Μουσικές από την Ευρώπη

[Bahari]

Μια και το τόπικ "Ταξιδεύοντας με τις μουσικές του κόσμου" αρχίζει να μεγαλώνει "επικίνδυνα" και σε λίγο θ' αρχίσει να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα λέω να το εξειδικεύσουμε λιγάκι... Ας βάζουμε εδώ λοιπόν όλες τις μουσικές που προέρχονται από τη Γηραιά Ήπειρο

Και ξεκινώ με τους αγαπημένους μου Radio Tarifa (Radio Tarifa Web) ένα γκρουπ από την Ισπανία που δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '80.

Μουσικοί από διαφορετικούς χώρους (φλαμένκο, τζαζ, ροκ, κλασική και αραβική μουσική), χρησιμοποιούν παραδοσιακά, μεσαιωνικά και μοντέρνα όργανα (νέι, ούτι, crumhorn, ινδικό φλάουτο, ηλεκτρικό μπάσο κλπ) για να φτιάξουν μουσικές και τραγούδια όπου το φλαμένκο και τα σεφαραδίτικα τραγούδια συναντούν τη μουσική παράδοση της Ιβηρικής και τις μουσικές του Αραβικού κόσμου.

 

[Vito]

Συνεχίζω και γω με Ισπανια αν και το συγκρότημα μόνο ισπανους δεν έχει...
ειναι οι 08001 μια κολεκτιβα με βάση την Raval- την γειτονια των μεταναστων στην Βαρκελώνη... 08001 ειναι Τ.Κ. της Raval. Το συγκρότημα αποτελούν καμια 30αρια ατομα, ισπανοι αφρικανοι, αραβες, αγγλοι,κλ.,...και ένας έλληνας που παίζει σαζι... μπλέκουν διαφορα είδη μουσικής, το παραδοσιακό με το συχρονο...όργανα..ουτια, σαζια, αφρικάνικα αλλα και ηλεκτρικές κιθαρες, DJs, κλπ...
εχουν επισης ενα VJ που φτιαχνει τα video στις συναυλιες..
το ενδιαφερον...επειδη είναι πολλα ατομα και ειναι δυσκολο να ειναι ολοι στις συναυλιες, βινεοσκοπουν το μερος τους στα τραγουδια που συμετέχουν (είτε φωνή ή οργανο) με ομορφα απο καλιτεχνικης πλευράς βιντεο και παίζουν κατα τη διάρκει των συναυλιών..

 

[Bahari]

Συνεχίζουμε με τους Βαρκελωνέζους Ojos de Brujo (OJOS DE BRUJO { nuevo disco AOCANA})...

Δύσκολα τους "διαβάζεις" αυτούς εδώ τους Βαρκελωνέζους. Θέλεις μόνο να τους βλέπεις στη σκηνή, να τους ακούς, να τους "χορεύεις". Θέλεις να νιώθεις την ισχυρή δόνηση των τραγουδιών τους.

Κι αν τους ρωτήσεις γιατί έβγαλαν το γκρουπ τους Ojos de Brujo (Τα μάτια του Μάγου) θα σου πουν ότι είναι η ματιά αυτών που βλέπουν πιο πέρα, όσων δεν εισπράττουν την πραγματικότητα όπως είναι, αλλά θέλουν να την αμφισβητήσουν.

Κι αν τους ρωτήσεις πώς ξεκίνησαν, θα σου μιλήσουν για μια παρέα της γειτονιάς τους που άρχισε να παίζει μουσική, μια παρέα που εξελίχθηκε σε κολεκτίβα στα τέλη της δεκαετίας του '90. Και τί σημαίνει κολεκτίβα; Σημαίνει ότι οι Ojos de Brujo συνεργάζονται με ομάδες γκράφιτι, με ακροβάτες και ντιζάϊνερς, με καλλιτέχνες του δρόμου, σημαίνει ότι μπορεί να βλέπεις μια ντουζίνα μουσικούς στη σκηνή αλλά οι Ojos de Brujo αριθμούν 25 μέλη που εργάζονται γι' αυτήν, σημαίνει ότι 3-4 φορές το μήνα τα λένε όλοι μαζί και αποφασίζουν συλλογικά τις κινήσεις του συγκροτήματος. Σημαίνει επίσης ότι τη μία μέρα θα τους δεις να παίζουν στην Αθήνα και την επομένη στην πλατεία της γειτονιάς τους διαμαρτυρόμενοι για τα δέντρα που κόβει ο Δήμος (συμβαίνει και αλλού) για να περαστούν σωλήνες φυσικού αερίου.

Το πρώτο τους άλμπουμ ήταν "χειροποίητο" κι αργότερα έφτιαξαν τη δική τους δισκογραφική εταιρεία και μέχρι σήμερα χρηματοδοτούν οι ίδιοι τις παραγωγές τους. Κι όσο για τη μουσική τους; Κι αυτήν δύσκολα την περιγράφεις. Φλαμένκο, χιπ-χοπ, ρούμπα καταλάνα, αφρο-κουβανέζικοι ρυθμοί, στοιχεία απ' όλα αυτά τα είδη, μπλεγμένα τόσο εύστοχα που το χαρμάνι τους είναι εκρηκτικό.

Περισσότερα εδώ: 2ο Kosmos Festival - Ojos de Brujo - Kosmos

Και μια συνέντευξή τους στο ispania.gr: Συνέντευξη των Ojos de Brujo στο ispania.gr (versi?n biling?e)

 

[LastMan78]

Συνεχίζω με κάποιον που ξέρουν οι περισσότεροι (το λέω διότι τις μπάντες που έβαλαν τα παιδιά δεν τα ήξερα) τον Manu Chao. Γάλλος με ισπανική καταγωγή. Τραγουδάει σε πολλές γλώσσες όπως τα ισπανικά, γαλλικά, αγγλικά, αραβικά κτλ. Προσωπικά η μουσική του μου αρέσει και με χαλαρώνει πάρα πολύ αλλά ταυτόχρονα σε βάζει και σε σκέψεις διότι η μουσική του είναι εμπνευσμένη και από πολλές χώρες του "τρίτου κόσμου" και μέσα από τα τραγούδια του σου περνάει κάτι από όλες αυτές τις εικόνες.

 

[Bahari]

Συνεχίζω με δυο τραγούδια από ένα σιντάκι που πήρα πριν μερικά χρόνια με τα τραγούδια της μαφίας. Το cd λέγεται Omertà, Onuri e Sangu "La musica della mafia. Vol. II".

 

[galat]

Προς Bahari : Μπράβο, πολύ ωραίες επιλογές και παρουσίαση!!!!

Μιάς και αναφερθήκαμε στη Μαφία, πάμε λίγο στην αγαπημένη μου Νάπολη.

1. Μιά ήρεμη ναπολιτάνικη μελωδία από την αξέχαστη φωνή του Sergio Bruni

2. Και μιά εύθυμη ναπολιτάνικη tarantella

 

[soudianos]

Ισπανία Ethnic.
Ti άλλο από φλαμένκο, και solo κιθάρα και από ποιόν άλλο παρά από το
Sabicas (pure gypsy) 1912-1990

 

[Bahari]

Αφού λοιπόν ο φίλος μας ο galat αναφέρθηκε ήδη στην ταραντέλα, ας πούμε δυο πράγματα γι' αυτόν τον χορό...

Η ταραντέλα, ο παραδοσιακός χορός της Κάτω Ιταλίας, είναι ένας τελετουργικός χορός που συνδέεται με το φαινόμενο του ταραντισμού. Ήταν ένα είδος «μουσικού εξορκισμού», ένα είδος «θεραπείας» όσων είχαν τσιμπηθεί από τη δηλητηριώδη αράχνη, κατά τη διάρκεια της οποίας οι οργανοπαίχτες έπαιζαν 12 διαφορετικά μοτίβα που αντιστοιχούσαν σε 12 διαφορετικά είδη αράχνης. Στη μελωδία που θεωρούσαν ότι αντιστοιχεί στο μέγεθος και στο χρώμα της αράχνης που τον τσίμπησε, ο άρρωστος άρχιζε ένα ξέφρενο χορό μιμούμενος τις κινήσεις της αράχνης.

Ο ταραντάτος ή η ταραντάτα έπρεπε να χορεύει και να τραγουδάει με φρενίτιδα ωσότου θεραπευθεί. Είναι όμως έτσι;

Τι υποδηλώνει το τσίμπημα της αράχνης; Η χερσόνησος του Σαλέντο είναι η Γη του επαναλαμβανόμενου τσιμπήματος (La terra del rimorso) θα γράψει, στο ομώνυμο βιβλίο του, ο ιταλός εθνογράφος Ernesto de Martino (1908-1965). Ο χαρακτηρισμός παραπέμπει στο ξαναδάγκωμα, στην επιστροφή του κακού παρελθόντος, του παρελθόντος που δεν αποτέλεσε επιλογή, θα μας πει ο ίδιος, και το οποίο επιστρέφει για να ξαναδαγκώσει. Δεν είναι τυχαίο που αυτό συμβαίνει στη νότια Ιταλία, αυτή τη γη με τα τόσα προβλήματα, αδύναμη να προσφέρει ασφάλεια και προστασία στον πληθυσμό της. Ο ταραντισμός ήταν ένας πολιτισμικά κατασκευασμένος εξορκισμός του κακού, μια μαγικο-θρησκευτική του έκφραση.
Περισσότερα εδώ: encardia - άρθρα

 

[Bahari]

Και μια και είμαστε στην Ιταλία δεν μπορώ να μην αναφέρω ένα πολύ αγαπημένο συγκρότημα, τους Nuova Compagnia di Canto Popolare (La Nuova Compagnia di Canto Popolare - sito ufficiale - NCCP), ένα συγκρότημα που δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '60 με στόχο την διάδοση της αυθεντικής λαϊκής μουσικής παράδοσης από την περιοχή της Καμπανίας που μέχρι τότε θεωρούνταν υποδεέστερη.

 

[galat]

Μετά την εμπεριστατωμένη παρουσίαση της ταραντέλας από την φίλη Bahari και μιας και αναφέρθηκε στο site του γνωστού ελληνικού συγκροτήματος encardia, που ειδικεύεται στην μουσική από τη Νότια Ιταλία και πιό ειδικά από τα ελληνόφωνα χωριά, ας ακούσουμε δύο δικά τους τραγούδια :

1. Tarantella pizzica di San Vito. Πάντως για τσιμπημένες, εγώ μια χαρά τις βλέπω να χορεύουν...


2. Και το Pizicarella

 

[Bahari]

Μετά την πολύ όμορφη malagueña του Sabicas που μας παρουσίασε ο soudianos λίγο πιο πριν, λέω να ξαναπάμε στην Ισπανία και να ακούσουμε μια bulería από την Antonia Gilabert Vargas "το μαργαριτάρι του Cádiz":

Και για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει κάποια πράγματα γύρω από την προέλευση του ονόματος «flamenco» και την ιστορία του, μπορεί να διαβάσει μέρος της Διδακτορικής Διατριβής της καθηγήτριας της Μουσικολογίας κ. Μαρίας Παπαπαύλου με τίτλο: «flamenco ως παρουσίαση της διαφορετικότητας» [φλαμένκο] "Ταξίδι στις ρίζες του φλαμένκο"<BR>(του Χρίστου Τζιφάκι) « TAR.gr

 

[galat]

Απόλαυσα το πολύ ωραίο κομμάτι της bahari και διάβασα με προσοχή το ενδιαφέρον κείμενο για το flamenco. Πρέπει να πω ότι εγώ συντάσσομαι με το «τσιγγάνικο επιχείρημα». Και αφού βρισκόμαστε στην Ισπανία και ακούμε flamenco, νομίζω ότι θα ήταν παράλειψη να μην δούμε και ακούσουμε αυτό το απόσπασμα από την «ιστορική» ταινία του Tony Gatlif «Latcho Drom».

Ο Tony Gatlif Γάλλος αλγερινής καταγωγής και με τσιγγάνικο αίμα, έχει δώσει όλο τον κινηματογραφικό του δυναμισμό στην αναζήτηση στοιχείων για τους τσιγγάνους και την προβολή μέσα από τις ταινίες του των εθίμων και των μουσικών τους. Η ταινία Latcho Drom γυρίστηκε το 1993 και είναι ένα ντοκιμαντέρ για την ιστορική πορεία των τσιγγάνων από την Ινδία μέχρι την Ισπανία. Όλες οι ταινίες του Tony Gatlif αποτελούν αστείρευτη πηγή των ωραιότερων μουσικών των τσιγγάνων, με πολύ ωραίες μάλιστα εκτελέσεις.

Απολαύστε ένα χαρακτηριστικό μουσικό κομμάτι της ταινίας (κάντε υπομονή, μην δώσετε σημασία στις εικόνες των πρώτων 35 δευτερολέπτων):


Βλέποντας την κυρία που χορεύει μετά το 5ο λεπτό, μου ήρθε η επιθυμία να μοιραστώ μαζί σας ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα :

«Η Κλόντια χόρευε. Κάποιος είχε αντικαταστήσει τα ροκ και τα ραπ των παιδιών με μουσική των σίξτις, αλλάζοντας το ρυθμό του δωματίου και αυτός άρχισε να παρακολουθεί τα ξεχασμένα, αλλά οικεία κουνήματα και παύσεις του κορμιού της, αλλά οικεία κουνήματα και παύσεις του κορμιού της που ακολουθούσαν αυτά του καβαλιέρου της, σαν τα χέρια και οι μηροί και τα πόδια του καβαλιέρου της, σαν τα χέρια και οι μηροί και τα πόδια του άλλου να ήταν του δικού της κορμιού…
Τι έκανε την Κλόντια να σηκωθεί και να χορέψει κι αυτή ανάμεσα στους άλλους; Μήπως μία ογκώδης γυναίκα που καθόταν όλη την ώρα πριν απόμερα κοιτάζοντας κάτω στεναχωρημένα και τώρα χόρευε μόνη της, κυρία του εαυτού της, βγάζοντας χορεύοντας, χτυπώντας δυνατά στο πάτωμα τα πρησμένα πόδια της, τα βάρη που είχε μέσα της;»

Υ.Γ. Αλήθεια που άραγε βρίσκεται αυτή η υπέροχη πλατεία;