Ιράν Πέντε Γιουνανί στη χώρα των Φαρσί!

dimosf

Member
Μηνύματα
2.302
Likes
5.900
Ταξίδι-Όνειρο
ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ


Στην πιο χαμηλή ζώνη σκηνές κυνηγιού,


και πολλές σκηνές αναψυχής στην εξοχή


με γυναίκες,


μουσική


και πάντα κρασί.


Σε αυτές τις τελευταίες η απεικόνιση του φυσικού τοπίου μου θύμισε ανάλογα σε βυζαντινές εικόνες.


Πίνακες υπάρχουν και στις βεράντες


και μεγάλο ενδιαφέρον έχουν αυτοί, που παριστούν Ευρωπαίους.

Αφού περιηγηθήκαμε σε όλους τους χώρους, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και ετοιμαστήκαμε να φύγουμε.


Μέσα στον κήπο και δίπλα στην πύλη, μια γιούρτα (σκηνή των νομάδων της κεντρικής και βόρειας Ασίας) λειτουργεί σαν κατάστημα με διάφορα υφαντά και ρούχα.
 

dimosf

Member
Μηνύματα
2.302
Likes
5.900
Ταξίδι-Όνειρο
ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ


Βγαίνοντας μπήκαμε σε ένα μικρότερο πάρκο με προτομές προσωπικοτήτων του Ιράν και, σε λίγο, ώ του θαύματος,


μπροστά στα θαμπωμένα μάτια μας η δεύτερη σε μέγεθος πλατεία του κόσμου, μετά την Τιεν Αν Μεν του Πεκίνου.


Κυρίες και κύριοι η πλατεία Naqsh-e Jahan, η πλατεία του Ιμάμη (ή του Σάχη, όπως λεγόταν παλιότερα), το Μεϊντάνι (Maidan). Φτιάχτηκε μεταξύ του 1598 και του 1629και το όνομα της, κατά λέξη, σημαίνει «η εικόνα του κόσμου».


Έχει διαστάσεις 560Χ160μ., ένα μεγάλο παραλληλόγραμμο σιντριβάνι και γύρω του λουλούδια. Πολλά λουλούδια.

Ένα γύρω στην πλατεία, βρίσκονται μερικά από τα σπουδαιότερα αριστουργήματα της παγκόσμιας Ισλαμικής τέχνης! Δίκαια φιγουράρει στη λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, από το 1979.

Τέσσερα είναι τα σπουδαία κτίρια αυτής της πλατείας.


Στη δυτική πλευρά είναι το παλάτι που έκτισε για τον εαυτό του ο μεγάλος Σάχης AbbasI, το ΠαλάτιAliQapu.


Απέναντί του, στην ανατολική πλευρά το Τζαμί Lotfollah


καιστη νότια πλευρά το μεγάλο ΤζαμίMasjed-eShah, Τζαμί του Σάχη ή, όπως θέλησε η τωρινή κατάσταση πραγμάτων να λέγεται, Τζαμί του Ιμάμη.


Τέλος στη βόρεια πλευρά δεσπόζει η πύλη του Μεγάλου Παζαριού της πόλης.


Η πλατεία χωρίζεται από την υπόλοιπη πόλη με ένα διώροφο περιτοίχισμα με καμάρες που ενώνει τα τέσσερα κτίρια μεταξύ τους και στεγάζει εργαστήρια και καταστήματα. Σε συνδυασμό με το μεγάλο παζάρι, δημιουργείται μια τεράστια, μια απέραντη αγορά. Έτσι κάθε φορά που βγαίνεις από κάποιο από τα μεγάλα μνημεία, χώνεσαι μέσα στην αγορά και πάει λέγοντας.
 

dimosf

Member
Μηνύματα
2.302
Likes
5.900
Ταξίδι-Όνειρο
ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Το πρώτο κτίριο που φτιάχτηκε, ήταν το Τζαμί των γυναικών του χαρεμιού, το Τζαμί Lotfollah, φτιαγμένο έτσι, που να προστατεύει τις γυναίκες του χαρεμιού από τα αδιάκριτα βλέμματα. Αυτός είναι ο λόγος, που το τζαμί αυτό δεν έχει κανένα μιναρέ. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της πλατείας


και ξεχωρίζει από τη διακόσμηση του θόλου του, στην οποία δεσπόζει το μπεζ χρώμα στα πλακίδια, που τον καλύπτουν. Αντίθετα, στην πρόσοψη και την πύλη του, κυριαρχεί το μπλε χρώμα.


Πλακίδια με το συνδυασμό των δύο αυτών χρωμάτων, καλύπτουν κάθε τετραγωνικό εκατοστό του εσωτερικού του.


Ένα εξαιρετικά κομψό μιχράμπ,


ζώνες με στίχους από το κοράνι


και περίτεχνες διακοσμήσεις παντού, σε θαμπώνουν, σε λιγώνουν, από την τόση ομορφιά τους.


Από αυτό το τζαμί, ξεκινήσαμε κι εμείς, αφού βεβαίως θαυμάσαμε την πλατεία από κάθε γωνιά της,


τα μόνιππα που πηγαινοέρχονταν, κουβαλώντας ευτυχισμένες οικογένειες και κυρίως τρισευτυχισμένα πιτσιρίκια, ανακατευτήκαμε με τους πάρα πολλούς ντόπιους και απολαύσαμε τη γιορταστική, την πρωτοχρονιάτικη ατμόσφαιρα, μαζί τους.

Βγαίνοντας από το τζαμί, χωθήκαμε στα μαγαζιά, χαζεύοντας την πολύχρωμη πραμάτεια τους.


Καταλήξαμε σε ένα μαγαζί με σταμπωτά υφάσματα, πολύ όμορφης τέχνης. Μιας και τα όμορφα χαλιά δεν ήταν για την τσέπη μας, περιοριστήκαμε σε σταμπωτά τραπεζομάντηλα και δεν το μετανιώσαμε.


Εκτός από το εμπόρευμα, σε ένα τοίχο είχε αρκετές από τις ξύλινες στάμπες που χρησιμοποιούν για την κατασκευή τους.


Με τσάντες στα χέρια βγήκαμε και χαζέψαμε τους Haji Firuz, τις παραδοσιακές φιγούρες της Περσικής πρωτοχρονιάς, που ντυμένες στα κόκκινα και με μαύρα βαμμένα πρόσωπα, παίζουν το ντέφι τους, χορεύουν και τραγουδάνε στους δημόσιους χώρους.
 

dimosf

Member
Μηνύματα
2.302
Likes
5.900
Ταξίδι-Όνειρο
ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Σειρά είχε η επίσκεψη στο Τζαμί του Ιμάμη (ή του Σάχη, μέχρι πριν κάποιες δεκαετίες), του 1638. Θεωρείται το αριστούργημα του Σάχη AbbasI, που ζήτησε από τον αρχιτέκτονά του, Αμπντούλ Κασίμ, να το φτιάξει όσο πιο γρήγορα γινόταν.


Το Ιβάν της πύλης με τους δύο μιναρέδες, που φτάνουν τα 32μ. ύψος, δεσπόζει στη νότια πλευρά της πλατείας. Κυρίαρχο χρώμα στα πλακίδια, που την καλύπτουν, είναι το γαλάζιο (σε όλες του τις αποχρώσεις), όπως και σε όλα τα κτίρια του τεμένους, μέσα κι έξω, χωρίς βέβαια να λείπουν και άλλα χρώματα, που δίνουν το ιδιαίτερο τόνο τους , όπως το λευκό ή το κίτρινο.


Εξαιρετικά εντυπωσιακή η κυψελοειδής κόγχη ψηλά στην οροφή του Ιβάν με τα περίτεχνα μουκαρνάς της. Περνώντας το σχετικά μικρό πορτώνι και στη συνέχεια ένα σκοτεινωπό διάδρομο, στρίβεις ελαφρά δεξιά και να,


ανοίγεται μπροστά σου η τετράπλευρη αυλή με τα Ιβάν της. Όλο το συγκρότημα έχει διαφορετικό προσανατολισμό από την πύλη και την Πλατεία, με σκοπό να κοιτά προς τη Μέκκα.


Απέναντι είναι η τριπλή αίθουσα του κεντρικού χώρου προσευχής με τους δύο μιναρέδες στο Ιβάν του. Από πάνω ο θόλος, που φτάνει τα 52μ. ύψος (εξωτερικά, γιατί εσωτερικά είναι κατά πολύ χαμηλότερος, δημιουργώντας ανάμεσα τους ένα κενό περίπου 12μ).


Μπαίνουμε στους διάφορους χώρους


και τις αυλές, και απλά θαυμάζουμε.


Χρώματα και σχέδια να λιγώνουν βλέμμα, νου και ψυχή. Όπως λέει η Λολίτα Γεωργίους στο βιβλίο της «Περσία, πορεία σε φως και σκιά», «[…] θαρρείς πως το ουράνιο τόξο διαλύθηκε και ξανασχηματίστηκε, αποκτώντας όγκο, καμπύλες και επιφάνεια.[…]». Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα!! Και φυσικά, να συμφωνήσω με την UNESCO, που έχει βάλει όλα αυτά τα «καλούδια» στη λίστα με τα Μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς!


Σε μια από τις αυλές κάτσαμε να ξαποστάσουμε, παρέα με κάποιους Πέρσες. Πάντα, σαν άκουγαν πως ήμασταν Έλληνες, η απάντηση ήταν μία: WelcometoIran! Και δώστου, να βγάλουμε μαζί φωτογραφίες! Πολλοί οι Ιρανοί σε όλους τους χώρους.


Καλοντυμένοι (ίσως πολύ φανταχτερά για τα γούστα μας), μιας και ήταν η πρωτοχρονιά τους.


Συνεχίσαμε λίγο ακόμα και βγήκαμε.

Το μεσημέρι είχε προχωρήσει για τα καλά και διαλέξαμε ένα από τα εστιατόρια, που βρίσκονται μέσα στις στοές της πλατείας.


Το εσωτερικό σε παραπέμπει σε «Χίλιες και μία νύχτες».


Πολλοί κάθονταν οκλαδόν, πάνω σε χαλιά και έτρωγαν, ενώ άλλοι (μαζί κι εμείς) σε κανονικά τραπέζια. Το φαγητό, αν και αρκετά καλό δεν ήταν ανάλογο του χώρου.

Αφού χορτάσαμε κάναμε την περατζάδα μας από τα μαγαζιά. Στο μέρος που ήμασταν είχε πολλά με μινιατούρες. Όμορφη τέχνη, αλλά με τιμές αρκετά τσιμπημένες. Μπήκαμε σε ένα να ρωτήσουμε και ο ιδιοκτήτης του, ευγενέστατα μας έδειξε πως φτιάχνονται.




Πήρε την επαγγελματική του κάρτα, τη γύρισε ανάποδα και με ένα λεπτό πινέλο, σχεδίασε τον ποιητή Χαφέζ! Αφού το υπέγραψε, το πρόσφερε στη Μαριάννα, χωρίς να δυσανασχετήσει, που δεν αγοράσαμε τίποτα. Ιρανοί!!!

Αφού τελειώσαμε και από αυτό το μάθημα τέχνης και ευγένειας, ήρθε η ώρα να εντρυφήσουμε στη χλιδή της δυναστείας των Σαφαφιδών.
 

makisg

Member
Μηνύματα
4.928
Likes
16.817
Επόμενο Ταξίδι
Μιλάνο-Βερόνα-Μολβένο.
Ταξίδι-Όνειρο
Νησιά Φίτζι
Δήμο, δεν έχω λόγια. είσαι άπαιχτος. η περιγραφή και οι φωτογραφίες είναι καταπληκτικές.
 

dimosf

Member
Μηνύματα
2.302
Likes
5.900
Ταξίδι-Όνειρο
ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ


Ήρθε η ώρα να επισκεφτούμε το ΠαλάτιAliQapu, το παλάτι, που έχτισε ο AbbasI, που ήταν συνάμα το όριο ανάμεσα στο βασιλιά και τους υπηκόους του, αλλά και το μέρος της επαφής τους, μιας και από τον μεγάλο εξώστη ο βασιλιάς παρακολουθούσε όλα τα τεκταινόμενα στο Μαϊντάν. Άλλωστε Qapu σημαίνει πύλη και μια πύλη χωρίζει και ταυτόχρονα συνδέει δύο χώρους.


Το παλάτι αυτό έχει έξι ορόφους και μια μεγάλη, υπόστεγη βεράντα. Στην πρόσοψη, στις δύο πάνω γωνίες, τα πορτρέτα των Χομεϊνί και Χαμενεΐ, υπενθυμίζουν σε όλους, ποιος κάνει κουμάντο, τώρα πια. σε εκείνα τα μέρη!

Δυστυχώς, λόγω έργων συντήρησης το μεγαλύτερο μέρος του ήταν κλειστό. Ήταν ανοικτό όμως ένα μέρος και κυρίως το μεγαλύτερο μέρος της βεράντας.


Ανεβήκαμε από μια σχετικά στενή, αλλά πλούσια στολισμένη σκάλα.


Η αίθουσα του θρόνου, που είδαμε είχε περίτεχνη διακόσμηση,


κυρίως φυτική,


αλλά και με κάποιες σκηνές με ζώα


και ανθρώπους. Είναι γνωστό πως ο AbbasI, αν και πιστός μουσουλμάνος, διαχώριζε απόλυτα το κράτος του, από τον κλήρο. Ήταν λάτρης του κρασιού, της μουσικής, του χορού και γενικά των κοσμικών απολαύσεων και δεν έχανε ευκαιρία να το δείξει.


Η θέα από την βεράντα προς την πλατεία είναι ανεπανάληπτη. Το Μαϊντάν με το μέγεθος και το μεγαλείο του είναι μπροστά στα πόδια σου!!



Αριστερά μας, στο βορινό άκρο της πλατεία είναι η είσοδος του Μεγάλου Παζαριού.


Μια πύλη (πύλη Qeysarieh) με όμορφες τοιχογραφίες, δυστυχώς με αρκετές ζημιές, λόγω του χρόνου, που έχει περάσει από πάνω τους.


Οι περισσότερες παριστούν μάχες


ενώ κάποια με θέμα συμποσίου είναι αρκετά δυτικότροπη.


Το παζάρι είναι, από μόνο του, μια χαώδης πόλη, ένας λαβύρινθος από διαδρόμους πολλών χιλιομέτρων


που στεγάζουν, κάθε είδους εμπορική δραστηριότητα. Εκεί βρήκαμε και αγοράσαμε μινιατούρες σε κόκκαλο καμήλα, σε προσιτή τιμή.


Η πιο αστεία εικόνα είναι αυτή των πύργων του Άϊφελ MadeinChina! Αυτό θα πει παγκοσμιοποίηση!!

Το απόγευμα είχε προχωρήσει και η νύχτα έρχονταν με γοργό ρυθμό.
 

dimosf

Member
Μηνύματα
2.302
Likes
5.900
Ταξίδι-Όνειρο
ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Αφήσαμε την ανεπανάληπτη εκείνη πλατεία και με τα πόδια πήγαμε να δούμε άλλο ένα παλάτι. Το παλάτι Hasht Behesht (Οκτώ Παράδεισοι) του 1660, που βρίσκεται μέσα στον κήπο Bargh-e Bolbol (Κήπος του Αηδονιού). Μιας και η ώρα είχε περάσει και ήμασταν πολύ κουρασμένοι, δεν μπήκαμε μέσα.


Άλλωστε, κάποια πράγματα φαίνονταν απ’ έξω και περιοριστήκαμε σε ότι βλέπαμε από εκεί. Πήρε το όνομά του γιατί, σύμφωνα με την παράδοση, ο τότε ηγεμόνας, στέγαζε εκεί 8 οδαλίσκες «παραδείσιας» ομορφιάς!


Ενδιαφέρον, ακόμη, παρουσιάζει ένα θαυμάσιο κτίριο κατασκευασμένο το 1710 για σχολή Δερβίσιδων, το Shah Hussain madrasa ή Madrasa της λεωφόρου Chahar Bagh (λεωφόρου των 4 κήπων), το οποίο είδαμε περνώντας απ’ έξω, την ώρα που το σούρουπο έπεφτε πια στην πόλη.


Τελικός μας προορισμός για αυτή την τόσο υπέροχη, την τόσο γεμάτη μέρα, ήταν ένα ρόφημα στο, γνωστό μας πια, AbbasiHotel. Όλοι μαζί αυτή τη φορά.

Όταν γυρίσαμε στο δωμάτιο, βρήκαμε ένα κουτί με μαντολάτα και μια κάρτα με ευχές για το νέο έτος, από τη διεύθυνση του ξενοδοχείου!!

Την άλλη μέρα θα φεύγαμε και εγώ δεν ήθελα να αποχαιρετήσω την πόλη, που με μάγεψε με τα κάλλη της. Το μόνο που ευχήθηκα εκείνο το βράδυ, ήταν να μ’ αξιώσει ο Αλλάχ, ο Ζαρατούστρα ή όποιος άλλος, να ξαναπάω, για άλλη μια αναβάπτιση στην κολυμπήθρα της ομορφιάς του Ισφαχάν!

Καλή σου νύχτα μοναδική μου ομορφιά και καλή σου χρονιά!


Κυριακή 22 Μαρτίου 2015 (Yekshanbéh 2 Farvardīn 1394)


Ξύπνησα νωρίς και μια όμορφη ανατολή πάνω από την πόλη, ήταν σαν να με αποχαιρετούσε. Οι εικόνες, όμως, της σημερινής πραγματικότητας, ήταν αυτές, που θα μου έλεγαν «εις το επανειδείν»!!!!


Ένα σιντριβάνι με φόντο το πορτρέτο του Χομεϊνί


και λίγο πιο πέρα οι φωτογραφίες πολλών μαρτύρων της επανάστασης. Αν και αυτές ήταν οι τελευταίες εικόνες από το Ισφαχάν, δεν θέλω με τίποτα να σκεπάσουν τις εικόνες των δύο προηγούμενων ημερών, που με μάγεψαν.

Πλανεύτρα της Ανατολής, είθε μια μέρα να προσκυνήσω και πάλι τα κάλλη σου!!

Η επιστροφή στα σπίτια μας μόλις άρχιζε, όχι χωρίς εμπειρίες και μάλιστα δυνατές!


Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/116213570543368398574/IRANJESFAHAN212232015


Από το http://disaki.blogspot.gr/2016/02/i-2.html
 

dimosf

Member
Μηνύματα
2.302
Likes
5.900
Ταξίδι-Όνειρο
ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
9. Στο δρόμο της επιστροφής!





Κυριακή 22 Μαρτίου 2015 (Yekshanbéh 2 Farvardīn 1394)

Γενέθλια σήμερα! Τι καλύτερο δώρο από ένα τέτοιο ταξίδι; Τι και αν το έκανα εγώ δώρο στον εαυτό μου, (άντε και οι υπόλοιποι της παρέας, που συμμετείχαν και με ανέχτηκαν); Τι κι αν έφτανε στο τέλος του;

Η σημερινή μας διαδρομή θα ήταν προς τα βόρεια, περίπου 500χμ και θα σταματούσαμε σε ένα χωριό και δύο πόλεις. Καλό δρόμο νάχουμε!


Πήραμε το δρόμο, που πάει από το Ισφαχάν στην Τεχεράνη και σε κάτι λιγότερο από 150χμ, στρίψαμε δεξιά, πήραμε το δρόμο, που χώνεται ανάμεσα σε βουνά, μέσα σε μια εύφορη κοιλάδα και σε 20χμ, περίπου φτάσαμε στον πρώτο μας προορισμό.


Abyaneh. Το χωριό του κόκκινου πηλού.


Ένα χωριό, που τα πάντα καλύπτονται από το κόκκινο χρώμα της λάσπης, δίνοντας μια πολύ ιδιαίτερα όμορφη όψη.


Πινελιές από άλλα χρώματα, σπάνε την απόλυτη κυριαρχία του κόκκινου κάνοντας τις εικόνες ακόμα πιο όμορφες. Είναι από τα παλαιότερα χωριά του Ιράν και έχει περίπου 350 κατοίκους, με αρκετές ιδιαιτερότητες.


Οι γυναίκες φορούν πολύχρωμα ρούχα και ένα κοντό «τσαντόρ» λευκού χρώματος με πολλά λουλούδια. Όπως μας είπαν, η διάλεκτος που μιλάνε, έχει πολλά στοιχεία από την εποχή των Σασσανιδών, της ίδιας εποχής, που είναι και τα ερείπια του κάστρου στην κορυφή του υψώματος πάνω από το χωριό.


Καλλιεργούν αμυγδαλιές και οπωροφόρα και πουλάνε αποξηραμένα φρούτα, όπως μήλα. Από το 2007 είναι στην προσωρινή λίστα (Tentative List) της UNESCO.

Είναι πολλοί οι τουρίστες, που το επισκέπτονται,


κυρίως Ιρανοί. Τις γιορτές, όπως ήταν η μέρα που πήγαμε, γίνεται το αδιαχώρητο στα στενά σοκάκια του.


Αυτοκίνητα δεν μπαίνουν μέσα και για την εξυπηρέτησή τους υπάρχουν δύο μεγάλα πάρκινγκ στις δύο εισόδους του χωριού.


Μέσα στο χωριό έχει μερικά μαγαζάκια, που πουλάνε αναμνηστικά, κυρίως πολύχρωμα υφάσματα και ρούχα.


Υπάρχει το τζαμί


με τον εντυπωσιακό, πολύχρωμο, πολυγωνικό θόλο


και στη μία είσοδο ένα μικρό νεκροταφείο.

Στην αρχιτεκτονική του χωριού, εκτός από το χρώμα,


πολύ όμορφες είναι οι πόρτες των σπιτιών


και τα στεγασμένα κομμάτια των στενών, που περνούν κάτω από σπίτια.


Γενικά, αν και πολύ τουριστικό, είναι πολύ γραφικό και πραγματικά η επίσκεψη άξιζε. Εμείς μπήκαμε από τη μια είσοδο, διασχίσαμε όλο το χωριό και αντί να γυρίσουμε πίσω, ειδοποιήσαμε τον Σαμάντ και ήρθε με το βανάκι να μας πάρει από την άλλη είσοδο.
 

KIKI

Member
Μηνύματα
2.805
Likes
7.807
Επόμενο Ταξίδι
Ιορδανία
Ταξίδι-Όνειρο
Αφρική Ναμιμπια
Πολυ ωραίο ταξίδι και ομορφες φωτογραφιες .
Σε ευχαριστουμε Δήμο !
 

dimosf

Member
Μηνύματα
2.302
Likes
5.900
Ταξίδι-Όνειρο
ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ


Βγήκαμε και πάλι στον κεντρικό Ισφαχάν-Τεχεράνης και σε λιγότερο από 60χμ, αργά το απόγευμα, μπήκαμε στην πόλη Kashan, την πόλη των σχεδόν 250.000 κατοίκων. Πήρε το όνομά της από τους Kasian, τους αρχικούς οικιστές της πόλης, που ερείπιά της έχουν βρεθεί στη θέση Tapeh Sialk, στα προάστια της σύγχρονης πόλης και έχουν ηλικία 9000 χρόνων.


Αντίγραφα ευρημάτων από εκεί είδαμε στην είσοδο του Ιστορικού Soltan Amir Ahmad Χαμάμ. Από τον 12ο ως τον 14ο αι. ήταν πολύ γνωστή για της παραγωγή υψηλής ποιότητας πήλινων αντικειμένων και πλακιδίων και γι αυτό στα σύγχρονα φαρσί τα πλακίδια λέγονται kashi.

Πολύ αργότερα, έγινε τόπος αναψυχής των Σάχηδων και διάσημος τόπος κατασκευής και εμπορίας χαλιών. Έτσι σήμερα, την πόλη στολίζουν σπουδαίοι κήποι (δυστυχώς, δεν είχαμε χρόνο για κάποια επίσκεψη σε κάποιον από αυτούς) και υπέροχες ιστορικές οικίες, τεράστια αρχοντικά μερικών χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, πλούσια διακοσμημένα, χάρμα ιδέσθαι! Όλα αυτά των 18ου και 19ου αι.

Πρώτη επίσκεψη ήταν στο Soltan Amir Ahmad Χαμάμ. Φτιάχτηκε τον 16ο αι., την εποχή των Σαφαβιδών, στα τέλη του 18ου σχεδόν γκρεμίστηκε από σεισμό και αποκαταστάθηκε στα χρόνια της δυναστείας των Qajar. Πήρε το όνομά του, από το διπλανό μαυσωλείου του Imamzadeh Soltan Amir Ahmad.

Πρόκειται για ένα αριστούργημα, έξω


και μέσα.


Ξεκινώντας κανείς, από την εντυπωσιακή είσοδο


με το υπέροχο, ανάγλυφο υπέρθυρο,


τις αίθουσες με τα σιντριβάνια


και τις μοναδικές, πλαστικές, διακοσμητικές συνθέσεις


σε τοίχους και οροφή


και τα σχέδια με τα πλακάκια παντού, για να καταλήξει,


στην ανεπανάληπτη στέγη με τους τρούλους.


Οι τρούλοι είναι φτιαγμένοι από τούβλα, με ένθετα κυκλικά, γυάλινα κομμάτια, που επιτρέπουν στο φως να μπαίνει μέσα και ανοίγματα για να φεύγει ο ατμός.


Περπατώντας ανάμεσα στους τρούλους έχεις την αίσθηση πως είναι κάτι εξωπραγματικό και κάλλιστα θα μπορούσε να έχει γίνει, από κάποιον, σαν τον Γκαουντί!


Η θέα ένα γύρω, είναι υπέροχη


με ανεμοπαγίδες, ιστορικά σπίτια,


όπως το Boroujerdi και φυσικά, τα επιβλητικά βουνά στο βάθος.
 

dimosf

Member
Μηνύματα
2.302
Likes
5.900
Ταξίδι-Όνειρο
ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Σειρά είχε η Ιστορική Οικία Tabatabaei. Φτιάχτηκε στα τέλη του 19ου αι. και καταλαμβάνει έκταση σχεδόν 5.000 τ.μ.


Έχει τέσσερις αυλές,


εξαιρετικές τοιχογραφίες,


πλαστική διακόσμηση,


διακόσμηση με καθρέφτες


και βιτρό. Στις αυλές έχει σιντριβάνια και κήπους.


Τελευταίες εικόνες από το Kashan ήταν αυτές του Μαυσωλείου του Imamzadeh Soltan Amir Ahmad,


μόνο όμως απ’ έξω, μιας και είχαμε δρόμο μπροστά μας και προτιμήσαμε άλλη μια στάση που έμελλε να είναι πολύ «δυνατή».


Απ’ έξω λοιπόν, μπορέσαμε να δούμε, από την πόρτα, τον τάφο.

Στο πάρκινγκ, που πήγαμε να μπούμε στο βανάκι, είδα την πιο σουρεαλιστική εικόνα, όλου του ταξιδιού.


Ένας μισογκρεμισμένος τοίχος, κάποιου κτιρίου, μέσα σε πλαίσιο, σαν κορνίζα (!!!!). Πιθανά να ήταν για στήριξη ή………..ποιος ξέρει! Προφανώς υπήρχε κάποιος λόγος αλλά………
 

dimosf

Member
Μηνύματα
2.302
Likes
5.900
Ταξίδι-Όνειρο
ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Ξανά στο βανάκι για άλλα 105χμ. Είχε νυχτώσει για τα καλά σαν μπήκαμε στην Qom, την ιερή πόλη του Ιράν, όπου βρίσκεται το εντυπωσιακό ιερό τέμενος-τάφος της Φατίμα (Fatima al-Masumeh), αδελφής του 8ου Ιμάμη Ρεζά, που πέθανε το 816 και είναι θαμμένος στην Ιερή πόλη Mashhad. Ήταν ακόμα αδελφή των AhmadandMuhammad, που είναι θαμμένοι στο Σιράζ και το μαυσωλείο τους είχαμε επισκεφτεί την τρίτη ημέρα του ταξιδιού μας (http://disaki.blogspot.gr/2015/05/blog-post.html).

Στις 24 Μαρτίου αυτού του χρόνου (η ημερομηνία αλλάζει κάθε χρόνο), οι Σιίτες Μουσουλμάνοι γιορτάζουν το θάνατο της Φατίμα, κόρης του Προφήτη Μωάμεθ, που πέθανε με μαρτυρικό τρόπο στη Μεδίνα, στην προσπάθειά της να σώσει τον άντρα της Ιμάμη Αλή από τους εχθρούς του. Λόγω αυτού του γεγονότος, σε συνδυασμό με την Πρωτοχρονιά, η πόλη είχε απίστευτο κόσμο.


Κόσμος πολύς είχε στήσει τις σκηνές στις πλατείες, τα πάρκα, τις νησίδες των δρόμων, κάτω από τις πινακίδες, που απαγόρευαν την κατασκήνωση!


Η κίνηση, μετά από τόσες μέρες στο Ιράν, δεν μας έκανε πια εντύπωση.

Το βαν μας άφησε έξω από το τέμενος. Γινόταν ο κακός χαμός, από κόσμο! Η είσοδος επιτρεπόταν μετά από έλεγχο και οι γυναίκες έπρεπε να φορέσουν το «σεντόνι» τους, ένα εμπριμέ τσαντόρ, που σέρνονταν χάμω.


Η εικόνα ήταν για γέλια και για κλάματα.

Οι χώροι του τεμένους καταλαμβάνουν έκταση 38.000 τ.μ. και έχουν τρεις αυλές,


την αίθουσα του τάφου και τρεις μεγάλες αίθουσες προσευχής.


Όλα τα κτίρια ήταν όμορφα φωτισμένα και οι εικόνες,


ήταν απλά μαγικές!!!

Μπαίνοντας σε μία από τις αυλές, ακούσαμε ένα ρυθμικό γδούπο, πολύ έντονο, αλλά ήταν τόσος ο κόσμος, που δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα. Αμέσως πήγε το μυαλό μου στην Ασούρα και σκηνές που είχα δει στην τηλεόραση, αλλά σκέφτηκα, πως δεν ήταν δυνατόν. Κι όμως!


Σε μια άκρη της αυλής, γύρω στους 50 άντρες, φορώντας από πάνω μόνο τη φανέλα, θρηνούσαν το θάνατο της αγαπημένης τους Φατίμα και προσπαθούσαν να «νοιώσουνε» κάπως το μαρτύριό της!

Σήκωναν το δεξί χέρι και το κατέβαζαν με δύναμη στο αριστερό στήθος, βγάζοντας μια κραυγή. Στη συνέχεια το αριστερό χέρι στο δεξί στήθος και δώστου πάλι. Ανάμεσά τους και παιδιά!! Σταμάταγαν να ακούσουν ένα ύμνο, που κάποιος απάγγελνε και μετά όλοι μαζί να θρηνούν με κραυγές και αυτοβασανισμό! Το θέαμα με σόκαρε. Μιας και όλοι φωτογράφιζαν, τράβηξα κι εγώ φωτογραφίες και βίντεο. Σύμφωνα με τον Αμπάς, ήταν Πακιστανοί ή Ινδοί Σιίτες.

Απομακρυνθήκαμε λίγο, για να συνέλθουμε και συνεχίσαμε τις βόλτες μας,


χαζεύοντας τον κόσμο


και τις υπέροχες νυχτερινές εικόνες.

Σε άλλη αυλή, η σκηνή επαναλήφθηκε, με κάποιες διαφορές.

Στο μικρόφωνο, για την απαγγελία των προσευχών, ήταν ένα μικρό αγόρι και ενώ έκαναν τις ίδιες κινήσεις, δεν χτυπούσαν το στήθος τους, απλά ακουμπούσαν το χέρι σ’ αυτό. Πάλι σύμφωνα με τον Αμπάς, αυτοί ήταν Ιρακινοί Σιίτες.

Αρκετά κουρασμένοι, αποζητούσαμε ένα τσάι και λίγη ξεκούραση. Άλλωστε, οι εικόνες της μέρας ήταν πολλές, ποικίλες και τελικά πολύ έντονες. Βγαίνοντας από το τέμενος, οι γυναίκες επέστρεψαν τα τσαντόρ.

Έξω από το τέμενος, είναι μια μεγάλη πλατεία.


Στην άλλη της άκρη, είναι άλλο ένα τζαμί με μία εντυπωσιακή διακόσμηση στον τρούλο. Το τζαμί του ImamHassanAl-Asgari, 11ου Ιμάμη των Σιιτών.


Γύρω από τα τεμένη αναπτύσσεται ένα μεγάλο παζάρι και μια ακόμα μεγαλύτερη αγορά. Εκεί, μέσα στην αγορά, βρήκαμε ένα τσαϊχανέ να πιούμε ένα τσάι και να ξεκουραστούμε. Είχε δύο αίθουσες. Στην πρώτη, μια σειρά από ντιβάνια ήταν κατειλημμένα από μερικούς άντρες, που κάπνιζαν ναργιλέ (σίσα). Το τοπίο, θολό από το ντουμάνι και οι τύποι «λιώμα»! Τρέχα γύρευε τι είχαν καπνίσει. Άλλωστε είναι γνωστό πως το περσικό είναι πολύ καλής ποιότητας (το λένε και τα τραγούδια)!


Στη δεύτερη αίθουσα η ατμόσφαιρα ήταν καθαρή, αν και τα τραπέζια όχι και τόσο. Παραγγείλαμε τσάι και στην εκπνοή του ταξιδιού μας, παραγγείλαμε και ναργιλέ (σκέτο τουμπεκί)! Ήταν πολύ καλός! Δίπλα μας, η νεαρή γυναίκα του καφετζή, πάνω σε ένα ντιβάνι, έπαιζε με το μωρό της, καπνίζοντας κι αυτή τη σίσα της! Ο μπαμπάς-καφετζής τους καμάρωνε, φανερά υπερήφανος για το γιό του, το καμάρι του!


Η εικόνα του ευτυχισμένου μπαμπά με το χαμογελαστό γιό του, ήταν ουσιαστικά και η τελευταία εικόνα του ταξιδιού μας και ήταν όμορφη, αισιόδοξη εικόνα!

Κάτι λιγότερο από 150χμ μας χώριζαν από το αεροδρόμιο της Τεχεράνης, όπου φτάσαμε τα μεσάνυχτα. Αποχαιρετήσαμε τους συντρόφους μας των τελευταίων 10 ημερών και μπήκαμε. Εδώ, ουσιαστικά τελείωσε το ταξίδι μας και άρχιζε η ταλαιπωρία της επιστροφής στο σπίτι μας. Το αεροδρόμιο της Τεχεράνης είχε πολύ κόσμο, είναι ανεπαρκές για διεθνές και αρκετά βρώμικο.

Όπως τα περισσότερα αεροδρόμια, που έχω πάει, είναι κι αυτό απρόσωπο, ένα ακόμα ουδέτερο κομμάτι σε ένα συναρπαστικό ταξίδι.


Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015 (Doshanbéh 3 Farvardīn 1394)

Το γκισέ για τσεκ ιν θα άνοιγε στις 4 το πρωί. Πως περνάει η ώρα μέχρι τότε; Σε κάτι άβολες καρέκλες αποθέσαμε το κουρασμένο μας κορμί και προσπαθήσαμε να περάσουμε την ώρα, ψόφιοι στην κούραση και με την προοπτική πολλών ακόμα ωρών ταλαιπωρίας.

Γύρω στις 6 απογειωθήκαμε. Κοιμήθηκα λίγο στο αεροπλάνο και κάπου πάνω από το κέντρο της Τουρκίας ξύπνησα.


Από κάτω μας τα χιονισμένα βουνά της. Φτάσαμε στο αεροδρόμιο Sabiha Gökçen, Πήραμε τα πράγματα και μιας και ήμασταν κομμάτια, αποφασίσαμε να βρούμε μια γωνιά να βάλουμε το κορμάκι μας, για τις επόμενες 8 ώρες. Άλλωστε κοντεύαμε 24ωρο στο πόδι και τι 24ωρο!! Αράξαμε σε ένα από τα καφέ του αεροδρομίου και σηκωθήκαμε για να πάμε για τσεκ ιν το μεσημέρι. Το προσωπικό του καφέ μας κοίταζε με μισό μάτι, αλλά δεν είπε κουβέντα. Δεν κοιμηθήκαμε, αλλά το κορμί μας, κάπως ίσιωσε!

Πήγε περίπου 7 το απόγευμα σαν φτάσαμε στο σπίτι μας, διαλυμένοι από κούραση, αλλά τόσο γεμάτοι και ταυτόχρονα με το μυαλό να τα έχει μπλέξει όλα σε ένα κουβάρι. Δεν βαριέσαι, όλα θα κατασταλάξουνε και οι εικόνες θα καθαρίσουνε!


Τελειώνοντας αυτό το οδοιπορικό θάθελα να πω, πως το ταξίδι στο Ιράν, ήταν από τα καλύτερα που έχω κάνει. Ένα διαφορετικό ταξίδι, ένα ταξίδι στις χίλιες και μια νύχτες (κι ας ήταν μόνο 11), ένα ταξίδι στο παραμύθι!!

Το Ιράν έχει ιστορία, μνημεία εξαιρετικού κάλλους και ποιότητας, πόλεις, που είναι κάτι το ξεχωριστό και πάνω απ’ όλα ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!! Οι άνθρωποι είναι το γερό χαρτί του Ιράν στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη. Περήφανοι, αξιοπρεπέστατοι, με αυτοσεβασμό, ψηλό μορφωτικό και πολιτιστικό επίπεδο και κυρίως ευγενικοί και αφάνταστα φιλόξενοι! Όλα αυτά θέτουν τη χώρα αυτή στις πρώτες θέσεις της ταξιδιωτικής λίστας, που θα πρέπει να έχει κάθε ταξιδιώτης με ενδιαφέροντα, μάτια και μυαλό ανοικτό. Οι υποδομές είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο. Η προσβασιμότητα σε άτομα με προβλήματα κίνησης είναι προβληματική έως ανύπαρκτη σε κάποια σημεία, αλλά το πρόβλημα λύνεται από τη φιλοτιμία των Ιρανών. Κάθε φορά θα βρεθούν 4 χέρια να σώσουν την κατάσταση. Ακόμα και σε σκάλες!!! Τι άλλο να πω!!

Φυσικά και υπάρχουν αρνητικά (ποιο ταξίδι, άλλωστε, δεν έχει; ). Κυριότερο, ο συντηρητισμός και τα εμπόδια του Θεοκρατικού καθεστώτος, αν και αυτό το λούζονται, κυρίως οι ντόπιοι. Άλλο αρνητικό η απίστευτη αναρχία στους δρόμους, που για τους άμαθους δυτικούς γίνεται επικίνδυνη. Μικρότερα προβλήματα το νόμισμα και η καθαριότητα, κυρίως σε δημόσιους χώρους και τουαλέτες.

Τέλος όμως η γκρίνια! Ένα υπέροχο ταξίδι τελείωσε και εγώ αισθάνομαι πολύ, μα πάρα πολύ πιο πλούσιος, μετά από αυτό!! Ελπίζω και τα επόμενα να είναι αντάξια αυτού του ταξιδιού!

Τέλος του παραμυθιού, καληνύχτα σας!





Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/116213570543368398574/IRANKABYANEHKASHANQOMRETURNHOME222332015



Από το http://disaki.blogspot.gr/2016/02/blog-post_25.html
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.652
Μηνύματα
906.084
Μέλη
39.400
Νεότερο μέλος
geotheoh

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom