Eleni P
Member
- Μηνύματα
- 101
- Likes
- 492
Περιεχόμενα
Ημέρα 5η
Συνεχίζοντας λοιπόν το πλάνο μας, ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί για τον κεντρικό σταθμό στη Νάπολη για να πάρουμε το τρένο για Μπολόνια.
Γενικά το ταξίδι με τρένο το αγαπώ, ειδικά όταν ο καιρός είναι καλός και μπορείς να απολαύσεις τη διαδρομή.
Δυστυχώς όμως εκείνη τη μέρα, παρότι είχε καλή θερμοκρασία και ανοιχτό καιρό στη Νάπολη, όσο ανεβαίναμε άρχιζε η ομίχλη.
Το δρομολόγιο διαρκούσε περίπου 3,5 ώρες και ήταν νον στόπ, πέρα απο μια στάση στη Ρώμη.
Για την εταιρεία Italo έχω να πώ τα καλύτερα. Άνετα καθίσματα και αρκετός χώρος και κυριολεκτικά κάθε μια ώρα περνούσαν με καφέ, σνάκ, νερό.
Είχαμε και μια τετράδα καθίσματα με τραπεζάκι μόνες μας και η διαδρομή πέρασε ευχάριστα.
Φτάσαμε στην Μπολόνια στις 11 το πρωί. Και εδώ ο καιρός ήταν πολύ καλός, γενικά ήμασταν με τις ζακέτες σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιου.
Πήραμε ταξί για το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει.
Ακόμη και απο το ταξί, η πόλη φαινόταν πανέμορφη.
Εντελώς διαφορετική απο την Νάπολη, άλλο χρώμα.
Φτάσαμε στο διαμέρισμα μετά απο λίγο, δυστυχώς όμως ο ιδιοκτήτης άφαντος, παρότι είχαμε ενημερώσει οτι θα φτάσουμε νωρίς. Οκ δεν είχαμε φυσικά την απαίτηση να είναι έτοιμο το διαμέρισμα το πρωι, αλλά φανταστήκαμε οτι θα μπορούσαμε κάπου να αφήσουμε τα πράγματα.
Πήγαμε λοιπόν για καφέ και πρωινό, μήπως και περάσει η ώρα και εμφανιστεί κάποιος.
Επικοινώνησε λοιπόν ο ιδιοκτήτης και μας είπε οτι οι προηγούμενοι ενοικιαστές, αντί να αφήσου φεύγοντας το κλειδί σε ένα κουτάκι που είχε έξω και λειτουργούσε με κωδικό, ώστε να μπορέσει η καθαρίστρια να μπει, το ξέχασαν μέσα στο διαμέρισμα.
Τι σήμαινε αυτό? Οτι έπρεπε να περιμένουμε τον ιδιοκτήτη να τελειώσει απο την δουλειά του στις 3, να έρθει να ανοίξει στην γυναίκα για να ετοιμάσει το διαμέρισμα
Τι να κάνουμε κ εμείς, την πέσαμε στο μαγαζάκι που είχε ακριβώς κάτω απο το σπίτι, στο Osteria Le Sette Chiese (γιατί 3 φορτωμένες σαν τα γαιδούρια που να πάνε?) και πνίξαμε τον πόνο μας για την αναμονή στις μπύρες και τα τυριά (Δυστυχώς απο την κούραση μας καμία δεν έβγαλε φωτογραφίες).
Ευτυχώς ο ιδιοκτήτης ήρθε λίγο νωρίτερα, άνοιξε στην γυναίκα για το καθάρισμα οπότε αφήσαμε κ εμείς τα πράγματά μας για να βγούμε στην πόλη.
Το μεγαλύτερο μέρος στο κέντρο της Μπολόνια περικλύεται απο καμάρες δεξιά και αριστερά του δρόμου και μεγάλα άνετα πεζοδρόμια. Δεν είναι τυχαίο πως για αυτόν τον λόγο στην μπολόνια δεν θα χρειαστείς ποτέ ομπρέλα. Το περπάτημα είναι άνετο, μιας και είναι μια σχετικά φλάτ πόλη.
Σε λιγότερο απο 5 λεπτά βρεθήκαμε στην κεντρική πλατεία, την Piazza Maggiore.
Ήταν ένα όμορφο μεσημέρι με τέλειο καιρό και αρκετό κόσμο που απολάμβανε τη βόλτα του.
Έτσι και εμείς καθήσαμε για ένα καφεδάκι.
Είχε περάσει πλέον αρκετή ώρα οπότε πήραμε το δρόμο για το σπίτι για να τακτοποιηθούμε επιτέλους.
Το βραδάκι ήμασταν πλέον φρεσκαδούρες και ξεκινήσαμε να βρούμε το μαγαζί που είχαμε σημειώσει για τα καλύτερα λαζάνια.
Η Μπολόνια όπως γνωρίζουμε φημίζεται για την μορταδέλα της, είναι όμως γνωστή και για τα ζημαρικά της, όπως την παραδοσιακή Μπολονέζ (εδώ υπάρχει ένας διχασμός στο κατα πόσο είναι παραδοσιακό πιάτο της Μπολόνια), αλλά και τα φρέσκα τορτελίνια (με ζωμό ή με τυριά) ή τα μεγαλύτερα τορτελόνι, και φυσικά τα ζουμερά υπερνόστημα λαζάνια, καθώς και για τα διάφορα ψωμάκια της που συνήθως συνοδεύουν αλλαντικά (τα πιο γωστά είναι τα Tigelle).
Το μαγαζι που ψάχναμε δεν ήταν τόσο κεντρικό αλλά η διαδρομή ήταν εύκολή ακι αρκετά ήσυχη θα έλεγα, ήταν Τετάρτη βέπετε.
Δεν αργήσαε λοιπόν να φτάσουμε στην Osteria Al 15, ένα πολύ όμορφο μαγαζί, οικογενειακή επιχείρηση, ζεστή ατμόσφαιρα με αρκετό κόσμο για καθημερινή βράδυ.
Παραγγείλαμε φυσικά τα διάσημα λαζάνια, ένα είδος απο τα ψωμάκια(Crescentine), ένα τυρί σαν τυρί κρέμα (Squacquerone) επίσης παραδοσιακό, και μια ρικότα με καραμελωμένο μπαλσάμικο.
Περιττό να πώ πως όλα ήταν ένα κ ένα, τα λαζάνια όμως ήταν το κάτι άλλο!!
Δεν θα μπορούσε να κλείσει η βραδιά χωρίς γλυκό κ έτσι πήραμε το κλασσικό τιραμισού και ένα σαν κοσμός μπισκότο.
Ήταν η τέλεια επιλογή για την πρώτη γνωριμία μας με την κουζίνα της Μπολόνια.
Σιγά σιγά πήραμε την απόφαση να επιστρέψουμε σπίτι, μιας και την επόμενη μέρα έιχαμε αφθημερόν εξόρμηση στη Βερόνα!!
Συνεχίζοντας λοιπόν το πλάνο μας, ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί για τον κεντρικό σταθμό στη Νάπολη για να πάρουμε το τρένο για Μπολόνια.
Γενικά το ταξίδι με τρένο το αγαπώ, ειδικά όταν ο καιρός είναι καλός και μπορείς να απολαύσεις τη διαδρομή.
Δυστυχώς όμως εκείνη τη μέρα, παρότι είχε καλή θερμοκρασία και ανοιχτό καιρό στη Νάπολη, όσο ανεβαίναμε άρχιζε η ομίχλη.
Το δρομολόγιο διαρκούσε περίπου 3,5 ώρες και ήταν νον στόπ, πέρα απο μια στάση στη Ρώμη.
Για την εταιρεία Italo έχω να πώ τα καλύτερα. Άνετα καθίσματα και αρκετός χώρος και κυριολεκτικά κάθε μια ώρα περνούσαν με καφέ, σνάκ, νερό.
Είχαμε και μια τετράδα καθίσματα με τραπεζάκι μόνες μας και η διαδρομή πέρασε ευχάριστα.
Φτάσαμε στην Μπολόνια στις 11 το πρωί. Και εδώ ο καιρός ήταν πολύ καλός, γενικά ήμασταν με τις ζακέτες σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιου.
Πήραμε ταξί για το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει.
Ακόμη και απο το ταξί, η πόλη φαινόταν πανέμορφη.
Εντελώς διαφορετική απο την Νάπολη, άλλο χρώμα.
Φτάσαμε στο διαμέρισμα μετά απο λίγο, δυστυχώς όμως ο ιδιοκτήτης άφαντος, παρότι είχαμε ενημερώσει οτι θα φτάσουμε νωρίς. Οκ δεν είχαμε φυσικά την απαίτηση να είναι έτοιμο το διαμέρισμα το πρωι, αλλά φανταστήκαμε οτι θα μπορούσαμε κάπου να αφήσουμε τα πράγματα.
Πήγαμε λοιπόν για καφέ και πρωινό, μήπως και περάσει η ώρα και εμφανιστεί κάποιος.
Επικοινώνησε λοιπόν ο ιδιοκτήτης και μας είπε οτι οι προηγούμενοι ενοικιαστές, αντί να αφήσου φεύγοντας το κλειδί σε ένα κουτάκι που είχε έξω και λειτουργούσε με κωδικό, ώστε να μπορέσει η καθαρίστρια να μπει, το ξέχασαν μέσα στο διαμέρισμα.
Τι σήμαινε αυτό? Οτι έπρεπε να περιμένουμε τον ιδιοκτήτη να τελειώσει απο την δουλειά του στις 3, να έρθει να ανοίξει στην γυναίκα για να ετοιμάσει το διαμέρισμα
Τι να κάνουμε κ εμείς, την πέσαμε στο μαγαζάκι που είχε ακριβώς κάτω απο το σπίτι, στο Osteria Le Sette Chiese (γιατί 3 φορτωμένες σαν τα γαιδούρια που να πάνε?) και πνίξαμε τον πόνο μας για την αναμονή στις μπύρες και τα τυριά (Δυστυχώς απο την κούραση μας καμία δεν έβγαλε φωτογραφίες).
Ευτυχώς ο ιδιοκτήτης ήρθε λίγο νωρίτερα, άνοιξε στην γυναίκα για το καθάρισμα οπότε αφήσαμε κ εμείς τα πράγματά μας για να βγούμε στην πόλη.
Το μεγαλύτερο μέρος στο κέντρο της Μπολόνια περικλύεται απο καμάρες δεξιά και αριστερά του δρόμου και μεγάλα άνετα πεζοδρόμια. Δεν είναι τυχαίο πως για αυτόν τον λόγο στην μπολόνια δεν θα χρειαστείς ποτέ ομπρέλα. Το περπάτημα είναι άνετο, μιας και είναι μια σχετικά φλάτ πόλη.
Σε λιγότερο απο 5 λεπτά βρεθήκαμε στην κεντρική πλατεία, την Piazza Maggiore.
Ήταν ένα όμορφο μεσημέρι με τέλειο καιρό και αρκετό κόσμο που απολάμβανε τη βόλτα του.
Έτσι και εμείς καθήσαμε για ένα καφεδάκι.
Είχε περάσει πλέον αρκετή ώρα οπότε πήραμε το δρόμο για το σπίτι για να τακτοποιηθούμε επιτέλους.
Το βραδάκι ήμασταν πλέον φρεσκαδούρες και ξεκινήσαμε να βρούμε το μαγαζί που είχαμε σημειώσει για τα καλύτερα λαζάνια.
Η Μπολόνια όπως γνωρίζουμε φημίζεται για την μορταδέλα της, είναι όμως γνωστή και για τα ζημαρικά της, όπως την παραδοσιακή Μπολονέζ (εδώ υπάρχει ένας διχασμός στο κατα πόσο είναι παραδοσιακό πιάτο της Μπολόνια), αλλά και τα φρέσκα τορτελίνια (με ζωμό ή με τυριά) ή τα μεγαλύτερα τορτελόνι, και φυσικά τα ζουμερά υπερνόστημα λαζάνια, καθώς και για τα διάφορα ψωμάκια της που συνήθως συνοδεύουν αλλαντικά (τα πιο γωστά είναι τα Tigelle).
Το μαγαζι που ψάχναμε δεν ήταν τόσο κεντρικό αλλά η διαδρομή ήταν εύκολή ακι αρκετά ήσυχη θα έλεγα, ήταν Τετάρτη βέπετε.
Δεν αργήσαε λοιπόν να φτάσουμε στην Osteria Al 15, ένα πολύ όμορφο μαγαζί, οικογενειακή επιχείρηση, ζεστή ατμόσφαιρα με αρκετό κόσμο για καθημερινή βράδυ.
Παραγγείλαμε φυσικά τα διάσημα λαζάνια, ένα είδος απο τα ψωμάκια(Crescentine), ένα τυρί σαν τυρί κρέμα (Squacquerone) επίσης παραδοσιακό, και μια ρικότα με καραμελωμένο μπαλσάμικο.
Περιττό να πώ πως όλα ήταν ένα κ ένα, τα λαζάνια όμως ήταν το κάτι άλλο!!
Δεν θα μπορούσε να κλείσει η βραδιά χωρίς γλυκό κ έτσι πήραμε το κλασσικό τιραμισού και ένα σαν κοσμός μπισκότο.
Ήταν η τέλεια επιλογή για την πρώτη γνωριμία μας με την κουζίνα της Μπολόνια.
Σιγά σιγά πήραμε την απόφαση να επιστρέψουμε σπίτι, μιας και την επόμενη μέρα έιχαμε αφθημερόν εξόρμηση στη Βερόνα!!
