Γαλλία Παρίσι...σαν όνειρο!!

[mariw22]

Γεια σε όλους..Επιστρέψαμε και εμείς από το Παρίσι, και η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να πιστέψω, πως έγιναν όλα, τόσο γρήγορα.Τελικά ισχύει, το ότι τα όμορφα τελειώνουν γρήγορα.Το καλό όμως είναι,ότι έχουμε τις αναμνήσεις, να μας κάνουν παρέα, μέχρι το επόμενο ταξίδι μας! Ας ξεκινήσω λοιπόν λέγοντας πως αυτό το ταξίδι το κερδίσαμε με την κολλητή μου, μέσα από ένα διαγωνισμό(όλα πληρωμένα).Συνεπώς ξεκινήσαμε από την Ελλάδα με ένα μικρό άγχος, μη δε βρούμε εισιτήρια στο αεροδρόμιο να μας περιμένουν όπως και ξενοδοχείο..Παρ'όλο το άγχος, ταξιδέψαμε κανονικότατα 5 παρά τέταρτο τα ξημερώματα για Ζυρίχη και από εκεί στις 9 το πρωί βρισκόμασταν στο πανέμορφο Παρίσι.Μετά τη μεγάλη ταλαιπωρία, του να καταφέρουμε να βγούμε από το αεροδρόμιο charles de gaulle, το όποιο είναι τεράστιο και αχανές, να βγάλουμε την κάρτα visite για να γίνουν εύκολα οι μετακινήσεις μας(στην τιμή των 51 ευρώ),βρήκαμε το rer.

Προφανώς η τύχη μας είχε αρχίσει να αποχωρεί, μιας και το τρένο,σταματούσε κάθε λίγο και λιγάκι, για αρκετή ώρα, δίνοντας ίσως προτεραιότητα σε άλλα τρένα που κινούνταν προς το αεροδρόμιο, πράγμα που μας έκανε να χάσουμε την υπομονή μας.Η κατάσταση δυστυχώς ή ευτυχώς, συνεχίστηκε με αυτό τον τρόπο, μέχρι και το ξενοδοχείο(clarion opera pavillon), όπου μας πληροφόρησαν πως λόγω κάποιου προβλήματος έπρεπε να πάμε σε κάποιο άλλο ξενοδοχείο που μας είχαν κλείσει, πληρώνοντάς μας τα μεταφορικά με ταξί.Έτσι κ έγινε.Πήγαμε λοιπόν σε ένα ξενοδοχείο,της αλυσίδας best western στην οδό ferdinand, αν τη γράφω σωστά, δίπλα στην αψίδα του Θριάμβου.Είχε πάει ήδη μία το μεσημέρι, με όλα αυτά και αποφασίσαμε ως ξενυχτισμένες, να πέσουμε να κοιμηθούμε λίγες ώρες για να ξεκουραστούμε και να καταφέρουμε να ξεκινήσουμε την εξερεύνηση! Μετά από 3 ώρες, κάναμε την αρχή της γνωριμίας μας με το παρίσι.Φυσικά, μιας και η αψίδα του θριάμβου βρισκόταν πέντε βήματα από το ξενοδοχείο μας, ξεκινήσαμε από εκεί.

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στη γνωστή σε όλους sans elysse, βλέποντας βιτρίνες μαγαζιών που νιώθεις περίεργα ακόμη και όταν περνάς από έξω.Luis vuitton, yves saint laurent και πολλά ακόμη.Όπως και γνωστά καμπαρέ σαν το Lido, στα οποία μπορείς εύκολα να βγεις φωτογραφίες σε μία μικρή είσοδο που έχουν.Τώρα κατά πόσο μπορείς να μπεις και μέσα, για διασκέδαση, αυτό έχει σχέση με την τσέπη του καθενός.Εμείς μια φορά συνεχίσαμε την πορεία μας,για να φτάσουμε στο πύργο του eiffel!!Αρχίσαμε να περπατάμε, με μεγάλη λαχτάρα, μέχρι να δούμε το Σηκουάνα και ακριβώς από πίσω του φαινόταν πανέμορφος, ο πύργος που τόσο θέλαμε να δούμε!!Διασχίσαμε κάποια στενάκια και τον βρήκαμε!Το συναίσθημα ήταν μοναδικό.Γενικά εμείς εκείνη την ώρα δεν πιστεύαμε ότι βρισκόμαστε εκεί.Λες''δεν το ζω αυτό''.Αφού κάτσαμε από κάτω του, χαζέψαμε και φυσικά βγήκαμε τις καθιερωμένες φωτογραφίες,αποφασίσαμε να πάμε να φάμε σε κάποιο μαγαζί, που είχαμε προσέξει,ψάχνοντας τον πύργο. Έτσι κάτσαμε στο μπιστρό George V στην οδό George V. Αφού τσιμπήσαμε κάτι, υπό τους ήχους ενός περαστικού μουσικού που κρατούσε ένα ακορντεόν και έπαιζε το la vie en rose, τρέξαμε στις όχθες του σηκουάνα για να μπούμε σε ένα ποταμόπλοιο της Bateaux Parisiens, και να κάνουμε βραδινή βόλτα στο ποτάμι.Το εισιτήριο που πληρώσαμε, μιας και είχαμε έκπτωση λόγω της visite, ήταν 8 ευρώ. Αφού η βόλτα μας κράτησε μία ώρα, πήραμε το δρόμο του γυρισμού για το ξενοδοχείο, για να ξεκουραστούμε για την επόμενη μέρα...

 

• 1
• 2
• 3
• 5
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[vayita]

Έτσι ακριβως έγιναν, αληθεια λεει!!! Ημουν και εγω εκει! χεχεχε! Άντε περιμενω να ανεβασεις και τις υπόλοιπες μέρες!!!!

 

[mariw22]

να κάνω μία διόρθωση:champs elysees...............

 

[mel]

Περιμένω τη συνέχεια!

 

[thalia 35]

Καλώς ήρθατε κορίτσια.

 

[vpg]

Καλώς ήρθατε, καλή προσαρμογή και περιμένουμε τη συνέχεια!

 

[evagelina]

έχω γίνει το ανέκδοτο της οικογένειας..έχω πάρει μέρος σε όλους του διαγωνισμούς που κληρώνουν ταξίδια..είτε μαζεύεις χαρτάκια από σοκολάτες είτε απαντάς σ ερωτήσεις κινητής τηλεφωνίας είτε γράφοντας περί ανέμων και υδάτων!!το μόνο που κέρδισα ήταν ένα βιβλίο για το Πήλιο!!!!όλα τα ταξίδια μου τα πλήρωσα μέχρι Cent την ίδια στιγμή που ο αδερφός μου έχει κερδίσει από διαγωνισμό της δουλειάς του 2 εβδομάδες όλα πληρωμένα στον Άγιο Δομίνικο και 1 εβδομάδα σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας!!εσείς ρε κορίτσια που το κερδίσατε το Παρισάκι???

 

[vayita]

έχω γίνει το ανέκδοτο της οικογένειας..έχω πάρει μέρος σε όλους του διαγωνισμούς που κληρώνουν ταξίδια..είτε μαζεύεις χαρτάκια από σοκολάτες είτε απαντάς σ ερωτήσεις κινητής τηλεφωνίας είτε γράφοντας περί ανέμων και υδάτων!!το μόνο που κέρδισα ήταν ένα βιβλίο για το Πήλιο!!!!όλα τα ταξίδια μου τα πλήρωσα μέχρι Cent την ίδια στιγμή που ο αδερφός μου έχει κερδίσει από διαγωνισμό της δουλειάς του 2 εβδομάδες όλα πληρωμένα στον Άγιο Δομίνικο και 1 εβδομάδα σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας!!εσείς ρε κορίτσια που το κερδίσατε το Παρισάκι???

Γνωστή εφημερίδα έκανε διαγωνισμο φωτογραφίας και συμμετείχαμε και κερδίσαμε!!!! Τρελή χαράααα!!!! Όνειρο ζωής ήταν το Παρίσι!!!!

 

[mariw22]

Δεύτερη μέρα:

Ξύπνημα στις 8:30 με μεγάλη δυσκολία.Αφού φάγαμε ένα πλούσιο πρωινό στο ξενοδοχείο, πήραμε το δρόμο για το Λόυβρο.Η μέρα ήταν βροχερή αλλά η ψυχολογία μας πολύ ανεβασμένη..μα πως να μην είναι??Είμαστε στο Παρίσι!!Φτάνουμε πολύ γρήγορα στο μουσείο,και περιμένουμε σε μία αρκετά μεγάλη ουρά, η οποία όμως δε μας καθυστέρησε ιδιαίτερα.Μπαίνουμε στο μουσείο και δε χρειάζεται να πληρώσουμε είσοδο,μιας και είμαστε κάτω των 26!Κόσμοςςςςςςςς!!!Χαμός,όχι αστεία..Τώρα θα πω κάτι, που δε θα ήθελα να παρεξηγήσετε..Που λέτε, για να γυρίσεις το Λούβρο,θέλει τουλάχιστον μία μέρα, μη πω και δύο..εμείς όμως θέλαμε να δούμε τόσα πολλά και έξω από το Λούβρο, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να κρατήσει η επίσκεψή μας σε αυτό, περίπου δύο ώρες.Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον,καλά να είμαστε, να καταφέρουμε να του δώσουμε την προσοχή που του αξίζει.Αφού βγήκαμε από το μουσείο, και μιας και έβρεχε τρελά, αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο, για να βρεθούμε στη γνωστή καφετέρια,για τη σοκολάτα της, angelina.

Φυσικά και εκεί υπήρχε ουρά, αλλά εξίσου πολύ συμπαθητική..με την προηγούμενη.Με λίγα λόγια κάτσαμε σε ένα τραπεζάκι στο τσακ μπαμ.Ατμόσφαιρα πολύ όμορφη.Νιώθεις λες και βρίσκεσαι σε κάποιο μέρος που κουβαλάει ιστορία.Όλα τα έπιπλα παλιά και με ένα ιδιαίτερο στυλ ρομαντισμού. Πληρώσαμε για τη σοκολάτα μας 7 ευρώ το άτομο,αλλά το κανατάκι που μας έφεραν αντιστοιχούσε σε 2 φλυτζάνια για το κάθε άτομο.Μία σοκολάτα πολύ διαφορετική από αυτές που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα.Νόστιμη και ταυτόχρονα λίγο μπουχτιστική, αλλά ευχάριστα μπουχτιστική.Αποφασίσαμε στη συνέχεια, να γυρίσουμε στη βάση μας, μιας και είχε μεσημεριάσει, για να πάρουμε το lunch box που μας είχε ετοιμάσει το ξενοδοχείο.

Ξεκουραστήκαμε καμιά ώρα, και βγήκαμε ξάνα στους δρόμους, να βρούμε την Παναγία των Παρισίων.Η βροχή είχε γίνει έντονη,και εμείς ψάχναμε να βρούμε την εκκλησία και να κάνουμε κύκλους, γύρω από το Σηκουάνα, πράγμα που μας έκανε λίγο νευρικές.Εκεί αφού είδαμε και παραείδαμε,ρωτάμε κάποιες κοπέλες να μας πουν, που στο καλό βρίσκεται.Δυστυχώς για εμάς ούτε και εκείνες ήξεραν.Στην τελική αφού συνεχίσαμε το ψάξιμο, τη βρήκαμε!Η αλήθεια είναι ότι δεν σοκαριστήκαμε από την ομορφιά της.Ίσως να έφταιξε και η διάθεση που είχαμε λόγω του καιρού που μας είχε χαλάσει λίγο την ψυχολογία,αλλά κάτσαμε ελάχιστα και πήραμε το δρόμο για τους κήπους του Λοξεμβούργου.Εκεί ήταν όμως, που πάθαμε την πλάκα μας.Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο όμορφο μέρος.Όλο το πράσινο του κόσμου, μαζεμένο σε αυτή την τοποθεσία.Λιμνούλες, δέντρα και κόσμος να ξαπλώνει σε καρέκλες και να απολαμβάνει τον ήλιο.Είχε βγει και ένας απίστευτος ήλιος που έλεγες''θα πάρω τώρα μία καρέκλα,θα χυθώ όπως όλοι αυτοί και θα φωτοσυνθέσω''.Και έτσι κάναμε..χαλαρώσαμε βλέποντας παιδάκια να βάζουν βαρκούλες μέσα στη λίμνη και τον κόσμο να χαζεύει, όλη αυτή την ομορφιά.Είχε ήδη φτάσει το απόγευμα με όλα αυτά, και έτσι αποφασίσαμε να περπατήσουμε στους δρόμους του γνωστού Quartier latin, και να βρούμε ένα μέρος να πάρουμε το φοντύ, που όλοι μας είχαν τονίσει, να μη ξεχάσουμε να δοκιμάσουμε.Βρήκαμε κάτι σαν ταβέρνα να το πω,και κάτσαμε. Το αφεντικό ήταν από την Κύπρο, και σκεφτήκαμε να στηρίξουμε έλληνα.

Μόλις ήρθε το φοντύ, σιγοβράζοντας σε μία κατσαρολίτσα, το μυρίζω, και παθαίνω το πρώτο σοκ.Είχε μέσα ροκφόρ..όσοι το τρώτε θα είστε μία χαρά.Εμείς όμως δεν το τρώμε, πράγμα που μας έφερε μία μικρή απογοήτευση.Έτσι πολύ σύντομα πληρώσαμε και φύγαμε, με σκοπό να προμηθευτούμε καμιά μπαγκεντούλα για το βραδάκι.Πήραμε το μετρό, και κατεβήκαμε στο Λούβρο, για να το δούμε φωτισμένο το βράδυ. Ήταν πανέμορφα,και ακουγόταν η μουσική ενός σαξοφωνίστα, που μας έκανε παρέα με τις μελωδίες του.Πήραμε τη μπαγκέτα μας,απέναντι από το Λούβρο, και αποχωρίσαμε για το ξενοδοχείο,να κάνουμε τα μπάνια μας και να ξεκουραστούμε.Η επόμενη μέρα είναι αφιερωμένη στη disneyland, που περιμένουμε τόσο πολύ!!!Μickey σου ερχόμαστε!!!

 

[vayita]

Άντε ρεεε, ωραία τα λες!!! Τα ξαναζώ!!!

 

[vayita]

Άντεεε περιμενω να δω τι θα γραψεις για τη μέρα μας στη disneyland!!!!!! <3

 

[mariw22]

Ημέρα τρίτη:

Και ήρθε η μέρα που περιμέναμε σαν τρελές!!Disneyland!Ξυπνήσαμε και ετοιμαστήκαμε πολύ γρήγορα.Πήραμε το rer και μετά από μία απόσταση περίπου 40 λεπτών, βρισκόμασταν στη disneyland! Οι ουρές στην είσοδο δεν ήταν μεγάλες.Η μέρα(Δευτέρα) βέβαια, που επιλέξαμε να πάμε, ήταν μελετημένη για αυτό ακριβώς το σκοπό.Να αποφύγουμε τις κουραστικές ουρές.Είχαμε πάρει και εισιτήρια από το ίντερνετ(58 ευρω) και κατευθείαν κινηθήκαμε προς τα στούντιο..Όλα ήταν τόσο όμορφα, που τα σκέφτομαι τώρα, και ακόμα χαμογελάω! Είχαμε πάρει και μία ιδέα, μέσα από το διαδίκτυο,για το που θα μπαίναμε, ώστε να μη τρώμε άσκοπα χρόνο στο να σκεφτόμαστε τέτοια θέματα. Έτσι κατευθυνθήκαμε αμέσως στο τρενάκι που μας κάνει βόλτα στα στούντιο. Μόλις ανεβήκαμε στο τρένο, μας έβαλαν να κάτσουμε στην άκρη- άκρη, πράγμα που ισώς να έκανε κάποιους που δε γνώριζαν τι έπαιζε, να χαρούν,μιας και θα είχαν καλύτερη ορατότητα. Εμείς όμως ξέραμε ότι θα τρώγαμε πολύ νερό.

Έτσι κ έγινε. Κατά τη διάρκεια της βόλτας μας με το τρένο, σε κάποιο σημείο που παρακολουθείς τα στούντιο που γίνονται γυρίσματα, εκεί που δεν το περιμένεις ,έρχεται μεγάλη ποσότητα νερού και πέφτει με ορμή πάνω σου, σαν πλημμύρα και το τρένο δώστου να κουνιέται σαν τρελό. Ήταν μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ, πρώτον γιατί ήταν κάτι που δεν είχα ξαναζήσει και δεύτερον γιατί το νέρο είχε φτάσει μέχρι και μέσα από το παντελόνι! Μόλις τελείωσε η βόλτα μας, πήγαμε να βρούμε το γνωστό σε όλους Νέμο.Υποτίθεται το είχαμε ψάξει κιόλας και το θεωρούσαμε light. Έλα όμως που πιαστήκαμε αδιάβαστες.Πριν μπούμε μέσα στο χελωνάκι που θα μας μετέφερε αργά σε μία σπηλιά, ώστε να γνωρίσουμε το νέμο τρισδιάστατο, βλέπω κάτι κυρίες να βγαίνουν λίγο ταραγμένες..Λέω ''έχει πλάκα''...Πράγματι μπαίνουμε στο χελωνάκι, και από εκεί ξεκινάει η καταστροφή. Ο νέμο αποδεικνύεται roller coaster. Φώτα σβηστά και το μοναδικό πράγμα που έβλεπες ήταν ράγες μπερδεμένες..Από δίπλα, η κολλητή μου να φωνάζει''θα κλάψω'' και εγώ να λέω ''θα φτάσουμε ζωντανές ή έτσι όπως πηγαινοέρχεται αυτό θα μας ρίξει πουθενά''..

Μόλις βγήκαμε από το τέρας ζωντανές, κατευθυνόμαστε προς το armageddon, που αποδεικνύεται μουφιά. Σε υποδέχεται μία κοπελίτσα, η οποία σε προετοιμάζει πως θα ζήσεις μία εμπειρία απίστευτη..καμία σχέση θα έλεγα.Τζάμπα χρόνος. Τέλος πριν φύγουμε από τα στούντιο, περάσαμε και από το hollywood terror tower. Μοναδική εμπειρία, αλλά σίγουρα δεν την προτείνουμε σε άτομα που φοβούνται το ύψος και έχουν προβλήματα καρδιάς.Σοβαρά μιλάω!Στη συνέχεια πήραμε το δρόμο για το πάρκο!! Το πάρκο μόνο που το βλέπεις, ανοίγει η ψυχή σου.Χρώματα παντού, κόσμος γεμάτος θετική ενέργεια και φυσικά ο Μίκυ και η παρέα του. Στην είσοδο υπάρχει ένας μεγάλος δρόμος, που στα δεξιά και αριστερά του, θα δεις πολλά μικρά μαγαζάκια για να αγοράσεις αναμνηστικά αλλά και να κάτσεις να φας κάτι, σε αρκετά καλές τιμές(το φαγητό, όχι τα αναμνηστικά)!Αφού είδαμε και μία μίνι παρέλαση, με τον τσιπ και ντέιλ να χορεύουν παρέα με τη νταίζη, πήραμε το δρόμο για τη frontierland.Εκεί πήγαμε στο στοιχειωμένο σπίτι. Μία βόλτα αρκετά χαλαρή, πάνω σε αναπαυτικές καρέκλες, βλέποντας πως είναι μέσα το σπίτι.Δε θα έλεγα ότι ήταν και ιδιαίτερα τρομακτικό, αλλά σίγουρα βλέπεις πράγματα πολύ ξεχωριστά. Τρέχοντας, φτάσαμε στη fantasyland και η πρώτη μας στάση έγινε στο λαβύρινθο της Αλίκης.Της γνωστής ξέρετε...

Γελάσαμε τόσο πολύ, όταν πραγματικά χαθήκαμε μέσα σε αυτόν, και εκεί που περπατάς ακούς διάφορους ήχους που σε τρομάζουν, όπως και νερά να σε βρέχουν από τα δεξιά και αριστερά, στιγμές που δεν το περιμένεις. Αφού βρήκαμε την έξοδο, έχοντας βγει και φωτογραφίες, μιας και το μέρος ενδείκνυται για αυτό, πήγαμε να βρούμε τον Πίτερ Παν και να κάνουμε βόλτα μαζί του.Θεωρώ πως εκεί ήταν η μεγαλύτερη ουρά που είχαμε συναντήσει ως τότε.Περιμέναμε τουλάχιστον 40 λεπτά, και όταν πια μπήκαμε μέσα, ενώ ήταν πανέμορφα, η διάρκεια ήταν πάρα πολύ μικρή.Αναρωτιέμαι αν κράτησε πέντε λεπτά..Πιστεύω πως η αναμονή δεν άξιζε..Παρ΄όλα αυτά ας κρατήσουμε τα θετικά της υπόθεσης και ας προχωρήσουμε στο κάστρο της ωραίας κοιμωμένης.Ο κοσμός βέβαια αν παρατηρούσε κανείς, θα έβλεπε ότι είχε πάρει τη θέση του στα πεζοδρόμια με σκοπό να απολαύσει τη μεγάλη παρέλαση.Έτσι μπήκαμε βιαστικά στο κάστρο, και αφού είδαμε αρκετές μαγικές λεπτομέρειες μέσα σε αυτό, τρέξαμε, για άλλη μία φορά, για να βρούμε και εμείς , κάποιο βολικό σημείο, ώστε να δούμε την παρέλαση! Τελικά το σημείο που κάτσαμε, ίσως ήταν από τα ωραιότερα σημεία του δρόμου, μιας και όλη η παρέλαση και όλες οι τσαχπινιές που εκάναν οι ήρωες της disney, διαδραματίζονταν μπροστά μας.

Την παρέλαση αξίζει να τη δείτε.Είναι το κερασάκι στην τούρτα, μιας μαγικής μέρας!!Φεύγεις με άλλη διάθεση, και είσαι σίγουρος, ότι θα ξαναγυρίσεις κάποια στιγμή σε αυτό το μέρος. Περιττό να σας πω, πως μέσα στο τρένο του γυρισμού, τα παιδιά που ήταν με τους γονείς τους, ήταν τέζα.Κοιμόντουσαν όρθια..και μη νομίζετε, και εμείς μία από τα ίδια, χωρίς καμία διαφορά. Ειλικρινά, ήταν μία μέρα που θα μου μείνει αξέχαστη.Αφού γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, και ξεκουραστήκαμε λίγο, αποφασίσαμε να πάρουμε φαγητό στο χέρι, και να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των Γάλλων.Πήγαμε στις όχθες του Σηκουάνα, και αφού φάγαμε και ήπιαμε, βλέποντας παρέες να διασκεδάζουν και πλοιάρια ,να περνάνε από διπλά μας γεμάτα κόσμο να μας χαιρετάει, καληνυχτίσαμε το Παρίσι και πήγαμε για ύπνο..