Περιεχόμενα
Ημέρα τρίτη:
Και ήρθε η μέρα που περιμέναμε σαν τρελές!!Disneyland!Ξυπνήσαμε και ετοιμαστήκαμε πολύ γρήγορα.Πήραμε το rer και μετά από μία απόσταση περίπου 40 λεπτών, βρισκόμασταν στη disneyland! Οι ουρές στην είσοδο δεν ήταν μεγάλες.Η μέρα(Δευτέρα) βέβαια, που επιλέξαμε να πάμε, ήταν μελετημένη για αυτό ακριβώς το σκοπό.Να αποφύγουμε τις κουραστικές ουρές.Είχαμε πάρει και εισιτήρια από το ίντερνετ(58 ευρω) και κατευθείαν κινηθήκαμε προς τα στούντιο..Όλα ήταν τόσο όμορφα, που τα σκέφτομαι τώρα, και ακόμα χαμογελάω! Είχαμε πάρει και μία ιδέα, μέσα από το διαδίκτυο,για το που θα μπαίναμε, ώστε να μη τρώμε άσκοπα χρόνο στο να σκεφτόμαστε τέτοια θέματα. Έτσι κατευθυνθήκαμε αμέσως στο τρενάκι που μας κάνει βόλτα στα στούντιο. Μόλις ανεβήκαμε στο τρένο, μας έβαλαν να κάτσουμε στην άκρη- άκρη, πράγμα που ισώς να έκανε κάποιους που δε γνώριζαν τι έπαιζε, να χαρούν,μιας και θα είχαν καλύτερη ορατότητα. Εμείς όμως ξέραμε ότι θα τρώγαμε πολύ νερό. Έτσι κ έγινε. Κατά τη διάρκεια της βόλτας μας με το τρένο, σε κάποιο σημείο που παρακολουθείς τα στούντιο που γίνονται γυρίσματα, εκεί που δεν το περιμένεις ,έρχεται μεγάλη ποσότητα νερού και πέφτει με ορμή πάνω σου, σαν πλημμύρα και το τρένο δώστου να κουνιέται σαν τρελό. Ήταν μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ, πρώτον γιατί ήταν κάτι που δεν είχα ξαναζήσει και δεύτερον γιατί το νέρο είχε φτάσει μέχρι και μέσα από το παντελόνι! Μόλις τελείωσε η βόλτα μας, πήγαμε να βρούμε το γνωστό σε όλους Νέμο.Υποτίθεται το είχαμε ψάξει κιόλας και το θεωρούσαμε light. Έλα όμως που πιαστήκαμε αδιάβαστες.Πριν μπούμε μέσα στο χελωνάκι που θα μας μετέφερε αργά σε μία σπηλιά, ώστε να γνωρίσουμε το νέμο τρισδιάστατο, βλέπω κάτι κυρίες να βγαίνουν λίγο ταραγμένες..Λέω ''έχει πλάκα''...Πράγματι μπαίνουμε στο χελωνάκι, και από εκεί ξεκινάει η καταστροφή. Ο νέμο αποδεικνύεται roller coaster.
Φώτα σβηστά και το μοναδικό πράγμα που έβλεπες ήταν ράγες μπερδεμένες..Από δίπλα, η κολλητή μου να φωνάζει''θα κλάψω'' και εγώ να λέω ''θα φτάσουμε ζωντανές ή έτσι όπως πηγαινοέρχεται αυτό θα μας ρίξει πουθενά''.. Μόλις βγήκαμε από το τέρας ζωντανές, κατευθυνόμαστε προς το armageddon, που αποδεικνύεται μουφιά. Σε υποδέχεται μία κοπελίτσα, η οποία σε προετοιμάζει πως θα ζήσεις μία εμπειρία απίστευτη..καμία σχέση θα έλεγα.Τζάμπα χρόνος. Τέλος πριν φύγουμε από τα στούντιο, περάσαμε και από το hollywood terror tower. Μοναδική εμπειρία, αλλά σίγουρα δεν την προτείνουμε σε άτομα που φοβούνται το ύψος και έχουν προβλήματα καρδιάς.Σοβαρά μιλάω!Στη συνέχεια πήραμε το δρόμο για το πάρκο!! Το πάρκο μόνο που το βλέπεις, ανοίγει η ψυχή σου.Χρώματα παντού, κόσμος γεμάτος θετική ενέργεια και φυσικά ο Μίκυ και η παρέα του. Στην είσοδο υπάρχει ένας μεγάλος δρόμος, που στα δεξιά και αριστερά του, θα δεις πολλά μικρά μαγαζάκια για να αγοράσεις αναμνηστικά αλλά και να κάτσεις να φας κάτι, σε αρκετά καλές τιμές(το φαγητό, όχι τα αναμνηστικά)!Αφού είδαμε και μία μίνι παρέλαση, με τον τσιπ και ντέιλ να χορεύουν παρέα με τη νταίζη, πήραμε το δρόμο για τη frontierland.Εκεί πήγαμε στο στοιχειωμένο σπίτι. Μία βόλτα αρκετά χαλαρή, πάνω σε αναπαυτικές καρέκλες, βλέποντας πως είναι μέσα το σπίτι.Δε θα έλεγα ότι ήταν και ιδιαίτερα τρομακτικό, αλλά σίγουρα βλέπεις πράγματα πολύ ξεχωριστά. Τρέχοντας, φτάσαμε στη fantasyland και η πρώτη μας στάση έγινε στο λαβύρινθο της Αλίκης.Της γνωστής ξέρετε...Γελάσαμε τόσο πολύ, όταν πραγματικά χαθήκαμε μέσα σε αυτόν, και εκεί που περπατάς ακούς διάφορους ήχους που σε τρομάζουν, όπως και νερά να σε βρέχουν από τα δεξιά και αριστερά, στιγμές που δεν το περιμένεις. Αφού βρήκαμε την έξοδο, έχοντας βγει και φωτογραφίες, μιας και το μέρος ενδείκνυται για αυτό, πήγαμε να βρούμε τον Πίτερ Παν και να κάνουμε βόλτα μαζί του.Θεωρώ πως εκεί ήταν η μεγαλύτερη ουρά που είχαμε συναντήσει ως τότε.Περιμέναμε τουλάχιστον 40 λεπτά, και όταν πια μπήκαμε μέσα, ενώ ήταν πανέμορφα, η διάρκεια ήταν πάρα πολύ μικρή.Αναρωτιέμαι αν κράτησε πέντε λεπτά..
Πιστεύω πως η αναμονή δεν άξιζε..Παρ΄όλα αυτά ας κρατήσουμε τα θετικά της υπόθεσης και ας προχωρήσουμε στο κάστρο της ωραίας κοιμωμένης.Ο κοσμός βέβαια αν παρατηρούσε κανείς, θα έβλεπε ότι είχε πάρει τη θέση του στα πεζοδρόμια με σκοπό να απολαύσει τη μεγάλη παρέλαση.Έτσι μπήκαμε βιαστικά στο κάστρο, και αφού είδαμε αρκετές μαγικές λεπτομέρειες μέσα σε αυτό, τρέξαμε, για άλλη μία φορά, για να βρούμε και εμείς , κάποιο βολικό σημείο, ώστε να δούμε την παρέλαση! Τελικά το σημείο που κάτσαμε, ίσως ήταν από τα ωραιότερα σημεία του δρόμου, μιας και όλη η παρέλαση και όλες οι τσαχπινιές που εκάναν οι ήρωες της disney, διαδραματίζονταν μπροστά μας.Την παρέλαση αξίζει να τη δείτε.Είναι το κερασάκι στην τούρτα, μιας μαγικής μέρας!!Φεύγεις με άλλη διάθεση, και είσαι σίγουρος, ότι θα ξαναγυρίσεις κάποια στιγμή σε αυτό το μέρος. Περιττό να σας πω, πως μέσα στο τρένο του γυρισμού, τα παιδιά που ήταν με τους γονείς τους, ήταν τέζα.Κοιμόντουσαν όρθια..και μη νομίζετε, και εμείς μία από τα ίδια, χωρίς καμία διαφορά. Ειλικρινά, ήταν μία μέρα που θα μου μείνει αξέχαστη.Αφού γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, και ξεκουραστήκαμε λίγο, αποφασίσαμε να πάρουμε φαγητό στο χέρι, και να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των Γάλλων.Πήγαμε στις όχθες του Σηκουάνα, και αφού φάγαμε και ήπιαμε, βλέποντας παρέες να διασκεδάζουν και πλοιάρια ,να περνάνε από διπλά μας γεμάτα κόσμο να μας χαιρετάει, καληνυχτίσαμε το Παρίσι και πήγαμε για ύπνο..
Και ήρθε η μέρα που περιμέναμε σαν τρελές!!Disneyland!Ξυπνήσαμε και ετοιμαστήκαμε πολύ γρήγορα.Πήραμε το rer και μετά από μία απόσταση περίπου 40 λεπτών, βρισκόμασταν στη disneyland! Οι ουρές στην είσοδο δεν ήταν μεγάλες.Η μέρα(Δευτέρα) βέβαια, που επιλέξαμε να πάμε, ήταν μελετημένη για αυτό ακριβώς το σκοπό.Να αποφύγουμε τις κουραστικές ουρές.Είχαμε πάρει και εισιτήρια από το ίντερνετ(58 ευρω) και κατευθείαν κινηθήκαμε προς τα στούντιο..Όλα ήταν τόσο όμορφα, που τα σκέφτομαι τώρα, και ακόμα χαμογελάω! Είχαμε πάρει και μία ιδέα, μέσα από το διαδίκτυο,για το που θα μπαίναμε, ώστε να μη τρώμε άσκοπα χρόνο στο να σκεφτόμαστε τέτοια θέματα. Έτσι κατευθυνθήκαμε αμέσως στο τρενάκι που μας κάνει βόλτα στα στούντιο. Μόλις ανεβήκαμε στο τρένο, μας έβαλαν να κάτσουμε στην άκρη- άκρη, πράγμα που ισώς να έκανε κάποιους που δε γνώριζαν τι έπαιζε, να χαρούν,μιας και θα είχαν καλύτερη ορατότητα. Εμείς όμως ξέραμε ότι θα τρώγαμε πολύ νερό. Έτσι κ έγινε. Κατά τη διάρκεια της βόλτας μας με το τρένο, σε κάποιο σημείο που παρακολουθείς τα στούντιο που γίνονται γυρίσματα, εκεί που δεν το περιμένεις ,έρχεται μεγάλη ποσότητα νερού και πέφτει με ορμή πάνω σου, σαν πλημμύρα και το τρένο δώστου να κουνιέται σαν τρελό. Ήταν μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ, πρώτον γιατί ήταν κάτι που δεν είχα ξαναζήσει και δεύτερον γιατί το νέρο είχε φτάσει μέχρι και μέσα από το παντελόνι! Μόλις τελείωσε η βόλτα μας, πήγαμε να βρούμε το γνωστό σε όλους Νέμο.Υποτίθεται το είχαμε ψάξει κιόλας και το θεωρούσαμε light. Έλα όμως που πιαστήκαμε αδιάβαστες.Πριν μπούμε μέσα στο χελωνάκι που θα μας μετέφερε αργά σε μία σπηλιά, ώστε να γνωρίσουμε το νέμο τρισδιάστατο, βλέπω κάτι κυρίες να βγαίνουν λίγο ταραγμένες..Λέω ''έχει πλάκα''...Πράγματι μπαίνουμε στο χελωνάκι, και από εκεί ξεκινάει η καταστροφή. Ο νέμο αποδεικνύεται roller coaster.
Φώτα σβηστά και το μοναδικό πράγμα που έβλεπες ήταν ράγες μπερδεμένες..Από δίπλα, η κολλητή μου να φωνάζει''θα κλάψω'' και εγώ να λέω ''θα φτάσουμε ζωντανές ή έτσι όπως πηγαινοέρχεται αυτό θα μας ρίξει πουθενά''.. Μόλις βγήκαμε από το τέρας ζωντανές, κατευθυνόμαστε προς το armageddon, που αποδεικνύεται μουφιά. Σε υποδέχεται μία κοπελίτσα, η οποία σε προετοιμάζει πως θα ζήσεις μία εμπειρία απίστευτη..καμία σχέση θα έλεγα.Τζάμπα χρόνος. Τέλος πριν φύγουμε από τα στούντιο, περάσαμε και από το hollywood terror tower. Μοναδική εμπειρία, αλλά σίγουρα δεν την προτείνουμε σε άτομα που φοβούνται το ύψος και έχουν προβλήματα καρδιάς.Σοβαρά μιλάω!Στη συνέχεια πήραμε το δρόμο για το πάρκο!! Το πάρκο μόνο που το βλέπεις, ανοίγει η ψυχή σου.Χρώματα παντού, κόσμος γεμάτος θετική ενέργεια και φυσικά ο Μίκυ και η παρέα του. Στην είσοδο υπάρχει ένας μεγάλος δρόμος, που στα δεξιά και αριστερά του, θα δεις πολλά μικρά μαγαζάκια για να αγοράσεις αναμνηστικά αλλά και να κάτσεις να φας κάτι, σε αρκετά καλές τιμές(το φαγητό, όχι τα αναμνηστικά)!Αφού είδαμε και μία μίνι παρέλαση, με τον τσιπ και ντέιλ να χορεύουν παρέα με τη νταίζη, πήραμε το δρόμο για τη frontierland.Εκεί πήγαμε στο στοιχειωμένο σπίτι. Μία βόλτα αρκετά χαλαρή, πάνω σε αναπαυτικές καρέκλες, βλέποντας πως είναι μέσα το σπίτι.Δε θα έλεγα ότι ήταν και ιδιαίτερα τρομακτικό, αλλά σίγουρα βλέπεις πράγματα πολύ ξεχωριστά. Τρέχοντας, φτάσαμε στη fantasyland και η πρώτη μας στάση έγινε στο λαβύρινθο της Αλίκης.Της γνωστής ξέρετε...Γελάσαμε τόσο πολύ, όταν πραγματικά χαθήκαμε μέσα σε αυτόν, και εκεί που περπατάς ακούς διάφορους ήχους που σε τρομάζουν, όπως και νερά να σε βρέχουν από τα δεξιά και αριστερά, στιγμές που δεν το περιμένεις. Αφού βρήκαμε την έξοδο, έχοντας βγει και φωτογραφίες, μιας και το μέρος ενδείκνυται για αυτό, πήγαμε να βρούμε τον Πίτερ Παν και να κάνουμε βόλτα μαζί του.Θεωρώ πως εκεί ήταν η μεγαλύτερη ουρά που είχαμε συναντήσει ως τότε.Περιμέναμε τουλάχιστον 40 λεπτά, και όταν πια μπήκαμε μέσα, ενώ ήταν πανέμορφα, η διάρκεια ήταν πάρα πολύ μικρή.Αναρωτιέμαι αν κράτησε πέντε λεπτά..
Πιστεύω πως η αναμονή δεν άξιζε..Παρ΄όλα αυτά ας κρατήσουμε τα θετικά της υπόθεσης και ας προχωρήσουμε στο κάστρο της ωραίας κοιμωμένης.Ο κοσμός βέβαια αν παρατηρούσε κανείς, θα έβλεπε ότι είχε πάρει τη θέση του στα πεζοδρόμια με σκοπό να απολαύσει τη μεγάλη παρέλαση.Έτσι μπήκαμε βιαστικά στο κάστρο, και αφού είδαμε αρκετές μαγικές λεπτομέρειες μέσα σε αυτό, τρέξαμε, για άλλη μία φορά, για να βρούμε και εμείς , κάποιο βολικό σημείο, ώστε να δούμε την παρέλαση! Τελικά το σημείο που κάτσαμε, ίσως ήταν από τα ωραιότερα σημεία του δρόμου, μιας και όλη η παρέλαση και όλες οι τσαχπινιές που εκάναν οι ήρωες της disney, διαδραματίζονταν μπροστά μας.Την παρέλαση αξίζει να τη δείτε.Είναι το κερασάκι στην τούρτα, μιας μαγικής μέρας!!Φεύγεις με άλλη διάθεση, και είσαι σίγουρος, ότι θα ξαναγυρίσεις κάποια στιγμή σε αυτό το μέρος. Περιττό να σας πω, πως μέσα στο τρένο του γυρισμού, τα παιδιά που ήταν με τους γονείς τους, ήταν τέζα.Κοιμόντουσαν όρθια..και μη νομίζετε, και εμείς μία από τα ίδια, χωρίς καμία διαφορά. Ειλικρινά, ήταν μία μέρα που θα μου μείνει αξέχαστη.Αφού γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, και ξεκουραστήκαμε λίγο, αποφασίσαμε να πάρουμε φαγητό στο χέρι, και να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των Γάλλων.Πήγαμε στις όχθες του Σηκουάνα, και αφού φάγαμε και ήπιαμε, βλέποντας παρέες να διασκεδάζουν και πλοιάρια ,να περνάνε από διπλά μας γεμάτα κόσμο να μας χαιρετάει, καληνυχτίσαμε το Παρίσι και πήγαμε για ύπνο..
Attachments
Last edited by a moderator:
