Ο Γύρος του Κόσμου σε street food bites!

[Thalassaki]

Αν το φας στον τόπο του το φαγητό και δη το street food έχει άλλη χάρη. Χώρια που οι περισσότερες συνταγές όταν γίνονται στην κουζίνα μας βγαίνουν ξενέρωτες και διαφορετικές. Πχ σιγά μην φτιάξω ζωμό από κόκαλα χοιρινού για ramen. Άσε με λοιπόν να ονειρεύομαι ταξιδάκια.
Το Salamat όπως έχω γράψει κι αλλού το επισκέπτομαι εδώ και πολλά χρόνια. Και τώρα που άνοιξε και στο Ψυχικό κατάστημα με πιο εύκολο πάρκινγκ πολύ πιο συχνά

Με αποστόμωσες με τα επιχειρήματά σου.Το φαγητό παίρνει γεύση όχι μόνο από τα υλικά αλλά και από το περιβάλλον που το τρως και την ατμόσφαιρα που απολαμβάνεις με τα τοπικά χρώματα και αρώματα.
Η αλήθεια είναι πως δεν είναι και ότι πιο εύκολο να βράζεις κόκαλα όλη νύχτα για να πάρεις έναν ζωμό που μπορεί και να μην μοιάζει τελικά με αυτόν της συνταγής.
Το salamat το γνώρισα πριν 20 χρόνια περίπου τότε που άνοιξε για να εξυπηρετήσει κυρίως τις ανάγκες τις φιλλιπινέζικης κοινότητας που ζούσε τότε στην γύρω περιοχή. Στου Ψυχικού δεν έχω πάει ακόμα γιατί μου πέφτει μακριά αλλά με έχει εξυπηρετήσει πολύ το e-shop τους που μου τα φέρνει στην πόρτα μου ακόμα και αυθημερόν.

 

[Thalassaki]

Μια από τις αγαπημένες μου σούπες είναι η Hakata Mizutaki.

Ίσως η πιο νόστιμη και πλούσια κοτόσουπα που έφαγα ποτέ. Πραγματικό βάλσαμο για τις κρύες μέρες και μια υπερτροφή συνδυάζοντας την καθαρή πρωτεΐνη, που προέρχεται απο μια ειδική ποικιλία λιπόσαρκου κοτόπουλου που εκτρέφεται ειδικά για αυτό το σκοπό,και φυτικών ινών που αποτελούνται από ποικιλία μανιταριών, λαχανικών,τόφου και καυτού ζωμού πλούσιου σε κολλαγόνο

To Mizoutaki είναι ένας ζεστός ζωμός που μαγειρεύεται σε κεραμικό σκεύος ακριβώς μπροστά σου πάνω σε μια ατομική γκαζιέρα.Είναι πολύ αγαπημένο φαγητό σε όλη την Ιαπωνία και μπορείς να το βρεις από τα καλύτερα εστιατόρια, σε αυτόματους πωλητές ramen μέχρι και τα μικρά και ταπεινά Yatai σε όλη τη χώρα.
Τα συστατικά μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο, αλλά το mizutaki στην Χακάτα αποτελείται συνήθως από κοτόπουλο, κεφτεδάκια κοτόπουλου και μερικά λαχανικά όπως πράσο και κινέζικο λάχανο και ποικιλία μανιταριών.

Το Mizutaki ήταν δημοφιλές από την εποχή του Keio (1865-8). Παραδοσιακά δεν προστίθενται καρυκεύματα στο ζωμό, το οποίο αντλεί την πλήρη γεύση του μόνο απο το ειδικής εκτροφής κοτόπουλο καθώς βράζει.

Η αλυσίδα Hakata Hanamidori είναι μεταξύ εκείνων που διατηρούν ζωντανή αυτήν την αυθεντική γεύση Hakata, με επτά εστιατόρια στη Φουκουόκα, πέντε στην περιοχή Kansai και ακόμη και δύο στο Dalian της Κίνας. Διευθύνεται από μια εταιρεία εκτροφής πουλερικών,όπου χρησιμοποιούν μόνο κρέας από τα δικά τους κοτόπουλα, στα οποία χορηγείται ειδική τροφή που περιέχει εκχυλίσματα φυκιών και βοτάνων. Το κρέας έχει πλούσια γεύση umami και παραδίδεται απευθείας από την εγκατάσταση επεξεργασίας τους στο βόρειο Kyushu για εγγυημένη φρεσκάδα. Αδιαμφισβήτητα είναι ένα από τα εστιατόρια που πρέπει να φας έστω μια φορά αν βρεθείς ποτέ κοντά σε κάποιο από τα εστιατόρια της αλυσίδας.

 

[Thalassaki]

Κι αφού σας μπούχτισα στα ramens και τις σούπες ήρθε η ώρα του Ιαπωνικού γλυκού.
Η Ιαπωνία εκτός όμως από τα γνωστά (ή και τα λιγότερο γνωστά) εδέσματα της, έχει να επιδείξει και ενδιαφέροντα γλυκά. Από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα όπου η ζάχαρη έγινε προσβάσιμη σχεδόν σε κάθε γωνιά του κόσμου, οι Ιάπωνες έσπευσαν να την παντρέψουν με υλικά όπως το ρύζι, τα φασόλια και την γύρη των λουλουδιών.
Οι δημιουργίες της ιαπωνικής ζαχαροπλαστικής θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από αριστουργηματικές μέχρι περίεργες. Οι Ιάπωνες αγαπούν πολύ τα γλυκά και μάλιστα συνηθίζουν να λένε ότι διαθέτουν ένα betsu, δηλαδή ένα δεύτερο στομάχι μόνο για γλυκά.

Ένα απο τα πιό δημοφιλή και αγαπημένα γλυκά του δρόμου είναι τα
Dorayaki (どら焼き) Ιαπωνικά γεμιστά pancakes

Τα Dorayaki είναι από τα πιο δημοφιλή γλυκά της Ιαπωνίας και η γεύση τους θα σε συνεπάρει από την πρώτη κιόλας μπουκιά.
Ένα είδος γλυκού σάντουιτς, με πάστα azuki (γλυκιά πάστα κόκκινων φασολιών) ανάμεσα σε δύο αφράτα και σπογγώδη pancakes. Έγινε τρομερά δημοφιλές μέσα από τη σειρά manga Doraemon και σε πολλές περιπτώσεις προστίθενται σε αυτά άλλα συστατικά όπως κάστανα, σαντιγί και παγωτό.

Το σημερινό του σχήμα εφευρέθηκε το 1914 από τον Usagiya στην περιοχή Ueno του Τόκιο. Στα ιαπωνικά, dora σημαίνει "γκονγκ" και λόγω της ομοιότητας του σχήματος αυτών των αφράτων pancakes με τα γκονγκ πήρε και το όνομα του.

Στο παρακάτω βίντεο ένας από τους δεξιοτέχνες πωλητές του δρόμου εν δράση.

 

[Thalassaki]

Παρακάτω θα ήθελα να αναφέρω τρία πολύ δημοφιλή γλυκά που καταναλώνονται μετά μανίας από τους Ιάπωνες που όμως προέρχονται από τον δυτικό κόσμο και μετατράπηκαν σε ιαπωνικό στυλ.

Ιαπωνικές Κρέπες

Παρόλο που οι κρέπες σίγουρα δεν προέρχονταν από την Ιαπωνία, είναι ένα εξαιρετικά δημοφιλές φαγητό του δρόμου, συνήθως σερβίρεται τυλιγμένο σε κώνο, ώστε να είναι εύκολο να το καταναλώσεις.

Οι ιαπωνικές κρέπες συχνά είναι γεμιστές με παγωτό,σαντιγί φρέσκα φρούτα και ψιλοκομμένους ξηρούς καρπούς και είναι συνήθως λίγο πιο τραγανές από τις αντίστοιχες γαλλικές. Πολλές γεμίζονται επίσης με ξεχωριστά ιαπωνικά συστατικά, όπως αζούκια και σαντιγί ή κοτόπουλο με σάλτσα τεριγιάκι.

Το πρώτο ιαπωνικό κατάστημα με κρέπες άνοιξε στο Harajuku, όπου σήμερα αριθμεί εκατοντάδες καταστήματα Ιαπωνικής κρέπας και έχει εξαπλωθεί σαν μόδα και αγαπημένο έδεσμα σε όλη την χώρα ιδιαίτερο αγαπητό σε νέους και εργαζόμενους που ψάχνουν κάτι φρέσκο δροσιστικό και γλυκό για το διάλειμμά τους.

Furutsu sando

Στις δυτικές κουζίνες είναι δύσκολο να βρεις σάντουιτς που δεν έχουν αλμυρή γεύση. Αλλά στην Ιαπωνία το σάντουιτς φρούτων όπως μεταφράζεται είναι τρομερά δημοφιλές. Δύο φέτες ψωμιού χωρίς κόρα περιέχουν συνήθως φράουλα, μπανάνα, μάνγκο, ακτινίδιο ανάμεσα σε μια γέμιση σαν ελαφριά, γλυκιά σαντιγί.

H βάση αυτού του σάντουιτς είναι ένα απαλό ψωμί Tangzhong ασιατικού στιλ. Εάν δεν μπορείτε να το βρείτε εύκολα, τότε λειτουργεί κανονικό Pan de Mie ή σούπερ μαλακό λευκό ψωμί του τοστ χωρίς κόρα.

Λατρεύω την υφή αυτού του σάντουιτς. Το ψωμί απορροφά την υγρασία από την σαντιγί και γίνεται σαν ένα μαλακό παντεσπάνι. Μία πολύ δροσιστική επιλογή για πρωινό αλλά και για επιδόρπιο μαζί με τσάι. Για τα φρούτα, μπορείτε να επιλέξετε ό, τι θέλετε, αλλά αποφύγετε τα ζουμερά φρούτα όπως τα εσπεριδοειδή.

Και τελευταίο και πολύ αγαπημένο μου το
Μonburan,ή αλλιώς το Ιαπωνικό Mont Blanc

Το Mont Blanc όπως είναι γνωστό είναι ένα γλυκό που προέρχεται από το Mont Blanc, των Άλπεων και φυσικά είναι ένα από τα πιο δημοφιλή γλυκά της Γαλλικής γαστρονομίας.

Οι Ιάπωνες όμως το πήραν και το πήγαν ένα βήμα παραπέρα προσαρμόζοντας το στις γεύσεις τους και ομολογώ πως ερωτεύτηκα την δική τους πειραγμένη version.
Σαν βάση έχει ένα πολύ αφράτο σπογγώδες παντεσπάνι πάνω στο οποίο τοποθετούν ένα βουνό από πουρέ κάστανου σε κωνική μορφή. Όλο αυτό το κατασκεύασμα καλύπτεται στο τέλος με ένα πέπλο από βελούδινη κρέμα κάστανου δίνοντας του τη μορφή μιας χιονισμένης κορυφής βουνού!

 

[Thalassaki]

Να συνεχίσω με Ιαπωνία ή βαρεθήκατε?
Περιμένω και άλλους street-oφαγάδες με τις προτάσεις τους.

 

[giannoula]

Συνεχισε συνεχισε!!! Εκπληκτικες πληροφοριες μας δινεις ασε που μας εχεις ανοιξει την ορεξη

 

[mysteredgar]

Ναι ναι συνέχισε με Ιαπωνία! Αγαπαμε streetfood και τα περιγραφεις πολύ ωραία.

 

[Thalassaki]

Με τόσα γλυκά μου ανέβηκε το σάκχαρο οπότε λέω απόψε να σας πάω για σουβλάκια!
Σουβλάκια Ιαπωνικά όμως τα περίφημα Yakitori (焼 き 鳥) .

Τα yakitori είναι σαν τα δικά μας σουβλάκια (καλαμάκια) αλλά σε Ιαπωνικό μέγεθος μινιατούρας. Αν δηλαδή κάποιος θέλει 4 ελληνικά σουβλάκια για να χορτάσει -λέμε τώρα- σε yakitori να υπολογίζει άνετα 8-10.
Φτιάχνονται κυρίως από κοτόπουλο και πιο σπάνια από μοσχάρι. Θα τα βρεις σχεδόν παντού και θα σε τραβήξουν σίγουρα από τη μύτη.
Είναι το τέλειο street food σε μια καλοκαιρινή ζεστή νύχτα παρέα με μερικές κρύες μπύρες αλλά και ένας καλός τρόπος να ζεστάνει και να χορτάσει το μέσα σου μετά από έναν περίπατο στους χειμωνιάτικους παγωμένους δρόμους της πόλης.

Το Yakitori είναι σουβλάκια κοτόπουλου στη σχάρα φτιαγμένα κομμάτια σε μέγεθος μπουκιάς από όλα τα διαφορετικά μέρη του κοτόπουλου, όπως το στήθος, οι μηροί, το δέρμα, το συκώτι και άλλα εντόσθια. Συνήθως μαγειρεύονται στο κάρβουνο ή στο γκάζι.
Είναι ένα δημοφιλές, φθηνό πιάτο που απολαμβάνεται συνήθως μαζί με ένα ποτήρι μπύρα. Το καλύτερο yakitori σερβίρεται σε εξειδικευμένα εστιατόρια, γνωστά ως yakitori-ya, αλλά μπορεί επίσης να βρεθεί σε πολλούς άλλους τύπους εστιατορίων όπως τα izakaya, και στις πλανόδιες καντίνες yatai.

Eίναι ένα φθηνό και πρόχειρο φαγητό που βρίσκεται εύκολα σε ολόκληρη την Ιαπωνία. Συνήθως πωλούνται με το κομμάτι ή με το ζευγάρι και κοστίζουν περίπου 100-200 γιεν.

Οι περισσότερες καντίνες που ψήνουν Yakitori συνήθως πωλούν και άλλα σουβλάκια με μανιτάρια shiitake, σπαράγγια ή enoki τυλιγμένα σε μπέικον.

Τα πιό δημοφιλή είδη Yakitori είναι :

Το Negima (ね ぎ ま) είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς τύπους yakitori και αποτελείται από κομμάτια κοτόπουλου από μπούτι που έχουν περαστεί στη σούβλα μαζί με κομμάτια πράσου.

Το Tsukune (つ く ね) είναι κεφτεδάκια από κιμά, αυγό, λαχανικά και μπαχαρικά. Συνήθως πλάθονται σε πολλές μικρές μπάλίτσες ή γίνονται σε ένα μακρύ μπιφτέκι τύπου κεμπάπ.

Το Torikawa (と り か わ), που μερικές φορές ονομάζεται απλά kawa (か わ), είναι λωρίδες από δέρμα λιπαρού κοτόπουλου, το οποίο ψήνεται μέχρι να γίνει τραγανό.

Το Sasami είναι φιλέτο κοτόπουλου. Συνήθως μαγειρεύεται «shio» και μπορεί να έρθει μαγειρεμένο με shiso φύλλα ή να συμπληρωθεί από πάστα umeboshi (ξινή πάστα δαμάσκηνου τουρσί), πάστα wasabi ή πάστα miso.

Το Reba (レ バ ー) είναι σουβλάκια από συκωτάκια κοτόπουλου,και πήρε το όνομά του από τη γερμανική λέξη για το συκώτι.

Το Momo (も も) σημαίνει μπούτι, έτσι τα σουβλάκια momo αποτελούνται από κομμάτια μηρού κοτόπουλου.

Καλοφάγωτα!

 

[Thalassaki]

Στην Ιαπωνία, όπως και στις περισσότερες ασιατικές χώρες, το ρύζι αποτελεί το βασικό σιτηρό. Το ρύζι έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην κοινωνικοοικονομική ιστορία της Ιαπωνίας και, μέχρι τη σύγχρονη εποχή, χρησιμοποιείται ακόμα και ως μέτρο φορολόγησης αντί χρημάτων.

Ως γνωστόν οι Ιάπωνες και όχι μόνο, αγαπούν πολύ το ρύζι το οποίο δεν λείπει ποτέ σαν συνοδευτικό πιάτο από το τραπέζι τους στην γνωστή κολλώδη και άνοστη, κατά τη γνώμη μου, λευκή του μορφή στον ατμό. Κάθε γεύμα σχεδόν, συνοδεύεται από ένα μπολ με ρύζι, το οποίο στην Ιαπωνία θεωρείται κάτι το ιερό. Ένα μικρό μπολάκι με αυστηρά λευκό και ανάλατο ρύζι ατμού βρίσκεται πάντα στο τραπέζι σου για να καλύψει την ανάγκη για υδατάνθρακα σε ένα πλήρες γεύμα.

Κάνοντας μια παρένθεση θέλω να αναφέρω μερικούς από τους κανόνες κατανάλωσης ρυζιού κατά το Ιαπωνικό savoir vivre που καλό θα ήταν να ακολουθείτε.

Μην σπαταλάς το ρύζι! Πρόκειται για μία χώρα η οποία έχει «χτιστεί» πάνω στο ρύζι. Επιπλέον, η καλλιέργεια του ρυζιού είναι μία επίπονη διαδικασία. Για τους λόγους αυτούς τρέφουν μεγάλη εκτίμηση για το ρύζι. Αν στο δώσουν χωρίς να το ζητήσεις, δεν είναι κακό να αφήσεις λίγο αν δεν πεινάς. Αλλά αν το ζητήσεις από μόνος σου, τότε θα πρέπει να το φας όλο.

Μην «λερώνεις» το ρύζι. Αν δε θέλετε να σας περάσουν για τρελούς, τότε ίσως θα ήταν καλύτερα να αποφύγετε να "λούσετε" το ρύζι σας με σόγια σος ή άλλες σάλτσες για να σας γλιστρήσει. Μια τέτοια κίνηση εκλαμβάνεται ως προσβολή από τους σεφ και τους εστιάτορες.

Το μπολάκι με το λευκό ρύζι που έρχεται στο τραπέζι πρέπει να καταναλωθεί όλο και αυστηρά λευκό όπως σας το σερβίρουν. Εκτός αν χρησιμοποιηθεί σαν βάση κάποιου πιάτου που έχει παρασκευαστεί εξ αρχής σε αυτή του τη μορφή όπως ένα από τα τα αγαπημένα μου πιάτα που κατανάλωσα σε μεγάλες ποσότητες το Gyudon!

Στα ιαπωνικά το "gyuu" (牛) σημαίνει αγελάδα ή βοδινό κρέας και το "don" (丼) είναι συντόμευση για το donburi, που σημαίνει μπολ με ρύζι. Έτσι, το πιάτο γίνεται μόνο με βόειο κρέας μπορείτε να δοκιμάσετε μια επίσης νόστιμη παραλλαγή του πιάτου που ονομάζεται “butadon” το οποίο φτιάχνεται με χοιρινό.

Το Gyudon αν είναι ένα απλό αλλά πολύ νόστιμο πιάτο donburi με λεπτές φέτες κρέατος από μοσχαρίσια λάπα και κρεμμύδια που έχουν σιγοβράσει σε ένα νόστιμο ιαπωνικό ζωμό dashi. . Οι πιο εξωτικές επιλογές μπορεί να περιλαμβάνουν ένα σχεδόν μελάτο αυγό, πράσινο κρεμμύδι και στικς από πίκλες κόκκινου τζίντζερ.

Η ιστορία του Gyudon ανάγεται στην εποχή Meiji και ονομαζόταν Gyu-meshi (κυριολεκτικά σημαίνει ρύζι βοείου κρέατος). Το μπολ Gyudon όπως σερβίρεται στη σημερινή του μορφή έχει σχετικά μικρή ιστορία σε σύγκριση με άλλα τρόφιμα, με το πρώτο άνοιγμα του Yoshinoya το 1899.

Τα Yoshinoya (𠮷野家 ),(αυτή που κατά τη γνώμη μου και κατά την γεύση μου έκανε τα καλύτερα Gyudon) είναι μια ιαπωνική πολυεθνική αλυσίδα γρήγορου φαγητού που έχει εξαπλωθεί ταχύτητα και σε πολλές χώρες εκτός Ιαπωνίας και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αλυσίδα εστιατορίων gyūdon.

Οι τρεις κορυφαίες αλυσίδες εστιατορίων για το Gyudon είναι οι Yoshinoya,

Sukiya

και Matsuya.

Οι αλυσίδες Gyudon είναι φθηνές,(απο 3 μέχρι και 5 ευρό) άφθονες και το πιο σημαντικό είναι ανοιχτές όλο το 24ωρο!

Αν λοιπόν βρεθείτε πεινασμένοι σε κάποια γωνιά της Ιαπωνίας και όχι μόνο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να υπάρχει ένα από τα τρία Yoshinoya, Sukiya ή Matsuya σε πολύ κοντινή απόσταση από εκεί που βρίσκεστε και να είναι ανοιχτό να σας σερβίρει ένα νοστιμότατο πιάτο ζεστού και νόστιμου φαγητού!

Αν σας ενδιαφέρει να δοκιμάσετε να φτιάξετε το Gyudon στο σπίτι σας μπορείτε με 3-4 μόνο υλικά και σε πολύ λίγο χρόνο να το έχετε στο τραπέζι σας ακολουθώντας τις οδηγίες στο παρακάτω βίντεο.

 

[fotast]

@Thalassaki = Αξιόπιστη και έγκυρη εγκυκλοπαίδεια φαγητού

 

[Thalassaki]

@Thalassaki = Αξιόπιστη και έγκυρη εγκυκλοπαίδεια φαγητού

Και sirial killer των ζυγαριών μας να συμπληρώσω μιας και πιστεύω πως δεν είμαι η μόνη που μου ανοίγει η όρεξη διαβάζοντας θέματα τέτοιου είδους.

Σε ευχαριστώ για τα "εύσημα" σου. Εγκυκλοπαίδεια δεν θα με χαρακτήριζα αλλά σίγουρα εραστή της διεθνούς γαστρονομίας. Ένα κουσούρι που το έχω από πολύ μικρή ηλικία και με οδήγησε στο να αναζητώ πάντα σε όλα μου τα ταξίδια να ανακαλύπτω τις τοπικές σπεσιαλιτέ κάθε τόπου ακόμα και ενός μικρού χωριού εντός συνόρων.

Ότι με ενθουσίαζε φρόντιζα επιπλέον να βρίσκω τον τρόπο να το αναπαράγω για να έχω την δυνατότητα να το φέρω σπίτι μου και να το απολαμβάνω όποτε εγώ ήθελα.

Κάπως έτσι λοιπόν έφτασα στο σημείο να έχω δεκάδες τετράδια με συνταγές από τα διάφορα μέρη που ταξίδεψα και ακόμα τόσα με συνταγές που δοκίμασα σε σπίτια φίλων μεταναστών ακόμα κι αν δεν είχα την τύχη να επισκεφθώ μέχρι τώρα την πατρίδα τους.

Πιστεύω πως μέσα από ένα καλομαγειρεμένο πιάτο μπορείς να ταξιδέψεις έστω και νοερά σε έναν νέο προορισμό και η γαστρονομία κάθε τόπου είναι ένα ισχυρό κίνητρο για κάθε επίδοξο επισκέπτη.

Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που άνοιξα αυτό το θέμα για να θυμηθούμε, να αναπολήσουμε και να ταξιδέψουμε μέσα από τις πιο δημοφιλείς και αγαπημένες συνταγές του κάθε τόπου αλλά και να δημιουργήσουμε έναν χρήσιμο οδηγό για κάθε νέο επισκέπτη που αναζητά γρήγορο , νόστιμο, και φτηνό φαγητό.

Περιμένω λοιπόν και την συμμετοχή σας με αναφορές στις αγαπημένες λιχουδιές του δρόμου που είχατε την τύχη να δοκιμάσετε στα ταξίδια σας!

 

[Thalassaki]

Σήμερα λέω να πάρουμε το ferry απο Hakata και να επιστρέψουμε πίσω στο Busan της Ν.Κορέας να τσιμπήσουμε κάτι. Μην φανταστείτε πώς είναι μακριά. Μία Ιαπωνική θάλασσα τα χωρίζει και 3 ωρίτσες ferry.

Πολλοί είναι οι τουρίστες αλλά και οι ντόπιοι που μετακινούνται μεταξύ Ιαπωνίας και Ν.Κορέας και τούμπαλιν χρησιμοποιώντας αυτά τα δύο λιμάνια ακόμα και για μονοήμερες εκδρομές και είναι ένας καλός τρόπος οργανώνοντας το επόμενο σας ταξίδι με έδρα μια από τις δύο χώρες να πάρετε και μια γεύση της άλλης χωρίς να χρειαστεί να πάρεις αεροπλάνο με όλες τις καθυστερήσεις και την ταλαιπωρία που αυτό συνεπάγεται.

Σαλπάρουμε λοιπόν για Busan και πάμε να δοκιμάσουμε ένα από τα αγαπημένα μου και πολύ δημοφιλή πιάτα της Ν.Κορέας το Bibimbap.

'Οταν ακούτε πιάτο μην φανταστείτε ότι φεύγουμε από την έννοια του street food και χρειάζεται να πάμε σε κάποιο πολυτελές εστιατόριο για να το φάμε. Στην Ν.Κορέα και στην Ιαπωνία όπως προανέφερα το φαγητό του δρόμου καταναλώνεται κυρίως σε υπαίθριες καντίνες που σου προσφέρουν την δυνατότητα να κάτσεις μπροστά στον πάγκο του μάγειρα και την ίδια στιγμή να ικανοποιήσεις την πείνα σου αλλά και την ανάγκη σου για ξεκούραση, όσο είναι δυνατόν αυτή να επιτευχθεί στα μικροσκοπικά σκαμπουδάκια που τις πιο πολλές φορές δεν είναι μεγαλύτερα από τη σέλα ενός ποδηλάτου.

Το Bibimbap (비빔밥) είναι ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα κορεατικά πιάτα που μπορείς να το βρεις παντού. Από αεροδρόμια και λιμάνια φτάνοντας στην χώρα μέχρι και σε πλανόδιες καντίνες τους δρόμου. Είναι ένα εξαιρετικά ευέλικτο φαγητό με ποικιλία συστατικών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την δημιουργία του. Υπάρχει στην Κορέα εδώ και αιώνες και βρίσκεται ακόμα σε περίοπτη θέση ανάμεσα στα εθνικά πιάτα.

Είναι στην ουσία ένα παραδοσιακό κορεατικό πιάτο με βάση το ρύζι, που γαρνίρεται με namul (σοταρισμένα και καρυκευμένα λαχανικά) ή kimchi (κινέζικο λάχανο μαριναρισμένο με μπαχαρικά σκόρδο και πράσινο κρεμύδι που αφήνονται να υποστούν ζύμωση) gochujang (πάστα τσίλι), σάλτσα σόγιας ή doenjang ( πάστα σόγιας).
Όλα τα υλικά του πιάτου πρέπει να αναμιχθούν για να δέσουν οι γεύσεις πριν καταναλωθεί. Κάτι που άλλωστε υποδηλώνει και η ονομασία του πιάτου όπου "bibim" σημαίνει ανάμιξη διαφόρων συστατικών, ενώ το ουσιαστικό "bap" σημαίνει ρύζι.

'Ένα ελαφρύ , νόστιμο , και χορταστικό πιάτο κατάλληλο ακόμα και για χορτοφάγους, αν και υπάρχουν και παραλλαγές που προσθέτουν αυγό και πολύ λεπτοκομμένο μαριναρισμένο κρέας ή ακόμα και θαλασσινά.

Προήλθε από τους πρώτους κατοίκους της Κορέας που έπαιρναν ότι λαχανικά είχαν διαθέσιμα μερικές φορές και κρέας,και τα ανακάτευαν με αχνιστό λευκό ρύζι.

Στα τέλη του 20ού αιώνα και μετά τον διαχωρισμό της χώρας σε Βόρεια και Νότια Κορέα το bibimbap άρχισε να διαδίδεται σε πολλές χώρες της Δύσης, λόγω της απλότητας, του φθηνού κόστους και της υπέροχης γεύσης του. Πολλές μάλιστα αεροπορικές εταιρείες που συνδέονται σήμερα με τη Νότια Κορέα μέσω του Διεθνούς Αεροδρομίου Incheon άρχισαν να το συμπεριλαμβάνουν στα μενού τους και έτσι έγινε αποδεκτό παγκοσμίως ως ένα δημοφιλές κορεατικό πιάτο.
Το 2011, το πιάτο κατατάχθηκε στον αριθμό 40 στη δημοσκόπηση των 50 πιο νόστιμων φαγητών του κόσμου που συνέταξε η CNN Travel.

Προσωπικά το καλοκαίρι μου άρεσε να τρώω το κλασσικό bibimbap λαχανικών με μανιτάρια ενώ τον χειμώνα απολάμβανα τη θαλπωρή της ζεστής παραλλαγής του πιάτο του Dolsot bibimbap(돌솥 비빔밥)που είναι η ίδια συνταγή μόνο που σερβίρεται σε πέτρινο μπολ που έχει προθερμανθεί πρώτα στη φωτιά. Στο πάτο του μπολ βάζουν σησαμέλαιο και το ρύζι το οποίο αποκτά μια κριτσανιστή μορφή όταν καβουρδίζεται πάνω στη φωτιά. Στην κορυφή του πιάτου εκτός από τα λαχανικά της παραδοσιακής συνταγής προσθέτουν μαριναρισμένο μοσχάρι bulgogi και καβουρδισμένο σουσάμι.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε ένα σύντομο βίντεο για τα στάδια προετοιμασίας και των δύο πιάτων.