ΠΑΡΙΣΙ ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ
συνεχιζεται....μερος ε
όταν βγήκε απο την σκάλα η ARC DE TRIOMPHE ήταν διπλά της.Μια αψίδα που ξεκίνησε να κτίζεται ως υπόσχεση....ο Ναπολέοντας μετά το Άουστερλιτς υποσχέθηκε στους άνδρες του οτι θα γύρναγαν στην πατρίδα περνώντας κάτω απο αψίδα θριάμβου.Το 1806 μπήκε ο θεμέλιος λίθος μα η αψίδα ολοκληρώθηκε το 1836.Η πτώση του Ναπολέοντα και η αρχική αντίθεση του με τα σχεδία του Σαλγκρέν<αρχιτέκτονα> καθυστέρησαν την ολοκλήρωση του έργου. Η αψίδα είναι εντυπωσιακή έτσι καθώς υψώνεται 50μ πάνω απο το κεφάλι σου. Το κορίτσι έκανε πρώτα το γύρο του μνημείου...Μια ζωφόρος ζώνει το μνημείο.Μια πορεία είναι χαραγμένη και σε αυτήν,όχι μια πορεία για μια θρησκευτική γιορτή όπως στον Παρθενώνα της, μα μια πορεία για μια μάχη για ένα πόλεμο και η επιστροφή της.Για να την δεις σωστά πρέπει να ξεκινήσεις να περπατάς από την πλευρά των Ηλυσίων Πεδίων και όχι όπως πήγε το κορίτσι στην αρχή... Πάνω από την ζωφόρο ασπίδες, τριάντα τον αριθμό με χαραγμένη μια μάχη νίκης σε Ευρώπη και Αφρική.. Τι καλά που έκανε και πήρε μαζί της κιάλια.4 ανάγλυφα κοσμούν τα τέσσερα ποδιά της,τα δύο πιο γνωστά βρίσκονται στην μπροστινή πλευρά της.Το αριστερό όπως το κορίτσι κοίτα απο την πλευρά των Ηλυσίων είναι ο θρίαμβος του Ναπολέοντα και η υπογραφή της συνθήκης της Βιέννης το 1810 που έφερε την ειρήνη και το δεξιό η MARSEILLEISE. Το γλυπτό δείχνει τους Γάλλους πολίτες να αναχωρούν για τον πόλεμο υπό την σκεπη της νίκης.Πήρε με τα χρονιά το όνομα του εθνικού ύμνου της Γαλλίας,γράφτηκε από ένα μηχανικό του στρατού το 1792.Στο κέντρο του μνημείο κάτω από τις τεράστιες σημαίες της χωράς και της ευρωπαϊκής ένωσης καίει μια ασβέστη φλόγα για ένα άγνωστο στρατιώτη που πέθανε για την πατρίδα του στον Α παγκόσμιο πόλεμο.Την συγκινούν αυτά τα μνημεία και βλέποντας την φλόγα που τρεμουλιάζει με τον άνεμο φέρνει στο μυαλό της το καντήλι που καίει άσβεστο πάνω απο τον άγνωστο στρατιώτη στο Σύνταγμα και τους Ευζώνους που το φυλάνε...Με αυτή την σκέψη κατεβαίνει μια ακτίνα λεωφόρο από τις 12 που ξεκινούν από έδω και απλώνονται ως αστέρι- etoile-στην πόλη
Στο βάθος είναι το TROCADERO με την πλατεία του ,το PALAIS DE CHAILLOT.
Ο λόφος που βρίσκεται είναι το Σαγιό,ένα αυτόνομο χωρίο ως το 19 αιώνα, με πανοραμική θέα προς το ποτάμι.Ήταν ο λόφος που επέλεξε ο Βοναπάρτης για να κτίσει ένα παλάτι για τον γιο του.Η πτώση του, του χάλασε τα σχεδία μα η τοποθεσία χρησιμοποιήθηκε για να κτιστεί το 1878 με αφορμή μια την παγκόσμια έκθεση το παλάτι του Τροκαντερό,που αντικαταστήθηκε το το 1937,πάλι για δ.έκθεση απο το τωρινό πάλαι Σαγιό.Δυο κτήρια που φιλοξενούν μουσεία και ανάμεσα τους ο πιο διάσημος εξώστης της Ευρώπης.Ένας εξώστης με θέα τους κήπους του Τροκαντερό, το ποτάμι και τον Άιφελ.Ένας εξώστης πάντα γεμάτος κόσμο ,που φτάνει εδώ για να φωτογραφηθεί και να χαζέψει,να γεμίσει τα ματιά του ομορφιά.Γύρω από την πλατεία με ένα έφιππο στρατηγό πολέμου στο κέντρο τα πιο διάσημα καφέ τις πόλης.Το carette αναζήτησε το κορίτσι για τα μακαρόν του<αμυγδαλωτά> Πήρε την πολύτιμη χάρτινη συσκευασία και σκαρφάλωσε σε ένα πλάτωμα που πάνω του πατούν γυναικεία γυμνά αγάλματα,αγάλματα ντυμένα μονό το χρυσό επιχρύσωμα τους. Η θέα από εκεί ήταν καταπληκτική.Χάζεψε τα αγάλματα που βρισκόταν πάνω της και αυτά που βρισκόταν συμμετρικά στην απέναντι πλευρά και έφαγε μακαρόν.Η γεύση του τριαντάφυλλου της σαμπάνιας της σοκολάτας και του φιστικιού την κυνηγά ακόμα.Έσκαγαν σχεδόν ηδονικά στο στόμα της...πότε ως εκείνη την στιγμή δεν είχε φάει κάτι τέτοιο.Κατέβηκε από τα αγάλματα για να φτάσει το ποτάμι...Για να κατέβει περνά μέσα από τους μικρούς κήπους που αγκαλιάζουν αρμονικά τον λόφο και φτάνουν στην γέφυρα της Ιενας.Πριν τα σκαλοπάτια είναι ένα άγαλμα αυτό του Ηρακλή που την γύρνα πάλι και πάλι στην χώρα της.Έχει διαβάσει πως το άλλο που διακρίνει καθαρά στην άλλη μεριά της διπλής σκάλας είναι του Απόλλωνα.Στο κέντρο των κήπων είναι μια μεγάλη παραλληλόγραμμη λίμνη που περιστοιχίζεται απο πέτρινα χάλκινα και μπρούτζινα αγάλματα,Μια γυναίκα, ένας άντρας...πιο χαμηλά ένας ταύρος και στην κορφή κανονιά που όταν είναι ανοικτά πυρπολούν τον πύργο.
το κορίτσι έφτασε για άλλη μια φόρα κάτω απο τον Άιφελ άλλα είπε και πάλι όχι θα ανέβαινε το τελευταίο βραδύ για να αποχαιρετήσει την πόλη που την είχε κερδίσει απο την πρώτη στιγμή.Πήρε ένα BATEAUX PARISIENS για μια κρουαζιέρα στο Σηκουάνα.Το πλοίο ξεκίνησε να γλιστρά στα νερά από την γέφυρα της ιενας.Η νύχτα είχε ρίξει τα πέπλα της και η πόλη του Φωτός θέλησε να αποδείξει πως αξίζει τον τίτλο της..Είχε γίνει μια αρχόντισσα που έλαμπε μέσα στην λαμπερή φορεσιά της.Το κορίτσι κάθισε και έκλεισε μηχανές κάμερες και ότι θα την τραβούσε έστω και για λίγο έξω από το φως και τις αντανακλάσεις στο ποτάμι.έχουν δίκιο όσοι λένε πως η νύχτα είναι μάγισσα και πρέπει να φυλάγεσαι.Το όνειρο ξεκίνα πολύ γρήγορα η γέφυρα του Αλεξάνδρου με τα φώτα της,η οροφή του Γκαρντ Παλαι ο τρούλος της Ντομ,το ίδιο το μέγαρο,οι κήποι του Κεραμεικού, το Ορσαι,το Λούβρο,το νησάκι,η Παναγιά των Παρισίων,οι γέφυρες η ίδια η πόλη.Ποσο πολύτιμη είναι η όραση που φυλακίζει τέτοιες εικόνες και ποσό πολύτιμη η μνήμη που τις ανακαλεί στα δύσκολα.Το κορίτσι δάκρυσε δεν ήταν μονό η όραση μα και η ακοή που οδήγησε σε αυτό το δάκρυ της ευτυχίας. το πλοίο είχε πλημμυρίσει ήχους από την CALLAS και την PIAF...Θεέ μου τι όμορφο που είναι να ζει και να ταξιδευεις.
Ο θεός ξημέρωσε άλλη μια μέρα.Λίγο μουντή με ένα ουρανό συννεφιασμένο μα το κορίτσι δεν ανησυχούσε δεν θα έβρεχε θα ψιχάλισε μοναχά.Θα πηγαίνε στην αγορα του ΑΛ-LES HALLES-και στο ΜΑΡΑΙ-LE MARAIS.
H αγορά του ΑΛ,η κοιλιά του Παρισιού -σύμφωνα με το Ζολά-ήταν γεμάτη μαγαζιά με κρέατα,ψαριά,λαχανικά πριν κριθεί ακατάλληλη και μετακομίσει.Τώρα είναι ένας λαβύρινθος από μοντέρνα μαγαζιά πάνω απο σταθμό μετρο.Το κορίτσι πριν φτάσει στο ΑΛ πέρασε ένα στρογγυλό κτίριο που στεγάζει το χρηματιστήριο εμπορευμάτων, το bourse de commerce.O Ουγκο το είχε πει κασκέτο αναβάτη απο την οροφή του που τώρα είναι κατασκευασμένη απο γυαλί, στο χθες ήταν ξύλινη μετά χαλκό και σιδερό.Δεν μπήκε μέσα έφτασε ως την πόρτα και έβαλε απλά μέσα το κεφάλι της.Πίσω από το χρηματιστήριο είναι ο SANT-EUSTACHE...Ο ΣΕΝ ΕΣΤΑΣ η μεγαλύτερη εκκλησιά στο Παρίσι που κτιζόταν 105 χρόνια είναι εντυπωσιακή.Σου θυμίζει την ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ καθώς στο εσωτερικό της έχει και εκείνη διπλούς διαδρόμους και παρεκκλήσια τοποθετημένα σαν ακτίνες με τα απέναντι τους.Είναι πανύψηλη και σε αφήνει να ανασάνεις καθώς δεν σου βαραίνει την ψύχη.Το εκκλησιαστικό όργανο τοποθετημένο ψηλά μπροστά από ένα βιτρό σε καθοδηγεί..και τα χρώματα παίζουν και εδώ με τους διαδρόμους όπως μπαίνουν σαν δέσμες πολύχρωμες από τα βιτρό παράθυρα.Σε αυτή την εκκλησία γραφεί ο οδηγός έγινε η κηδεία του Μολιέρου του δημιουργού του Δον Ζουαν και του Αρχοντοχωριάτη...Είναι λοιπόν και ένα προσκύνημα σε ανθρώπους που θαυμάζει τούτη η πόλη.
Το Πομπιντού βρίσκεται μπροστά στα ματιά της,GEORGES-POMPIDOU ήταν εκείνος που διαδέχθηκε τον Ντε Γκολ στην προεδρία της χώρας και το πιο πετυχημένο έργο του είναι αυτο το αμφιλεγόμενο μα και σπουδαίο κτίριο.Το κτίριο είναι σαν να έβαλε τα ρούχα του ανάποδα και έφερε τα μέσα έξω...κερδίζοντας στο εσωτερικό του άπλετο χώρο...χώρο που θα έπαιρναν όλες αυτές οι πολύχρωμες σωληνώσεις που στολίζουν πια το κτίριο και που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του.Σωλήνες πράσινες,κίτρινες,μπλε και άσπρες,νερό ηλεκτρικό,κλιματισμός και εξαερισμός ....και μια σκάλα που οδηγεί πάνω απο στέγες και προσφέρει κλικ σε φωτογραφικές μηχανές.Ένα φίδι που σέρνεται πάω σε ένα τοίχο και που σκαρφαλώνει αργά, για να σου δώσει την δυνατότητα να κολλήσεις το πρόσωπο στα τζάμι του.Ένας διαφορετικός ναός αυτός αφιερωμένος στην σύγχρονη τέχνη κυβισμός ,σουρεαλισμός,φοβισμός,λέξεις ρεύματα που οι αντιπρόσωποι τους κατοικούν και κουβεντιάζουν μαζί σου μέσα σε αυτό το μουσείο.οι Μπλε καμβάδες του Μιρό κατοικούν εδώ μέσα.Ο Ελύτης λέει στην Μαρία Νεφέλη<θεέ μου ποσό μπλε ξοδεύεις για να μην σε βλέπουμε>ο Θεός κρύβεται σίγουρα μέσα σε τέτοιες δημιουργίες.Ο Ματίς και η θλίψη του Βασιλιά σε κερδίζουν....Το κορίτσι βγαίνει πιο ανάλαφρο και πλησιάζει το πιο παιχνιδιάρικο συντριβάνι
Το συντριβάνι του ΣΤΡΑΒΙΝΣΚΙ,πήρε το όνομα της απο το πουλί της φωτιάς -διάσημο μπαλέτο-και κατασκευάστηκε από το Ζαν Τινγελι και τον Νικι ντε σεν Φαλ.Ξέρει ότι το πολύχρωμο πουλί περιστρέφεται και πέτα νερό μα τώρα που το κορίτσι είναι εκεί δεν τρέχει ούτε σταγόνα.Μα τι έχουν πάθει τα συντριβάνια και δεν λειτουργούν;Το κορίτσι καθέται μπροστά απο ένα πολύχρωμο ελέφαντα και κοιτά τα κατακκοκινα χείλη και την εκκλησία που βλέπει πίσω της.Είναι η SAINT-MERRI κια κτίστηκε απο τοκογλύφους.Το κορίτσι κοίτα ξανά τον οδηγό για να βεβαιωθεί πως διάβασε τοκογλύφους και χαμογέλα.Το όνομα της είναι παραφθορά του ονόματος Μεντερικ και αναφέρεται σε ένα άγιο που θάφτηκε εκεί.Η εκκλησιά έχει μια ξύλινη επένδυση που την κάνει πιο ζέστη και ένα άμβρωνα που στηρίζεται πάνω σε δυο σκαλιστούς φοινίκες.Το κορίτσι βγήκε και πήρε το δρόμο για το Μαραι.
συνεχιζεται....μερος ε
όταν βγήκε απο την σκάλα η ARC DE TRIOMPHE ήταν διπλά της.Μια αψίδα που ξεκίνησε να κτίζεται ως υπόσχεση....ο Ναπολέοντας μετά το Άουστερλιτς υποσχέθηκε στους άνδρες του οτι θα γύρναγαν στην πατρίδα περνώντας κάτω απο αψίδα θριάμβου.Το 1806 μπήκε ο θεμέλιος λίθος μα η αψίδα ολοκληρώθηκε το 1836.Η πτώση του Ναπολέοντα και η αρχική αντίθεση του με τα σχεδία του Σαλγκρέν<αρχιτέκτονα> καθυστέρησαν την ολοκλήρωση του έργου. Η αψίδα είναι εντυπωσιακή έτσι καθώς υψώνεται 50μ πάνω απο το κεφάλι σου. Το κορίτσι έκανε πρώτα το γύρο του μνημείου...Μια ζωφόρος ζώνει το μνημείο.Μια πορεία είναι χαραγμένη και σε αυτήν,όχι μια πορεία για μια θρησκευτική γιορτή όπως στον Παρθενώνα της, μα μια πορεία για μια μάχη για ένα πόλεμο και η επιστροφή της.Για να την δεις σωστά πρέπει να ξεκινήσεις να περπατάς από την πλευρά των Ηλυσίων Πεδίων και όχι όπως πήγε το κορίτσι στην αρχή... Πάνω από την ζωφόρο ασπίδες, τριάντα τον αριθμό με χαραγμένη μια μάχη νίκης σε Ευρώπη και Αφρική.. Τι καλά που έκανε και πήρε μαζί της κιάλια.4 ανάγλυφα κοσμούν τα τέσσερα ποδιά της,τα δύο πιο γνωστά βρίσκονται στην μπροστινή πλευρά της.Το αριστερό όπως το κορίτσι κοίτα απο την πλευρά των Ηλυσίων είναι ο θρίαμβος του Ναπολέοντα και η υπογραφή της συνθήκης της Βιέννης το 1810 που έφερε την ειρήνη και το δεξιό η MARSEILLEISE. Το γλυπτό δείχνει τους Γάλλους πολίτες να αναχωρούν για τον πόλεμο υπό την σκεπη της νίκης.Πήρε με τα χρονιά το όνομα του εθνικού ύμνου της Γαλλίας,γράφτηκε από ένα μηχανικό του στρατού το 1792.Στο κέντρο του μνημείο κάτω από τις τεράστιες σημαίες της χωράς και της ευρωπαϊκής ένωσης καίει μια ασβέστη φλόγα για ένα άγνωστο στρατιώτη που πέθανε για την πατρίδα του στον Α παγκόσμιο πόλεμο.Την συγκινούν αυτά τα μνημεία και βλέποντας την φλόγα που τρεμουλιάζει με τον άνεμο φέρνει στο μυαλό της το καντήλι που καίει άσβεστο πάνω απο τον άγνωστο στρατιώτη στο Σύνταγμα και τους Ευζώνους που το φυλάνε...Με αυτή την σκέψη κατεβαίνει μια ακτίνα λεωφόρο από τις 12 που ξεκινούν από έδω και απλώνονται ως αστέρι- etoile-στην πόλη
Στο βάθος είναι το TROCADERO με την πλατεία του ,το PALAIS DE CHAILLOT.
Ο λόφος που βρίσκεται είναι το Σαγιό,ένα αυτόνομο χωρίο ως το 19 αιώνα, με πανοραμική θέα προς το ποτάμι.Ήταν ο λόφος που επέλεξε ο Βοναπάρτης για να κτίσει ένα παλάτι για τον γιο του.Η πτώση του, του χάλασε τα σχεδία μα η τοποθεσία χρησιμοποιήθηκε για να κτιστεί το 1878 με αφορμή μια την παγκόσμια έκθεση το παλάτι του Τροκαντερό,που αντικαταστήθηκε το το 1937,πάλι για δ.έκθεση απο το τωρινό πάλαι Σαγιό.Δυο κτήρια που φιλοξενούν μουσεία και ανάμεσα τους ο πιο διάσημος εξώστης της Ευρώπης.Ένας εξώστης με θέα τους κήπους του Τροκαντερό, το ποτάμι και τον Άιφελ.Ένας εξώστης πάντα γεμάτος κόσμο ,που φτάνει εδώ για να φωτογραφηθεί και να χαζέψει,να γεμίσει τα ματιά του ομορφιά.Γύρω από την πλατεία με ένα έφιππο στρατηγό πολέμου στο κέντρο τα πιο διάσημα καφέ τις πόλης.Το carette αναζήτησε το κορίτσι για τα μακαρόν του<αμυγδαλωτά> Πήρε την πολύτιμη χάρτινη συσκευασία και σκαρφάλωσε σε ένα πλάτωμα που πάνω του πατούν γυναικεία γυμνά αγάλματα,αγάλματα ντυμένα μονό το χρυσό επιχρύσωμα τους. Η θέα από εκεί ήταν καταπληκτική.Χάζεψε τα αγάλματα που βρισκόταν πάνω της και αυτά που βρισκόταν συμμετρικά στην απέναντι πλευρά και έφαγε μακαρόν.Η γεύση του τριαντάφυλλου της σαμπάνιας της σοκολάτας και του φιστικιού την κυνηγά ακόμα.Έσκαγαν σχεδόν ηδονικά στο στόμα της...πότε ως εκείνη την στιγμή δεν είχε φάει κάτι τέτοιο.Κατέβηκε από τα αγάλματα για να φτάσει το ποτάμι...Για να κατέβει περνά μέσα από τους μικρούς κήπους που αγκαλιάζουν αρμονικά τον λόφο και φτάνουν στην γέφυρα της Ιενας.Πριν τα σκαλοπάτια είναι ένα άγαλμα αυτό του Ηρακλή που την γύρνα πάλι και πάλι στην χώρα της.Έχει διαβάσει πως το άλλο που διακρίνει καθαρά στην άλλη μεριά της διπλής σκάλας είναι του Απόλλωνα.Στο κέντρο των κήπων είναι μια μεγάλη παραλληλόγραμμη λίμνη που περιστοιχίζεται απο πέτρινα χάλκινα και μπρούτζινα αγάλματα,Μια γυναίκα, ένας άντρας...πιο χαμηλά ένας ταύρος και στην κορφή κανονιά που όταν είναι ανοικτά πυρπολούν τον πύργο.
