Μωρά παιδιά έχουμε.. τι ταξίδια μου λέτε τώρα!!;;

[meli]

Οτι αφορα το οτι χρειαζεται και το ζευγαρι χρονο μονο του θα συμφωνησω!! Το θεωρω μαλιστα και αναγκαιο!!
Τωρα για το προγραμμα του παιδιου,εκτος απο τον πρωτο χρονο,που πραγματικα ειναι σαν ρολοι,μετα πιστευω παυει να ειναι ετσι αυστηρο! Κι εγω τον πρωτο χρονο δεν την πηρα πουθενα. Απο εκει κι επειτα εξαρταται κι απο το παιδι! Αυτο πιστευω σε κατευθυνει... Ενα παραδειγμα,ο ανηψιος μου τον ζαλιζει το αμαξι.μετα απο μιση ωρα κανει εμετο. Η δικια μου το Πασχα καναμε 3000 χιλιομετρα Ισπανια-Πορτογαλια. Αν εχε παρομοιο προβλημα εννοειται πως δεν θα το συζητουσα καν...Εμεις μπορει να ειμαστε τυχεροι,αλλα η μικρη ειναι εξαιρετικα καλοβουλη! Τωρα αυτο δεν σημαινει οτι κι εμεις δεν ακολουθουμε το προγραμμα της. Στην Κουβα μπορει να μας αρεσε εξω στα μπαρακια και στα live θα μεναμε σιγουρα μεχρι αργα,αλλα φευγαμε νωρις για να κοιμηθει... Δεν μπορεις να τα εχεις ολα...
Αλλα δεν μπορω να περιμενω μεχρι να παει και 5 για να ταξιδεψω..
Βεβαια εξαρταται και απο την συχνοτητα των ταξιδιων του καθενα..Εγω καθε 2 μηνες καπου παω. Ειναι αδυνατον να την αφηνω συνεχεια. Αν πηγαινα 1 φορα το χρονο νομιζω θα το σκεφτομουνα..
Τωρα για τους ξενους που εφερα παραδειγμα,δεν ειπα οτι εγω θα τοκανα. Μαλλον σιγουρα οχι. Αυτο ομως δεν σημαινει οτι δεν θαυμαζω αυτους που μπορουν και το κανουν.

 

[mikros oyranos]

ΟΛΕΣ ΕΙΣΤΕ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ! Μακαρι να σας μοιαζαμε εμεις οι ανδρες. Επειδη αναρωτιεστε ποιο ειναι το σωστο, σαμπως τοσες φορες καθημερινα δεν το αναρωτιεστε; Για την καθε μια σας ειναι και διαφοερετικο το σωστο. Υπαρχουν συνταγες στο μεγαλωμα των παιδιων; Αν ειστε ευχαριστημενες μ' αυτο που κανετε απαλαυστε το και μην ακουτε κανεναν... ουτε τους ανδρες σας.

 

[varsa]

εγω ειμαι της άποψης οτι το παιδι σε καποια ταξιδια ειναι καλό να συμμετέχει, και για μένα και γι'αυτο. Βέβαια, την αποψη-εμπειρια μου θα την ακουσετε τον Ιούλιο, και ευχομαι να ειμαι ακομα θετική...
...εχω θαυμασει άπειρα παιδάκια που ακολουθούν τους γονείς, συμμετέχουν, ειναι ευχάριστα και υπάρχουν αμοιβέες υποχωρησεις στο πρόγραμμα. ελάχιστα δε (2!) ήταν τα Ελληνόπουλα που τα χάρηκα πραγματικά σε ταξίδι στο εξωτερικό και τα έχω ως πρότυπο... δεν δημιουργησαν κανενα απολυτως προβλημα στο γκρουπ, και επειδη ηθελαν να ταξιδεύουν χαιροντουσαν αφάνταστα, ειτε εβρεχε, είτε ειχε ζέστη...

 

[ΕΡΣΗ]

Και εγω πιστεύω πως δεν υπάρχουν απόλυτα πράγματα στο θέμα των παιδιών: άλλα είναι πιο ικανά να ταξιδέψουν, άλλα χαλιούνται πάρα πολύ αν χάσουν τον χώρο τους και τις βολές τους. Εφόσον είναι νήπια πραγματικά δεν έχει νόημα να ταξιδέψουν από την άποψη οτι αργότερα δε θα θυμάται τίποτε. Αλλά από την άλλη μεριά, όπως λέει και η Meli, το νήπιο θα χαρεί τον καλό καιρό και τη θάλασσα, αντί να είναι κλεισμένο στο διαμέρισμα Φλεβάρη μήνα και προκειμένου να αποχωριστεί και τους γονείς του.
Εγώ έκανα κάτι ενδιάμεσο: Έτυχε να ταξιδέψω οταν ή κόρη μου ήταν 9 μηνών στην Ταυλάνδη, στη Μαλαισία, στην Ιάβα και στο Μπαλί. Λείψαμε 35 ημέρες. Δεν την πήρα μαζί μας, την άφησα στη μητέρα μου. Όταν η μικρή ήταν σχεδόν τριών χρονών πήγαμε για 17 ημέρες στο Μαρόκο. Και πάλι δεν την πήραμε, αλλά τότε είχε πια μεγαλώσει και μας κράτησε φοβερά μούτρα. Έδειχνε την τσαντίλα της με κάθε τρόπο: Ε αυτό ήταν: από εκεί και πέρα την παίρναμε μαζί μας κάνοντας τις απαραίτητες προσαρμογές τόσο ως προς την επιλογή του μέρους όσο και ως προς την επιλογή του τρόπου που θα οργανώναμε το ταξίδι μας. Παράδειγμα: επειδή ήταν από τα παιδιά που με το που έμπαινε στο αυτοκίνητο, εβγαζε όλο το περιεχόμενο του στομαχιού της, δεν κάναμε μακρινά οδοιπορικά, αλλά ταξίδια εντός Ευρώπης σε συγκεκριμένους προορισμούς και μόνο αεροπορικά και με τη ψυχή στο στόμα αν θα φτάσουμε από το σπίτι μας στο αεροδρόμιο καθαροί ή ξυνομυρίζοντας! Ευτυχώς στην κυριολεξία τη βγάλαμε καθαρή!

 

[meli]

Ωχ,Ερση με αγχωσες τωρα...
Ινδια θα παμε 18 μερες μονοι μας.Λες με το που θα γυρισω ναχω κι εγω τετοια μουτρα?:roll:

 

[black mamba]

Με τα παιδιά μου ταξιδεύω επιλεκτικά. Δηλαδή κάποιες φορές τους παίρνουμε μαζί μας (οικογενειακές διακοπές), ενώ άλλες ταξιδεύουμε σα ζευγάρι (ρομαντικές διακοπές). Πιστεύω πως έχουμε ανάγκη τόσο να δώσουμε στα παιδιά κάποιες εμπειρίες από διαφορετικά μέρη και να αποκτήσουμε οικογενειακές αναμνήσεις από ταξίδια, όσο και να χαλαρώσουμε οι δυο μας βρίσκοντας ξανά κάπου κάπου τον παλιό ανέμελο εαυτό μας χωρίς σκοτούρες και "οικογενειακή συνείδηση". Όσο λοιπόν έχουμε και τις δυο ανάγκες θα προσπαθούμε να ισορροπούμε και να μοιράζουμε τις διακοπές μας.
Φυσικά ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικά "θέλω", με αυτά πορεύεται και πολύ καλά κάνει!

 

[GEOARIS]

Ο γιος μου έκανε το πρώτο του ταξίδι με το πλοίο όταν ήταν 3 μηνών, Δεκέμβρη μήνα, για να συναντήσει πρώτη φορά τους συγγενείς του πατέρα του. Από τότε έχουμε κάνει πολλά ταξίδια στο εσωτερικό και από 4 χρονών τον παίρνουμε και στο εξωτερικό.
Δεν είμαι σίγουρη ότι τα παιδιά όταν είναι μικρά δεν θυμούνται τόπους. Οι δάσκαλοι του μου έχουν πει κατά καιρούς ότι τους έχει αναφέρει τις επισκέψεις μας σε μέρη που συναντούν στα μαθήματα π.χ. στο Παλαμήδι, στην Επίδαυρο , στους Δελφούς , στη Βεργίνα. Δεν ξέρω αν τα θυμάται βιωματικά ή από τις φωτογραφίες.
Εκείνο που ξέρω σίγουρα για το δικό μου παιδί τουλάχιστον είναι ότι έχει το μυαλό του ανοιχτό στους άλλους, είναι ανεξάρτητο,νιώθει σίγουρο για τον εαυτό του στις δυσκολίες, δεν γκρινιάξε ποτέ όπου και να τον έχουμε "τραβολογήσει".
Θεωρώ ότι τα ταξίδια έχουν συμβάλλει καθοριστικά σ' αυτό. Τώρα είναι 10 χρονών και έχει εμπειρίες σημαντικές για την ηλικία του. Αν σκεφτείς ότι εγώ μπήκα σε καράβι πρώτη φορά όταν ήμουν 12 χρονών και σε αεροπλάνο πολύ αργότερα ..........

 

[taxidakia]

Συμφωνώ σχετικά με την ισορροπία που πρέπει να τηρείται, ανάλογα και με την ηλικία του παιδιού. Τα ταξίδια είναι ωραίες εμπειρίες και για τα παιδιά, ωστόσο και οι γονείς πρέπει να προσαρμόζονται στα δικά του δεδομένα, και τα ταξίδια να ανταποκρίνονται και στις δικές του ανάγκες ανάλογα με την ηλικία του. Για παράδειγμα, το να έχεις ένα μωρό 1-2 μηνών στην παραλία, έστω και με ομπρέλα, με βρίσκει αντίθετη. Είναι καλό για το μωρό να βγει στον ήλιο για λίγο, αλλά για λίγο. Δεν είπαμε να το κλειδαμπαρώσουμε, αλλά η ηλιοθεραπεία σ'αυτή την ηλικία δεν είναι και ό,τι καλύτερο.

 

[axinos]

Και η επιστημονικη αποψη στη συζητηση: Τα παιδια "καταλαβαινουν" απο την ωρα που γεννιουνται και διαμορφωνουν προσωπικοτητα εως τα 5! Το οτι δεν θυμουνται να περιγραψουν μια εικονα δεν σημαινει οτι δεν εχει εντυπωθει στο υποσυνειδητο τους. Και το σημαντικοτερο για ενα παιδι ειναι να ειναι ευτυχισμενοι οι γονεις του. Αρα, οποιος νιωθει καλα να ταξιδευει με το παιδι του, καλως το κανει. Και οποιος νιωθει καλυτερα να το αφηνει, παλι καλως το κανει. Οπως ειπε η Ερση, δεν υπαρχουν συνταγες. Το σημαντικοτερο ειναι να ειναι ηρεμοι και χωρις αγχος οι γονεις.

 

[vouvali]

Δεν είναι βιτσιόζοι, απλά πρακτικοί

θα συμφωνησω απολυτα μαζι σου εγω τα παιδια αρχισα να τα παιρνω μαζι μου απο 5 χρονων
ειναι μια ηλικια που και καταλαβαινουν και δεν σε κουραζουν ιδιαιτερα .
να παω διακοπες και ειδικα εξωτερικο με ενα παιδι στο καροτσι το αλλο στην πλατη μου
και το τριτο στην κοιλια της γυναικας μου ειναι μαρτυριο...εκτος αν ειμαι βιτσιοζος

Δεν είναι βέβαια βιτσιόζοι όλοι οι ξένοι ταξιδιώτες που έχουν τα παιδιά μαζί τους, απλά στην δική τους πραγματικότητα δεν υφίσταται το ελληνικό υποστηρικτικό σύστημα : γιαγιά - παππούς - θείοι και γενικότερα συγγενολόι, που αναλαμβάνει την φύλαξη των ελληνόπαιδων προς χάριν των ταξιδιάριδων γονέων! Η συνήθης ξένη νοοτροπία (και μου κάνει εντύπωση που όλοι εσείς οι πολυταξιδευμένοι δεν έχετε εντοπίσει την διαφορά) συνίσταται στην αυτονομία κάθε οικογένειας, χωρίς παρεμβολές (θετικές ή αρνητικές) από τον ευρύτερο συγγενικό περίγυρο : δηλαδή δεν αναλαμβάνουν οι παππουδογιαγιάδες γενικότερα την φύλαξη των εγγονιών, αλλά συγχρόνως δεν εμπλέκονται στις αποφάσεις του ζευγαριού. Απλά λοιπόν για πρακτικούς λόγους, ελλείψει δυνατότητας "εναπόθεσης" των τέκνων τους, οι ξένοι ταξιδευτές τα έχουν μαζί τους.
Ωστόσο δεν συμφωνώ για τα προβλήματα που αναφέρετε ότι δημιουργούν ακόμα και τα μικρά παιδιά. Εχουμε κάνει ταξείδι με τις 2 κόρες μας (ηλικίας 16 μηνών + 4,5 ετών), με αυτοκίνητο από Πάτρα - Ανκόνα και από εκεί περιπλάνηση στην Ιταλία (Μιλάνο - Φλωρεντία - Σιένα - Πίζα) Γαλλία (Λυών, Κάννες, Aix en Provence..) 15 ημέρες αλλάζοντας κάθε 2-3 μέρες κατάλυμμα και έχουμε τις ωραιότερες αναμνήσεις, καθώς τα παιδιά μικρά ή μεγαλύτερα, αντιλαμβάνονται την διαφορετικότητα, οσφραίνονται την ποιότητα της χαλαρής σχέσης διακοπών με τους γονείς τους, μπορεί να μην έχουν αναμνήσεις, αλλά δημιουργείται εκλεπτισμός στο υποσυνείδητο τους, πλουτίζουν τις βιωματικές τους εικόνες και βέβαια ακόμα και οι φωτογραφίες - βίντεο που ανακαλύπτουν μεγαλύτερα, συμβάλλουν στην ευφορία τους και την δημιουργία καλής σχέσης με τους γονείς τους, καθώς αναγνωρίζουν ότι οι τελευταίοι δεν τα "φόρτωσαν" στη γιαγιά, αλλά προτίμησαν το δύσκολο δρόμο της συνύπαρξης και της εξεύρεσης λύσεων, ακόμα και χωρίς τις ανέσεις και την σιγουριά του οικείου καθημερινού περιβάλλοντος.
Συμπέρασμα : ταξιδέψτε με τα παιδιά σας, θα σας ευγνωμονούν μεγαλώνοντας γι'αυτή την πράξη προσφοράς αγάπης και επικοινωνίας καθώς και για την διεύρυνση του γνωστικού τους ορίζοντα (τα πάντα καταγράφονται στο υποσυνείδητο μας !).

 

[pinelopi]

Εμένα η κόρη μου είναι πλέον 13 χρόνων . το πρώτο της ταξίδι στο εξωτερικό το έκανε λίγο πριν από τα 10 που πήγαμε στη Ντισνευλαντ. Το θυμάται με τρελή χαρά και νομίζω ότι ήταν ο τέλειος προορισμός για το παρθενικό της ταξίδι. Κατόπιν την παίρνουμε αρκετές φορές μαζί μας αλλά όχι πάντα..Πριν ταξιδεύαμε πάντα μόνοι μας ..κι αυτό όχι γιατί φοβόμουν μην πάθει κάτι και τι θα κάνουμε ..Απλώς θέλαμε να είμαστε μόνοι μας....Να ζήσουμε 3-4 ημέρες όπως και πριν , να βρεθούμε μόνοι χωρίς τα "μαμά πεινάω, νυστάζω , κρυώνω, ζαλίζομαι" Να βγούμε βραδυ και να μπορούμε να πιούμε και δυο ποτά παραπάνω και να αργήσουμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο...Άλλωστε όλο τον υπόλοιπο χρόνο και τις εξόδους μας και όλη την ζωή μας την κανονίζαμε με βάση το παιδί...Αυτές οι ημέρες ήταν για μας...Να σημειώσω βέβαια ότι υπάρχει εξοχικό σε ένα νησάκι πολύ μικρό και όμορφο όπου τα παιδιά παίζουν ελέυθερα από το πρωί ως το βράδυ και όπου τη μικρή την πηγαίναμε από σχεδόν 2 μηνών και έμενε και μένει ακόμα εκεί γεμάτους 2 μήνες... Υπάρχουν βέβαια παππούδες νεότατοι που την αναλάμβαναν με χαρά( γαιτί πραγματικά είναι θέμα αν δεν έχεις κάπου να αφήσεις τα παιδιά και τότε είναι μονόδρομος ή τα παίρνεις μαζί σου ή δεν πας πουθενά) . Όσο για τους ξένους που ταξιδεύουν με πολύ μικρά παιδιά , ως εικόνα όταν τη βλέπω μου αρέσει ..Θα πρέπει να σημειώσουμε όμως ότι η νοοτροπία τους γενικά ως κοινωνία είναι πολύ διαφορετική και οι παππούδες δεν κρατούν τα εγγόνια τους όπως στην Ελλάδα. Από τι στιγμή που μεγαλώνεις και κάνεις οικογένεια κανονίζεις και την πορεία σου. Θες να ταξιδέψεις...Βρες και τι θα κάνεις και με τα παιδιά σου...Ξένους νέους γονείς με παιδιά έχω δει πολλούς , ξένους παππούδες με τα εγγόνια τους (χωρίς να είναι και οι γονείς μαζί) πόσους έχετε δεί; Εγώ πάντως πολύ λιγότερους...

 

[pinelopi]

Μέχρι να τελείωσω το μήνυμά μου έγραψε ο vouvali με τον οποίο και συμφωνώ απόλυτα