Ιταλία Νάπολη-Μπολόνια και λίγο απο Βερόνα.. Ένα μοναδικό Tour

[Eleni P]

Η Ιταλία είναι ένας αγαπημένος μου προορισμός, που πάντα παίζει σαν επιλογή στην αναζήτηση ταξιδιού.
Ήθελα να δώσω μια ευκαιρία ξανά στην Νάπολη, μιας και την τελευταία φορά πήγαμε για μιάμιση μέρα και δεν το χαρήκαμε.
Και επειδή φυσικά μια πόλη ποτέ δεν μου φτάνει, προστέθηκε στο πλάνο μας και η Μπολόνια.

Τα αεροπορικά απο Θεσσαλονίκη ήταν πολύ φθηνά, πήγαινε στην Νάπολη και επιστροφή απο Μπολόνια, μας έλειπε όμως το ενδιάμεσο. Επιλέξαμε τρένο και συγκεκριμένα την εταιρεία Italo, μιας και είχε ένα γρήγορο δρομολόγιο σε καλή τιμή. Κλείσαμε το Νάπολη-Μπολόνια, σε 3,5 ώρες με 32 Ευρώ. Εναλλακτικά θα μπορούσαμε να πάρουμε το κανονικό δρομολόγιο που ήταν περίπου 25 Ευρώ αλλά έκανε γύρω στις 7 ώρες , πράγμα που δεν μας βόλευε καθόλου.

Η επιλογή διαμονής ήταν λίγο δύσκολη, όχι τόσο στη Νάπολη, όσο στην Μπολόνια.
Στην Νάπολη βρήκαμε εύκολα διαμέρισμα στο κέντρο, άνετο και σε καλή τιμή.
Στην Μπολόνια όμως οι επιλογές ήταν περιορισμένες, καθώς σε διαμερίσματα (για ξενοδοχεία ούτε λόγος) σχετικά κοντά στο κέντρο, οι τιμές ξέφευγαν αρκετά.
Καταφέραμε να βρούμε όμως ένα μικρότερο διαμέρισμα σε πολή καλή τοποθεσία, στα 5 λεπτά απο την κεντρική πλατεία, σε νορμάλ τιμή.

Έφτασε λοιπόν η μέρα αναχώρησης και εμείς πανέτοιμες φύγαμε για το αεροδρόμιο.



Ημέρα 1η

Η άφιξή μας στην Νάπολη έγινε χωρίς καθυστερήσεις, ήταν νωρίς το πρωί οπότε είχαμε όλη την μέρα μπροστά μας.
Είχαμε κλείσει μια μεταφορά στο διαμέρισμα (20 Ευρώ) και ο κυριούλης μας περίμενε στις αφίξεις, ήταν και εκείνος που θα μας έδινε τα κλειδιά του διαμερίσματος. Για Αγγλικά ούτε λόγος, γεγονός που δεν αποτελούσε πρόβλημα μιας και δεν πολυμιλούσε. Όλα αυτά μέχρι να μπούμε στην πόλη, εκεί ο κυριούλης άρχισε να παραλληρεί στα Ιταλικά μες την απόγνωση. Το αεροδρόμιο είναι πολή κοντά στην πόλη.
Μόλις όμως μπείς στην Νάπολη, καταλαβαίνεις οτι η διαδρομή δεν θα είναι και τόσο σύντομη.
Η κίνηση είναι απερίγραπτη, επικρατεί ένα χάος, μια ατελείωτη παράνοια με αυτοκίνητα να ξεπροβάλλουν απο παντού και άπειρα μηχανάκια να προσπαθούν να χωθούν. Τώρα θα μου πείτε, αφού ξέρεις τι παίζει στην Ιταλία με την κίνηση, δεν το περίμενες? Όχι, όσο χάλια και να είναι η κατάσταση με την κίνηση στην Ιταλία γενικά, νομίζω οτι η Νάπολη παίρνει βραβείο απελπισίας για οδηγούς, επιβάτες και πεζούς.

Με τα πολλά καταφέραμε να φτάσουμε στο διαμέρισμα το οποίο βρισκόταν στον έκτο όροφο.
Γνωρίζαμε οτι υπήρχε ασανσέρ που κάλυπτε μέχρι τον πέμπτο κ απο εκεί συνέχιζες με τις σκάλες.
Φτάσαμε λοιπόν στον όροφο μας, άνοιξε ο κυριούλης την κερκόπορτα του διαμερίσματος που οδηγούσε στο ας το πούμε χώλ και απο εκεί ξεκλείδωσε μια ακόμη πόρτα κ μπήκαμε στο διαμέρισμα.
Στον αρχικό διάδρομο είχε πεταμένα παπούτσια, βαλίτσες και μια ανοιχτή πόρτα όπου φαινόταν ένα υπνοδωμάτιο. υποθέσαμε οτι ο διάδρομος θα ήταν κοινόχρηστος με το διπλανό διαμέρισμα.
Το δικό μας δαιμέρισμα ήταν άνετο με υπέροχη θέα.

Αφήσαμε λοιπόν τα πράγματα και βγηκαμε για την πρώτη βόλτα.

Η μέρα ήταν ιδανική για βόλτα και εμείς αμέσως χαθήκαμε στα υπέροχα στενά του κέντρου, στην περιοχή γνωστή ως Spaccanapoli. Ήταν σχετικά νωρίς επομένως δεν είχε αρκετό κόσμο και έτσι διασχίσαμε ανενόχλητες την Via S. Gregorio Armeno, γνωστή και ως στενό των Χριστουγέννων, λόγω τον πολλών μικρών μαγαζιών δεξιά και αριστερά με τα κάθε λογής σουβενίρ, παραδοσιακά δώρα και άπειρα πραγματάκια να χαζέψεις. Στο συγκεκριμένο στενάκι επιβάλλεται να έρθετε και αργότερα, απο το μεσημέρι και μετά που γίνεται χαμός απο κόσμο. Είναι πολύ ιδιαίτερη η ατμόσφαιρα σε αυτήν την περιοχή της πόλης!

Συνεχίσαμε στον Καθεδρικό Santa Maria Assunta

Είναι γνωστός και ώς καθεδρικός ναός Αγίου Τζεννάρο, προς τιμή του πολυούχου της πόλης, Αγίου Ιανουαρίου.
Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε στις αρχές του 14ου αιώνα.

Πέσαμε και πάνω σε ένα γάμο, είχε δεν είχε 15 καλεσμένους.

Συνεχίσαμε την βόλτα μας, αλλά λίγο η ζέστη, λίγο η επιθυμία μας για Ναπολιτάνικη πίτσα, μας οδήγησε στην γνωστή Pizzeria da Michele.

Πρόκειται για την πιο γνωστή πιτσαρία στην Νάπολη, με παράδοση απο το 1870.
Εδώ θα φάτε την καλύτερη μαργαρίτα, προετοιμαστείτε όμως για μεγάλη αναμονή.
Εμείς πήραμε το χαρτάκι με το νούμερο μας, προηγούνταν εκείνη την ώρα(νωρίς το μεσημέρι) περίπου 40 άτομα οπότε και πήγαμε απέναντι, αράξαμε ώστε να βλέπουμε και πιο νουμεράκι τρέχει, και απολάυσαμε τα aperol μας.

Το μαγαζάκι αυτό είναι στην ιδιοκτησία του da Michele οπότε αν δεν θέλεις να περιμένεις για να κάτσεις μέσα μπορείς να πάρεις take away, να έρθεις εδώ, να παραγγείλεις κάτι να πιείς και να απολαύσεις την πίτσα σου.
Εμεις θέλαμε να κάτσουμε μέσα, οπότε και τα κοκτέιλ ήταν ότι έπρεπε για την αναμονή.

ήρθε η σειρά μας, μας βόλεψαν σε ένα τραπεζάκι, το μαγαζί ήταν γεμάτο, δώσαμε την παραγγελία μας, και περιμέναμε !

Ο κατάλογος έχει μόνο 3 είδη πίτσας: την γνωστή μαργαρίτα, την μαρινάρα που έχει μόνο κόκκινη σάλτσα και μυρωδικά(είναι φανταστική) και την cosacca η οποία είναι σαν την μαρινάρα αλλά με πεκορίνο.
Παραγγείλαμε και τις 3 (η κάθε μια μονο 5,5 ευρώ) και ήταν η μια καλύτερη απο την άλλη.

Μετά απο την υπέροχη εμπειρία, επιστρέψαμε σπίτι να ξεκουραστούμε και να τακτοποιηθούμε λίγο.

Το βράδυ είχαμε κράτηση σε μια μπυραρία-wine bar την Enoteca Belledonne.
Ετοιμαστήκαμε λοιπόν και φύγαμε για να πάρουμε μετρό.
Βγαίνοντας απο το διαμέρισμα, στον ''κοινόχρηστο'' διάδρομο αντιλαμβανόμαστε οτι τα κορίτσια στο διπλανό διαμέρισμα νομίζουν οτι είναι μόνες τους, ετοιμάζονται κ αυτές για έξοδο και μπαινοβγαίνουν ανενόχλητες. έχουν αφήσει τα κλειδιά τους στην κερκόπορτα (που λέγαμε), που ήταν η κύρια είσοδος, απο την μέσα μεριά, νομίζοντας οτι ήταν μόνες.
Τις φωνάζουμε λοιπόν για να δηλώσουμε την παρουσία μας, αλλά κυρίως για να ξέρουν κ εκείνες οτι μένουμε κ εμείς εδώ, ώστε να μην ξεχάσουν τα κλειδιά πάνω στην πόρτα κ δεν μπορούμε να μπούμε. Ευτυχώς μιλούσαν αγγλικά και μπορέσαμε να βγάλουμε συνεννόηση.
Ευτυχώς με έκοψε και έστειλα μήνυμα στην ιδιοκτήτρια να την ενημερώσω, η οποία έκπληκτη μου λέει οτι ο διάδρομος δεν είναι κοινόχρηστος, ανήκει στο διπλανό διαμέρισμα, μαζί με την κεντρική κερκόπορτα, και πως ο κυριούλης που μας έβαλε νωρίτερα στο διαμέρισμα έκανε λάθος. Η δικία μας κεντρική είσοδος ήταν ακριβώς δίπλα, γεγονός που έβγαζε νόημα και τα δυο διαμερίσματα δεν επικοινωνούσαν. Της ζήτησα να ενημερώσει και τις άλλες κοπέλες για να μην νομίζουν οτι θα μας έχουν στο κεφάλι τους.
Έτσι λύθηκε κ αυτό και συνεχίσαμε κ εμείς ανενόχλητες για τις μπύρες μας!!

Η επιστροφή στο διαμέρισμα ήταν τραγική. Ήταν Σάββατο και γινόταν της κακομοίρας. Τα δρομολόγια του μετρό είχαν καθυστέρηση 40 λεπτά το κάθε ένα ( στην καλύτερη), ταξί δεν έβρισκες ούτε για πλάκα και δεν μπορούσες ούτε να περπατήσεις απο τον κόσμο.
Καταφέραμε να βρούμε ταξί μετά απο αρκετό περπάτημα και γυρίσαμε στο σπίτι μέτα απο μισή ώρα διαδρομή.