το κορίτσι έφτασε για άλλη μια φόρα κάτω απο τον Άιφελ άλλα είπε και πάλι όχι θα ανέβαινε το τελευταίο βραδύ για να αποχαιρετήσει την πόλη που την είχε κερδίσει απο την πρώτη στιγμή.Πήρε ένα BATEAUX PARISIENS για μια κρουαζιέρα στο Σηκουάνα.Το πλοίο ξεκίνησε να γλιστρά στα νερά από την γέφυρα της ιενας.Η νύχτα είχε ρίξει τα πέπλα της και η πόλη του Φωτός θέλησε να αποδείξει πως αξίζει τον τίτλο της..Είχε γίνει μια αρχόντισσα που έλαμπε μέσα στην λαμπερή φορεσιά της.Το κορίτσι κάθισε και έκλεισε μηχανές κάμερες και ότι θα την τραβούσε έστω και για λίγο έξω από το φως και τις αντανακλάσεις στο ποτάμι.έχουν δίκιο όσοι λένε πως η νύχτα είναι μάγισσα και πρέπει να φυλάγεσαι.Το όνειρο ξεκίνα πολύ γρήγορα η γέφυρα του Αλεξάνδρου με τα φώτα της,η οροφή του Γκαρντ Παλαι ο τρούλος της Ντομ,το ίδιο το μέγαρο,οι κήποι του Κεραμεικού, το Ορσαι,το Λούβρο,το νησάκι,η Παναγιά των Παρισίων,οι γέφυρες η ίδια η πόλη.Ποσο πολύτιμη είναι η όραση που φυλακίζει τέτοιες εικόνες και ποσό πολύτιμη η μνήμη που τις ανακαλεί στα δύσκολα.Το κορίτσι δάκρυσε δεν ήταν μονό η όραση μα και η ακοή που οδήγησε σε αυτό το δάκρυ της ευτυχίας. το πλοίο είχε πλημμυρίσει ήχους από την CALLAS και την PIAF...Θεέ μου τι όμορφο που είναι να ζει και να ταξιδευεις.
Ο θεός ξημέρωσε άλλη μια μέρα.Λίγο μουντή με ένα ουρανό συννεφιασμένο μα το κορίτσι δεν ανησυχούσε δεν θα έβρεχε θα ψιχάλισε μοναχά.Θα πηγαίνε στην αγορα του ΑΛ-LES HALLES-και στο ΜΑΡΑΙ-LE MARAIS.
H αγορά του ΑΛ,η κοιλιά του Παρισιού -σύμφωνα με το Ζολά-ήταν γεμάτη μαγαζιά με κρέατα,ψαριά,λαχανικά πριν κριθεί ακατάλληλη και μετακομίσει.Τώρα είναι ένας λαβύρινθος από μοντέρνα μαγαζιά πάνω απο σταθμό μετρο.Το κορίτσι πριν φτάσει στο ΑΛ πέρασε ένα στρογγυλό κτίριο που στεγάζει το χρηματιστήριο εμπορευμάτων, το bourse de commerce.O Ουγκο το είχε πει κασκέτο αναβάτη απο την οροφή του που τώρα είναι κατασκευασμένη απο γυαλί, στο χθες ήταν ξύλινη μετά χαλκό και σιδερό.Δεν μπήκε μέσα έφτασε ως την πόρτα και έβαλε απλά μέσα το κεφάλι της.Πίσω από το χρηματιστήριο είναι ο SANT-EUSTACHE...Ο ΣΕΝ ΕΣΤΑΣ η μεγαλύτερη εκκλησιά στο Παρίσι που κτιζόταν 105 χρόνια είναι εντυπωσιακή.Σου θυμίζει την ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ καθώς στο εσωτερικό της έχει και εκείνη διπλούς διαδρόμους και παρεκκλήσια τοποθετημένα σαν ακτίνες με τα απέναντι τους.Είναι πανύψηλη και σε αφήνει να ανασάνεις καθώς δεν σου βαραίνει την ψύχη.Το εκκλησιαστικό όργανο τοποθετημένο ψηλά μπροστά από ένα βιτρό σε καθοδηγεί..και τα χρώματα παίζουν και εδώ με τους διαδρόμους όπως μπαίνουν σαν δέσμες πολύχρωμες από τα βιτρό παράθυρα.Σε αυτή την εκκλησία γραφεί ο οδηγός έγινε η κηδεία του Μολιέρου του δημιουργού του Δον Ζουαν και του Αρχοντοχωριάτη...Είναι λοιπόν και ένα προσκύνημα σε ανθρώπους που θαυμάζει τούτη η πόλη.
Το Πομπιντού βρίσκεται μπροστά στα ματιά της,GEORGES-POMPIDOU ήταν εκείνος που διαδέχθηκε τον Ντε Γκολ στην προεδρία της χώρας και το πιο πετυχημένο έργο του είναι αυτο το αμφιλεγόμενο μα και σπουδαίο κτίριο.Το κτίριο είναι σαν να έβαλε τα ρούχα του ανάποδα και έφερε τα μέσα έξω...κερδίζοντας στο εσωτερικό του άπλετο χώρο...χώρο που θα έπαιρναν όλες αυτές οι πολύχρωμες σωληνώσεις που στολίζουν πια το κτίριο και που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του.Σωλήνες πράσινες,κίτρινες,μπλε και άσπρες,νερό ηλεκτρικό,κλιματισμός και εξαερισμός ....και μια σκάλα που οδηγεί πάνω απο στέγες και προσφέρει κλικ σε φωτογραφικές μηχανές.Ένα φίδι που σέρνεται πάω σε ένα τοίχο και που σκαρφαλώνει αργά, για να σου δώσει την δυνατότητα να κολλήσεις το πρόσωπο στα τζάμι του.Ένας διαφορετικός ναός αυτός αφιερωμένος στην σύγχρονη τέχνη κυβισμός ,σουρεαλισμός,φοβισμός,λέξεις ρεύματα που οι αντιπρόσωποι τους κατοικούν και κουβεντιάζουν μαζί σου μέσα σε αυτό το μουσείο.οι Μπλε καμβάδες του Μιρό κατοικούν εδώ μέσα.Ο Ελύτης λέει στην Μαρία Νεφέλη<θεέ μου ποσό μπλε ξοδεύεις για να μην σε βλέπουμε>ο Θεός κρύβεται σίγουρα μέσα σε τέτοιες δημιουργίες.Ο Ματίς και η θλίψη του Βασιλιά σε κερδίζουν....Το κορίτσι βγαίνει πιο ανάλαφρο και πλησιάζει το πιο παιχνιδιάρικο συντριβάνι
Το συντριβάνι του ΣΤΡΑΒΙΝΣΚΙ,πήρε το όνομα της απο το πουλί της φωτιάς -διάσημο μπαλέτο-και κατασκευάστηκε από το Ζαν Τινγελι και τον Νικι ντε σεν Φαλ.Ξέρει ότι το πολύχρωμο πουλί περιστρέφεται και πέτα νερό μα τώρα που το κορίτσι είναι εκεί δεν τρέχει ούτε σταγόνα.Μα τι έχουν πάθει τα συντριβάνια και δεν λειτουργούν;Το κορίτσι καθέται μπροστά απο ένα πολύχρωμο ελέφαντα και κοιτά τα κατακκοκινα χείλη και την εκκλησία που βλέπει πίσω της.Είναι η SAINT-MERRI κια κτίστηκε απο τοκογλύφους.Το κορίτσι κοίτα ξανά τον οδηγό για να βεβαιωθεί πως διάβασε τοκογλύφους και χαμογέλα.Το όνομα της είναι παραφθορά του ονόματος Μεντερικ και αναφέρεται σε ένα άγιο που θάφτηκε εκεί.Η εκκλησιά έχει μια ξύλινη επένδυση που την κάνει πιο ζέστη και ένα άμβρωνα που στηρίζεται πάνω σε δυο σκαλιστούς φοινίκες.Το κορίτσι βγήκε και πήρε το δρόμο για το Μαραι.
Last edited by a moderator:
