθμοί αλλά ο αέρας ξυρίζει), είμαστε ντυμένοι βαριά για την περίσταση. Η ώρα περνάει τόσο γρήγορα όταν δεν βιάζεσαι…






Πάλι τυχεροί με τον καιρό, επιστρέφουμε με το φουσκωτό και το λεωφορείο. Μετα από λίγο σταματάμε στο μικρό αλλά ενδιαφέρον μουσείο, ο πολύ συμπαθητικός φοιτητής με το πετυχημένο χιούμορ μας μιλάει για τα εκθέματα του. Δυο τεράστια κόκκαλα φαλαινών κείτονται στο έδαφος.






Με τα δικά μας παρακάλια αλλά και της συνοδού προς τον βιαστικό οδηγό του λεωφορείου κερδίζουμε ένα μόλις λεπτό στην παράλια με την νεκρή φάλαινα. Πρόκειται για ένα θηλαστικό του είδους Sail whale και είναι αρσενικό 13 μέτρων. Είναι εντυπωσιακό θέαμα όσο και αν μας θλίβει ο θάνατος του.






Στην επιστροφή πέφτει βροχή στο τζάμι του λεωφορείου, είδατε που το λέγαμε; Είμαστε τυχεροί με τον καιρό! Επιστρέφουμε στην πόλη και αποχαιρετάμε την οδηγό μας και κάποιους συνταξιδιώτες.






Χαζεύουμε τις βιτρίνες μέχρι να φτάσουμε στο διαμέρισμα μας καθώς έχουμε μια σημαντική υποχρέωση. Ήρθε η ώρα για να βρούμε το πλυντήριο ρούχων που κάπου κρύβεται μέσα στο κτίριο μας. Μετά από το πραγματικά μπερδεμένο σύστημα τους, παίρνουμε το token/coin από τον φύλακα του χώρου, πάμε στο υπόγειο και κάπου εκεί (μετά τις αποθήκες) βρίσκουμε το πλυντήριο και το στεγνωτήριο. Τα καταφέραμε, έχω και πάλι καθαρά εσώρουχα!!

Χαλαρώνουμε λιγάκι, σήμερα νιώθουμε και οι δύο κάπως με ενόχληση στον λαιμό, αλλά τουλάχιστον οι στομαχικές διαταραχές ευτυχώς σταμάτησαν. Τρώμε πάλι στο Salitre, ψάρι αυτή την φορά, για ορεκτικό ceviche, ένα μπουκάλι λευκό Malbec και πάλι γλυκό (φαντάσου να μην είχαμε και πρόβλημα). Πολύ ευχαριστημένοι για δεύτερη συνεχομένη φορά! Επιστρέφουμε στο διαμέρισμα μας με τους πολύπλοκους κωδικούς εισόδου και πέφτουμε ξεροί…