Αίγυπτος Περιήγηση στην αρχαια Αβησσυνία και προβλήματα στην χώρα των Φαραώ

[isabelle]

Από πού προερχόμαστε;​

Σε σχέση με την «υπερήλικη» Γη, θα μπορούσε κανείς να πει πως οι άνθρωποι βρισκόμαστε ακόμα σε... βρεφικό εξελικτικό στάδιο. Υπάρχουμε και κατοικούμε πάνω στον πλανήτη μόλις για μερικά εκατομμύρια χρόνια, την ώρα που το έδαφος που πατάμε συστάθηκε πριν από 4.5 δισεκατομμύρια έτη. Ο δε... σύγχρονος άνθρωπος είναι ουσιαστικά «νεογέννητος»

Και με αντίστοιχο μυαλό νεογέννητου δυστυχώς...

 

[whoknows]

Και με αντίστοιχο μυαλό νεογέννητου δυστυχώς...

δυστυχως

 

[whoknows]

Το ταξίδι συνεχίζεται ​

Γεμάτος σκέψεις αποχώρησα από το Εθνικό Μουσείο της Αιθιοπίας, και καθώς ήταν ακόμα σχετικά νωρίς είπα να περάσω μια βόλτα από το Merkato, το οποίο τις Κυριακές δέχεται τον μεγαλύτερο όγκο του κόσμου, και αποτελεί την μεγαλύτερη ανοιχτή αγορά της Αφρικής, με παραπάνω από 13χιλιαδες υπάλληλους και πάνω από 7 χιλιάδες "επιχειρήσεις" που λαμβάνουν μέρος σε αυτό. Στην αγορά αυτήν, όπως ευκολά μπορεί να φανταστεί κάποιος, μπορείς κυριολεκτικά να βρεις το οτιδήποτε. Αποτελεί δε ένα υπέροχο μέρος για να χάσεις από κινητό και πορτοφόλι, μέχρι φωτογραφική μηχανή.

Ωστόσο η ώρα για το Merkato είχε περάσει και το πέτυχα στο κλείσιμο, αν και είχε ακόμα αρκετά κόσμο.

Στο δρόμο συνεχίζοντας μετά το Merkato, βρίσκεται η περιοχή του Entoto, το οποίο αποτελεί το βουνό που δεσπόζει πάνω από την Addis Ababa, με υψόμετρο στα 3,200 μέτρα.

Η διαδρομή μέσα από την φύση ήταν απλά υπέροχη κατά το ηλιοβασίλεμα και η θερμοκρασία αισθητά χαμηλότερη από ότι στην πόλη. Εντυπωσιακά ήταν και τα ατέλειωτα δέντρα ευκάλυπτου που ο αυτοκράτορας Menelik αγόρασε από την Αυστραλία και φύτεψε στο βουνό αυτό.

Η κορυφή του Entoto, αποτελεί ένα ιερό μέρος όπου υπάρχουν πολλά μοναστήρια. Αναμεσά σε αυτά δεσπόζει η εκκλησία της “Entoto Maryam Church”. Η εκκλησία αυτή κατασκευάστηκε από τον Αυτοκράτορα και την σύζυγό του, και εκεί φυλάγεται το στέμμα του τελευταίου Αυτοκράτορα Menelik καθώς και αρχαίες εκδόσεις της Βίβλου. Δυστυχώς η πρόσβαση στο εσωτερικό της εκκλησίας επιτρέπεται μόνο την Κυριακή κατά την διάρκεια της λειτουργίας, αλλά ακόμα και τότε οι «τουρίστες» δεν είναι ευπρόσδεκτοι.

Λίγο παρακάτω, βρίσκεται το διάσημο «Entoto Panoramic Viewpoint” όπου κανείς μπορεί να θαυμάσει την Addis Ababa από ψηλά. Ο συνδυασμός της φύσης, της πόλης κάτω στο βάθος καθώς και του ηλιοβασιλέματος δημιουργούσε ένα φανταστικό θέαμα.

Στην κορυφή πέρα από μοναστήρια βρίσκει κανείς και παράγκες ανθρώπων που διαμένουν σε αυτές, όπως και ανθρώπους που προσπαθούν να μαζέψουν νερό από δημοσιές βρύσες καθώς παροχή νερού στις «παράγκες» δεν υπάρχει.

Λίγο παραδίπλα από μια εκκλησία βγήκε ένας «Παππάς» που ο κόστος των σταυρών και αμφίων που κουβαλούσε θα μπορούσε άνετα να προσφέρει καλύτερη διαβίωση σε όλους αυτούς τους ανθρώπους εκεί.. να εκπληρώσει δηλαδή τον ουσιαστικό ρολό/λόγω ύπαρξης της σαν θρησκεία… αγάπης, αλληλεγγύης κλπ κλπ…αλλά εν τελεί όχι μόνο «Ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι», αλλά φαίνεται να παίρνει από αυτόν τον κόσμο και τον χιτώνα που δεν διαθέτει…

Με αυτές τις σκέψεις πήρα το μονοπάτι τις επιστροφής στις «Δυτικές ανέσεις» μου καθώς και να ετοιμαστώ καθώς η επόμενη ημέρα ήταν η μέρα αναχώρησης μου από την πρωτεύουσα της Αρχαίας Αβησσυνίας.

 

[whoknows]

Ύστερα από ένα χρόνο και πάλι εδώ..​

Η επόμενη, και τελευταία ημέρα στην χώρα της Αρχαίας Αβησσυνίας ξεκίνησε χαλαρά με μερικές όμορφες βόλτες πέριξ του ξενοδοχείου και τον απαραίτητο καφέ (Αιθιοπία και να μην πιείς καφέ γίνεται; Δεν γίνεται) ώστε να ξυπνήσω και να βγω για τα ψώνια που ήθελα να κάνω καθώς και ένα τελευταίο tour στην πόλη.

Η ώρα του πρωινού πέρασε γρήγορα και σύντομα βγήκα από το ξενοδοχείο έτοιμος για μια τελευταία μικρή τζούρα εικόνων, ήχων και μυρωδιών.

Η πόλη είχε ξεκινήσει όπως κάθε μέρα να κινείται στους ρυθμούς της. Η διάψευση των ψευδαισθήσεων του πόσο εύκολη είναι η ζωή – εκ του ασφαλούς – για τον Δυτικό πολίτη, είχε δώσει την θέση της στην σκληρή πραγματικότητα, που είναι ικανή να σου ρίξει μια γροθιά στο στομάχι και κυριολεκτικά να σε διαλύσει.

Ο βασικός τρόπος μεταφοράς για τους ντόπιους είναι τα βανάκια, που βρίσκονται σε διαφορά σημεία και σχηματίζουν ουρά, όπου ο κόσμος περιμένει μέχρι να γεμίσουν ώστε να ξεκινήσουν για τον προορισμό τους.

Μετά από την απαραίτητη στάση σε διάφορες αγορές για ανεύρεση αναμνηστικών και ιδιαίτερων ξύλινων γλυπτών, είχε σειρά η αγορά καφέ.

Για όσους είναι λάτρεις του καφέ, θα γνωρίζουν ότι ο καφές της Αιθιοπίας θεωρείται από τους καλυτέρους στο κόσμο, εξού και μια από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις είναι η καλλιέργεια καθώς και η εξαγωγή καφέ. Μια από τις μεγαλύτερες και καλύτερες εταιρίες παραγωγής και εξαγωγής (εισηγμένη και σε χρηματιστήριο παρακαλώ και εξαγωγές σε κεντρική Ευρώπη και Σκανδιναβία) είναι η Tomoca.

Ε ήταν αμαρτία αφού ήμουν εκεί να μην πήγαινα μια βόλτα από το κεντρικό τους κατάστημα να προμηθευτώ καφέ.

Πριν καν μπεις μέσα, άρωμα καφέ σε κατακλύζει. Το μαγαζί είναι παράδοξος μικρό, σαν αντικερί, χωρίς καρέκλες και τραπέζια. Ομοιο με Ιταλικο στυλ, μπορεις να πιείς το καφέ σου όρθιος δίπλα στην μπάρα. Πήρα καφέ με τον παραδοσιακό τρόπο που το φτιάχνουν στην Αιθιοπία, και ήταν ίσως μια από τις καλύτερες κούπες καφέ που έχω πιει ποτέ.

Μπορούσα όμως να φύγω με άδεια χέρια;

Φυσικά και όχι..

Τι εννοείτε ότι το όριο εξαγωγής είναι 3 κιλά;

Ε και;

Προμηθεύτηκα περίπου 13 κιλά σε πακέτα των 250 ή 500 gr και έφυγα περιχαρής να φτιάξω την βαλίτσα μου.

Γύρισα στο δωμάτιο, έφτιαξα την βαλίτσα και κάθισα στην βεράντα με μια ακόμα κούπα καφέ αγναντεύοντας την πόλη που είχε αρχίσει να σουρουπώνει.

Άφησα την κούπα στο τραπέζι, πήρα την βαλίτσα και ξεκίνησα να φεύγω για το αεροδρόμιο όπου στην επιστροφή θα παιζόταν το δράμα του έργου.

Τα πόδια βυθιζόταν στην μοκέτα του διάδρομου, και κάπου στο βάθος άκουσα τον ήχο της πόρτας του δωμάτιου να κλείνει.

 

[evaT]

Πιστεύω σκηνοθετικά άνετα τσιμπάς υποψηφιότητα για όσκαρ κ μάλιστα παίζεις σε κάμποσες κατηγορίες...εξαιρετικό κοντράστ μεταξύ αφηγηματικής περιγραφής και δράματος! Προσωπικά τα ψυχολογικά θρίλερ είναι το φόρτε μου, έτσι ενθουσιάστηκα με τα σφηνάκια αγωνίας που μας προσέφερες και αναμένω το σήκουελ μαζί με την κορύφωσή τους!

 

[whoknows]

σε ευχαριστω.
δεσμευομαι οτι εντος 2020 θα τελειωσει αυτο και οι 2 αλλες που εχω ξεκινησει