Αυστρία Γερμανία Ν. Βαυαρία - Τυρόλο: Κουφalles in Ordnung

[Ivanna Petrovna]

Όσο για τις εκκλησίες, αυτό που κατάλαβα είναι πως όσα περισσότερα μαθαίνεις γι' αυτές τόσο καλύτερα γνωρίζεις και καταλαβαίνεις τον κάθε λαό.

Ενδιαφέρουσα προσέγγιση... και τελικά σε τι συμπέρασμα κατέληξες;

 

[emouli]

Ενδιαφέρουσα προσέγγιση... και τελικά σε τι συμπέρασμα κατέληξες;

Για παράδειγμα: Δεν πιστεύω πως είναι τυχαίο ότι τις πιο απλές και λιτές εκκλησίες της είδα στη Γαλλία συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μιλώντας πάντα για τις εκκλησίες που είδα στην επαρχία (αυτό που απλά αναφέρουμε ως "η εκκλησία του χωριού") κι όχι για σούπερ αξιοθέατα τύπου "Παναγία των Παρισίων".

 

[emouli]

Κι αν είσαι λεφτάς στις Άλπεις θα πας! (part 2)​

Συνεχίζουμε την οδήγηση για μερικά χιλιόμετρα ακόμα ώσπου, ακριβώς έξω απ' το Partenkirchen, στρίβουμε αριστερά προς το Olympia Skistadion και παρκάρουμε στο πάρκινγκ. Ο λόγος είναι πως θέλουμε να πάρουμε πληροφορίες για το Partnachklamm, δηλαδή το φαράγγι που έχουμε σκοπό να επισκεφτούμε.
Στο τουριστικό γραφείο μαθαίνουμε πως μέχρι την είσοδο του φαραγγιού είναι κανα μισάωρο περπάτημα και πως η όλη διαδικασία θα μας έπαιρνε ένα δίωρο χαλαρά. Όμως έχει μεσημεριάσει για τα καλά και εμείς εκτός του ότι έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας, ξέρουμε πως από σήμερα θα νυχτώνει νωρίτερα λόγω της αλλαγής της ώρας. Με βαριά καρδιά αποφασίζουμε να "κάψουμε" την πεζοπορία στο φαράγγι και να συνεχίσουμε. Βέβαια αργότερα το σκυλομετάνιωσα. Για μία ακόμη φορά σκέφτομαι πως τελικά ένα τέτοιο ταξίδι πρέπει να γίνεται μες στο καλοκαίρι. Τεσπα! Εσεις μπορείτε να πάρετε τις πληροφορίες σας εδώ:
http://www.partnachklamm.eu/ στα γερμανικά και στα αγγλικά εδώ: http://www.gapa.de/Garmisch-Partenkirchen_Sights_Partnach_Gorge

Μετά από λίγο φτάνουμε στο Partenkirchen όπου είχαμε προγραμματίσει να κάνουμε στάση. Κάνουμε μια βόλτα αλλά δεν συγκινούμαστε. Δε λέω, όμορφο χωριό είναι. Έχει αναπτυχθεί πολύ τουριστικά βασιζόμενο στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και στον χειμερινό τουρισμό που προσελκύουν τα βουνά. Έχει φιλοξενήσει και τους χειμερινούς Ολυμπιακούς του 1936. Πάντως κι αυτό το θέρετρο είναι πολύ κυριλέ.

Ενώ κάνουμε τη βόλτα μας στο κέντρο και έχοντας μετανιώσει που δεν καθίσαμε στο Μιτενβαλντ για καφέ ακούω τον Gio να λέει:

- Ούζο Τσάνταλη.
- Ούζο ονειρευεσαι πουλάκι μου;
- Απέναντι! Έχει και τον Λευκό Πύργο στην επιγραφή!
- Πού καλέ; Α, ναι! Το είδα!
- Έλα ρε! Αυτοί εκεί πίνουν και φραπέ!!!

Ρε παιδιά όντως υπήρχαν δυο Έλληνες 45άρηδες που κάθονταν κατηφείς σ' ένα ψηλό τραπέζι έξω απ' την είσοδο του μαγαζιού, το οποίο ήταν προφανώς ελληνικό φαγάδικο. Από τη συντομη κουβέντα που είχαμε μαζί τους, μάθαμε πως δουλεύουν εκεί μαλιστα ο ένας μας είπε ότι δουλευει στην Zugspitze -άγνωστο τι έκανε ακριβώς- και μου επιβεβαίωσε πως το εισιτήριο έχει 50 ευρώ για να ανέβεις στην ψηλότερη κορυφή της Γερμανίας (http://zugspitze.de/en/winter/mountain/zugspitze). Τσουχτεροοοο!!! Στην ερώτηση μας τι αξίζει να κάνει κανείς εδώ γύρω ο άλλος τύπος μας απαντά: "Εδώ που είσαι φιλαράκι το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πας στο Μόναχο, να πάρεις το αεροπλάνο και να γυρίσεις πίσω!"
Εντέλει μαθαίνουμε πως υπάρχει τελεφερικ που σε ανεβάζει στα 1780 μ. και κάπου εκεί τους αποχαιρετάμε.
Μετά τη βόλτα έχει έρθει επειγόντως η ώρα του καφέ μα κυρίως του γλυκού! Επειδη επικρατεί νέκρα και δεν έχουμε πολλές επιλογές καθόμαστε στο καφε ενος χλιδάτου ξενοδοχείου. Αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή τελικά!

Αυτό αριστερά είναι το ξενοδοχείο κι εμείς καθίσαμε έξω, στα τραπεζάκια με τα κίτρινα μαξιλάρια. Βρήκα και το σάιτ. Ορίστε: http://www.atlas-grandhotel.com/index.php?id=167&L=1

Την ώρα που απολαμβάναμε τα καφεδάκια μας πήραμε την απόφαση να βρούμε το τελεφερίκ και να κάνουμε μια ανάβαση, έτσι τιμής ένεκεν...

 

[greco]

Το ταξιδι σου εχει απιστευτα κοινα με το δικο μου στην περιοχη τον Αυγουστο του 08!Ειδικα στο Partenkirchen στο ιδιο μερος καθησαμε για καφε και με 2 Ελληνες μιλησαμε στο μαγαζι που λες!Εχεις απολυτα δικιο για την εποχη,μου εκανε εντυπωση η ερημια στους δρομους που το καλοκαιρι σφυζουν απο κοσμο.Παντως η περιοχη μπορει να μην ευνοηθηκε απο τη νεοτερη ιστορια αλλα η φυση της ειναι απαραμιλλη ολες τις εποχες νομιζω.Καταπληκτικη η παρουσιαση που κανεις,ενα ακομα μπραβο απο μενα και περιμενω τη συνεχεια.

 

[emouli]

Παντως η περιοχη μπορει να μην ευνοηθηκε απο τη νεοτερη ιστορια αλλα η φυση της ειναι απαραμιλλη ολες τις εποχες νομιζω.

To πιο δυνατό χαρτί της εποχής νομίζω πως είναι τα χιονισμένα βουνά που φαίνονται τριγύρω χωρίς όμως να κάνει πολύ κρύο. Και φυσικά τα φοβερά χρώματα του φθινοπώρου!
Μετά τις καταπληκτικές ομορφιές που είχαμε θαυμάσει τις προηγούμενες μέρες, το Παρτενκίρχεν δεν μας έκανε καμία εντύπωση. Μάλλον θα πρεπε να κάνουμε το τουρ αντίστροφα.
Φαντάζομαι οι Έλληνες που είδατε είναι οι ίδιοι με τους δικούς μας. Έτσι πικραμένοι έδειχναν και τότε;

 

[greco]

Οι ιδιοι ειναι ειμαι σιγουρος!Οσο για το Παρτενκιρχεν καπου αλλου θα ηταν ενας πολυ ομορφος προορισμος,με τετοια ¨στολιδια΄ομως τριγυρω φανταζει λιγο φτωχος συγγενης.Παραμενει ομως πιο γραφικο απο το αδερφακι του το Γκαρμις.

 

[emouli]

Στα όρη στ' άγρια βουνά!​

Αφού καταβροχθίσαμε τα νοστιμότατα γλυκά και ήπιαμε τα καφεδάκια μας, πληρώνουμε και φεύγουμε. Ξέρω πως δεν είναι ωραίο να επαναλαμβάνομαι αλλά δεν μπορώ να μην αναφερθώ ξανά στο οικονομικό σκέλος. Παρόλο που τα μέρη αυτά είναι τόσο ανεπτυγμένα τουριστικά και προσελκύουν πολλούς λεφτάδες απ' όλο τον κόσμο, οι τιμές είναι απίστευτα προσγειωμένες. Για 2 καπουτσίνο και 2 γλυκά δώσαμε σκάρτα 12 ευρώ. Πληρώνοντας ο νεαρός σερβιτόρος μας ενημερώνει πως τώρα γι' αυτούς είναι νεκρή περίοδος. Μάλιστα σε λίγες μέρες ξεκινάν οι διακοπές τους κι έτσι για όλο το Νοέμβρη τα ξενοδοχεία και τα μαγαζιά θα μείνουν κλειστά. Ε, να ξεκουραστούν κι αυτοί οι έρμοι!
Μπαίνουμε λοιπόν στο αυτοκίνητο και ακολουθώντας τις οδηγίες των δυο Ελλήνων (που είχαμε συναντήσει νωρίτερα) φτάνουμε στο σημείο απ' όπου ξεκινά το εναέριο τελεφερίκ. Εσείς να θυμάστε πως η λέξη-κλειδί για πληροφορίες είναι το "Wankbahn". Παρκάρουμε και πάμε στο γκισε. Εκεί βγάζουμε τα εισιτήρια (20 ευρώ έκαστος με επιστροφή) και κατόπιν συνεχίζουμε για να μπούμε στο τελεφερίκ. Όμως αυτό που βλέπουμε δεν είναι ένα μεγάλο βαγόνι, αλλά πολλά μικρά -τετραθέσια- με συνεχή ροή (όπως τα λιφτ). Καθόμαστε λοιπόν και ξεκινάει η ανάβαση παραλληλα με την πλαγιά του βουνού. Δεν υπάρχει δηλαδή μεγάλο κενό από κάτω μας. Κρίμα! Εγώ περίμενα πως θα ήταν μια συναρπαστική εμπειρία αλλά τελικά διαψεύστηκα.
Πληροφορίες γενικά για το βουνό Wank εδώ: http://zugspitze.de/en/winter/mountain/wank

Ακολουθούν φωτογραφίες τραβηγμένες μέσα απ' το βαγόνι.

Καθώς ανεβαίνουμε βλέπουμε ένα σωρό παιδιά να διασκεδάζουν μέσα στο δάσος σε ένα πάρκο αναψυχής με κάθε λογής δραστηριότητες. Αν έχετε παιδάκια νομίζω πως θα εκτιμήσουν μια επίσκεψη εδώ. http://kletterwald-gap.de/

Μετά από μια 20λεπτη ανάβαση φτάνουμε στα 1780 μ. Όλα γύρω μας είναι χιονισμένα και εμείς χαζεύουμε τη θέα προς τις άλλες κορυφές αλλά και προς το Garmisch-Partenkirchen. Το GaPa (σε συντομογραφία) ήταν δύο χωριά αλλά το 1935 δόθηκε εντολή από τον Χίτλερ να ενωθούν για να υποδεχτούν τους Ολυμπιακούς του 1936. Φαίνεται πως ο Χίτλερ είχε ισχυρούς δεσμούς με τη Νότια Βαυαρία.

Η θέα από τα 1780 μέτρα.

Εκεί ειδαμε αρκετούς περιπατητές, ορειβάτες και σκιερ. Οικογένειες με παιδάκια μικρά, μέχρι και μωρά είδαμε! Οι περισσότεροι με καλό εξοπλισμό. Να, πού μαζεύεται ο κόσμος και το χωριό είναι νεκρό!

Να και το GaPa. Στο βάθος βλέπουμε το Garmisch και πιο κοντά το Partenkirchen.

Στο βάθος φαίνεται μια λίμνη αλλά δεν την ξέρω την κυρία. Ίσως να 'ναι η Eibsee?

Εκει στην κορφή μπορείς να πιεις τον καφέ σου (ή να φας και κάτι) απολαμβάνοντας τη καταπληκτική θέα.

Μέσα απ' το βαγόνι της επιστροφής.

 

[emouli]

Ο τοίχος είχε τη δική του ιστορία​

Μετά τις βουνοκορφές σειρά έχει το μοναστήρι. Επιτέλους!!! 'Εχω πάνω από 24 ώρες να πατήσω το πόδι μου σε εκκλησία και με 'χει πιάσει στερητικό!
Αναφέρομαι φυσικά στο πασίγνωστο μοναστήρι Ettal (http://en.wikipedia.org/wiki/Ettal_Abbey) που προσεγγίζουμε μετά από 15 χλμ. οδήγησης. Πρόκειται για ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων, το μεγαλύτερο στη Γερμανία, το οποίο ιδρύθηκε το 1330 από τον αυτοκράτορα Λουδοβίκο της Βαυαρίας κατά την επιστροφή του από ένα ταξίδι στην Ιταλία.

Παρένθεση: Γενικά η ευρύτερη περιοχή ήταν στρατηγικής σημασίας καθώς αποτελούσε πέρασμα πάνω στον δρόμο του εμπορίου μεταξύ Ιταλίας και Augsburg, της πόλης που κάποτε υπήρξε σημαντικό εμπορικό κέντρο. Κλείνει η παρένθεση.

Το μοναστήρι λειτουργεί ως μια ανεξάρτητη θρησκευτική κοινότητα, έτσι οι μοναχοί παράγουν οι ίδιοι όσα χρειάζονται ενώ αρκετοί οικονομικοί πόροι προέρχονται από την επιχειρηματική δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα εντός. Ζυθοποιία (φτιάχνουν ωραιότατη μπύρα), αποστακτήριο (και λικέρ με βότανα από τα γύρω βούνα), εκδοτικός οίκος και ξενοδοχείο. Ουκ ολίγα για τους 50 περίπου μοναχούς που ζουν και εργάζονται εδώ.
Το επίσημο σάιτ: http://www.abtei.kloster-ettal.de/willkommen/

Ο ναός είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και είναι πραγματικά τεράστιος!

Εσωτερικά μένεις άφωνος και από το μέγεθος αλλά και από τον πλούσιο διάκοσμο!

Κάναμε τη βόλτα μας, χαζέψαμε δυο τύπους που έκαναν παρά πέντε πάνω απ΄τα κεφάλια μας, τσιμπήσαμε τις μπυρίτσες μας (υπάρχει και κατάστημα για να κάνετε τις μπυροαγορές σας ) και δρόμο! Έχουμε κι άλλη στάση στο πρόγραμμα.
Ήθελα πολύ να κάνω μια επίσκεψη και στο παλάτι Λίντερχοφ αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε χρόνος. Πληροφορίες εδώ: http://www.schlosslinderhof.de/englisch/palace/history.htm

Θέλαμε να δούμε και λίγο το Oberammergau, το χωριό που είναι γνωστό για τους ζωγραφισμένους εξωτερικούς τοίχους των σπιτιών του με θρησκευτικά και άλλα θέματα. http://en.wikipedia.org/wiki/Oberammergau
Ευτυχώς είναι μόνο 5 χλμ παρακάτω, οπότε φτάνουμε τσάκα-τσάκα. Έχει αρχίσει και σουρουπώνει κι έτσι δεν έχουμε πολύ χρόνο. Μια σύντομη βόλτα μόνο. Όμως μας αρέσει πολύ το χωριό και θέλουμε να κάτσουμε για φαγητό σε ένα από τα όμορφα και "ζεστά" μαγαζάκια που συναντάμε στο διάβα μας. Δυστυχώς το Φύσσεν είναι περίπου 1 ώρα μακριά κι έτσι δεν μας παίρνει να καθυστερήσουμε. Μέχρι να φύγουμε απ' το Ομπεραμμεργκάου θα έχει κιόλας νυχτώσει.

 

[karfitsa]

Θέλαμε να δούμε και λίγο το Oberammergau, το χωριό που είναι γνωστό για τους ζωγραφισμένους εξωτερικούς τοίχους των σπιτιών του

Πηγα περισυ,αρχες Δεκεμβρη,για λιγες ωρες και μου αρεσε πολυ.Ειχε πεσει και χιονι,αλλα οχι τοσο να μου χαλασει τη βολτα μου...πανεμορφο

 

[emouli]

Πηγα περισυ,αρχες Δεκεμβρη,για λιγες ωρες και μου αρεσε πολυ.Ειχε πεσει και χιονι,αλλα οχι τοσο να μου χαλασει τη βολτα μου...πανεμορφο

Πιστεύω πως όσο χιόνι και να πέσει, μπορείς άνετα να κυκλοφορήσεις στους δρόμους και τα πεζοδρόμιά τους. Οι κάτοικοι στη Γερμανία είναι υποχρεωμένοι να καθαρίζουν τα χιόνια από το πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι τους, αλλιώς αν κάποιος περαστικός γλιστρήσει και πέσει σ' εκείνο το σημείο τον αποζημιώνει ο ένοικος του σπιτιού!

 

[emouli]

Αυστρία και ξερό ψωμί!​

Για τη διαδρομή δεν έχω να πω πολλά αφού είχε πέσει σκοτάδι στο μεγαλύτερο μέρος της. Αυτό που παρατήρησα όλες τις μέρες είναι πως οι εθνικές οδοί -ακόμα και οι αυτοκινητόδρομοι- δεν φωτίζονται. Δεν υπάρχουν λάμπες δηλαδή. Βέβαια η διαγράμμιση είναι εμφανέστατη και επίσης υπάρχουν κολωνάκια που φωσφορίζουν οπότε η οδήγηση συνεχίζεται απρόσκοπτα.

Λίγο μετά το Ομπεραμμεργκάου συναντάμε πινακίδες (αυτές με το καφέ πλαίσιο που σηματοδοτούν σημεία ιστορικού ενδιαφέροντος, μνημεία κλπ) με την ένδειξη “Wieskirche”. Καλά καταλάβατε λοιπόν, πρόκειται για εκκλησία που βρίσκεται μάλιστα και στη λίστα της Ουνέσκο. Σύμφωνα με την παράδοση υπήρχε ένα ξύλινο ομοίωμα του Χριστού το οποίο μια μέρα του 1738 δάκρυσε. Αυτό το θαύμα προσέλκυε πλήθος προσκυνητών κι έτσι σ’ εκείνο το σημείο χτίστηκε η εκκλησία.

Εμείς δεν είχαμε την τύχη να την επισκεφτούμε. Για όσους ενδιαφέρονται περισσότερες πληροφορίες εδώ: http://www.wieskirche.de/eframset.htm

Πριν φτάσουμε στο Φύσσεν μερικά φώτα στο βάθος αριστερά μάς κινούν την περιέργεια, κοιτώντας πιο προσεκτικά αντιλαμβάνομαι πως πρόκειται για το κάστρο Neuschwanstein. Ο ενθουσιασμός μου δεν περιγράφεται! Στο καπάκι βλέπουμε και το αδερφάκι του, το Hohenschwangau, φωτισμένο κι αυτό! «Αύριο με το φως της μέρας θα έχουμε την ευκαιρία να τα θαυμάσουμε από κοντά», σκέφτομαι. Χωρίς να υποψιάζομαι όμως τι μας περιμένει…

Φτάνουμε στο Φύσσεν, βρίσκουμε το ξενοδοχείο και συναντάμε τη ρεσεψιονίστ. Πολύ κρύα και τυπική κοπέλα. Μας ενημέρωσε για τα πολύ βασικά και ούτε ένα χάρτη της πόλης δε μας πρόσφερε! Η γαϊδούρα!

Αχ, μου λείπουν κιόλας οι Αυστριακοί. Αυτοί οι άνθρωποι με εντυπωσίασαν. Πάντα εξυπηρετικοί, πρόθυμοι, με το χαμόγελο και ζωηροί με τις παρέες τους. Μπορώ να πω τους αγάπησα! Ο άντρας μου απ’ την άλλη δεν συμμερίζεται την άποψη μου. Σίγουρα κι αυτός βρίσκει τους Αυστριακούς πιο ευχάριστους απ’ τους Γερμανούς, αλλά ως εκεί.

Εγώ πάντως δεν πρόκειται να ξεχάσω που στο Ινσμπρουκ κάθε φορά που μας πετύχαιναν να κοντοστεκόμαστε και να κοιτάμε το χάρτη στο δρόμο, σταματούσαν και μας ρώταγαν αν θέλουμε κάποια βοήθεια ή αν έχουμε χαθεί! Κι όλα αυτά στα Αγγλικά! Εξαιρετικά πολιτισμένοι!

Τακτοποιούμαστε λοιπόν στο δωμάτιο, ετοιμαζόμαστε και βουρ έξω! Πεινάμε!
Κυκλοφορούμε στο κέντρο της πόλης που είναι σχεδόν έρημο. Ψάχνουμε να καθίσουμε κάπου για φαγητό, αλλά σχεδόν όλα είναι κλειστά. Το έχουμε μετανιώσει που δεν μείναμε τελικά στο Ομπεραμμεργκάου για φαγητό. Θυμάμαι πως όταν έψαχνα για εστιατόρια στο ίντερνετ παρατήρησα πως τα περισσότερα ήταν κλειστά τις Κυριακές. Ωχ! Ευτυχώς κάποια στιγμή βλέπουμε μια μπυραρία που μας γεμίζει το μάτι και μπαίνουμε. Ενώ εμείς συζητάμε για το που θα κάτσουμε έρχεται ο σερβιτόρος και μας γειώνει κανονικά. Έχει κλείσει, λέει, η κουζίνα. Έλεος, είναι 8μιση η ώρα!

Σχεδόν απέναντι βρίσκουμε ένα εστιατόριο και τελικά καθόμαστε. Επιτέλους!
Άντε και καλή μας όρεξη!

Νυχτερινή άποψη του Φύσσεν.

 

[greco]

Το Φυσσεν,αν και ερημο.δειχνει μαγικο τη νυχτα.Μην μου πεις οτι εβρεχε τη μερα της επισκεψης στα καστρα γιατι πολυ θα στενοχωρηθω...