dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.066
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Μετάφραση κρυφού νοήματος
αργότερα=Σεπτέμβριος
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Αύγουστο 2020 !
αργότερα=Σεπτέμβριος
ΕΡΣΗ
Member
Ωχου μεσα στην γκρινια εισαι! Προσεξε θα σε καψει ο Σιβα!
Δε τραβας να δεις σε φωτογραφια κανενα απο τα ποντικια που ανεβασα λεω εγω!
soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.755
- Likes
- 6.505
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Η παράγραφος με τα παιδιά...
είναι η καλύτερη εικόνα από την Ινδία.
γιατί παλάτια υπάρχου κι' αλλού
είναι η καλύτερη εικόνα από την Ινδία.
γιατί παλάτια υπάρχου κι' αλλού
ΕΡΣΗ
Member
Και εγκαταλελειμενα παιδια υπαρχουν και αλλου.
Στην Ινδια ειναι ο συνδυασμος παλατιων και εγκαταλελειμενων παιδιων (αλλα και αστεγων ενηλικων) που σκοτωνει. Γιατι στις αλλες περιπτωσεις θεωρεις οτι οταν θα περασει ο πολεμος, η θεομηνια κλπ, τα παιδια θα παψουν να εγκαταλειπονται και θα ζουν με την οικογενεια τους και οι αστεγοι θα βρουν ενα αποκουμπι. Στην Ινδια ομως που ειναι μια απο τις πιο γρηγορα αναπτυσσομενες χωρες αντιλαμβανεσαι οτι αυτη η αναπτυξη γινεται εις βαρος του γενικου πληθυσμου και οχι επ' ωφελεια του. Και αυτο ειναι το τραγικο. Και να μεν τα παλατια που ειδαμε πλεον λειτουργουν ως μουσεια, αλλα υπαρχουν ενα σωρο αλλα, στα οποια ζουν οι εχοντες και κατεχοντες την Ινδια.
Τα παλατια, για παραδειγμα, που θα ζει σημερα ο ΤΑΤΑ δεν τα ειδαμε, υπαρχουν φυσικα και δε ειναι προσεγγισιμα, ουτε σε εμας τους τουριστες, ουτε πολυ περισσοτερο στους Ινδους. Τα πλουτη τους ειναι αναλογα και ισως και μεγαλυτερα απο των μαχαραγιαδων, αλλα και η ακραια φτωχια ειναι τρομακτικα εμφανης παντου.
ΕΡΣΗ
Member
Flickr: Ersi 2011's Photostream
Λιοπον εχω ανεβασει τα παντα -δηλαδη υπαρχουν συνοδευτικες φωτογραφιες για καθε ενοτητα που εχω διηγηθει μεχρι στιγμης.
Τo Jaisalmer το χωρισα στα τρια: μια ενοτητα αφορα τους ναους Jain (Dim να δω τι θα βρεις τωρα να πεις), μια δευτερη την εξωτερικη πολη, και μια τριτη το καστρο και το εσωτερικο του. Ξεσαλλωσα τραβωντας πολλες φωτογραφιες, ειναι πολυ φωτογενες μερος, οποτε θεωρησα οτι ενας τετοιος διαχωρισμος θα σας εξυπηρετησει καλυτερα.
Λιοπον εχω ανεβασει τα παντα -δηλαδη υπαρχουν συνοδευτικες φωτογραφιες για καθε ενοτητα που εχω διηγηθει μεχρι στιγμης.
Τo Jaisalmer το χωρισα στα τρια: μια ενοτητα αφορα τους ναους Jain (Dim να δω τι θα βρεις τωρα να πεις), μια δευτερη την εξωτερικη πολη, και μια τριτη το καστρο και το εσωτερικο του. Ξεσαλλωσα τραβωντας πολλες φωτογραφιες, ειναι πολυ φωτογενες μερος, οποτε θεωρησα οτι ενας τετοιος διαχωρισμος θα σας εξυπηρετησει καλυτερα.
mfish
Member
- Μηνύματα
- 1.378
- Likes
- 1.281
- Ταξίδι-Όνειρο
- ολη η γη
ευχαριστουμε για τις φωτο Ερση,ιδιως τις εσωτερικες, περα απο την Dim και εγω αμελησα να επισκεφτω καποιον εσωτερικα ....
dmdoc
Member
- Μηνύματα
- 1.413
- Likes
- 900
Γκχμμμ γκχμμμ,κάτι τεμπέλικο υπάρχει στο βασίλειο της Ερσημαρκίας....
Θα πιάσουμε το 2μηνο χωρίς νέο κεφάλαιο.
Θα πιάσουμε το 2μηνο χωρίς νέο κεφάλαιο.
ΕΡΣΗ
Member
Έρημος Ταρ
Η έρημος Ταρ είναι μια τεράστια έκταση 200.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και χωρίζει τους δύο ορκισμένους αντιπάλους: Την Ινδία από το Πακιστάν. Μην φανταστείτε τίποτε βουνά από αμμοθίνες. Είναι κυρίως βοσκοτόπια στα οποία φυτρώνει χαμηλή βλάστηση. Δεν είναι κατάλληλα εδάφη για αγροτικές δραστηριότητες λόγω έλλειψης άρδευσης, αλλά υπάρχουν πηγάδια για να ποτίζονται τα ζώα. Η έρημος κατοικείται από πολύ κόσμο: το 40% των κατοίκων του Ρατζαστάν μένουν στην έρημο. Τελικά είναι μια έρημος όχι και τόσο έρημος.
Για στρατιωτικούς λόγους η προσπέλαση των ξένων πέρα από μια ζώνη η οποία εκτείνεται στα σαράντα χιλιόμετρα δυτικά από το Jaisalmer ,μέχρι το χωριό Khuri, απαγορεύεται. Στο ενδιάμεσο τμήμα η έρημος έχει παραδοθεί στην τουριστική ανάπτυξη. Αρκετά ξενοδοχεία είδα να κτίζονται με αυτήν την χρυσή πέτρα της Jaisalmer και παντού καραβάνια από καμήλες να περιτριγυρίζουν την έρημο για να πάνε έξω από τα τουριστικά καταλύματα όπου θα βρίσκονται οι τουρίστες. Τέτοιοι τουρίστες ήμασταν και εμείς και προχωρούσαμε με το αυτοκίνητο. Βλέπαμε κάποια χωριά στο δρόμο που ήταν πολύ πιο ταπεινά και χαμηλά έως και ερειπιώδη σε σχέση με αυτά που είχαμε ήδη συναντήσει. “Gypsy People”, μας εξήγησε ο σχεδόν αμίλητος οδηγός μας. Δεν έφυγαν λοιπόν όλοι οι τσιγγάνοι από την Ινδία για να έρθουν στην Ευρώπη. Έχουν μείνει αρκετοί και μέσα σε αυτή την έρημο. Έχουν την δικιά τους λαϊκή παράδοση και εκτιμώνται πολύ ως παραμυθάδες, μουσικοί, χορευτές και τραγουδιστάδες. Δεν νοείται γλέντι στο Ρατζαστάν και να μην φωνάξουν σε αυτό τους κατοίκους της ερήμου για να δώσουν το κέφι τους.
Το πρόγραμμα μας περιλάμβανε πρώτα να φτάσουμε στο κατάλυμα μας μέσα στην έρημο. Ας προσπεράσω σύντομα το τι είπε ο sahib όταν πληροφορήθηκε ότι είχα κλείσει σκηνές στην έρημο. Σας έχω δώσει αρκετά στοιχεία για να βάλετε τη φαντασία σας να δουλέψει. Φτάσαμε και διαπιστώσαμε ότι το κατάλυμμά μας ήταν στην ουσία μια ξύλινη καλύβα και όχι μια υφασμάτινη σκηνή. Υπήρχαν δυο τρεις τέτοιες καλύβες και όλες οι υπόλοιπες ήταν σκηνές γύρω από μια μεγάλη χωμάτινη ορθογώνια αυλή. Δίπλα ήταν μια περιτοιχισμένη αυλή όπου το βράδυ θα είχε show για εμάς τους τουρίστες. Στο μεταξύ εμείς βγήκαμε να έξω να δούμε το περιβάλλον, τι περιβάλλον δηλαδή μια ατελείωτη στέπα πετρώδης με κάποιους θάμνους. Μαζί μας έφτασε και ένα group Δανών birdwatchers οι οποίοι κουβαλούσαν απίστευτο εξοπλισμό σε κιάλια, φωτογραφικές, τηλεφακούς κλπ. και οι οποίοι αμέσως ξαμολήθηκαν προς άγνωστο κατεύθυνση κουβαλώντας τις μεταλλικές βαλίτσες τους με όλον τα συμπράγκαλα, αδιαφορώντας για τις καμήλες που ήταν αραδιασμένες έξω από το camp μας και μας περίμεναν.
Από το camp μας είπαν ότι αν θέλαμε μπορούσαμε να πάρουμε όποιες θέλαμε και να πάμε βόλτα μέχρι τις αμμοθίνες. Σειρά είχαν να μας πάρουν δύο πιτσιρικάκια καμηλοδηγοί. Ο Αλί και ο Σελίμ. Ο Αλί ετών δώδεκα κατά τα λεγόμενά του ήταν ο έμπειρος της υπόθεσης. Ο Σελίμ δήλωσε δέκα ετών και τέθηκε ευθύς αμέσως στις υπηρεσίες μου. Οφείλω να πω ότι ένιωθα κάπως ανασφαλής πάνω σε αυτό το πελώριο ζώο, που απ’ ότι έχω ακούσει ώρες ώρες είναι εξόχως τζαναμπέτικο. Δεν με καθησύχαζε και τόσο το γεγονός ότι ο Αλί είχε κατά νου και πως τα πάει και ο δόλιος ο Σελίμ με το ζωντανό και γυρνούσε συνεχώς πίσω το κεφάλι του να χαζέψει πως τα πάμε. Εγώ πάλι μετά από μια αρκετά πολύπλοκη εγχείρηση στη μέση μου, οφείλω να υπακούω στις εντολές των γιατρών που είναι «μην πέσεις» και όσο νάνε το να πέσεις από ψηλά ζώα σίγουρα εμπίπτει στην συμβουλή αυτή. Εννοείται ότι το ζωντανό μια και δεν ένιωθε συγκεκριμένες και ρητές εντολές να του δίνονται ψιλοέκανε του κεφαλιού του κατά καιρούς. Με αυτά και με εκείνα φθάσαμε στις αμμοθίνες. Οι καμήλες μας ανέβασαν στους αμμόλοφους, χαιρετηθήκαμε με τους γερμανούς μας-πάντα τους βρίσκαμε μπροστά μας και βρήκαμε ένα σημείο, όπου καθίσαμε μόνοι μας για να χαζέψουμε τη δύση του ηλίου τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος τη σιγαλιά της ερήμου και τους απόκοσμους ήχους του δειλινού.
Αμ δε! Δεν είναι ότι μας έφταιγαν οι γερμανοί, είχαμε πολύ απομακρυνθεί από όλους! Είναι ότι είχαν μυριστεί τη δουλειά οι κάτοικοι κάποιου χωριού και ήρθαν με σκοπό προσπορισμό οφέλους. Άλλοι πουλούσαν ψιλολόγια, άλλοι τραγουδούσαν και χόρευαν, άλλοι πουλούσαν ποτά, άλλοι απλώς ζητιάνευαν. Εμείς είχαμε τη φαεινή ιδέα να μην δώσουμε σε κανέναν τίποτε για να μας τραγουδήσει, να μην αγοράσουμε κανένα ποτό, κανένα ψευτοκόσμημα, (καλά κάτι τσιγάρα μοιραστήκαμε με έναν επίμονο και του δώσαμε και κάτι ρουπίες σε ψιλά: δεν ήταν παραπάνω από 40-50 και έχω το λόγο μου που το λέω). Οπότε μας βαρεθήκανε και έφυγαν, μπας και βρουν αλλού καλύτερη τύχη. Εννοείται ότι έκανα, αυτό που συνηθίζω να κάνω στις αμμοθίνες: κουτρουβάλες. Γέμισα άμμο μέχρι τα αυτιά και τα ρουθούνια, είδαμε το ηλιοβασίλεμα με τα χιλιάδες χρώματα φορτωθήκαμε στις καμήλες μας και τα παιδιά κάθισαν μαζί μας και ξεκινήσαμε τελευταίοι το δρόμο της επιστροφής. Αυτό ήταν θετικό γιατί είχαμε τη σιγαλιά και τον ήχο από τα τριζόνια που μόλις ξεκινούσαν το βραδινό τραγούδι τους. Παράλληλα ξεκίνησε και ένας διάλογος στα αγγλικά με τον μικρό Αλί. Δήλωσε ότι πηγαίνουν τα πρωινά σχολείο και έρχονται το απόγευμα να δουλέψουν. Ελπίζω όντως να είναι έτσι. Ζήτησε φυσικά φιλοδώρημα και δήλωσε ότι ουδεμία συγγένεια έχει με το αφεντικό του και ουδεμία με τον μικρό Σελίμ ο οποίος καθόταν πιο μαζεμένος και αμίλητος. Πάντως η έννοια που έδειχνε ο μεγάλος Αλί προς τον μικρό Σελίμ για το αν τα βγάζει πέρα με το τζαναμπέτικο ζωντανό, ναι μεν μου αποδείκνυαν περίτρανα την απειρία του μικρού, αλλά και ότι η σχέση των δυό τους δεν ήταν αποκλειστικά συναδελφική, όπως ήθελε να φανεί ο ψημένος ήδη στα τουριστικά δωδεκαετής Αλί. Φθάσαμε τελευταίοι την ώρα που χανόταν και το λυκόφως. Το αφεντικό περίμενε ανήσυχο. Μόλις τους είδε έλαμψε το πρόσωπό του και έτρεξε κατά το μέρος τους με ανησυχία αν είχε συμβεί τίποτε δυσάρεστο. Μόλις είδε τα παιδιά και εμάς χαλαρούς και χαρούμενους χαλάρωσε και αυτός. Πανζουρλισμός επικράτησε όταν ο Σαχίμπ κατέβαλε το φιλοδώρημα που ο καπάτσος Αλί είχε εκμαιεύσει: 200 ρουπίες στον κάθε ένα πιτσιρικά. Δηλαδή πέντε ευρώ και στους δύο. Αν τυχόν είχαμε αμφιβολίες, έπαψαν εκείνη τη στιγμή που ο μπασμένος στα κόλπα μικρός Αλί χώθηκε στην αγκαλιά του παππού του(; ) ανεμίζοντας το χαρτονόμισμα.
Μπήκαμε στο camp μας για να συγυριστούμε λίγο πριν πάμε στην περίκλειστη αυλή όπου θα λάμβαναν χώρα οι μουσικές και τα τραγούδια. Να αναφέρω ότι εδώ το μπάνιο της καλύβας είχε έναν καθόλα φυσιολογικό ρουμπινέ. Αφού βγάλαμε την καμηλίλα από πάνω μας μπήκαμε στην αυλή. Εκεί είδαμε ότι ήταν σχεδόν όλα τα τραπέζια κατειλημμένα μισά από δυτικούς μισά από καλοβαλμένους ινδούς τουρίστες. Ανά τακτά διαστήματα είχαν κάτι σαν χαμηλές ψησταριές αρκετά μεγάλες οι οποίες ήταν γεμάτες με αναμμένα κάρβουνα για να αντιμετωπίσουμε το ψύχος της νύχτας. Σε σχέση με το κρύο που είχαμε φάει όλον αυτόν τον καιρό, μια χαρά ήταν αυτή η πρώτη μας υπαίθρια βραδιά.
Οι μουσικοί και η μουσική ήταν εξαιρετικοί. Είχα την λαθεμένη αίσθηση ότι η ινδική μουσική είναι κλαψιάρικη και κουραστικά μακρόσυρτη. Μέγα λάθος. Παράλληλα δύο χορεύτριες χόρευαν εκείνον τον κλασικό χορό με τα πιατοτέντζερα στο κεφάλι. Μόνο που η μια δεν ήταν χορεύτρια, αλλά hijra. Hijra είναι άντρες οι οποίοι ντύνονται και συμπεριφέρονται ως γυναίκες. Μένουν σε δικές τους κοινότητες ξεχωριστές, άλλωστε και το όνομα hijra προέρχεται από το αραβικό hjr το οποίο στην κυριολεξία τους σημαίνει αποσυνάγωγος. Η κοινότητα αυτή αποτελείται από ερμαφρόδιτους και ευνούχους, αλλά όχι μόνο: και απολύτως φυσιολογικοί ως προς την ανατομία τους και τις ορμόνες τους άντρες είναι μέλη της.
Δε μπορούμε να βρούμε αντιστοιχία με τη σύγχρονη δυτική ταξινόμηση των φύλων και του σεξουαλικού προσανατολισμού και ούτως ή άλλως βάζουν σε μεγάλη δοκιμασία τις δυτικές σχετικά με αυτά τα θέματα. Πολύ συχνά θεωρούνται ως τρίτο φύλο και ούτως ή άλλως οι περισσότεροι από αυτούς δε θεωρούν τους εαυτούς τους ούτε άνδρες ούτε γυναίκες. Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι οι ινδοί hijras δεν κάνουν καμία προσπάθεια να περάσουν ως γυναίκες.
Οι περισσότεροι (ες; ) hijras ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας και έχουν πολύ χαμηλό status. Πολλές φορές το όνομα hijra έχει εξαιρετικά μειωτική σημασία. Ελάχιστες επαγγελματικές διεξόδους ανοίγονται μπροστά τους. Οι περισσότεροι βγάζουν χρήματα λαμβάνοντας μέρος σε τελετές, ζητιανεύοντας ή εκπορνευόμενοι. Εννοείται ότι πέφτουν συχνά θύματα βίας και φυσικά έχουν και τεράστια προβλήματα με την γραφειοκρατία η οποία αρνείται να τους δει ως «τρίτο φύλο» αλλά παράλληλα δε μπορεί να τους εντάξει σε καμία άλλη κατηγορία. Γραφειοκρατία και Ινδία η επί γης Κόλαση!
Όμως ανοίχτηκε έξαφνα μπροστά τους μια άλλη επαγγελματική προοπτική: Επειδή με το διάβα του χρόνου έχουν αποκτήσει πολύ επίμονες, άκρως ενοχλητικές, αλλά εξαιρετικά αποτελεσματικές μεθόδους για να μαζεύουν χρήματα ως ζητιάνοι, η πόλη του Patna, πρωτεύουσα του κρατιδίου Bihar, βρήκε τον εξής ευρηματικό τρόπο να τους χρησιμοποιήσει προκειμένου να ανορθώσει τα δημόσια οικονομικά της και τα οποία έπασχαν επειδή ελάχιστοι πλήρωναν δημοτικούς φόρους και τους λογαριασμούς της ύδρευσης. Προσέλαβαν λοιπόν τους hijras οι οποίοι εν χορδαίς και οργάνοις ξαμολήθηκαν και άρχισαν να την πέφτουν χοντρά στους μπαταχτσήδες. Και όταν λέω την έπεφταν εννοώ κατά κυριολεξία λεκτικά και με χειρονομίες. Οι εν λόγω φοροεισπράκτορες καρπώνονται το 4% των εισπράξεων και απ’ ότι φαίνεται το πρόγραμμα στέφθηκε από επιτυχία. Κανείς δεν είχε όρεξη να του βάζει χέρι δημοσίως ένας-μία hijra. http://web.archive.org/web/20061201185313/http://www.cnn.com/2006/WORLD/asiapcf/11/09/india.eunuchs.ap/index.html Σας δίνει τίποτα ιδέες η μέθοδος αυτή;
Οι Hijras επίσης λαμβάνουν μέρος σε θρησκευτικές τελετές σε γάμους και σε γεννήσεις αρσενικών παιδιών, παίζοντας μουσική, τραγουδώντας και χορεύοντας ερωτικούς χορούς με σκοπό να φέρουν καλή τύχη και γονιμότητα. Συνήθως καταπλέουν απρόσκλητοι (-ες), αλλά το έθιμο επιβάλλει να καλοπληρωθούν, γιατί αν οι hijras δεν ικανοποιηθούν με τα χρήματα που πήραν μπορεί να ρίξουν καμιά γερή κατάρα η οποία ως γνωστόν πάντα πιάνει, καθότι κατά τις λαϊκές δοξασίες μια και απέχουν από «ενεργητικές» σεξουαλικές δραστηριότητες συσσωρεύουν τη σεξουαλική τους ενέργεια την οποία μπορούν να μεταχειριστούν είτε για να προσδώσουν ένα όφελος, είτε για να προξενήσουν κάποιο κακό.
Αν ο οικοδεσπότης τους έχει καλέσει κιόλας, η αμοιβή που θα λάβουν οφείλει να είναι εξαιρετικά υψηλή. Θεωρούνται επίσης ότι είναι εξαιρετικοί στις προβλέψεις των μελλούμενων και μπορούν να δώσουν σούπερ ενισχυμένες ευλογίες που αφορούν τον τομέα υγεία. Οι hijras που έχουν καλά κονέ με τις υψηλές εισοδηματικές τάξεις, μπορούν να ζήσουν με αυτόν τον τρόπο πολύ άνετα!
Αυτό το τρίτο φύλο υπήρχε από πολύ παλιά στην Ινδία (αλλά και στο Πακιστάν). Ήδη από την εποχή των Μογγόλων υπήρχαν τέτοιες κοινότητες. Οι άγγλοι αποικιοκράτες προσπάθησαν να εξαλείψουν το φαινόμενο το οποίο ως σωστοί βικτωριανοί το είδαν ως μια «προσβολή της δημοσίας αιδούς». Θεώρησαν την κοινότητα των hijras ως «εγκληματική κοινότητα» η οποία έπρεπε να καταγραφεί, να παρακολουθείται αυστηρά και φυσικά να ζει στιγματισμένη. Αυτό διήρκεσε μέχρι το 1952 οπότε και καταργήθηκε επιτέλους αυτός ο νόμος.
Η νύχτα περνούσε και η ψύχρα έπεφτε στους ώμους μας. Ζητήσαμε ένα από αυτά τα μαγκάλια να μας το φέρουν δίπλα μας. Καταχάρηκαν και οι εξίσου ξεπαγιάζοντες Ινδοί γέιτονές μας. Δεν ήθελε και πολύ σε λίγο είχαμε γίνει μία παρέα όλοι μας και ακούγαμε τη μουσική μιλώντας και πίνοντας από ένα πλακέ μπουκάλι το οποίο περνούσε χέρι -χέρι, ένα καυτερό υγρό που υποτίθεται ότι ήταν ινδικό ρούμι τους στρατού. Δεν ξέρω τι ακριβώς ήταν, καλό και θερμαντικό σίγουρα ήταν, αλλά λίγη σχέση είχε με το κουβανέζικο. Ήταν μια μεγάλη παρέα ανακατεμένη: κάποιοι άνδρες και μια οικογένεια με ένα αγοράκι και ένα μικρότερο κοριτσάκι. Καλοβαλμένα, της ανερχόμενης μεσαίας τάξης, με καλά αγγλικά, έκανε μπαμ από μακριά το ακριβό ιδιωτικό σχολείο. Ανταλλάξαμε διευθύνσεις e-mail και τους υποσχέθηκα αιώνια και πιστή φιλία στο facebook. Κάπου εκεί καταλάβαμε μια και όλοι οι υπόλοιποι συνδαιτυμόνες μας είχαν αποχωρήσει ότι οι μουσικοί θα έπαιζαν και όλοι την νύχτα αν αποφασίζαμε να μείνουμε εκεί συζητώντας. Οπότε μια και είχε πάει αργά (για τα ινδικά δεδομένα) είπαμε να το διαλύσουμε σιγά σιγά. «Και πού μένετε;» μας ρώτησαν. Τους δείξαμε. «Α! Μένετε στις καλύβες πολυτελείας» (δεν υπήρχε καμία πολυτέλεια σας το διαβεβαιώ –εκτός αν μπορεί να θεωρηθεί πολυτέλεια μια φθαρμένη μοκέτα πράσινου χρώματος, κάτω από τόνους άμμου, από αυτές που μια φορά και έναν καιρό στρώνανε σε κάτι λαϊκά ξενοδοχεία δίπλα στην πισίνα). Εκείνοι θα έμεναν στις σκηνές. Οπότε χαρούμενα χαρούμενα και χωρίς να μου αφήσουν πολλά περιθώρια αυτοπροσκλήθηκαν μέσα στο δωμάτιό μας με εμένα να προσπαθώ να θυμηθώ αν είχα μαζέψει βρακιά, σώβρακα και σωβρακοφανέλες από τα πατώματα ή τα είχα αφήσει χαλαρά μες τη μέση. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η νοικοκυροσύνη μας ως έθνος δεν θίχθηκε από τις δικές μου ενέργειες ή παραλείψεις. Όλα στο δωμάτιο ήταν στην εντέλεια. Ουφ!
Βέβαια έχω μια αίσθηση πάλι πως οι Ινδοί ουδόλως θα τους ένοιαζε ακόμη και αν έκαναν τη γνωριμία και των εσωρούχων μας. Μετά από μια ενδελεχή επισκόπηση του δωματίου από επτά νοματαίους, του αερόθερμου μας και του μπάνιου μας (ναι είχαμε τραβήξει το καζανάκι) αποχαιρετιστήκαμε και έφυγαν.
Θέλησα να δω τον έναστρο ουρανό της ερήμου, αλλά τζίφος: το camp είχε φωτισμό και αυτό εμπόδιζε τη θέα των άστρων. Ξαπλώσαμε. Κατά το ξημέρωμα ο Σαχίμπ βγήκε έξω και μετά από λίγο με σκουντούσε για να δω τα μαγεμένα χρώματα της ανατολής. Δεν είχα το κουράγιο όμως να αφήσω το κρεβάτι μου και έτσι το έχασα αυτό.
Αργότερα θα αναχωρούσαμε για την Jodhpur. Στο μεταξύ όμως ας σας βάλω μουσική υπόκρουση από τα τραγουδάκια που ανεβάζουν στο facebook οι ινδοί μικροί μου φίλοι!
Η έρημος Ταρ είναι μια τεράστια έκταση 200.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και χωρίζει τους δύο ορκισμένους αντιπάλους: Την Ινδία από το Πακιστάν. Μην φανταστείτε τίποτε βουνά από αμμοθίνες. Είναι κυρίως βοσκοτόπια στα οποία φυτρώνει χαμηλή βλάστηση. Δεν είναι κατάλληλα εδάφη για αγροτικές δραστηριότητες λόγω έλλειψης άρδευσης, αλλά υπάρχουν πηγάδια για να ποτίζονται τα ζώα. Η έρημος κατοικείται από πολύ κόσμο: το 40% των κατοίκων του Ρατζαστάν μένουν στην έρημο. Τελικά είναι μια έρημος όχι και τόσο έρημος.
Για στρατιωτικούς λόγους η προσπέλαση των ξένων πέρα από μια ζώνη η οποία εκτείνεται στα σαράντα χιλιόμετρα δυτικά από το Jaisalmer ,μέχρι το χωριό Khuri, απαγορεύεται. Στο ενδιάμεσο τμήμα η έρημος έχει παραδοθεί στην τουριστική ανάπτυξη. Αρκετά ξενοδοχεία είδα να κτίζονται με αυτήν την χρυσή πέτρα της Jaisalmer και παντού καραβάνια από καμήλες να περιτριγυρίζουν την έρημο για να πάνε έξω από τα τουριστικά καταλύματα όπου θα βρίσκονται οι τουρίστες. Τέτοιοι τουρίστες ήμασταν και εμείς και προχωρούσαμε με το αυτοκίνητο. Βλέπαμε κάποια χωριά στο δρόμο που ήταν πολύ πιο ταπεινά και χαμηλά έως και ερειπιώδη σε σχέση με αυτά που είχαμε ήδη συναντήσει. “Gypsy People”, μας εξήγησε ο σχεδόν αμίλητος οδηγός μας. Δεν έφυγαν λοιπόν όλοι οι τσιγγάνοι από την Ινδία για να έρθουν στην Ευρώπη. Έχουν μείνει αρκετοί και μέσα σε αυτή την έρημο. Έχουν την δικιά τους λαϊκή παράδοση και εκτιμώνται πολύ ως παραμυθάδες, μουσικοί, χορευτές και τραγουδιστάδες. Δεν νοείται γλέντι στο Ρατζαστάν και να μην φωνάξουν σε αυτό τους κατοίκους της ερήμου για να δώσουν το κέφι τους.
Το πρόγραμμα μας περιλάμβανε πρώτα να φτάσουμε στο κατάλυμα μας μέσα στην έρημο. Ας προσπεράσω σύντομα το τι είπε ο sahib όταν πληροφορήθηκε ότι είχα κλείσει σκηνές στην έρημο. Σας έχω δώσει αρκετά στοιχεία για να βάλετε τη φαντασία σας να δουλέψει. Φτάσαμε και διαπιστώσαμε ότι το κατάλυμμά μας ήταν στην ουσία μια ξύλινη καλύβα και όχι μια υφασμάτινη σκηνή. Υπήρχαν δυο τρεις τέτοιες καλύβες και όλες οι υπόλοιπες ήταν σκηνές γύρω από μια μεγάλη χωμάτινη ορθογώνια αυλή. Δίπλα ήταν μια περιτοιχισμένη αυλή όπου το βράδυ θα είχε show για εμάς τους τουρίστες. Στο μεταξύ εμείς βγήκαμε να έξω να δούμε το περιβάλλον, τι περιβάλλον δηλαδή μια ατελείωτη στέπα πετρώδης με κάποιους θάμνους. Μαζί μας έφτασε και ένα group Δανών birdwatchers οι οποίοι κουβαλούσαν απίστευτο εξοπλισμό σε κιάλια, φωτογραφικές, τηλεφακούς κλπ. και οι οποίοι αμέσως ξαμολήθηκαν προς άγνωστο κατεύθυνση κουβαλώντας τις μεταλλικές βαλίτσες τους με όλον τα συμπράγκαλα, αδιαφορώντας για τις καμήλες που ήταν αραδιασμένες έξω από το camp μας και μας περίμεναν.
Από το camp μας είπαν ότι αν θέλαμε μπορούσαμε να πάρουμε όποιες θέλαμε και να πάμε βόλτα μέχρι τις αμμοθίνες. Σειρά είχαν να μας πάρουν δύο πιτσιρικάκια καμηλοδηγοί. Ο Αλί και ο Σελίμ. Ο Αλί ετών δώδεκα κατά τα λεγόμενά του ήταν ο έμπειρος της υπόθεσης. Ο Σελίμ δήλωσε δέκα ετών και τέθηκε ευθύς αμέσως στις υπηρεσίες μου. Οφείλω να πω ότι ένιωθα κάπως ανασφαλής πάνω σε αυτό το πελώριο ζώο, που απ’ ότι έχω ακούσει ώρες ώρες είναι εξόχως τζαναμπέτικο. Δεν με καθησύχαζε και τόσο το γεγονός ότι ο Αλί είχε κατά νου και πως τα πάει και ο δόλιος ο Σελίμ με το ζωντανό και γυρνούσε συνεχώς πίσω το κεφάλι του να χαζέψει πως τα πάμε. Εγώ πάλι μετά από μια αρκετά πολύπλοκη εγχείρηση στη μέση μου, οφείλω να υπακούω στις εντολές των γιατρών που είναι «μην πέσεις» και όσο νάνε το να πέσεις από ψηλά ζώα σίγουρα εμπίπτει στην συμβουλή αυτή. Εννοείται ότι το ζωντανό μια και δεν ένιωθε συγκεκριμένες και ρητές εντολές να του δίνονται ψιλοέκανε του κεφαλιού του κατά καιρούς. Με αυτά και με εκείνα φθάσαμε στις αμμοθίνες. Οι καμήλες μας ανέβασαν στους αμμόλοφους, χαιρετηθήκαμε με τους γερμανούς μας-πάντα τους βρίσκαμε μπροστά μας και βρήκαμε ένα σημείο, όπου καθίσαμε μόνοι μας για να χαζέψουμε τη δύση του ηλίου τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος τη σιγαλιά της ερήμου και τους απόκοσμους ήχους του δειλινού.
Αμ δε! Δεν είναι ότι μας έφταιγαν οι γερμανοί, είχαμε πολύ απομακρυνθεί από όλους! Είναι ότι είχαν μυριστεί τη δουλειά οι κάτοικοι κάποιου χωριού και ήρθαν με σκοπό προσπορισμό οφέλους. Άλλοι πουλούσαν ψιλολόγια, άλλοι τραγουδούσαν και χόρευαν, άλλοι πουλούσαν ποτά, άλλοι απλώς ζητιάνευαν. Εμείς είχαμε τη φαεινή ιδέα να μην δώσουμε σε κανέναν τίποτε για να μας τραγουδήσει, να μην αγοράσουμε κανένα ποτό, κανένα ψευτοκόσμημα, (καλά κάτι τσιγάρα μοιραστήκαμε με έναν επίμονο και του δώσαμε και κάτι ρουπίες σε ψιλά: δεν ήταν παραπάνω από 40-50 και έχω το λόγο μου που το λέω). Οπότε μας βαρεθήκανε και έφυγαν, μπας και βρουν αλλού καλύτερη τύχη. Εννοείται ότι έκανα, αυτό που συνηθίζω να κάνω στις αμμοθίνες: κουτρουβάλες. Γέμισα άμμο μέχρι τα αυτιά και τα ρουθούνια, είδαμε το ηλιοβασίλεμα με τα χιλιάδες χρώματα φορτωθήκαμε στις καμήλες μας και τα παιδιά κάθισαν μαζί μας και ξεκινήσαμε τελευταίοι το δρόμο της επιστροφής. Αυτό ήταν θετικό γιατί είχαμε τη σιγαλιά και τον ήχο από τα τριζόνια που μόλις ξεκινούσαν το βραδινό τραγούδι τους. Παράλληλα ξεκίνησε και ένας διάλογος στα αγγλικά με τον μικρό Αλί. Δήλωσε ότι πηγαίνουν τα πρωινά σχολείο και έρχονται το απόγευμα να δουλέψουν. Ελπίζω όντως να είναι έτσι. Ζήτησε φυσικά φιλοδώρημα και δήλωσε ότι ουδεμία συγγένεια έχει με το αφεντικό του και ουδεμία με τον μικρό Σελίμ ο οποίος καθόταν πιο μαζεμένος και αμίλητος. Πάντως η έννοια που έδειχνε ο μεγάλος Αλί προς τον μικρό Σελίμ για το αν τα βγάζει πέρα με το τζαναμπέτικο ζωντανό, ναι μεν μου αποδείκνυαν περίτρανα την απειρία του μικρού, αλλά και ότι η σχέση των δυό τους δεν ήταν αποκλειστικά συναδελφική, όπως ήθελε να φανεί ο ψημένος ήδη στα τουριστικά δωδεκαετής Αλί. Φθάσαμε τελευταίοι την ώρα που χανόταν και το λυκόφως. Το αφεντικό περίμενε ανήσυχο. Μόλις τους είδε έλαμψε το πρόσωπό του και έτρεξε κατά το μέρος τους με ανησυχία αν είχε συμβεί τίποτε δυσάρεστο. Μόλις είδε τα παιδιά και εμάς χαλαρούς και χαρούμενους χαλάρωσε και αυτός. Πανζουρλισμός επικράτησε όταν ο Σαχίμπ κατέβαλε το φιλοδώρημα που ο καπάτσος Αλί είχε εκμαιεύσει: 200 ρουπίες στον κάθε ένα πιτσιρικά. Δηλαδή πέντε ευρώ και στους δύο. Αν τυχόν είχαμε αμφιβολίες, έπαψαν εκείνη τη στιγμή που ο μπασμένος στα κόλπα μικρός Αλί χώθηκε στην αγκαλιά του παππού του(; ) ανεμίζοντας το χαρτονόμισμα.
Μπήκαμε στο camp μας για να συγυριστούμε λίγο πριν πάμε στην περίκλειστη αυλή όπου θα λάμβαναν χώρα οι μουσικές και τα τραγούδια. Να αναφέρω ότι εδώ το μπάνιο της καλύβας είχε έναν καθόλα φυσιολογικό ρουμπινέ. Αφού βγάλαμε την καμηλίλα από πάνω μας μπήκαμε στην αυλή. Εκεί είδαμε ότι ήταν σχεδόν όλα τα τραπέζια κατειλημμένα μισά από δυτικούς μισά από καλοβαλμένους ινδούς τουρίστες. Ανά τακτά διαστήματα είχαν κάτι σαν χαμηλές ψησταριές αρκετά μεγάλες οι οποίες ήταν γεμάτες με αναμμένα κάρβουνα για να αντιμετωπίσουμε το ψύχος της νύχτας. Σε σχέση με το κρύο που είχαμε φάει όλον αυτόν τον καιρό, μια χαρά ήταν αυτή η πρώτη μας υπαίθρια βραδιά.
Οι μουσικοί και η μουσική ήταν εξαιρετικοί. Είχα την λαθεμένη αίσθηση ότι η ινδική μουσική είναι κλαψιάρικη και κουραστικά μακρόσυρτη. Μέγα λάθος. Παράλληλα δύο χορεύτριες χόρευαν εκείνον τον κλασικό χορό με τα πιατοτέντζερα στο κεφάλι. Μόνο που η μια δεν ήταν χορεύτρια, αλλά hijra. Hijra είναι άντρες οι οποίοι ντύνονται και συμπεριφέρονται ως γυναίκες. Μένουν σε δικές τους κοινότητες ξεχωριστές, άλλωστε και το όνομα hijra προέρχεται από το αραβικό hjr το οποίο στην κυριολεξία τους σημαίνει αποσυνάγωγος. Η κοινότητα αυτή αποτελείται από ερμαφρόδιτους και ευνούχους, αλλά όχι μόνο: και απολύτως φυσιολογικοί ως προς την ανατομία τους και τις ορμόνες τους άντρες είναι μέλη της.
Δε μπορούμε να βρούμε αντιστοιχία με τη σύγχρονη δυτική ταξινόμηση των φύλων και του σεξουαλικού προσανατολισμού και ούτως ή άλλως βάζουν σε μεγάλη δοκιμασία τις δυτικές σχετικά με αυτά τα θέματα. Πολύ συχνά θεωρούνται ως τρίτο φύλο και ούτως ή άλλως οι περισσότεροι από αυτούς δε θεωρούν τους εαυτούς τους ούτε άνδρες ούτε γυναίκες. Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι οι ινδοί hijras δεν κάνουν καμία προσπάθεια να περάσουν ως γυναίκες.
Οι περισσότεροι (ες; ) hijras ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας και έχουν πολύ χαμηλό status. Πολλές φορές το όνομα hijra έχει εξαιρετικά μειωτική σημασία. Ελάχιστες επαγγελματικές διεξόδους ανοίγονται μπροστά τους. Οι περισσότεροι βγάζουν χρήματα λαμβάνοντας μέρος σε τελετές, ζητιανεύοντας ή εκπορνευόμενοι. Εννοείται ότι πέφτουν συχνά θύματα βίας και φυσικά έχουν και τεράστια προβλήματα με την γραφειοκρατία η οποία αρνείται να τους δει ως «τρίτο φύλο» αλλά παράλληλα δε μπορεί να τους εντάξει σε καμία άλλη κατηγορία. Γραφειοκρατία και Ινδία η επί γης Κόλαση!
Όμως ανοίχτηκε έξαφνα μπροστά τους μια άλλη επαγγελματική προοπτική: Επειδή με το διάβα του χρόνου έχουν αποκτήσει πολύ επίμονες, άκρως ενοχλητικές, αλλά εξαιρετικά αποτελεσματικές μεθόδους για να μαζεύουν χρήματα ως ζητιάνοι, η πόλη του Patna, πρωτεύουσα του κρατιδίου Bihar, βρήκε τον εξής ευρηματικό τρόπο να τους χρησιμοποιήσει προκειμένου να ανορθώσει τα δημόσια οικονομικά της και τα οποία έπασχαν επειδή ελάχιστοι πλήρωναν δημοτικούς φόρους και τους λογαριασμούς της ύδρευσης. Προσέλαβαν λοιπόν τους hijras οι οποίοι εν χορδαίς και οργάνοις ξαμολήθηκαν και άρχισαν να την πέφτουν χοντρά στους μπαταχτσήδες. Και όταν λέω την έπεφταν εννοώ κατά κυριολεξία λεκτικά και με χειρονομίες. Οι εν λόγω φοροεισπράκτορες καρπώνονται το 4% των εισπράξεων και απ’ ότι φαίνεται το πρόγραμμα στέφθηκε από επιτυχία. Κανείς δεν είχε όρεξη να του βάζει χέρι δημοσίως ένας-μία hijra. http://web.archive.org/web/20061201185313/http://www.cnn.com/2006/WORLD/asiapcf/11/09/india.eunuchs.ap/index.html Σας δίνει τίποτα ιδέες η μέθοδος αυτή;
Οι Hijras επίσης λαμβάνουν μέρος σε θρησκευτικές τελετές σε γάμους και σε γεννήσεις αρσενικών παιδιών, παίζοντας μουσική, τραγουδώντας και χορεύοντας ερωτικούς χορούς με σκοπό να φέρουν καλή τύχη και γονιμότητα. Συνήθως καταπλέουν απρόσκλητοι (-ες), αλλά το έθιμο επιβάλλει να καλοπληρωθούν, γιατί αν οι hijras δεν ικανοποιηθούν με τα χρήματα που πήραν μπορεί να ρίξουν καμιά γερή κατάρα η οποία ως γνωστόν πάντα πιάνει, καθότι κατά τις λαϊκές δοξασίες μια και απέχουν από «ενεργητικές» σεξουαλικές δραστηριότητες συσσωρεύουν τη σεξουαλική τους ενέργεια την οποία μπορούν να μεταχειριστούν είτε για να προσδώσουν ένα όφελος, είτε για να προξενήσουν κάποιο κακό.
Αν ο οικοδεσπότης τους έχει καλέσει κιόλας, η αμοιβή που θα λάβουν οφείλει να είναι εξαιρετικά υψηλή. Θεωρούνται επίσης ότι είναι εξαιρετικοί στις προβλέψεις των μελλούμενων και μπορούν να δώσουν σούπερ ενισχυμένες ευλογίες που αφορούν τον τομέα υγεία. Οι hijras που έχουν καλά κονέ με τις υψηλές εισοδηματικές τάξεις, μπορούν να ζήσουν με αυτόν τον τρόπο πολύ άνετα!
Αυτό το τρίτο φύλο υπήρχε από πολύ παλιά στην Ινδία (αλλά και στο Πακιστάν). Ήδη από την εποχή των Μογγόλων υπήρχαν τέτοιες κοινότητες. Οι άγγλοι αποικιοκράτες προσπάθησαν να εξαλείψουν το φαινόμενο το οποίο ως σωστοί βικτωριανοί το είδαν ως μια «προσβολή της δημοσίας αιδούς». Θεώρησαν την κοινότητα των hijras ως «εγκληματική κοινότητα» η οποία έπρεπε να καταγραφεί, να παρακολουθείται αυστηρά και φυσικά να ζει στιγματισμένη. Αυτό διήρκεσε μέχρι το 1952 οπότε και καταργήθηκε επιτέλους αυτός ο νόμος.
Η νύχτα περνούσε και η ψύχρα έπεφτε στους ώμους μας. Ζητήσαμε ένα από αυτά τα μαγκάλια να μας το φέρουν δίπλα μας. Καταχάρηκαν και οι εξίσου ξεπαγιάζοντες Ινδοί γέιτονές μας. Δεν ήθελε και πολύ σε λίγο είχαμε γίνει μία παρέα όλοι μας και ακούγαμε τη μουσική μιλώντας και πίνοντας από ένα πλακέ μπουκάλι το οποίο περνούσε χέρι -χέρι, ένα καυτερό υγρό που υποτίθεται ότι ήταν ινδικό ρούμι τους στρατού. Δεν ξέρω τι ακριβώς ήταν, καλό και θερμαντικό σίγουρα ήταν, αλλά λίγη σχέση είχε με το κουβανέζικο. Ήταν μια μεγάλη παρέα ανακατεμένη: κάποιοι άνδρες και μια οικογένεια με ένα αγοράκι και ένα μικρότερο κοριτσάκι. Καλοβαλμένα, της ανερχόμενης μεσαίας τάξης, με καλά αγγλικά, έκανε μπαμ από μακριά το ακριβό ιδιωτικό σχολείο. Ανταλλάξαμε διευθύνσεις e-mail και τους υποσχέθηκα αιώνια και πιστή φιλία στο facebook. Κάπου εκεί καταλάβαμε μια και όλοι οι υπόλοιποι συνδαιτυμόνες μας είχαν αποχωρήσει ότι οι μουσικοί θα έπαιζαν και όλοι την νύχτα αν αποφασίζαμε να μείνουμε εκεί συζητώντας. Οπότε μια και είχε πάει αργά (για τα ινδικά δεδομένα) είπαμε να το διαλύσουμε σιγά σιγά. «Και πού μένετε;» μας ρώτησαν. Τους δείξαμε. «Α! Μένετε στις καλύβες πολυτελείας» (δεν υπήρχε καμία πολυτέλεια σας το διαβεβαιώ –εκτός αν μπορεί να θεωρηθεί πολυτέλεια μια φθαρμένη μοκέτα πράσινου χρώματος, κάτω από τόνους άμμου, από αυτές που μια φορά και έναν καιρό στρώνανε σε κάτι λαϊκά ξενοδοχεία δίπλα στην πισίνα). Εκείνοι θα έμεναν στις σκηνές. Οπότε χαρούμενα χαρούμενα και χωρίς να μου αφήσουν πολλά περιθώρια αυτοπροσκλήθηκαν μέσα στο δωμάτιό μας με εμένα να προσπαθώ να θυμηθώ αν είχα μαζέψει βρακιά, σώβρακα και σωβρακοφανέλες από τα πατώματα ή τα είχα αφήσει χαλαρά μες τη μέση. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η νοικοκυροσύνη μας ως έθνος δεν θίχθηκε από τις δικές μου ενέργειες ή παραλείψεις. Όλα στο δωμάτιο ήταν στην εντέλεια. Ουφ!
Βέβαια έχω μια αίσθηση πάλι πως οι Ινδοί ουδόλως θα τους ένοιαζε ακόμη και αν έκαναν τη γνωριμία και των εσωρούχων μας. Μετά από μια ενδελεχή επισκόπηση του δωματίου από επτά νοματαίους, του αερόθερμου μας και του μπάνιου μας (ναι είχαμε τραβήξει το καζανάκι) αποχαιρετιστήκαμε και έφυγαν.
Θέλησα να δω τον έναστρο ουρανό της ερήμου, αλλά τζίφος: το camp είχε φωτισμό και αυτό εμπόδιζε τη θέα των άστρων. Ξαπλώσαμε. Κατά το ξημέρωμα ο Σαχίμπ βγήκε έξω και μετά από λίγο με σκουντούσε για να δω τα μαγεμένα χρώματα της ανατολής. Δεν είχα το κουράγιο όμως να αφήσω το κρεβάτι μου και έτσι το έχασα αυτό.
Αργότερα θα αναχωρούσαμε για την Jodhpur. Στο μεταξύ όμως ας σας βάλω μουσική υπόκρουση από τα τραγουδάκια που ανεβάζουν στο facebook οι ινδοί μικροί μου φίλοι!
Last edited by a moderator:
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.152
- Likes
- 10.971
Έλα ντε.... και μετά θα πρέπει να ξαναρίψουμε διάβασμα σε όλες τις σελίδες για να ξαναμπούμε στο κλίμα!!!
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.152
- Likes
- 10.971
Φοβερές οι πληροφορίες για το τρίτο φύλο!
Τον αφέντη τον βλέπω ανεβασμένο! Και τα ποτά του και τα κολλητηλίκια του και όλα κομπλέ!!!
Τον αφέντη τον βλέπω ανεβασμένο! Και τα ποτά του και τα κολλητηλίκια του και όλα κομπλέ!!!
kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.996
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ταξίδι-Όνειρο
- yeah, whatever...
Λοιπόν την ιστορία την είχα αφήσει πίσω... ήρθα εδώ, στην τελευταία σελίδα και είδα αυτό το link στο flickr σου...
...
...
...
γιατί μπήκα;
καλά δεν είχα συμβιβαστεί στην ιδέα ότι η Ινδία δεν με ενδιαφέρει ως προορισμός; τώρα γιατί να την έχω κι αυτή στο κεφάλι μου;...
...
...
ΜΟΥ ΛΕΣ;;;;;;;
(πωπω, μέσα σε 12 λεπτά από την παρατήρηση του dmdoc και το κεφάλαιο έτοιμο! εντυπωσιακό!)
Εκπομπές Travelstories
