• Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Μάιο 2020 !

Γαλλία Παρίσι απλά υπέροχο

marakixin

Member
Μηνύματα
148
Likes
14
Επόμενο Ταξίδι
Λονδινο
Ταξίδι-Όνειρο
αγια-πετρουπολη
ΠΑΡΙΣΙ ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ

συνεχιζεται....μερος ε

όταν βγήκε απο την σκάλα η ARC DE TRIOMPHE ήταν διπλά της.Μια αψίδα που ξεκίνησε να κτίζεται ως υπόσχεση....ο Ναπολέοντας μετά το Άουστερλιτς υποσχέθηκε στους άνδρες του οτι θα γύρναγαν στην πατρίδα περνώντας κάτω απο αψίδα θριάμβου.Το 1806 μπήκε ο θεμέλιος λίθος μα η αψίδα ολοκληρώθηκε το 1836.Η πτώση του Ναπολέοντα και η αρχική αντίθεση του με τα σχεδία του Σαλγκρέν<αρχιτέκτονα> καθυστέρησαν την ολοκλήρωση του έργου. Η αψίδα είναι εντυπωσιακή έτσι καθώς υψώνεται 50μ πάνω απο το κεφάλι σου. Το κορίτσι έκανε πρώτα το γύρο του μνημείου...Μια ζωφόρος ζώνει το μνημείο.Μια πορεία είναι χαραγμένη και σε αυτήν,όχι μια πορεία για μια θρησκευτική γιορτή όπως στον Παρθενώνα της, μα μια πορεία για μια μάχη για ένα πόλεμο και η επιστροφή της.Για να την δεις σωστά πρέπει να ξεκινήσεις να περπατάς από την πλευρά των Ηλυσίων Πεδίων και όχι όπως πήγε το κορίτσι στην αρχή... Πάνω από την ζωφόρο ασπίδες, τριάντα τον αριθμό με χαραγμένη μια μάχη νίκης σε Ευρώπη και Αφρική.. Τι καλά που έκανε και πήρε μαζί της κιάλια.4 ανάγλυφα κοσμούν τα τέσσερα ποδιά της,τα δύο πιο γνωστά βρίσκονται στην μπροστινή πλευρά της.Το αριστερό όπως το κορίτσι κοίτα απο την πλευρά των Ηλυσίων είναι ο θρίαμβος του Ναπολέοντα και η υπογραφή της συνθήκης της Βιέννης το 1810 που έφερε την ειρήνη και το δεξιό η MARSEILLEISE. Το γλυπτό δείχνει τους Γάλλους πολίτες να αναχωρούν για τον πόλεμο υπό την σκεπη της νίκης.Πήρε με τα χρονιά το όνομα του εθνικού ύμνου της Γαλλίας,γράφτηκε από ένα μηχανικό του στρατού το 1792.Στο κέντρο του μνημείο κάτω από τις τεράστιες σημαίες της χωράς και της ευρωπαϊκής ένωσης καίει μια ασβέστη φλόγα για ένα άγνωστο στρατιώτη που πέθανε για την πατρίδα του στον Α παγκόσμιο πόλεμο.Την συγκινούν αυτά τα μνημεία και βλέποντας την φλόγα που τρεμουλιάζει με τον άνεμο φέρνει στο μυαλό της το καντήλι που καίει άσβεστο πάνω απο τον άγνωστο στρατιώτη στο Σύνταγμα και τους Ευζώνους που το φυλάνε...Με αυτή την σκέψη κατεβαίνει μια ακτίνα λεωφόρο από τις 12 που ξεκινούν από έδω και απλώνονται ως αστέρι- etoile-στην πόλη
Στο βάθος είναι το TROCADERO με την πλατεία του ,το PALAIS DE CHAILLOT.
Ο λόφος που βρίσκεται είναι το Σαγιό,ένα αυτόνομο χωρίο ως το 19 αιώνα, με πανοραμική θέα προς το ποτάμι.Ήταν ο λόφος που επέλεξε ο Βοναπάρτης για να κτίσει ένα παλάτι για τον γιο του.Η πτώση του, του χάλασε τα σχεδία μα η τοποθεσία χρησιμοποιήθηκε για να κτιστεί το 1878 με αφορμή μια την παγκόσμια έκθεση το παλάτι του Τροκαντερό,που αντικαταστήθηκε το το 1937,πάλι για δ.έκθεση απο το τωρινό πάλαι Σαγιό.Δυο κτήρια που φιλοξενούν μουσεία και ανάμεσα τους ο πιο διάσημος εξώστης της Ευρώπης.Ένας εξώστης με θέα τους κήπους του Τροκαντερό, το ποτάμι και τον Άιφελ.Ένας εξώστης πάντα γεμάτος κόσμο ,που φτάνει εδώ για να φωτογραφηθεί και να χαζέψει,να γεμίσει τα ματιά του ομορφιά.Γύρω από την πλατεία με ένα έφιππο στρατηγό πολέμου στο κέντρο τα πιο διάσημα καφέ τις πόλης.Το carette αναζήτησε το κορίτσι για τα μακαρόν του<αμυγδαλωτά> Πήρε την πολύτιμη χάρτινη συσκευασία και σκαρφάλωσε σε ένα πλάτωμα που πάνω του πατούν γυναικεία γυμνά αγάλματα,αγάλματα ντυμένα μονό το χρυσό επιχρύσωμα τους. Η θέα από εκεί ήταν καταπληκτική.Χάζεψε τα αγάλματα που βρισκόταν πάνω της και αυτά που βρισκόταν συμμετρικά στην απέναντι πλευρά και έφαγε μακαρόν.Η γεύση του τριαντάφυλλου της σαμπάνιας της σοκολάτας και του φιστικιού την κυνηγά ακόμα.Έσκαγαν σχεδόν ηδονικά στο στόμα της...πότε ως εκείνη την στιγμή δεν είχε φάει κάτι τέτοιο.Κατέβηκε από τα αγάλματα για να φτάσει το ποτάμι...Για να κατέβει περνά μέσα από τους μικρούς κήπους που αγκαλιάζουν αρμονικά τον λόφο και φτάνουν στην γέφυρα της Ιενας.Πριν τα σκαλοπάτια είναι ένα άγαλμα αυτό του Ηρακλή που την γύρνα πάλι και πάλι στην χώρα της.Έχει διαβάσει πως το άλλο που διακρίνει καθαρά στην άλλη μεριά της διπλής σκάλας είναι του Απόλλωνα.Στο κέντρο των κήπων είναι μια μεγάλη παραλληλόγραμμη λίμνη που περιστοιχίζεται απο πέτρινα χάλκινα και μπρούτζινα αγάλματα,Μια γυναίκα, ένας άντρας...πιο χαμηλά ένας ταύρος και στην κορφή κανονιά που όταν είναι ανοικτά πυρπολούν τον πύργο.
