Αργεντινή Πιάσε ενα γύρο απ' ολα!

[tatooine]

Η παραμονή μας στην ουσουαια ήταν μικρότερη από 24 ώρες. Με χιόνια καταφέραμε και αποβιβαστήκαμε, με χιόνια φύγαμε άρον-άρον την επόμενη το πρωί φοβούμενοι τον αποκλεισμό. Θα ξανά επιστρέψω κάποια στιγμή αν τα καταφέρω αλλά και πάλι θέλω να είναι χειμώνας.
Δεν είδα πουθενά να αναφέρετε πληρωμή ξενοδοχείων. Τα πληρώνατε με κάρτα η με ρευστό;

 

[BASILISPAP]

Δεν είδα πουθενά να αναφέρετε πληρωμή ξενοδοχείων. Τα πληρώνατε με κάρτα η με ρευστό;

Ανάλογα, μέσω airbnb ήταν ήδη πληρωμένα, μέσα απο το site των ξενοδοχείων επίσης. Στα δυο ξενοδοχεία που πληρώσαμε επι τόπου, χρησιμοποίησαμε την Revolut.

 

[tatooine]

Ανάλογα, μέσω airbnb ήταν ήδη πληρωμένα, μέσα απο το site των ξενοδοχείων επίσης. Στα δυο ξενοδοχεία που πληρώσαμε επι τόπου, χρησιμοποίησαμε την Revolut.

Έπρεπε να χρησιμοποιήσετε βίζα η μάστερ ελληνική για να καρπωθείτε την μπλε χρέωση όπως και με τα χαρτονομίσματα. Η ρεβο δεν γνωρίζω αν είναι συμβεβλημένη άλλα δεν ξέρω αν είναι και οι ελληνικές χρεωστικές.
Οι ελληνικές πιστωτικές μας παρείχαν εξοικονόμηση της τάξης του 40% στην τιμή του ξενοδοχείου και δεν πληρώναμε και τον κρατικό φόρο.
Και στην Χιλή επίσης δεν πληρώνεις τον φόρο αν χρησιμοποιήσεις πιστωτική αποκλειστικά.

 

[BASILISPAP]

Έπρεπε να χρησιμοποιήσετε βίζα η μάστερ ελληνική για να καρπωθείτε την μπλε χρέωση όπως και με τα χαρτονομίσματα. Η ρεβο δεν γνωρίζω αν είναι συμβεβλημένη άλλα δεν ξέρω αν είναι και οι ελληνικές χρεωστικές.
Οι ελληνικές πιστωτικές μας παρείχαν εξοικονόμηση της τάξης του 40% στην τιμή του ξενοδοχείου και δεν πληρώναμε και τον κρατικό φόρο.
Και στην Χιλή επίσης δεν πληρώνεις τον φόρο αν χρησιμοποιήσεις πιστωτική αποκλειστικά.

Σε ευχαριστω πολυ, και η Revolut μας εδινε αμεσα blue rate. Μην ανησυχείς, τα είχα ψάξει καλά πριν πάμε! Όπως έχω γράψει κάπου μέσα στην ιστορία μας, το ΦΠΑ δεν πληρώνεται νόμιμα απο τον ξένο τουρίστα στα ξενοδοχεία. Καλο αυτο με την Χίλη, ελπίζω να πάμε κάποτε και εκεί!

 

[tatooine]

Σε ευχαριστω πολυ, και η Revolut μας εδινε αμεσα blue rate. Μην ανησυχείς, τα είχα ψάξει καλά πριν πάμε! Όπως έχω γράψει κάπου μέσα στην ιστορία μας, το ΦΠΑ δεν πληρώνεται νόμιμα απο τον ξένο τουρίστα στα ξενοδοχεία. Καλο αυτο με την Χίλη, ελπίζω να πάμε κάποτε και εκεί!

Αυτό είναι κάλο να το γνωρίζουμε για τη ρέβο καθώς έχει καλύτερη συναλλαγματική μετατροπή από τις δικές μας.

 

[BASILISPAP]

Ushuaia για 3 βραδιές, μέρος Γ’ :


Το πρωί ξημερώνει μια πολύ όμορφη μέρα χωρίς αέρα (είπαμε ότι είμαστε τυχεροί; ), ενώ έβρεχε όλη την νύχτα. Επιστρέφουμε στο λιμάνι με το γνωστό πρωινό μας και πάλι στο χέρι (ω τι έκπληξη) από το Ana&Juana, για να πάμε για βόλτα με σκάφος στο κανάλι του Beagle.

Το λιμάνι της Ουσουάια εκτός από τουριστικός προορισμός είναι και το βασικό σημείο απόπλου για επιστημονικές περιηγήσεις στην Ανταρκτική και άλλα μέρη του Νότιου Ωκεανού. Κρουαζιερόπλοια, ψαράδικα, τελωνείο, Λιμενικό και πολλά άλλα σκάφη γεμίζουν τις προβλήτες, κοιτώντας κάτω βλέπεις αμέτρητα μύδια προσκολλημένα σε βράχους και μεταλλικές κατασκευές.








Έχουμε κλείσει με την Patagonia Adventure Explorer (τι πομπώδες όνομα) και για τέσσερις ώρες θα πληρώσουμε περίπου 37 ευρώ το άτομο. Υπάρχουν περίπου δέκα εταιρείες που κάνουν την ίδια ακριβώς βόλτα. Όμως εμείς δεν θέλαμε να πάμε με καταμαράν με άλλους 200-300 επισκέπτες, ούτε θέλαμε να πληρώσουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας οπότε και επιλέξαμε αυτούς. Το σκάφος μας προδίδει την ηλικία του, παίρνει μέχρι και 26 άτομα και έχει μια συμπαθητική οδηγό.

Επιβιβαζόμαστε και λύνουμε κάβους, μια πανέμορφη ημέρα καθώς η θάλασσα είναι λάδι. Αφήνουμε πίσω μας το λιμάνι και τον πολιτισμό και σαν άλλοι Δαρβίνοι (με καπετάνιο τον Fitz Roy) πάμε να εξερευνήσουμε την αχαρτογράφητη περιοχή! Καθόμαστε στον εξωτερικό πάνω χώρο και απολαμβάνουμε την θαλπωρή του πρωινού ήλιου και τις εντυπωσιακές χιονισμένες βουνοκορφές.








Αρχικά θα πάμε σε μια μικρή ξέρα, όπου και θα δούμε πολλά είδη πουλιών. Ένας ηλικιωμένος Αμερικάνος θα πει στην γυναίκα του “it's just a bunch of cormorants”. Τα τεράστια φύκια φτάνουν μέχρι την επιφάνεια της θάλασσας και απλώνονται σαν σχοινιά.









Στην συνέχεια θα κατευθυνθούμε μέχρι τον πασίγνωστο φάρο ορόσημο, τον εμβληματικό Les Eclaireurs, ο οποίος δεσπόζει στον χώρο από το 1920!












Εκεί θα δούμε και άλλα ζώα, φώκιες, θαλάσσια λιοντάρια και εκατοντάδες πουλιά που μοιράζονται την διπλανή ξέρα. Φάλαινες δυστυχώς δεν είδαμε (όσο και αν έψαχνα με πάθος) αν και συχνά πυκνά διασχίζουν το κανάλι.








Επιστρέφουμε για μια μικρή πεζοπορία σε ένα νησάκι και την θέα που δίνει από τον μικρό του λόφο. Ο άνεμος ξαναρχίζει και το κρύο επιστρέφει, θα δοκιμάσουμε και πάλι το φρούτο calafate.









Η οδηγός κάθε φορά μας χωρίζει σε Αγγλόφωνο και Ισπανόφωνο γκρουπ, ακούω πρώτα αυτά που λέει στα Αγγλικά και μετά πηγαίνω και το παίζω ξερόλας στους άλλους.

Ξέρει κάνεις από που πηρέ το όνομα της η πόλη;

• Κυρία, κυρία, εγώ ξέρω! Σημαίνει βαθύς κόλπος στην γλώσσα των Ιθαγενών της περιοχής, των Yaghan. Μα ποσό έξυπνος είμαι πια, πραγματικά δεν μπορώ ούτε να θυμηθώ όλα τα προτερήματα μου!

Η πόλη πλησιάζει και καθώς το σκάφος επιστρέφει στην προβλήτα μαθαίνουμε ότι η Ushuaia είναι η αρχή ή το τέλος (ανάλογα πως το βλέπεις) του Παναμερικανικού αυτοκινητόδρομου, του μακρύτερου δρόμου στον κόσμο.

Ο καιρός έχει χαλάσει και αφού είναι ακόμα νωρίς, λέμε να επισκεφτούμε το Ναυτικό μουσείο (maritimo) με κόστος 18 ευρώ το άτομο. Μια πρώην φυλακή με ιδιαίτερο αστεροειδές σχήμα, η οποία δεν μας ενθουσίασε. Το μόνο αληθινά ενδιαφέρον για εμένα είναι το παλιό τμήμα που αφήσαν χωρίς να το επισκευάσουν.








Πάμε σούπερ μάρκετ και εκεί πέφτουμε στο πιο αργό ταμείο ever, καθώς αρχικά μια μητέρα με το παιδί της η οποία αφού έχει γεμίσει ένα καρότσι πράγματα, λέει ότι δεν βρίσκει την κάρτα της. Ψάχνει ξαναψάχνει, ρούχα, τσάντα, πορτοφόλι και πάλι από την αρχή. Μετα από δέκα λεπτά αποχωρεί εκνευρισμένη. Στην συνέχεια τα δυο κορίτσια που βρίσκονται μπροστά μας, δεν έχουν αρκετά χρήματα για τις αγορές τους και αφού περάσουν πάνω από πέντε λεπτά αποχωρούν και αυτές από την ουρά. Συνολικά χρειαστήκαμε είκοσι λεπτά για να πληρώσουμε και να φύγουμε ενώ είμασταν απλά τρίτοι στο ταμείο!!

Η Α είναι ακόμα κρυωμένη, θα πάμε για βραδινό για τελευταία φορά (μαντέψτε που) και πάλι στο Salitre. Βαθμός ψησίματος κρέατος, η Α επέλεγε juguoso (medium) ενώ εγώ apunto (well done), πριν από αυτό το ταξίδι ήθελα απαραίτητα το κρέας καλοψημένο στα όρια του καμένου, τώρα εκτιμώ και το ενδιάμεσο (μάλλον μεγαλώνω). Η βραδιά θα περάσει όμορφα με μια νόστιμη σαλάτα, κρέας, γλυκό και ένα κόκκινο Malbec.






Στην επιστροφή για το διαμέρισμα, μας υποδέχεται ένας ουρανός βαρύς, με εναλλαγή βροχής και χαλαζιού με κρύο θυμίζοντας μας ότι εδώ στην άκρη του κόσμου κυρίαρχος είναι η φύση!

Πάμε για ξεκούραση καθώς αύριο πακετάρουμε για τον τελευταίο σταθμό μας σε αυτό το ταξίδι, το…

 

[Sassenach77]

Perito Moreno

Το αγαπημένο μου κεφάλαιο στην ιστορία σου!!!

Λένε ότι είναι ένας από τους μόλις τρείς παγετώνες που καθημερινά μεγαλώνει αντί να χάνει το μέγεθος του!

Λιώνω εγώ αντί γι αυτόν και μόνο στη θέα του!

 

[Sassenach77]

Το λιμάνι της Ουσουάια εκτός από τουριστικός προορισμός είναι και το βασικό σημείο απόπλου για επιστημονικές περιηγήσεις στην Ανταρκτική

Μόλις βγήκε ένας πολύ μεγάλος αναστεναγμός....

η Ushuaia είναι η αρχή ή το τέλος (ανάλογα πως το βλέπεις) του Παναμερικανικού αυτοκινητόδρομου, του μακρύτερου δρόμου στον κόσμο.

Καταραμένη φτώχεια.......

 

[BASILISPAP]

Buenos Aires για 3 βραδιές, μέρος A’ :


Για άλλη μια φορά ξυπνάμε, ετοιμαζόμαστε, κλείνουμε τα σακίδια μας και με Uber πηγαίνουμε μέχρι το αεροδρόμιο. Από την μια ήλιος και γαλανός ουρανός, από την άλλη σύννεφα που προμηνύουν βροχή με τον μολυβί ουρανό να φαίνεται ότι νικά την μάχη. Παραδίδουμε τις αποσκευές μας και με έναν καφέ θα βγούμε για μια τελευταία ανάσα από τον καθαρότατο αέρα της γης του πυρός. Ένα ουράνιο τόξο σχηματίζεται για να μας αποχαιρετήσει εδώ στο τέλος του κόσμου. Μετανιώσαμε γρηγορά καθώς ο βίαιος άνεμος μας σπρώχνει με μανία… Είναι πραγματικά πολύ δυνατός και σχεδόν δεν μπορείς να σταθείς στα ποδιά σου. Μας είχαν πει ότι στην περιοχή λένε ότι “θα δεις τις τέσσερις εποχές σε μια μέρα” και δεν ήταν ψέμα ούτε υπερβολή!





Η πρωινή πτήση με την Flybondi είναι στις 10:20, το κόστος της 107 ευρώ για τους δυο μας και η διάρκεια της 3,5 ώρες. Αυτή την τελευταία φορά θα πραγματοποιηθεί στην ώρα της, έτσι για να μην λες!

Φτάνουμε στο AEP και με Uber βρίσκουμε το διαμέρισμα μας, στην καρδιά του Palermo Hollywood, μια συνοικία πολύ ασφαλής. Μια πόλη μεγέθους Αθήνας με 3,2 εκατομμύρια κατοίκους. Μας έκανε πολύ καλή εντύπωση η πρώτη εικόνα, με τα όμορφα και πανύψηλα δέντρα κατά μήκος των πεζοδρομίων και τα καταπράσινα μεγάλα πάρκα . Για τρείς διανυκτερεύσεις θα πληρώσουμε λιγότερα από 130 ευρώ, εδώ έχουμε μπαλκόνι (το οποίο καταχαρήκαμε) και ένα πεντακάθαρο διαμέρισμα.

Σήμερα είμαστε κουρασμένοι και κοιμόμαστε το απογευματάκι. Βγαίνοντας παρατηρούμε τα όμορφα ψηλά δέντρα σε όλο το μήκος των δρόμων. Τριγύρω μας βρίσκεται μια γειτονιά οικεία, με ωραίο vibe.

Είναι μια γκρίζα μέρα στο Buenos Aires με 26 βαθμούς και διαβάζω ότι τα νέα λένε για εισβολή κουνουπιών εξαιτίας των προηγούμενων παρατεταμένων βροχών. Αλλού τα περιμέναμε και αλλού τα βρήκαμε τελικά!!

Για βραδινό επιλέγουμε κάτι διαφορετικό, Κορεάτικο BBQ (KBBQ Parilla Coreana Hollywood). Μα γιατί; Γιατί έτσι, ευκαιρία είναι και για την αλλαγή άξιζε. Έχει πλάκα καθώς ψήνεις εσύ ο ίδιος τα κρεατικά που σου φέρνουν, γυναίκα απόψε θα σε βγάλω έξω, θα μαγειρέψεις εσύ! Πολύ κάπνα όμως ρε παιδιά, ειδικά όταν ξεκινήσαμε να ψήνουμε όλοι οι πελάτες μαζί. Μπορείς να παραγγείλεις όσες φορές θέλεις αυτά που σου φέρνουν στην αρχή, με κόστος περίπου 17 ευρώ το άτομο χωρίς τα ποτά. Μετα το κρασί δοκιμάσαμε και κορεατικό ποτό Soju.





Στην επιστροφή πολλοί νέοι, άλλοι ντυμένοι απλά και άλλοι στην πένα, τα πίνουν και διασκεδάζουν στα μπαράκια της γειτονιάς καθώς είναι Παρασκευή βράδυ. Μερικά κουνούπια με κυνηγούν και κατορθώνουν να με τσιμπήσουν εν κινήσει, δυστυχώς υπήρχε επιδημία εκείνη την εποχή. Ένας σπασμένος δημοτικός σωλήνας πλημμυρίζει την περιοχή, νιώθουμε ότι βρισκόμαστε στην φύση καθώς πηδάμε για να αποφύγουμε το τρεχούμενο νερό. Φτάνουμε στο διαμέρισμα μας και χαζεύουμε λιγάκι στο ίντερνετ μέχρι να μας πάρει ο ύπνος. Τα συμπτώματα του κρυώματος έχουν εξαφανιστεί ευτυχώς!

 

[BASILISPAP]

Buenos Aires για 3 βραδιές, μέρος Β’ :


Βρίσκουμε στην γειτονιά ένα μικρό καφέ για να πάρουμε το πρωινό μας. Μέσα σε λίγα λεπτά έχουμε αποκτήσει δεκάδες τσιμπήματα από τα καταραμένα κουνούπια. Θα εξαρτηθούμε τελικά από το Uber, γιατί εκείνες τις ημέρες η γραμμή του μετρό ήταν κλειστή για εργασίες και η ιδέα του να αλλάζουμε δυο λεωφορεία κάθε φορά δεν μας ενθουσίασε. Μέσα από το τζάμι παραμένει η πρώτη εικόνα για τα τεράστια καταπράσινα πάρκα τα οποία επιτρέπεται να τα ζήσουν και χαρούν οι κάτοικοι, να καθίσουν στο χορτάρι, να κάνουν πικνίκ και BBQ.

Φτάνουμε στο πασίγνωστο νεκροταφείο Recoleta με είσοδο 5 ευρώ τα οποία πληρώνεις αποκλειστικά με κάρτα. θεωρείται ένα από τα πιο ασυνήθιστα νεκροταφεία στον κόσμο, ο χώρος κηρύχθηκε ως πρώτος επίσημος δημόσιος τόπος ταφής της πόλης το 1822. Εκτός από το ότι είναι ο τόπος ανάπαυσης του νεκρού, είναι εντελώς διαφορετικός από ένα κανονικό νεκροταφείο. Είναι γεμάτος με περίτεχνα σκαλιστούς και εντυπωσιακούς πυλώνες, θα έλεγα ότι είναι εντυπωσιακός από όλες τις απόψεις.







Κάπου εδώ βρίσκεται και ο τάφος της Εβίτα Περόν καθώς και πολλών άλλων διάσημων. Εδώ αναπαύονται μερικές από τις πιο γνωστές μορφές της ιστορίας της Αργεντινής δίπλα στους ανώνυμους πολίτες που συγκέντρωσαν τα απαραίτητα κεφάλαια για αυτόν τον πολυτελή χώρο.

Φροντίστε να πάρετε τον δωρεάν χάρτη στην είσοδο γιατί το μέρος περιέχει όχι λιγότερους από 6.400 τάφους. Κάθε ένας είναι μοναδικός, κατασκευασμένος με μεγάλη ποικιλία αρχιτεκτονικών στυλ, θα συναντήσετε τα πάντα, από ελληνικούς ναούς μέχρι μινιατούρες μπαρόκ καθεδρικού ναού. Εδώ θα μπορούσατε να περάσετε ώρες ολόκληρες μέσα στο δαιδαλώδες αυτό νεκροταφείο. Ακόμα και στον θάνατο, οι πλούσιοι έχουν μαυσωλεία (που θα τους χρησιμεύσουν άραγε; ) και οι φτωχοί, σπασμένες οροφές και διαλυμένες σάπιες κάσες.








Βρίσκεστε αντιμέτωποι με σκονισμένα, ξύλινα και μαρμάρινα φέρετρα, λείψανα, φωτογραφίες και λουλούδια. Διαβάζοντας τις επιγραφές μας δίνονται στοιχεία για το ποιος είναι θαμμένος εκεί αλλά και ποιος έμεινε πίσω. Ένιωσα σαν να προσγειώθηκα μέσα στην ιστορία όταν μπήκα στο νεκροταφείο λαβύρινθο…

Θα περίμενε κάνεις ότι ένα τέτοιο μέρος και με τόσους καθημερινούς επισκέπτες (και τα λεφτά που αφήνουν) θα είναι ένας πολύ προσεγμένος χώρος. Απεναντίας σε πολλούς τάφους έχει δεκάδες εμφανής σκουπίδια και δοχεία από χρησιμοποιημένα υλικά (κουτιά από μπογιές, σιλικόνες, σκάλες, μπουκάλια μπύρας). Επίσης σε κάποια σημεία υπήρχε χωρίς υποψία λάθους η μυρωδιά της ανθρώπινης αποσύνθεσης. Μέσα από σπασμένα τζάμια βλέπεις σάπιους σαρκοφάγους, κρύπτες, διαλυμένες κάσες, κόκκαλα και υφάσματα. Όλα αυτά σε διάφορα επίπεδα κάτω από την γη, δεκάδες κάσες βρίσκονται τοποθετημένες διπλά από κάποιον άλλο ένοικο. Ένα μακάβριο αλλά συνάμα εντυπωσιακό θέαμα.









Βγαίνοντας θα πάρουμε Uber μέχρι την Plaza de Mayo και την Casa Rosada, την κατοικία του πρωθυπουργού. Ένα παγωτάκι και θα μείνουμε για λίγο στο παγκάκι με την αστυνομία να κάνει πολύ φανερή την παρουσία της. Θα περπατήσουμε και σύντομα φτάνουμε στο Puerto Madero, το Τελωνείο και το ποτάμι, περνάμε την γέφυρα και εκεί θα χαλαρώσουμε με ένα καφεδάκι.









Στην συνέχεια θα πάμε στο πραγματικά τεράστιο πάρκο Reserva ecologica Costanera Sur, ένα καταφύγιο άγριας ζωής στο κέντρο της πόλης. Μια τεράστια περιοχή με δωρεάν είσοδο όπου ντόπιοι και ξένοι περνάνε το απόγευμα τους με τρέξιμο, κάνοντας ποδήλατο, περπάτημα και πικνίκ. Παπαγάλοι πετάνε ελεύθεροι, πάπιες, δεκάδες είδη πουλιών και ερπετών, η ιδιαίτερη βλάστηση. Είδαμε ένα φίδι στην μέση του μονοπατιού. Παρά το ότι βρίσκεται τόσο κοντά στο κέντρο της πόλης, με τις κορυφές των ουρανοξυστών να φαίνονται, είναι μια όαση ηρεμίας και ένα καταφύγιο για την άγρια ζωή.









Ακολουθώντας τα μονοπάτια θα περάσουμε τον ποταμό Rio de la plata και θα φτάσουμε δίπλα στην φουρτουνιασμένη θάλασσα, οπού πολλοί απολαμβάνουν τον ήλιο χαλαρώνοντας στο γρασίδι.








Το μόνο αρνητικό είναι ότι τα κουνούπια κάνανε κυριολεκτικά πάρτι! Μας κυνηγούσαν με ιδιαίτερη μανία, συνεχώς όπου έκοβε ο αέρας! Το πάρκο προσφέρει μια ιδιαίτερη άποψη της πόλης.












Ο ήλιος δύει σιγά σιγά και με Uber θα επιστρέψουμε στο διαμέρισμα μας για μια μπύρα στο μπαλκόνι.





Εδώ και καιρό είχα επιλέξει το Hierro parilla Palermo και περίμενα ειλικρινά ότι θα μας άρεσε πολύ. Προσπάθησαν αρχικά να μας βάλουν στο χειρότερο τραπέζι του μαγαζιού, με θέα την γωνιά στο πατάρι (με θέα την τουαλέτα δεν έχετε; ), ενώ είχαμε κλείσει εδώ και μέρες. Με τα πολλά μας άλλαξαν θέση αλλά η πρώτη εντύπωση παραμένει. Ακριβό για αυτά που μας προσέφερε, ένα μέτριο κομμάτι κρέας, ένα ίδιας δυναμικότητας γλυκό και το φθηνότερο ροζέ κρασί στα 65 ευρώ.

Στον τεράστιο κάδο των σκουπιδιών ένας άντρας έχει χωθεί ολόκληρος και ψάχνει για τον επόμενο θησαυρό του… Ποσό άδικη είναι η ζωή για κάποιους. Καληνύχτα…

 

[BASILISPAP]

Buenos Aires για 3 βραδιές, μέρος Γ’ :



Ξημερώνει και αυτή η αποφράδα μέρα, το τελευταίο εικοσιτετράωρο μας στην χώρα. Πάμε για πρωινό στον εξωτερικό χώρο του όμορφου Vive Cafe.






Σήμερα ο ουρανός είναι γεμάτος σύννεφα, ιδανικός για το πρόγραμμα μας. Θα πάρουμε Uber για να πάμε στο κυριακάτικο παζάρι του San Telmo, εκεί όπου οι δρόμοι μεταμορφώνονται σε μια τεράστια υπαίθρια αγορά.

Αρχίζει στην Plaza de Mayo και καταλήγει στην Plaza Dorrego, ενώ λέγεται ότι η συνολική έκταση του παζαριού εκτείνεται σε 13 τετράγωνα! Κάθε Κυριακή η περιοχή ζωντανεύει, οι δρόμοι γίνονται ολόκληροι πεζοδρόμια και μεταμορφώνονται σε ένα μεγάλο παζάρι.

Όσο περνάει η ώρα τόσο οι χώροι πλημμυρίζουν από κόσμο. Τραγουδιστές με μικρόφωνα, μίμοι, μαριονέτες, ζητιάνοι. Ζευγάρια χορεύουν τανγκό και ενθουσιάζουν τους τουρίστες. Ουρές στα παγκάκια με το άγαλμα της Mafalda, για να βγάλουν φωτογραφία με το διάσημο Αργεντίνικο καρτούν.






Εδώ θα βρεις σχεδόν τα πάντα, χειροτεχνίες και αντίκες, μαγνητάκια, παλιά cd και δίσκοι, σπιτικά φαγώσιμα, πίνακες ζωγραφικής, παλιά νομίσματα, πρωτότυπη τέχνη, funky ρούχα, φθηνές κινέζικες αηδίες, ενθύμια κάθε λογής. Αγοράσαμε το ξύλινο ποτήρι mate, μια κανάτα με σχήμα πιγκουίνου (el pinguino, παραδοσιακή κανάτα για σερβίρισμα φθηνού κρασιού) και κάποια μικρά ενθύμια. Στην χώρα πολλοί άνθρωποί κυκλοφορούν μόνιμα με το ποτήρι αυτό (mate) και πίνουν όλη μέρα από το yerba mate (συγκεκριμένο αφέψημα) με την ιδιαίτερη τελετουργία σερβιρίσματος.








Σταματάμε για να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας με ένα μικρό μεσημεριανό και έναν καφέ. Υπάρχει και η κλειστή αγορά στην ίδια περιοχή, όπου και η κίνηση είναι ασφυκτική, αλλά εδώ σχεδόν περιορίζεται σε τουριστικό χώρο προς αναζήτηση τροφής. Μέχρι και ελληνική κουζίνα βρήκαμε.








Στους διπλανούς δρόμους θα δεις κλειστές βιτρίνες (είναι βέβαια Κυριακή), γκράφιτι και παλιά κτίρια μαρτυρούν την φτώχεια, η περιοχή είναι κακόφημη και δεν προσφέρεται για νυχτερινές βόλτες. Πωλητές παγωτού διαλαλούν την πραμάτεια τους, φωνάζοντας συνεχώς "helado helado". Ο ήχος έχει μείνει κολλημένος στο μυαλό μου, πιθανότατα για πάντα…

Η επιστροφή θα γίνει με Uber, θα πάμε στο σούπερ μάρκετ της γειτονίας μας οπού και θα πάρουμε μπόλικα dulce de leche και yerba matte για εμάς και την οικογένεια μας.







Πηγαίνοντας προς το εστιατόριο, μας ακολουθούν κάποια κουνούπια και προλαβαίνουν να τσιμπήσουν και αυτά κάτι. Απόψε διαλέξαμε το A Punto Palermo και ευτυχώς μείναμε πολύ ευχαριστημένοι από την επιλογή μας. Πολύ νόστιμο κρέας, με ορεκτικό, σαλάτα, γλυκό, και κρασί στα 65 ευρώ μαζί με ένα ποτό στο τέλος.

Καθώς είναι σχετικά νωρίς, βγαίνουμε και παραγγέλνουμε στον εξωτερικό χώρο του εστιατορίου ένα Fernet Cola (γνωστό και ως Fernando). Μια αρκετά παράξενη ιδέα, θεωρείται το long drink της χώρας αλλά είναι ενδιαφέρουσα μίξη!

Αρχίζω να μην νιώθω καλά, ο ιδρώτας τρέχει στο μέτωπο και το χρώμα χάνεται από το πρόσωπο μου. Θέλω να κάνω εμετό και σχεδόν τα καταφέρνω, νιώθω λίγο καλυτέρα και επισκέπτομαι την τουαλέτα του εστιατορίου (εδώ δεν χρειάζονται λεπτομέρειες). Μετα από αυτό όλα επανήλθαν στο φυσιολογικό, τι να έγινε άραγε; Ποιος ξέρει, πίνω το ποτό μου (με την Α να μου λέει καλυτέρα όχι) και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής.









Μπαίνοντας στο διαμέρισμα μας, πέφτω ξερός χωρίς να έχω την δύναμη ούτε να πλύνω τα δόντια μου.

Αύριο φεύγουμε, αυτό ήταν πέρασαν τρεις ολόκληρες εβδομάδες… Όπως έχω νιώσει και γράψει ξανά, την πρώτη εβδομάδα του ταξιδιού νιώθω σαν να έχει περάσει ένας μήνας, την δεύτερη σαν μια εβδομάδα και την τρίτη σαν μια μέρα…

 

[BASILISPAP]

Επίλογος...

Το πρωί ξημερώνει μια βροχερή μέρα, εμ τι άλλο αφού φεύγουμε; Βγαίνω για να πάρω τα τελευταία μας medialunas, το πρώτο μαγαζί θα ανοίξει σε 15 λεπτά, το δεύτερο με περιμένει με ανοιχτές αγκάλες. Στην επιστροφή βρέχομαι και με το πιστολάκι μαλλιών θα στεγνώσω και πάλι τα παπούτσια μου. Φορτώνω και τα τρία κιλά yerba mate καθώς και τα τρεισήμισι κιλά dulce de leche στο σακίδιο μου που είναι έτοιμο να σκάσει. Παραδόξως χωράνε όλα και δεν θα σπάσει κάτι. Ξεκινήσαμε με σακίδιο πλάτης 12 κιλών και επιστρέφουμε με περίπου 16 κιλά ο καθένας μας.

Κλείνω Uber στις 9:45 για το διεθνές αεροδρόμιο EZE περιμένοντας μπροστά από το διαμέρισμα, την ώρα που συνεχίζει να βρέχει. Στην εφαρμογή φαίνεται ότι το όχημα μας σταματάει και ο οδηγός στέλνει μήνυμα για το πόσοι είμαστε και πόσες αποσκευές έχουμε. Τελικά εμφανίζεται καθυστερημένα και καταλαβαίνουμε το γιατί. Καθώς το πορτ-μπαγκάζ του είναι ήδη γεμάτο, βάζουμε τα σακίδια στα καθίσματα και στριμωχνόμαστε λιγάκι.
Δυνατή βροχή και έντονη κίνηση στους δρόμους ενώ περνάμε από κεντρικά σημεία αλλά και μικρές γειτονίες. Ο οβελίσκος (λεωφόρος 9 Ιουλίου), τα πάρκα, το τεράστιο μεταλλικό λουλούδι Floralis Generica, πολύχρωμα λεωφορεία, τραμ, κόσμος που συνεχίζει την ζωή του παρόλο που εμείς θα εγκαταλείψουμε την χώρα. Φτάνουμε ακριβώς στις 11, κάναμε μια ώρα για την απόσταση των περίπου 40χλμ, με κόστος 15 ευρώ.



H πτήση είναι στις 12:50 και προτιμώ να έχω χρόνο αν στραβώσει κάτι. Παντού στο ίντερνετ διαβάζεις για τεράστιες καθυστερήσεις στους ελέγχους αλλά ευτυχώς σε εμάς δεν έτυχε κάτι τέτοιο. Παραδίδουμε τα σακίδια μας και περνάμε στον έλεγχο διαβατήριων με αυτόματο μηχάνημα. Στο δικό μου παρουσιάζεται πρόβλημα και πηγαίνω τελικά στον υπάλληλο. Προσπαθούμε να ξοδέψουμε τα τελευταία χαρτονομίσματα μας, με καφέ και τα medialunas που δεν βρήκαμε πουθενά όσο και αν ψάξαμε σε όλο το αεροδρόμιο!!
Μπαίνουμε στο ολοκαίνουργιο Α350 αεροσκάφος της ITA airways για την επιστροφή. Η πτήση θα διαρκέσει 12:50 ώρες και στις 6:40 το επόμενο πρωί προσγειωνόμαστε στην Ρώμη. Σίγουρα η ITA airways δεν μας εντυπωσίασε, αλλά εννοείται ότι το βασικό είναι ότι μας πήγε και γύρισε ασφαλέστατα…


Αυτή την φορά έχουμε τρεις ώρες αναμονής, μέχρι να μπούμε στην πτήση της Aegean για Αθήνα. Είναι γεμάτη με Ιταλούς μαθητές οι οποίοι θα κάνουν μεγάλο χαμό κατά την διάρκεια της πτήσης, σκέφτομαι ότι δεν ήταν έτσι στην εποχή μας (ναι καλά)! Και πάλι το φαγητό δεν είναι καλό, δίπλα μου βρίσκεται ο φιλικός Ιταλός καθηγητής και με το χιούμορ του προσπαθεί να διατηρήσει την τάξη στο αεροσκάφος. Φτάνοντας στην Αθήνα βλέπεις την άλλη όψη του νομίσματος, για εσένα το ταξίδι τέλειωσε και για άλλους μόλις αρχίζει.


Μετά από ώρες βρισκόμαστε στον τελευταίο προορισμό μας περιμένωντας να εμφανιστούν τα σακίδια μας. Ο ιμάντας σταματάει με ένα αγκομαχητό και εμείς μαζί με ένα ακόμα ζευγάρι δεν έχουμε παραλάβει ακόμα τίποτα. Κοιταζόμαστε και λέω στη Α, τουλάχιστον έγινε στην καλύτερη στιγμή. Δυο λεπτά αργότερα μας φωνάζουν από την άλλη άκρη του αεροδρομίου, τα σακίδια μας βγήκαν σε άλλον ιμάντα… Εκεί έξω μας περιμένει η αδελφή μου, γλυτώνοντας μας απο περιττά έξοδα! Τέλος καλό, όλα καλά! Μέσα που χρησιμοποιήσαμε σε αυτό το ταξίδι, αεροπλάνα, αυτοκίνητα, Uber, λεωφορεία και τα πλοία στην Ελλάδα. Με παπάκι και ελικόπτερο, τουριστικά πλοιάρια, τελικά μόνο το τραίνο μας την γλύτωσε!



Το συνολικό κόστος του ταξιδιού έφτασε τα 9000 ευρώ (πολύ πιο ακριβό από ότι είχα υπολογίσει αρχικά) για τους δυο μας. Η αναλογία Αργεντίνικο πέσος με ευρώ αλλάζει συνεχώς κάνοντας το ταξίδι μας κατά 10-15% φθηνότερο η ακριβότερο μέσα σε λίγες μέρες. Εμείς δυστυχώς πήγαμε όταν είχε πέσει η απόδοση. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι το ταξίδι πραγματοποιήθηκε κατά την δίαρκεια της high season και είχαμε πολύ συγκεκριμένες ημέρες για να βρούμε φθηνότερες πτήσεις. Ενώ και οι τεράστιες αποστάσεις δεν βοηθάνε.

Το αυτοκίνητο μας κόστισε 150, τα δυο παπάκια 75 ενώ για την βενζίνη χρειαστήκαμε περίπου 50 ευρώ. Για τα λεωφορεία δώσαμε 80 ευρώ.

Για τις πτήσεις δαπανήσαμε 2100 ευρώ από την Ρώμη. Μέχρι εκεί πήγαμε με 350 ευρώ. Οι εσωτερικές πτήσεις μας κόστισαν 1400 ευρώ με τις αλλαγές που έγιναν. Συνολικά ξοδέψαμε 3850 ευρώ και για τους δυο μας.

Για τα ξενοδοχεία ξοδέψαμε 926 ευρώ για δίκλινο. Υπόψιν ότι κλείστηκαν πολύ νωρίτερα και γενικά έψαξα πολύ για αυτές τις τιμές στα συγκεκριμένα καταλύματα λόγω και του καρναβαλιού. Συνολικά αλλάξαμε εννιά διαφορετικά ξενοδοχεία!

Οι δραστηριότητες μας ήταν, το κανάλι Beagle 80, βολτα με πιγκουίνους 230, σκάφος στους καταρράκτες 90, είσοδος στους καταρράκτες 80, πάρκο πουλιών 30, παγετώνας 270, ελικόπτερο 250 ευρώ. Συνολικό κόστος πάνω από 1000 ευρώ.

Εστιατορια : Για την διατροφή μας πληρώσαμε σίγουρα περισσότερα απο 1000 ευρώ.

Υπόλοιπα έξοδα : Η χρήση της Revolut και πάλι μας έλυσε κυριολεκτικά τα χέρια και μας γλύτωσε από αχρείαστο συνάλλαγμα και έξοδα. Η ταξιδιωτική ασφάλιση με την True traveler 180 ευρώ, η χρήση Uber, τελεφερίκ, μουσεία, ενθύμια…

Εναλλακτικός τίτλος : 1) 14 πτήσεις μέσα σε τρείς εβδομάδες! 2) Από τον Βορρά μέχρι τον Νότο. 3) Αργεντινή με ένα παρ’ ολίγον ατύχημα στην Βραζιλία!

Ενθύμια : Πούπουλα παπαγάλου και πιγκουίνου, αλάτι και μικρά αγάλματα από τα Salinas grandes, λίγη κόκα που ξεχάστηκε στον πάτο του σακιδίου της Α (όλως τυχαίως - σας ορκίζομαι κύριε πόλισμαν, εγώ δεν εχώ καμμία σχέση), ένα φανελάκι Patagonia, σάλτσα chimichurri, μαγνητάκια, μια κανάτα με σχήμα πιγκουίνου, dulce de leche, το ποτήρι για το mate και φυσικά το yerba mate.


Μας άρεσε : Ωραίοι άνθρωποι, οι περισσότεροι δεν μιλάνε αγγλικά αλλά πραγματικά ενθουσιάζονται όταν νιώσουν ότι καταλαβαίνεις τα βασικά, ζεστός λαός. Οι θεαματικές εναλλαγές στην πεζοπορία μας στο Fitz Roy, ο παγετώνας και οι Άνδεις. Η στιγμή που πρωτοαντικρίζεις τους εκατοντάδες μικρούς πιγκουίνους (ως άλλοι λιλιπούτειοι καρναβαλιστές) στην παράλια τους και η γνώση ότι βρίσκεσαι στο τέλος του κόσμου. Οι δεκάδες καταρράκτες και από τις δυο χώρες, η χαλαρότητα που ένιωσα και η θέα από το διαμέρισμα μας στο Puerto Iguazu. Η συζήτηση με τον Federico και την Macarena καθώς και το τέλειο bife de chorizo από τον άντρα της. Μπιντέδες παντού, ναι όταν συνηθίσεις τους αναζητάς! Η θέα από το ελικόπτερο και η ιδιαίτερη αίσθηση που αφήνει η πτήση με αυτό. Τα πολύχρωμα βουνά και η αίσθηση ελευθέριας με το αυτοκίνητο προς αυτά (ειδικότερα την στιγμή που με ανακούφιση μπορέσαμε να το ενοικιάσουμε τελικά). Το υπέροχο κρέας και το κρασί. Η αντίθεση ουρανού και αλατιού στο Salinas Grandes. Το χαμόγελο της Antonela και το φοβερό Villa de Cielo. Η κερασιά και το φυτό Calafate που μας προσέφεραν τους καρπούς τους, όλες αυτές οι μικρές και μεγάλες εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές, συναισθήματα και αισθήσεις.


Δεν μας άρεσε : Η κούραση, πολλές πτήσεις, χαμένος χρόνος, ακυρώσεις, καθυστερήσεις, τεράστιες αποστάσεις και οι ορδές κουνουπιών στο Buenos Aires. Οι ακριβές πτήσεις για τους ξένους στην Aerolineas. Είναι μια χώρα που μας έβγαλε εκτός προϋπολογισμού και με τις συχνές αλλαγές στο νόμισμα της.


Λάθος στο πρόγραμμα μας : Το Bariloche θα το ανταλλάσσαμε ευχαρίστως με δυο περισσότερες ημέρες στα βόρεια της χώρας. Αν το είχα ψάξει καλυτέρα πιθανόν θα σκεφτόμουν και την Βολιβία και το Salar de Uyuni.


Highlight : Εδώ θα κλέψω λιγάκι και θα πω όλος ο Βορράς της χώρας. Μαγικές εικόνες και στιγμές.


Θερμοκρασίες : Από τους 35 βαθμούς στο Iguazu έως και τους 2 στην Ushuaia. Μεγάλες διακυμάνσεις, θέλει οργάνωση και στα ρούχα που θα πάρεις μαζί σου!



Στην Flybondi αξίζει ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, μια σχέση αγάπης (για τις τιμές τους) και μίσους (για όλα τα υπόλοιπα). 1 πτήση ακύρωση. 2 πτήση καθυστέρηση 1,5 ώρας. 3 πτήση μπήκαμε νωρίτερα στο αεροπλάνο, πολύ ζέστη μέχρι την απογείωση. 4 πτήση μήνυμα για αλλαγή δυο ωρών αργότερα μόλις το προηγούμενο βράδυ. 5 πτήση αλλαγή μιας ώρας αργότερα ενώ θα έχουμε και early embarkation με τρομερή ζεστή. 6 πτήση κανονικά στην ώρα της... Ευτυχώς δεν είχαμε αλλαγές αεροδρομίου όπως γίνεται αραιά και που, ενώ είχαμε και τρεις αλλαγές στο ωράριο ΠΡΙΝ ακόμα ξεκινήσουμε από Ελλάδα. Αλλά μην νομίζετε ότι και οι άλλες εταιρείες πάνε πίσω, το ίδιο ισχύει και για την Jetsmart με σαφώς λιγότερες διαθέσιμες πτήσεις. Η Aerolineas Argentinas είναι πολύ ακριβότερη και έχει τις περισσότερες πιθανότητες να ακυρώσει μια πτήση σε μια απεργία, κρατική γαρ.

Την επόμενη της επιστροφής μας στην Ελλάδα, διαβάζω ότι κηρύχθηκε γενική απεργία και καμία πτήση δεν θα πραγματοποιηθεί στην χώρα, ούτε καν οι διεθνείς (!) εκτός από αυτές με την Flybondi!




Αντί επιλόγου…

Μια χώρα που οφείλει το όνομα της στα πολύτιμα μέταλλα (ασήμι=Argentum) που ανακάλυψαν εκεί οι αποικιοκράτες. Ένα ταξίδι με το οποίο μπορείς να σβήσεις αρκετά πράγματα από το bucket list σου! Με πολύχρωμα βουνά, λίμνες, δάση, ζούγκλα, χιόνια, πάγους και τεράστια ποικιλία ζώων και φυτών.

Η γεωγραφική ποικιλομορφία της Αργεντινής είναι εκπληκτική. Τοπία που θα σας αφήσουν με ανοιχτό το στόμα, κοιτώντας τα με δέος. Η χώρα διαθέτει ποικιλία από απέραντες πεδιάδες μέχρι πανύψηλα βουνά, παγετώνες και εντυπωσιακές ακτές. Τους πασίγνωστους καταρράκτες Iguazu στα σύνορα με τη Βραζιλία και ένα από τα μεγαλύτερα ποτάμια στον κόσμο, το Parana. Εδώ βρέθηκαν και απολιθώματα του μεγαλύτερου δεινοσαύρου που ανακαλύφθηκε ποτέ, του Αργεντινόσαυρου. Τα άκρα της φύσης και των τοπίων, από την έρημο μέχρι τους παγετώνες, απο τις μόνιμα χιονισμένες και απρόσιτες βουνοκορφές μέχρι μια ακτογραμμή όπου συχνάζουν φάλαινες και άλλα θαλάσσια όντα. Θα ξαναπηγαίναμε πολύ ευχαρίστως!





Οι κινητήρες μουγκρίζουν και γρήγορα αφήνουμε το έδαφος. Το βλέμμα βρίσκεται κολλημένο και πάλι στο παράθυρο και ότι υπάρχει πίσω από αυτό. Αναγνωρίζουμε την γειτονιά μας στο κέντρο, τα πάρκα και το γήπεδο της Boca juniors (bonbonera). Το ιδιόμορφο θρησκευτικό πάρκο Tierra Santa (τι ιδέα και αυτή θεέ μου)… Μετά μόνο θάλασσα…

Το αεροσκάφος αλλάζει πορεία και περνάει πάνω από την Ουρουγουάη και το Μοντεβιδέο και συνεχίζει για τα σύνορα με την Βραζιλία. Από κάτω μας βρίσκονται χαοτικές μεγαλουπόλεις, το Σάο Πάολο και το Ρίο. Σκοτεινιάζει σιγά σιγά, η συνολική απόσταση της πτήσης είναι 11000χλμ. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο, δεν ξεχωρίζει τίποτα άλλο παρά μόνο ο τεράστιος και αφιλόξενος Ατλαντικός ωκεανός.

Το μαξιλαράκι λαιμού κάνει και πάλι δουλειά καθώς κατορθώνω να κοιμηθώ λιγάκι!

Με σκοτάδι ακόμα περνάμε πάνω από την Αφρική, την Μαυριτανία και την Αλγερία, μια απέραντη έρημος. Επιστροφή στην μεσόγειο και σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Συγκινημένος, αποχαιρετώ σιωπηλά την χώρα και όσα ζήσαμε…



Έχει περάσει ακριβώς ένας μήνας από τότε που επιστρέψαμε, και μου φαίνεται κιόλας σαν να πέρασαν χρόνια… Και όμως οι εικόνες παραμένουν τόσο έντονες και ζωντανές μέσα μου…

Adios Argentina!

Fin…