Η θέα απο το παράθυρό ήταν ακόμη καλύτερη το βράδυ.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Eleni P]

Ημέρα 2η

Το πρόγραμμα σήμερα έχει επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο του Ερκολάνο.
Ξεκινήσαμε την μέρα μας με ένα τέλειο καφέ και πρωινό στην γειτονιά.

Πήραμε μετρό για τον κεντρικό σταθμό και απο εκεί πήραμε το τρένο για ερκολάνο (5 Ευρώ/διαδρομή) περίπου 20 λεπτά.

Στην προηγούμενη σύντομη επίσκεψη μας στη Νάπολη, είχαμε παει και στην Πομπηία, συναρπαστική και αξέχαστη εμπειρία.
Το Ερκολάνο ήταν μια πιο μικρή πόλη που καταστράφηκε επίσης απο τον Βεζούβιο.
Στο Ερκολάνο θα δείτε, σε αντίθεση με την Πομπηία, σε μικρότερη έκταση φυσικά, ερρείπια απο σχεδόν ολόκληρα κτήρια, σπίτια, στα οποία μπορείτε να μπειτε μέσα, να δείτε τους χώρους του κάθε σπιτιού, που έχουν απομείνει, ακόμη και τις εστίες που μαγείρευαν ακόμη και χαμάμ. Τοιχογραφίες και ψηφιδωτά σχεδόν άθικτα.
Είναι εξίσου ενδιαφέρον και κατα τη γνώμη μου μια επίσεψη που πρέπει να κάνετε οπωσδήποτε.

Η πρόσβαση απο τον σταθμό είναι πολή εύκολη, το εισιτήριο ήταν περίπου 13 Ευρώ και μπορείτε εύκολα να το γυρίσετε μόνοι σας.

Ήταν μια υπέροχη επίσκεψη, μια επιστροφή πίσω στον χρόνο και σε όλη την τραγωδία που προκάλεσε η έκρηξη. Αξίζει να το βάλετε στο πρόγραμμά σας.

Η επίσκεψη μας στο Ερκολάνο κράτησε περίπου 3 ώρες.
Επιστρέψαμε με τον ίδιο τρόπο στην Νάπολη και κατεβήκαμε στον σταθμό Montesanto με σκοπό να πάμε στην Pescheria Azzurra μια ψαραγορά όπου μπορείς να επιλέξεις τι θέλεις να φας και να τα απολαύσεις στον υπέθριο χώρο με στάντ και τραπεζάκια.
Για κακή μας τύχη γινόταν πανικός, σε υπερβολικό σημείο, οπότε και φύγαμε τρέχοντας με συνοπτικές διαδικασίες.
Λίγο πιο κάτω σε ένα μαγαζί στο οποίο καθήσαμε στην τύχη (μερικές φορες είναι και καλύτερα), φάγαμε τα θαλασσινά μας σε συνδυασμό με ζυμαρικά και ήταν τέλεια.
Ακολούθησε μια μικρή βόλτα και επιστροφή στο σπίτι για λίγη ξεκούραση.

Το βράδυ δεν απομακρυνθήκαμε, βγήκαμε κάπου στην γειτονιά μιας και η επόμενη μέρα θα ήταν πολύ γεμάτη.
Βρήκαμε λοιπόν ένα μαγαζάκι και αφού ο καιρός ήταν τέλειος, καθήσαμε κ εμείς έξω να απολαύσουμε τη βραδιά.

Ημέρα 3η

Η τρίτη μας μέρα στην Νάπολη ήταν αρκετά γεμάτη οπότε και ξεκινήσαμε νωρίς.

Αρχικά είχαμε εισιτήρια για το παρεκκλήσι του Sansevero.
Αρχικά ήταν ιδιωτικό παρεκκλήσι που δημιουργήθηκε απο τον Δούκα Francesco di Sanngro το 1590, μετά την ανάρρωσή του απο μια σοβαρή ασθένια.
Την τελική του μορφή την πήρε απο τον Raimondo di Sangro, μεγάλο αλχημιστή και επονομαζόμενο <<πρίγκιπα του Σανσεβέρο>>.
Πρόκειται για ενα μουσείο που περιλαμβάνει περίτεχνα αγάλματα με πιο γνωστά τη σινδόνη του κεκαλυμμένου Χριστού, του Τζουζεπε Σανμαρτινο και το πέπλο της σεμνότητας του Αντονιο Καραντινι.
Το ιδιαίτερο με αυτα τα αγάλματα είναι οτι αποτελούνται απο διαφανές μαρμαρο!!

Πρόκειται για μάρμαρο που σμιλεύτηκε σε πάχος 3 χιλιοστών με την ιδιότητα να φαινεται σαν διάφανο.
Οι γλύπτες που τα φιλοτέχνησαν δεν διέθεταν κάποιες ξεχωριστές ικανότητες, συνεργάστηκαν όμως για την κατασκευή των γλυπτών με τον μεγάλο αλχημιστή.

Στο παρεκκλήσι υπάρχει μια κρύπτη με κατι επίσης συγκλονιστικό.
Υπάρχουν δυο σιδερένιοι σκελετοί σε όρθια θέση, ενός άνδρα και μιας γυναίκας που εκτός από τα σιδερένια οστά, έχουν περιπλεγμένα γύρω τους με φοβερή ακρίβεια το κυκλοφορικό σύστημα τού ανθρώπου, και αυτό όμως μεταλλικό! Βλέποντάς το απο κοντά μένεις έκπληκτος με τις απίστευτες λεπτομέρειες που παρουσιάζονται οι ανθρώπινες φλεβες, ακόμη και οι μικρότερες και πιο ασήμαντες.

Υπάρχει ένας μύθος που θέλει τον Πρίγκιπα τού Σανσεβέρο, που στην εποχή του θεωρήθηκε ένας σκοτεινός μάγος που προκαλούσε τρόμο στις λαϊκές μάζες, ανα αναζητεί ‘‘εθελοντές” ή να βρίσκει πτώματα και να ασκεί πάνω τους την τέχνη του.

Η επίσκεψη σε αυτό το παρεκκλήσι-μουσείο θα σας αφήσει άφωνους. Δυστυχώς δεν επιτρέπονταν οι φωτογραφίες.

Μετά απο αυτήν την συγκλονιστική επίσκεψη, και με πολλά ερωτήματα, συνεχίσαμε την μέρα μας, κατευθυνόμενες στο Castel Nuovo.
Κάναμε όμως μια μικρή στάση στον σταθμό Τολέδο, του μετρό ο οποίος είναι πανέμορφος!!

Φτάσαμε στο κάστρο και το είδαμε λίγο στα γρήγορα

Συνεχίσαμε στην Galleria Umberto I

Ακολούθησε η πλατεία Plebiscito

Αφού τριγυρίσαμε αρκετά, καθήσαμε για ενα μικρό break και μια δροσερή μπύρα.
Στη συνέχεια πήραμε το τελεφερικ για το κάστρο Σαν Ελμο.
Απο εκεί που θα σε αφήσει το τελεφερικ έχει κάμποσο περπάτημα, ανηφορικό, που σε κάποια σημεία(οχι παντου), θα βρείτε και υπέθριες κυλιόμενες σκάλες.

Φτάνοντας στο κάστρο θα πρέπει να ανεβείτε πάνω, ακολουθώντας ένα αρκετά ανηφορικό κεκλιμένο δρόμο, που για κάποιους ίσως φανεί δύσκολο.
Μας έκανε εντύπωση όσο ανεβαίναμε, οτι κατέβαιναν (μέσα στην χαρά, ενω εμας μας είχε βγεί η πίστη) αρκετοι ηλικιωμένοι και λεγαμε, δεν παίζει, αφου μπορούν εκείνοι, μπορούμε κ εμείς.

Φτάνοντας η θέα μας αποζημίωσε κ με το παραπάνω!!

Πήραμε την απόφαση να κατεβούμε, όταν ξαφνικά πήρε το μάτι μου μια πόρτα ασανσερ!!!

Εδώ να πω, πως είχα ψάξει τις πιο πρόσφατες κριτηκές στο Google μήπως και αναφέρει κάποιος κάποιο ασανσερ. Μιας κ δεν βρήκα καμία, θεώρησα οτι δεν θα έχει.
Έλα όμως που εκεί που ήταν κρυμμένο, δεν υπήρχε περίπτωση να το δεί κανείς.

Επιστρέψαμε λοιπόν στο κέντρο και στο σπίτι για να αναπληρώσουμε δυνάμεις.

Το βράδυ είχαμε κράτηση σε ένα μαγαζί σχετικά κοντά μας, στην τρατορία Don Vincenzo, Όπου κ όλα ήταν υπέροχα!!

Έτσι έκλεισε όμορφα η μέρα μας!

 

[Iris_90]

Γοητευτική και γεμάτη ενδιαφέρον η Νάπολη από ότι δείχνουν οι φωτογραφίες

 

[Eleni P]

Γοητευτική και γεμάτη ενδιαφέρον η Νάπολη από ότι δείχνουν οι φωτογραφίες

Είναι όντως!! Έχει μια δική της μοναδική γοητεία!!

 

[Iris_90]

Μόνο Νάπολη και Ερκολάνουμ πήγατε ;

 

[Eleni P]

Ημέρα 4η

Η τέταρτη και τελευταία μας μέρα στη Νάπολη ήταν πιο χαλαρή.
Είχαμε κανα δυο εκκρεμότητες αφήσει, οπότε μετά τον πρωινό καφέ ξεκινήσαμε για ξενάγηση.
Ξεκινήσαμε απο τη Βασιλική San Domenico Maggiore, η οποία χρονολογείται στις αρχές του 1300.
Υπάρχει ακόμη μια μικρή όμορφη πλατεία.

Απο εκεί συνεχίσαμε για το θρησκευτικό συγκρότημα της Santa Chiara.
Χρονολογείται επίσης στο 1300, περιλαμβάνει μια τεράστια εκκλησία, ενα μουσείο και πολλά σκεπαστά περιστύλια διακοσμημένα με χρωματιστά πλακάκια, απεικονήσεις με λουλούδια και όμορφες παραστάσεις.

Αφού είδαμε αυτά που έπρεπε, επιστρέψαμε στη Via Duomo και εξερευνήσαμε τα διάφορα μαγαζιά.
Κάναμε τα ψώνια μας και ξανα γυρίσαμε στο ιστορικό κέντρο και την Spaccanapoli για τα τελευταία σουβενίρ.

Απο εκεί καταλήξαμε στο caffe ciofrito διότι είχαμε και γλυκές εκκρεμότητες!!!
Δοκιμάσαμε ιδιαίτερους καφέδες και φυσικά έπρεπε να δοκιμάσουμε τον παραδοσιακό μπαμπά με ρούμι και την υπέροχη sfogliatella(παραδοσιακό γλυκό με πολλά τραγανιστά φύλλα και γέμιση απο ρικότα).
Ήταν φανταστηκά και τα δύο, ιδιαίτερα η sfogliatella.
Φυσικά είναι δύο γλυκά που θα τα βρείτε κυριολεκτικά παντου στο δρόμο σας.

Μαζευτήκαμε λίγο νωρίς στο σπίτι για να μαζέψουμε πράγματα για την αναχώρηση μας για Μπολόνια την επόμενη μέρα.
Εδώ να αναφέρω οτι μέσα στις εργάσιμες μέρες σε κτήρια όπως αυτό που μείναμε εμείς και που έχουν ασανσέρ παλιού τύπου (που στον τελευταίο όροφο φαίνεται το σύστημα με την τροχαλία), υπάρχει θυρωρός. Τι σημαίνει αυτό? Πως για να χρήσιμοποιήσεις το ασανσερ πρέπει κάθε φορά να πληρώσεις. Στην δική μας περίπτωση ήταν 20 λεπτά του Ευρώ. Το αστείο είναι πως την προηγούμενη μέρα που δεν το γνωρίζαμε κ είχαμε επιστρέψει στο σπίτι, ήμασταν μέσα στο ασανσέρ, πατούσαμε το κουμπί για να ανεβούμε και δεν γινόταν τιποτα. Ευτυχώς μας τράβηξε πάνω μια κοπελίτσα και μας εξήγησε τι παίζει.

Ξεκουραστήκαμε λοιπόν, μαζέψαμε τα πράγματά μας γιατί έπρεπε την άλλη μερα να ξεκινήσουμε νωρις το πρωί, και βγήκαμε για ποτάκι.

Για τελευταίο βράδυ είχαμε επιλέξει να κλείσουμε με μια ακόμη γνωστή πιτσαρία, την Gino e toto Sorbillo, αλλά φτάνοντας εκεί μετρήσαμε 42 άτομα ουρά.
Δυστυχώς σε αυτά τα μαγαζιά πρέπει να πας αρκετά νωρίς γιατί δεν κάνουν κράτηση.
Αποφασίσαμε κ εμείς να εγκαταλείψουμε την ιδέα και να διαλέξουμε μια άλλη πιτσαρία στην τύχη και λίγο παρακάτω μπήκαμε στην Pizzeria Decumani.

Εκεί επιλέξαμε μια πίτσα με 4 διαφορετικές γεύσεις, μια με μοτσαρέλα και φυστίκι και μία σκεπαστή τηγανιτή πίτσα.
Όλες ήταν πεντανόστημες!!!

Το τελευταίο βράδυ στην Νάπολη έφτανε στο τέλος του.
Γεμάτες υπέροχες εικόνες, γεύσεις και εμπειρίες επιστρέψαμε στο σπίτι, πανέτοιμες για τον επόμενο προορισμό μας την επόμενη μέρα, την πανέμορφη Μπολόνια.

 

[Eleni P]

Μόνο Νάπολη και Ερκολάνουμ πήγατε ;

Όχι, συνεχίσαμε Μπολόνια και Βερόνα. Λεπτομέρειες στη συνέχεια της ιστορίας

 

[Iris_90]

Όχι, συνεχίσαμε Μπολόνια και Βερόνα. Λεπτομέρειες στη συνέχεια της ιστορίας

Εντάξει , οδοιπορικό-φωτιά !

 

[Eleni P]

Ημέρα 5η

Συνεχίζοντας λοιπόν το πλάνο μας, ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί για τον κεντρικό σταθμό στη Νάπολη για να πάρουμε το τρένο για Μπολόνια.
Γενικά το ταξίδι με τρένο το αγαπώ, ειδικά όταν ο καιρός είναι καλός και μπορείς να απολαύσεις τη διαδρομή.

Δυστυχώς όμως εκείνη τη μέρα, παρότι είχε καλή θερμοκρασία και ανοιχτό καιρό στη Νάπολη, όσο ανεβαίναμε άρχιζε η ομίχλη.
Το δρομολόγιο διαρκούσε περίπου 3,5 ώρες και ήταν νον στόπ, πέρα απο μια στάση στη Ρώμη.
Για την εταιρεία Italo έχω να πώ τα καλύτερα. Άνετα καθίσματα και αρκετός χώρος και κυριολεκτικά κάθε μια ώρα περνούσαν με καφέ, σνάκ, νερό.
Είχαμε και μια τετράδα καθίσματα με τραπεζάκι μόνες μας και η διαδρομή πέρασε ευχάριστα.

Φτάσαμε στην Μπολόνια στις 11 το πρωί. Και εδώ ο καιρός ήταν πολύ καλός, γενικά ήμασταν με τις ζακέτες σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιου.
Πήραμε ταξί για το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει.
Ακόμη και απο το ταξί, η πόλη φαινόταν πανέμορφη.
Εντελώς διαφορετική απο την Νάπολη, άλλο χρώμα.
Φτάσαμε στο διαμέρισμα μετά απο λίγο, δυστυχώς όμως ο ιδιοκτήτης άφαντος, παρότι είχαμε ενημερώσει οτι θα φτάσουμε νωρίς. Οκ δεν είχαμε φυσικά την απαίτηση να είναι έτοιμο το διαμέρισμα το πρωι, αλλά φανταστήκαμε οτι θα μπορούσαμε κάπου να αφήσουμε τα πράγματα.
Πήγαμε λοιπόν για καφέ και πρωινό, μήπως και περάσει η ώρα και εμφανιστεί κάποιος.
Επικοινώνησε λοιπόν ο ιδιοκτήτης και μας είπε οτι οι προηγούμενοι ενοικιαστές, αντί να αφήσου φεύγοντας το κλειδί σε ένα κουτάκι που είχε έξω και λειτουργούσε με κωδικό, ώστε να μπορέσει η καθαρίστρια να μπει, το ξέχασαν μέσα στο διαμέρισμα.
Τι σήμαινε αυτό? Οτι έπρεπε να περιμένουμε τον ιδιοκτήτη να τελειώσει απο την δουλειά του στις 3, να έρθει να ανοίξει στην γυναίκα για να ετοιμάσει το διαμέρισμα

Τι να κάνουμε κ εμείς, την πέσαμε στο μαγαζάκι που είχε ακριβώς κάτω απο το σπίτι, στο Osteria Le Sette Chiese (γιατί 3 φορτωμένες σαν τα γαιδούρια που να πάνε?) και πνίξαμε τον πόνο μας για την αναμονή στις μπύρες και τα τυριά (Δυστυχώς απο την κούραση μας καμία δεν έβγαλε φωτογραφίες).

Ευτυχώς ο ιδιοκτήτης ήρθε λίγο νωρίτερα, άνοιξε στην γυναίκα για το καθάρισμα οπότε αφήσαμε κ εμείς τα πράγματά μας για να βγούμε στην πόλη.

Το μεγαλύτερο μέρος στο κέντρο της Μπολόνια περικλύεται απο καμάρες δεξιά και αριστερά του δρόμου και μεγάλα άνετα πεζοδρόμια. Δεν είναι τυχαίο πως για αυτόν τον λόγο στην μπολόνια δεν θα χρειαστείς ποτέ ομπρέλα. Το περπάτημα είναι άνετο, μιας και είναι μια σχετικά φλάτ πόλη.

Σε λιγότερο απο 5 λεπτά βρεθήκαμε στην κεντρική πλατεία, την Piazza Maggiore.

Ήταν ένα όμορφο μεσημέρι με τέλειο καιρό και αρκετό κόσμο που απολάμβανε τη βόλτα του.
Έτσι και εμείς καθήσαμε για ένα καφεδάκι.

Είχε περάσει πλέον αρκετή ώρα οπότε πήραμε το δρόμο για το σπίτι για να τακτοποιηθούμε επιτέλους.
Το βραδάκι ήμασταν πλέον φρεσκαδούρες και ξεκινήσαμε να βρούμε το μαγαζί που είχαμε σημειώσει για τα καλύτερα λαζάνια.

Η Μπολόνια όπως γνωρίζουμε φημίζεται για την μορταδέλα της, είναι όμως γνωστή και για τα ζημαρικά της, όπως την παραδοσιακή Μπολονέζ (εδώ υπάρχει ένας διχασμός στο κατα πόσο είναι παραδοσιακό πιάτο της Μπολόνια), αλλά και τα φρέσκα τορτελίνια (με ζωμό ή με τυριά) ή τα μεγαλύτερα τορτελόνι, και φυσικά τα ζουμερά υπερνόστημα λαζάνια, καθώς και για τα διάφορα ψωμάκια της που συνήθως συνοδεύουν αλλαντικά (τα πιο γωστά είναι τα Tigelle).

Το μαγαζι που ψάχναμε δεν ήταν τόσο κεντρικό αλλά η διαδρομή ήταν εύκολή ακι αρκετά ήσυχη θα έλεγα, ήταν Τετάρτη βέπετε.

Δεν αργήσαε λοιπόν να φτάσουμε στην Osteria Al 15, ένα πολύ όμορφο μαγαζί, οικογενειακή επιχείρηση, ζεστή ατμόσφαιρα με αρκετό κόσμο για καθημερινή βράδυ.

Παραγγείλαμε φυσικά τα διάσημα λαζάνια, ένα είδος απο τα ψωμάκια(Crescentine), ένα τυρί σαν τυρί κρέμα (Squacquerone) επίσης παραδοσιακό, και μια ρικότα με καραμελωμένο μπαλσάμικο.
Περιττό να πώ πως όλα ήταν ένα κ ένα, τα λαζάνια όμως ήταν το κάτι άλλο!!

Δεν θα μπορούσε να κλείσει η βραδιά χωρίς γλυκό κ έτσι πήραμε το κλασσικό τιραμισού και ένα σαν κοσμός μπισκότο.

Ήταν η τέλεια επιλογή για την πρώτη γνωριμία μας με την κουζίνα της Μπολόνια.

Σιγά σιγά πήραμε την απόφαση να επιστρέψουμε σπίτι, μιας και την επόμενη μέρα έιχαμε αφθημερόν εξόρμηση στη Βερόνα!!

 

[Eleni P]

Ημέρα 6η

Πρωί πρωί λοιπόν και είμαστε έτοιμες να επιστρέψουμε στον σταθμό και να πάρουμε το τρένο για Βερόνα (17 Ευρώ πήγαινε-έλα, Τρενιταλια).
Η πρωινή κίνηση της Πέμπτης όμως είχε άλλα σχέδια με αποτέλεσμα να χάσουμε για 10 λεπτά το τρένο.
Δεν πτοηθήκαμε όμως, μιας και μπορούσαμε με το ίδιο εισιτήριο να πάρουμε το επόμενο, ξενερώσαμε λιγάκι βέβαια γιατί θα ήμασταν μια ώρα πίσω στο πρόγραμμά μας.
Ήπιαμε ένα καφεδάκι, η ώρα πέρασε γρήγορα και πριν το καταλάβουμε ήμασταν στο τρένο.
Η διαδρομή σχετικά σύντομη, μιάμιση ώρα.

Φτάσαμε λοιπόν και μιας και είχαμε πολλά να καλύψουμε σε λίγες ώρες, ξεκινήσαμε αμέσως για ξενάγηση.
Πρώτη στάση η Βασιλική του Αγίου Ζήνωνα.
Βρίσκεται μόλις 10 λεπτά με τα πόδια μακρία απο το ΚαστελΒεκιο.
Πρόκειται για την πιο σημαντική εκκλησία για τους κατοίκους της Βερόνας καθώς εκεί βρίσκεται και ο τάφος του πολυούχου της πόλης.
Κατασκευάστηκε μεταξύ 967 κα 1398 μ.Χ.
Είναι γνωστή για την Ρομανική αρχιτεκτονική της αλλά και για την παράδοση που θέλει η κρύπτη της να ήταν ο τόπος του γάμου του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας.

Με εισιτήριο 8 Ευρώ μπορείτε να δείτε και τις άλλες 3 σημαντικές εκκλησίες της Βερόνας, συμπεριλαμβανομένου του Καθεδρικού.

Επιστρέψαμε στο κέντρο και στην αρένα όπου ήδη γινόταν ο χαμός απο κόσμο.
Πήραμε τη Via Giuseppe Mazzini, έναν όμορφο πεζόδρομο με πολλά μαγαζιά, τα οποία δύσκολα διέκρινες απο τον άπειρο κόσμο που είχε (φαντάσου τι γίνεται Σαββατοκύριακο).
Βγήκαμε στη Via Cappello όπου δεξιά βρισκόταν το σπίτι της Ιουλιέτας, τόπος λατρείας για τους ρομαντικούς, κάτι φούλ τουριστικό για εμάς τους υπόλοιπους.
Πρόκεται για ένα γοτθικό σπίτι του 1300 με το γνωστό σε όλους πέτρινο μπαλκόνι που λέγεται οτι ενέπνευσε τον Shakespeare.

Βγάλαμε και εμείς λοιπόν τη φωτογραφία μας και συνεχίσαμε παρακάτω.

Συνέχεια είχε η πλατεία Έρμπε με ένα πανέμορφο συντριβάνι.
Στην πλατεία είχε πολλούς πάγκους με διάφορα τσιντζιρι μιτζιρι να αγοράσεις αλλά και διάφορα φαγητά.

Κάπου εκεί κάναμε ένα στόπ για να πιούμε κάτι, ο κόσμος ήταν ακόμη περισσότερος, έτσι κ εμείς αποφασίσαμε να συνεχίσουμε. Δεν μας έμεναν και πολλές ώρες μέχρι την επιστροφή μας στην Μπολόνια.

Περάσαμε στην Πιατσα Σινιορι και απο εκεί στους τάφους των Σκαλιγκέρι.
Πρόκειται για ένα συγκρότημα πέντε γοτθικών ταφικών μνημείων μέσα στην πόλη της Βερόνας, που είναι αφιερωμένα στην οικογένεια Scaliger, η οποία κυβερνούσε τη Βερόνα απο τον 13ο ώς τα τέλη του 14ου αιώνα.

Η Βερόνα είναι τόσο όμορφη που το κάθε στενό της είναι ιδιαίτερα μοναδικό, σε ταξιδεύει σε άλλη εποχή. Είναι σίγουρα μια πόλη που αξίζει να μείνεις 2 μέρες σίγουρα για να την απολαύσεις.

Επόμενη στάση ήταν η Βασιλική της Αγίας Αναστασίας.

Έχει γοτθικό στίλ και ανήκει στο Δομινικανό Τάγμα. Βρίσκεται στο πιο αρχαίο σημείο της πόλης κοντά στην γέφυρα Πιετρα.

Τελευταίο αφήσαμε τον καθεδρικό της Βερόνας.

(άλλο ένα όμορφο στενάκι)

Ο καθεδρικός λοιπόν είναι ένας ρωμαιοκαθολικός ναός αφιερωμένος στην υπεραγία Θεοτόκο με την ονομασία Santa Maria Marticolare. Αποτελεί επίσης και την έδρα της επισκοπής της Βερόνας.

Η σύντομη επίσκεψη μας στη Βερόνα έφτανε πια στο τέλος της. Έπρεπε να επιστρέψουμε λίγο πιο κεντρικά όπου θα παίρναμε αστικό για τον σταθμό και απο εκεί πάλι το τρένο για την Μπολόνια.
Η διαδρομή επιστρέφοντας στο κέντρο της Βερόνας ήταν υπέροχη.
Και αυτή η πόλη μας άφησε με υπέροχα συναισθήματα και είναι σίγουρα ένας προορισμός που θα επιδιώξω να τον ξανα συνδυάσω με κάποια κοντινή πόλη στο μέλλον.

Επιστρέψαμε στην Μπολόνια χωρίς καθυστέρηση, είχε βραδιάσει πια και ευτυχώς είχαμε κάνει κράτηση στην Prosciutteria και έτσι έκλεισε υπέροχα και αυτή η μέρα.

 

[Eleni P]

Hμέρα 7η

Τρίτη μέρα στην Μπολόνια λοιπόν και το πρόγραμμα ξεκινούσε με την περιοχή του πανεπιστημίου.
Έχει το παλαιότερο πανεπιστήμιο της Ευρώπης, επισήμως απο το 1088 και αριθμεί πολλές σχολές.

Ξεκινήσαμε απο την Porta San Donato, μια πύλη των πρώην εξωτερικών μεσαιωνικών τειχών στην πανεπιστημιακή περιοχή της πόλης.

Απο εκεί πήραμε τη Via Zamboni θαυμάζοντας τα πανεπιστημιακά κτήρια. Κάπου πετύχαμε και μια ορκομωσία αν θυμάμαι καλα.

Περάσαμε απο τη Βασιλική του San Giacomo Maggiore, Ρωμαιοκαθολική εκκλησία που εξυπηρετεί ένα μοναστήρι Αυγουστινιανών μοναχών.
Δυστυχως ήταν κλειστή.

Καταλήξαμε στο Finestrella. Πρόκειται για ένα μικρό παράθυρο που μόλις το ανοίγεις έχεις θέα σε ένα μικρό κανάλι που κατασκευάστηκε στον μεσαίωνα.
Είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο και εννοείται πως τραβήξαμε το απαραίτητο βίντεο με το παράθυρο να ανοίγει

Επιστρέψαμε στο κέντρο και στην κλειστή αγορά Mercato di Mezzo γιατί ήταν ώρα για ένα άπερολ!!

Υπάρχουν πολλές επιλογές για φαγητό εδω αν θέλετε και ένας ωραίος χώρος επάνω όπου μπορείτε να καθήσετε. Εμείς πάντως το ευχαριστηθήκαμε!!

Επιστρέφοντας στο σπίτι περάσαμε απο την Piazza Santo Stefano με την ομόνυμη εκκλησία.

Και πήραμε το δρομάκι που οδηγούσε στο σπίτι για λίγη ξεκούραση.

Το βράδυ επιστρέψαμε στην ίδια πλατεία για να πάμε σε ένα συγκεκριμένο μαγαζί για κοκτέιλ, στο Camera Con Vista Bistrot.

Το συγκεκριμένο μαγαζί είναι πολύ ιδιαίτερο. Στεγάζεται σε ένα ιστορικό κτήριο του 18ου αιώνα, το Palazzo Isolani, και μετά απο πολλές προσεκτικές ανακαινήσεις και τις ιδέες ενός κυνηγού αντικών, μετατράπηκε σε αυτό το μοναδικό Bar-Restaurant.

Εννοείται πως δεν χάσαμε χρόνο και παραγγείλαμε τα κοκτειλ μας και ήταν όλα μοναδικά.

Καταευχαριστημένες και αφού τελειώσαμε τα ποτά μας, φύγαμε για φαγητο.
Είχαμε κλείσει στο Taberna del re Vallot.
Γενικά προσπαθούσαμε να κάνουμε κράτηση σε όποιο μαγαζί μας άρεσε γιατί πέρα απο την πρώτη μέρα (Τετάρτη), τις υπόλοιπες γινόταν πανικός.

Το μαγαζί ήταν γεμάτο, χρειάστηκε να περιμένουμε κ λίγο, αλλά όλα ήρθαν γρήγορα και ήταν νόστιμα.
Δοκιμάσαμε διάφορα πράγματα.

Εδώ είναι μια ποικιλία απο τηγανητά λαχανικά, πολύ ωραία, με την μόνη παραφωνία τα τηγανητά μπαλάκια που βλέπετε και που όπως κ εσείς, έτσι κ εμείς, βλέποντας τα νομίζαμε οτι θα είναι κάποιο είδος τυροκροκέτας. Όχι όμως, ήταν κρέμα γλυκιά (σαν την κρέμα που έχουμε στα τρίγωνα Πανοράματος), παναρισμένη και τηγανισμένη. Τι να πω..

Εδώ έχουμε ένα είδος μακαρονιών που λέγονται Garmina με ραγού.

Κεφτεδάκια με μια ιδιαίτερη σάλτσα, επίσης ένα γνωστό φαγητό στην Μπολόνια.

Και ένα σνίτσελ με λιωμένο τυρί και πατατούλες.

Για μια ακόμη φορά δεν μας απογοήτευσε τίποτα, οπότε γυρίσαμε στο σπίτι για ξεκούραση.

Ακολουθούσε η τελευταία μας μέρα στην Μπολόνια.

 

[Eleni P]

Ημέρα 8η

Έφτασε δυστυχώς η τελευταία μέρα του ταξιδιού μας.
Είχαμε αφήσει κανα δυο πράγματα που έπρεπε να δούμε κ ξεκινήσαμε, με σχετικα μουντό καιρό.

Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας, περάσαμε απο την Βασιλική San Domenico.

Είχαμε εισιτήρια για την αίθουσα ανατομίας, Teatro Anatomico.
Πρόκειται για την πιο παλιά αίθουσα ανατομίας. Αρχικα κατασκευάστηκε το 1595 σε διαφορετική τοποθεσία και αργότερα αντικαταστάθηκε με την παρούσα αίθουσα το 1637.
Ήταν πραγματικά φανταστική!

Απο εκεί επιστρέψαμε στο κέντρο και είδαμε τον καθεδρικό του San Pietro αλλά και την Βασιλική του San Petronio και καταλήξαμε στην πλατεία όπου λόγω Σαββάτου τα αυτοκίνητα δεν επιτρέπονταν και υπήρχαν διάφοροι πλανόδιοι και κόσμος παντου.

Τριγυρήσαμε κ εμείς για τα τελευταία ψώνια, είχε αρχίσει να ψιλο βρέχει κ αφού τελειώσαμε με ότι ήταν να ψωνήσουμε, επιστρέψαμε στο σπίτι να μαζέψουμε τα πράγματα μας γιατί την επόμενη μέρα πετούσαμε νωρίς.

Το βράδυ βγήκαμε για την τελευταία βόλτα στην πλατεία πρίν το φαγητό.

Στην πλατεία υπάρχει μια στοά που στις δυο διαγώνιες κολώνες, που εχουν μια απόσταση μεταξύ τους μεγαλούτσικη, και που αν ψυθηρήσεις κάτι, ο άλλος που στέκεται στην άλλη μεριά σε ακούει καθαρά.
Ηταν ένα φαν φακτ κατασκευαστικό που εννοείται το δοκιμάσαμε.

Για το τελευταίο μας βράδυ, βρήκαμε με το ζόρι κράτηση σε μαγαζι, μιας και ήταν Σάββατο, αλλά ήταν μια πολύ ωραία επιλογή για το τελευταίο βράδυ!!

Την επόμενη το πρωί με βαριά καρδιά πήραμε τις βαλίτσες μας και αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο.
Αυτό το ταξίδι ήταν γεμάτο, μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις και φυσικά με την δίψα να γνωρίσουμε την Ιταλία όσο περισσότερο γίνεται.
Επιστρέψαμε στη Θεσσαλονίκη γεμάτες απο όσα είδαμε, γευτήκαμε και μάθαμε και φυσικά έτοιμες για τον επόμενο προορισμό!!