το κορίτσι έφτασε για άλλη μια φόρα κάτω απο τον Άιφελ άλλα είπε και πάλι όχι θα ανέβαινε το τελευταίο βραδύ για να αποχαιρετήσει την πόλη που την είχε κερδίσει απο την πρώτη στιγμή.Πήρε ένα BATEAUX PARISIENS για μια κρουαζιέρα στο Σηκουάνα.Το πλοίο ξεκίνησε να γλιστρά στα νερά από την γέφυρα της ιενας.Η νύχτα είχε ρίξει τα πέπλα της και η πόλη του Φωτός θέλησε να αποδείξει πως αξίζει τον τίτλο της..Είχε γίνει μια αρχόντισσα που έλαμπε μέσα στην λαμπερή φορεσιά της.Το κορίτσι κάθισε και έκλεισε μηχανές κάμερες και ότι θα την τραβούσε έστω και για λίγο έξω από το φως και τις αντανακλάσεις στο ποτάμι.έχουν δίκιο όσοι λένε πως η νύχτα είναι μάγισσα και πρέπει να φυλάγεσαι.Το όνειρο ξεκίνα πολύ γρήγορα η γέφυρα του Αλεξάνδρου με τα φώτα της,η οροφή του Γκαρντ Παλαι ο τρούλος της Ντομ,το ίδιο το μέγαρο,οι κήποι του Κεραμεικού, το Ορσαι,το Λούβρο,το νησάκι,η Παναγιά των Παρισίων,οι γέφυρες η ίδια η πόλη.Ποσο πολύτιμη είναι η όραση που φυλακίζει τέτοιες εικόνες και ποσό πολύτιμη η μνήμη που τις ανακαλεί στα δύσκολα.Το κορίτσι δάκρυσε δεν ήταν μονό η όραση μα και η ακοή που οδήγησε σε αυτό το δάκρυ της ευτυχίας. το πλοίο είχε πλημμυρίσει ήχους από την CALLAS και την PIAF...Θεέ μου τι όμορφο που είναι να ζει και να ταξιδευεις.
Ο θεός ξημέρωσε άλλη μια μέρα.Λίγο μουντή με ένα ουρανό συννεφιασμένο μα το κορίτσι δεν ανησυχούσε δεν θα έβρεχε θα ψιχάλισε μοναχά.Θα πηγαίνε στην αγορα του ΑΛ-LES HALLES-και στο ΜΑΡΑΙ-LE MARAIS.
H αγορά του ΑΛ,η κοιλιά του Παρισιού -σύμφωνα με το Ζολά-ήταν γεμάτη μαγαζιά με κρέατα,ψαριά,λαχανικά πριν κριθεί ακατάλληλη και μετακομίσει.Τώρα είναι ένας λαβύρινθος από μοντέρνα μαγαζιά πάνω απο σταθμό μετρο.Το κορίτσι πριν φτάσει στο ΑΛ πέρασε ένα στρογγυλό κτίριο που στεγάζει το χρηματιστήριο εμπορευμάτων, το bourse de commerce.O Ουγκο το είχε πει κασκέτο αναβάτη απο την οροφή του που τώρα είναι κατασκευασμένη απο γυαλί, στο χθες ήταν ξύλινη μετά χαλκό και σιδερό.Δεν μπήκε μέσα έφτασε ως την πόρτα και έβαλε απλά μέσα το κεφάλι της.Πίσω από το χρηματιστήριο είναι ο SANT-EUSTACHE...Ο ΣΕΝ ΕΣΤΑΣ η μεγαλύτερη εκκλησιά στο Παρίσι που κτιζόταν 105 χρόνια είναι εντυπωσιακή.Σου θυμίζει την ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ καθώς στο εσωτερικό της έχει και εκείνη διπλούς διαδρόμους και παρεκκλήσια τοποθετημένα σαν ακτίνες με τα απέναντι τους.Είναι πανύψηλη και σε αφήνει να ανασάνεις καθώς δεν σου βαραίνει την ψύχη.Το εκκλησιαστικό όργανο τοποθετημένο ψηλά μπροστά από ένα βιτρό σε καθοδηγεί..και τα χρώματα παίζουν και εδώ με τους διαδρόμους όπως μπαίνουν σαν δέσμες πολύχρωμες από τα βιτρό παράθυρα.Σε αυτή την εκκλησία γραφεί ο οδηγός έγινε η κηδεία του Μολιέρου του δημιουργού του Δον Ζουαν και του Αρχοντοχωριάτη...Είναι λοιπόν και ένα προσκύνημα σε ανθρώπους που θαυμάζει τούτη η πόλη.
Το Πομπιντού βρίσκεται μπροστά στα ματιά της,GEORGES-POMPIDOU ήταν εκείνος που διαδέχθηκε τον Ντε Γκολ στην προεδρία της χώρας και το πιο πετυχημένο έργο του είναι αυτο το αμφιλεγόμενο μα και σπουδαίο κτίριο.Το κτίριο είναι σαν να έβαλε τα ρούχα του ανάποδα και έφερε τα μέσα έξω...κερδίζοντας στο εσωτερικό του άπλετο χώρο...χώρο που θα έπαιρναν όλες αυτές οι πολύχρωμες σωληνώσεις που στολίζουν πια το κτίριο και που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του.Σωλήνες πράσινες,κίτρινες,μπλε και άσπρες,νερό ηλεκτρικό,κλιματισμός και εξαερισμός ....και μια σκάλα που οδηγεί πάνω απο στέγες και προσφέρει κλικ σε φωτογραφικές μηχανές.Ένα φίδι που σέρνεται πάω σε ένα τοίχο και που σκαρφαλώνει αργά, για να σου δώσει την δυνατότητα να κολλήσεις το πρόσωπο στα τζάμι του.Ένας διαφορετικός ναός αυτός αφιερωμένος στην σύγχρονη τέχνη κυβισμός ,σουρεαλισμός,φοβισμός,λέξεις ρεύματα που οι αντιπρόσωποι τους κατοικούν και κουβεντιάζουν μαζί σου μέσα σε αυτό το μουσείο.οι Μπλε καμβάδες του Μιρό κατοικούν εδώ μέσα.Ο Ελύτης λέει στην Μαρία Νεφέλη<θεέ μου ποσό μπλε ξοδεύεις για να μην σε βλέπουμε>ο Θεός κρύβεται σίγουρα μέσα σε τέτοιες δημιουργίες.Ο Ματίς και η θλίψη του Βασιλιά σε κερδίζουν....Το κορίτσι βγαίνει πιο ανάλαφρο και πλησιάζει το πιο παιχνιδιάρικο συντριβάνι
Το συντριβάνι του ΣΤΡΑΒΙΝΣΚΙ,πήρε το όνομα της απο το πουλί της φωτιάς -διάσημο μπαλέτο-και κατασκευάστηκε από το Ζαν Τινγελι και τον Νικι ντε σεν Φαλ.Ξέρει ότι το πολύχρωμο πουλί περιστρέφεται και πέτα νερό μα τώρα που το κορίτσι είναι εκεί δεν τρέχει ούτε σταγόνα.Μα τι έχουν πάθει τα συντριβάνια και δεν λειτουργούν;Το κορίτσι καθέται μπροστά απο ένα πολύχρωμο ελέφαντα και κοιτά τα κατακκοκινα χείλη και την εκκλησία που βλέπει πίσω της.Είναι η SAINT-MERRI κια κτίστηκε απο τοκογλύφους.Το κορίτσι κοίτα ξανά τον οδηγό για να βεβαιωθεί πως διάβασε τοκογλύφους και χαμογέλα.Το όνομα της είναι παραφθορά του ονόματος Μεντερικ και αναφέρεται σε ένα άγιο που θάφτηκε εκεί.Η εκκλησιά έχει μια ξύλινη επένδυση που την κάνει πιο ζέστη και ένα άμβρωνα που στηρίζεται πάνω σε δυο σκαλιστούς φοινίκες.Το κορίτσι βγήκε και πήρε το δρόμο για το Μαραι.
 
Last edited by a moderator:

bloody mary

Member
Μηνύματα
527
Likes
42
Επόμενο Ταξίδι
Παρίσι
Ταξίδι-Όνειρο
Αμαζόνιος
Ήθελα να βάλω αυτό το συντριβάνι στο "που είναι στον κόσμο" μια και είχε μείνει ανεξίτιλο στη μνήμη μου παρόλο που πέρασαν 16 χρόνια από τότε που το είδα, αλλά δεν είχα μάθει ποτέ πως το λέγανε. Νάσαι καλά Μάρα με την όμορφη ιστορία σου που μου έλυσε την απορία μου. Επετρεψέ μου να το εικονογραφήσω για αυτούς που δεν το έχουν δει από κοντά:
str.jpg
 

dik-7

Member
Μηνύματα
1.530
Likes
2.143
Επόμενο Ταξίδι
Θα δειξει!
Ταξίδι-Όνειρο
Νησια μπορα μπορα
Πραγματικά πανέμορφη ιστορία. Σε ευχαριστούμε.
 

marakixin

Member
Μηνύματα
148
Likes
14
Επόμενο Ταξίδι
Λονδινο
Ταξίδι-Όνειρο
αγια-πετρουπολη
ΠΑΡΙΣΙ ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ

συνεχίζεται....μέρος στ

Μαραί σημαίνει βάλτος και άρχισε να απόκτα σημασία λόγω της μικρής απόστασης από το Λούβρο.Σε αυτή την περιοχή χτίστηκαν μεγάλα και πολυτελή μέγαρα τα hotels που διασώζονται ως σήμερα.Πολλά έχουν πρόσφατα αναπαλαιωθεί και αποτελούν στολίδι της περιοχής.Κάποια από αυτά τα μέγαρα έχουν μεταμορφωθεί σε μουσεία.Το πιο γνωστό της περιοχής είναι το Καρναβαλέ.
Το Καρναβαλέ είναι ένα μουσείο αφιερωμένο στην ιστορία της πόλης και στεγάζεται σε δυο γειτονικά μέγαρα.Πορτρέτα,έπιπλα,χαρακτικά σε ταξιδεύουν στην ιστορία.Το Παρίσι της αναγέννησης, του 17αιώνα,του Λουδοβίκου ΙΕ,του ΙΣΤ, της επανάστασης,της δεύτερης αυτοκρατορίας,κ.α περπατά όπως περπατάς τις αίθουσες.Το κοσμηματοπωλείο του Φουκέ ήταν ένα διάσημο κοσμηματοπωλείο που σχεδίασε ο MUSCA.Ο πιο διάσημος δημιουργός του Αρ-Νούβο.Αυτή η γωνιά με τις λεπτομέρειες και την υπερβολή του ρεύματος την κέρδισε.
Λίγο πιο κάτω απο το μέγαρο είναι η πλατεία των Βοσγίων.PLACE DES VOSGES την λένε οι Γάλλοι και την θεωρούν ως μια από τις ωραιότερες πλατείες του κόσμου.Στο κέντρο γινόταν κάποτε κονταρομαχίες ιπποτών και δημιουργήθηκε από τον Ερρίκο Δ.400 χρόνια και η συμμετρία της δεν αλλοιώθηκε.36 κατοικίες την περιβάλλουν,9 σε κάθε πλευρά.Τούβλα κόκκινα και κίτρινα,πέτρα στις προσόψεις και σκέπες από πλάκες με φεγγίτες.Είναι απόλαυση να περπατάς γύρω γύρω και να βλέπεις την ομοιομορφία να σε περιβάλλει..Για να μπεις στην πλατεία ανοίγεις μια πόρτα μεταλλική,τα δέντρα είναι μια όαση δροσιάς και το παγκάκι σου δίνει θέα στο σπίτι που έζησε ο Ουγκο.Πίσω από το παράθυρο που βλέπει το κορίτσι γεννήθηκε ο Γιάννης Αγγιανης-ο ήρωας που συγκινεί στους Αθλιους.
Η PLACE DE LA BASTILLΕ είναι θορυβώδης και γεμάτη αυτοκίνητα.Το κορίτσι κοίτα γύρω της μα τίποτα δεν μπορεί να την κάνει να φανταστεί πως ήταν η φυλακή που κάποτε ήταν εδώ.Στην αρχή κτίστηκε ως οχυρό από τον Κάρολο Ε μα μετατράπηκε σε φυλακή.Από εδώ ξεκίνησε η επανάσταση,όταν στις 14 του Ιουλίου του 1789,πολίτες κατέστρεψαν το μισητό σύμβολο τους.Στην θέση της υπάρχει μια μπρούτζινη στήλη,52μ ύψος,με το Πνεύμα της Ελευθερίας στην κορφή της.Κάτω από την κρύπτη υπάρχουν λείψανα θυμάτων των επαναστάσεων.Τίποτα δεν θυμίζει το χθες πια.Λίγο πίσω είναι η καινούργια όπερα,μια απο τις μεγαλύτερες στον κόσμο.
Ο προορισμός της βρισκόταν στην απέναντι πλευρά του ποταμού και ήταν κήποι JARDIN DES PLANTES-βοτανικός κήπος.Ο κήπος άνοιξε το 1640.Ξεκίνησε να φτιάχνεται για να φιλοξενήσει βότανα και φαρμακευτικά φυτά.Σήμερα περιέχει πάνω από 10.000 είδη φυτών και είναι θέαμα για όλες τις αισθήσεις....όραση,όσφρηση,αφή.Παρτέρια πολύχρωμα με ήλιους που κοιτούν τον ήλιο που λάμπει πάλι.Λουλούδια από όλα τα μέρη του κόσμου με μικρές καρτέλες με τα ονόματα τους.Στο βάθος το μουσείο Φυσικής ιστορίας...πίσω του ο λαβύρινθος που μπορείς να χαθείς μέσα του.Ότι και να πεις για αυτό τον κήπο είναι....Ένας κέδρος του 1734,ένα δέντρο που ονομάζεται δεινόσαυρος,γιατί υπήρχε με την ίδια μορφή πριν απο 130χιλιαδες χρονιά.κρίνοι ρόδα.Ο κήπος αυτός κέρδισε την αγάπη του κοριτσιού πάνω από 170 είδη ρόδων και γύρω στις 200 τριανταφυλλιές....Τώρα που τα γράφει κλείνει τα ματιά και όταν τα ανοίγει βλέπει τριαντάφυλλα σε όλα τα χρώματα που μπορούσε να σκεφτεί μα και σε απίστευτα άλλα.Τριαντάφυλλα μικρά,μεγάλα,με 100 πέταλα,βελούδινα.Έτσι παράξενα ίσως ένοιωσε ο Μικρός Πρίγκιπας όταν είδε μαζεμένα ρόδα...παράξενα γιατί εκείνος είχε βρει το ένα...το κορίτσι το έψαχνε ακόμα.Ο Αλπικός κήπος ήταν κλειστός έτσι δεν μπόρεσε να δει τα φυτά απο τις Αλπικές περιοχές.
Περπάτα προς τα πίσω...θέλει να φτάσει στην Rue de rivoli για να πάει στην ΑNGELINA,το μαγάζι με την πιο καλή σοκολάτα της πόλης.Στην επιστροφή σταματά έξω απο το Δημαρχειο-hotel de ville.Το κτίριο είναι εντυπωσιακό και φορτωμένο.Φεγγίτες καμινάδες ψηλές αγάλματα,πυργίσκοι...στοιχεία που γεμίσουν την πρόσοψη.Η πλατεία έχει γεμίσει με μπλε κουβούκλια σαν αυτά που υπάρχουν στο ποτάμι και τραπέζια του πινγκ-πονγκ.Λένε οτι στήνεται εδώ το δέντρο και μια πίστα πατινάζ....θα είναι ωραία την νύχτα που θα φωτίζονται όλα.Σχεδόν απέναντι από την πλατεία είναι ο πύργος του Αγίου Ιακώβου-TOUR SAINT JACGUES.Αυτός ο πύργος είναι το μονό που έμεινε από μια εκκλησία,που καταστράφηκε.Στο κορίτσι φαίνεται παράξενος καθώς δεν έχει οροφή.Είναι γεμάτος τέρατα για να κρατήσει μακρυά το κακό,και στοιχεία αρχιτεκτονικής που σου δείχνουν την γοτθικής προέλευση του.Περπάτα προς την εκκλησιά του SAINT-GERMAIN-L AUXERROIS,πριν φτάσει περνάει απο το SAMARITAINE,το πολυκατάστημα και το προσπέρνα.Θα μπει την τελευταία μέρα στο Λαφαγιέτ για ένα άρωμα που θα μυρίζει Παρίσι. Η εκκλησιά αυτή ήταν η αγαπημένη των βασιλέων ,από την στιγμή που έκαναν σπίτι τους το Λούβρο που βρίσκεται ακριβώς μπροστά της.Από εδώ ξεκίνησε η τρομερή νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου.Η νύχτα είχε ρίξει τα πέπλα της και εκείνη την νύχτα...Παραμονή του γάμου της Μαργαρίτας με τον Ερρίκο και χιλιάδες ουγενότοι είχαν έρθει για να παραβρεθούν στο γεγονός της επομένης μέρας...Οι καμπάνες κτύπησαν σε τούτο το καμπαναριό και ο θάνατος βγήκε στους δρόμους.....
Περπατάει στην Ρίβολι και ψάχνει το μαγαζί.Βρίσκεται σχεδόν στην αρχή του δρόμου.Ένα τραπεζάκι έξω και αυτό που θα ρθει σε λίγο δεν είναι άλλο από σοκολάτα Αφρικανα.Σκούρα πηκτή σοκολάτα σε μικρή πορσελάνινη κανάτα και ένα πιάτο σπιτική σαντιγί,που διαλύεται με το άγγιγμα και μόνο μες στην σοκολάτα... για γλυκό φαμπαρουαζ κεράσι και φράουλα στολισμένο με άνθη λεβάντας...Άπλωσε τις κάρτες για να γράψει στις φίλες της,για να στείλει εικόνες από εδώ εκεί.Εικόνες που της είχε διαλέξει με προσοχή λίγο πριν στα μαγαζάκια που γεμίζουν τις καμάρες της Ρίβολι.Μέτα την πρώτη κάρτα άφησε κάτω το στύλο γιατί χάζευε την βροχή που έπεφτε στην πόλη.Βροχή με ήλιο...Όταν τελείωσε η βροχή έπεφτε ακόμα.Το κορίτσι είδε το ανοιχτό διώροφο λεωφορείο να περνά και να στέκεται στην πλατεία κονκορντ.Έτρεξε και ανέβηκε πάνω.Η οροφή είχε σχεδόν αδειάσει,λίγοι τρελοί έμειναν πάρα την βροχή.Έτσι το κορίτσι βρήκε θέση στην πρώτη σειρά μπροστά στο τζάμι.Το λεωφορείο έστριψε για να μπει στα Ηλύσια Πεδία και το κορίτσι μπόρεσε να δει από ψηλά τα αλόγα του Μαρλι,που στέκονται στο βάθρο τους.Οι στάλες που έπεφταν πάνω της δεν την πείραζαν έβλεπε ένα άλλο Παρίσι και αυτό την ενθουσίαζε. Ένα Παρίσι σαν καρτ-ποσταλ ή σαν φθινοπωρινό πινάκα.Ντυμένο τώρα στους τόνους του γκρι,που έσπαγε από πινελιές πρασίνου από τα δέντρα και τα πάρκα.Το λεωφορείο ανέβηκε στην αψίδα του Θριάμβου,πήγε στο Τροκαντερό, στον πύργο του Άιφελ, στην Ντομ,στο μέγαρο των Απομάχων,στην γέφυρα του Αλεξάνδρου,ανάμεσα στα δυο Πάλαι,ξανά στην πλατεία,στην Μαντλειν και σταμάτησε στην όπερα.Το ταξίδι αυτό που μύριζε βροχή και την είχε κάνει μούσκεμα....τρύπωσε μες στο αίμα της,όπως η βροχή στο χώμα και έβγαλε στην επιφάνεια υποσχέσεις...Να ρθει κάποτε ξανά και όχι μόνη.Η αλήθεια είναι ότι μόνο μετά από αυτή την βόλτα ένιωσε για λίγο μόνη...
Το βράδυ το κορίτσι βγήκε στην ΑΨΙΔΑ ΤΟΥ ΘΡΙΑΜΒΟΥ για να δει φωτισμένους τους 12 δρόμους που ανοίγονται από δω,σαν αστέρι.Τους δρόμους την DEFANS-δεν το έβλεπε να φτάσει ως έκει.Έχουν δίκιο όλες οι περιγραφές το Παρίσι είναι πόλη φωτός και όσο πιο ψηλά βρίσκεσαι τόσο πιο εύκολα το καταλαβαίνεις.Η διαδρομή της επιστροφής είναι γεμάτη φωτισμένες βιτρίνες και ακριβά μαγαζιά.Μικροπωλητές με απλωμένες πραμάτειες, ρεστοράν με τραπεζάκια στα πεζοδρομία,σινεμά που διαφημίζουν καινούργιες ταινίες, βραδινή ζωή.
Το επόμενο πρωί το κορίτσι πήγε στην EURODISNEY.Είχε διαρκώς το νου της στο παιδί που έκρυβε μέσα της και πέρασε μια ονειρική μέρα.Μια μέρα που ήταν από μόνη της μια άλλη ιστορία,μια ιστορία που θα την έλεγε μια άλλη στιγμή...Γιατί θέλεις μια ολόκληρη ιστορία για να περιγραψεις την επιστροφή στην χωρά των ονείρων
συνεχιζεται και τελειωνει....
 
Last edited by a moderator:

marakixin

Member
Μηνύματα
148
Likes
14
Επόμενο Ταξίδι
Λονδινο
Ταξίδι-Όνειρο
αγια-πετρουπολη
ΠΑΡΙΣΙ ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ

συνεχιζεται μερος ζ

Το κορίτσι γύρισε μαγεμένο απο την χώρα του παραμυθιού και του ονείρου,την EYRODISNEY.Είχε πετάξει με τον Νταμπο στον ουρανό, είχε βγει απο το παράθυρο με τον Πητερ-παν...είχε είχε....όλα αυτά που είχε δει μυρίσει ήθελε να τα κάνει κάποτε ένα άλλο παραμύθι.Ένα παραμύθι που θα φώναζε σε όλους τους μεγάλους να έχουν το νου τους στο παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα....όπως τραγουδούσε ο Παπακωσταντινου,
Το βραδύ εκείνο βγήκε ξανά στην Μονμαρτη ήθελε να δει το λόφο φωτισμένο και την πόλη ριγμένα κεριά στο μαύρο πέλαγος....Τα σκαλιά ήταν γεμάτα κόσμο,μια γυναίκα έπαιζε με φωτιές, ένα ζευγάρι φιλιόταν δίπλα της,μια παρέα σχεδίαζε δυνατά την άλλη μέρα,ένα σκυλί κοιμόταν...Έκατσε λιγάκι και μετά πήγε για ένα κιρ.Ποτήρι λευκό κρασί που έριχναν μέσα κάτι σαν χυμό φρούτων και γινόταν ροζ,σαν σαμπάνια και κρασί μαζί.Το μαγαζί είχε ζωντανή μουσική και η τζαζ γέμιζε το χώρο.Λίγο πριν φύγω μια κοπέλα έπιασε το μικρόφωνο και είπε ένα τραγούδι της PIAF,το σπουργίτι που γοήτευσε με την φωνή της έζησε και πέθανε σε αυτή την πόλη.
Το πρωινό που ξημέρωσε θα ήταν αφιερωμένο στο Λούβρο.Στο πιο μεγάλο μουσείο του κόσμου.Η ιστορία του ξεκίνα το 1190.Χτίστηκε ως φρούριο για την προστασία απο τους Βίκινγκ και στα χρονιά που περάσαν έγινε αυτό που είναι σήμερα.Πολλές ανακαινίσεις έγιναν στα χρονιά που ήρθαν με κορυφαία αυτή της πυραμίδας του Πει που παρουσιάστηκε το 1989 σκορπώντας αντιδράσεις.Στο μουσείο μπορείς να μπεις απο την γυάλινη πυραμίδα άλλα και από την οδό Ρίβολι,η είσοδος αυτή θα σε οδηγήσει στην ανεστραμμμένη πυραμίδα,που φωτίζει τον χώρο και δημιουργεί ουρανιά τόξα στο μαρμάρινο πάτωμα.Πτέρυγα RICHELIEU-DENON-SULLY έγραφαν οι πινακίδες.Το κορίτσι μπήκε με δέος στο βάθος έβλεπε μια σκάλα και την βάση από ένα άγαλμα.Η καρδιά της άρχισε να κτύπα από τώρα δυνατά την αναγνώριζε τούτη την σκάλα,τούτη την βάση αν έσκυβε λίγο θα έβλεπε μια θέα έτοιμη να πετάξει.Οι άνθρωποι γέμιζαν τις σκάλες και εκείνη ήθελε σαν τρελή να τρέξει να ανεβεί τα σκαλιά και να σταθεί μπρος της.Μα όχι κάτω απο αυτή την σκάλα υπήρχε ένα κομμάτι από την πομπή των παναθηναίων και η Αφροδίτη της Μήλου.
Η Αφροδίτη της Μήλου,η θεά της ομορφιάς και του κάλλους.Το άγαλμα που στέκεται μπροστά της βρέθηκε τυχαία το 1820.Βρίσκεται μόνη.Το κορίτσι περπάτα γύρω της αργά.Η λευκότητα του μαρμαρου,οι κοιλιακοί,το στήθος που ορθώνεται στητό,το περήφανο κεφάλι,τα χεριά που λείπουν και θα φαντάζεσαι, το βλέμμα της...μια ομορφιά που θα προβάλλει το κάλλος της για πάντα.Ακόμα και όταν εμείς θα έχουμε φύγει η θεά αυτή θα κλείνει για πάντα τα ποδιά,σε μια αυθόρμητη κίνηση για να σταματήσει το μαλακό ύφασμα που γλιστρά απαλά από τους γοφούς της.Μια κίνηση που έχει σκοπό να δημιουργήσει πλούσιες πτυχώσεις υφάσματος, για να κρύψει την ένωση από τα δυο κομμάτια που κάνουν το γλυπτό ένα.
Στέκεται στην σκάλα και ανεβαίνει αργά,φτάνει και κοίτα ψηλά.Οι φεγγίτες ρίχνουν το φως και ξέρεις πως να μόλις δα η θεά κατέβηκε στην γη, η καλύτερα μόλις προσγειώθηκε στην πλώρη του πλοίου.Ο αέρας της θάλασσας φύσα και παίρνει τα πέπλα προς τα πίσω....Τα φτερά κρατούν το σώμα ορθό και δείχνουν την κίνηση προς τα εμπρός.Η Νικη της Σαμοθράκης πρέπει να ανέβεις να κατέβεις τα σκαλιά που είναι δεξιά που είναι αριστερά,που είναι μπροστά της,να γυρίσεις γύρω της και πάλι δεν θα την πιάσεις πάντα θα φεύγει,πάντα θα ξεγλίστρα μακριά μας.....
Ιταλική ζωγραφική και η αρχή της αναγέννησης Τζότο,Γκιρλαντάιο,Μαντένια, μποτιτσελι...Το κορίτσι όπως το κάθε κορίτσι και το κάθε αγόρι που μπαίνει εδώ μέσα κοίτα με ματιά ορθανοικτα την τέχνη που τους περιβάλλει.Μπαίνει στην μεγάλη στοά.Ο ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ βρίσκεται με 3 έργα εδώ και ένα ακόμα λίγο πιο κάτω....Η παρθένος των βράχων, ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και η Παρθένος με τον Χρίστο και την Αγία Άννα.Τα χρώματα που αγγίζουν το σκοτάδι,η σκιά που κερδίζει το φως...μα και φωτεινές λάμψεις πάνω στα πρόσωπα του πίνακα σε μαγεύουν....
Για να δεις μόνο την στοά χρειάζεσαι ώρες για αυτό το βλέπεις στην κίνηση των ανθρώπων που προσπερνούν βιαστικά τους πινάκες ρίχνοντας κλεφτές ματιές Ελπίζοντας πως τα ματιά τους θα εντοπίσουν ένα πίνακα που ξέρουν και θα σταματήσουν μπρος του για λίγο πιο πολύ....Το κορίτσι μπήκε σε μια αίθουσα ο Γάμος στην Κανά του Βερονέζε έπιανε όλο τον τοίχο.Ο μεγαλύτερος πινάκας του Λούβρου...133 μορφές σε ένα ευαγγελικό συμβάν.Ένα κοσμοπολίτικο γεγονός στο οποίο προσωπικότητες της εποχής κάθονται στο τραπέζι,γύρω τους σκυλιά,γελωτοποιοί,υπηρέτες...Μήπως ένας φόβος κενού;Στο κέντρο μουσικοί,που δεν είναι άλλοι από τους άλλους μεγάλους ζωγράφους της πόλης του της Βενετίας...Τιτσίανος,Τιντορέτο,Μπασάνο,Βερονέζε.
Απο το πλήθος που είναι μαζεμένο καταλαβαίνει πως εκεί πίσω από όλα αυτά τα κεφάλια κρύβεται ηΜΟΝΑ ΛΙΖΑτο πιο διάσημο γυναικείο πρόσωπο.Ένα πρόσωπο που έχει σχολιαστεί,ζωγραφιστεί και μεταμορφωθεί όσο κανένα άλλο....μια γυναίκα που η ταυτότητα της είναι άγνωστη...με κάποια σενάρια να κερδίζουν έδαφος όπως οτι είναι η Λίζα Γκεραρντίνι,σύζυγος του Φραντσέσκο ντελ Τζοκόντο.Αν το κορίτσι άρχιζε να μίλα για αυτόν τον πίνακα δεν θα τελείωνε πότε...και θα μιλούσε με όρους δύσκολους όπως sfumato,κυαροσκουρο...όταν κατάφερε να τον πλησιάσει λίγο πιο πολύ κάθισε να κοιτάξει τις λεπτομέρειες που ξετυλίγονταν πίσω από το πρόσωπο της.Τα ματιά της την ακολουθούσαν παντού και όπως έβλεπε αυτό το χαμόγελο της αβεβαιότητας και του μυστηρίου.Είδε τον Χορν με την Λαμπέτη της κάλπικης λίρας.Η έκφραση μιας γυναικάς που λέει Σ΄Αγαπώ,το χαμόγελο της βεβαιότητας....
Πίσω από τον πινάκα ανοίγονται οι αίθουσες των Γάλλων.Ο ΝΤΕΛΑΚΡΟΥΑ γεμίζει τους τοίχους με τα τεραστία ταμπλό του.Πινάκες που όλοι έχουμε δει και θαυμάσει απο την Ελευθερία οδηγεί το λαό,με εκείνη την γυναίκα που κραδαίνει την Γαλλική σημαία,χωρίς να δίνει σημασία στο φόρεμα που έχει πέσει και που αποκαλύπτει το στήθος της ως την σφαγή της Χίου,που στόλιζε τα βιβλία της ιστορίας του Δημοτικού της και την γυρίζουν στο χθες και στα πατριωτικά ποιήματα που έλεγε στο σχολειό...Ο Ουγκο είχε γράψει και αυτός για την σφαγή της Χίου το ελληνόπουλο.Το κορίτσι προσπαθεί να το θυμηθεί καθισμένη στον καναπέ...Τούρκοι διαβήκαν,Χαλασμός θάνατος πέρα ως πέρα.Η Χίο το όμορφο νησί μαύρη απομένει ξέρα....Διαβάτη μου κράζει το ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι.Βόλια,μπαρούτι θέλω να.Δίπλα η Σχεδία της Μέδουσας,και στην διπλανή αίθουσα μυθικοί πινάκες του Νταβιντ
Το κορίτσι βγήκε ξάνα στην μεγάλη στοά για να βρει τον Ραφαηλ και τον Καραβατσιο.Να αγγίξει την παλάμη της η χαρτομάντισσα και να μαζέψει λουλούδια απο την χλόη του λιβαδιού....Μέτα έστριψε και άρχισε να τρέχει για να βγει στον πάνω όροφο για να δει και τι να μην δει...Ρεμπραντ Βερμεερ,Ρουμπενς,Ενγκρ,Βελασκεθ,Φραγκοναρ,Τουρ, Αίθουσες που σε κάθε μια το κορίτσι όφειλε μια στάση....Ένας πίνακας,μια ιστορία,μια λεπτομέρεια που ήθελε να δει και να αγγίξει σαν κολασμένη να αγγίξει.Χιλιάδες ζωγράφοι, αριστουργήματα που τα πιο πολλά της έλεγαν κάτι...Τα βιβλία της τέχνης της σχόλης της ήταν γεμάτα απο αυτά,μα όταν βρεθείς απέναντι τους και τα κοιτάς τα ξεχνάς σχεδόν όλα και τα ανασαίνεις άπλα.Γιατί τα έργα έχουν μυρωδιά....
Είχε φτάσει στην άλλη άκρη όταν είδε οτι ο Βατω και το ταξίδι στα κηθυρα βρισκόταν στην άλλη μεριά του μουσείου....Γύρισε και άρχισε να τρέχει δεν κοιτούσε γύρω της.Ήξερε οτι αν έκανε το λάθος να κοιτάξει δεξιά η αριστερά θα σταμάταγε και δεν θα έφτανε πότε στα Κυθηρα.Ήθελε να φτάσει σε αυτόν τον πίνακα....Ήταν από τους πρώτους που έμαθε.Ο Χορν πίσω από τα κάγκελα της τράπεζας κοίταγε τον τοίχο που τον είχε και ονειρευόταν να φτάσει εκεί.Τα Κυθήρα-ιθακη όπως και να λέγεται το νησί πάντα υπάρχει κάπου που θές να πας....ένα λιμάνι μόνο για μας,μέσα σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Ήθελε άπλα να βρεθεί εκεί....
Είχαν περάσει 12-14 ώρες και το μουσείο έκλεινε....Το κορίτσι βγήκε και είδε την νύχτα που είχε πέσει.Δεν ήθελε να δει τίποτα άλλο,πήγε στο ξενοδοχείο να κοιμηθεί νωρίς.... αύριο θα πήγαινε στο πάρκο του Αστεριξ και του Οβελιξ.Άλλο ένα ταξίδι σε μια χώρα παιδική,μια χώρα με δίκη της ιστορία που θα ερχόταν κάποια στιγμή στο φως....και θα γέμιζε με συννεφάκια σαν λεζάντες σε κόμικς.Κόμικς που θα τα διαβάζει στην γλώσσα της και θα προσπαθούσε να τα διαβάσει και στα Γαλλικά καθώς υπέκυψε στον πειρασμό και τα αγόρασε.....Το βράδυ εκείνο μετά το πάρκο το κορίτσι πήγε στο λουνα-παρκ του Κεραμείκου για να βγει πάλι στην ρόδα,για να φάει παγωτό και να πάρει μαζί της ένα pomme da amour,καραμελωμενο μήλο.Διάλεγε τα βραδιά της να είναι γεμάτα φως,να χορτάσει φως για να το κουβαλάει μαζί της αν το σκοτάδι γινόταν πυκνό και κάποια στιγμή την έπνιγε

συνεχιζεται με ενα μικρο μερος και τελειωνει....στα σιγουρα
 
Last edited by a moderator:

marakixin

Member
Μηνύματα
148
Likes
14
Επόμενο Ταξίδι
Λονδινο
Ταξίδι-Όνειρο
αγια-πετρουπολη
ΠΑΡΙΣΙ ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ

το τέλος...

