Vito
Member
- Μηνύματα
- 746
- Likes
- 1.019
Περιεχόμενα
Κοιμηθήκαμε λίγες ώρες και στις 4 τα ξημερώματα ήμασταν έτοιμοι με το σακίδιό μας για την 2ωρη πεζοπορία μέχρι την κορυφή του όρους Σινά (ή άλλιώς το όρος του Μωυσή-Jebel Musa). Βέβαια, ο πάτερ Νεκτάριος μας έπεισε ότι είναι απαραίτητη η συνοδεία ενός ντόπιου Βεδουίνου γιατί μπορεί να χαθούμε. Στη συνέχεια, αποδείχτηκε ότι αυτή η προτροπή ήταν στα πλαίσια της αλληλοβοήθειας που ανέφερα νωρίτερα, διότι το μονοπάτι δεν είχε καμία διασταύρωση για να χαθείς!!
Έτσι, ξεκινήσαμε χαράματα μαζί με τον οδηγό μας. Ενώ στην αρχή άναψα το φακό, αυτός με προέτρεψε να το σβήσω γιατί όπως μας είπε το μάτι συνηθίζει στο φως των αστεριών με αποτέλεσμα να βλέπεις την πορεία σου. Και δεν είχε άδικο... Η νυχτερινή πορεία ήταν μοναδική! Δεξιά και αριστερά διακρίνονταν οι σιλουέτες των βουνών ενώ στην κορυφή απλωνόταν ένα τεράστιο πέπλο αστεριών. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε και το ‘τούρκικο’ φεγγάρι μεσα από την ομίχλη, μεταξύ των δύο βουνών, μετατρέποντας το τοπίο σε πίνακα ζωγραφικής.
Λίγο πριν φτάσουμε στην κορυφή, απολαύσαμε την ανατολή του ηλίου μέσα από την βραχώδη έρημο. Είμαι σίγουρος ότι αν η δασκάλα των θρησκευτικών στο σχολείο μου ζητούσε να ζωγραφίσω την αποκάλυψη του θεού, κάπως έτσι θα την ζωγράφιζα..
Αποκάλυψη Τώρα!
Πραγματικά, το τοπίο ήταν μια αποκάλυψη μόλις φτάσαμε στην κορυφή. Ολομόναχοι στα 2285m ανοίξαμε το sleeping bag να κουκουλοθούμε διότι το κρύο ήταν τσουχτερό (7 μπλούζες και ισοθερμικά φορούσα). Απέναντι μας, ρεμβάζαμε την ψηλότερη κορυφή της Αιγύπτου (το όρος της Αικατερίνης-Jebel Katarina – 2642m) και γύρω γύρω την αχανή έκταση του νότιου Σινά με τα βραχώδη βουνά και τους περίεργους γεωλογικούς σχηματισμούς.
Αααα... μην ξεχάω να αναφέρω ότι στην κορυφή βρίσκεται η σπηλιά όπου ο Μωυσής βρήκε τις 10 εντολές καθώς και η σπηλιά όπου έμενε για 40 μέρες και 40 νύχτες...
Η θέα από το όρος Σινά
Βεδουίνοι στην διαδρομή για την κορυφή του όρους Σινά
Ώρα της επιστροφής! Αυτή τη φορά δεν θα περνάγαμε το επονομαζώμενο “μονοπάτι των καμηλών” αλλά τη διαδρομή με “τα σκαλοπάτια της μετάνοιας” (3750 σκαλοπάτια). Στην πορεία μας συναντήσαμε το εξωκλήσι του προφήτη Ηλία, διάφορες πέτρινες πύλες καθώς και διάφορους ‘σόκινγκ’ σχηματισμους.
Τα σκαλοπάτια της μετάνοιας
Στο εξωκλήσι του προφήτη Ηλία
Η φύση διεγείρεται: πριν και μετά!
Μόλις φτάσαμε στο μοναστήρι, οι μοναχοί μας κάλεσαν στο αρχονταρίκι για καφέ και κουλουράκια. Και τι καφές....με άμεση οπτική επαφή του Βασιλιά Κωνσταντίνου, της Φρηδερίκης και όλου του σογιού τους...
Αργότερα μας κάλεσαν και για το μεσημεριανό. Βέβαια, ξεχωριστά ο καθένας... Εγώ θα έτρωγα μαζί με τους μοναχούς στην παλιά τράπεζα, στην οποία υπάρχουν τοιχογραφίες και σκαλιστές επιγραφές από την εποχή των Σταυροφόρων. Με το που κάναμε το σταυρό μας και κάτσαμε να φάμε, ξεκίνησε ο σουρεαλισμός...
Ένας μοναχός άρχισε να μας εξιστορεί για τον Φραγκίσκο τον Παριανό, πάνω σε έναν άμβωνα, ακριβώς πάνω από τα κεφάλια μας, όση ώρα εμείς τρώγαμε. Που λέτε, έτρωγα το χειρότερο παστίτσιο στη ζωή μου και από πάνω άκουγα τον μοναχό να μας διηγείται: «Ο Φραγκίσκος ο Παριανός γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα...». Έπινα το Αιγυπτιακό μου κρασάκι και από ψηλά (σαν να ερχόταν εξ ουρανού) άκουγα για τις αγαθοεργίες του Φραγκίσκου του Παριανού. Και εκεί που συνεχίζονταν αδιάκοπα το φαγητό και η διήγηση, χτυπούσε ένα καμπανάκι κάθε λίγα λεπτά, σταματούσαν όλα απότομα, φαγητό και διήγηση, σηκωνόμασταν, κάναμε τον σταυρό μας και δωσ’ του μετά ξανά φαγοπότι και διήγηση.
Εκεί γνώρισα και τους υπόλοιπους μοναχούς, τους οποίος βάφτισα με δικά μου ονόματα λόγω διάφορων γεγονότων: ο Πάτερ Μάγκας ο μαφιόζος, ο Πάτερ Γιάννης ο πέφτουλας και ο Πάτερ Γέρος ο μαμάκιας (προχωρημένης ηλικίας).
Μισό λεπτό! Πριν φύγουμε από το μοναστήρι να αναφέρω και λίγα λόγια γι αυτό. Το μοναστήρι είναι γνωστό επειδή στο σημείο αυτό βρίσκεται η φλεγόμενη βάτος, η οποία είναι και η βασική ατραξιόν. Επίσης, υπάρχει μια μεγάλη συλλογή από εικόνες μεγάλης αξίας. Αυτό που αξίζει βέβαια, είναι το ίδιο το μοναστήρι, το οποίο έχει φρουριακό χαρακτήρα, όπου στο εσωτερικό υπάρχει ένα δίκτυο από διαδρόμους και στοές σε μορφή λαβύρινθου.
Το μοναστήρι της Αγ. Αικατερίνης
Το βραδάκι πια, ο Πάτερ Νεκτάριος μας βρήκε ένα ταξί για την Ερυθρά Θάλασσα διότι λόγω των γεγονότων είχε διακοπεί η σύνδεση του μοναστηριού με τα παράλια του νότιου Σινά.
Έτσι, ξεκινήσαμε χαράματα μαζί με τον οδηγό μας. Ενώ στην αρχή άναψα το φακό, αυτός με προέτρεψε να το σβήσω γιατί όπως μας είπε το μάτι συνηθίζει στο φως των αστεριών με αποτέλεσμα να βλέπεις την πορεία σου. Και δεν είχε άδικο... Η νυχτερινή πορεία ήταν μοναδική! Δεξιά και αριστερά διακρίνονταν οι σιλουέτες των βουνών ενώ στην κορυφή απλωνόταν ένα τεράστιο πέπλο αστεριών. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε και το ‘τούρκικο’ φεγγάρι μεσα από την ομίχλη, μεταξύ των δύο βουνών, μετατρέποντας το τοπίο σε πίνακα ζωγραφικής.
Λίγο πριν φτάσουμε στην κορυφή, απολαύσαμε την ανατολή του ηλίου μέσα από την βραχώδη έρημο. Είμαι σίγουρος ότι αν η δασκάλα των θρησκευτικών στο σχολείο μου ζητούσε να ζωγραφίσω την αποκάλυψη του θεού, κάπως έτσι θα την ζωγράφιζα..
Αποκάλυψη Τώρα!
Πραγματικά, το τοπίο ήταν μια αποκάλυψη μόλις φτάσαμε στην κορυφή. Ολομόναχοι στα 2285m ανοίξαμε το sleeping bag να κουκουλοθούμε διότι το κρύο ήταν τσουχτερό (7 μπλούζες και ισοθερμικά φορούσα). Απέναντι μας, ρεμβάζαμε την ψηλότερη κορυφή της Αιγύπτου (το όρος της Αικατερίνης-Jebel Katarina – 2642m) και γύρω γύρω την αχανή έκταση του νότιου Σινά με τα βραχώδη βουνά και τους περίεργους γεωλογικούς σχηματισμούς.
Αααα... μην ξεχάω να αναφέρω ότι στην κορυφή βρίσκεται η σπηλιά όπου ο Μωυσής βρήκε τις 10 εντολές καθώς και η σπηλιά όπου έμενε για 40 μέρες και 40 νύχτες...
Η θέα από το όρος Σινά
Βεδουίνοι στην διαδρομή για την κορυφή του όρους Σινά
Ώρα της επιστροφής! Αυτή τη φορά δεν θα περνάγαμε το επονομαζώμενο “μονοπάτι των καμηλών” αλλά τη διαδρομή με “τα σκαλοπάτια της μετάνοιας” (3750 σκαλοπάτια). Στην πορεία μας συναντήσαμε το εξωκλήσι του προφήτη Ηλία, διάφορες πέτρινες πύλες καθώς και διάφορους ‘σόκινγκ’ σχηματισμους.
Τα σκαλοπάτια της μετάνοιας
Στο εξωκλήσι του προφήτη Ηλία
Η φύση διεγείρεται: πριν και μετά!
Μόλις φτάσαμε στο μοναστήρι, οι μοναχοί μας κάλεσαν στο αρχονταρίκι για καφέ και κουλουράκια. Και τι καφές....με άμεση οπτική επαφή του Βασιλιά Κωνσταντίνου, της Φρηδερίκης και όλου του σογιού τους...
Αργότερα μας κάλεσαν και για το μεσημεριανό. Βέβαια, ξεχωριστά ο καθένας... Εγώ θα έτρωγα μαζί με τους μοναχούς στην παλιά τράπεζα, στην οποία υπάρχουν τοιχογραφίες και σκαλιστές επιγραφές από την εποχή των Σταυροφόρων. Με το που κάναμε το σταυρό μας και κάτσαμε να φάμε, ξεκίνησε ο σουρεαλισμός...
Ένας μοναχός άρχισε να μας εξιστορεί για τον Φραγκίσκο τον Παριανό, πάνω σε έναν άμβωνα, ακριβώς πάνω από τα κεφάλια μας, όση ώρα εμείς τρώγαμε. Που λέτε, έτρωγα το χειρότερο παστίτσιο στη ζωή μου και από πάνω άκουγα τον μοναχό να μας διηγείται: «Ο Φραγκίσκος ο Παριανός γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα...». Έπινα το Αιγυπτιακό μου κρασάκι και από ψηλά (σαν να ερχόταν εξ ουρανού) άκουγα για τις αγαθοεργίες του Φραγκίσκου του Παριανού. Και εκεί που συνεχίζονταν αδιάκοπα το φαγητό και η διήγηση, χτυπούσε ένα καμπανάκι κάθε λίγα λεπτά, σταματούσαν όλα απότομα, φαγητό και διήγηση, σηκωνόμασταν, κάναμε τον σταυρό μας και δωσ’ του μετά ξανά φαγοπότι και διήγηση.
Εκεί γνώρισα και τους υπόλοιπους μοναχούς, τους οποίος βάφτισα με δικά μου ονόματα λόγω διάφορων γεγονότων: ο Πάτερ Μάγκας ο μαφιόζος, ο Πάτερ Γιάννης ο πέφτουλας και ο Πάτερ Γέρος ο μαμάκιας (προχωρημένης ηλικίας).
Μισό λεπτό! Πριν φύγουμε από το μοναστήρι να αναφέρω και λίγα λόγια γι αυτό. Το μοναστήρι είναι γνωστό επειδή στο σημείο αυτό βρίσκεται η φλεγόμενη βάτος, η οποία είναι και η βασική ατραξιόν. Επίσης, υπάρχει μια μεγάλη συλλογή από εικόνες μεγάλης αξίας. Αυτό που αξίζει βέβαια, είναι το ίδιο το μοναστήρι, το οποίο έχει φρουριακό χαρακτήρα, όπου στο εσωτερικό υπάρχει ένα δίκτυο από διαδρόμους και στοές σε μορφή λαβύρινθου.
Το μοναστήρι της Αγ. Αικατερίνης
Το βραδάκι πια, ο Πάτερ Νεκτάριος μας βρήκε ένα ταξί για την Ερυθρά Θάλασσα διότι λόγω των γεγονότων είχε διακοπεί η σύνδεση του μοναστηριού με τα παράλια του νότιου Σινά.
, δώσε πράμα στον λαό σου!
Μόνο και μόνο γι' αυτό πιστεύω θα άξιζε το ταξίδι!
