Γαλλία Παρίσι...σαν όνειρο!!

[mariw22]

Ημέρα 4η:

Ξυπνήσαμε κατά τις 9, έχοντας ξεκουραστεί από την προηγούμενη απολαυστική μέρα, και πήραμε το δρόμο για να βρούμε σούπερ μάρκετ για νερό...μιας και δεν είναι να αγοράζεις από έξω!Βρήκαμε με ελάχιστο ψάξιμο ένα carrrefour και από εκεί με τα πόδια, στη Moνμάρτη. Για αρχή επισκεφθήκαμε τη Sacré Cœur και ναι ναι ναι!!κάναμε το λάθος και δεν ψάξαμε να βρούμε το τελεφερίκ που σε ανεβάζει ως εκεί, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιήσουμε πόδια και να μας βγει η γλώσσα!!Κυριολεκτικά...μιας και όταν φτάσαμε , είδαμε μία απίστευτη θέα, ίσως να τη χαρακτήριζα πιο σωστά γοητευτική θέα.Όλο το Παρίσι στα πόδια μας.Φυσικά τρελός κόσμος, τουρίστες, μικροπωλητές και ''πλανώδιοι τραγουδιστές'' με καταπληκτικές φωνές.Αυτό θα έχω να το λέω , ένα από τα στοιχεία που μου έμειναν από το Παρίσι, είναι το ότι παντού ακούς μουσική.Στη συνέχεια, αφού χαζέψαμε από την ομορφιά, κατηφορίσαμε για τα ονειρικά στενά της Μονμάρτης.Ζωγράφοι παντού, παραδοσιακά καφέ,πλακόστρωτοι δρόμοι και ας μη ξεχνιόμαστε, μουσική..Τώρα όσον αφορά τα πορτρέτα, θα πρότεινα να κάνετε το δικό σας, αν και οι τιμές είναι σχετικά τσουχτερές.

Εγώ προσωπικά δεν έκανα αλλά μπορώ να πω, πως το μετάνιωσα, γιατί θα ήθελα να έχω ένα αναμνηστικό τέτοιου είδους.Και μιλάμε για ζωγράφους ε...όχι αστεία.Λεπτομέρειες πάνω σε πορτρέτα απερίγραπτες.Γενικότερα από τη Μονμάρτη έχω να θυμάμαι μόνο καλά πράγματα..Σου προκαλεί μία ζεστασιά το μέρος και αυτό το συναίσθημα νομίζω δε φεύγει ποτέ.Συνεχίσαμε με φαγητό ακολουθώντας μία ιδέα που διαβάσαμε εδώ μέσα.Επισκεφθήκαμε το restaurant Chartier, το οποίο δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα.Δηλαδή δεν ήταν κάτι φοβερό.Άσε που μου φάνηκαν λίγο με τη μύτη ψηλά(που λέμε),και κάναμε και πενήντα ώρες να το βρούμε γιατί ήταν χωμένο σε κάτι στενά..Την επόμενη φορά θα κάνουμε σίγουρα καλύτερη αναζήτηση restaurant.Aκολούθησε βόλτα στο Μαρέ(Μarais).Για την ακρίβεια στην παλαιότερη πλατεία του Παρισιού (Place des Vosges).Η πλατεία ήταν πανέμορφη..και ο κόσμος έκανε το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει.Άλλος ξαπλωμένος στο γρασίδι, άλλος να διαβάζει ένα βιβλίο, άλλος να ακούει μουσική, άλλος να έχει κλειστά τα μάτια και να ονειρεύεται, άλλη μία παρέα να γελάει και ένας άνθρωπος σε μία γωνία να χορεύει σε ρυθμούς βαλς. Κυριαρχεί η ηρεμία..Φυσικά αν συνεχίσεις περπατώντας στα στενά της περιοχής, θα καταλάβεις πως είναι μία περιοχή για γερές τσέπες και γεμάτα πορτοφόλια. Αφού ολοκληρώσαμε τη βόλτα μας στο Μαρέ, τρέξαμε κυριολεκτικά να βρούμε τον πύργο του Montparnasse.Αν δεν κάνω λάθος είναι το ψηλότερο κτίριο, σε ολόκληρο το Παρίσι.Η θέα είναι φανταστική αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να σας προτείνω να πάτε πρωί ή βράδυ και αυτό γιατί, εμείς που πήγαμε βράδυ, δεν είδαμε ανοιχτή την οροφή, ώστε να σε φυσάει ο αέρας.Τώρα έχω μία εντύπωση πως το πρωί ανοίγει η οροφή και ίσως προτιμούσα να πάω κάτω από άλλες συνθήκες. Είχε πάει ήδη δέκα και έπρεπε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για την επιστροφή.Υπήρχε όμως και ένα τελευταίο ζήτημα.Έπρεπε να ξαναφάμε κάτι γιατί είχαμε ''πεινάσει'' με τόσο περπάτημα.Κοιτάξαμε λίγο δεξιά και αριστερά από τον πύργο και τσουπππ...βλέπουμε ένα γυράδικο!!Ναι, ναι βρήκαμε ένα ψητοπωλείο..Μπαίνουμε και παίρνουμε το έδεσμα σε πακέτο για το ξενοδοχείο.Έλα όμως που όσο καλά και να είχαμε δέσει τη σακούλα,η ευωδία έβρισκε τρόπο να τη διαπεράσει.Μέσα στο μετρό οι Γάλλοι να κλείνουν μύτες και να ξυνίζουν από τη μυρωδιά.Εμείς να έχουμε κατακοκκινίσει.Είχαμε ένα ανοιχτό παράθυρο πάνω από τα κεφάλια μας και έλεγα στην κολλητή μου, βγάλε τη σακούλα έξω από το παράθυρο, γινόμαστε ρεζίλι!!! Ευτυχώς το δρομολόγιο δεν ήταν μεγάλο και έτσι γρήγορα φτάσαμε στο ξενοδοχείο και η συνέχεια γνωστή...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[vayita]

Έτσι ακριβως έγιναν, αληθεια λεει!!! Ημουν και εγω εκει! χεχεχε! Άντε περιμενω να ανεβασεις και τις υπόλοιπες μέρες!!!!

 

[mariw22]

να κάνω μία διόρθωση:champs elysees...............

 

[mel]

Περιμένω τη συνέχεια!

 

[thalia 35]

Καλώς ήρθατε κορίτσια.

 

[vpg]

Καλώς ήρθατε, καλή προσαρμογή και περιμένουμε τη συνέχεια!

 

[evagelina]

έχω γίνει το ανέκδοτο της οικογένειας..έχω πάρει μέρος σε όλους του διαγωνισμούς που κληρώνουν ταξίδια..είτε μαζεύεις χαρτάκια από σοκολάτες είτε απαντάς σ ερωτήσεις κινητής τηλεφωνίας είτε γράφοντας περί ανέμων και υδάτων!!το μόνο που κέρδισα ήταν ένα βιβλίο για το Πήλιο!!!!όλα τα ταξίδια μου τα πλήρωσα μέχρι Cent την ίδια στιγμή που ο αδερφός μου έχει κερδίσει από διαγωνισμό της δουλειάς του 2 εβδομάδες όλα πληρωμένα στον Άγιο Δομίνικο και 1 εβδομάδα σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας!!εσείς ρε κορίτσια που το κερδίσατε το Παρισάκι???

 

[vayita]

έχω γίνει το ανέκδοτο της οικογένειας..έχω πάρει μέρος σε όλους του διαγωνισμούς που κληρώνουν ταξίδια..είτε μαζεύεις χαρτάκια από σοκολάτες είτε απαντάς σ ερωτήσεις κινητής τηλεφωνίας είτε γράφοντας περί ανέμων και υδάτων!!το μόνο που κέρδισα ήταν ένα βιβλίο για το Πήλιο!!!!όλα τα ταξίδια μου τα πλήρωσα μέχρι Cent την ίδια στιγμή που ο αδερφός μου έχει κερδίσει από διαγωνισμό της δουλειάς του 2 εβδομάδες όλα πληρωμένα στον Άγιο Δομίνικο και 1 εβδομάδα σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας!!εσείς ρε κορίτσια που το κερδίσατε το Παρισάκι???

Γνωστή εφημερίδα έκανε διαγωνισμο φωτογραφίας και συμμετείχαμε και κερδίσαμε!!!! Τρελή χαράααα!!!! Όνειρο ζωής ήταν το Παρίσι!!!!

 

[mariw22]

Δεύτερη μέρα:

Ξύπνημα στις 8:30 με μεγάλη δυσκολία.Αφού φάγαμε ένα πλούσιο πρωινό στο ξενοδοχείο, πήραμε το δρόμο για το Λόυβρο.Η μέρα ήταν βροχερή αλλά η ψυχολογία μας πολύ ανεβασμένη..μα πως να μην είναι??Είμαστε στο Παρίσι!!Φτάνουμε πολύ γρήγορα στο μουσείο,και περιμένουμε σε μία αρκετά μεγάλη ουρά, η οποία όμως δε μας καθυστέρησε ιδιαίτερα.Μπαίνουμε στο μουσείο και δε χρειάζεται να πληρώσουμε είσοδο,μιας και είμαστε κάτω των 26!Κόσμοςςςςςςςς!!!Χαμός,όχι αστεία..Τώρα θα πω κάτι, που δε θα ήθελα να παρεξηγήσετε..Που λέτε, για να γυρίσεις το Λούβρο,θέλει τουλάχιστον μία μέρα, μη πω και δύο..εμείς όμως θέλαμε να δούμε τόσα πολλά και έξω από το Λούβρο, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να κρατήσει η επίσκεψή μας σε αυτό, περίπου δύο ώρες.Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον,καλά να είμαστε, να καταφέρουμε να του δώσουμε την προσοχή που του αξίζει.Αφού βγήκαμε από το μουσείο, και μιας και έβρεχε τρελά, αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο, για να βρεθούμε στη γνωστή καφετέρια,για τη σοκολάτα της, angelina.

Φυσικά και εκεί υπήρχε ουρά, αλλά εξίσου πολύ συμπαθητική..με την προηγούμενη.Με λίγα λόγια κάτσαμε σε ένα τραπεζάκι στο τσακ μπαμ.Ατμόσφαιρα πολύ όμορφη.Νιώθεις λες και βρίσκεσαι σε κάποιο μέρος που κουβαλάει ιστορία.Όλα τα έπιπλα παλιά και με ένα ιδιαίτερο στυλ ρομαντισμού. Πληρώσαμε για τη σοκολάτα μας 7 ευρώ το άτομο,αλλά το κανατάκι που μας έφεραν αντιστοιχούσε σε 2 φλυτζάνια για το κάθε άτομο.Μία σοκολάτα πολύ διαφορετική από αυτές που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα.Νόστιμη και ταυτόχρονα λίγο μπουχτιστική, αλλά ευχάριστα μπουχτιστική.Αποφασίσαμε στη συνέχεια, να γυρίσουμε στη βάση μας, μιας και είχε μεσημεριάσει, για να πάρουμε το lunch box που μας είχε ετοιμάσει το ξενοδοχείο.

Ξεκουραστήκαμε καμιά ώρα, και βγήκαμε ξάνα στους δρόμους, να βρούμε την Παναγία των Παρισίων.Η βροχή είχε γίνει έντονη,και εμείς ψάχναμε να βρούμε την εκκλησία και να κάνουμε κύκλους, γύρω από το Σηκουάνα, πράγμα που μας έκανε λίγο νευρικές.Εκεί αφού είδαμε και παραείδαμε,ρωτάμε κάποιες κοπέλες να μας πουν, που στο καλό βρίσκεται.Δυστυχώς για εμάς ούτε και εκείνες ήξεραν.Στην τελική αφού συνεχίσαμε το ψάξιμο, τη βρήκαμε!Η αλήθεια είναι ότι δεν σοκαριστήκαμε από την ομορφιά της.Ίσως να έφταιξε και η διάθεση που είχαμε λόγω του καιρού που μας είχε χαλάσει λίγο την ψυχολογία,αλλά κάτσαμε ελάχιστα και πήραμε το δρόμο για τους κήπους του Λοξεμβούργου.Εκεί ήταν όμως, που πάθαμε την πλάκα μας.Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο όμορφο μέρος.Όλο το πράσινο του κόσμου, μαζεμένο σε αυτή την τοποθεσία.Λιμνούλες, δέντρα και κόσμος να ξαπλώνει σε καρέκλες και να απολαμβάνει τον ήλιο.Είχε βγει και ένας απίστευτος ήλιος που έλεγες''θα πάρω τώρα μία καρέκλα,θα χυθώ όπως όλοι αυτοί και θα φωτοσυνθέσω''.Και έτσι κάναμε..χαλαρώσαμε βλέποντας παιδάκια να βάζουν βαρκούλες μέσα στη λίμνη και τον κόσμο να χαζεύει, όλη αυτή την ομορφιά.Είχε ήδη φτάσει το απόγευμα με όλα αυτά, και έτσι αποφασίσαμε να περπατήσουμε στους δρόμους του γνωστού Quartier latin, και να βρούμε ένα μέρος να πάρουμε το φοντύ, που όλοι μας είχαν τονίσει, να μη ξεχάσουμε να δοκιμάσουμε.Βρήκαμε κάτι σαν ταβέρνα να το πω,και κάτσαμε. Το αφεντικό ήταν από την Κύπρο, και σκεφτήκαμε να στηρίξουμε έλληνα.

Μόλις ήρθε το φοντύ, σιγοβράζοντας σε μία κατσαρολίτσα, το μυρίζω, και παθαίνω το πρώτο σοκ.Είχε μέσα ροκφόρ..όσοι το τρώτε θα είστε μία χαρά.Εμείς όμως δεν το τρώμε, πράγμα που μας έφερε μία μικρή απογοήτευση.Έτσι πολύ σύντομα πληρώσαμε και φύγαμε, με σκοπό να προμηθευτούμε καμιά μπαγκεντούλα για το βραδάκι.Πήραμε το μετρό, και κατεβήκαμε στο Λούβρο, για να το δούμε φωτισμένο το βράδυ. Ήταν πανέμορφα,και ακουγόταν η μουσική ενός σαξοφωνίστα, που μας έκανε παρέα με τις μελωδίες του.Πήραμε τη μπαγκέτα μας,απέναντι από το Λούβρο, και αποχωρίσαμε για το ξενοδοχείο,να κάνουμε τα μπάνια μας και να ξεκουραστούμε.Η επόμενη μέρα είναι αφιερωμένη στη disneyland, που περιμένουμε τόσο πολύ!!!Μickey σου ερχόμαστε!!!

 

[vayita]

Άντε ρεεε, ωραία τα λες!!! Τα ξαναζώ!!!

 

[vayita]

Άντεεε περιμενω να δω τι θα γραψεις για τη μέρα μας στη disneyland!!!!!! <3

 

[mariw22]

Ημέρα τρίτη:

Και ήρθε η μέρα που περιμέναμε σαν τρελές!!Disneyland!Ξυπνήσαμε και ετοιμαστήκαμε πολύ γρήγορα.Πήραμε το rer και μετά από μία απόσταση περίπου 40 λεπτών, βρισκόμασταν στη disneyland! Οι ουρές στην είσοδο δεν ήταν μεγάλες.Η μέρα(Δευτέρα) βέβαια, που επιλέξαμε να πάμε, ήταν μελετημένη για αυτό ακριβώς το σκοπό.Να αποφύγουμε τις κουραστικές ουρές.Είχαμε πάρει και εισιτήρια από το ίντερνετ(58 ευρω) και κατευθείαν κινηθήκαμε προς τα στούντιο..Όλα ήταν τόσο όμορφα, που τα σκέφτομαι τώρα, και ακόμα χαμογελάω! Είχαμε πάρει και μία ιδέα, μέσα από το διαδίκτυο,για το που θα μπαίναμε, ώστε να μη τρώμε άσκοπα χρόνο στο να σκεφτόμαστε τέτοια θέματα. Έτσι κατευθυνθήκαμε αμέσως στο τρενάκι που μας κάνει βόλτα στα στούντιο. Μόλις ανεβήκαμε στο τρένο, μας έβαλαν να κάτσουμε στην άκρη- άκρη, πράγμα που ισώς να έκανε κάποιους που δε γνώριζαν τι έπαιζε, να χαρούν,μιας και θα είχαν καλύτερη ορατότητα. Εμείς όμως ξέραμε ότι θα τρώγαμε πολύ νερό.

Έτσι κ έγινε. Κατά τη διάρκεια της βόλτας μας με το τρένο, σε κάποιο σημείο που παρακολουθείς τα στούντιο που γίνονται γυρίσματα, εκεί που δεν το περιμένεις ,έρχεται μεγάλη ποσότητα νερού και πέφτει με ορμή πάνω σου, σαν πλημμύρα και το τρένο δώστου να κουνιέται σαν τρελό. Ήταν μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ, πρώτον γιατί ήταν κάτι που δεν είχα ξαναζήσει και δεύτερον γιατί το νέρο είχε φτάσει μέχρι και μέσα από το παντελόνι! Μόλις τελείωσε η βόλτα μας, πήγαμε να βρούμε το γνωστό σε όλους Νέμο.Υποτίθεται το είχαμε ψάξει κιόλας και το θεωρούσαμε light. Έλα όμως που πιαστήκαμε αδιάβαστες.Πριν μπούμε μέσα στο χελωνάκι που θα μας μετέφερε αργά σε μία σπηλιά, ώστε να γνωρίσουμε το νέμο τρισδιάστατο, βλέπω κάτι κυρίες να βγαίνουν λίγο ταραγμένες..Λέω ''έχει πλάκα''...Πράγματι μπαίνουμε στο χελωνάκι, και από εκεί ξεκινάει η καταστροφή. Ο νέμο αποδεικνύεται roller coaster. Φώτα σβηστά και το μοναδικό πράγμα που έβλεπες ήταν ράγες μπερδεμένες..Από δίπλα, η κολλητή μου να φωνάζει''θα κλάψω'' και εγώ να λέω ''θα φτάσουμε ζωντανές ή έτσι όπως πηγαινοέρχεται αυτό θα μας ρίξει πουθενά''..

Μόλις βγήκαμε από το τέρας ζωντανές, κατευθυνόμαστε προς το armageddon, που αποδεικνύεται μουφιά. Σε υποδέχεται μία κοπελίτσα, η οποία σε προετοιμάζει πως θα ζήσεις μία εμπειρία απίστευτη..καμία σχέση θα έλεγα.Τζάμπα χρόνος. Τέλος πριν φύγουμε από τα στούντιο, περάσαμε και από το hollywood terror tower. Μοναδική εμπειρία, αλλά σίγουρα δεν την προτείνουμε σε άτομα που φοβούνται το ύψος και έχουν προβλήματα καρδιάς.Σοβαρά μιλάω!Στη συνέχεια πήραμε το δρόμο για το πάρκο!! Το πάρκο μόνο που το βλέπεις, ανοίγει η ψυχή σου.Χρώματα παντού, κόσμος γεμάτος θετική ενέργεια και φυσικά ο Μίκυ και η παρέα του. Στην είσοδο υπάρχει ένας μεγάλος δρόμος, που στα δεξιά και αριστερά του, θα δεις πολλά μικρά μαγαζάκια για να αγοράσεις αναμνηστικά αλλά και να κάτσεις να φας κάτι, σε αρκετά καλές τιμές(το φαγητό, όχι τα αναμνηστικά)!Αφού είδαμε και μία μίνι παρέλαση, με τον τσιπ και ντέιλ να χορεύουν παρέα με τη νταίζη, πήραμε το δρόμο για τη frontierland.Εκεί πήγαμε στο στοιχειωμένο σπίτι. Μία βόλτα αρκετά χαλαρή, πάνω σε αναπαυτικές καρέκλες, βλέποντας πως είναι μέσα το σπίτι.Δε θα έλεγα ότι ήταν και ιδιαίτερα τρομακτικό, αλλά σίγουρα βλέπεις πράγματα πολύ ξεχωριστά. Τρέχοντας, φτάσαμε στη fantasyland και η πρώτη μας στάση έγινε στο λαβύρινθο της Αλίκης.Της γνωστής ξέρετε...

Γελάσαμε τόσο πολύ, όταν πραγματικά χαθήκαμε μέσα σε αυτόν, και εκεί που περπατάς ακούς διάφορους ήχους που σε τρομάζουν, όπως και νερά να σε βρέχουν από τα δεξιά και αριστερά, στιγμές που δεν το περιμένεις. Αφού βρήκαμε την έξοδο, έχοντας βγει και φωτογραφίες, μιας και το μέρος ενδείκνυται για αυτό, πήγαμε να βρούμε τον Πίτερ Παν και να κάνουμε βόλτα μαζί του.Θεωρώ πως εκεί ήταν η μεγαλύτερη ουρά που είχαμε συναντήσει ως τότε.Περιμέναμε τουλάχιστον 40 λεπτά, και όταν πια μπήκαμε μέσα, ενώ ήταν πανέμορφα, η διάρκεια ήταν πάρα πολύ μικρή.Αναρωτιέμαι αν κράτησε πέντε λεπτά..Πιστεύω πως η αναμονή δεν άξιζε..Παρ΄όλα αυτά ας κρατήσουμε τα θετικά της υπόθεσης και ας προχωρήσουμε στο κάστρο της ωραίας κοιμωμένης.Ο κοσμός βέβαια αν παρατηρούσε κανείς, θα έβλεπε ότι είχε πάρει τη θέση του στα πεζοδρόμια με σκοπό να απολαύσει τη μεγάλη παρέλαση.Έτσι μπήκαμε βιαστικά στο κάστρο, και αφού είδαμε αρκετές μαγικές λεπτομέρειες μέσα σε αυτό, τρέξαμε, για άλλη μία φορά, για να βρούμε και εμείς , κάποιο βολικό σημείο, ώστε να δούμε την παρέλαση! Τελικά το σημείο που κάτσαμε, ίσως ήταν από τα ωραιότερα σημεία του δρόμου, μιας και όλη η παρέλαση και όλες οι τσαχπινιές που εκάναν οι ήρωες της disney, διαδραματίζονταν μπροστά μας.

Την παρέλαση αξίζει να τη δείτε.Είναι το κερασάκι στην τούρτα, μιας μαγικής μέρας!!Φεύγεις με άλλη διάθεση, και είσαι σίγουρος, ότι θα ξαναγυρίσεις κάποια στιγμή σε αυτό το μέρος. Περιττό να σας πω, πως μέσα στο τρένο του γυρισμού, τα παιδιά που ήταν με τους γονείς τους, ήταν τέζα.Κοιμόντουσαν όρθια..και μη νομίζετε, και εμείς μία από τα ίδια, χωρίς καμία διαφορά. Ειλικρινά, ήταν μία μέρα που θα μου μείνει αξέχαστη.Αφού γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, και ξεκουραστήκαμε λίγο, αποφασίσαμε να πάρουμε φαγητό στο χέρι, και να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των Γάλλων.Πήγαμε στις όχθες του Σηκουάνα, και αφού φάγαμε και ήπιαμε, βλέποντας παρέες να διασκεδάζουν και πλοιάρια ,να περνάνε από διπλά μας γεμάτα κόσμο να μας χαιρετάει, καληνυχτίσαμε το Παρίσι και πήγαμε για ύπνο..