Αίγυπτος Ο Vito πάει Μέση Ανατολή – 1ο μέρος: Αίγυπτος

[Vito]

Το επόμενο πρωί και μετά από καθυστέρηση 3,5 ωρών, ξεκινήσε το λεωφορείο για το πολύωρο ταξίδι του μέχρι το χωριό Al Milga στο Σινά. Στη διαδρομή μέχρι την διώρυγα του Σουέζ, αυτό που κυριαρχούσε πέρα από την έρημο, ήταν η παρουσία του στρατού και των τανκς. Ειδικά στο Σουέζ, η παρουσία των τανκς ήταν υπερβολικά έντονη μετά τις αναταραχές που προκλήθηκαν εκεί.

Τανκς στη Misr (Misr σημαίνει Αίγυπτος στα Αιγυπτιακά)


Το Σουέζ γεμάτο από στρατό και τανκς



Με το που περάσαμε την διώρυγα, αρχίσαμε να μπαίνουμε σε έναν άλλο κόσμο, στην χερσόνησο του Σινά.. Ένοπλοι βεδουίνοι είχαν αναλάβει την θέση του στρατού.. Ειδικά σε ένα χωριό, όλοι οι άντρες βρίσκονταν στους δρόμους με καλάζνικοφ. Για κάποια λεπτά περικύκλωσαν το λεωφορείο.. πήγε και η καρδιά μας στην Κούλουρη, αλλά τελικά όλα καλά..
Όσο κοντεύαμε στον προορισμό μας, το τοπίο γινόταν όλο και πιο άγριο, με βραχώδη βουνά που είχαν πάρει μια έντονη κίτρινη απόχρωση, λόγω της άμμου και του ήλιου που βασίλευε. Τελικά, βράδυ φτάσαμε στην Al Milga, το κοντινότερο χωριό στο Μοναστήρι της Αγ. Αικατερίνης.


Πηγαίνοντας στο νότιο Σινά





Το χωριό άρχισε να χτίζεται τις τελευταίες δεκαετίες από τους βεδουίνους για λόγους προστασίας του μοναστηριού από τους μουσουλμάνους άραβες, καθώς και λόγω του αυξανόμενου τουρισμού. Από παλιά υπήρχε αλληλοβοήθεια μεταξύ των μοναχών του μοναστηριού και των βεδουίνων της περιοχής.

Βράδυ λοιπόν, φτάσαμε στο χωριό, το οποίο φαινόταν έρημο (και από ντόποιους και από τουρίστες). Επειδή μας είχε κυριεύσει μια τεράστια πείνα, κατευθυνθήκαμε στο μοναδικό ανοιχτό μαγαζάκι-ταβερνάκι (είχε 3 πάγκους όλους και όλους). Αφού μας έφτιαξε από 2 σούπες, κοτόπουλο με ρύζι, σαλάτα και τσάι στον καθένα, δεν μας άφησε να πληρώσουμε διότι ήμασταν Έλληνες. Γενικά, φάνηκε να κάνει μεγάλη χαρά την κουβέντα που είχαμε στην άγγλο-νοηματική. Στη συνέχεια, φώναξε ένα γνωστό του, που μας πήγε μέχρι την είσοδο του μοναστηριού.
Καθότι η ώρα περασμένη, η πόρτα του μοναστηριού ήταν κλειδωμένη. Χτυπούσαμε, χτυπούσαμε μέχρι που εμφανίστηκε ο Πάτερ Νεκτάριος, ο οποίος στη συνέχεια, αποδείχτηκε και γείτονας στα Χανιά. Αφού μας ανέλυσε για κάμποση ώρα διάφορα θαύματα :roll:, δέχτηκε να μας φιλοξενήσει στο μοναστήρι. Μόνο που επειδή το μοναστήρι αυτό είναι αντρικό, η Vitoula θα έπρεπε να μείνει απ’ έξω, σε ένα δωματιάκι που προορίζεται για τις γυναίκες φιλοξενούμενες. Έλα που η Vitoula ήταν η μοναδική γυναίκα και με όλες τις ‘χριστοπαναγίες’ στους τοίχους, μέσα στην ερημιά, είχε σκιαχτεί.. Απεναντίας, εγώ εγκαταστάθηκα στους πανω ορόφους όπου βρίσκονταν τα κελιά, τα οποία είχαν μαγευτική θέα. Έβλεπες, όλο το μοναστήρι φωτισμένο και γύρω-γύρω τα θεώρατα βραχώδη βουνά έτοιμα να το καταβροχθίσουν.

Μέσα στο Μοναστήρι της Αγ. Αικατερίνης το βράδυ

 

[ioanna balla]

εφτασες μεχρι ισραήλ Vito? πηγαίνω νοεμβριο και ψαχνομαι και ανυπομονώ να τελειωσει η ιστορία σου....

 

[Vito]

εφτασες μεχρι ισραήλ Vito? πηγαίνω νοεμβριο και ψαχνομαι και ανυπομονώ να τελειωσει η ιστορία σου....

Εφτασα μέχρι το Ισραήλ αλλά θα πρέπει να κανεις λίγο υπομονή γιατί πρεπει να περάσουμε πρώτα από Ιορδανία, Συρία και Παλάιστίνη....
Ωστόσο, ότι θες μπορεις να με ρωτήσεις...

 

[Vito]

Έβλεπες, όλο το μοναστήρι φωτισμένο και γύρω-γύρω τα θεώρατα βραχώδη βουνά έτοιμα να το καταβροχθίσουν.

Τώρα το πρόσεξα και κάνει μπαμ στο μάτι!!1
Θεόρατα λοιπον!

 

[Vito]

Κοιμηθήκαμε λίγες ώρες και στις 4 τα ξημερώματα ήμασταν έτοιμοι με το σακίδιό μας για την 2ωρη πεζοπορία μέχρι την κορυφή του όρους Σινά (ή άλλιώς το όρος του Μωυσή-Jebel Musa). Βέβαια, ο πάτερ Νεκτάριος μας έπεισε ότι είναι απαραίτητη η συνοδεία ενός ντόπιου Βεδουίνου γιατί μπορεί να χαθούμε. Στη συνέχεια, αποδείχτηκε ότι αυτή η προτροπή ήταν στα πλαίσια της αλληλοβοήθειας που ανέφερα νωρίτερα, διότι το μονοπάτι δεν είχε καμία διασταύρωση για να χαθείς!!

Έτσι, ξεκινήσαμε χαράματα μαζί με τον οδηγό μας. Ενώ στην αρχή άναψα το φακό, αυτός με προέτρεψε να το σβήσω γιατί όπως μας είπε το μάτι συνηθίζει στο φως των αστεριών με αποτέλεσμα να βλέπεις την πορεία σου. Και δεν είχε άδικο... Η νυχτερινή πορεία ήταν μοναδική! Δεξιά και αριστερά διακρίνονταν οι σιλουέτες των βουνών ενώ στην κορυφή απλωνόταν ένα τεράστιο πέπλο αστεριών. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε και το ‘τούρκικο’ φεγγάρι μεσα από την ομίχλη, μεταξύ των δύο βουνών, μετατρέποντας το τοπίο σε πίνακα ζωγραφικής.

Λίγο πριν φτάσουμε στην κορυφή, απολαύσαμε την ανατολή του ηλίου μέσα από την βραχώδη έρημο. Είμαι σίγουρος ότι αν η δασκάλα των θρησκευτικών στο σχολείο μου ζητούσε να ζωγραφίσω την αποκάλυψη του θεού, κάπως έτσι θα την ζωγράφιζα..

Αποκάλυψη Τώρα!


Πραγματικά, το τοπίο ήταν μια αποκάλυψη μόλις φτάσαμε στην κορυφή. Ολομόναχοι στα 2285m ανοίξαμε το sleeping bag να κουκουλοθούμε διότι το κρύο ήταν τσουχτερό (7 μπλούζες και ισοθερμικά φορούσα). Απέναντι μας, ρεμβάζαμε την ψηλότερη κορυφή της Αιγύπτου (το όρος της Αικατερίνης-Jebel Katarina – 2642m) και γύρω γύρω την αχανή έκταση του νότιου Σινά με τα βραχώδη βουνά και τους περίεργους γεωλογικούς σχηματισμούς.
Αααα... μην ξεχάω να αναφέρω ότι στην κορυφή βρίσκεται η σπηλιά όπου ο Μωυσής βρήκε τις 10 εντολές καθώς και η σπηλιά όπου έμενε για 40 μέρες και 40 νύχτες...

Η θέα από το όρος Σινά






Βεδουίνοι στην διαδρομή για την κορυφή του όρους Σινά


Ώρα της επιστροφής! Αυτή τη φορά δεν θα περνάγαμε το επονομαζώμενο “μονοπάτι των καμηλών” αλλά τη διαδρομή με “τα σκαλοπάτια της μετάνοιας” (3750 σκαλοπάτια). Στην πορεία μας συναντήσαμε το εξωκλήσι του προφήτη Ηλία, διάφορες πέτρινες πύλες καθώς και διάφορους ‘σόκινγκ’ σχηματισμους.

Τα σκαλοπάτια της μετάνοιας


Στο εξωκλήσι του προφήτη Ηλία


Η φύση διεγείρεται: πριν και μετά!




Μόλις φτάσαμε στο μοναστήρι, οι μοναχοί μας κάλεσαν στο αρχονταρίκι για καφέ και κουλουράκια. Και τι καφές....με άμεση οπτική επαφή του Βασιλιά Κωνσταντίνου, της Φρηδερίκης και όλου του σογιού τους...
Αργότερα μας κάλεσαν και για το μεσημεριανό. Βέβαια, ξεχωριστά ο καθένας... Εγώ θα έτρωγα μαζί με τους μοναχούς στην παλιά τράπεζα, στην οποία υπάρχουν τοιχογραφίες και σκαλιστές επιγραφές από την εποχή των Σταυροφόρων. Με το που κάναμε το σταυρό μας και κάτσαμε να φάμε, ξεκίνησε ο σουρεαλισμός...
Ένας μοναχός άρχισε να μας εξιστορεί για τον Φραγκίσκο τον Παριανό, πάνω σε έναν άμβωνα, ακριβώς πάνω από τα κεφάλια μας, όση ώρα εμείς τρώγαμε. Που λέτε, έτρωγα το χειρότερο παστίτσιο στη ζωή μου και από πάνω άκουγα τον μοναχό να μας διηγείται: «Ο Φραγκίσκος ο Παριανός γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα...». Έπινα το Αιγυπτιακό μου κρασάκι και από ψηλά (σαν να ερχόταν εξ ουρανού) άκουγα για τις αγαθοεργίες του Φραγκίσκου του Παριανού. Και εκεί που συνεχίζονταν αδιάκοπα το φαγητό και η διήγηση, χτυπούσε ένα καμπανάκι κάθε λίγα λεπτά, σταματούσαν όλα απότομα, φαγητό και διήγηση, σηκωνόμασταν, κάναμε τον σταυρό μας και δωσ’ του μετά ξανά φαγοπότι και διήγηση.
Εκεί γνώρισα και τους υπόλοιπους μοναχούς, τους οποίος βάφτισα με δικά μου ονόματα λόγω διάφορων γεγονότων: ο Πάτερ Μάγκας ο μαφιόζος, ο Πάτερ Γιάννης ο πέφτουλας και ο Πάτερ Γέρος ο μαμάκιας (προχωρημένης ηλικίας).

Μισό λεπτό! Πριν φύγουμε από το μοναστήρι να αναφέρω και λίγα λόγια γι αυτό. Το μοναστήρι είναι γνωστό επειδή στο σημείο αυτό βρίσκεται η φλεγόμενη βάτος, η οποία είναι και η βασική ατραξιόν. Επίσης, υπάρχει μια μεγάλη συλλογή από εικόνες μεγάλης αξίας. Αυτό που αξίζει βέβαια, είναι το ίδιο το μοναστήρι, το οποίο έχει φρουριακό χαρακτήρα, όπου στο εσωτερικό υπάρχει ένα δίκτυο από διαδρόμους και στοές σε μορφή λαβύρινθου.

Το μοναστήρι της Αγ. Αικατερίνης






Το βραδάκι πια, ο Πάτερ Νεκτάριος μας βρήκε ένα ταξί για την Ερυθρά Θάλασσα διότι λόγω των γεγονότων είχε διακοπεί η σύνδεση του μοναστηριού με τα παράλια του νότιου Σινά.

 

[soudianos]

Ολομόναχοι στα 2285m ανοίξαμε το sleeping bag να κουκουλοθούμε διότι το κρύο ήταν τσουχτερό (7 μπλούζες και ισοθερμικά φορούσα).

σοβαρά το λες;;;
γιατί τον άλλο μήνα μάλλον εκεί θάμαι...

 

[eva kas]

εννοειται οτι θελουμε περισσοτερες λεπτομεριες γιατι εχουν αυτα τα ονοματα οι μοναχοι!!!!
βρε δεν της το ειχα της vitoulas οτι θα αντεχε τετοιο ταξιδι!μπραβο της!

 

[Vito]

Ολομόναχοι στα 2285m ανοίξαμε το sleeping bag να κουκουλοθούμε διότι το κρύο ήταν τσουχτερό (7 μπλούζες και ισοθερμικά φορούσα).

σοβαρά το λες;;;
γιατί τον άλλο μήνα μάλλον εκεί θάμαι...

Κοιτα, εγω πήγα τέλη Φεβρουαρίου πού σίγουρα κάνει πιο πολύ κρύο.. Αλλά και τώρα να πας, ένα κρυο θα το έχει αν αναλογιστεις ότι βρίσκεσαι σε τετοιο υψομετρο στις 6 το πρωι..

 

[pigi_dikaiou]

Πολυ ιδιαιτερος τοπος η Αγια Αικατερινη και επιβλητικος.Ηθελα να σε ρωτησω αν η παρουσια της αστυνομιας ηταν τοσο εντονη οσο το 2008 που την ειχα επισκεφθει.Στους περιπατους που καναμε γυρω απο την μονη μας συνοδευε αστυνομικος,ο οποιος ταυτοχρονα εκανε και χρεη ξεναγου.
Υ.Γ.Θα την ξαναεπισκεπτοσουν?

 

[Vito]

Πολυ ιδιαιτερος τοπος η Αγια Αικατερινη και επιβλητικος.Ηθελα να σε ρωτησω αν η παρουσια της αστυνομιας ηταν τοσο εντονη οσο το 2008 που την ειχα επισκεφθει.Στους περιπατους που καναμε γυρω απο την μονη μας συνοδευε αστυνομικος,ο οποιος ταυτοχρονα εκανε και χρεη ξεναγου.
Υ.Γ.Θα την ξαναεπισκεπτοσουν?

Όντως, ειναι πολυ ιδιαίτερος τόπος, η αγρια φύση, το μοναστήρι.. Προσπαθω να θυμηθώ αστυνομικούς και πραγματικα δεν μου έρχεται καμια εικονα...Μονο στην είσοδο από όπου μπαινουν οι τουρίστες όπως επίσης, και οι φύλακες μέσα (ντοπιοι)...Ισως, επειδη δεν υπήρχαν πολλοι τουρίστες ή λόγω των γεγονότων...Και αυτούς τους είδα μονο τις ώρες που ήταν ανοιχτά για το κοινό...Ολη την άλλη μέρα κυκλοφορούσα μονος μεσα, έξω, γύρω από το μοναστήρι και όχι μόνο οπου ήταν προσβάσιμο για τους ξένους. Ειχα το ελεύθερο σε ολους τους χώρους..

Πραγματικα βγάζει κάτι το ιδιαίτερο η περιοχή ...Θα ξαναπήγαινα για να γυρίσω πιο πολύ την γύρω φύση όπως και να γνωρίσω και άλλους ντοπιους που βρίσκονται σε διάφορα χωριουδάκια κρυμμενα μεσα στα βουνα...

 

[pigi_dikaiou]

Ευχαριστω για την απαντηση.Απλα τωρα αναλογιζομαι οτι ηταν περιοδος του Πασχα και ειχαν ερθει στην μονη επιφανεις καλεσμενοι-ευεργετες- αρα δικαιολογειται μιια χαρα η τοσο εντονη παρουσια της αστυνομιας.
Χαιρομαι που ειχες προσβαση σε χωρους δυσκολα βατους για τουριστες ή και ταξιδιωτες.Εμπειρια ανεπαναληπτη αυτο το κτισμα οπως και ο περιβαλλων τοπος.
Σε διαβαζω ευχαριστα και περιμενω και την συνεχεια ενος ταξιδιου σε χωρες φορτωμενες ιστορια.....

 

[efi.hania]

Αργότερα μας κάλεσαν και για το μεσημεριανό. Βέβαια, ξεχωριστά ο καθένας... Εγώ θα έτρωγα μαζί με τους μοναχούς στην παλιά τράπεζα, στην οποία υπάρχουν τοιχογραφίες και σκαλιστές επιγραφές από την εποχή........

και η vitoula που ητανε παλι?
α εγω δε θα τα δεχομουν αυτα...ακουσ'εκει....θα σ εσερνα απο το κοτσιδι