travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.835
- Likes
- 15.690
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Ταξίδι στο Πακιστάν. 30/7 ως 17/8/2024
Πριν το ταξίδι, προετοιμασία.
Το ταξίδι στο Πακιστάν άρχισα να το σκέφτομαι στα μέσα Απριλίου 2024. Έστειλα μήνυμα σε τουλάχιστον δύο πρακτορεία και με δύο από αυτά είχα επικοινωνία. Αρχικά μιλούσα με κάποιον Huma από το πρακτορείο PTG, Pakistan Travel (or Tourists) Guide. Ήταν πολύ ευγενικός και άμεσος στις απαντήσεις του μέσω WhatsApp. Εγώ του έλεγα για 12 με 14 μέρες ταξίδι και μου πρότεινε το Βόρειο Πακιστάν (περιοχή Skardu) γιατί είναι πιο όμορφο από την περιοχή Chitral που κατοικούν οι Καλάς, και είχε δίκιο. Με τις συζητήσεις και τα προγράμματα που μου έστειλε αναγκάστηκα και πρόσθεσα άλλες 2-3 μέρες στο ταξίδι ώστε να τα δούμε όλα σε 16 μέρες, συν τις μέρες των αεροπορικών μετακινήσεων.
Λόγω κλίματος αποφάσισα να πάμε μέσα στον Αύγουστο. Φοβήθηκα ότι τον Σεπτέμβριο στα βουνά θα είχε αρκετό κρύο, πράγμα που μάλλον δεν ίσχυε. Τον Αύγουστο συναντήσαμε πολλή ζέστη και πουθενά κρύο. Ο Huma μου είχε πει επίσης ότι τον Σεπτέμβριο έχει ερημιά εκεί πάνω στα βουνά. Ο δεύτερος πράκτορας που επικοινώνησα, μου είπε ότι και τους δυο αυτούς μήνες είναι καλά. Το θέμα ήταν ότι στις 27 Ιουλίου είχα ένα γάμο στην Κρήτη, που έπρεπε να πάμε, και άλλον ένα στις 24 Αυγούστου, πάλι εκεί. Είχα νωρίτερα και ένα τρίτο, στην Κρήτη ξανά, στις 8 Ιουνίου. Και στις 11 Ιουνίου φεύγαμε για Καζακστάν-Κιργιστάν με επιστροφή στις 29 Ιουνίου. Μπερδεμένη η κατάσταση με τις ημερομηνίες δηλαδή.
Ψάχνοντας για τα εισιτήρια προς Πακιστάν, βρίσκω ότι οι πιο συμφέρουσες τιμές ήταν με τις αερογραμμές της Σαουδικής Αραβίας. Μάλιστα είδα και μια προσφορά της χώρας αυτής για εύκολη βίζα για επίσκεψη μέχρι 4 μέρες. Μας ενδιέφερε η ιδέα αυτή και το έψαξα περισσότερο. Όμως διαπίστωσα ότι όλα θα ήταν ακριβά: και η βίζα, και η διαμονή και ακόμα περισσότερο οι τοπικές εκδρομές, για να δούμε και κάτι εκτός από τη Τζέντα.
Μαζί μας θα ερχόταν και το ταξιδιωτικό ζευγάρι που έχουμε κάνει πολλά ταξίδια. Το κόστος του ταξιδιού θα μειωνόταν πολύ με 4 αντί για 2 άτομα. Η παραμονή στη Σαουδική Αραβία ακυρώθηκε λόγω κόστους και διαδικασιών, οπότε έμεινε το Πακιστάν μόνο του. Είχαμε φτάσει πια στο τέλος του Απριλίου με αρχές Μαΐου. Στις 13 Μαΐου έβγαλα τέσσερα εισιτήρια για Ισλαμαμπάντ με επιστροφή. Το κόστος ήταν 552 ευρώ για το κάθε άτομο.
Όλο αυτό το διάστημα συνομιλούσα και μέσω email με κάποιον Shahid Yousaf, από ένα άλλο πρακτορείο στο Πακιστάν, το Indus Holidays. Στην αρχή και αυτός μου έδωσε προσφορά για 14 μέρες, με κόστος 2480 για γκρουπ 2 ατόμων και 3680 ευρώ για 4 άτομα. Τελικά όμως καταλήξαμε σε πρόγραμμα 17 ημερών και το κόστος για καθένα από τους 4 ήταν 1150 ευρώ. Σε όλες αυτές τις τιμές συμπεριλαμβάνονταν αυτοκίνητο με οδηγό και συνοδό ξεναγό, ξενοδοχεία με δωμάτια με δικό τους μπάνιο αλλά όχι γεύματα εκτός από πρωινό.
Στις 17 Μαΐου έστειλα μήνυμα στον Huma ότι δεν θα κάνουμε το ταξίδι, αφού είχαμε αποφασίσει να πάμε με τον Shahid. Τον προτίμησα γιατί το πρακτορείο του ειδικευόταν στην περιοχή των Καλάς, ενώ το πρώτο το έβαλε επειδή του το ζήτησα. Κάπως έτσι έγιναν, περιληπτικά, οι συζητήσεις με τα δύο πρακτορεία.
Κατόπιν, άρχισε η διαδικασία για την έκδοση βίζας για όλους μας και η αποστολή προκαταβολής στον Shahid, που ήταν το 30% του συνολικού κόστους.
Η βίζα συνήθως είναι μια εύκολη διαδικασία, αρκεί να έχεις τα απαραίτητα έγγραφα για να τα στείλεις στην αρμόδια ιστοσελίδα. Για το Πακιστάν αρμόδιο είναι το υπουργείο εξωτερικών. Έχει μια άκρως ενημερωτική σελίδα όπου λες ότι θα είναι μια εύκολη υπόθεση. Πρώτα βέβαια κάνεις εγγραφή και στο ηλεκτρονικό σου ταχυδρομείο σου αποστέλλουν ένα κωδικό. Πλέον με αυτά δουλεύεις. Ξεκίνησα με μένα και τα στοιχεία μου. Το θέμα είναι ότι φτάνεις σε ορισμένα σημεία που δεν διευκρινίζονται επαρκώς τα στοιχεία που απαιτούνται. Για παράδειγμα, κάπου πρέπει να συμπληρώσεις συγγενικά σου πρόσωπα και κάποια στοιχεία τους. Στην αρχή νόμιζα ότι ήθελε και τα παιδιά μου, αλλά ήθελε μόνο τη σύζυγο και τους γονείς! Πιο κάτω ήθελε να συμπληρώσεις τα ταξίδια που έχεις κάνει στο εξωτερικό τα τελευταία τρία χρόνια. Τα ζητούσε με ημερομηνίες και διαμονές. Καλή δύναμη. Εγώ δεν τα έβαλα όλα. Μετά ζητούσε τα στοιχεία του ταξιδιού για το Πακιστάν. Εκεί ο Shahid μου έστειλε μερικά έγγραφα. Τα έστειλα, όπως και μια φωτογραφία μου και το διαβατήριο. Για να τα κάνω όλα αυτά πέρασαν μερικές ημέρες.
Όμως τα προβλήματα που συναντούσα με απογοήτευαν μερικές φορές. Άρχισα να ψάχνω στο διαδίκτυο, μήπως υπάρχει κανείς που να τα κάνει αυτά. Εκτός Ελλάδας υπήρχαν κάποιοι, αλλά οι Πακιστανοί στη σελίδα τους ήταν κατηγορηματικοί: η διαδικασία έπρεπε να γίνει από τους ενδιαφερόμενους. Άσε που ζητούσαν αρκετά χρήματα, αλλά δεν τους είχα και εμπιστοσύνη. Τα ταξιδιωτικά γραφεία στην Αθήνα που πηγαίνουν Πακιστάν, δεν αναλάμβαναν άλλους εκτός από τους πελάτες τους. Μόνο ένα μικρό τουριστικό γραφείο στην Ομόνοια, μου είπε ότι έχει ένα πακιστανό υπάλληλο, που κάνει τέτοιες διαδικασίες και αν θέλω να πάω να τον βρω.
Ευτυχώς η βίζα μου τελικά προχώρησε και περίμενα για μερικές μέρες (καμιά εβδομάδα) το αποτέλεσμα. Το κόστος που πλήρωνες κατά την αίτηση ήταν 35 ευρώ περίπου. Ξεκίνησα να κάνω και για τη Ντίνα. Ενώ είχα μάθει τη διαδικασία, κόλλησα στο ανέβασμα των εγγράφων. Συγκεκριμένα, ήθελα να ανεβάσω εκτός από φωτογραφία και διαβατήριο, άλλα 4 του Shahid. Όμως όταν ανέβασα τα τρία δεν δεχόταν το τέταρτο, γιατί έλεγε ότι συμπλήρωσα τον ανώτατο αριθμό επιτρεπόμενων εγγράφων. Τέλος πάντων το έστειλα έτσι και ήρθε σύντομα η απάντηση ότι ήθελαν και το τέταρτο. Τους έστειλα μια διαμαρτυρία, ότι δεν μπορώ να ολοκληρώσω το ανέβασμα, και φαίνεται ότι είδαν τα δικά μου έγγραφα, γιατί μετά από μερικές μέρες, και λίγο πριν φύγουμε για το Καζακστάν, έγινε δεκτή η αίτηση και έστειλαν τη βίζα.
Βγάλαμε και τις βίζες για τους φίλους μας. Κάπου τότε έπρεπε να στείλω και τα χρήματα για την προκαταβολή του Shahid. Προσπάθησα στην αρχή με την MoneyGram. Πήγα σε ένα γραφείο στο Χαλάνδρι, το οποίο ήταν κομμωτήριο. Δεν μου γέμισε το μάτι, για να δώσω τόσα λεφτά και έφυγα βρίσκοντας μια δικαιολογία. Μετά απευθύνθηκα στη Western Union. Πήγα σε ένα σούπερ μάρκετ Μασούτης και έδωσα τα 1380 ευρώ με τα στοιχεία που ήθελαν. Την άλλη μέρα μου τηλεφωνούν από τα κεντρικά τους και μου ζητούν την ταυτότητα του Shahid. Τους την στέλνω και μου λένε ότι τα χρήματα έφυγαν. Στέλνω στο Shahid τον κωδικό και ολόκληρο το έγγραφο της αποστολής για να τα πάρει.
Φεύγουμε για Καζακστάν και με παίρνουν τηλέφωνο. Δεν το σηκώνω και ζητώ από την κόρη μου να τους πάρει εκείνη να δει τι ήθελαν. Της είπαν ότι πήραν για να μου που ότι όλα πήγαν καλά. Σε μια δυο μέρες μου στέλνουν μήνυμα ότι δυστυχώς τα χρήματα δεν μπορούν να παραδοθούν και να πάω να τα πάρω πίσω, από εκεί που τα έδωσα. Το είπα στο Shahid κι ευτυχώς δεν είχε πρόβλημα. Ας του τα δίναμε όλα μαζί στο Πακιστάν. Έτσι και έγινε. Όταν γυρίσαμε από το Καζακστάν πήγα στο Μασούτη και πήρα πίσω τα λεφτά.
Εν τω μεταξύ όλο αυτό το διάστημα είχα συχνή επικοινωνία με τον Shahid για κάποιες λεπτομέρειες του ταξιδιού. Για παράδειγμα πότε θα πάμε στο Ισλαμαμπάντ, στο Πεσαβάρ και στη Λαχόρη. Επίσης αν υπάρχει πρόβλημα που θα επισκεφτούμε την περιοχή του Πακιστανικού Κασμίρ. Στην αίτηση της βίζας δεν το ήξερα και δήλωσα ότι δεν θα πάμε. Ο Shahid μου είπε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Οψόμεθα. Τελικά οι πακιστανοί τα μέρη που πήγαμε δεν τα λένε Κασμίρ, όπως κάνει το Google. Ως Κασμίρ έχουν μια άλλη γειτονική περιοχή, που φυσικά δεν πήγαμε. Είναι εκείνη που είναι διεκδικούμενη από τους Ινδούς.
Προσπαθώ, ύστερα από μήνες και πλέον, να θυμηθώ πως ξεκίνησε η ιδέα του Πακιστάν. Δεν το μπορώ. Ίσως από μια φίλη που είδα εκείνη την περίοδο και είχε πάει τον περασμένο Αύγουστο. Βέβαια εγώ το ήξερα, ότι είχε πάει, από τότε που πήγε. Επίσης εγώ κατά καιρούς ψάχνω αεροπορικά εισιτήρια για άσχετους προορισμούς. Μπορεί σε ένα τέτοιο ψάξιμο να μου μπήκε η ιδέα. Επίσης κάποιος γνωστός μού είπε την ίδια περίοδο ότι διακαής του πόθος ήταν το Πακιστάν. Μπορεί να με έκανε να ζηλέψω. Εκείνο που θυμάμαι στα σίγουρα είναι πως δεν το πολυσκεφτήκαμε με τη Ντίνα. Ήταν μια γρήγορη απόφαση. Το περασμένο Πάσχα, του 2024, είχαμε μπροστά μας κλεισμένα 4 αεροπορικά ταξίδια: ένα για Σκανδιναβία, ένα για Κρήτη, ένα για Καζακστάν-Κιργιστάν και αυτό του Πακιστάν.
Κι εκεί που όλα προχωρούσαν κανονικά, πέντε μέρες πριν φύγουμε με παίρνει τηλέφωνο η φίλη μας με μεγάλη ταραχή. Εμείς ήμασταν στην Κρήτη για 5-6 ημέρες (σε ένα από τους γάμους που έλεγα) στο χαλαρό. Δυο τρεις εβδομάδες πριν είχα στείλει το πρόγραμμα του ταξιδιού στο email των φίλων. Τους το είχα στείλει μεταφρασμένο με μερικά άλλα ενημερωτικά που είχα φτιάξει. Φανταζόμουν ότι τα είχαν δει και είχα ξενοιάσει. Η φίλη μας λοιπόν μου λέει ότι αυτή δεν μπορεί να κάνει το ταξίδι γιατί στο πρόγραμμα έλεγε ότι θα περνούσαμε μια μέρα από ένα πέρασμα (Babusar Pass, standing at an elevation of 4173 meters) που είχε υψόμετρο περισσότερο από 4 χιλιόμετρα. Μου γκρίνιαζε ότι μας είχε πει ότι δεν θέλει μεγάλα υψόμετρα γιατί την πειράζει. Εγώ της είπα ότι νόμιζα ότι απλά δεν ήθελε να κοιμόμαστε σε ξενοδοχεία με τόσο μεγάλο υψόμετρο. Τη διαβεβαίωσα ότι θα στείλω μήνυμα στον πράκτορα να αλλάξει το πρόγραμμα και να μην περάσουμε τα 3,5 χιλιόμετρα.
Όντως σε λίγη ώρα το έκανα, ρωτώντας τον αν υπήρχε δυνατότητα να περνάμε από πιο χαμηλά. Ευτυχώς ο άνθρωπος μου είπε ότι χωρίς να αλλάξει ιδιαίτερα το πρόγραμμα, αυτό θα γινόταν. Θα διάλεγε μια άλλη πορεία, ώστε να μη δημιουργηθεί πρόβλημα. Βασικά είχαμε στο πρόγραμμα να πάμε από εκεί που ήταν το μεγάλο υψόμετρο και να επιστρέψουμε από αλλού με πιο χαμηλό, μετά από μερικές μέρες. Σύμφωνα με την αλλαγή του, θα περνούσαμε από το πιο χαμηλό και στις δυο περιπτώσεις. Δεν είχα καταλάβει όμως αν θα γίνει αλλαγή σε κάποια από τις διαμονές. Τελικά έγινε μια αλλαγή. Η ουσία είναι πως, αρχικά τουλάχιστον, λύθηκε το πρόβλημα. Με την αλλαγή που έγινε είχαμε διαδρομές μόνο σε χαμηλά υψόμετρα. Το υψηλότερο που φτάσαμε ήταν λίγο πάνω από 3200 μέτρα. Φυσικά κανείς δεν είχε πρόβλημα σε αυτά.
Περιμένουμε τη συνέχεια!
