Αίγυπτος Περιήγηση στην αρχαια Αβησσυνία και προβλήματα στην χώρα των Φαραώ

[whoknows]

Καλώς ορίσατε στην Αίγυπτο, όπου τα προβλήματα σας μόλις αρχίσαν​

Οι τροχοί του αεροπλάνου ακούμπησαν στο διαδρομο του Διεθνές Αεροδρομιο του Cairo και ένα τράνταγμα ήρθε να με βγάλει από την ονειρική κατάσταση στην όποια βρισκόμουν. Η σχεδόν 4ωρη πτήση από Addis Ababa -sold out - σε αεροπλάνα της Ethiopian Airlines με τους ελάχιστους χώρους και μικρά καθίσματα, μετα από μια κουραστική ημέρα με συναντήσεις, δεν με ξεκούρασε στο ελάχιστο αλλά τουλάχιστον κατάφερα να κοιμηθώ λίγο.

Είχα κανονίσει να μην κοιμηθώ στο Le Meridien Cairo Airport το βράδυ πάρα μόνο να αφήσω τα πράγματα και να περάσω την βραδιά έξω μέχρι το πρωί που είχα την πτήση ανταπόκρισης προς Αθήνα.

Πηγαίνοντας ωστόσο για να πάρω βίζα και στην συνέχεια την βαλίτσα μου, η νύστα αποτελούσε ήδη παρελθόν και ένιωθα γεμάτος ενθουσιασμό για την βραδινή κρουαζιέρα στον Νείλο που είχα κλείσει και το ενδεχόμενο ο άνθρωπος που το είχε κανονίσει, να είναι τέτοιο τσακάλι που όντως να κατάφερνε να με βάλει βραδιάτικα στον αρχαιολογικό χώρο των πυραμίδων, όπως μου είχε υποσχεθεί.

Προχώρησα σιγοτραγουδώντας, την ώρα που έβγαινε η βαλίτσα μου με ένα χαμόγελο ότι ήμουν πολύ τυχερός που για μια φορά βγήκε από τις πρώτες.

Ένα χαμόγελο που δεν έμελλε να μείνει για πολύ στο πρόσωπο μου όταν είδα έναν ψηλό λεπτοκαμωμένο 50αρη με πολιτικά να με δείχνει με το δάκτυλο, να έρχεται προς το μέρος μου σοβαρός, αγέλαστος και να μου κάνει νόημα να τον πλησιάσω, ενώ διακριτικά πίσω του σε απόσταση υπήρχαν 2 αστυνομικοί. Κοίταξα δεξιά, κοίταξα αριστερά, τον ξανακοίταξα και έκανε αυτό που φοβόμουν φίλοι μου, νόημα ότι εμένα έδειχνε.

Φίδια με ζώσανε φίλοι μου. Μήπως κάπως έμαθαν για το σχέδιο μου να μπω βραδιάτικα στον αρχαιολογικό χώρο των Πυραμίδων? Μήπως έφταιγαν τα 13 κιλά καφέ που είχα αγοράσει στο Tomoca coffee, σε σακουλάκια των 250gr στην Addis Ababa και γεμίζανε την βαλίτσα μου? Μάλλον αυτό το τελευταίο θα ήταν σκέφτηκα, καθώς το όριο εξαγωγής ήταν 3 κιλά αν θυμάμαι καλά. Επιπλέον σκέφτηκα ο «φίλος» στο αεροδρόμιο της Addis μπορεί να είχε κάποιον φίλο του και στο Cairo, οπότε σκέφτηκε να τον βοηθήσει και αυτόν με το να του δώσω ένα φιλοδώρημα. Τραβηγμένο σκέφτηκα αλλά μπορεί και να συμβαίνει.

Ο κόσμος γύρω μου είχε καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, και ένιωθα σχεδόν όλα τα μάτια καρφωμένα στην πλάτη μου όσο προχώραγα για να συναντηθώ με το ψηλό λεπτοκαμωμένο τύπο. Έβαλα ένα συγκρατημένο χαμόγελο στο πρόσωπο μου και όσο πιο φιλικά και φυσικά μπορούσα των ρώτησα:

- Hello Sir, how may I help you?

Η απάντηση δεν άργησε να έρθει σε άψογα παραδόξως αγγλικά

- Are you Mr. ?

Ένιωσα τα πόδια μου να τρέμουν.

- Yes.

- May I ask what this is all about?

Ο άνθρωπος με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω, αρνήθηκε να μου απάντηση στην ερώτηση μου και μου είπε απλά, please follow me.

Δεν είχα άλλη λύση φίλοι μου, μπροστά αυτός, πίσω εγώ με την βαλίτσα μου έχοντας αρχίσει να ιδρώνω και να αγχώνομαι για το τι στην ευχή συμβαίνει και πίσω μας ερχόντουσαν οι 2 αστυνομικοί.

Το μυαλό μου να έχει πάρει φωτιά προσπαθώντας να θυμηθώ ποιους ήξερα στο Cairo και μπορούσαν να με βγάλουν από όποια δύσκολη θέση τέτοια ώρα βραδιάτικα. Με τα πολλά φτάσαμε σε ένα γυμνό δωμάτιο με στόρια στα τζάμια, με ένα τραπέζι και 3 καρέκλες. Με βάλανε να καθίσω εκεί, μου είπαν να περιμένω και με αφήσαν μόνο μου χωρίς καμία άλλη εξήγηση.

Με το μυαλό μου άρχισα να κάνω σενάρια, ότι θα με αφήναν ώρα εκεί, ότι θα μου κάνανε ανάκριση, όλα αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε ταινίες. Λίγο τρελό βέβαια αλλά στο μυαλό μου περνούσε ακόμα η σκέψη ότι με όλα αυτά θα αργήσω τελικά και θα χάσω το tour.

Τελικά δεν πέρασαν καλά καλά ούτε 10 λεπτά και ένας αστυνομικός έκανε την εμφάνιση του με την συνοδεία ενός 45αρη με πολιτικά.

Ο αστυνομικός έβαλε μια φωτογραφία πάνω στο τραπέζι, και σε άθλια προφορά αγγλικών με ρώτησε:

- Do you know this person?

Φοβήθηκα φίλοι μου, ειλικρινά φοβήθηκα…

… Αλλά αλήθεια πως φτάσαμε ως εδώ?

Όλα αρχίσαν 9 ημέρες πριν…

 

[chris7]

Έλα ρε συ. Στο καλύτερο μας άφησες.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[whoknows]

Έλα ρε συ. Στο καλύτερο μας άφησες.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

Δυστυχως φιλε μου, για να κατσεις να γραψεις χρειαζεται βασικα ο χρονος αλλα κυριως και η διαθεση. Θα προσπαθησω ωστοσο μεσα στο ΣΚ να γραψω το επομενο κεφαλαιο
ΥΓ: Ναι σκοπιμως κοβεται στο σημειο αυτο.. προσωπικα μου αρεσει τρομερα το αφηγηματικο υφος που βλεπω απο διαφορα παιδια εδω, και θεωρω οτι οσοι ειμαστε εδω ζηταμε εικονες, οποτε προσπαθω να δινω εναν χιουμοριστικο τονο

 

[whoknows]

Ένα ταξίδι ακυρώνεται και ένα άλλο μόλις αρχίζει​

Πέμπτη απόγευμα, και δεν βλέπω την ώρα να φύγω από το γραφείο ώστε να πάω σπίτι να ετοιμαστώ για το ολιγοήμερο road trip που έχω κανονίσει με 2 ακόμα φίλους στην Πολωνία και τις Βαλτικές χώρες, το οποίο ξεκινάει την επόμενη το απόγευμα.

Βλέπω το τηλέφωνο του γραφείου να κουδουνίζει, και το όνομα που εμφανίζεται δεν προμηνύει τίποτα καλό. Είναι η ιδιαιτέρα του Mr. Boss, που μου ζητάει να πάω στο γραφείο του.

- Στέφανε έρχεσαι λίγο που σε θέλει;

Δυστυχώς η επιλογή «Όχι δεν έρχομαι δεν υπάρχει». Με βαριά καρδιά και σκεπτόμενος τι στην ευχή έγινε πάλι φτάνω στην πόρτα και χτυπάω

- Mr. Boss: Έλα

- Εγώ: Με ζητήσατε

- Mr. Boss: Ξέρω ότι φεύγεις με άδεια, αλλά πρέπει να το ακυρώσεις

- Εγώ: Μα..

- Mr. Boss: Είναι σημαντικό για την εταιρεία να..

- Εγώ: Μα έχω κλει…

- Mr. Boss: Όπως έλεγα είναι σημαντικό να λυθεί το θέμα της Αιθιοπίας άμεσα

- Εγώ: Δεν μπορεί να περιμένει μεχ..

- Mr. Boss: Όχι. Ότι έξοδα έχεις κάνει για το ταξίδι σου θα στα επιστρέψει η εταιρεία αλλά είναι ανάγκη να πας

- Εγώ: Μάλιστα (#$%^&* … η φράση συνεχίστηκε στο μυαλό μου κοσμώντας τον με επίθετα)

- Εγώ: Και πότε φεύγω?

- Mr. Boss: Δευτέρα μεσημέρι

Τι να πω; Τι να μην πω; Εντάξει το ξέρω ότι η θέση μου είναι 24/7 και οι ευθύνες είναι αντίστοιχες της θέσης και τον αποδοχών αλλά δεν παύει να είναι σκληρό να σου ακυρώνονται οι διακοπές που περίμενες πως και πως για να ξεφύγεις για λίγο από την καθημερινότητα. Όταν ειδικά χαλάς και το παρεάκι που έχει σχηματιστεί τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα χειροτέρα.

Πυρ και μανία έφυγα από το γραφείο, και όλη η απογευματινή κίνηση της Κηφισίας δεν έφτασε ώστε να ξεθυμάνω μέχρι που έφτασα σπίτι.

Όπως δεν έφτασαν ούτε τα λόγια στήριξης καταναλώνοντας τις απαραίτητες μπύρες πριν το ταξίδι της επομένης με τα παιδιά.

Οι μέρες κυλήσαν ήρεμα αν και μια διάχυτη ανησυχία υπήρχε, καθώς 2 ημέρες πριν το ταξίδι, Ρωσικό αεροσκάφος της Kogalymavia είχε εκραγεί σε τρομοκρατική επίθεση επάνω από την χερσόνησο του Σινά.

Δευτέρα μεσημέρι και βρίσκομαι στο Ελ. Βενιζέλος για την πτήση προς Addis Ababa, μέσω Cairo με αεροσκάφος της Egyptair. Η πτήση κύλησε ομαλά και οι σχεδόν 2 ώρες πέρασαν άνετα και γρήγορα.

Έχοντας σχεδόν 5 ώρες ελεύθερες, οι οποίες είναι ελάχιστες για να βγεις εκτός αεροδρομίου στις 6 το απόγευμα τοπική ώρα λόγω της κίνησης, αποφάσισα να βρω κάποιο μαγαζί να κάτσω, και όντως κατάφερα να βρω ένα της κακιάς ώρας, που υπόσχονταν και Wi-Fi (πράγμα που δεν είχε) αλλά επιτρέπονταν το κάπνισμα .

Κάτι ο ψιλοχαλασμένος εξαερισμός του μαγαζιού, κάτι η έλλειψη Wi-Fi, κάτι το αραβικό κανάλι που έπαιζε με έκαναν να αφοσιωθώ στην μουσική του Ludovico Einaudi, ένα ωραίο βιβλίο, στα τσιγάρα μου και 423425452 παγωμένες μπύρες.

Κόσμος έμπαινε, κόσμος έβγαινε και εγω στην κοσμαρα μου. Κάποια στιγμή που αποφάσισα να κατέβω στον πλανήτη γη, και άρχισα να χαζέυω παρατήρησα στο τραπέζι μπροστά 2 άτομα, με τον έναν να μου τραβάει την προσοχή. Ο τύπος 50+, βλογιοκομμένος , με ένα απερίγραπτο ανοιχτό πουκάμισο και την τρίχα κάγκελο να κάνει την εμφάνιση της και αλυσίδες και σταυρούς στο λαιμό . Ο τύπος, όλο το σουλούπι και η εμφάνιση ήταν ένα κιτσαριό δεκαετίας 70-80, η εικόνα ενός παρακμιακού νταβατζή. Ο άλλος τύπος ένας νέος 30+ αρκετά γυμνασμένος αλλά νορμάλ τύπος.

Βγάζω τα ακουστικά από τα αυτιά και ακούω ότι μιλάνε Ελληνικά. Έχοντας βαρεθεί αρκετά, τους έπιασα την κουβέντα και έκατσα στο τραπέζι τους. Το μεγαλύτερο λάθος φίλοι μου, ένα λάθος που στην επιστροφή στο αεροδρόμιο του Cairo θα με έβαζε σε μπελάδες.

Ο νέος λοιπόν, μετά από χρόνια στις Ειδικές Δυνάμεις είχε συμμετάσχει σε αποστολές στο Κόσοβο και Ιράκ με το ΝΑΤΟ, και πλέον τα τελευταία 2 χρόνια εργαζόταν ως μισθοφόρος σε πλοία που έκαναν δρομολόγια στον κόλπο του Άντεν για την προστασία τους από τους Σομαλούς πειρατές. Βρισκόταν λοιπόν στο αεροδρόμιο για να πάρει την πτήση του για Ντουμπάι ώστε να επιβιβαστεί στο πλοίο.

Ο άλλος λοιπόν ο απερίγραπτος , ήταν όντως νταβατζής με επιχείρηση στην πλατεία Βικτωρίας, και κατέβαινε στην Αιθιοπία όπου ένας άλλος συμπατριώτης, του είχε την άκρη να του δώσει «πρώτη ύλη» ώστε να την φέρει πίσω μαζί του στην Αθήνα και στην επικερδή του επιχείρηση.

Έχω βρεθεί λοιπόν, και τολμώ να πω ότι στην αρχή απολάμβανα την συζήτηση, στην μέση μίας συζήτησης του ποιος την έχει μεγαλύτερη (γχου γχου γχου σε εμπειρίες μην πάει κάπου αλλού ο νους σας ) από τους 2 τους.

Ο νέος να λέει για τις διαδικασίες περιφράξεις του πλοίου και γενικά τις περιπολίες εντός πλοίου και τα διάφορα επεισόδια με Σομαλούς πειρατές που έχουν τύχει και ο άλλος να λέει εμπειρίες για ρίσκα που έχει πάρει να φέρει γυναίκες από το Πρώην Ανατολικό μπλοκ και Ν. Α. Ασία.

Η ώρα πέρασε και ο μισθοφόρος έφυγε για να μπει στην πτήση του και εγώ έμεινα πίσω με τον νταβατζή περιμένοντας ακόμα μια ώρα περίπου μέχρι να ανοίξει η πύλη. Ο φίλος μας να συνεχίζει να διηγείται εξωφρενικές ιστορίες για τα σχήματα που έχει κάνει στην ζωή του, πως είχε αδελφές, μάνες και κόρες κλπ κλπ στο μαγαζί, κινδύνους που έχει περάσει και να μου ξεδιπλώνει το όραμα να φέρει φρέσκες «γαζέλες» όπως τις χαρακτήρισε από την Αιθιοπία. Στην ερώτηση πως θα τις βγάλει από εκεί και θα τις φέρει στην Ελλάδα η απάντηση ήταν όλα είναι κανονισμένα.

Η ώρα περνούσε, ο τύπος να μου έχει γίνει τσιμπούρι, το Imodium δεν μπορούσε να περιορίσει την λογοδιάρροια του και το μυαλό μου να έχει γίνει χυλός. Βέβαια οφειλω να παραδεχτώ ότι ήταν γενναιόδωρος, με κάλεσε πολλές φορές να με «κεράσει» στην επιχείρηση του.

Η ώρα έφτασε και σηκωθήκαμε και πήγαμε παρέα προς την πύλη. Βέβαια αυτό ήταν το μεγάλο λάθος, γιατί όλες οι φωτογραφίες που κλήθηκα να απαντήσω 9 ήμερες μετά με δείχνανε μαζί να είμαστε στο μαγαζί και σε όλη την διαδρομή προς την πύλη. Εκείνη την ώρα όμως το μόνο που σκεφτόμουν εγώ ήταν να μπω στο αεροπλάνο να κάτσω στην θέση μου. Ευτυχώς ταξίδευα business και σίγουρα δεν θα μπορούσε να κάτσει δίπλα μου στο υπόλοιπο ταξίδι.

Μπήκαμε στο αεροπλάνο, το κεφάλι μου ηρέμισε και απόλαυσα μια όμορφη πτήση που σε κάποια σημεία ήταν και φαντασμαγορική με ένα τεράστιο σύννεφο που φωτίζονταν από τις αστραπές στο βάθος.

Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Addis, και στην έξοδο της φυσούνας πριν πάμε για την απόκτηση της βίζας, μας περιέμενε ένας υπάλληλος με ένα «πιστόλι» για να δει αν έχουμε πυρετό; Έμπολα; Εγκέφαλο; θα σας γελάσω.. Δεν ξέρω, δεν ρώτησα, έκατσα ένα λεπτό με το «πιστόλι» στο δόξα πατρί, πήγα πήρα την βίζα γρήγορα γρήγορα, πήρα την βαλίτσα μου και πήγα στο stand του Hilton για να ανακαλύψω ότι το ξενοδοχείο ενώ με είχε στην λίστα με την πτήση και την ώρα που θα έφτανα και είχα ζητήσει μεταφορά, δεν είχε στείλει αμάξι.

Μέχρι να έρθει το αυτοκίνητο, αποφάσισα να αφήσω την βαλίτσα στον άνθρωπο εκεί, και να βγω έξω από τις πύλες του αεροδρομίου να κάνω ένα τσιγάρο μετά από τόσες ώρες.

Ήμουν ο μόνος που είχε βγει για τσιγάρο εκεί, και ένας στρατιωτικός βγήκε μαζί μου όσο έκανα το τσιγάρο (κάτι που μου έκανε φοβερή θετική εντύπωση). Του προσέφερα τσιγάρο αλλά δεν δέχτηκε και όπως θα ανακάλυπτα στην συνέχεια ελάχιστοι καπνίζουν στην Αιθιοπία - οπότε απόλαυσα 2 τσιγάρα χαζεύοντας τον ουρανό με τον άνθρωπο από δίπλα να με περιμείνει υπομονετικά.

Το αυτοκίνητο ήρθε, η διαδρομή ήταν γρήγορη με τους δρόμους άδειους, παράλαβα το κλειδί για το δωμάτιο, κωδικούς για το wi-fi, τις απαραίτητες πληροφορίες και ανέβηκα για ένα ντους και να κοιμηθώ. Κάπως έτσι τέλειωσε η 1η ημέρα του ταξιδιού.

 

[orck]

Πολυ διαφορετικη αφηγηση για ταξιδιωτικη ιστορια
Περιμενω την συνεχεια

 

[KonstantinosAlyona]

Όχι ότι θέλω να σε πιέσω, αλλά βάλε αν θες μια μέρα άδεια από τη δουλειά, και δώσε μας στο πιάτο όλο το αστυνομικοκοινωνικό θρίλερ που πάει να ξεκινήσει...

 

[whoknows]

Πολυ διαφορετικη αφηγηση για ταξιδιωτικη ιστορια
Περιμενω την συνεχεια

Όχι ότι θέλω να σε πιέσω, αλλά βάλε αν θες μια μέρα άδεια από τη δουλειά, και δώσε μας στο πιάτο όλο το αστυνομικοκοινωνικό θρίλερ που πάει να ξεκινήσει...

ευχαριστω για ομορφα λογια παιδια, συντομα θα γραψω και την συνεχεια, γιατι αυτο το ταξιδι σε 9 ημερες ηρθαν ολες οι αναποδιες μαζι, απο νεαντερναλ local partner μεχρι τροφικη δηλητριαση μεχρι εγκαυμα στο χερι και επισκεψη σε νοσοκομειο στην Αφρικη. Θα εφταιγε το aerumna λογω του πως αναγκαστηκα να παω σε αυτο το ταξιδι. Αλλα περαν απο τις κακοτυχειες στο ταξιδι αυτο την Αιθιοπια την εβαλα στην καρδια μου. Θα ακολουθησουν και πολλες φωτογραφιες

 

[whoknows]

Μύηση στην Ιεροτελεστία του Καφέ (Ημέρα 2η)​

Φως ηλίου άρχισε να μπαίνει στο δωμάτιο και με ξύπνησε ευχάριστα. Παρ ‘όλο που είχα κοιμηθεί ελάχιστες ώρες σηκώθηκα από το κρεββάτι γεμάτος ενέργεια. Μετά από έναν αναζωογονητικό πρωινό ντους, βγήκα να απολαύσω την πρώτη θέα της ημέρας από την βεράντα του δωμάτιου.

Στην Αιθιοπία όλα γυρνάνε γύρω από τον Χριστιανισμό, και όχι αδίκως βέβαια βάση της ιστορίας τους. Ακόμα και το σχήμα της πισίνας μιλάει από μονο του...

Η Αιθιοπία φημίζεται για τη μοναδική της κουλτούρα, και δε θυμίζει σε τίποτα την υπόλοιπη Ανατολική Αφρική ούτε τη Βόρεια Αφρική ούτε κάτι άλλο. Αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Είναι η μόνη αφρικανική χώρα που ουσιαστικά δεν έχει αποικιοκρατηθεί ποτέ, με μόνη εξαίρεση τη σύντομη ιταλική κατοχή από το 1936 έως το 1941.

Αναφορές για την Αιθιοπία υπάρχουν σε έργα του Ομήρου και του Ησίοδου και η ονομασία "αιθίοψ" σημαίνει άνθρωπος με καμένη (ή ηλιοψημένη) όψη. Ο Ηρόδοτος χρησιμοποιεί τον όρο Αιθιοπία για να περιγράψει τις εκτάσεις νότια της Αιγύπτου, δηλαδή το σημερινό Σουδάν και την Αιθιοπία.

Αναφέρει δε ότι, στην αρχή οι Αιθίοπες ήταν νομάδες και σχεδόν σε ημιάγρια κατάσταση, ύστερα όμως ήρθαν σε επιμειξία με τους Αιγυπτίους, υιοθέτησαν τα Αιγυπτιακά ήθη και ως αποτέλεσμα εκπολιτίστηκαν. Κάποιος αρχαίος θρύλος αναφέρει ότι εκτός από τους Αιγυπτίους ήρθαν σε επιμειξία και με τους Εβραίους (έτσι ίσως εξηγείται και η θρησκευτική συνέχεια που θα δούμε παρακάτω).

Εκτός όμως από αυτούς τους λαούς σημαντική επίδραση είχε στους Αιθίοπες και ο ελληνικός πολιτισμός, που είχε φτάσει ως εκεί, όπως προκύπτει, από μελέτες επιγραφών και νομισμάτων, που βρέθηκαν σε αρχαιολογικές ανασκαφές. Αυτό το μαρτυράει και μια παράδοση στους Αβησσυνούς που σύμφωνα μ' αυτήν είχε πάει στη χώρα αυτή και ο Μέγας Αλέξανδρος.

Μετά την πτώση του Ντ'μτ τον τέταρτο αιώνα π.Χ., στο οροπέδιο κυριάρχησαν μικρότερα βασίλεια. Τον 1ο αιώνα μ.Χ., το βασίλειο του Αξούμ αναδύθηκε στη βόρεια Αιθιοπία. Σύμφωνα με το μεσαιωνικό βιβλίο του Αξούμ, η πρώτη πρωτεύουσα του βασιλείου, η Μαζαμπέρ, κτίστηκε από το Ιτίγιοπς, γιο του Κους. Το Αξούμ αργότερα θα επέκτεινε την κυριαρχία του στην Υεμένη, στην απέναντι πλευρά της Ερυθράς Θάλασσας . Ο Πέρσης θρησκευτικός ηγέτης Μάνης ανέφερε το Αξούμ ανάμεσα στις τέσσερις μεγάλες δυνάμεις της εποχής του (3ος αιώνας), μαζί με την Αρχαία Ρώμη, την Περσία και την Κίνα. ()

Ωστόσο η Αιθιοπία μια ιδιαίτερη σχέση με τον Χριστιανισμό. Σύμφωνα με τον μύθο, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της βασίλισσας της Αιθιοπίας Sheba στην Ιερουσαλήμ, ο Σολομώντας χρησιμοποίησε όλη του τη σοφία για να την πείσει να κοιμηθεί μαζί του. Όταν η βασίλισσα επέστρεψε στο βασίλειό της, έφερε στον κόσμο έναν γιό, τον οποίο ονόμασε Menelik. Όταν ο Menelik ενηλικιώθηκε έμαθε ποιος είναι ο πατέρας του και εντελώς ξαφνικά αποφάσισε να τον επισκεφθεί στην Ιερουσαλήμ. Ο Σολομώντας χάρηκε συναντώντας τον πρωτότοκο γιό του, ο οποίος είχε μια μυστηριώδη ομοιότητα με τον ίδιο. Ωστόσο, κατέστη αδύνατο να τον πείσει να παραμείνει στο Ισραήλ και να αναλάβει μελλοντικά τη διακυβέρνηση του βασιλείου. Ο αρχιερέας Zadok τον ανακήρυξε βασιλιά της Αιθιοπίας και ο Σολομώντας διέταξε τους αξιωματούχους του να στείλουν τους δικούς τους πρωτότοκους γιούς να συνοδέψουν τον βασιλιά -πλέον- Menelik στην Αιθιοπία και να παραμείνουν μαζί του ως συνοδεία. Ωστόσο, ο γιος του αρχιερέα του Ναού του Σολομώντα Azariah αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη χώρα αφήνοντας για πάντα πίσω την Κιβωτό της Διαθήκης. Έτσι, κατέστρωσε ένα σχέδιο: ο ίδιος και οι λοιποί γιοι των αξιωματούχων του βασιλιά πλήρωσαν έναν ξυλουργό για να κατασκευάσει ένα αντικείμενο, το οποίο να μοιάζει και να έχει τις ίδιες διαστάσεις με την Κιβωτό. Το βράδυ, πριν αναχωρήσει το καραβάνι του Menelik για την Αιθιοπία, ο Azariah εισήλθε κρυφά στο Άγιο των Αγίων του Ναού τού Σολομώντα και αντικατέστησε την Κιβωτό της Διαθήκης με το ομοίωμα το οποίο είχε κατασκευάσει ο ξυλουργός. Ο Menelik αναχώρησε για το βασίλειό του αγνοώντας ότι μετέφερε μαζί του το σπουδαιότερο ιερό αντικείμενο του αρχαίου Ισραήλ. Το πληροφορήθηκε μόλις το καραβάνι πέρασε τα σύνορα της Αιγύπτου και πίστεψε ότι, αφού ο Θεός είναι παρών μέσω της Κιβωτού, είναι πλέον οι εκλεκτοί του Θεού, οι συνεχιστές της ιστορίας του ισραηλιτικού λαού.

Οποια και εάν είναι η αληθεια παντως, 2 πραγματα ωστοσο είναι επισημα. Ότι Η Εκκλησία της Αιθιοπίας είναι η μόνη στον κόσμο που διατείνεται ότι κατέχει την κιβωτό της διαθήκης , στην Αξούμ και ότι η Αιθιοπία, θεωρείται πως είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο, μετά την Αρμενία, που υιοθέτησε το χριστιανισμό ως θρησκεία του κράτους.

Αποφάσισα να πάω για πρωινό στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, και μια εφημερίδα στην είσοδο του δωμάτιου μου έκανε ευχάριστη εντύπωση.

Ο καφές έχει την τιμητική της σε αυτήν την χώρα. Η ιστορία του καφέ ξεκίνησε στην Αιθιοπία, όπου η Coffea arabica μεγάλωνε ως θάμνος. Αρχικά ο καρπός χρησιμοποιείτο αυτούσιος από τους τοπικούς πληθυσμούς, που είτε τον μασούσαν είτε τον άλεθαν σε μικρούς σβόλους. Η παλαιότερη αξιόπιστη αναφορά στην κατανάλωση καφέ ή στην γνώση καφεόδεντρων εμφανίζεται στα μέσα του 15ου αιώνα, στα μοναστήρια των Σούφι της Υεμένης.

Σε μια γωνία στο ξενοδοχείο υπάρχει ένας χώρος για παραδοσιακό Αιθιοπιανό καφέ… Δεν μπορούσα προφανώς να τον προσπεράσω χωρίς να κάτσω να απολαύσω την όλη διαδικασία. Ένα γεγονός που μου έκανε φοβερή εντύπωση – χωρίς ωστόσο να μπορέσω και εγώ να ακολουθήσω – ήταν το γεγονός ότι οι ντόπιοι συνοδεύαν τον καφέ με …ποπ κορν…

Το Hilton, δεν ήταν επ’ ουδενι 5αστερο όπως ισχυριζόταν και χρέωνε. Το κτήριο εγκαινιάστηκε το 1969 από τον ίδιο τον Αυτοκράτορα Haile Selassie, τον τελευταίο αυτοκράτορα της Αιθιοπίας. Από τότε είχαν περάσει 46 χρόνια με αποτέλεσμα το κτήριο – όσο και εάν συντηρούνταν – να έχει φθορές και σε καμία περίπτωση να μην είναι 5αστερο.

Από την άλλη, το εστιατόριο του ξενοδοχείου είναι να από τα καλυτέρα της πόλης, με αποτέλεσμα Παρασκευή και Σάββατο βραδύ στο μπαρ του ξενοδοχείου να βρίσκει κάνεις γνωστές προσωπικότητες της Addis Ababa, και ακόμα και καθημερινές στο εστιατόριο να βρίσκει κανείς μέχρι και υπουργούς να γευματίζουν ή να δειπνούν.

Η Αιθιοπία είναι μια από της πιο φτωχές χώρες στον κόσμο με το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα να ανέρχεται στα 1800 δολάρια ετησίως.. δηλαδή 150 δολάρια μηνιαίως…όσο περίπου κόστιζαν 3 flat fee entrance στο μπουφέ του εστιατορίου ή ούτε καν μια νύχτα διαμονής.

Ένα ακραίο παράδειγμα, που ήταν γροθιά στο στομάχι ήταν για εμένα, όταν κάποια στιγμή μου φέρανε κάτι στο δωμάτιο και έδωσα κάποια χαρτονομίσματα των 10birr που στο σύνολο τους ήταν ένα φιλοδώρημα μικρό, κοντά κάπου στα 2 με 3 ευρώ. Ο άνθρωπος αυτός, πήγε να μου κάνει υπόκλιση. Ένας άνθρωπος σε ηλικία μεγαλύτερη από τον πατέρα μου. Αυτό το πράγμα ήταν ένα σοκ, μια δυνατή γροθιά, κάτι που σε βάζει σε πολλές σκέψεις.

Βγαίνοντας στην βεράντα για να κάνω ένα τσιγάρο σκεπτόμενος ακόμα αυτό το γεγονός το μάτι μου έπεσε στα πλαϊνά του ξενοδοχείου που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχα προσέξει.

Μπροστά μου είχα την πισίνα, στο βάθος κάποια ψηλά κτήρια – wanna be ουρανοξύστες – και στα αριστερά…παράγκες…

Η μέρα κύλησε ήρεμα, και σιγά σιγά έπρεπε να ετοιμαστώ για τις επόμενες ημέρες που ήταν γεμάτες με επαγγελματικές συναντήσεις και μια απίθανη συνάντηση με τον local partner, ο οποίος δεδομένου ότι έλειπε στο εξωτερικό έστειλε κάποιον να με πηγαινοφέρνει και να είναι μαζί μου…αυτό που δεν ήξερα ακόμα ήταν ότι οι Νεαντερταλ υπάρχουν ακόμα… ότι ζουν αναμεσά μας..

 

[Sassenach77]

οι ντόπιοι συνοδεύαν τον καφέ με …ποπ κορν…

To ποπ κόρν είχε και αλάτι;;;

 

[whoknows]

To ποπ κόρν είχε και αλάτι;;;

Πιθανολογω οτι δεν ειχε, αλλα καθως δεν δοκιμασα τι να σου πω...
Παντως αν εχεις ερωτησεις για τον καφε...εδω..ειδικος ...πρεπει να επινα περισσοτερο καφε απο οτι νερο

 

[whoknows]

Οι Νεαντερταλ υπάρχουν.. Ζουν Ανάμεσα μας​

Η επόμενη ημέρα ξεκίνησε γνωρίζοντας …νεαντερταλ… Ο άνθρωπος που είχε σταλθεί να με «προσέχει» και να με γυρνάει στις διάφορες συναντήσεις μου, δεν απείχε πολύ από τον τύπο που μόλις είχε βγει από την σπηλιά σε τρόπους. Αναμενόμενο; Δεν ξέρω αλλά σίγουρα δεν ήταν αυτό που περίμενα. Δεν έχω και πολλά να πω για τις επόμενες ημέρες που αφοσιώθηκα καθαρά στα επαγγελματικά μου ραντεβού πάρα μόνο να αναφερθώ σε 2 περιστατικά και να συνεχίσω με μια πρώτη φωτογραφική αναδρομή της Addis Ababa.

Η αιθιοπική κουζίνα είναι μοναδική! Βασίζεται στην ιντζέρα, ένα φύλλο ψωμιού που φτιάχνεται από τεφ και συνοδεύεται από κρέας (μερικές φορές ωμό!), φακές, ρεβίθια, πατάτες, λαχανικά ή σαλάτα.

Ο νεαντερταλ μου πρότεινε να μας πάει για φαγητό σε ένα μέρος «καλό» να ζήσουμε όλη την εμπειρία σε καθαρό Αιθιοπιανο φαγητό. Είχα πολλές δεύτερες σκέψεις αλλά είπα οκ ας το δούμε.

Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό οπτικά και πολύ θα ήθελα να έχω δοκιμάσει…αλλά όταν διαπίστωσα ότι το ιντζερα το πιάνανε με τα χέρια και βουτούσαν τα δάκτυλα μέσα στο φαγητό.. κάπου εκεί μου κόπηκε η όρεξη.. τουλάχιστον πρόλαβα να βγάλω φωτός από τους δίσκους σερβιρίσματος πριν ξεκινήσει το θέαμα των «νεαντρερταλ σε δράση»

Κάπως έτσι κυλήσανε οι ημέρες, με πολύ δουλειά και φωτογραφίες όσο περισσότερο μπορούσα και στα επόμενα ποστ, για να μην μακρηγορώ με καθαρά προσωπικές ιστορίες όπως τροφική δηλητηρίαση η έγκαυμα και επίσκεψη σε νοσοκομείο της Αιθιοπίας, θα συνεχίσω με φωτογραφίες και μια μίνι αναδρομή σε διάφορα σημεία ενδιαφέροντος.

 

[hydronetta]

Διαφωνώ πως δεν ενδιαφέρουν...πώς ήταν η εμπειρία στα αιθιοπικά νοσοκομεία