Γιώργος Κ
Member
- Μηνύματα
- 5
- Likes
- 62
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νέα Ζηλανδία
Ήμασταν στο αεροπλάνο, γυρίζοντας απ'το προηγούμενο ταξίδι μας, όταν άρχισα να κάνω σκέψεις για αυτό το τριπ... Το Ντουμπρόβνικ έπαιζε πολύ τελευταία, εξαιτίας του GOT (game of thrones), αν και εμείς ούτε είχαμε δει τη σειρά, ούτε και σκοπεύουμε είναι η αλήθεια...
Δύο με τρεις μέρες μετά, μια αναζήτηση στο skyscanner, μας έφερε αρκετά πιο κοντά... Σάββατο 18/5 με Τετάρτη 22/5, 85 ευρώ το άτομο μετ'έπιστροφής με Volotea. Λέω καλά πάμε, πάμε να τσεκάρουμε τιμές σε δωμάτιο, τι εστί ακριβώς Ντουμπρόβνικ, και τι άλλο φυσικά, έχει να δούμε εκεί κοντά...
Η ΠΡΩΤΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΕΚΠΛΗΞΗ
Πολύ σύντομα διαπίστωσα ότι το Μόσταρ, ίσως η ωραιότερη πόλη της Βοσνίας, απείχε μόνο 2 ωρίτσες, και το Κοτόρ του Μαυροβουνίου άλλο τόσο.. Οπότε το ταξίδι ήδη απέκτησε άλλο νόημα από ένα τυπικό ταξίδι στο εξωτερικό, αφού ούτε αμάξι είχα νοικιάσει ποτέ έξω, ούτε από σύνορα χώρας με αυτοκίνητο είχαμε περάσει... Έμελλε να το κάνουμε δις λοιπόν, και ήδη είχα ψηθεί για το πως θα το οργανώσω, αυτό το καινούριο εγχείρημα, οπότε τα εισιτήρια κλείστηκαν το ίδιο βράδυ με την ευγενική συγκατάθεση της συζύγου...
ΔΩΜΑΤΙΟ - ΣΥΝΟΡΑ - ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ
Για το δωμάτιο εμπιστευτήκαμε και πάλι τη booking... Αποφασίσαμε να έχουμε ως βάση το Ντουμπρόβνικ, και από κει να κάνουμε τις εξορμήσεις μας.. 15 λεπτά από το κάστρο, 60 ευρώ την ημέρα, λίγο τσιμπημένο, όμως όπως θα καταλαβαίναμε αργότερα, όλα θα ήταν λίγο τσιμπημένα στην Κροατία... Romance apats για την ιστορία, ένα ωραίο μεγάλο καθαρό δωμάτιο, δίπλα στην παλιά πόλη, με την κυρία που το είχε να είναι άψογη σε όλα της...
Μετά το δωμάτιο ξεκίνησα να ψάχνω να δω τι παίζει με τα σύνορα, και πόσο εύκολο είναι να νοικιάσω αμάξι και να διασχίσουμε τις χώρες που είχαμε στο πρόγραμμα μας. Βρήκα λοιπόν, ότι για το αυτοκίνητο έπρεπε να ζητήσω μια πράσινη κάρτα για αυτή την δουλειά από την εταιρία ενοικιάσεως, στην παρέχουν με ένα μικρό αντίτιμο, ενώ εμείς με τις ταυτοτητούλες μας θα ήμασταν μια χαρά...
Για το αμάξι τώρα, επειδή με πιάσανε οι ανασφάλειες μου, λέω θα πάω σε γνωστή εταιρία, για να στείλω σε mail όλες τις απορίες μου, να υπάρχει και η εταιρία στο αεροδρόμιο.. Κάπως έτσι, μάλλον λανθασμένα, κατέληξα στην Sixt, που σαν πρώτη εικόνα, μου ζητούσαν για αυτές τις 4 μέρες, όλα και όλα 69ευρώ...
Ανακεφαλαιώνω λοιπόν, εισιτήρια έχουμε, δωμάτιο έχουμε, αμάξι κλείσαμε, πάμε να δούμε που πάμε...
ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ travelstories.gr
Όπως σε όλα τα προηγούμενα ταξίδια μας, μπήκα και πάλι εδώ και ξεκίνησα το ξεψάχνισμα των ιστοριών.. Θα σταθώ στις 2-3 που χρησιμοποίησα περισσότερο, και σας προτείνω ανεπιφύλακτα, αν πάτε σε κάποια από τις παραπάνω χώρες, η και σε όλες, να ρίξετε και εσείς μια ματιά, μόνο να κερδίσετε έχετε..
Από τον giannismits, πήρα μια πρώτη γεμάτη εικόνα για τον πόλεμο που ακολούθησε την διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας. Αφού μας τα εξηγεί όπως πάντα αναλυτικότατα, μας δίνει και τις ανάλογες φώτο, του πριν και του μετά... Η αλήθεια είναι ότι αυτή η ιστορία, και ας είχε ως επίκεντρο το Σαράγιεβο που εμείς δεν πήγαμε, με συνεπήρε περισσότερο, γιατί σύντομα συνειδητοποίησα, πως θα ταξιδέψουμε σε χώρες, που μόλις πριν 25-30 χρόνια είχαν ουσιαστικά εμφύλιο, και ήταν από μόνο του κάτι που άξιζε ιδιαίτερης προσοχής. Όλα τα ερωτήματα ήταν ανοικτά στο μυαλό μου, αν δηλαδή είχαν συνέλθει από αυτό που πέρασαν, κυρίως ψυχολογικά και κοινωνικά, αλλά και οικονομικά.. Πολλά μου τα απάντησε βέβαια ο Γιάννης, έμεινε όμως το μυστήριο στον αέρα για αυτήν την πρωτόγνωρη εμπειρία.. Οι άλλες δύο ιστορίες που πραγματικά με βοήθησαν και αυτές πολύ, ήταν της φίλης GREVENA που μου έδωσε πολλές πολλές χρηστικές πληροφορίες και την ευχαριστώ, όπως και της mariaj, που και αυτή συνέβαλε καθοριστικά στην σχεδίαση του ταξιδιού.
ΚΡΟΑΤΙΑ
Η Κροατία είναι μια χώρα περίπου 4.000.000 κατοίκων, με εθνικό νόμισμα την Κούνα, και ισοτιμία 7.2 προς ένα ευρώ. Στο Ντουμπρόβνικ που πήγαμε δεν δεχόντουσαν πουθενά ευρώ, οπότε πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξετε νόμισμα. Το Ντουμπρόβνικ είναι μια παραλιακή πόλη, 45000 κατοίκων, με δικό της αεροδρόμιο, πάνω στις φημισμένες δαλματικές ακτές, και το βιοτικό επίπεδο είναι αρκετά καλύτερο από τις μεγαλουπόλεις της χώρας, αφού εκτός του μεγάλου όγκου τουρισμού που δέχεται η περιοχή εξαιτίας της θέσης της, η παλιά πόλη και το κάστρο του Ντουμπρόβνικ είναι ένα μοναδικό αξιοθέατο, συν της τεράστιας προβολής που πήρε τα τελευταία 8 χρόνια εξαιτίας του GOT. Οι άνθρωποι εκεί μας φάνηκαν μια χαρά φιλικοί, επαγγελματίες, σοβαροί, και το επίπεδο ασφάλειας σε πολύ υψηλά επίπεδα, δεν μπορώ να θυμηθώ το παραμικρό αυτές τις 4 μέρες. Πολύ καλή εντύπωση επίσης μου έκανε και ο τρόπος οδήγησης, παρόλο που οι δρόμοι ήταν παντού στενοί, το σεβόντουσαν, δεν είδαμε ούτε προσπεράσεις, ούτε παραβιάσεις ορίων ταχύτητας. Όσο αναφορά το θέμα των τιμών, εντός του κάστρου θα έλεγα αρκετά ακριβά, εκτός μου φάνηκε σαν και μας εδώ.
ΒΟΣΝΙΑ
Η Βοσνία των 3.500.000 κατοίκων ήταν μια απρόσμενη έκπληξη για μας, αφού δεν είχαμε πάει ξανά σε χώρα που η επικρατούσα θρησκεία να είναι το Ισλάμ, και δεν είχαμε ιδέα πως θα είναι. Πήγαμε στο Μόσταρ, μια πανέμορφη πόλη 100.000 κατοίκων, που κυριαρχεί η παλιά πόλη με την γέφυρα της και τον υπέροχο ποταμό Νερέτβα. Σαν νόμισμα έχουν το μετατρέψιμο μάρκο, που όμως δεν θα το χρειαστείτε αφού δέχονται κανονικά το ευρώ, με την ισοτιμία 2 προς 1... Ότι τιμή βλέπετε λοιπόν την κόβετε στη μέση και είστε μια χαρά. Εδώ οι άνθρωποι ήταν ακόμη πιο φιλικοί, η μυρωδιά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας υπήρχε παντού, νιώθαμε και εδώ πολύ άνετα, κανένα θέμα ασφάλειας ή περίεργης συμπεριφοράς. Οι τιμές θύμιζαν Πολωνία και ακόμη φθηνότερα, ειδικά στα μαγαζιά με τα σουβενίρ, οι τιμές σε σύγκριση με το Ντουμπρόβνικ ήταν στο ένα τρίτο χωρίς υπερβολές. Μόνο αρνητικό ότι δεν θα έχετε τηλέφωνο, αφού όταν περνάς τα σύνορα δεν μπορείς ούτε να πάρεις, ούτε να σε πάρουν... Οπότε κατεβάστε τους χάρτες σε κάθε περίπτωση..
ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟ
Αυτή η νεοσύστατη χώρα των 650.000 κατοίκων υπάρχει από το 2006 ως ανεξάρτητο κράτος. Έχει σημαντικά αξιοθέατα, και είναι πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια. Εμείς επισκεφτήκαμε το Κοτόρ και την Μπούντβα, με το πρώτο να κλέβει τις εντυπώσεις, αφού ήταν το highlight του ταξιδιού κατά τη γνώμη μου. Αυτή η μικρή πόλη των 15000 ψυχών, δεν χαρακτηρίζεται άδικα ως τα φιορδ των βαλκανίων, αφού όπως θα δείτε παρακάτω συνδυάζει πάρα πολλά πράγματα. Αρκετά φθηνά και εδώ, περίπου 30 με 40% κάτω από μας στα σουπερμάρκετ και στο φαγητό. Και τα μαγαζιά με τα σουβενίρ μια χαρά, όπως και τα εισητήρια σε μουσεία. Δεν θα νιώσετε καμία ανασφάλεια το μόνο σίγουρο, ενώ το χαμόγελο το δίνουν απλόχερα.
Αξίζει κάπου εδώ να σας δείξω στον χάρτη την γεωγραφική θέση του Κοτόρ, γιατί εκτός της ομορφιάς της ίδιας της πόλης, και η διαδρομή προς τα κει είναι το κάτι άλλο. Μόνο αρνητικό και εδώ, ότι δεν θα έχετε τηλέφωνο, οπότε και εδώ, κατεβάστε τους χάρτες..
ΜΙΑ ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ VOLOTEA
Είχαμε φτάσει περίπου ένα μήνα πριν το ταξίδι, όταν η Volotea μου ανακοίνωσε ότι η πτήση προς το Ντουμπρόβνικ μετατέθηκε από τις 9.20 το πρωί, για τις 21.20 το βράδυ... Κάπως έτσι λοιπόν, και μη έχοντας την επιλογή να κλείσω πτήση με άλλη εταιρία αφού οι τιμές ήταν αποτρεπτικές, χάσαμε ουσιαστικά όλη την πρώτη μέρα και την κρουαζιέρα που είχα υπολογίσει να κάνουμε στα Elafiti islands... Με πείραξε αρκετά, αλλά δεν μπορούσα να κάνω πολλά, έπρεπε να ενημερώσω για τις αλλαγές την Sixt, το δωμάτιο, να ακυρώσω την κρουαζιέρα, συν ότι πλέον θα φτάναμε κάπου που πηγαίναμε πρώτη φορά κατά τις 11 το βράδυ...
ΑΦΙΞΗ ΣΤΗΝ ΚΡΟΑΤΙΑ
Αν και μας τα χάλασε πριν το ταξίδι η Volotea, κατά τα άλλα ήταν μια χαρά... Έφυγε στην ώρα της, έφτασε και 10 λεπτά νωρίτερα, χωρίς ιδιαίτερους ελέγχους για το μέγεθος των αποσκευών, ήμασταν έτοιμοι να βρούμε τις εταιρίες ενοικιάσεως αυτοκινήτων να ξεκινήσει το ταξίδι... Να πω εδώ ότι το αεροδρόμιο είναι πολύ μικρό και δεν θα δυσκολευτείτε να κατατοπιστείτε για τίποτα. Οι εταιρίες με τα αυτοκίνητα είναι ακριβώς απέναντι όπως βγαίνεις, εντός του αεροδρομίου.
ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΣΤΑ ΞΕΝΑ
Πολύ εύκολα βρεθήκαμε μπροστά από έναν ευγενέστατο και εξυπηρετικότατο νεαρό, τον Κρις, στα γραφεία της Sixt. H τιμή που είχα κάνει κράτηση στο ίντερνετ ήταν 69 ευρώ... Πολύ σύντομα, και πολύ εύκολα ο Κρις με έπεισε ότι αφού θα έκανα πολλά χλμ, να πάρω με λίιιιιγα παραπάνω λεφτά ένα μικρό suv... Έτσι και έκανα λοιπόν, πήρα ένα αμάξι, που είχε όλα και όλα, 13 χλμ στο κοντέρ. Μετά μου εξήγησε ότι αν δεν πάρω την φουλ ασφάλιση, η στάνταρ με καλύπτει μέχρι τα 800 ευρώ, και αν πάθει κάτι το αμάξι από κει και πέρα, για παράδειγμα κάτι πολύ σοβαρό μπορεί να βρεθώ να χρωστάω μέχρι και 13000... Στην αρχή δεν με έπεισε, μετά μου είπε ότι αν δεν πάρω την φουλ κάλυψη με τα 2 δηλωμένα διπλώματα θα μου πάρει σαν εγγύηση 1200 ευρώ από την κάρτα, ενώ στην πιο ακριβή ασφάλιση με την πράσινη κάρτα για τα σύνορα, μόλις 500.. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, μονόδρομος... Η λυπητερή 216 ευρώ... Από Σάββατο βράδυ μέχρι Τετάρτη πρωί. Πολλά μου φάνηκαν, ειδικά με αυτά που είχα υπολογίσει να πληρώσω αλλά πρωτάρης... Ιδού και το απόκτημα, που ήταν όμως πολύ ευχάριστο στα 700 χλμ που κάναμε παρέα..
ΑΠΟ ΤΟ ΑΕΡΟΠΟΡΤΟ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Η διαδρομή από το αεροδρόμιο στο Ντουμπρόβνικ περίπου 20 λεπτά, σε μονή λωρίδα, αλλά καλό δρόμο, με θέα την Αδριατική και την καστροπολιτεία. Με αυτά και με κείνα η ώρα είχε πάει 22.40, ήμασταν κάτω από το δρομάκι που οδηγούσε στο δωμάτιο, αλλά πάρκινγκ πουθενά... ψάξαμε 500 μέτρα πριν, 500 μέτρα μετά, πάλι τίποτα... Βγάζω αλάρμ, κατεβαίνουμε και πάω και διαβάζω μία από τις πολλές πινακίδες που είχε οι οποίες μας ανακοίνωναν ότι περιφερειακά του κάστρου που μέναμε, από τις 06.00, μέχρι τις 22.00 το παρκάρισμα κόστιζε 10 κούνα, ή αλλιώς 1.30 ευρώ την ώρα... Το πάρκινγκ λοιπόν στο Ντουμπρόβνικ δεν είναι πουθενά δωρεάν, εκτός και αν στο παρέχει το κατάλυμα. Βρήκα σε μια ακρούλα, το έβαλα, δεν είχα λεφτάκια να πληρώσω αφού δεν είχα κάνει συνάλλαγμα, και κάπως έτσι αφού λόγο ώρας δεν ήμουν παράνομος ανεβήκαμε το σοκάκι για το σπίτι... Η παρακάτω εικόνα είναι από το μηχανηματάκι που μας έπιασε καλούς πελάτες όλες τις μέρες...
Η ΚΥΡΙΑ ΑΛΕΞΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΜΕΙΣ
Παρόλο που είχαμε καθυστερήσει μισή ώρα, και το κατάλυμα δεν είχε ρεσεψιόν, η κυρία Αλεξάντρα μας περίμενε καρτερικά έξω να φτάσουμε. Αφού μας έδειξε το δωμάτιο, μας έκανε μια αναλυτική περιγραφή της πόλης, μας πρότεινε 2-3 μέρη να φάμε που είναι πιο φρέσκα και πιο οικονομικά, μας εξήγησε το θέμα του πάρκινγκ, που ήταν όπως είχαμε καταλάβει, και τέλος μας διαβεβαίωσε ότι η πόλη είναι απόλυτα ασφαλής, δεν έχουν κανένα κρούσμα σε οποιαδήποτε εγκληματική ενέργεια για χρόνια.. Αυτό το τελευταίο το διαπιστώσαμε και μεις όσο μείναμε, πραγματικά νιώθεις ότι δεν έχεις τίποτα να σε ανησυχεί...
ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΒΡΑΔΙΝΗ ΒΟΛΤΑ
Η ώρα είχε φτάσει 23.40, αλλά εμείς ήμασταν όλο όρεξη να δούμε την πόλη, και όλο όρεξη να φάμε κάτι αφού ήμασταν και νηστικοί! Εκτός των άλλων έπρεπε να βρούμε και λεφτάκια να πληρώσουμε το πάρκινγκ από τώρα για το πρωί. Η θερμοκρασία και ο αέρας δεν ήταν σύμμαχοι, αφού μιλάμε για 15 βαθμούς, και εμείς δεν είχαμε χοντρά ρούχα, ενώ ο αέρας βαρούσε από παντού... Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε προς το κάστρο και σε 15 λεπτάκια ήμασταν εκεί.. Πολλές εικόνες, τεράστιο, επιβλητικό, πανέμορφο και άδειο...
ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑ ΑΠΟ ΑΤΜ...ΝΟΤ
Αφού περιπλανηθήκαμε λίγο στο κάστρο, η πείνα μας έστειλε στον πιο εύκολο τρόπο να βρούμε χρήματα, δηλαδή σε ένα ΑΤΜ. Πήγα λοιπόν και εγώ, πάτησα το χαμηλότερο ποσό που μπορούσα, αυτό ήταν 400 κούνα, και τα πήρα. Μετά μπήκαμε στο e-banking μας να δούμε τι μας χρέωσε το μηχάνημα. Αν πηγαίναμε στο ανταλλακτήριο το πρωί θα δίναμε 55 ευρώ για 400 κούνα. Από την τράπεζα μας όμως έλειπαν 72 ευρώ... Ούτε λίγο ούτε πολύ μόλις μας είχαν φάει 17 ευρώ για το καλωσόρισμα... Συνεχίσαμε ακάθεκτοι προς την πιτσαρία, αφού ήταν από τα λίγα μαγαζιά που ήταν ανοικτά, και με 17 ευρώ φάγαμε από 2 ατομικά κομμάτια πίτσας και μια κόκα κόλα... Βγάλαμε εν συνεχεία το εισιτήριο του πάρκινγκ και κατά τις 1.30 πήγαμε στο δωμάτιο για νάνι...
ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΝΤΟΥΜΠΡΟΒΝΙΚ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ...
Είχαμε αποφασίσει να ξεκινήσουμε την μέρα μας από ένα καφέ, ψηλά πάνω στο βουνό, πάνω από το κάστρο, για να έχουμε μια πανοραμική άποψη της πόλης. Μετά από ένα 20λεπτο, είχαμε βρεθεί παρέα με λίγους Ιάπωνες στο cafe panorama... Πολύ καλή επιλογή όπως φάνηκε, αφού η θέα ήταν το κάτι άλλο, ενώ εξίσου εντυπωσιακό ήταν ότι ήταν σχεδόν άδειο... Οι τιμές φυσιολογικότατες και πραγματικά αξίζει να ανεβείτε για τις απαραίτητες φωτογραφίες αλλά και για έναν ξεχωριστό καφέ.
ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ Η ΑΛΛΙΩΣ ΣΤΟ KING'S LANDING
Η σημερινή πρώτη ουσιαστικά μέρα ήταν αφιερωμένη στο Ντουμπρόβνικ. Οπότε μετά την πανοραμική θέα από ψηλά, σειρά είχε το κυρίως γεύμα στο μενού μας, το κάστρο! Μπήκαμε λοιπόν από την μπροστινή κεντρική είσοδο (pile gate), και αρχίσαμε να γυρίζουμε όλα τα σοκάκια, τις πλατείες και τα μνημεία που έχει, ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμο! Είναι ένα πραγματικά μαγικό μέρος, σε άψογη κατάσταση, με πολλά και διαφορετικά σημεία ενδιαφέροντος! Να πω ότι για συνάλλαγμα πήγαμε έξω από την άλλη πύλη του κάστρου, στην πλευρά του Revelin, για να έχετε μια εικόνα του χάρτη, και δίπλα από το babic bakery, όπου βρήκαμε την καλύτερη ισοτιμία στα 7.25!
Για το κάστρο θα έχετε ακούσει πολλά, θα έχετε δει πολλές φωτογραφίες, πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε και το GOT για αυτό, όμως αυτή η υπερβολική έκθεση προς τα έξω έφερε και πολλά αρνητικά! Το κάστρο σαν κάστρο είναι όπως το περιμένεις, δεν μπορείς να πεις το παραμικρό! Μπορείς όμως να πεις άλλα πράγματα... Οι τιμές του είναι στα όρια του απαράδεκτου. Μιλάμε για είσοδο στα τείχη στα 27 ευρώ το άτομο.. Ναι ναι, καλά ακούσατε, 27 ευρώ, όταν πριν 2 χρόνια νομίζω ήταν 15.. Να πω για το πάρκινγκ γύρω από το κάστρο ακριβώς? Έχει 2 ιδιωτικά νομίζω, και ζητάνε 15 ευρώ την ώρα... Ναι ναι...15 ευρώ την ώρα... Τα σουβενιράδικα στο ίδιο μήκος κύματος.. Ειδικά ότι είχε σχέση με GOT δεν το ακούμπαγες καν... Μιλάμε τώρα για 35 ευρώ για μία κούπα... Πάμε και στο φαγητό.. Η συμβουλή απλή, μην φάτε εκεί, θα σας πιάσουν τον ποπό χωρίς λόγο, βγείτε έξω, πηγαίντε στο λιμάνι της πόλης η στο CAVCATκαι φάτε οικονομικά και καλά! Μια τορτίγια με λαχανικά, κεμπάπ σε κυπριακή πίτα, τηγανιτές πατάτες και μια μπύρα 33 ευρώ...
Πάμε και στα προβλήματα που έφερε η αγαπητή σειρά εκτός των τιμών και της αισχροκέρδιας. Υπάρχουν λοιπόν πααααάρα πολλά γκρουπ, που κάνουν ξενάγηση game of thrones... Πάρα πολλά όμως, και συνήθως είχαν ένα πορτοκαλί αυτοκόλλητο πάνω τους για να τους ξεχωρίζεις... Αυτοί λοιπόν, ερχόντουσαν κατά κύριο λόγο με πούλμαν σε γκρουπ των 50 ατόμων.. Όπως φαντάζεστε, αν έπεφτες πάνω σε ένα τέτοιο γκρουπ σε κάποιο μνημείο, ή θα περίμενες κανα 20λεπτο να βγάλουν όλοι μια φωτογραφία η θα προχωρούσες πάρα κάτω... Εμείς περιμέναμε, γι'αυτό και η βασική βόλτα να δούμε το κάστρο κράτησε 4 ώρες...
Αν λοιπόν δεν τους δώσεις τα χρήματα σου, αφού ότι υπάρχει εκεί μέσα, υπάρχει και απ'έξω σε πολύ καλύτερες τιμές, πας σχετικά νωρίς για να μην πέσεις πάνω στο μπούγιο, και δεχτείς μέσα σου να δώσεις τα 27 ευρώ κατ'άτομο για τα τείχη, όλο το υπόλοιπο κομμάτι είναι μαγικό και αξίζει κάθε λεπτό που βρίσκεσαι εκεί. Παρακάτω μερικά από τα καλύτερα σημεία του κάστρου...
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΣ ΚΑΦΕΣ ΣΤΟ CAVΤAT
Αφού τελείωσε η βόλτα μας στο κάστρο, αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στο γειτονικό Cavτat, ένα παραθαλάσσιο θέρετρο για να πιούμε τον καφέ μας. Η διαδρομή ήταν ουσιαστικά ο δρόμος που κάναμε προς το αεροδρόμιο συν 5 λεπτάκια. Το μέρος ήταν πολύ όμορφο, θύμιζε Ελλάδα, Εύβοια, και ο κόσμος λίγος μεν τώρα αλλά με εγκαταστάσεις και μαγαζιά που έδειχναν ότι αργότερα το καλοκαίρι πρέπει να γίνεται χαμούλης! Αξίζει σίγουρα πάντως μια επίσκεψη...
Πέρασε η ώρα, κόντευε 9, θέλαμε περίπου μισή ωρίτσα για το δωμάτιο, να πάμε και s/m, να ετοιμαστούμε και για αύριο, οπότε καλές 11. Φυσικά με το που φτάσαμε στο Ντουμπρόβνικ, πήγαμε πάλι στο αγαπημένο μας παρκόμετρο για κατάθεση, μην ξεχνιόμαστε... Αύριο έχει Μόσταρ, Βοσνία και η προσμονή είναι μεγάλη, αφού το να περάσουμε τα σύνορα με αυτοκίνητο είναι κάτι καινούριο για μας και έχουμε απορία αν είναι όσο εύκολο έχουμε διαβάσει...
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΤΙΚΟ ΜΟΣΤΑΡ
Είχαμε σηκωθεί από τις 7, και σε μια ωρίτσα ήμασταν στον πρώτο έλεγχο συνόρων. Θα περνούσαμε άλλους τρεις στο πήγαινε και ξανά τέσσερις στο γύρνα. Τα σύνορα λοιπόν είναι ένας πολύ τυπικός έλεγχος εγγράφων, που διαρκεί 1-2 λεπτά, και γενικά τίποτα που θα έπρεπε να σας απασχολεί εφόσον έχετε πράσινη κάρτα για το αυτοκίνητο.
Ο δρόμος ήταν σχετικά καλός, θύμιζε όμως πιο πολύ Ελλάδα με το που μπήκαμε Βοσνία, με λακουβίτσες και έργα σε διάφορα σημεία. Στο Μόσταρ φτάσαμε τελικά σε 2 ώρες και 15 λεπτά, βάλαμε το αμάξι σε ένα απο τα πολλά πάρκινγκ, με τιμή 1 ευρώ την ώρα και ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε προς την παλιά πόλη και το διάσημο γεφύρι της. Να πω εδώ ότι οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Μουσουλμάνοι, και στο παρελθόν ήταν μια σημαντική πόλη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Κάπως έτσι προκύπτει και το παρατσούκλι της πόλης, ''Μικρή Κωνσταντινούπολη''. Επίσης να πω ότι δεν χρειάζεται να αλλάξετε ευρώ σε μάρκο αφού τα δέχονται κανονικά χωρίς να αλλάζει η ισοτιμία που είναι 2 μάρκα προς ένα ευρώ.
Αυτή η πόλη πραγματικά μας ενθουσίασε... ΄Ηταν μια μεγάλη έκπληξη για μας, τα τοπία συγκλονιστικά, η διαφορετικότητα που έβγαζε η μυρωδιά της ανατολής, οι τιμές που ήταν στο πάτωμα, και η όλη ατμόσφαιρα που προσέθετε η παλιά πόλη δίπλα στη νέα. Σε 5 λεπτά άφηνες τα βοτσαλωτά σοκάκια και γεφύρια και βρισκόσουν στην καινούργια πόλη, που οι μνήμες από τον πόλεμο είχαν μεν ξεθωριάσει, οι πληγές όμως στα κτίρια ήταν ακόμη εκεί...
Η ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ
Όπως βλέπετε τα λόγια περισσεύουν... Απίστευτες εικόνες, με τον ποταμό Νερέτβα να πρωταγωνιστεί και το κεντρικό γεφύρι να γίνεται πόλος έλξης για τους τουρίστες. Στην τελευταία φωτογραφία είμαστε για καφέ σε ένα από τα πολλά που έχουν πιάτο το ποτάμι, αξίζει να πω ότι ο συνολικός λογαριασμός ήταν 2.5 ευρώ! Επίσης στα μαγαζιά που πουλούσαν παγωτό η μπάλα είχε 0.50, ενώ στο Ντουμπρόβνικ 2 ευρώ! Στα μαγαζιά με τα σουβενίρ μια από τα ίδια... Όλα πάμφθηνα, με αποκορύφωμα ένα μικρό χειροποίητο φωτιστικό που αγοράσαμε, το οποίο εδώ το πήραμε 12 ευρώ, και στην Κροατία συναντήσαμε ακριβώς το ίδιο στα 35 ευρώ, όπως και στο Κοτόρ που είχε 25. Γενικά και σε ομορφιά και σε τιμές το Μόσταρ ήταν άπαιχτο.
Αφού λοιπόν ήπιαμε τον καφέ μας, κάναμε την βόλτα μας, λέμε θα φάμε στο SEDRVAN που διαβάσαμε και καλά πράγματα... Τελικά η πραγματικότητα ξεπέρασε τα σχόλια που είδαμε, αφού ήταν το καλύτερο γεύμα που είχαμε στο ταξίδι.. Δοκιμάστε την ποικιλία τοπικών παραδοσιακών νοστιμιών, δεν θα χάσετε...
ΜΙΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΗ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΟΛΗ
Αφού φάγαμε καλά καλά, κάναμε τη βόλτα προς την σύγχρονη μεριά του Μόσταρ, περνώντας από την λιγότερο γραφική νέα γέφυρα. Στο δρόμο βρήκαμε ένα μεγάλο, ακόμη φθηνότερο μαγαζί με σουβενίρ, οπότε να ξέρετε ότι λίγο πιο έξω από τα σοκάκια είναι ακόμη φθηνότερα. Επίσης αν είστε συλλέκτης έχει άπειρα αντικείμενα από τον πόλεμο. Οι τρύπες στα κτίρια και κυρίως στις πολυκατοικίες σοβιετικού τύπου σου έδιναν μια εικόνα του τι είχε συμβεί εδώ, μόλις πριν από 30 χρόνια... Παρακάτω μερικές εικόνες από την πόλη..
ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΟΣΤΑΡ ΜΠΛΑΓΚΑ'Ι'
Εδώ λοιπόν βρεθήκαμε μάλλον από τύχη, αφού το ανακαλύψαμε μετά από συζητήσεις με τους ντόπιους... Το μπλαγκάι είναι ένα μικρό χωριό περίπου 20 λεπτά από το Μόσταρ. Εκεί βρίσκεται το σπίτι του Ντερβίση. Ντερβίσης, στο Ισλάμ, σημαίνει κυριολεκτικά ο ζητιάνος, έτσι όπως τουλάχιστον απορρέει από τον περσικό όρο νταρβίς ή νταρβές, για τον θρησκευτικό επαίτη, που καθιερώθηκε στον ύστερο 16ο αιώνα στην Ανατολή. Η ρίζα της λέξης -νταρ σημαίνει πόρτα υπονοώντας κυριολεκτικά εκείνον που πηγαίνει από πόρτα σε πόρτα. Ανάμεσα στους θρησκευόμενους μουσουλμάνους, ο νταρβές ονομάζεται επίσης φακίρ, δηλαδή φτωχός, ιδιαίτερα στην Αραβία. Από τεχνική άποψη ο όρος χρησιμοποιείται κυρίως για άτομα που δε συνδέονται με κάποιο ιδιαίτερο τάγμα και εκφράζουν την ποιότητα του περιπλανώμενου. Εκεί λοιπόν στο μικρό χωριό ο Ντερβίσης είχε ένα σπίτι προς τιμήν του, για να μαζεύονται οι πιστοί να προσεύχονται, σε ένα καταπληκτικό σημείο, όπως θα δείτε παρακάτω.. Η επίσκεψη αξίζει, το εισιτήριο 2 ευρώ, και ένα καφεδάκι δίπλα στο ποτάμι επιβάλλεται...
Kαι ναι, ήταν τόσο όμορφα όσο φαίνεται... Γενικά εκείνη η μέρα ολόκληρη τη σκεφτόμαστε συχνά.. Συζητάμε πόσο ωραία θα ήταν να είχαμε μείνει ένα βράδυ να δούμε την παλιά πόλη φωτισμένη.. Κατά τις 8.00 πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, κουρασμένοι μα γεμάτοι νέες εικόνες και εμπειρίες.. Θα φτάναμε κατά τις 10.30, να ετοιμαστούμε, γιατί αύριο είχε πρωινό ξύπνημα για Κοτόρ, Μπούντβα, δηλαδή Μαυροβούνιο!!
ΚΟΤΟΡ - ΜΠΟΥΝΤΒΑ 3-0
Η διαδρομή για το Μαυροβούνιο ήταν και αυτή περίπου δύο ώρες, και αρκετά πιο όμορφη από αυτή που κάναμε για να πάμε Βοσνία. Τη διαφορά έκανε ότι μετά από περίπου μία ώρα, μπήκαμε σε έναν τεράστιο κόλπο, που η θέα τον απόκρυμνων βουνών και της τιρκουάζ θάλασσας, θα μας ακουλουθούσε σε όλο το υπόλοιπο ταξίδι...
Οι πληροφορίες για το Κοτόρ δεν ήταν πολλές... Αναφερόταν σαν το ανερχόμενο αστέρι του τουρισμού στη χώρα. Αντίθετα για την Μπούντβα έβρισκες πολλά περισσότερα πράγματα και πολλές περισσότερες φωτογραφίες. Εμείς, από αυτά που είχαμε δει προτιμήσαμε σαν βασικό προορισμό μας σε αυτή τη μονοήμερη το Κοτόρ, οπότε διαδρομές και σημειώσεις ήταν κυρίως για εδώ.
Στις γενικές πληροφορίες, σας παραθέτω το κείμενο που μου είχε κάνει εντύπωση περισσότερο πριν έρθω... ''Με πετρόκτιστα κτίρια και τυρκουάζ νερά το Κότορ αποτελεί τη διασημότερη πόλη του Μαυροβουνίου.
Είναι χτισμένη στον εντυπωσιακό κόλπο της Μπόκα Κότορσκα και ξεχωρίζει για τις δαντελωτές της ακτές και τα επιβλητικά μεσαιωνικά τείχη.
Παραδοσιακά καλντερίμια, ενετικά παλάτια και παραμυθένια ατμόσφαιρα συνθέτουν την παλιά πόλη, η οποία έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Περιβάλλεται από δαιδαλώδη τείχη και έχει τρεις εισόδους, την κεντρική Πύλη της Θάλασσας, τη βόρεια Πύλη του Ποταμού και τη νότια Πύλη Gurdic.
Για να θαυμάσει κανείς τη θέα από το κάστρο θα πρέπει να ανέβει 1.350 σκαλοπάτια και να βρεθεί σε ύψος 280 μέτρων. Την Πύλη της Θάλασσας «προστατεύει» εδώ και αιώνες το λιοντάρι του Σαν Μάρκο.
Κάτω από αυτήν βρίσκεται το ανάγλυφο της Παρθένου με το Βρέφος να περιβάλλεται από τον Άγιο Τρύφωνα, τον προστάτη της πόλης και τον Αγιο Μπερνάρ. Ο πύργος του ρολογιού στέκεται αγέρωχος από το 1602 και θα βρεθεί μπροστά σας με το που περάσετε την Πύλη.
Στην πλατεία των Όπλων, τη μεγαλύτερη της πόλης, μπορείτε να ξεκινήσετε την περιήγηση σας στην καστροπολιτεία των γκρεμών.
Πολλά από τα κτίρια έχουν ποικίλα αρχιτεκτονικά στοιχεία όπως το ρωμαϊκό μπαρόκ στις αψίδες λόγω των διαφορετικών επιρροών από τους Βενετσιάνους και τους Βυζαντινούς.
Στο παλάτι Ντράγκο, με τα γοτθικά παράθυρα του 15ου αιώνα στεγάζεται το Ινστιτούτο Συντήρησης των Πολιτιστικών Μνημείων, ενώ το παλάτι Γκργκουρίν που χρονολογείται από τον 17ο αιώνα σήμερα στεγάζει το Ναυτικό Μουσείο.
Αναγεννησιακά και μπαρόκ στοιχεία συνθέτουν το παλάτι Μπιζάντι και το παλάτι Πίμα. Αξίζει να επισκεφθείτε τον σημαντικότερο καθεδρικό της πόλης ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Άγιο Τρύφωνα και χρονολογείται από το 1166.''
Με όλα τα παραπάνω κατά νου, 10.30 πατήσαμε έξω από το κάστρο... Ο οργανισμός ζητούσε καφέ, οπότε κάτσαμε έξω από την πύλη, εκεί ουσιαστικά που δένουν τα κρουαζιερόπλοια..
Πληρώσαμε όλα κι όλα 4 ευρώ, οπότε ήδη είχαμε δύο πληροφορίες, ότι δηλαδή ούτε συνάλλαγμα θα κάναμε, ούτε είχαμε να ανησυχούμε για τις τιμές... Μπαίνουμε στο κάστρο, πάμε σε έναν ωραιότατο φούρνο, παίρνουμε 2 φοβερά μπουρέκια, ένα κρουασάν τεράστιο και κάτι άλλο με σταφίδες, δίνουμε 3.80.. Καλά είχαμε καταλάβει, και εδώ ήμασταν πολύ φθηνότερα από Κροατία αλλά και από Ελλάδα.
Ακολούθησε μια βόλτα περίπου μίας ώρας στα σοκάκια και στα αξιοθέατα του κάστρου, όπως και στο μουσείο γατών που είχε, με τον κόσμο να είναι λιγοστός αφού ήταν νωρίς και μια ψύχρα την είχε...
Η παλιά πόλη λοιπόν, ήταν και αυτή πανέμορφη, εμάς μας άρεσε περισσότερο από του Ντουμπρόβνικ... Ήταν πιο μικρή, αλλά αρκετά μεγάλη, ήξερες όμως πάνω κάτω πάντα που βρίσκεσαι, ήταν πιο γκρίζα, και πιο ατμοσφαιρική, έδειχνε πιο παλιά, και ήταν και γεμάτο γάτες, που σαν γατόφιλοι το εκτιμήσαμε πάρα πολύ!
Τα ''εύκολα'' αξιοθέατα τελείωσαν, οπότε όπως είχα σημειώσει θα ανεβαίναμε μερικά σκαλοπάτια, θα φτάναμε σε μια πολύ όμορφη εκκλησία και θα συνεχίζαμε προς τα πάνω ως το φρούριο, που εκτός των άλλων προσέφερε την καλύτερη θέα στην πόλη. Δώσαμε 8 ευρώ ο καθένας και ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε σκαλιά... Κάπου εδώ πρέπει να σας προετοιμάσω... Είναι ότι πιο δύσκολο κάναμε στο ταξίδι, μιλάμε για 1300 σκαλοπάτια, μεγάλα σκαλοπάτια, μην πάτε με τζιν σαν και μας, βάλτε βερμούδα η σορτς, και έχετε μαζί σας νερό και καπέλο... Εμείς εννοείται ότι δεν είχαμε τίποτα από όλα αυτά... Κάναμε 1 ώρα και 20 λεπτά για πάνω, και 50 λεπτά για κάτω..
Ο δρόμος μέχρι την εκκλησία της Παναγίας ήταν οκ, υποφερτός, και σου έδινε ήδη την ευκαιρία να βγάλεις μερικές εξαιρετικές φωτογραφίες..
Μετά την εκκλησία ξεκινούσαν τα προβλήματα... Οι ανηφόρες ατελείωτες όπως και τα σκαλιά επίσης.. Ίσως με πιο βολικά ρούχα θα ήταν κάπως καλύτερα, πάντως με τα τζιν ίσα που καταφέραμε να ανεβούμε.. Ακολουθούν μερικές φώτο από τη διαδρομή...
Τις έβαλα όλες, για να ξέρετε πάνω κάτω τι σας περιμένει... Και το μεγάλο ερώτημα είναι άξιζε? Ε ΝΑΙ ρε φίλε συνταξιδιώτη, άξιζε... Άσε που μόλις πατήσεις κορυφή νιώθεις σαν να πήρες κάποιο μετάλλιο... Παρακάτω μερικές από τις φώτο που βγάλαμε από ψηλά...
Πήραμε λοιπόν τον δρόμο για κάτω, που ήταν εξίσου δύσκολος, και βαδίζαμε προς την ανατολική πύλη του κάστρου, την μοναδική δηλαδή που δεν είχαμε περάσει.. Όπως θα δείτε ήταν μια πολύ καλή ιδέα αφού τα τείχη του κάστρου περικλείονται από νερό και το αποτέλεσμα είναι το ακόλουθο...
Έτοιμοι με βαριά καρδιά να αποχαιρετήσουμε το πανέμορφο Κοτόρ, δώσαμε μια υπόσχεση... Εμείς οι τρεις θα τα ξαναπούμε, αφού δε σε χορτάσαμε και το αφήνουμε ανοικτό...
Το Κοτόρ λοιπόν το αφήσαμε πίσω και πηγαίναμε για Μπούντβα.. Τα στάνταρ είχαν ανέβει πολύ, και οι προσδοκίες ακόμη περισσότερο.. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Μπούντβα να μας φανεί απλά συμπαθητική, παρόλο που όπως θα δείτε και όμορφη είναι, και κάστρο έχει, και κόσμο έχει, και παραθαλάσσια είναι... Μισή ωρίτσα κάναμε, παρκάραμε σε ένα mall, αφού εκεί το μέρος είναι πολύ τουριστικό και έχει και πολυκαταστήματα και μεγάλα ξενοδοχεία... Δύο ωρίτσες βόλτα κάναμε εντός και εκτός και ιδού οι εικόνες που κρατήσαμε...
Η ώρα είχε πάει 5.30, και θέλαμε να κάνουμε μια στάση στο Πέραστ στο γυρισμό, οπότε ξεκινήσαμε τον δρόμο για πίσω... Εδώ συνέβη ένα από τα fail της εκδρομής, αφού πήγαμε στο Πέραστ, που είναι ένα γραφικό ψαροχώρι με πολύ κόσμο και πολλά εστιατόρια, σταματήσαμε ακριβώς έξω από τα καραβάκια που σε πάνε απέναντι στην Παναγία των βράχων, βγάλαμε 2 φωτογραφίες και ράκος από την κούραση ξαναμπήκαμε στο αμάξι, αφού είπαμε ας αφήσουμε και κάτι... Μια πολύ λάθος απόφαση αφού μετά διαβάσαμε τα παρακάτω.. Σας τα γράφω, η μάλλον σας τα αντιγράφω, να τα δείτε, μην κάνετε και εσείς την ίδια χαζομάρα... ''Η Παναγία των Βράχων είναι μια από τις δύο νησίδες (η άλλη είναι ο Άγιος Γεώργιος -Sveti Đorđe) που βρίσκονται μπροστά στην πόλη Πέραστ, στον κόλπο του Κότορ, στο Μαυροβούνιο. Αποτελεί μέρος της Εθνικής και Ιστορικοπολιτικής Περιοχής του Κότορ (Natural and Culturo-Historical Region of Kotor), που ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο, το 1979.
Πρόκειται για μια τεχνητή νησίδα που η επιφάνειά της είναι περίπου 3.030 μ2. Πάνω σ’ αυτή είναι χτισμένη η ομώνυμη εκκλησία (της Παναγίας των Βράχων) ενώ υπάρχει και ένα μουσείο και ένα κατάστημα με αναμνηστικά. Η εκκλησία κατασκευάστηκε το 1632 και ενενήντα χρόνια μετά έγιναν εργασίες επέκτασής της και κατασκευάστηκε ο τρούλος. Στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο ναός υπήρχε παλιότερα άλλος ναός που είχε χτιστεί το 1452.[2] Μετά το σεισμό του 1979 ο ναός ανακαινίστηκε. Η εκκλησία της Παναγίας των Βράχων είναι καθολική εκκλησία.
Στην εκκλησία υπάρχουν 68 πίνακες του Τρίπο Κοκόλγια (Tripo Kokolja), ενός διάσημου καλλιτέχνη του 17ου αιώνα από το Πέραστ. Υπάρχουν επίσης πίνακες Βενετών καλλιτεχνών και μια εικόνα, (που χρονολογείται γύρω στο 1452) της Παναγίας των Βράχων, του Λόβρο Ντομπρίτσεβιτς (Lovro Dobričević) ή Lorenzo Bon, από το Κοτόρ καθώς και μια αναθηματική ταπετσαρία της Γιασίντα Κούνιε-Μίγιοβιτζ (Jacinta Kunić-Mijović), από το Πέραστ.
Σύμφωνα με την παράδοση, στις 22 Ιουλίου 1452, οι αδερφοί Mortešić βρήκαν σε ένα βράχο, που υπήρχε εκεί που σήμερα η νησίδα, μια εικόνα της Παναγίας με το Χριστό. Η εικόνα μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Πέραστ αλλά κατά τη διάρκεια της νύχτας εξαφανίστηκε και ξαναβρέθηκε πάνω στο βράχο που είχε βρεθεί αρχικά και έτσι οι ντόπιοι αποφάσισαν να κατασκευάσουν εκεί έναν ναό. Όταν οι ναυτικοί της περιοχής επέστρεφαν από τα ταξίδια τους συνήθιζαν να ρίχνουν έναν βράχο στο σημείο. Επίσης συχνά κάτοικοι της περιοχής που είχαν παλιά πλοία που δεν μπορούσαν πια να χρησιμοποιηθούν, τα γέμιζαν με πέτρες και τα βύθιζαν γύρω από το βράχο. Έτσι με τον καιρό δημιουργήθηκε η νησίδα. Σ’ αυτή την παράδοση βασίζεται το έθιμο της fašinada που λαμβάνει χώρα στην περιοχή, το δειλινό της 22ας Ιουλίου κάθε χρόνο: οι ντόπιοι φορτώνουν τις βάρκες τους, που τις έχουν διακοσμήσει, με πέτρες και πηγαίνουν στην Παναγία των Βράχων. Εκεί ρίχνουν τις πέτρες γύρω από την νησίδα η οποία έτσι μεγαλώνει και σταθεροποιείται.''
Το φέρουμε βαρέως αλλά ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω... Οπότε θα αρκεστούμε στην υπόσχεση που δώσαμε για το Κοτόρ ή Κότορ, και ελπίζουμε να ξαναπάμε και στα δύο...
Το ταξίδι μας έφτανε σιγά σιγά στο τέλος του, και αφού γυρίσαμε κατεβήκαμε να αποχαιρετίσουμε το Κάστρο του Ντουμπρόβνικ... Φυσικά βγάλαμε και τις τελευταίες μας φωτογραφίες, πήραμε και τα τελευταία μας αναμνηστικά, ρημαδοφάγαμε, και στον δρόμο προς τα πάνω αρχίσαν τα πυροτεχνήματα, σαν επίλογος στο ταξίδι μας...
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Κάθε ιστορία που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να έχει και έναν ωραίο επίλογο... Αφού πω ότι άξιζε κάθε ευρώ το ταξίδι μας, και ας πέσαμε αρκετά έξω, αφού τελικά όλα μαζί πήγαν 1200 ευρώ, θα πω ότι σήμερα, 13/6 ακόμη περιμένουμε την εγγύηση από το αμάξι... Βέβαια αυτό με την πλήρη κάλυψη βοήθησε, αφού την τελευταία μέρα βρήκαμε το αμάξι χτυπημένο... Οπότε πάλι καλά γιατί δεν είχαμε μπερδέματα... Λογικά σε λίγες μέρες θα μας γυρίσουν πίσω και τα χρήματα...
Οπότε για να κλείσω την ιστορία, και αφού πω ότι και την τελευταία μέρα όλα πήγαν καλά μέχρι το αεροδρόμιο, αλλά και την πτήση μας που πάλι έφτασε στην ώρα της, λέω να σας πω τι θα αλλάζαμε τώρα που το κάναμε και το είδαμε ολοκληρωμένα...
Αν λοιπόν ξαναπήγαινα, θα καθόμουν 6 μέρες και όχι 4, αφού αν δεν ζήσεις και νύχτα κάποια μέρη δεν μπορείς να πεις ότι τα είδες... Θα έμενα μία νύχτα στο ακριβό Ντουμπρόβνικ, και από δύο σε Κοτόρ και Μόσταρ... Αν πάλι επέλεγα να μείνω σε ένα μέρος, τότε αυτό θα ήταν το Μόσταρ, αφού με 35-40 ευρώ βρίσκεις φοβερά καταλύματα πάνω στο ποτάμι, συν ότι η πόλη είναι πάμφθηνη και θα γλιτώσεις και λεφτάκια στα s/m και στο φαγητό! Κατά τα άλλα δεν θα άλλαζα κάτι ούτε θα προσέθετα ούτε θα αφαιρούσα... Να έχετε μαζί σας καλή φωτογραφική ή καλό κινητό γιατί τα μέρη είναι η χαρά του φωτογράφου... Αυτό ήταν, ελπίζω να μην κούρασα, να περνάτε όλοι καλά, όπου και αν είστε, όπου και αν πάτε...
Δύο με τρεις μέρες μετά, μια αναζήτηση στο skyscanner, μας έφερε αρκετά πιο κοντά... Σάββατο 18/5 με Τετάρτη 22/5, 85 ευρώ το άτομο μετ'έπιστροφής με Volotea. Λέω καλά πάμε, πάμε να τσεκάρουμε τιμές σε δωμάτιο, τι εστί ακριβώς Ντουμπρόβνικ, και τι άλλο φυσικά, έχει να δούμε εκεί κοντά...
Η ΠΡΩΤΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΕΚΠΛΗΞΗ
Πολύ σύντομα διαπίστωσα ότι το Μόσταρ, ίσως η ωραιότερη πόλη της Βοσνίας, απείχε μόνο 2 ωρίτσες, και το Κοτόρ του Μαυροβουνίου άλλο τόσο.. Οπότε το ταξίδι ήδη απέκτησε άλλο νόημα από ένα τυπικό ταξίδι στο εξωτερικό, αφού ούτε αμάξι είχα νοικιάσει ποτέ έξω, ούτε από σύνορα χώρας με αυτοκίνητο είχαμε περάσει... Έμελλε να το κάνουμε δις λοιπόν, και ήδη είχα ψηθεί για το πως θα το οργανώσω, αυτό το καινούριο εγχείρημα, οπότε τα εισιτήρια κλείστηκαν το ίδιο βράδυ με την ευγενική συγκατάθεση της συζύγου...
ΔΩΜΑΤΙΟ - ΣΥΝΟΡΑ - ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ
Για το δωμάτιο εμπιστευτήκαμε και πάλι τη booking... Αποφασίσαμε να έχουμε ως βάση το Ντουμπρόβνικ, και από κει να κάνουμε τις εξορμήσεις μας.. 15 λεπτά από το κάστρο, 60 ευρώ την ημέρα, λίγο τσιμπημένο, όμως όπως θα καταλαβαίναμε αργότερα, όλα θα ήταν λίγο τσιμπημένα στην Κροατία... Romance apats για την ιστορία, ένα ωραίο μεγάλο καθαρό δωμάτιο, δίπλα στην παλιά πόλη, με την κυρία που το είχε να είναι άψογη σε όλα της...
Μετά το δωμάτιο ξεκίνησα να ψάχνω να δω τι παίζει με τα σύνορα, και πόσο εύκολο είναι να νοικιάσω αμάξι και να διασχίσουμε τις χώρες που είχαμε στο πρόγραμμα μας. Βρήκα λοιπόν, ότι για το αυτοκίνητο έπρεπε να ζητήσω μια πράσινη κάρτα για αυτή την δουλειά από την εταιρία ενοικιάσεως, στην παρέχουν με ένα μικρό αντίτιμο, ενώ εμείς με τις ταυτοτητούλες μας θα ήμασταν μια χαρά...
Για το αμάξι τώρα, επειδή με πιάσανε οι ανασφάλειες μου, λέω θα πάω σε γνωστή εταιρία, για να στείλω σε mail όλες τις απορίες μου, να υπάρχει και η εταιρία στο αεροδρόμιο.. Κάπως έτσι, μάλλον λανθασμένα, κατέληξα στην Sixt, που σαν πρώτη εικόνα, μου ζητούσαν για αυτές τις 4 μέρες, όλα και όλα 69ευρώ...
Ανακεφαλαιώνω λοιπόν, εισιτήρια έχουμε, δωμάτιο έχουμε, αμάξι κλείσαμε, πάμε να δούμε που πάμε...
ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ travelstories.gr
Όπως σε όλα τα προηγούμενα ταξίδια μας, μπήκα και πάλι εδώ και ξεκίνησα το ξεψάχνισμα των ιστοριών.. Θα σταθώ στις 2-3 που χρησιμοποίησα περισσότερο, και σας προτείνω ανεπιφύλακτα, αν πάτε σε κάποια από τις παραπάνω χώρες, η και σε όλες, να ρίξετε και εσείς μια ματιά, μόνο να κερδίσετε έχετε..
Από τον giannismits, πήρα μια πρώτη γεμάτη εικόνα για τον πόλεμο που ακολούθησε την διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας. Αφού μας τα εξηγεί όπως πάντα αναλυτικότατα, μας δίνει και τις ανάλογες φώτο, του πριν και του μετά... Η αλήθεια είναι ότι αυτή η ιστορία, και ας είχε ως επίκεντρο το Σαράγιεβο που εμείς δεν πήγαμε, με συνεπήρε περισσότερο, γιατί σύντομα συνειδητοποίησα, πως θα ταξιδέψουμε σε χώρες, που μόλις πριν 25-30 χρόνια είχαν ουσιαστικά εμφύλιο, και ήταν από μόνο του κάτι που άξιζε ιδιαίτερης προσοχής. Όλα τα ερωτήματα ήταν ανοικτά στο μυαλό μου, αν δηλαδή είχαν συνέλθει από αυτό που πέρασαν, κυρίως ψυχολογικά και κοινωνικά, αλλά και οικονομικά.. Πολλά μου τα απάντησε βέβαια ο Γιάννης, έμεινε όμως το μυστήριο στον αέρα για αυτήν την πρωτόγνωρη εμπειρία.. Οι άλλες δύο ιστορίες που πραγματικά με βοήθησαν και αυτές πολύ, ήταν της φίλης GREVENA που μου έδωσε πολλές πολλές χρηστικές πληροφορίες και την ευχαριστώ, όπως και της mariaj, που και αυτή συνέβαλε καθοριστικά στην σχεδίαση του ταξιδιού.
ΚΡΟΑΤΙΑ
Η Κροατία είναι μια χώρα περίπου 4.000.000 κατοίκων, με εθνικό νόμισμα την Κούνα, και ισοτιμία 7.2 προς ένα ευρώ. Στο Ντουμπρόβνικ που πήγαμε δεν δεχόντουσαν πουθενά ευρώ, οπότε πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξετε νόμισμα. Το Ντουμπρόβνικ είναι μια παραλιακή πόλη, 45000 κατοίκων, με δικό της αεροδρόμιο, πάνω στις φημισμένες δαλματικές ακτές, και το βιοτικό επίπεδο είναι αρκετά καλύτερο από τις μεγαλουπόλεις της χώρας, αφού εκτός του μεγάλου όγκου τουρισμού που δέχεται η περιοχή εξαιτίας της θέσης της, η παλιά πόλη και το κάστρο του Ντουμπρόβνικ είναι ένα μοναδικό αξιοθέατο, συν της τεράστιας προβολής που πήρε τα τελευταία 8 χρόνια εξαιτίας του GOT. Οι άνθρωποι εκεί μας φάνηκαν μια χαρά φιλικοί, επαγγελματίες, σοβαροί, και το επίπεδο ασφάλειας σε πολύ υψηλά επίπεδα, δεν μπορώ να θυμηθώ το παραμικρό αυτές τις 4 μέρες. Πολύ καλή εντύπωση επίσης μου έκανε και ο τρόπος οδήγησης, παρόλο που οι δρόμοι ήταν παντού στενοί, το σεβόντουσαν, δεν είδαμε ούτε προσπεράσεις, ούτε παραβιάσεις ορίων ταχύτητας. Όσο αναφορά το θέμα των τιμών, εντός του κάστρου θα έλεγα αρκετά ακριβά, εκτός μου φάνηκε σαν και μας εδώ.
ΒΟΣΝΙΑ
Η Βοσνία των 3.500.000 κατοίκων ήταν μια απρόσμενη έκπληξη για μας, αφού δεν είχαμε πάει ξανά σε χώρα που η επικρατούσα θρησκεία να είναι το Ισλάμ, και δεν είχαμε ιδέα πως θα είναι. Πήγαμε στο Μόσταρ, μια πανέμορφη πόλη 100.000 κατοίκων, που κυριαρχεί η παλιά πόλη με την γέφυρα της και τον υπέροχο ποταμό Νερέτβα. Σαν νόμισμα έχουν το μετατρέψιμο μάρκο, που όμως δεν θα το χρειαστείτε αφού δέχονται κανονικά το ευρώ, με την ισοτιμία 2 προς 1... Ότι τιμή βλέπετε λοιπόν την κόβετε στη μέση και είστε μια χαρά. Εδώ οι άνθρωποι ήταν ακόμη πιο φιλικοί, η μυρωδιά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας υπήρχε παντού, νιώθαμε και εδώ πολύ άνετα, κανένα θέμα ασφάλειας ή περίεργης συμπεριφοράς. Οι τιμές θύμιζαν Πολωνία και ακόμη φθηνότερα, ειδικά στα μαγαζιά με τα σουβενίρ, οι τιμές σε σύγκριση με το Ντουμπρόβνικ ήταν στο ένα τρίτο χωρίς υπερβολές. Μόνο αρνητικό ότι δεν θα έχετε τηλέφωνο, αφού όταν περνάς τα σύνορα δεν μπορείς ούτε να πάρεις, ούτε να σε πάρουν... Οπότε κατεβάστε τους χάρτες σε κάθε περίπτωση..
ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟ
Αυτή η νεοσύστατη χώρα των 650.000 κατοίκων υπάρχει από το 2006 ως ανεξάρτητο κράτος. Έχει σημαντικά αξιοθέατα, και είναι πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια. Εμείς επισκεφτήκαμε το Κοτόρ και την Μπούντβα, με το πρώτο να κλέβει τις εντυπώσεις, αφού ήταν το highlight του ταξιδιού κατά τη γνώμη μου. Αυτή η μικρή πόλη των 15000 ψυχών, δεν χαρακτηρίζεται άδικα ως τα φιορδ των βαλκανίων, αφού όπως θα δείτε παρακάτω συνδυάζει πάρα πολλά πράγματα. Αρκετά φθηνά και εδώ, περίπου 30 με 40% κάτω από μας στα σουπερμάρκετ και στο φαγητό. Και τα μαγαζιά με τα σουβενίρ μια χαρά, όπως και τα εισητήρια σε μουσεία. Δεν θα νιώσετε καμία ανασφάλεια το μόνο σίγουρο, ενώ το χαμόγελο το δίνουν απλόχερα.
Αξίζει κάπου εδώ να σας δείξω στον χάρτη την γεωγραφική θέση του Κοτόρ, γιατί εκτός της ομορφιάς της ίδιας της πόλης, και η διαδρομή προς τα κει είναι το κάτι άλλο. Μόνο αρνητικό και εδώ, ότι δεν θα έχετε τηλέφωνο, οπότε και εδώ, κατεβάστε τους χάρτες..
ΜΙΑ ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ VOLOTEA
Είχαμε φτάσει περίπου ένα μήνα πριν το ταξίδι, όταν η Volotea μου ανακοίνωσε ότι η πτήση προς το Ντουμπρόβνικ μετατέθηκε από τις 9.20 το πρωί, για τις 21.20 το βράδυ... Κάπως έτσι λοιπόν, και μη έχοντας την επιλογή να κλείσω πτήση με άλλη εταιρία αφού οι τιμές ήταν αποτρεπτικές, χάσαμε ουσιαστικά όλη την πρώτη μέρα και την κρουαζιέρα που είχα υπολογίσει να κάνουμε στα Elafiti islands... Με πείραξε αρκετά, αλλά δεν μπορούσα να κάνω πολλά, έπρεπε να ενημερώσω για τις αλλαγές την Sixt, το δωμάτιο, να ακυρώσω την κρουαζιέρα, συν ότι πλέον θα φτάναμε κάπου που πηγαίναμε πρώτη φορά κατά τις 11 το βράδυ...
ΑΦΙΞΗ ΣΤΗΝ ΚΡΟΑΤΙΑ
Αν και μας τα χάλασε πριν το ταξίδι η Volotea, κατά τα άλλα ήταν μια χαρά... Έφυγε στην ώρα της, έφτασε και 10 λεπτά νωρίτερα, χωρίς ιδιαίτερους ελέγχους για το μέγεθος των αποσκευών, ήμασταν έτοιμοι να βρούμε τις εταιρίες ενοικιάσεως αυτοκινήτων να ξεκινήσει το ταξίδι... Να πω εδώ ότι το αεροδρόμιο είναι πολύ μικρό και δεν θα δυσκολευτείτε να κατατοπιστείτε για τίποτα. Οι εταιρίες με τα αυτοκίνητα είναι ακριβώς απέναντι όπως βγαίνεις, εντός του αεροδρομίου.
ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΣΤΑ ΞΕΝΑ
Πολύ εύκολα βρεθήκαμε μπροστά από έναν ευγενέστατο και εξυπηρετικότατο νεαρό, τον Κρις, στα γραφεία της Sixt. H τιμή που είχα κάνει κράτηση στο ίντερνετ ήταν 69 ευρώ... Πολύ σύντομα, και πολύ εύκολα ο Κρις με έπεισε ότι αφού θα έκανα πολλά χλμ, να πάρω με λίιιιιγα παραπάνω λεφτά ένα μικρό suv... Έτσι και έκανα λοιπόν, πήρα ένα αμάξι, που είχε όλα και όλα, 13 χλμ στο κοντέρ. Μετά μου εξήγησε ότι αν δεν πάρω την φουλ ασφάλιση, η στάνταρ με καλύπτει μέχρι τα 800 ευρώ, και αν πάθει κάτι το αμάξι από κει και πέρα, για παράδειγμα κάτι πολύ σοβαρό μπορεί να βρεθώ να χρωστάω μέχρι και 13000... Στην αρχή δεν με έπεισε, μετά μου είπε ότι αν δεν πάρω την φουλ κάλυψη με τα 2 δηλωμένα διπλώματα θα μου πάρει σαν εγγύηση 1200 ευρώ από την κάρτα, ενώ στην πιο ακριβή ασφάλιση με την πράσινη κάρτα για τα σύνορα, μόλις 500.. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, μονόδρομος... Η λυπητερή 216 ευρώ... Από Σάββατο βράδυ μέχρι Τετάρτη πρωί. Πολλά μου φάνηκαν, ειδικά με αυτά που είχα υπολογίσει να πληρώσω αλλά πρωτάρης... Ιδού και το απόκτημα, που ήταν όμως πολύ ευχάριστο στα 700 χλμ που κάναμε παρέα..
ΑΠΟ ΤΟ ΑΕΡΟΠΟΡΤΟ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Η διαδρομή από το αεροδρόμιο στο Ντουμπρόβνικ περίπου 20 λεπτά, σε μονή λωρίδα, αλλά καλό δρόμο, με θέα την Αδριατική και την καστροπολιτεία. Με αυτά και με κείνα η ώρα είχε πάει 22.40, ήμασταν κάτω από το δρομάκι που οδηγούσε στο δωμάτιο, αλλά πάρκινγκ πουθενά... ψάξαμε 500 μέτρα πριν, 500 μέτρα μετά, πάλι τίποτα... Βγάζω αλάρμ, κατεβαίνουμε και πάω και διαβάζω μία από τις πολλές πινακίδες που είχε οι οποίες μας ανακοίνωναν ότι περιφερειακά του κάστρου που μέναμε, από τις 06.00, μέχρι τις 22.00 το παρκάρισμα κόστιζε 10 κούνα, ή αλλιώς 1.30 ευρώ την ώρα... Το πάρκινγκ λοιπόν στο Ντουμπρόβνικ δεν είναι πουθενά δωρεάν, εκτός και αν στο παρέχει το κατάλυμα. Βρήκα σε μια ακρούλα, το έβαλα, δεν είχα λεφτάκια να πληρώσω αφού δεν είχα κάνει συνάλλαγμα, και κάπως έτσι αφού λόγο ώρας δεν ήμουν παράνομος ανεβήκαμε το σοκάκι για το σπίτι... Η παρακάτω εικόνα είναι από το μηχανηματάκι που μας έπιασε καλούς πελάτες όλες τις μέρες...
Η ΚΥΡΙΑ ΑΛΕΞΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΜΕΙΣ
Παρόλο που είχαμε καθυστερήσει μισή ώρα, και το κατάλυμα δεν είχε ρεσεψιόν, η κυρία Αλεξάντρα μας περίμενε καρτερικά έξω να φτάσουμε. Αφού μας έδειξε το δωμάτιο, μας έκανε μια αναλυτική περιγραφή της πόλης, μας πρότεινε 2-3 μέρη να φάμε που είναι πιο φρέσκα και πιο οικονομικά, μας εξήγησε το θέμα του πάρκινγκ, που ήταν όπως είχαμε καταλάβει, και τέλος μας διαβεβαίωσε ότι η πόλη είναι απόλυτα ασφαλής, δεν έχουν κανένα κρούσμα σε οποιαδήποτε εγκληματική ενέργεια για χρόνια.. Αυτό το τελευταίο το διαπιστώσαμε και μεις όσο μείναμε, πραγματικά νιώθεις ότι δεν έχεις τίποτα να σε ανησυχεί...
ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΒΡΑΔΙΝΗ ΒΟΛΤΑ
Η ώρα είχε φτάσει 23.40, αλλά εμείς ήμασταν όλο όρεξη να δούμε την πόλη, και όλο όρεξη να φάμε κάτι αφού ήμασταν και νηστικοί! Εκτός των άλλων έπρεπε να βρούμε και λεφτάκια να πληρώσουμε το πάρκινγκ από τώρα για το πρωί. Η θερμοκρασία και ο αέρας δεν ήταν σύμμαχοι, αφού μιλάμε για 15 βαθμούς, και εμείς δεν είχαμε χοντρά ρούχα, ενώ ο αέρας βαρούσε από παντού... Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε προς το κάστρο και σε 15 λεπτάκια ήμασταν εκεί.. Πολλές εικόνες, τεράστιο, επιβλητικό, πανέμορφο και άδειο...
ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑ ΑΠΟ ΑΤΜ...ΝΟΤ
Αφού περιπλανηθήκαμε λίγο στο κάστρο, η πείνα μας έστειλε στον πιο εύκολο τρόπο να βρούμε χρήματα, δηλαδή σε ένα ΑΤΜ. Πήγα λοιπόν και εγώ, πάτησα το χαμηλότερο ποσό που μπορούσα, αυτό ήταν 400 κούνα, και τα πήρα. Μετά μπήκαμε στο e-banking μας να δούμε τι μας χρέωσε το μηχάνημα. Αν πηγαίναμε στο ανταλλακτήριο το πρωί θα δίναμε 55 ευρώ για 400 κούνα. Από την τράπεζα μας όμως έλειπαν 72 ευρώ... Ούτε λίγο ούτε πολύ μόλις μας είχαν φάει 17 ευρώ για το καλωσόρισμα... Συνεχίσαμε ακάθεκτοι προς την πιτσαρία, αφού ήταν από τα λίγα μαγαζιά που ήταν ανοικτά, και με 17 ευρώ φάγαμε από 2 ατομικά κομμάτια πίτσας και μια κόκα κόλα... Βγάλαμε εν συνεχεία το εισιτήριο του πάρκινγκ και κατά τις 1.30 πήγαμε στο δωμάτιο για νάνι...
ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΝΤΟΥΜΠΡΟΒΝΙΚ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ...
Είχαμε αποφασίσει να ξεκινήσουμε την μέρα μας από ένα καφέ, ψηλά πάνω στο βουνό, πάνω από το κάστρο, για να έχουμε μια πανοραμική άποψη της πόλης. Μετά από ένα 20λεπτο, είχαμε βρεθεί παρέα με λίγους Ιάπωνες στο cafe panorama... Πολύ καλή επιλογή όπως φάνηκε, αφού η θέα ήταν το κάτι άλλο, ενώ εξίσου εντυπωσιακό ήταν ότι ήταν σχεδόν άδειο... Οι τιμές φυσιολογικότατες και πραγματικά αξίζει να ανεβείτε για τις απαραίτητες φωτογραφίες αλλά και για έναν ξεχωριστό καφέ.
ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ Η ΑΛΛΙΩΣ ΣΤΟ KING'S LANDING
Η σημερινή πρώτη ουσιαστικά μέρα ήταν αφιερωμένη στο Ντουμπρόβνικ. Οπότε μετά την πανοραμική θέα από ψηλά, σειρά είχε το κυρίως γεύμα στο μενού μας, το κάστρο! Μπήκαμε λοιπόν από την μπροστινή κεντρική είσοδο (pile gate), και αρχίσαμε να γυρίζουμε όλα τα σοκάκια, τις πλατείες και τα μνημεία που έχει, ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμο! Είναι ένα πραγματικά μαγικό μέρος, σε άψογη κατάσταση, με πολλά και διαφορετικά σημεία ενδιαφέροντος! Να πω ότι για συνάλλαγμα πήγαμε έξω από την άλλη πύλη του κάστρου, στην πλευρά του Revelin, για να έχετε μια εικόνα του χάρτη, και δίπλα από το babic bakery, όπου βρήκαμε την καλύτερη ισοτιμία στα 7.25!
Για το κάστρο θα έχετε ακούσει πολλά, θα έχετε δει πολλές φωτογραφίες, πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε και το GOT για αυτό, όμως αυτή η υπερβολική έκθεση προς τα έξω έφερε και πολλά αρνητικά! Το κάστρο σαν κάστρο είναι όπως το περιμένεις, δεν μπορείς να πεις το παραμικρό! Μπορείς όμως να πεις άλλα πράγματα... Οι τιμές του είναι στα όρια του απαράδεκτου. Μιλάμε για είσοδο στα τείχη στα 27 ευρώ το άτομο.. Ναι ναι, καλά ακούσατε, 27 ευρώ, όταν πριν 2 χρόνια νομίζω ήταν 15.. Να πω για το πάρκινγκ γύρω από το κάστρο ακριβώς? Έχει 2 ιδιωτικά νομίζω, και ζητάνε 15 ευρώ την ώρα... Ναι ναι...15 ευρώ την ώρα... Τα σουβενιράδικα στο ίδιο μήκος κύματος.. Ειδικά ότι είχε σχέση με GOT δεν το ακούμπαγες καν... Μιλάμε τώρα για 35 ευρώ για μία κούπα... Πάμε και στο φαγητό.. Η συμβουλή απλή, μην φάτε εκεί, θα σας πιάσουν τον ποπό χωρίς λόγο, βγείτε έξω, πηγαίντε στο λιμάνι της πόλης η στο CAVCATκαι φάτε οικονομικά και καλά! Μια τορτίγια με λαχανικά, κεμπάπ σε κυπριακή πίτα, τηγανιτές πατάτες και μια μπύρα 33 ευρώ...
Πάμε και στα προβλήματα που έφερε η αγαπητή σειρά εκτός των τιμών και της αισχροκέρδιας. Υπάρχουν λοιπόν πααααάρα πολλά γκρουπ, που κάνουν ξενάγηση game of thrones... Πάρα πολλά όμως, και συνήθως είχαν ένα πορτοκαλί αυτοκόλλητο πάνω τους για να τους ξεχωρίζεις... Αυτοί λοιπόν, ερχόντουσαν κατά κύριο λόγο με πούλμαν σε γκρουπ των 50 ατόμων.. Όπως φαντάζεστε, αν έπεφτες πάνω σε ένα τέτοιο γκρουπ σε κάποιο μνημείο, ή θα περίμενες κανα 20λεπτο να βγάλουν όλοι μια φωτογραφία η θα προχωρούσες πάρα κάτω... Εμείς περιμέναμε, γι'αυτό και η βασική βόλτα να δούμε το κάστρο κράτησε 4 ώρες...
Αν λοιπόν δεν τους δώσεις τα χρήματα σου, αφού ότι υπάρχει εκεί μέσα, υπάρχει και απ'έξω σε πολύ καλύτερες τιμές, πας σχετικά νωρίς για να μην πέσεις πάνω στο μπούγιο, και δεχτείς μέσα σου να δώσεις τα 27 ευρώ κατ'άτομο για τα τείχη, όλο το υπόλοιπο κομμάτι είναι μαγικό και αξίζει κάθε λεπτό που βρίσκεσαι εκεί. Παρακάτω μερικά από τα καλύτερα σημεία του κάστρου...
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΣ ΚΑΦΕΣ ΣΤΟ CAVΤAT
Αφού τελείωσε η βόλτα μας στο κάστρο, αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στο γειτονικό Cavτat, ένα παραθαλάσσιο θέρετρο για να πιούμε τον καφέ μας. Η διαδρομή ήταν ουσιαστικά ο δρόμος που κάναμε προς το αεροδρόμιο συν 5 λεπτάκια. Το μέρος ήταν πολύ όμορφο, θύμιζε Ελλάδα, Εύβοια, και ο κόσμος λίγος μεν τώρα αλλά με εγκαταστάσεις και μαγαζιά που έδειχναν ότι αργότερα το καλοκαίρι πρέπει να γίνεται χαμούλης! Αξίζει σίγουρα πάντως μια επίσκεψη...
Πέρασε η ώρα, κόντευε 9, θέλαμε περίπου μισή ωρίτσα για το δωμάτιο, να πάμε και s/m, να ετοιμαστούμε και για αύριο, οπότε καλές 11. Φυσικά με το που φτάσαμε στο Ντουμπρόβνικ, πήγαμε πάλι στο αγαπημένο μας παρκόμετρο για κατάθεση, μην ξεχνιόμαστε... Αύριο έχει Μόσταρ, Βοσνία και η προσμονή είναι μεγάλη, αφού το να περάσουμε τα σύνορα με αυτοκίνητο είναι κάτι καινούριο για μας και έχουμε απορία αν είναι όσο εύκολο έχουμε διαβάσει...
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΤΙΚΟ ΜΟΣΤΑΡ
Είχαμε σηκωθεί από τις 7, και σε μια ωρίτσα ήμασταν στον πρώτο έλεγχο συνόρων. Θα περνούσαμε άλλους τρεις στο πήγαινε και ξανά τέσσερις στο γύρνα. Τα σύνορα λοιπόν είναι ένας πολύ τυπικός έλεγχος εγγράφων, που διαρκεί 1-2 λεπτά, και γενικά τίποτα που θα έπρεπε να σας απασχολεί εφόσον έχετε πράσινη κάρτα για το αυτοκίνητο.
Ο δρόμος ήταν σχετικά καλός, θύμιζε όμως πιο πολύ Ελλάδα με το που μπήκαμε Βοσνία, με λακουβίτσες και έργα σε διάφορα σημεία. Στο Μόσταρ φτάσαμε τελικά σε 2 ώρες και 15 λεπτά, βάλαμε το αμάξι σε ένα απο τα πολλά πάρκινγκ, με τιμή 1 ευρώ την ώρα και ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε προς την παλιά πόλη και το διάσημο γεφύρι της. Να πω εδώ ότι οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Μουσουλμάνοι, και στο παρελθόν ήταν μια σημαντική πόλη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Κάπως έτσι προκύπτει και το παρατσούκλι της πόλης, ''Μικρή Κωνσταντινούπολη''. Επίσης να πω ότι δεν χρειάζεται να αλλάξετε ευρώ σε μάρκο αφού τα δέχονται κανονικά χωρίς να αλλάζει η ισοτιμία που είναι 2 μάρκα προς ένα ευρώ.
Αυτή η πόλη πραγματικά μας ενθουσίασε... ΄Ηταν μια μεγάλη έκπληξη για μας, τα τοπία συγκλονιστικά, η διαφορετικότητα που έβγαζε η μυρωδιά της ανατολής, οι τιμές που ήταν στο πάτωμα, και η όλη ατμόσφαιρα που προσέθετε η παλιά πόλη δίπλα στη νέα. Σε 5 λεπτά άφηνες τα βοτσαλωτά σοκάκια και γεφύρια και βρισκόσουν στην καινούργια πόλη, που οι μνήμες από τον πόλεμο είχαν μεν ξεθωριάσει, οι πληγές όμως στα κτίρια ήταν ακόμη εκεί...
Η ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ
Όπως βλέπετε τα λόγια περισσεύουν... Απίστευτες εικόνες, με τον ποταμό Νερέτβα να πρωταγωνιστεί και το κεντρικό γεφύρι να γίνεται πόλος έλξης για τους τουρίστες. Στην τελευταία φωτογραφία είμαστε για καφέ σε ένα από τα πολλά που έχουν πιάτο το ποτάμι, αξίζει να πω ότι ο συνολικός λογαριασμός ήταν 2.5 ευρώ! Επίσης στα μαγαζιά που πουλούσαν παγωτό η μπάλα είχε 0.50, ενώ στο Ντουμπρόβνικ 2 ευρώ! Στα μαγαζιά με τα σουβενίρ μια από τα ίδια... Όλα πάμφθηνα, με αποκορύφωμα ένα μικρό χειροποίητο φωτιστικό που αγοράσαμε, το οποίο εδώ το πήραμε 12 ευρώ, και στην Κροατία συναντήσαμε ακριβώς το ίδιο στα 35 ευρώ, όπως και στο Κοτόρ που είχε 25. Γενικά και σε ομορφιά και σε τιμές το Μόσταρ ήταν άπαιχτο.
Αφού λοιπόν ήπιαμε τον καφέ μας, κάναμε την βόλτα μας, λέμε θα φάμε στο SEDRVAN που διαβάσαμε και καλά πράγματα... Τελικά η πραγματικότητα ξεπέρασε τα σχόλια που είδαμε, αφού ήταν το καλύτερο γεύμα που είχαμε στο ταξίδι.. Δοκιμάστε την ποικιλία τοπικών παραδοσιακών νοστιμιών, δεν θα χάσετε...
ΜΙΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΗ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΟΛΗ
Αφού φάγαμε καλά καλά, κάναμε τη βόλτα προς την σύγχρονη μεριά του Μόσταρ, περνώντας από την λιγότερο γραφική νέα γέφυρα. Στο δρόμο βρήκαμε ένα μεγάλο, ακόμη φθηνότερο μαγαζί με σουβενίρ, οπότε να ξέρετε ότι λίγο πιο έξω από τα σοκάκια είναι ακόμη φθηνότερα. Επίσης αν είστε συλλέκτης έχει άπειρα αντικείμενα από τον πόλεμο. Οι τρύπες στα κτίρια και κυρίως στις πολυκατοικίες σοβιετικού τύπου σου έδιναν μια εικόνα του τι είχε συμβεί εδώ, μόλις πριν από 30 χρόνια... Παρακάτω μερικές εικόνες από την πόλη..
ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΟΣΤΑΡ ΜΠΛΑΓΚΑ'Ι'
Εδώ λοιπόν βρεθήκαμε μάλλον από τύχη, αφού το ανακαλύψαμε μετά από συζητήσεις με τους ντόπιους... Το μπλαγκάι είναι ένα μικρό χωριό περίπου 20 λεπτά από το Μόσταρ. Εκεί βρίσκεται το σπίτι του Ντερβίση. Ντερβίσης, στο Ισλάμ, σημαίνει κυριολεκτικά ο ζητιάνος, έτσι όπως τουλάχιστον απορρέει από τον περσικό όρο νταρβίς ή νταρβές, για τον θρησκευτικό επαίτη, που καθιερώθηκε στον ύστερο 16ο αιώνα στην Ανατολή. Η ρίζα της λέξης -νταρ σημαίνει πόρτα υπονοώντας κυριολεκτικά εκείνον που πηγαίνει από πόρτα σε πόρτα. Ανάμεσα στους θρησκευόμενους μουσουλμάνους, ο νταρβές ονομάζεται επίσης φακίρ, δηλαδή φτωχός, ιδιαίτερα στην Αραβία. Από τεχνική άποψη ο όρος χρησιμοποιείται κυρίως για άτομα που δε συνδέονται με κάποιο ιδιαίτερο τάγμα και εκφράζουν την ποιότητα του περιπλανώμενου. Εκεί λοιπόν στο μικρό χωριό ο Ντερβίσης είχε ένα σπίτι προς τιμήν του, για να μαζεύονται οι πιστοί να προσεύχονται, σε ένα καταπληκτικό σημείο, όπως θα δείτε παρακάτω.. Η επίσκεψη αξίζει, το εισιτήριο 2 ευρώ, και ένα καφεδάκι δίπλα στο ποτάμι επιβάλλεται...
Kαι ναι, ήταν τόσο όμορφα όσο φαίνεται... Γενικά εκείνη η μέρα ολόκληρη τη σκεφτόμαστε συχνά.. Συζητάμε πόσο ωραία θα ήταν να είχαμε μείνει ένα βράδυ να δούμε την παλιά πόλη φωτισμένη.. Κατά τις 8.00 πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, κουρασμένοι μα γεμάτοι νέες εικόνες και εμπειρίες.. Θα φτάναμε κατά τις 10.30, να ετοιμαστούμε, γιατί αύριο είχε πρωινό ξύπνημα για Κοτόρ, Μπούντβα, δηλαδή Μαυροβούνιο!!
ΚΟΤΟΡ - ΜΠΟΥΝΤΒΑ 3-0
Η διαδρομή για το Μαυροβούνιο ήταν και αυτή περίπου δύο ώρες, και αρκετά πιο όμορφη από αυτή που κάναμε για να πάμε Βοσνία. Τη διαφορά έκανε ότι μετά από περίπου μία ώρα, μπήκαμε σε έναν τεράστιο κόλπο, που η θέα τον απόκρυμνων βουνών και της τιρκουάζ θάλασσας, θα μας ακουλουθούσε σε όλο το υπόλοιπο ταξίδι...
Οι πληροφορίες για το Κοτόρ δεν ήταν πολλές... Αναφερόταν σαν το ανερχόμενο αστέρι του τουρισμού στη χώρα. Αντίθετα για την Μπούντβα έβρισκες πολλά περισσότερα πράγματα και πολλές περισσότερες φωτογραφίες. Εμείς, από αυτά που είχαμε δει προτιμήσαμε σαν βασικό προορισμό μας σε αυτή τη μονοήμερη το Κοτόρ, οπότε διαδρομές και σημειώσεις ήταν κυρίως για εδώ.
Στις γενικές πληροφορίες, σας παραθέτω το κείμενο που μου είχε κάνει εντύπωση περισσότερο πριν έρθω... ''Με πετρόκτιστα κτίρια και τυρκουάζ νερά το Κότορ αποτελεί τη διασημότερη πόλη του Μαυροβουνίου.
Είναι χτισμένη στον εντυπωσιακό κόλπο της Μπόκα Κότορσκα και ξεχωρίζει για τις δαντελωτές της ακτές και τα επιβλητικά μεσαιωνικά τείχη.
Παραδοσιακά καλντερίμια, ενετικά παλάτια και παραμυθένια ατμόσφαιρα συνθέτουν την παλιά πόλη, η οποία έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Περιβάλλεται από δαιδαλώδη τείχη και έχει τρεις εισόδους, την κεντρική Πύλη της Θάλασσας, τη βόρεια Πύλη του Ποταμού και τη νότια Πύλη Gurdic.
Για να θαυμάσει κανείς τη θέα από το κάστρο θα πρέπει να ανέβει 1.350 σκαλοπάτια και να βρεθεί σε ύψος 280 μέτρων. Την Πύλη της Θάλασσας «προστατεύει» εδώ και αιώνες το λιοντάρι του Σαν Μάρκο.
Κάτω από αυτήν βρίσκεται το ανάγλυφο της Παρθένου με το Βρέφος να περιβάλλεται από τον Άγιο Τρύφωνα, τον προστάτη της πόλης και τον Αγιο Μπερνάρ. Ο πύργος του ρολογιού στέκεται αγέρωχος από το 1602 και θα βρεθεί μπροστά σας με το που περάσετε την Πύλη.
Στην πλατεία των Όπλων, τη μεγαλύτερη της πόλης, μπορείτε να ξεκινήσετε την περιήγηση σας στην καστροπολιτεία των γκρεμών.
Πολλά από τα κτίρια έχουν ποικίλα αρχιτεκτονικά στοιχεία όπως το ρωμαϊκό μπαρόκ στις αψίδες λόγω των διαφορετικών επιρροών από τους Βενετσιάνους και τους Βυζαντινούς.
Στο παλάτι Ντράγκο, με τα γοτθικά παράθυρα του 15ου αιώνα στεγάζεται το Ινστιτούτο Συντήρησης των Πολιτιστικών Μνημείων, ενώ το παλάτι Γκργκουρίν που χρονολογείται από τον 17ο αιώνα σήμερα στεγάζει το Ναυτικό Μουσείο.
Αναγεννησιακά και μπαρόκ στοιχεία συνθέτουν το παλάτι Μπιζάντι και το παλάτι Πίμα. Αξίζει να επισκεφθείτε τον σημαντικότερο καθεδρικό της πόλης ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Άγιο Τρύφωνα και χρονολογείται από το 1166.''
Με όλα τα παραπάνω κατά νου, 10.30 πατήσαμε έξω από το κάστρο... Ο οργανισμός ζητούσε καφέ, οπότε κάτσαμε έξω από την πύλη, εκεί ουσιαστικά που δένουν τα κρουαζιερόπλοια..
Πληρώσαμε όλα κι όλα 4 ευρώ, οπότε ήδη είχαμε δύο πληροφορίες, ότι δηλαδή ούτε συνάλλαγμα θα κάναμε, ούτε είχαμε να ανησυχούμε για τις τιμές... Μπαίνουμε στο κάστρο, πάμε σε έναν ωραιότατο φούρνο, παίρνουμε 2 φοβερά μπουρέκια, ένα κρουασάν τεράστιο και κάτι άλλο με σταφίδες, δίνουμε 3.80.. Καλά είχαμε καταλάβει, και εδώ ήμασταν πολύ φθηνότερα από Κροατία αλλά και από Ελλάδα.
Ακολούθησε μια βόλτα περίπου μίας ώρας στα σοκάκια και στα αξιοθέατα του κάστρου, όπως και στο μουσείο γατών που είχε, με τον κόσμο να είναι λιγοστός αφού ήταν νωρίς και μια ψύχρα την είχε...
Η παλιά πόλη λοιπόν, ήταν και αυτή πανέμορφη, εμάς μας άρεσε περισσότερο από του Ντουμπρόβνικ... Ήταν πιο μικρή, αλλά αρκετά μεγάλη, ήξερες όμως πάνω κάτω πάντα που βρίσκεσαι, ήταν πιο γκρίζα, και πιο ατμοσφαιρική, έδειχνε πιο παλιά, και ήταν και γεμάτο γάτες, που σαν γατόφιλοι το εκτιμήσαμε πάρα πολύ!
Τα ''εύκολα'' αξιοθέατα τελείωσαν, οπότε όπως είχα σημειώσει θα ανεβαίναμε μερικά σκαλοπάτια, θα φτάναμε σε μια πολύ όμορφη εκκλησία και θα συνεχίζαμε προς τα πάνω ως το φρούριο, που εκτός των άλλων προσέφερε την καλύτερη θέα στην πόλη. Δώσαμε 8 ευρώ ο καθένας και ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε σκαλιά... Κάπου εδώ πρέπει να σας προετοιμάσω... Είναι ότι πιο δύσκολο κάναμε στο ταξίδι, μιλάμε για 1300 σκαλοπάτια, μεγάλα σκαλοπάτια, μην πάτε με τζιν σαν και μας, βάλτε βερμούδα η σορτς, και έχετε μαζί σας νερό και καπέλο... Εμείς εννοείται ότι δεν είχαμε τίποτα από όλα αυτά... Κάναμε 1 ώρα και 20 λεπτά για πάνω, και 50 λεπτά για κάτω..
Ο δρόμος μέχρι την εκκλησία της Παναγίας ήταν οκ, υποφερτός, και σου έδινε ήδη την ευκαιρία να βγάλεις μερικές εξαιρετικές φωτογραφίες..
Μετά την εκκλησία ξεκινούσαν τα προβλήματα... Οι ανηφόρες ατελείωτες όπως και τα σκαλιά επίσης.. Ίσως με πιο βολικά ρούχα θα ήταν κάπως καλύτερα, πάντως με τα τζιν ίσα που καταφέραμε να ανεβούμε.. Ακολουθούν μερικές φώτο από τη διαδρομή...
Τις έβαλα όλες, για να ξέρετε πάνω κάτω τι σας περιμένει... Και το μεγάλο ερώτημα είναι άξιζε? Ε ΝΑΙ ρε φίλε συνταξιδιώτη, άξιζε... Άσε που μόλις πατήσεις κορυφή νιώθεις σαν να πήρες κάποιο μετάλλιο... Παρακάτω μερικές από τις φώτο που βγάλαμε από ψηλά...
Πήραμε λοιπόν τον δρόμο για κάτω, που ήταν εξίσου δύσκολος, και βαδίζαμε προς την ανατολική πύλη του κάστρου, την μοναδική δηλαδή που δεν είχαμε περάσει.. Όπως θα δείτε ήταν μια πολύ καλή ιδέα αφού τα τείχη του κάστρου περικλείονται από νερό και το αποτέλεσμα είναι το ακόλουθο...
Έτοιμοι με βαριά καρδιά να αποχαιρετήσουμε το πανέμορφο Κοτόρ, δώσαμε μια υπόσχεση... Εμείς οι τρεις θα τα ξαναπούμε, αφού δε σε χορτάσαμε και το αφήνουμε ανοικτό...
Το Κοτόρ λοιπόν το αφήσαμε πίσω και πηγαίναμε για Μπούντβα.. Τα στάνταρ είχαν ανέβει πολύ, και οι προσδοκίες ακόμη περισσότερο.. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Μπούντβα να μας φανεί απλά συμπαθητική, παρόλο που όπως θα δείτε και όμορφη είναι, και κάστρο έχει, και κόσμο έχει, και παραθαλάσσια είναι... Μισή ωρίτσα κάναμε, παρκάραμε σε ένα mall, αφού εκεί το μέρος είναι πολύ τουριστικό και έχει και πολυκαταστήματα και μεγάλα ξενοδοχεία... Δύο ωρίτσες βόλτα κάναμε εντός και εκτός και ιδού οι εικόνες που κρατήσαμε...
Η ώρα είχε πάει 5.30, και θέλαμε να κάνουμε μια στάση στο Πέραστ στο γυρισμό, οπότε ξεκινήσαμε τον δρόμο για πίσω... Εδώ συνέβη ένα από τα fail της εκδρομής, αφού πήγαμε στο Πέραστ, που είναι ένα γραφικό ψαροχώρι με πολύ κόσμο και πολλά εστιατόρια, σταματήσαμε ακριβώς έξω από τα καραβάκια που σε πάνε απέναντι στην Παναγία των βράχων, βγάλαμε 2 φωτογραφίες και ράκος από την κούραση ξαναμπήκαμε στο αμάξι, αφού είπαμε ας αφήσουμε και κάτι... Μια πολύ λάθος απόφαση αφού μετά διαβάσαμε τα παρακάτω.. Σας τα γράφω, η μάλλον σας τα αντιγράφω, να τα δείτε, μην κάνετε και εσείς την ίδια χαζομάρα... ''Η Παναγία των Βράχων είναι μια από τις δύο νησίδες (η άλλη είναι ο Άγιος Γεώργιος -Sveti Đorđe) που βρίσκονται μπροστά στην πόλη Πέραστ, στον κόλπο του Κότορ, στο Μαυροβούνιο. Αποτελεί μέρος της Εθνικής και Ιστορικοπολιτικής Περιοχής του Κότορ (Natural and Culturo-Historical Region of Kotor), που ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο, το 1979.
Πρόκειται για μια τεχνητή νησίδα που η επιφάνειά της είναι περίπου 3.030 μ2. Πάνω σ’ αυτή είναι χτισμένη η ομώνυμη εκκλησία (της Παναγίας των Βράχων) ενώ υπάρχει και ένα μουσείο και ένα κατάστημα με αναμνηστικά. Η εκκλησία κατασκευάστηκε το 1632 και ενενήντα χρόνια μετά έγιναν εργασίες επέκτασής της και κατασκευάστηκε ο τρούλος. Στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο ναός υπήρχε παλιότερα άλλος ναός που είχε χτιστεί το 1452.[2] Μετά το σεισμό του 1979 ο ναός ανακαινίστηκε. Η εκκλησία της Παναγίας των Βράχων είναι καθολική εκκλησία.
Στην εκκλησία υπάρχουν 68 πίνακες του Τρίπο Κοκόλγια (Tripo Kokolja), ενός διάσημου καλλιτέχνη του 17ου αιώνα από το Πέραστ. Υπάρχουν επίσης πίνακες Βενετών καλλιτεχνών και μια εικόνα, (που χρονολογείται γύρω στο 1452) της Παναγίας των Βράχων, του Λόβρο Ντομπρίτσεβιτς (Lovro Dobričević) ή Lorenzo Bon, από το Κοτόρ καθώς και μια αναθηματική ταπετσαρία της Γιασίντα Κούνιε-Μίγιοβιτζ (Jacinta Kunić-Mijović), από το Πέραστ.
Σύμφωνα με την παράδοση, στις 22 Ιουλίου 1452, οι αδερφοί Mortešić βρήκαν σε ένα βράχο, που υπήρχε εκεί που σήμερα η νησίδα, μια εικόνα της Παναγίας με το Χριστό. Η εικόνα μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Πέραστ αλλά κατά τη διάρκεια της νύχτας εξαφανίστηκε και ξαναβρέθηκε πάνω στο βράχο που είχε βρεθεί αρχικά και έτσι οι ντόπιοι αποφάσισαν να κατασκευάσουν εκεί έναν ναό. Όταν οι ναυτικοί της περιοχής επέστρεφαν από τα ταξίδια τους συνήθιζαν να ρίχνουν έναν βράχο στο σημείο. Επίσης συχνά κάτοικοι της περιοχής που είχαν παλιά πλοία που δεν μπορούσαν πια να χρησιμοποιηθούν, τα γέμιζαν με πέτρες και τα βύθιζαν γύρω από το βράχο. Έτσι με τον καιρό δημιουργήθηκε η νησίδα. Σ’ αυτή την παράδοση βασίζεται το έθιμο της fašinada που λαμβάνει χώρα στην περιοχή, το δειλινό της 22ας Ιουλίου κάθε χρόνο: οι ντόπιοι φορτώνουν τις βάρκες τους, που τις έχουν διακοσμήσει, με πέτρες και πηγαίνουν στην Παναγία των Βράχων. Εκεί ρίχνουν τις πέτρες γύρω από την νησίδα η οποία έτσι μεγαλώνει και σταθεροποιείται.''
Το φέρουμε βαρέως αλλά ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω... Οπότε θα αρκεστούμε στην υπόσχεση που δώσαμε για το Κοτόρ ή Κότορ, και ελπίζουμε να ξαναπάμε και στα δύο...
Το ταξίδι μας έφτανε σιγά σιγά στο τέλος του, και αφού γυρίσαμε κατεβήκαμε να αποχαιρετίσουμε το Κάστρο του Ντουμπρόβνικ... Φυσικά βγάλαμε και τις τελευταίες μας φωτογραφίες, πήραμε και τα τελευταία μας αναμνηστικά, ρημαδοφάγαμε, και στον δρόμο προς τα πάνω αρχίσαν τα πυροτεχνήματα, σαν επίλογος στο ταξίδι μας...
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Κάθε ιστορία που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να έχει και έναν ωραίο επίλογο... Αφού πω ότι άξιζε κάθε ευρώ το ταξίδι μας, και ας πέσαμε αρκετά έξω, αφού τελικά όλα μαζί πήγαν 1200 ευρώ, θα πω ότι σήμερα, 13/6 ακόμη περιμένουμε την εγγύηση από το αμάξι... Βέβαια αυτό με την πλήρη κάλυψη βοήθησε, αφού την τελευταία μέρα βρήκαμε το αμάξι χτυπημένο... Οπότε πάλι καλά γιατί δεν είχαμε μπερδέματα... Λογικά σε λίγες μέρες θα μας γυρίσουν πίσω και τα χρήματα...
Οπότε για να κλείσω την ιστορία, και αφού πω ότι και την τελευταία μέρα όλα πήγαν καλά μέχρι το αεροδρόμιο, αλλά και την πτήση μας που πάλι έφτασε στην ώρα της, λέω να σας πω τι θα αλλάζαμε τώρα που το κάναμε και το είδαμε ολοκληρωμένα...
Αν λοιπόν ξαναπήγαινα, θα καθόμουν 6 μέρες και όχι 4, αφού αν δεν ζήσεις και νύχτα κάποια μέρη δεν μπορείς να πεις ότι τα είδες... Θα έμενα μία νύχτα στο ακριβό Ντουμπρόβνικ, και από δύο σε Κοτόρ και Μόσταρ... Αν πάλι επέλεγα να μείνω σε ένα μέρος, τότε αυτό θα ήταν το Μόσταρ, αφού με 35-40 ευρώ βρίσκεις φοβερά καταλύματα πάνω στο ποτάμι, συν ότι η πόλη είναι πάμφθηνη και θα γλιτώσεις και λεφτάκια στα s/m και στο φαγητό! Κατά τα άλλα δεν θα άλλαζα κάτι ούτε θα προσέθετα ούτε θα αφαιρούσα... Να έχετε μαζί σας καλή φωτογραφική ή καλό κινητό γιατί τα μέρη είναι η χαρά του φωτογράφου... Αυτό ήταν, ελπίζω να μην κούρασα, να περνάτε όλοι καλά, όπου και αν είστε, όπου και αν πάτε...
Attachments
Last edited:
