Αυστρία Γερμανία Ν. Βαυαρία - Τυρόλο: Κουφalles in Ordnung

[emouli]

Innsbruck by night​

Με τούτα και με κείνα ρίχνουμε πέτρα στο Κιτσμπουελ και συνεχίζουμε για το Ινσμπρουκ. Τα πρώτα χιλιόμετρα τα διανύουμε στην επαρχιακή εθνική οδό και λίγο αργότερα μπαίνουμε στον αυτοκινητόδρομο. Μαζί με το δείλι έρχεται κι η βροχή. Στον δρόμο μας πάνω, λίγο πριν το Ινσμπρουκ, βρίσκεται και το μουσείο Σβαρόφσκι αλλά δεν το έχουμε εντάξει στο πρόγραμμά μας μιας και είναι κλειστό λόγω ανακαίνισης. Πληροφορίες για τους ενδιαφερόμενους εδώ: http://kristallwelten.swarovski.com/Content.Node/Startseite.en.html
Αν και αργά το απόγευμα η κίνηση στον αυτοκινητόδρομο είναι αυξημένη. Μάλλον πρόκειται για συνηθισμένο φαινόμενο, καθώς ήταν κάτι που συνέβαινε όλες τις μέρες του ταξιδιού.
Έχουμε φτάσει όμως στην πρωτεύουσα του Τυρόλο. Αν και είμαστε απ' το πρωί στη γύρα, δεν το βάζουμε κάτω! Τακτοποιούμαστε στο δωμάτιό μας και αφού σενιαριζόμαστε, βγαίνουμε για μια πρώτη γνωριμία με το νυχτερινό Ινσμπρουκ. Παρόλο που είναι Σαββατόβραδο, στο κέντρο δεν κυκλοφορεί πολύς κόσμος. Οι βρεγμένοι δρόμοι μαρτυρούν πως πέρασε κι από δω η μπόρα. Μήπως γι' αυτό δεν συναντάμε πολυκοσμία στο διάβα μας; Μα το ξενοδοχείο ήταν γεμάτο... Πού πήγαν όλοι;
Να δεις, πώς το λέει ένα τραγούδι; Α, ναι!
"Άδεια η πόλη, πού πήγαν όλοι
κι όλοι είσαι εσύ που έφυγες χωρίς να φταις..."

Στην παλιά πόλη...

Ο Καθεδρικός ναός του Αγίου Ιακώβου

Το Κρατικό Θέατρο

Το παλάτι Hofburg φωταγωγημένο

Στην μπυραρία που καθίσαμε να φάμε είχε και λάιβ! Παραδοσιακή μουσική από άντρες ντυμένους με παραδοσιακές στολές. Εμείς όμως καθόμασταν στο υπόγειο κι έτσι δεν πήραμε χαμπάρι το τζέρτζελο που γινόταν πάνω απ' τα κεφάλια μας. Τους προλάβαμε λίγο στο τέλος και στο σχόλασμα.

Μπορεί κόσμος να μην πολυκυκλοφορούσε στους δρόμους, όμως τα μπαράκια ήταν τίγκα και η μουσική έπαιζε τσίτα! Μέχρι έξω ακουγόταν!
Μωρέ, μπράβο νάιτ λάιφ το Ινσμπρουκ!

H Maria-Theresien Strasse

 

[varioAthens]

Ωραιο το Ινσμπρουκ, μα δεν μπορω να μην αναφερω οτι και ο σερβιτορος ωραιοτατος!!

 

[emouli]

Ωραιο το Ινσμπρουκ, μα δεν μπορω να μην αναφερω οτι και ο σερβιτορος ωραιοτατος!!

Με εκπλήσσεις! Ούτε για κομπάρσο δε θα τον παίρναν στο Μπόλυγουντ!

 

[Desiro]

Εκπληκτικές φωτογραφίες!!!! Με γύρισες 8-9 μήνες πίσω!! Κρίμα για τον καιρό αλλά και μας δυστυχώς μας έβρεχε μια ολόκληρη μέρα και έτυχε να είναι στο Hallstatt και στην konigsee ,και ειδικά στην 2η τωρα που βλέπω τις φωτογραφίες βλέπω ότι έχασα ένα πραγματικά υπέροχο μέρος,μιας και μπόρεσα να κάνω απλά μια βόλτα τριγύρω με τα πόδια!!Το Kitzbuhel μαγικό!! Περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια,ειδικά για το Inssbruck που εμένα με γοήτευσε!! Μόλις γύρισα από Μέλανα Δρυμό και Αλσατία και μου δίνεις δύναμη να ξεκινήσω την επόμενη ιστορία μου!!
ΥΓ Ο άντρας σου είναι ήρωας εύγε

 

[emouli]

Καλώς μας ήρθες! Περιμένω οπωσδήποτε ιστορία μπας και "ψήσω" τον ήρωα να κάνουμε ένα ταξιδάκι και σ' εκείνα τα μέρη της Γερμανίας...
ΥΓ. Ο ήρωας πήρε το αίμα του πίσω... τα υπόλοιπα στην ιστορία.

 

[maltakias]

Σε αυτό το φόρουμ όσο πιο άθεος είσαι τόσο περισσότερες εκκλησίες επισκέπτεσαι....

 

[emouli]

Σε αυτό το φόρουμ όσο πιο άθεος είσαι τόσο περισσότερες εκκλησίες επισκέπτεσαι....

ΛΟΛ
Πες το ψέμματα...

 

[emouli]

Η γέφυρα του ποταμού Ινν ​

To Innsbruck περιστοιχίζεται απ’ τις Άλπεις και εξαιτίας της πλεονεκτικής του θέσης έχει φιλοξενήσει δυο φορές (το 1964 και το 1976) τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και δύο χειμερινές Παραολυμπιάδες (1984 και 1988). Όπως καταλαβαίνετε, στην περιοχή δεν λείπουν οι άρτιες αθλητικές εγκαταστάσεις καθώς και τα υψηλού επιπέδου χιονοδρομικά κέντρα. Όλα αυτά λοιπόν, σε συνδυασμό με την άψογη οργάνωση για την οποία φημίζονται οι Αυστρογερμανοί, αποτελούν πόλο έλξης για τους λάτρεις των χειμερινών σπορ. Όμως η πόλη έχει να προσφέρει πολλά περισσότερα από σλάλομ σε χιονισμένες πλαγιές.
Λόγω της μακραίωνης ιστορίας της έχει να επιδείξει αρκετά και ενδιαφέροντα αξιοθέατα. Οι Αψβούργοι της Αυστρίας επέλεξαν το Ίνσμπρουκ ως τόπο διαμονής τους και ήδη από το 1363 αποτέλεσε έδρα της δυναστείας τους. Αυτό έχει συντελέσει καθοριστικά στην ιστορική ανάδειξη της πόλης, η οποία γνωρίζει μεγάλη ακμή κατά τον 15ο αι. οπότε και γίνεται διοικητικό και πολιτιστικό κέντρο της Ευρώπης. Έκτοτε και με αποκορύφωμα την περίοδο που βασίλεψε η Μαρία Θηρεσία η πόλη αναβαθμίζεται αρχιτεκτονικά με μεγαλοπρεπή κτίσματα.
Ακολουθώντας τα βήματα τόσων και τόσων αυτοκρατοραίων ήρθε κι η δική μας σειρά να σεργιανίσουμε (υπό το φως της μέρας αυτή τη φορά) στους δρόμους του γοητευτικότατου Ίνσμπρουκ.

Ξυπνάμε νωρίς, τρώμε πλούσιο πρωινό, μαζεύουμε τα μπογαλάκια μας και βουρ για το κέντρο της πόλης. Σήμερα είναι Κυριακή και το παρκάρισμα στην πόλη είναι ελεύθερο. Κάτι που εκμεταλλευόμαστε πλήρως και μάλιστα λόγω της πρωινής ώρας βρίσκουμε να παρκάρουμε σε μια παράλληλη της Maria-Theresien Strasse, δηλαδή καρακέντρο! Η τύχη μας δεν εξαντλείται στο παρκινγκ, αφού με την αλλαγή της ώρας τα ξημερώματα έχουμε μια ωρίτσα επιπλέον κέρδος. Και το σημαντικότερο; Δεν βρέχει! Φυσικά και έχει συννεφιά και καταχνιά, αλλά μέχρι στιγμής ούτε ψιχάλα! Ευτυχώς, γιατί το προηγούμενο βράδυ μετά το φαγητό μάς έπιασε ένα ψιλόβροχο κι έτσι δεν ευχαριστηθήκαμε όσο θα θέλαμε τη βόλτα μας.

Ξεκινάμε λοιπόν! Από πού; Μα από την ιστορική παλιά πόλη (για να μη ξεχνιόμαστε: Altstadt).

Πρώτη πρώτη φωτογραφικά η Στήλη της Αγία Άννας (Annasäule) που βρίσκεται στη μέση της Maria-Theresien Strasse. Το μνημείο φιλοτεχνήθηκε από τον Ιταλό γλύπτη Christoforo Bendetti και στήθηκε ανήμερα της Αγ. Άννης στις 26 Ιουλίου του 1706 ως φόρος τιμής για την αντίσταση (και την απελευθέρωση εντέλει) των Τυρολέζων έναντι του βαυαρικού στρατού.

Μερικά βήματα παρακάτω χαζεύουμε την αρχιτεκτονική και τα χρώματα των κτιρίων. Νομίζω πως ο όρος mix and match ταιριάζει αρχιτεκτονικά στο Ινσμπρουκ.

Επιγραφή έξω από ένα κτίριο που γράφει πως εκεί έμεινε ο Μότσαρτ όταν ήταν 13 χρονών μαζί με το πατέρα του κλπ.

Να και περίφημη Χρυσή Στέγη (Goldenes Dachl) με τα 2657 επιχρυσωμένα κεραμίδια. Σ' αυτό το μπαλκόνι καθόταν ο αυτοκράτορας Μαξιμιλιανός Α΄ και παρακολουθούσε αφ' υψηλού τις εκδηλώσεις που λάμβαναν χώρα στην πλατεία.

O Πύργος της πόλης (Stadtturm) με το ρολόι του ορθώνεται 51 μ. Αν θέλει κάποιος να θαυμάσει τη θέα από ψηλα να ξέρει πως πρέπει πρώτα να ανεβει 148 σκαλιά. Εμείς πάντως δεν το επιχειρήσαμε.

Κατάστημα με τοπικές λιχουδιές. Μμμμ! Yummy!

Στη συνέχεια φτάνουμε στις όχθες του ποταμού Ινν και περνάμε τη γέφυρα για να δούμε και την απέναντι πλευρά της πόλης.

Στις απέναντι όχθες βολτάρουμε σ' ένα παρκάκι και φωτογραφίζουμε τα αγάλματα που το κοσμούν.

Σ' αυτό το ποτάμι οφείλεται η ονομασία της πόλης, αφού Innsbruck σημαίνει "Γέφυρα του Ινν".

Και ξανά πίσω για να "χαθούμε" μέσα σε διαφορετικά καλντερίμια και να ανακαλύψουμε τη μεσαιωνική ατμόσφαιρα της πόλης.

Έχουμε αφήσει μια εκκρεμότητα που φυσικά δεν είναι άλλη από την επίσκεψη στον Καθεδρικό του Αγ. Ιακώβου (http://innsbruckvisitorsguide.com/poi/stjakob). Πλησιάζοντας βλέπουμε τους ντόπιους φορώντας τα καλά τους να μπαίνουν στην εκκλησία. Μα πώς δεν το σκεφτήκαμε; Έχει κυριακάτικη λειτουργία! Ωραία! Στην είσοδο στέκεται ένας παπάς με λευκό ράσο καλωσορίζοντας τους πιστούς. Κάνουμε να μπούμε, όμως...

-Για πού το βάλατε λεβέντες;
-Εεε να, θέλουμε να θαυμάσουμε την ωραιοτάτη εκκλησία σας, να πάρουμε και μία γευση από την λειτουργία...
-Ξεχάστε το! Δεν είναι για 'σας αυτά! Μου έχετε κρεμάσει και την κάμερα στο λαιμό...
-Μααα, νααα θα την κρύψουμε...
-Mετά τις 12.30 ελάτε!
-Δηλαδή ρε φίλε, εμείς να μην εκκλησιαστούμε κυριακάτικα;
-Δρόμο, είπα! Γατάκια, τουριστάκια!

Τι έγινε ρε παιδιά; Φάγαμε πόρτα;
Σε ελεύθερη μετάφραση αυτός ήταν ο διάλογος μεταξύ εμάς και του πάπαρδου που έγινε στη νοηματική κυρίως.
Τα 'χα πάρει τελείως! Όμως ο αντρούλης μου πιστεύω πως ένιωσε μια γλυκιά ικανοποίηση, θυμούμενος το προηγούμενο χουνέρι που του έκανα με τις εκκλησίες.

Kι έτσι συνεχίσαμε παρακάτω...

Το παλάτι γοτθικού ρυθμού Hofburg χτίστηκε το 1460, αλλά επεκτάθηκε και αναδιαμορφώθηκε αρκετές φορές έκτοτε. Οι τελευταίες μπαρόκ επεμβάσεις έγιναν την περίοδο της ηγεμονίας της αυτοκράτειρας Μαρίας Θηρεσίας. Στους χώρους του στεγάζονται διάφορα μουσεία καθώς και το γοτθικό κελλάρι, τα οποία μπορείτε να επισκεφτείτε. (http://www.hofburg-innsbruck.at/623/php/portal.php?language=en)
Εμείς δεν είχαμε χρόνο κι έτσι αρκεστήκαμε να το θαυμάζουμε εξωτερικά.

To συντριβάνι με τον Λεοπόλδο καβάλα στ' άλογο (Leopoldsbrunnen)

To τυρολέζικο Κρατικό Θέατρο φιλοξενεί πλήθος παραστάσεων, από θεατρικά έργα και όπερες μέχρι μουσικές παραστάσεις και κονσέρτα. Οι γερμανομαθείς μπορούν να βρουν πληροφορίες εδώ: http://www.landestheater.at/

Οι κήποι Hofgarten σε φθινοπωρινούς χρωματισμούς

H Jesuitenkirche πάνω στην οδό Πανεπιστημίου. (http://www.jesuitenkirche-innsbruck.at/?english)

Βολτάροντας στους δρόμους εκτός παλιάς πόλης.

Στην πλατεία έξω από το τιρολέζικο κοινοβούλιο έχει στηθεί ένα stage και παίζει μουσική μια μπάντα. Ορθιοι φορώντας τις παραδοσιακές τους στολές περιμένουν κι άλλα γκρουπ μουσικών να ανέβουν στη σκηνή.

Είδαμε γενικά πολλούς ντόπιους με παροδοσιακή αμφίεση. Φαίνεται πως συνηθίζουν τις Κυριακές να φοράν τα καλά τους και να βγαίνουν βόλτα στην πόλη. (Μετά την εκκλησία βεβαίως)

Με τα πολλά καταλήγουμε σχεδόν εκεί από όπου ξεκινήσαμε την περιήγηση μας, δηλαδή στην αρχή ή το τέλος (όπως το δει κανείς) της Maria-Theresien Strasse.
Εδώ βρίσκεται η Αψίδα του Θριάμβου (Triumphpforte http://innsbruckvisitorsguide.com/poi/triumphpforte) που χτίστηκε κατ' εντολή της Μαρίας Θηρεσίας ως ένδειξη τιμής τόσο για τους γάμους του γιου της Λεοπόλδου με τη Σπανιόλα πριγκήπισσα Μαρία, όσο και για τη μνήμη του πολυαγαπημένου της άντρα, του αυτοκράτορα Φραγκίσκου Α', ο οποίος αποδήμησε εις Κύριον κατα τη διάρκεια των γαμήλιων εορτασμών.

Ιστορικό κουτσομπολιό: Η Μαρία Θηρεσία ήταν από τις μεγαλύτερες γυναικείες ιστορικές προσωπικότητες της εποχής. Μεγάλη διπλωμάτισσα στην πολιτική, φανατική καθολική στο θρήσκευμα και πολύτεκνη στη ζωή. Έκανε 16 παιδιά (5 αγόρια και 11 κορίτσια). Κόρη της ήταν και η Μαρία Αντουανέττα (η γνωστή...) την οποία προετοίμαζε για γάμο ήδη από 11 χρονών, ώσπου να την πασάρει τελικά στον Λουδοβίκο στα 14 της. Αυτή ήταν η λύση που βρέθηκε προκειμένου να αποφευχθεί ο πόλεμος ανάμεσα στους Αψβούργους και τους Βουρβόνους, ώστε να αποκτήσουν από κοινού τον έλεγχο της Ευρώπης. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο εξάλλου το μότο των Αψβούργων: "Άφησε τους άλλους να μάχονται, και εσύ, ευτυχισμένη Αυστρία, παντρέψου", το οποίο δείχνει πως είχαν βρει στα παντρολογήματα και τα συγγενέματα έναν βολικό τρόπο να ηγεμονεύουν. Ως αναγνώριση για τη συνεισφορά της λοιπόν στα (πετυχημένα; ) συνοικέσια, η Μαρία Θηρεσία αναφέρεται ιστορικά και ως "Μεγάλη γιαγιά της Ευρώπης".

Αποχαιρετάμε το αυτοκρατορικό Ίνσμπρουκ και παίρνουμε το αυτοκίνητο ώστε να συνεχίσουμε το road trip. Δεν παραλείπουμε όμως να κάνουμε πρώτα μια στάση στο μεσαιωνικό κάστρο Αμπρας που βρίσκεται χτισμένο πάνω σε λόφο στα όρια της πόλης. Περίεργα έργα τέχνης, πορτραίτα αλλά και σπάνιες πανοπλίες του 15ου αι. κοσμούν το εσωτερικό του κάστρου που όμως εμείς δεν είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε. Πήραμε όμως μια γεύση από την εξωτερική του όψη και από τους κήπους που το περιβάλλουν. Πληροφορίες εδώ: http://www.schlossambras-innsbruck.at/en/)

 

[emouli]

Κι ο καιρός το βιολί του!​

Ένας ζεστός ήλιος κάνει δειλά δειλά την εμφάνισή του διαλύοντας μερικά από τα κατάλευκα και πυκνά σύννεφα. Καλό σημάδι, μιας και το road trip θα συνεχιστεί μέσα από επαρχιακούς δρόμους του Τυρόλο αρχικά και αργότερα της Βαυαρίας μέχρι τον τελικό μας προορισμό για σήμερα, το Φύσσεν.
Πλησιάζοντας όμως το Seefeld το σκηνικό αλλάζει άρδην. Το τοπίο ολόγυρα είναι γεμάτο χιόνια και η πυκνή ομίχλη που έχει καλύψει τον δρόμο δυσχεραίνει την οδήγηση. Έξω απ' το Ζέεφελντ η κατάσταση έχει αγριέψει κι άλλο και το ζεύγος ανταλλάζει αινιγματικά βλέμματα.

-Πού πάμε ρε; Αλυσίδες έχουμε; Ρωτάει ο Gio με περιπαιχτικό ύφος προκειμένου να διασκεδάσει την ανησυχία του.
-Έλα μωρέ... Τι; Λες να τις χρειαστούμε; Πάντως δεν μπορείς να πεις, ο δρόμος είναι καθαρός! Είδες οργάνωση;! Απαντώ μες στην τρελή χαρά με τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι.

Ευτυχώς λίγο παρακάτω άλλος θεός κάνει κουμάντο! Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας!

Σε λίγο φτάνουμε στο Mittenwald, ενώ έχουμε αφήσει δια παντός πίσω μας την Αυστρία. Το γερμανικό αυτό χωριό φαίνεται πως έχει ένα φωτογραφικό ενδιαφέρον κι έτσι αποφασίζουμε να κάνουμε μια σύντομη βόλτα.

Μικρό, ήσυχο, γραφικό και περιποιημένο, δηλαδή τυπικό χωριό της περιοχής.
Το πιο χαρακτηριστικό αξιοθέατο είναι η καθολική εκκλησία του Πέτρου και Παύλου με το ροζουλί χρώμα.
(Μη με ρωτάτε χαζά! Φυσικά και δεν μπήκαμε μέσα!)

Αν σας βγάλει ο δρόμος σας κατά δω, να θυμάστε πως το Μιτενβαλντ έχει μακρά παράδοση στην κατασκευή βιολιών, οπότε μια επίσκεψη στο σχετικό μουσείο πιστεύω πως αξίζει. Πληροφορίες στα αγγλικά εδώ: http://www.chambermusicians.org.uk/mittenwald_violin_making.htm
Το σάιτ του μουσείου στα γερμανικά εδώ: http://typo.geigenbaumuseum-mittenwald.de/

 

[giannoula]

Ωραιο το Ινσμπρουκ, μα δεν μπορω να μην αναφερω οτι και ο σερβιτορος ωραιοτατος!!

Νταξ!!!! Δεν υπάρχεις!!! Χαχα

 

[Ivanna Petrovna]

Χαχαχαχαχα θέλω κι άλλα περιστατικά στυλ "εκκλησία-παπάς-πόρτα" και "βαρκάδα-μωρό-τρομπέτα"-- και φωτογραφίες με ό,τι πιο περίεργο υπάρχει --και φυσικά gossip γύρω από τα ιστορικά πρόσωπα του Τιρόλο!

(Υ.Γ. Μου έχει μείνει η απορία από την ιστορία http://www.travelstories.gr/community/threads/Με-Ελ-Θιδ-και-Πελάγιο-σε-Βιθκάγια-και-Ναβάρα.48201/ Το κόλλημα με τις τουριστικές πληροφορίες και τους χάρτες υπάρχει ακόμα ή έχει μεταλλαχθεί σε κόλλημα με τις εκκλησίες; )

 

[emouli]

Χαχαχαχαχα θέλω κι άλλα περιστατικά στυλ "εκκλησία-παπάς-πόρτα" και "βαρκάδα-μωρό-τρομπέτα"-- και φωτογραφίες με ό,τι πιο περίεργο υπάρχει --και φυσικά gossip γύρω από τα ιστορικά πρόσωπα του Τιρόλο!

Κοίταξε να δεις: τώρα μπήκαμε Βαυαρία, ξέρεις Γερμανία κι έτσι , οπότε σοβαρεύουν τα πράγματα!

Το κόλλημα με τις τουριστικές πληροφορίες και τους χάρτες υπάρχει ακόμα ή έχει μεταλλαχθεί σε κόλλημα με τις εκκλησίες;

Αχ, οι παιδικές αρρώστιες είναι παντοτινές! Αυτή τη φορά αγόρασα από την αρχή καλό χάρτη, έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε και το GPS , οπότε δεν ήμουν τόσο απεγνωσμένη.
Όσο για τις εκκλησίες, αυτό που κατάλαβα είναι πως όσα περισσότερα μαθαίνεις γι' αυτές τόσο καλύτερα γνωρίζεις και καταλαβαίνεις τον κάθε λαό.