Γαλλία Παρίσι απλά υπέροχο

[Markos]

Καταπληκτική αφήγηση!!!!

Μας κάνεις να νιώθουμε ξανά τις περιπλανήσεις μας, σε αγαπημένα μέρη του Παρισιού...

 

[Pandora]

Marakixin

Το κορίτσι βρήκε έναν συναρπαστικό τρόπο, να μας πάρει απ΄το χέρι και να μας σεργιανίσει στις ομορφιές που απλόχερα χαρίζει το Παρίσι, στους επισκέπτες του...

Συνέχισε...

 

[marakixin]

Σας ευχαριστώ πολυ για τα λόγια σας,μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω την ιστορία του κοριτσιού. Και ευχαριστώ για την κατανόηση στο μέγεθος του κειμένου αλλα μου είναι σχεδόν αδύνατο να σταματήσω τις εικόνες και τις λέξεις...

 

[skiouros82]

πολυ καλη αφηγηση,μαρεσει που δεν μενεις μονο σε εικονες αλλα αναλυεις και τα γεγονοτα!εγω αναμενω την περιηγηση του κοριτσιου στον λουβρο,δεν μπορει να μην πηγε,ε?

 

[marakixin]

πηγε σκιουρε...αλλα θα επρεπε να γραψει μια ιστορια μονο για το Λουβρο...για να πει με λεξεις αυτα που ενιωσε.Σε αυτη την διηγηση θα δεις αρκετα...

 

[vagantos]

Το κορίτσι που μπήκε στην καρδια μας :love1:

Ελπίζω να χει πολή ιστορία ακόμη, αλλιως κάνε τα κομμάτια μικρότερα...

 

[marakixin]

ΠΑΡΙΣΙ ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ

Συνεχίζεται...μέρος γ.

Το κορίτσι πέρασε το πάρκο.Απέναντι της άρχιζε η γέφυρα του ΑLEXANDRE-III.Η γέφυρα που της θύμιζε την Καρέζη.Το κορίτσι είχε μεγαλώσει με αυτές τις ταινίες,και είχε μια αδυναμία΄ την Τζένη.Σε μια σκηνή απο την ερωτική συμφωνία ο Πέτρος και η Ειρήνη περπατούν πάνω στην γέφυρα την ώρα που ο ήλιος βάφει τον ουρανό μαβί και μιλούν για την χαμένη ευτυχία. Ούτε θυμάται πόσα χρονιά ήθελε να φτάσει εδώ.Να περπατήσει πάνω στην γέφυρα με τις υπέροχες αρ-νουβό λάμπες, τα αγάλματα με τα αγγελάκια, το κορίτσι που βάζει το όστρακο στο αυτί της για να ακούσει τον ήχο απο τα νερά, τους βασιλείες που κρατούν δάδες, τις νύμφες τα γαλλικά και τα ρωσικά οικόσημα. Κατασκευάστηκε για να ενώσει δύο ανάκτορα-τα Ηλύσια Πεδία και το μέγαρο των Απομάχων-και τις δύο όχθες του ποταμού και να προσφέρει μια θέα που κόβει την ανάσα....
Φύλακες της 4 φτερωτά άλογα ,σηκωμένα στα πίσω ποδιά τους, με μορφές που σαλπίζουν την δόξα της πόλης.ΟΙ 4 αυτές ψηλές στήλες βοηθούν και στην σταθερότητα της γέφυρας με το μοναδικό μεγάλο μεταλλικό τόξο που διασχίζει όλο το πλάτος του ποταμού.
Η γέφυρα τελειώνει και δεξιά και αριστερά της βρίσκονται το GRAND PALAIS και το PETIT PALAIS.έχει διαβάσει πως η γέφυρα που πέρασε καθώς και τα δύο παλαί κατασκευάστηκαν ταυτόχρονα για την διεθνή έκθεση του 1900.Θέλει να μπει και στα δύο- τώρα -άλλα τα ποδιά της την προειδοποιούσαν πως σε λίγο θα σταματούσαν οτι και αν τους έταζε.Έβγαλε ένα κέρμα το στρίψε και μπήκε στο Γκραν...Η πρόσοψη που είχε διαβεί ήταν βαριά, δεμένη με την γη.Η πόρτα πλαισιωμένη κίονες δεν σε προετοίμαζε για το εσωτερικό, η προετοιμασία είχε γίνει πριν όταν απο την γέφυρα η και την απέναντι όχθη αντίκριζες τη γυάλινη οροφή να υψώνεται στον αέρα. Η σημαία ξεδίπλωνε τα χρώματα της και τα τέθριππα μπρούτζινα του Ρεσιπον έδιναν στις 4 γωνιές του κτιρίου ακόμα ένα βάρος.Είναι ένα φορτωμένο κτίριο που το κρατούν δεμένο στην γη πολλά πράγματα μα εκείνο δραπετεύει από την οροφή του- που στο σκοτάδι της νύχτας γίνεται φωτεινό σημάδι στον ορίζοντα.Όταν βγήκε έξω σουρουπώνει σταμάτησε ένα ταξί του είπε που και κόλλησε το πρόσωπο στο τζάμι.
Στο ξενοδοχείο είπε μια ώρα μονάχα ύπνο μετά βόλτα μα μόλις ακούμπησε το μαξιλάρι κοιμήθηκε. Κοιμήθηκε και ονειρεύτηκε... ξύπνησε η καλύτερα πετάχτηκε δυο ώρες μέτα.Σαν είδε την ώρα δείλιασε για λίγο μα είπε ως τους κήπους και ως την ρόδα.Οι κήποι και το λούνα παρκ που στήνουν ήταν γεμάτο κόσμο.Αγόρασε παγωτό τσιχλοφουσκα και ένα γαλάζιο που δεν μπορεί να περιγράψει την γεύση του και περπάτησε ανάμεσα στα παιχνίδια.Στάθηκε στην ουρά για την ρόδα,νευρίασε που όταν έφτασε η σειρά της,της είπαν οτι τα λιγότερα άτομα που βγαίνουν σε κάθε βαρκούλα είναι τα δύο και ότι έπρεπε να βρεθεί κάποιος άλλος η άλλη για να βγει ψηλά. Αν δεν υπήρχε μέσα στο πλήθος που περίμενε άλλος ένας μοναχικός ταξιδιώτης κάποιος να ενώσουν τα πρόσωπα και να γίνουν δυο...Μια χαμογελαστή κοπέλα που ήρθε για το γάμο μια φίλης ανέβηκε μαζί της στην βαρκούλα.Μια βάρκα που γύρναγε στον ουρανό.Ο μύλος την σήκωσε ψηλά και είδε....τον κήπο και την λιμνούλα που είχε περάσει το πρωί. το μουσείο του Ορσαί με τα υπέροχα ρολόγια του. την γυάλινη πυραμίδα φωτισμένη κίτρινη, το Λούβρο, τα καμπαναριά της Παναγίας, τον πύργο του Αιφέλ βαμμένο μπλε, τον τρούλο της Ντομ, την οροφή του Παλαι,την όπερα και την Μονμάρτρη.Η βάρκα κατέβαινε και ανεβαίνει πολλές φόρες, σταματά στην κορυφή για να κατεβάσει παλιούς να πάρει νέους και κείνη την στιγμή ο πύργος τρεμουλιάζει με χιλιάδες αστέρια αναβοσβήνει ρυθμικά και γρήγορα σαν καρδιοκτύπια,η φωτεινή δέσμη του διασχίζει τον ουρανό πριν γίνει ξανά μπλε.Το αποφασίζει αυτή θα είναι η τελευταία σημερινή εικόνα.Όλα τα άλλα είναι σιωπή.... Πρωί πήρε απο ένα φούρνο κρουασάν φράουλα,δεν πεινούσε είχε φάει πρωινό για δυο, μα μοσχομύρισαν και στο κορίτσι ήταν αδύνατο να αντισταθεί.έφτασε στο μουσείο και στάθηκε στην ουρά πριν ανοίξει.Το ORSAY την περίμενε...
ο σιδηροδρομικός σταθμός που κατασκευάστηκε από την εταιρεία σιδηροδρόμων της Ορλεάνη φτιάχτηκε για να λειτουργήσει ως τελικός σταθμός τρένου στην καρδιά του Παρισιού... όταν τα τρένα έγιναν βαρύτερα εγκαταλείφτηκε και γλίτωσε στο παρα πέντε την κατεδάφιση του 1970.Το 1986 και 47χρονια απο την στιγμή που έπαψε να λειτουργεί ως σταθμός μα και ταχυδρομείο και νοσοκομείο λειτουργεί εκ νέου ως μουσείο.Το κτήριο είναι και αυτό σχεδιασμένο για την έκθεση του 1900 απο τον Βικτόρ Λαλου.Το κορίτσι θα ήθελε να μεταφερόταν για λίγο μαγικά πίσω και να έβλεπε τον αναβρασμό της δημιουργίας λίγο πριν το 1900.Φαντάζεται την πόλη ως ένα μελίσσι που καίγεται, στιγμή ησυχίας δεν θα υπήρχε... να υπήρχαν τότε ηρεμιστικά...με ένα ταβορ θα κοιμόταν σίγουρα.Γελάει μόνη. Το ρολόι του σταθμού τραβάει πρώτο πρώτο την ματιά της, τεράστιο και επιβλητικό κτύπα το χρόνο.Ο χρόνος και για το κορίτσι είναι αμείλικτος. έχει μια βδομάδα και μια ολόκληρη πόλη.Θα αφιερώσει μια μερα στο παρκο της DISNEYLAND και μια στο ΛΟΥΒΡΟ και θέλει να δει την Βιλετ,Βερσαλίες και το πάρκο του Αστεριξ. Την πιάνει πανικός με την ώρα και αποφασίζει να την ξεχάσει.Θα αδράξει την στιγμή, θα ζήσει την κάθε μέρα ως το τέλος και οτι προλάβει και οτι δει.τώρα έχει ένα μουσείο που κρύβει μέσα του Ιμπρεσιονιστές, μετα-ιμπρεσιονιστές, αρ-νουβό, συμβολιστές ρομαντικούς γλύπτες νατουραλιστές κ.α.Προχωράει για να βρεθεί να στέκεται μπρος σε ενα ΠΡΟΓΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΧΛΟΗ η γυναικά που γυμνή καθισμένη στην χλόη απολαμβάνει την συντροφιά ντυμένων αντρών σοκάρει το1863 όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο σαλόνι των απορριφθέντων.Το βλέμμα που σου ρίχνει σε διαπέρνα και σε κάνει να κοιτάξεις γύρω σου καθώς είναι η μόνη μορφή που δεν χαμηλώνει το βλέμμα μα αντίθετα το καρφώνει πάνω σου.Κοντά της η ΟΛΥΜΠΙΑ απολαμβάνει την γύμνια της και τα λουλούδια του θαυμαστή της.ΠΑΠΑΡΟΥΝΕΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΤΟΥΑΡΖΑΝΤΕΙΓ ο Μονέ πυρπολεί με το πορφυρό τους χρώμα την κάτω μεριά του πίνακα, τα δέντρα στην κορφή και τα σύννεφα στεφανώνουν τον πίνακα και με πινελιές γρήγορες χωρίς χαρακτηριστικά μια γυναικά και ένα παιδί στην κορφή και μια δεύτερη ανάμεσα στα λουλούδια.Ο ακαδημαϊκός κόσμος σκανδαλίζεται απο αυτή την αμεσότητα της πινελιάς που κάνει το έργο να φαντάζει ημιτελές ή και προσχέδιο
Οι Πίνακες που κάποτε είχαν κατακριθεί και που δεν είχαν θέση σε κρατικά μουσεία αλλά μόνο σε σαλόνια απόρριψης τώρα δημιουργούν θαυμαστές που περιμένουν υπομονετικά να μπουν και να προσκυνήσουν τα χρώματα.Στο κορίτσι άρεσε ο Μονέ ο Ντεγκά και ο Ρενουάρ και σε κάθε πινάκα σταματούσε, τον κοίταζε απο κοντά πήγαινε πιο μακρυά τον κοίταζε απο όλες τις γωνιές που μπορούσε,τον φωτογράφιζε.Στον κάθε ένα προσπαθούσε να θυμηθεί τα στοιχεία του, την ιστορία του -3 χρονιά ιστορία τέχνης ήταν αυτά.Μα πάνω απο όλα να λέει συνεχεία είσαι μπροστά στα αληθινά,μπορείς να διακρίνεις τις πινελιές τους να δεις τις απαλές διαδοχές των αποχρώσεων.Ο ΝΤΕΓΚΑ λατρεύει την κίνηση,οι πινάκες με τις μπαλαρίνες του χορεύουν στις πιρουέτες των χορευτριών του.Αν και ξέρει οτι δεν τον ενδιέφερε τόσο ο χορός άλλα η σύλληψη των δύσκολων και συστροφικων κινήσεων που εκτελούσαν δεν μπορει να μην θαυμάσει τις λεπτές στιγμές που έχει κρατήσει, καθώς και τα φωτογραφικά κοψίματα του.Κάπου είχε διαβάσει οτι ασχολήθηκε με την φωτογραφία για την ζωγραφική του.Ο ΡΕΝΟΥΑΡ μένει στα πρόσωπα και έχει μια εξαιρετική ικανότητα να αποδίδει το παιχνίδισμα του φωτός και το χρώμα της σκιάς.Το κορίτσι έχει ζαλιστεί απο την ζωγραφική και τα χρώματα και θέλει να βγει έξω..Ξέρει οτι δεν τα είδε όπως θα ήθελε άλλα τόσοι πινάκες δεν χωρούν μέσα της.Δεν θέλει να μουτζουρωθούν όλα μέσα της και να γίνουν όλα ένα μαύρο στις αναμνήσεις της.Θέλει να μπορεί όταν θα έχει γυρίσει στο νησί της και όταν ο χειμώνας κατέβει στο νότο, να κλείνει τα ματιά και να γυρίζει εδώ.Να λούζεται ξανά στα χρώματα και να πιάνει τον γαλάζιο ουρανό που τον διασχίζουν συννεφάκια τρεχάτα στην ουρανιά στράτα των ζωγράφων.
Πίσω απο την Μαντλεν,έτσι λένε οι Γάλλοι την εκκλησιά της Μαγδαληνής είναι το FAUCHON. ίσως το πιο διάσημο μαγαζί με τρόφιμα στο Παρίσι.Τα μπισκότα του και οι μαρμελάδες του λένε οτι είναι υπεροχές. Έχει αποφασίσει τι θα φάει για μεσημέρι και κυρίως που.Μπαίνει στο μαγαζί και αγοράζει 6 μικροσκοπικά βάζα μαρμελάδας σε μια συσκευασία και μια μπαγκέτα.Οι γεύσεις την ενθουσιάσουν και θέλει να τα ανοίξει όλα<φράουλα με ροδοπέταλα Προβηγκίας, πορτοκαλί με λικέρ,μους καστανό, μήλο με κανελλα,ροδάκινο, σαμπάνια> μόλις βρεθεί στον πιο ψηλό λόφο της... στην Μονμάρτη. Θα καθίσει στα σκαλιά κάτω από την SACRE-COEUR με όλα αυτά που είδε μα και με αυτά που θα δει- στρωμένο χάλι -και θα απολαύσει μαρμελάδα με ψωμί, που θα συμπληρώσει με κρέπα στο χέρι και βόλτα στο λόφο

συνεχιζεται

 

[thanosth]

Eνα μεγάλο ευχαριστώ, στην συγγραφέα αυτή
που μας ταξιδεύει με ενα κορίτσι σε πόλη φωτεινή,

μια ιστορία με συνέχειες απολαυστικές,
λογοτεχνικές, ταξιδιωτικές και για το Παρίσι ερωτικές.

και αν αργησε να γραφτεί πολύ,
είναι αντάξια για την πρωτεύουσα την γαλλική,,,

και σίγουρα θα είναι το μεγαλο φαβορί
για τον διαγωνισμό μας που τρέχει αυτή τη στιγμή!

Ευγε συνφορουμίτισα marakixin!

 

[efi]

Τι τρυφερη αφηγηση!!! Σ ευχαριστω κοριτσι για την βολτα στο Παρισι

 

[XRISTOS71]

καταπληκτική αφήγηση !!!!
σε ευχαριστώ για το ταξίδι

 

[xenos]

marakixin
Με την σειρα μου να υποκλιθω και γω στην καταπληκτικη αφηγηση σου.
Μπραβο.!!

 

[marakixin]

ΠΑΡΙΣΙ ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ

συνεχιζεται...μερος δ

Το κορίτσι κάθισε στα σκαλοπάτια και χάζεψε την πόλη που βρισκόταν μπρος της.Προσπάθησε να βρει που ήταν αυτά που είχε δει ως τώρα.Τα σκαλιά ήταν φαρδιά λεύκα και ξεκινούσαν απο την βάση του λόφου.Χωριζόταν σε πλατύσκαλα σαν μικρές βεράντες-γεμάτες κόσμο-και ανέβαιναν ως την κορφή του λόφου.Στην βάση ένα καρουζελ γύρναγε στον κύκλιο χορό του Έκατσε να φάει ,πότε στην ζωή της η μαρμελάδα δεν της είχε φανεί τόσο νόστιμη έστω και αν είχε λερωθεί σαν γουρουνάκι.Πάνω της ήταν η Ιερή καρδιά.Ένας ναός αφιερωμένος στους 58000 στρατιώτες που σκοτώθηκαν στο Γαλλοπρωσικό πόλεμο.40 χρονιά χρειάστηκαν για την ανέγερση της και το κόστος της ανήλθε στα 40 εκατ.φράγκα.Στο εσωτερικό της το βλέμμα σου καρφώνεται στο τεράστιο ψηφιδωτό του Χριστού.Ένας χριστός τεράστιος με χεριά απλωμένα και κάτω απο την σκιά τους άγγελοι και μια γυναίκα.Ο χρυσός λάμπει...και ο θόλος τραβάει το βλέμμα σου προς τα πάνω.Είναι το δεύτερο ψηλότερο σημείο μετά τον Πύργο του Άιφελ και η θέα είναι πραγματικά μαγευτική αν και η ανάβαση είναι κουραστική και η σκάλα ελικοειδή.Στην αρχή σχεδόν της σκάλας ένας στεφάνι απο βιτρό παράθυρα αγκαλιάζει τον θόλο και προσφέρει θέα στο εσωτερικό.Όταν κοιτάς απο ψηλά τα πράγματα αλλάζεις χωρίς να το καταλαβαίνεις και εσύ την οπτική σου,αντιλαμβάνεσαι πιο καθαρά το μέγεθος του χώρου που βρίσκεται χαμηλά...Το κορίτσι αφού έφτασε στην κορφή αποφάσισε πως θέλει να βρεθεί και στον πάτο, για το λόγο αυτό κατέβηκε και στην θολωτή κρύπτη του ναού.Μια κρυπτή που την παρέσυρε με τα τόξα της...
Η βόλτα στην Μονμάρτη σε κάνει μποέμ...περπατάς στους δρόμους που περπάτησαν ο Πικάσο ο Απολινέρ ο Μονέ ο Μανέ ο Ρενουάρ ο Νταλί ο Μοντιλιάνι και τόσοι άλλοι,βλέπεις τους τωρινούς ζωγράφους να σε πλησιάζουν και να σου λένε να σου κάνουν το πορτραίτο σου.Ο AU LAPIN AGILE το καμπαρέ της Μπελ Εποκ στο οποίο σύχναζαν ποιητές και ζωγράφοι πήρε το όνομα του απο τον λαγό που χοροπήδα πάνω απο την κατσαρόλα και ήταν κλειστό...Το κορίτσι πήρε το δρόμο προς τα κάτω ήθελε να περάσει τουλάχιστον έξω απο το MOULIN ROUGE και τον κόκκινο ανεμόμυλο του.Το καν-καν που γεννήθηκε εκεί και που ζωγραφίστηκε τόσο μοναδικά απο τον Τουλούζ Λοτρέκ δεν κατοικούσε πια μέσα του και αυτό έκανε το κορίτσι να μην θέλει να πάει...Μια φαντασμαγορική γιορτή σε στυλ Λας Βέγκάς δεν ήταν αυτό που ήθελε να δει...Μπήκε στα Βουλεβάρτα και έφτασε στο μουσείο του MUSEE GUSTAVE MOREAU.Ένα παλιό κτήριο που ήταν το ατελιέ και το σπίτι του.Ένα μικρο μουσείο που σε βάζει με μια στην φαντασία και στο όνειρο.Γύρω σου βιβλικά μυθικά πρόσωπα σου δίνουν το χέρι για να σε βουτήξουν στους μύθους τους.Κένταυροι θεοί άγγελοι νύμφες.Μορφές που γέρνουν η μια μέσα στην άλλη, που κυριαρχούν ή χάνονται. Και ένας άγγελος με πορφύρα φτερά πάνω απο στέγες, με μια πόλη που βάφεται στην δύση της.Ένας άγγελος ταξιδευτής όπως λέει ο τίτλος. Κάνει μια σκέψη...Κάθε πόλη και ένας άγγελος, που ξεκουράζεται σε καμπαναριά, θόλους και που ευλογεί την πόλη.Που να κάτσει απόψε;
Μόλις βγει απο το μουσείο βλέπει μια εκκλησιά,μα την προσπέρνα είναι η SAINTE TRINITE έχει σκοπό να φτάσει στην όπερα και να την προλάβει ανοικτή.
Η OPERA GARNIER σχεδιάστηκε από τον Σαρλ Γκαρνιε για τον Ναπολέοντα Γ.Ο Γκαρνιέ κέρδισε το διαγωνισμό γιατί όπως λέγεται κατάφερε να εντάξει στο σχέδιο μια λίμνη που βρίσκεται στα υπόγεια της. Μια λίμνη που γέννησε ένα μυθιστόρημα και ένα κάτοικο τόσο διάσημο όσο και εκείνος που κατοικεί στην Παναγιά.Ο Λερού γραφεί ένα μυθιστόρημα λίγο θρίλερ και αρκετά χρονιά μετά ο Webber το κάνει ένα έργο ανεπανάληπτο που η μουσική του τρυπώνει μέσα της....Τόσο πολύ που τόλμα να την ψιθυρίζει και έκτος μπάνιου.Το κτήριο που το αποκαλούν και γαμήλια τούρτα συνδυάζει πολλούς ρυθμούς και προκαλεί τα ματιά με την ποικιλομορφία του.Το κορίτσι ανεβαίνει τα σκαλιά αφού χαζεύει τα αγάλματα των θεατρικών συγγραφέων που βρίσκονται εξωτερικά και πέρνα μέσα....Τι αστεία εικόνα που θα ήταν με το αποσβολωμένο βλέμμα που πήρε μόλις είδε την σκάλα.Μια μαρμάρινη λευκή σκάλα-10μ πλάτος- με κουπαστή από κόκκινο και πράσινο μάρμαρο που οδηγεί σε πλάτωμα -σαν μικρή σκηνή-για να ανοίξει μετά σε μια διπλή σκάλα που οδηγεί στους πάνω ορόφους.Δύο αγάλματα,που ήρθαν πάλι από την χώρα της η Κωμωδία και η Τραγωδία την κοιτούν με αγάπη...Ζητάει ένα μικρο συγνώμη απο την Κωμωδία άλλα στο θέατρο αγάπα λίγο πιο πολύ τα κλασσικά έργα που σχεδόν πάντα είναι δραματικά.Μπαίνει στο φουαγιέ και ανοίγει τα ματιά τι να δει από όλα αυτά τα ψηφιδωτά που την κυκλώνουν...Μπαίνει στην κεντρική αίθουσα.το κόκκινο βελούδο κυριαρχεί παντού.5 όροφοι θεωρεία βρίσκονται κάτω απο τον θόλο.Ο πολυέλαιος λάμπει και αποσπά για λίγο την ματιά σου από την ζωγραφιά του Σαγκάλ. Ζυγίζει 6 τόνους και δεν θες με τίποτα να πραγματοποιηθεί η σκηνή από το βιβλίο όταν καταρρευει πάνω στην σκηνή και εμφανίζεται το φάντασμα.Το κορίτσι προσπαθεί να θυμηθεί πιο ήταν το θεωρείο του μα δεν το καταφέρνει.Έτσι κοιτά πάλι την ζωγραφιά του Σαγκάλ και προσπαθεί να αναγνωρίσει τα 6 μπαλέτα που κρύβει.Βλέπει την Ζιζελ, το πουλί της φωτιάς, τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, την λίμνη των κύκνων και τον Μαγεμένο αυλό μα τα άλλα οχι. Ο οδηγός που έχει μαζί της δεν γραφεί πια είναι για την ακρίβεια γραφεί απλά οτι είναι η ζωγραφιά του Σαγκάλ....
Βγαίνει έξω και κάθεται για κάφε στο CAFE DE LA PAIX που σχεδίασε ο Γκαρνιέ.Αφού πίνει ένα γαλλικό κατεβαίνει την ruede la paix για φτάσει στην PLACE VENDOME. Μια πλατεία του 1699 ορθογώνια που κρύβει πίσω από τις προσόψεις της το Ριτζ.Η πλατεία με τις στοές παραμένει ίδια όπως την εποχή που την σχεδίασε ο Μανσάρ και είναι απλησίαστη...τα πιο διάσημα κοσμηματοπωλεία είναι εδώ και το κορίτσι δεν πλησιάζει καν τις βιτρίνες τους.Διαλέγει να δει την στήλη που μιμείται αυτή του Τραΐανού στην Ρώμη.Την έστησε ο Ναπολέοντα χαράζοντας πάνω της τις μάχες του,μάχες υπέρ πατρίδος.Την κορφή της κοσμεί το άγαλμα του,που ρίχτηκε κάτω μια εποχή και ξανανέβηκε μια άλλη.Ένας άνθρωπος μπορεί να υμνηθεί και να ριχτεί στα τάρταρα από τους ίδιους ανθρώπους....ΤΟ πιο λαμπρό παράδειγμα για αυτό μια γυναίκα που στολίζει μια άλλη πλατεία λίγο πιο κάτω. ΖΑΝ ΝΤ ΑΡΚ.Μια γυναίκα που λευτέρωσε την Γαλλία,πήρε αξιώματα,οδηγήθηκε στην πύρα ως μάγισσα και μετά έγινε αγία..από τα ζητώ στο καψτε την....Το πλήθος και η δύναμη του τρόμαζαν το κορίτσι.Το άγαλμα την έχει έφιππη με το λάβαρο στο χέρι και το άλογο της σε ελαφρύ καλπασμό...κοίτα το ποτάμι.Λέει ο οδηγός πως είναι σημείο προσκυνήματος βασιλοφρόνων,μα εκείνη σταμάτησε για να της πει πως και εκείνη ακούει πότε πότε φωνές και πως της αρέσει.
Τα ποδιά της την περπατάνε ακόμα και εκείνη δεν τους χαλάει χατίρι τα πάει ως το PALAIS ROYAL.το βασιλικό ανάκτορο στο οποίο ζούσε ο Ρισελιέ πέρασε μετά το θάνατο του,που άλλου, στο στέμμα.Το παλάτι έχει βρώμικη ιστορία.Χαρτιά τράπουλας απλωμένα σε τραπέζια και περιούσιες στο σφυρί...ακολασίες δεμένες πάντα με χαρτοπαικτικά οργιά.Γιατί όπως λέει και ο Κούρκουλος-αξίζει να χτυπηθούμε Μαύρε -Πολλά τα λεφτά Άρη...Πάντα τα πολλά λεφτά έφερναν χτυπήματα.τώρα βασιλεύει η τάξη καθώς στεγάζει το συμβούλιο της επικρατείας.Μια κίνηση εξιλέωσης,ποιος ξέρει;Η αυλή με τις μαυρόασπρες κολόνες του Ντανιέλ Μπάρεν φέρνουν το μοντέρνο δίπλα στο κλασσικό.κολόνες χαμηλές που μόλις διακρίνονται άλλες λίγο πιο ψηλές,ωραία καθίσματα για ξεκούραση,και άλλες ψηλές δημιουργούν αντιθέσεις.
Το κορίτσι μπήκε στο μετρο για να παει στην Αψιδα του θριαμβου...

συνεχιζεται...