Η τελευταία της ημέρα είχε φτάσει.Το επόμενο πρωινό θα είχε μονάχα μια δυο ώρες....το αεροπλάνο της πέταγε για Αθήνα νωρίς και έπρεπε να βρίσκεται 2 με 3 ώρες πριν στο αεροδρόμιο.Το πρωινό ήταν συννεφιασμένο και σίγουρα ο ουρανός θα έριχνε τα δάκρυα του στην γη,δάκρυα....θα έκλαιγε ο ουρανός μαζί της.Τον λάτρεψε τούτο το μουντό καιρό που ταίριαζε με την διάθεση της....Θα πήγαινε στις Βερσαλλίες.
Το ανάκτορο του βασιλιά Ηλίου και το καύχημα του.Ξεκίνησε να το κτίζει το 1664 με αρχιτέκτονες τους Λουί Λε Βο και Ζυλ Αρντουεν Μανσαρ.Το προόριζε να γίνει το πιο μεγαλοπρεπές παλάτι της Ευρώπης και τα κατάφερε....20000 άτομα μπορούσαν να φιλοξενηθούν στα κτίρια του.Το αρχικό παλάτι ήταν αυτό που αντίκρισε πρώτο το κορίτσι όταν πέρασε την καγκελωτή πόρτα....Ο Βασιλικός θυρεός την κοσμούσε.Η αυλή που ανοιγόταν μπροστά της ήταν τεραστία.Στο βάθος μπροστά της διέκρινε την μαρμάρινη αυλή,μια τεραστία μαυρόασπρη σκακιέρα που θα άστραφτε στον ήλιο. Ανεβαίνει τα σκαλιά και κοιτά το αρχικό παλάτι διακοσμημένο με υδρίες προτομές και ένα ρολόι. Ένα γαλάζιο ρολόι με τον Απόλλωνα να γύρνα τους δείκτες.Στο πλάι του ρολογιού δυο θεοί από την μυθολογία της τον Ηρακλή και τον Άρη......Μπαίνει από την Βόρεια πτέρυγα.Άνθρωποι μαζεμένοι σε μια ψήλη ανοικτή πόρτα κοιτούν και φωτογραφίζουν κάτι....φτάνει τεντώνεται στις μύτες των ποδιών της για να δει πάνω απο τα κεφάλια.Να ήταν τώρα πρώτο μπόι...Βλέπει κίονες λευκούς μαρμάρινους να κοσμούν τον πάνω όροφο.Ένα εκκλησιαστικό όργανο στο βάθος και ένα ψηφιδωτό στην κονχη....Μπαρόκ το αναγνωρίζει απο την υπερβολή του.Φύλλα χρυσού,μάρμαρο σε σχεδία,τοιχογραφίες.Μόνο αυτό το ρεύμα θα μπορούσε να αγαπήσει ο Βασιλιάς Ήλιος...την υπερβολή...θα μισούσε σίγουρα την μοντέρνα τέχνη και το μινιμαλισμό της.Διαβάζει στον οδηγό..είναι το βασιλικό παρεκκλήσι και ήταν η τελευταία προσθήκη του Λουδοβίκου ΙΣΤ
Το κορίτσι μπαίνει στα δωμάτια μα κάτι την ενοχλεί.Μια μυρωδιά βγαίνει από τα δωμάτια και γεμίζει τα ρουθούνια της...μούχλα φθορά θάνατος.Το παλάτι φωνάζει μα κάνεις δεν ακούει την κραυγή του...σαν επιθανάτιος ρονχος.Την τρομάζει αυτό και βιάζεται να βγει να δει την Αίθουσα των Κατόπτρων για να βγει στον κήπο....
Η αίθουσα με τους καθρέφτες σου κόβει την ανάσα.17 καθρέφτες απέναντι από ισάριθμα παράθυρα...κρυστάλλινοι πολυέλαιοι κρέμονται,οι λάμπες αντανακλούσαν στους καθρέφτες και σκόρπιζαν στο χώρο το φως.Πως να ήταν με κεριά...το θέαμα θα ήταν μαγικό έτσι όπως θα τρεμοπάιζαν μια δυνατά και μια αδύνατα και θα χόρευαν βαλς στους καθρέφτες και στα πατώματα της αίθουσας.Αγάλματα γυναικών κρατούν φώτα....σε αυτή την αίθουσα το φως θα ήταν για πάντα ευτυχισμένο....
Τα δωμάτια το ένα πίσω από το άλλο...του Λουδοβίκου,της γυναίκας του...του...του....
Το κορίτσι βγήκε στο κήπο και πήρε ανάσα...Μπροστά της απλωνόταν Παρτέρια,αρμονικοί κήποι,κρήνες,περιστύλια και ήταν όλα στην διάθεση της για να τα ανακαλύψει.Πήρε το τρενάκι που έκανε την βόλτα του κήπου....τεράστιος η καλύτερα υπερβολικά τεράστιος....το τρένο στρίβει και εσύ βλέπεις την κρήνη του Δράκοντα.ο φτερωτός δράκος στο κέντρο ουρλιάζει...το κορίτσι αναρωτιέται αν απο το στόμα του βγάζει νερό...γιατί τι πρωτότυπο!! ούτε αυτό το συντριβάνι δεν δουλεύει.Πίσω του η κρήνη του Ποσειδώνα,ο θαλασσινός θεός βγαίνει απο τα ύδατα με τα αθάνατα αλόγα του,τρίτωνες σαλπίσουν την έξοδο του βασιλιά των θαλασσινών νερών και η γυναικά του καλεί τις ακόλουθες της,για μια βόλτα στον ήλιο....Γύρω της δέντρα λουλούδια σχεδιασμένα όλα αρμονικά...όταν επιστρέφει βλέπει τα υδάτινα παρτέρια που τα στολίζουν μπρούτζινα αγάλματα...και την κρήνη της Λήτως....

 
Last edited by a moderator:

marakixin

Member
Μηνύματα
148
Likes
14
Επόμενο Ταξίδι
Λονδινο
Ταξίδι-Όνειρο
αγια-πετρουπολη
ΠΑΡΙΣΙ ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ

τελος....

όταν το κορίτσι έφυγε ήταν μεσημέρι...θα πηγαινε για μια τελευταια βολτα στην πολη....Ηξερε μερες τωρα τον προορισμο της...τα βηματα της θα την οδηγουσαν εκει μαγικα σαν να ηξεραν απο πριν τα σωστα βηματα....Ηταν στην αριστερη οχθη και έλεγε αντιο σε ενα ενα μνημειο που την μαγεψε στα παλαι στην γεφυρα,στην Ντομ.Σαν εφτάσε στην γεφυρα της Αλμα περασε στην δεξια οχθη.ηθέλε να δει το αντιγραφο απο τη φλογα της Ελευθεριας που σταθηκε εδω το 1987 μα απεκτησε ενα αλλο νοημα...τον Αυγουστο του1997 η Νταινα σκοτωθηκε στο τουνελ κατω απο την γεφυρα.Απο τοτε τουτη η χρυσαφενια φλογα εγινε το ατυπο μνημειο μνημης...δυο ασπρα λευκα τριανταφυλλα υπαρχούν στην βάση του...οι είκονες που ταξιδεψαν τοτε σε ολο τον κοσμο ορμουν απροσκλητες στα ματια του κοριτσιου.Οι εικονες και το τραγουδι του Ελτον Τζον...για το κερι στον ανεμο.Με αυτο το τραγουδι στα χειλη φτανει κατω απο τον Πυργο του Άιφελ....
Ο πυργος του Άιφελ υψωνεται μεγαλοπρεπής και σχίζει σαν λονχη τον ουρανο....το κοριτσι πλησιαζει το τετραγωνο που δημιουργουν οι πυλωνες της βασης του και φτανει στην καρδια του,μετα σηκωνει τα ματια προς τα πάνω...η οπτικη του πυργου απο έδω σου φανερωνει ολη της διασταση της μεγαλοσυνης του.....Το κορίτσι καθησε στο εδάφος και κοιταγε προς τα πανω...τι να πει για τον πυργο..οι αριθμοι του χορευουν στο κεφαλι της και της φαινονται απιστευτοι 18000 μεταλλικα κομματια 2,5 εκατομμυρια ειδικα καρφια 1665 σκαλοπατια ως την κορφη,60 τονοι μπογια για το βαψιμο του...μεγιστη ταλαντωση σε θυελλα λιγοτερη απο 7εκατοστα υψος324μ...το ψηλοτερο κτιριο στον κοσμο,πριν κτιστει το Εμπαιαρ Στειτ,καθολου οξυγονοκολληση,101000 τονοι βάρος με αριστη κατανομη....Γεννημα ενός μυαλου που ήταν άριστος στις σιδηροκατασκευές του Γκουσταβ Άιφελ....προσωρινή παρεμβάση για την εκθέση του 1889....μονιμη είκονα στο ακουσμα της λέξης Παρίσι....Οτι και να πει το κοριτσι για τον πυργο θα είναι λίγο και οι λεπτομεριες γνώστες....πηρε το ασαρσερ και ανεβηκε στην κορφη στο τριτο επιπεδο.....
εξω η ωρα ηταν η σωστη...καπου αναμεσα στο φως και στο σκοταδι,λιγο πριν αναψουν τα φωτα και ταυτοχρονα η στιγμη που αρχιζουν να αναβουν ένα ,ενα δειλα και ξαφνικα- σαν κερακια τουρτας που δεν εχεις καταφερει τελικα να τα σβησεις και εκεινα σου κανουν την εκπληξη και ξαναναβουν.Το Παρισι φανερωνοταν στα ματια της σαν φιλη γνωριμη πια,που την ειχε σεργιανισει και μπορουσε να την αναγνωρισει...για αυτο ηρθε στο τελος για να κοιταχτουν στα ματια και να αναγνωρισουν η μια την αλλη σαν φίλες που έχουν συναντηθει ξανα στους δρομους που φαινονται χαμηλα στην γη...Το κορίτσι επίασε τα καγκέλα κολλησε το προσωπο πανω τους και εκλεισε απαλα τα ματια για να παρει μαζι της την είκονα.Οταν τα ανοιξε ξανα η είκονα ηταν παλι εκει μα και μέσα της...
Κατεβήκε απο τον πυργο και περασε την γεφυρα απεναντι θα εβγάινε στο Τροκαντερο,θα ετρωγε αυτα τα ζυμενια ζεστα γλυκισματα με την αχνη ζαχαρη θα χαζευε τον Πυργο του Άιφελ και θα εφευγε να παει για υπνο...αυριο πετουσε νωρις για πίσω
Το επομενο πρωι κατεβασε την βαλιτσα νωρις κατω ζητησε ενα στυλο και εγραψε στο χαρτι κατι....διπλωσε το χαρτι και ετρεξε στην γεφυρα....σαν εφτασε στην μεση σταματησε...ανοιξε το χαρτι και διαβασε τα δυο ιδια ρηματα στις δυο διαφορετικες γλωσσες...είπε δυνατα στην αγουροξυπνημενη πολη ΣΕ ΑΓΑΠΩ και ψιθυρισε μέσα της το άλλο...Μετα έριξε το χαρτι στο ποταμι,το είδε να πεφτει,να ακουμπα το νερο,να μουσκευει,να βουλιαζει...θα έμενε για παντα εκει στο βυθο...κρατωντας μαζι του τα μονα λογια που ηθελε να πει σε αυτη την πολη.....Γυρίσε την πλατη και εφυγε για το αεροδρομιο....Ενα αεροπλανο πανω απο τα συννεφα και ενα κοριτσι να ονειρευεται μια γη ως επιστροφη...επεστρεφε συχνα και περνε με αγαπημενη πολη επεστρεφε συχνα και περνε με.....

ΤΕΛΟΣ....
 
Last edited by a moderator:

go2dbeach

Member
Μηνύματα
6.016
Likes
9.773
Επόμενο Ταξίδι
Λατινική Αμερική
Ταξίδι-Όνειρο
Λατινική Αμερική
Πολυ ομορφη και τρυφερη αφηγηση! Μπραβο :clap:
 

gionik

Member
Μηνύματα
53
Likes
18
Επόμενο Ταξίδι
Ιταλικές Αλπεις
Ταξίδι-Όνειρο
Καραϊβική,Αρκτικός κύκλος
Θα συμφωνήσω με όλα τα παραπάνω. Η αφήγησή σου με ταξίδεψε ξανά στην αγαπημένη μου πόλη. Συγχαρητήρια
 

MISAKALYMNOS

Member
Μηνύματα
19
Likes
0
Επόμενο Ταξίδι
ΓΑΛΛΙΑ -ΠΑΡΙΣΙ
Ταξίδι-Όνειρο
ΤΑΥΛΑΝΔΗ -ΚΟ ΣΑΜΟΥΙ
Παιδια σημερα εκλεισα και επισημα τα εισητηρια για Παρισι ...easyjet 98 euro 5-11 Μαιου......παρακληση απο τις Παρισινες και Παρισινους...που να κλεισω hostel???????(Aπο αυτο του Βερολινου παντως εμεινα super ικανοποιημενος εγω και η παρεα μου)Ευχαριστω προκαταβολικα...
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.622
Μηνύματα
904.343
Μέλη
39.361
Νεότερο μέλος
stavros88

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom