• Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Αύγουστο 2020 !

Πακιστάν ΠΑΚΙΣΤΑΝ. Στα χνάρια του Μ. Αλέξανδρου

travelbreak

Member
Μηνύματα
1.867
Likes
16.151
Επόμενο Ταξίδι
???
Ταξίδι-Όνειρο
Υπερσιβηρικός
Ταξίδι στο Πακιστάν. 30/7 ως 17/8/2024

Πριν το ταξίδι, προετοιμασία.

Το ταξίδι στο Πακιστάν άρχισα να το σκέφτομαι στα μέσα Απριλίου 2024. Έστειλα μήνυμα σε τουλάχιστον δύο πρακτορεία και με δύο από αυτά είχα επικοινωνία. Αρχικά μιλούσα με κάποιον Huma από το πρακτορείο PTG, Pakistan Travel (or Tourists) Guide. Ήταν πολύ ευγενικός και άμεσος στις απαντήσεις του μέσω WhatsApp. Εγώ του έλεγα για 12 με 14 μέρες ταξίδι και μου πρότεινε το Βόρειο Πακιστάν (περιοχή Skardu) γιατί είναι πιο όμορφο από την περιοχή Chitral που κατοικούν οι Καλάς, και είχε δίκιο. Με τις συζητήσεις και τα προγράμματα που μου έστειλε αναγκάστηκα και πρόσθεσα άλλες 2-3 μέρες στο ταξίδι ώστε να τα δούμε όλα σε 16 μέρες, συν τις μέρες των αεροπορικών μετακινήσεων.
DSC_0015.JPG

Λόγω κλίματος αποφάσισα να πάμε μέσα στον Αύγουστο. Φοβήθηκα ότι τον Σεπτέμβριο στα βουνά θα είχε αρκετό κρύο, πράγμα που μάλλον δεν ίσχυε. Τον Αύγουστο συναντήσαμε πολλή ζέστη και πουθενά κρύο. Ο Huma μου είχε πει επίσης ότι τον Σεπτέμβριο έχει ερημιά εκεί πάνω στα βουνά. Ο δεύτερος πράκτορας που επικοινώνησα, μου είπε ότι και τους δυο αυτούς μήνες είναι καλά. Το θέμα ήταν ότι στις 27 Ιουλίου είχα ένα γάμο στην Κρήτη, που έπρεπε να πάμε, και άλλον ένα στις 24 Αυγούστου, πάλι εκεί. Είχα νωρίτερα και ένα τρίτο, στην Κρήτη ξανά, στις 8 Ιουνίου. Και στις 11 Ιουνίου φεύγαμε για Καζακστάν-Κιργιστάν με επιστροφή στις 29 Ιουνίου. Μπερδεμένη η κατάσταση με τις ημερομηνίες δηλαδή.
DSC_0389.JPG

Ψάχνοντας για τα εισιτήρια προς Πακιστάν, βρίσκω ότι οι πιο συμφέρουσες τιμές ήταν με τις αερογραμμές της Σαουδικής Αραβίας. Μάλιστα είδα και μια προσφορά της χώρας αυτής για εύκολη βίζα για επίσκεψη μέχρι 4 μέρες. Μας ενδιέφερε η ιδέα αυτή και το έψαξα περισσότερο. Όμως διαπίστωσα ότι όλα θα ήταν ακριβά: και η βίζα, και η διαμονή και ακόμα περισσότερο οι τοπικές εκδρομές, για να δούμε και κάτι εκτός από τη Τζέντα.

Μαζί μας θα ερχόταν και το ταξιδιωτικό ζευγάρι που έχουμε κάνει πολλά ταξίδια. Το κόστος του ταξιδιού θα μειωνόταν πολύ με 4 αντί για 2 άτομα. Η παραμονή στη Σαουδική Αραβία ακυρώθηκε λόγω κόστους και διαδικασιών, οπότε έμεινε το Πακιστάν μόνο του. Είχαμε φτάσει πια στο τέλος του Απριλίου με αρχές Μαΐου. Στις 13 Μαΐου έβγαλα τέσσερα εισιτήρια για Ισλαμαμπάντ με επιστροφή. Το κόστος ήταν 552 ευρώ για το κάθε άτομο.
DSC_0577.JPG

Όλο αυτό το διάστημα συνομιλούσα και μέσω email με κάποιον Shahid Yousaf, από ένα άλλο πρακτορείο στο Πακιστάν, το Indus Holidays. Στην αρχή και αυτός μου έδωσε προσφορά για 14 μέρες, με κόστος 2480 για γκρουπ 2 ατόμων και 3680 ευρώ για 4 άτομα. Τελικά όμως καταλήξαμε σε πρόγραμμα 17 ημερών και το κόστος για καθένα από τους 4 ήταν 1150 ευρώ. Σε όλες αυτές τις τιμές συμπεριλαμβάνονταν αυτοκίνητο με οδηγό και συνοδό ξεναγό, ξενοδοχεία με δωμάτια με δικό τους μπάνιο αλλά όχι γεύματα εκτός από πρωινό.

Στις 17 Μαΐου έστειλα μήνυμα στον Huma ότι δεν θα κάνουμε το ταξίδι, αφού είχαμε αποφασίσει να πάμε με τον Shahid. Τον προτίμησα γιατί το πρακτορείο του ειδικευόταν στην περιοχή των Καλάς, ενώ το πρώτο το έβαλε επειδή του το ζήτησα. Κάπως έτσι έγιναν, περιληπτικά, οι συζητήσεις με τα δύο πρακτορεία.

Κατόπιν, άρχισε η διαδικασία για την έκδοση βίζας για όλους μας και η αποστολή προκαταβολής στον Shahid, που ήταν το 30% του συνολικού κόστους.
DSC_0799.JPG

Η βίζα συνήθως είναι μια εύκολη διαδικασία, αρκεί να έχεις τα απαραίτητα έγγραφα για να τα στείλεις στην αρμόδια ιστοσελίδα. Για το Πακιστάν αρμόδιο είναι το υπουργείο εξωτερικών. Έχει μια άκρως ενημερωτική σελίδα όπου λες ότι θα είναι μια εύκολη υπόθεση. Πρώτα βέβαια κάνεις εγγραφή και στο ηλεκτρονικό σου ταχυδρομείο σου αποστέλλουν ένα κωδικό. Πλέον με αυτά δουλεύεις. Ξεκίνησα με μένα και τα στοιχεία μου. Το θέμα είναι ότι φτάνεις σε ορισμένα σημεία που δεν διευκρινίζονται επαρκώς τα στοιχεία που απαιτούνται. Για παράδειγμα, κάπου πρέπει να συμπληρώσεις συγγενικά σου πρόσωπα και κάποια στοιχεία τους. Στην αρχή νόμιζα ότι ήθελε και τα παιδιά μου, αλλά ήθελε μόνο τη σύζυγο και τους γονείς! Πιο κάτω ήθελε να συμπληρώσεις τα ταξίδια που έχεις κάνει στο εξωτερικό τα τελευταία τρία χρόνια. Τα ζητούσε με ημερομηνίες και διαμονές. Καλή δύναμη. Εγώ δεν τα έβαλα όλα. Μετά ζητούσε τα στοιχεία του ταξιδιού για το Πακιστάν. Εκεί ο Shahid μου έστειλε μερικά έγγραφα. Τα έστειλα, όπως και μια φωτογραφία μου και το διαβατήριο. Για να τα κάνω όλα αυτά πέρασαν μερικές ημέρες.
DSC_0930.JPG

Όμως τα προβλήματα που συναντούσα με απογοήτευαν μερικές φορές. Άρχισα να ψάχνω στο διαδίκτυο, μήπως υπάρχει κανείς που να τα κάνει αυτά. Εκτός Ελλάδας υπήρχαν κάποιοι, αλλά οι Πακιστανοί στη σελίδα τους ήταν κατηγορηματικοί: η διαδικασία έπρεπε να γίνει από τους ενδιαφερόμενους. Άσε που ζητούσαν αρκετά χρήματα, αλλά δεν τους είχα και εμπιστοσύνη. Τα ταξιδιωτικά γραφεία στην Αθήνα που πηγαίνουν Πακιστάν, δεν αναλάμβαναν άλλους εκτός από τους πελάτες τους. Μόνο ένα μικρό τουριστικό γραφείο στην Ομόνοια, μου είπε ότι έχει ένα πακιστανό υπάλληλο, που κάνει τέτοιες διαδικασίες και αν θέλω να πάω να τον βρω.
DSC_0010.JPG

Ευτυχώς η βίζα μου τελικά προχώρησε και περίμενα για μερικές μέρες (καμιά εβδομάδα) το αποτέλεσμα. Το κόστος που πλήρωνες κατά την αίτηση ήταν 35 ευρώ περίπου. Ξεκίνησα να κάνω και για τη Ντίνα. Ενώ είχα μάθει τη διαδικασία, κόλλησα στο ανέβασμα των εγγράφων. Συγκεκριμένα, ήθελα να ανεβάσω εκτός από φωτογραφία και διαβατήριο, άλλα 4 του Shahid. Όμως όταν ανέβασα τα τρία δεν δεχόταν το τέταρτο, γιατί έλεγε ότι συμπλήρωσα τον ανώτατο αριθμό επιτρεπόμενων εγγράφων. Τέλος πάντων το έστειλα έτσι και ήρθε σύντομα η απάντηση ότι ήθελαν και το τέταρτο. Τους έστειλα μια διαμαρτυρία, ότι δεν μπορώ να ολοκληρώσω το ανέβασμα, και φαίνεται ότι είδαν τα δικά μου έγγραφα, γιατί μετά από μερικές μέρες, και λίγο πριν φύγουμε για το Καζακστάν, έγινε δεκτή η αίτηση και έστειλαν τη βίζα.
DSC_0031.JPG

Βγάλαμε και τις βίζες για τους φίλους μας. Κάπου τότε έπρεπε να στείλω και τα χρήματα για την προκαταβολή του Shahid. Προσπάθησα στην αρχή με την MoneyGram. Πήγα σε ένα γραφείο στο Χαλάνδρι, το οποίο ήταν κομμωτήριο. Δεν μου γέμισε το μάτι, για να δώσω τόσα λεφτά και έφυγα βρίσκοντας μια δικαιολογία. Μετά απευθύνθηκα στη Western Union. Πήγα σε ένα σούπερ μάρκετ Μασούτης και έδωσα τα 1380 ευρώ με τα στοιχεία που ήθελαν. Την άλλη μέρα μου τηλεφωνούν από τα κεντρικά τους και μου ζητούν την ταυτότητα του Shahid. Τους την στέλνω και μου λένε ότι τα χρήματα έφυγαν. Στέλνω στο Shahid τον κωδικό και ολόκληρο το έγγραφο της αποστολής για να τα πάρει.
DSC_0059.JPG

Φεύγουμε για Καζακστάν και με παίρνουν τηλέφωνο. Δεν το σηκώνω και ζητώ από την κόρη μου να τους πάρει εκείνη να δει τι ήθελαν. Της είπαν ότι πήραν για να μου που ότι όλα πήγαν καλά. Σε μια δυο μέρες μου στέλνουν μήνυμα ότι δυστυχώς τα χρήματα δεν μπορούν να παραδοθούν και να πάω να τα πάρω πίσω, από εκεί που τα έδωσα. Το είπα στο Shahid κι ευτυχώς δεν είχε πρόβλημα. Ας του τα δίναμε όλα μαζί στο Πακιστάν. Έτσι και έγινε. Όταν γυρίσαμε από το Καζακστάν πήγα στο Μασούτη και πήρα πίσω τα λεφτά.

Εν τω μεταξύ όλο αυτό το διάστημα είχα συχνή επικοινωνία με τον Shahid για κάποιες λεπτομέρειες του ταξιδιού. Για παράδειγμα πότε θα πάμε στο Ισλαμαμπάντ, στο Πεσαβάρ και στη Λαχόρη. Επίσης αν υπάρχει πρόβλημα που θα επισκεφτούμε την περιοχή του Πακιστανικού Κασμίρ. Στην αίτηση της βίζας δεν το ήξερα και δήλωσα ότι δεν θα πάμε. Ο Shahid μου είπε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Οψόμεθα. Τελικά οι πακιστανοί τα μέρη που πήγαμε δεν τα λένε Κασμίρ, όπως κάνει το Google. Ως Κασμίρ έχουν μια άλλη γειτονική περιοχή, που φυσικά δεν πήγαμε. Είναι εκείνη που είναι διεκδικούμενη από τους Ινδούς.
DSC_0311.JPG

Προσπαθώ, ύστερα από μήνες και πλέον, να θυμηθώ πως ξεκίνησε η ιδέα του Πακιστάν. Δεν το μπορώ. Ίσως από μια φίλη που είδα εκείνη την περίοδο και είχε πάει τον περασμένο Αύγουστο. Βέβαια εγώ το ήξερα, ότι είχε πάει, από τότε που πήγε. Επίσης εγώ κατά καιρούς ψάχνω αεροπορικά εισιτήρια για άσχετους προορισμούς. Μπορεί σε ένα τέτοιο ψάξιμο να μου μπήκε η ιδέα. Επίσης κάποιος γνωστός μού είπε την ίδια περίοδο ότι διακαής του πόθος ήταν το Πακιστάν. Μπορεί να με έκανε να ζηλέψω. Εκείνο που θυμάμαι στα σίγουρα είναι πως δεν το πολυσκεφτήκαμε με τη Ντίνα. Ήταν μια γρήγορη απόφαση. Το περασμένο Πάσχα, του 2024, είχαμε μπροστά μας κλεισμένα 4 αεροπορικά ταξίδια: ένα για Σκανδιναβία, ένα για Κρήτη, ένα για Καζακστάν-Κιργιστάν και αυτό του Πακιστάν.
DSC_0497.JPG

Κι εκεί που όλα προχωρούσαν κανονικά, πέντε μέρες πριν φύγουμε με παίρνει τηλέφωνο η φίλη μας με μεγάλη ταραχή. Εμείς ήμασταν στην Κρήτη για 5-6 ημέρες (σε ένα από τους γάμους που έλεγα) στο χαλαρό. Δυο τρεις εβδομάδες πριν είχα στείλει το πρόγραμμα του ταξιδιού στο email των φίλων. Τους το είχα στείλει μεταφρασμένο με μερικά άλλα ενημερωτικά που είχα φτιάξει. Φανταζόμουν ότι τα είχαν δει και είχα ξενοιάσει. Η φίλη μας λοιπόν μου λέει ότι αυτή δεν μπορεί να κάνει το ταξίδι γιατί στο πρόγραμμα έλεγε ότι θα περνούσαμε μια μέρα από ένα πέρασμα (Babusar Pass, standing at an elevation of 4173 meters) που είχε υψόμετρο περισσότερο από 4 χιλιόμετρα. Μου γκρίνιαζε ότι μας είχε πει ότι δεν θέλει μεγάλα υψόμετρα γιατί την πειράζει. Εγώ της είπα ότι νόμιζα ότι απλά δεν ήθελε να κοιμόμαστε σε ξενοδοχεία με τόσο μεγάλο υψόμετρο. Τη διαβεβαίωσα ότι θα στείλω μήνυμα στον πράκτορα να αλλάξει το πρόγραμμα και να μην περάσουμε τα 3,5 χιλιόμετρα.
DSC_0630.JPG

Όντως σε λίγη ώρα το έκανα, ρωτώντας τον αν υπήρχε δυνατότητα να περνάμε από πιο χαμηλά. Ευτυχώς ο άνθρωπος μου είπε ότι χωρίς να αλλάξει ιδιαίτερα το πρόγραμμα, αυτό θα γινόταν. Θα διάλεγε μια άλλη πορεία, ώστε να μη δημιουργηθεί πρόβλημα. Βασικά είχαμε στο πρόγραμμα να πάμε από εκεί που ήταν το μεγάλο υψόμετρο και να επιστρέψουμε από αλλού με πιο χαμηλό, μετά από μερικές μέρες. Σύμφωνα με την αλλαγή του, θα περνούσαμε από το πιο χαμηλό και στις δυο περιπτώσεις. Δεν είχα καταλάβει όμως αν θα γίνει αλλαγή σε κάποια από τις διαμονές. Τελικά έγινε μια αλλαγή. Η ουσία είναι πως, αρχικά τουλάχιστον, λύθηκε το πρόβλημα. Με την αλλαγή που έγινε είχαμε διαδρομές μόνο σε χαμηλά υψόμετρα. Το υψηλότερο που φτάσαμε ήταν λίγο πάνω από 3200 μέτρα. Φυσικά κανείς δεν είχε πρόβλημα σε αυτά.
DSC_0765.JPG
 

varioAthens

Member
Μηνύματα
6.155
Likes
11.007
Προσπαθώ, ύστερα από μήνες και πλέον, να θυμηθώ πως ξεκίνησε η ιδέα του Πακιστάν. Δεν το μπορώ.
Δεν χρειαζεται να προσπαθησω καθολου.... ηταν το 2009 οταν διαβασα εδω στο φορουμ μια ιστορια για Πακισταν απο παλιοτερο μερος και απο τοτε μου εχει καρφωθει στο μυαλο...
Ανυπομονω για την συνεχεια!!!!
 

travelbreak

Member
Μηνύματα
1.867
Likes
16.151
Επόμενο Ταξίδι
???
Ταξίδι-Όνειρο
Υπερσιβηρικός
Δεν χρειαζεται να προσπαθησω καθολου.... ηταν το 2009 οταν διαβασα εδω στο φορουμ μια ιστορια για Πακισταν απο παλιοτερο μερος και απο τοτε μου εχει καρφωθει στο μυαλο...
Ανυπομονω για την συνεχεια!!!!
Κι εγώ είχα διαβάσει την ιστορία του @dbalats , και λέω: άστο δε θα πάω ποτέ!
Μετά όμως ευτυχώς το ξέχασα.
Μέσα από την ιστορία μου θα καταλάβεις ότι τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο να γίνει το ταξίδι.
 

varioAthens

Member
Μηνύματα
6.155
Likes
11.007
Κι εγώ είχα διαβάσει την ιστορία του @dbalats , και λέω: άστο δε θα πάω ποτέ!
Μετά όμως ευτυχώς το ξέχασα.
Μέσα από την ιστορία μου θα καταλάβεις ότι τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο να γίνει το ταξίδι.
Του traveladdict ειχα διαβασει πρωτα και ειχε και πολλη περιπετεια...
Μην καθυστερεις λεμε!!! :haha:
 

travelbreak

Member
Μηνύματα
1.867
Likes
16.151
Επόμενο Ταξίδι
???
Ταξίδι-Όνειρο
Υπερσιβηρικός
@travelbreak ταξιδιωτικά είσαι...on fire :) Περιμένουμε τη συνέχεια!
Τα τελευταία χρόνια (έχω πάρει και τη σύνταξή μου βέβαια) κάνουμε κάποια μακρινά που μας λείπουν. Αλλά να ξέρεις ότι η Ντίνα είναι αυτή που με παροτρύνει.
 

evaT

Member
Μηνύματα
1.734
Likes
14.473
Επόμενο Ταξίδι
?
Ταξίδι-Όνειρο
Ιαπωνία
Τα τελευταία χρόνια (έχω πάρει και τη σύνταξή μου βέβαια) κάνουμε κάποια μακρινά που μας λείπουν. Αλλά να ξέρεις ότι η Ντίνα είναι αυτή που με παροτρύνει.
σας θαυμάζω και πολύ θέλω να σας μοιάσω όταν φτάσει η ώρα !
 

travelbreak

Member
Μηνύματα
1.867
Likes
16.151
Επόμενο Ταξίδι
???
Ταξίδι-Όνειρο
Υπερσιβηρικός
Πακιστάν, το ταξίδι ξεκινά. Πρώτη μέρα.

Αν έλεγα σε κάποιους από τους φίλους μου ότι θα πάω στο Πακιστάν ταξίδι μόνος μου, χωρίς πρακτορείο από την Ελλάδα, θα μου έλεγαν ότι αυτό το θεωρούν πολύ επικίνδυνο. Κι όμως το τολμήσαμε και το κάναμε. Για να λέμε την αλήθεια δε θα είχαν και τόσο άδικο, αν και εμείς δεν καταλάβαμε και τόσο τους κινδύνους εκεί. Όμως υπήρχαν και τους ανακαλύπτεις ψάχνοντας στις ειδήσεις για τη χώρα. Γίνονται επεισόδια πολύ συχνά με θύματα αθώους αστυνομικούς, στρατιωτικούς και πολίτες. Δε θα το αναλύσω περισσότερο. Πριν φύγουμε είχαμε άγνοια του κινδύνου. Δεν είχαμε ψάξει στα ξένα πρακτορεία. Μόνο ό,τι ακούγαμε στις ελληνικές ειδήσεις.

Το ταξίδι ξεκίνησε την Τρίτη το μεσημέρι στις 29 Ιουλίου. Η πτήση μας ήταν στις τρεις και τέταρτο το μεσημέρι. Όλα πήγαν καλά μέχρι που μας ανακοίνωσαν ότι θα έχει το αεροπλάνο κάποια καθυστέρηση. Πηγαίναμε με την αεροπορική εταιρεία Saudi Arabia στην Jeda. Τελικά η πτήση αντί για τις τρεις και τέταρτο έφυγε περίπου στις 5. Ευτυχώς όμως είχαμε μεγάλη αναμονή στην Τζέντα, οπότε δεν είχαμε πρόβλημα. Ίσως και καλύτερα, γιατί μοιράσαμε τις αναμονές στα αεροδρόμια της Αθήνας και της Σαουδικής Αραβίας. Εκεί φτάσαμε περίπου στις 9:00 το βράδυ και η πτήση μας ήταν κάπου στις 2:00 τα ξημερώματα.

Χαζολογήσαμε λίγο στο αεροδρόμιο, αλλά δυστυχώς δεν είχε και πολύ ενδιαφέρον. Όμως τουλάχιστον εγώ που νύσταζα λίγο, κοιμήθηκα καθιστός για αρκετά λεπτά και η ώρα για μένα πέρασε σχετικά γρήγορα. Η πτήση για το Ισλαμαμπάντ διήρκησε περίπου 5 ώρες και, στην περισσότερη από αυτήν, εγώ κοιμόμουν. Έτσι στις 9:00 το πρωί έφτασα σχετικά ξεκούραστος. Όλες οι διαδικασίες και στην Σαουδική Αραβία και στο Πακιστάν για να περάσουμε τα τυπικά ήταν γρήγορες. Όμως είχαμε τεράστια αναμονή για να πάρουμε τις βαλίτσες μας. Συγκεκριμένα περιμέναμε λίγο πάνω από μία ώρα για να έρθουν όλες. Έτσι κάπου στις 10:30 βγήκαμε από το αεροδρόμιο όπου μας περίμενε ο οδηγός ενός μεγάλου βαν (Toyota Hiace) και ο Asif που θα ήταν ο ξεναγός μας.

Ο Ασίφ ήταν ένας χοντρούλης στα 40 προς 50, ο οποίος ήταν πολύ ευγενικός. Το επίσημο όνομα που έχει ως ξεναγός είναι Asif OMG Tour Guide. Καταρχήν μας περίμενε με μία ανθοδέσμη την οποία μας παρέδωσε. Μετά μας πήγε δίπλα σε ένα καφέ και μας κέρασε ένα ποτό τον καθένα. Μετά και από αυτό μας μετέφερε τα πράγματα σε ένα σημείο όπου πέρασε το Hiace για να τα βάλουμε και να μπούμε και εμείς και να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας. Το βαν ήταν τουλάχιστο 10 θέσεων και χωρούσε άνετα και τα πράγματά μας. Μπροστά έχει θέση για τον οδηγό και τον ξεναγό μας, ενώ πίσω έχει στην πρώτη σειρά 2 θέσεις και μετά άλλες δύο σειρές από τρεις θέσεις σε κάθε μία. Έχει πιο πίσω και άλλη σειρά θέσεων, αλλά ήταν σηκωμένες για να χωράνε τα πράγματα. Ήταν αρκετά καινούργιο.
DSC_0003.JPG

Ο Ασίφ μας ρώτησε εάν θέλουμε να πάμε στο ξενοδοχείο και να ξεκουραστούμε. Εμείς όμως του είπαμε ότι δεν θέλουμε να πάμε γιατί έχουμε πει στον Shahid ότι θα μας πάει μία βόλτα πριν μας πάει στο ξενοδοχείο. Γι’ αυτό του είπαμε και μας πήγε στον σταθμό Murree Hills Station. Είναι μια περιοχή που οι Άγγλοι έχτισαν, τον 19ο αιώνα, ένα μέρος για να έχουν δροσιά λόγω του υψομέτρου του. Είχε ένα σανατόριο για τα στρατεύματά τους και σιγά σιγά έχτισαν ολόκληρη πόλη με σπίτια, εκκλησία κλπ. Ανεβήκαμε σε υψόμετρο πάνω από 2 km από δρόμους που ήταν γεμάτοι στροφές, αφού ανέβαιναν μέσα από πολλούς λόφους που ήταν καταπράσινοι. Σε πολλά σημεία βλέπαμε και σπίτια αλλά και μαγαζιά που ο κόσμος καθόταν για να φάει ή να πιει. Στο τέλος πήγαμε στον σταθμό όπου κάναμε βόλτα για πάνω από μία ώρα σε έναν πεζόδρομο που ήταν γεμάτος μαγαζιά και κόσμο. Είχαμε πια φτάσει στο κανονικό Πακιστάν με τα πολύχρωμα μαγαζιά και τον κόσμο που ήθελε να βγαίνει φωτογραφίες μαζί μας. Εμείς βέβαια δεν τους χαλούσαμε χατίρι. Η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη και το σημείο στο οποίο πήγαμε επίσης, αλλά δεν ήτανε κάτι που θα μπορούσε να τρελάνει έναν ταξιδιώτη.
DSC_0008.JPG
DSC_0010.JPG
DSC_0016.JPG
DSC_0018.JPG

Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι οι οικογένειες ανεβαίνουν εκεί έχοντας μαζί τους ένα σωρό παιδιά. Αυτό το διαπιστώσαμε και στα αεροπλάνο ερχόμενοι από την Σαουδική Αραβία στο Ισλαμαμπάντ, όπου οι περισσότεροι ταξιδιώτες είχαν μαζί τους και μερικά παιδιά. Εκείνα βέβαια έκαναν αρκετή φασαρία στο αεροπλάνο και φεύγοντας το άφησαν σαν να ήταν ένα βομβαρδισμένο τοπίο. Εμείς λοιπόν περάσαμε την ώρα μας εκεί πάνω στις λόφους κάνοντας μια βόλτα.
DSC_0020.JPG
DSC_0029.JPG
DSC_0033.JPG

Υπήρχε και εκκλησία από την εποχή των Άγγλων:
DSC_0040.JPG
DSC_0041.JPG
DSC_0043.JPG
DSC_0054.JPG

Επιστρέψαμε από κάποιους άλλους δρόμους που όμως είχαν την ίδια θέα. Δηλαδή βλέπαμε καταπράσινο τοπίο, μαγαζιά, σπίτια και ανθρώπους να κυκλοφορούν. Η οδήγηση σε αυτούς τους δρόμους θυμίζει πολύ την οδήγηση στην Ινδία, στο Βιετνάμ ή στην Σρι Λάνκα. Όλα καλά όμως αφού άμα τα συνηθίσεις σου φαίνονται φυσιολογικά. Όχι βέβαια ότι θα τολμούσα να οδηγήσω εγώ σε αυτούς τους δρόμους, που μάλιστα οδηγούν και στην αριστερή πλευρά.

Επειδή είχαμε ρωτήσει αν είναι εύκολο να βρούμε μπύρες ή κρασί, ο ξεναγός μάς πήγε στο πίσω μέρος ενός ξενοδοχείου όπου τον ήξεραν και μπορούσαμε να πάρουμε αρκετές μπύρες ή κρασί. Όμως η τιμή δεν ήταν καθόλου χαμηλή και έτσι πήραμε μονάχα τρεις μπύρες του μισού λίτρου προς 4€ την κάθε μία. Αν ήταν φθηνότερες φυσικά θα παίρναμε περισσότερες. Τώρα δεν νομίζω ότι θα βρούμε άλλες μπύρες στο ταξίδι μας και ευτυχώς έχουμε μαζί μας 1,5 λίτρο με τσικουδιά.

Στις 4 πια φτάσαμε στο ξενοδοχείο που ονομαζόταν Hillview Islamabad και ήταν αρκετά καλό, αν και νομίζω ότι είχε μόνο 3 αστέρια. Το δωμάτιο ήταν τεράστιο, αρκετά καθαρό και περιποιημένο. Ο ξεναγός με τον οδηγό έφυγαν και δώσαμε ραντεβού για την επόμενη μέρα το πρωί στις 6:30 για να φύγουμε να πάμε στη Λαχόρη. Αποδείχτηκε ότι ήμασταν και πολύ τυχεροί αφού όλο το βράδυ και την άλλη μέρα το πρωί έβρεχε στη Λαχόρη, τόσο που πνίγηκαν και μερικοί άνθρωποι.

Σχεδόν αμέσως μετά που έφυγε ο ξεναγός με τον οδηγό, εγώ με τον Γιάννη ψάξαμε για να βρούμε στη γειτονιά του ξενοδοχείου συνάλλαγμα. Πράγματι στη γειτονιά μας έχει πολλά μαγαζιά που πουλάνε διάφορα πράγματα και πολλές τράπεζες. Αρχικά δοκιμάσαμε στα atm των τραπεζών, αλλά αυτά δεν μας έδιναν χρήματα. Μετά μπήκαμε σε δύο τράπεζες στις οποίες οι υπάλληλοι μας είπαν ότι δεν δίνουν συνάλλαγμα. Μάλιστα μας ενημέρωσαν ότι θα πρέπει να πάμε να βρούμε μαγαζιά για συνάλλαγμα στην περιοχή που ονομάζεται Βlue Αrea και βρίσκεται 2 χιλιόμετρα από το ξενοδοχείο μας. Η ζέστη όμως ήταν τρομερή και δεν είχαμε καμία διάθεση να περπατήσουμε τόση απόσταση. Πάνω στο βουνό που είχαμε πάει το μεσημέρι η κατάσταση ήταν καλύτερη, δηλαδή η θερμοκρασία ήταν γύρω στους 26 με 28 βαθμούς Κελσίου. Γυρίσαμε λοιπόν χωρίς κανένα αποτέλεσμα στο ξενοδοχείο και αναγκαστήκαμε να κάνουμε συνάλλαγμα στη ρεσεψιόν όπου μας άλλαξαν το κάθε ευρώ με 290 ρουπίες. Ήταν σχετικά λίγες αλλά δεν πειράζει. Χάσαμε 10 ρουπίες στο κάθε ευρώ.

Μετά ο Γιάννης πήγε να ξεκουραστεί στο δωμάτιό του και εγώ με την Ντίνα βγήκαμε να περπατήσουμε στους δρόμους. Βέβαια όταν η θερμοκρασία είναι 35 βαθμούς και η υγρασία 90%, αυτό δεν είναι και τόσο καλή ιδέα. Όμως το να κλειστούμε και μέσα στο δωμάτιο όλο το απόγευμα, είναι ακόμα χειρότερη ιδέα. Περπατούσαμε περίπου δύο ώρες στην πόλη χωρίς να δούμε κάτι που να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η πόλη όντως θα μπορούσε να είναι όμορφη αλλά μάλλον γενικά ο κόσμος δεν προτιμά να μένει σε αυτήν. Είδαμε σχετικά λίγες κατοικίες. Έχει πολύ πράσινο, αλλά έτσι είναι και όλη η γύρω περιοχή, όπως είδαμε και με το αυτοκίνητο στις μετακινήσεις της ημέρας. Όμως από τη μία δεν είναι και τόσο καθαρά στους δρόμους και από την άλλη τα πάρκα δεν προσφέρονται και τόσο για βόλτα. Κυκλοφορούν αρκετά αυτοκίνητα και λίγες μοτοσυκλέτες.
DSC_0071.JPG
DSC_0077.JPG
DSC_0082.JPG
DSC_0089.JPG

Σε πολλά σημεία βλέπεις αστυνομικούς να κυκλοφορούν ή να είναι σταματημένοι έξω από κάποια κτίρια. Έτσι μπορώ να πω ότι νιώθει κάποιος τελείως ασφαλής σε τούτη την πόλη. Περίπου στις 7 γυρίσαμε στο δωμάτιο και εγώ ήμουν τελείως μούσκεμα από τον ιδρώτα. Άλλαξα στα γρήγορα γιατί είχαμε ραντεβού με τους φίλους μας να πάμε για φαγητό. Η περιοχή έχει πολλά μαγαζιά αλλά μάλλον διαλέξαμε εκείνα τα οποία δεν ήταν και τόσο καλά. Καταλήξαμε σε ένα το οποίο είχε μοσχαρίσιο κεμπάπ και κοτόπουλο και όλα αυτά τα έφτιαχνε στα κάρβουνα. Πληρώσαμε όλοι μαζί 8€, έχοντας φάει πέντε κεμπάπ μία μερίδα κοτόπουλο κι άλλο ένα σουβλάκι κοτόπουλο, ένα μεγάλο μπουκάλι νερό και δύο αναψυκτικά. Από τιμή δηλαδή ήταν πολύ καλά.

Επιστρέψαμε στο δωμάτιο περίπου στις 9:00 για να κάνουμε τα μπάνια μας και να ξεκουραστούμε νωρίς, αφού την επόμενη μέρα είχαμε πολύ πρωινό ξύπνημα. Έχουμε πρωινό στις 6:00 και 6:30 έχουμε αναχώρηση. Το κακό είναι ότι δεν είχαμε κάνει αρκετό συνάλλαγμα γιατί περιμέναμε να βρούμε καλύτερη ισοτιμία κάπου αλλού και δεν βρήκαμε ντόπια κάρτα sim. Το καλό όμως είναι ότι μέσα στο αυτοκίνητο που μας μετέφερε με κάποιο τρόπο έκανε ο Ασίφ hotspot και είχαμε internet. Όμως το internet είχε πολύ συχνές διακοπές και το ίδιο συνέβαινε συχνά και στα δωμάτια των ξενοδοχείων.
 

mariath

Member
Μηνύματα
2.287
Likes
6.533
Ταξίδι-Όνειρο
Όλη η Νότια Αμερική
Δεν μας αφήνεις να πάρουμε ανάσα από τη μια ιστορία στην άλλη! Να είστε καλά και να συνεχίσετε να ταξιδεύετε μ' αυτούς τους ρυθμούς.
Τα τελευταία χρόνια (έχω πάρει και τη σύνταξή μου βέβαια) κάνουμε κάποια μακρινά που μας λείπουν. Αλλά να ξέρεις ότι η Ντίνα είναι αυτή που με παροτρύνει.
Θέλω σύνταξη τώρα! :haha:
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.653
Μηνύματα
906.372
Μέλη
39.403
Νεότερο μέλος
snapthreads9

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom