Μουσικές από την Ευρώπη

[Bahari]

Και μια και είμαστε στη Γαλικία, ας ακούσουμε τις Faltriqueira, τέσσερις γυναίκες που τραγουδάνε, χωρίς τη συνοδεία οργάνων, κυρίως, στα γαλικιανά.

 

[dimosf]

Ευχαριστούμε πολύ, για τις πολύ ωραίες παραδοσιακές μουσικές, που μας δείχνεις. Κατά την άποψή μου οι παραδοσιακές μουσικές του κόσμου αποτελούν σίγουρα μέρος της έθνικ μουσικής. Για την ακρίβεια αποτελούν το υπόβαθρό της, τα θεμέλιά της. Βέβαια η έθνικ μουσική πάει ένα βήμα μπροστά, αφού εξελίσσει και αναμειγνύει τις μουσικές αυτές με τα νέα ακούσματα και τα νέα παγκοσμιοποιημένα μουσικά ρεύματα της εποχής. Και πάλι ευχαριστούμε.

Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά ανάμεσα στο έθνικ και την παραδοσιακή μουσική. Να ξεκαθαρίσω οτι δεν είμαι οπαδός της "καθαρής" παράδοσης, απλά γιατί δεν πιστεύω οτι μπορεί να υπάρξει τέτοια. Ο πολιτισμός είναι ζωντανός και δέχεται επιδράσεις και εξελίσεται. Αλίμονο αν δεν ήταν έτσι. Απλά θα ήταν κάτι νεκρό. Σε σχέση όμως με το έθνικ έγινε λίγο τεχνητά. Αυτό περιέχει λίγο και το στοιχείο του πολιτιστικού "βιασμού". Υπάρχουν πολλά παραδείγματα όπως η χρήση των μαζικά παραγόμενων, και άρα φτηνών, μουσικών οργάνων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να "χαθούν" σπουδαία όργανα, όμορφες φυσικές κλίμακες, που θυσιάστηκαν στο βωμό των συγκερασμένων και πανάρχαιοι τρόποι παιξίματος. Άλλο παράδειγμα η περίπτωση των μουσικών της Αφρικής. Οι μουσικές αυτές είχαν λίγες μελωδικές δυνατότητες, καθόλου πολυτονία αλλά είχαν τη μοναδική στον κόσμο πολυρυθμία. Στα έθνικ ακούσματα των Αφρικανών μουσικών ακούμε όμορφες μελωδίες αλλά οι ρυθμοί περιορίστηκαν σε λίγους από τον τεράστιο πλούτο που υπήρχε. Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν ότι η έθνικ μουσική δεν έχει σπουδάια κομμάτια. Όπως όλα τα είδη έχει πολύ όμορφα δείγματα, αλλά έχει και αρκετά από αδιάφορα ώς και σαβούρα.
Όπως κατάλαβες ακούω τα πάντα αλλά η παραδοσιακή μου προσφέρει μια ευχαρίστηση ιδιαίτερη. Γι αυτό και αυτό το κόλλημα εδώ και αρκετές δεκαετίες.

 

[galat]

Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά ανάμεσα στο έθνικ και την παραδοσιακή μουσική. Να ξεκαθαρίσω οτι δεν είμαι οπαδός της "καθαρής" παράδοσης, απλά γιατί δεν πιστεύω οτι μπορεί να υπάρξει τέτοια. Ο πολιτισμός είναι ζωντανός και δέχεται επιδράσεις και εξελίσεται. Αλίμονο αν δεν ήταν έτσι. Απλά θα ήταν κάτι νεκρό. Σε σχέση όμως με το έθνικ έγινε λίγο τεχνητά. Αυτό περιέχει λίγο και το στοιχείο του πολιτιστικού "βιασμού". Υπάρχουν πολλά παραδείγματα όπως η χρήση των μαζικά παραγόμενων, και άρα φτηνών, μουσικών οργάνων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να "χαθούν" σπουδαία όργανα, όμορφες φυσικές κλίμακες, που θυσιάστηκαν στο βωμό των συγκερασμένων και πανάρχαιοι τρόποι παιξίματος. Άλλο παράδειγμα η περίπτωση των μουσικών της Αφρικής. Οι μουσικές αυτές είχαν λίγες μελωδικές δυνατότητες, καθόλου πολυτονία αλλά είχαν τη μοναδική στον κόσμο πολυρυθμία. Στα έθνικ ακούσματα των Αφρικανών μουσικών ακούμε όμορφες μελωδίες αλλά οι ρυθμοί περιορίστηκαν σε λίγους από τον τεράστιο πλούτο που υπήρχε. Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν ότι η έθνικ μουσική δεν έχει σπουδάια κομμάτια. Όπως όλα τα είδη έχει πολύ όμορφα δείγματα, αλλά έχει και αρκετά από αδιάφορα ώς και σαβούρα.
Όπως κατάλαβες ακούω τα πάντα αλλά η παραδοσιακή μου προσφέρει μια ευχαρίστηση ιδιαίτερη. Γι αυτό και αυτό το κόλλημα εδώ και αρκετές δεκαετίες.

Πολύ ευχάριστο "κόλλημα". Θα συμφωνήσω μαζί σου για τους ήχους, τους ρυθμούς και τις λεπτές αποχρώσεις τους, που χάνονται, σαν αποτέλεσμα των νέων μουσικών οργάνων, των νέων μουσικών συνηθειών κλπ. 'Ομως δεν μπορεί να γίνεται αλλιώς. Ο κόσμος προχωράει και τα πράγματα αλλάζουν. Αλλάζει ο κινηματογράφος (πάνε οι παλιές μαυρόασπρες ταινίες), αλλάζει η ζωγραφική και η γλυπτική (τώρα μόνο hapennigs για εντυπωσιασμό), αλλάζει η αρχιτεκτονική (πάνε οι παλιές τεχνικές) κλπ. Σίγουρα πράγματα χάνονται, αλλά και πολλά άλλα κερδίζονται. Εγω, από την φύση μου είμαι αισιόδοξο άτομο, βλέπω και την θετική τους πλευρά.
Κρίμα, που δεν μπόρεσες να έρθεις στη σημερινή συνάντηση, θα μπορούσαμε να τα πούμε από κοντά. Μιάν άλλη φορά όμως.

 

[dimosf]

Σίγουρα έτσι είναι τα πράγματά. Η μικρή μου ένσταση στο θέμα έθνικ (σε θεωρητικό κυρίως επίπεδο), μιας και το παρακολούθησα από τη δεκαετία του 80 με τον Γκάμπριελ, είναι οτι τα πράγματα δεν ακολούθησαν τη φυσιολογική οδό εξέλιξης αλλά τις απαιτήσεις του εμπορίου και στη συνέχεια των δισκογραφικών. Άλλωστε στις μέρες μας αυτές είναι που διαμορφώνουν τα κριτήρια και τα γούστα.

Υ.Γ. Και εγώ λυπήθηκα που δεν θα μπορέσω απόψε αλλά δυστυχώς δεν γίνεται αλλιώς. Σίγουρα πρέπει να τα πούμε όμως. Και μάλιστα θα έλεγα να κανονίζαμε και κάτι έξω από την πόλη και κυρίως Σάββατο που δεν γίνεται ο κακός χαμός.

 

[galat]

Υ.Γ. Και εγώ λυπήθηκα που δεν θα μπορέσω απόψε αλλά δυστυχώς δεν γίνεται αλλιώς. Σίγουρα πρέπει να τα πούμε όμως. Και μάλιστα θα έλεγα να κανονίζαμε και κάτι έξω από την πόλη και κυρίως Σάββατο που δεν γίνεται ο κακός χαμός.

Στην χθεσινή συνάντηση υπήρξε συμφωνία για κάποια συνάντηση στη Σύρο. Οπότε αυτό μπορεί να συνδυαστεί με την πρότασή σου για συνάντηση εκτός Αθηνών. Χαρά μου να τα πούμε.

 

[pigi_dikaiou]

Ενα ομορφο κομματι απο την Σαρδηνια...

 

[Bahari]

Έχεις δίκιο Πηγή μου, είναι πολύ ωραίο κομμάτι. Μου επιτρέπεις όμως μια μικρή διόρθωση; Πρόκειται για ένα ναπολιτάνικο τραγούδι των αρχών του 16ου αιώνα

 

[pigi_dikaiou]

Έχεις δίκιο Πηγή μου, είναι πολύ ωραίο κομμάτι. Μου επιτρέπεις όμως μια μικρή διόρθωση; Πρόκειται για ένα ναπολιτάνικο τραγούδι των αρχών του 16ου αιώνα

Να με διορθωνεις οταν χρειαζεται γιατι ο οιστρος του νεοφωτιστου οδηγει καμμια φορα σε ατοπηματαΤο συγκεκριμενο τραγουδι το βρηκα σε ενα cd με παραδοσιακα της Σαρδηνιας και μετα το αναζητησα πολυ-πολυ γρηγορα στο youTube..

 

[galat]

17 HIPPIES

Γερμανικό συγκρότημα γνωστό ιδιαίτερα σε Γερμανία και Γαλλία. Aναμειγνύουν μουσικές από την ανατολική Ευρώπη με παραδοσιακά ακούσματα από Γαλλία, Γερμανία και Αμερική. Έχουν δημιουργήσει ολόκληρο μουσικό ρεύμα, το λεγόμενο "Berlin style"

1. Wann var dass


2. Der zug um 7.40 uhr

3. Και το βαλκανικό Jovano Jovanke

 

[Bahari]

Φάντο ή φάδο, που στα πορτογαλικά σημαίνει μοίρα ή πεπρωμένο, ονομάζεται ένα είδος μουσικής που προέρχεται από την ανάμιξη ευρωπαϊκών και αφρικανικών χορών στο έδαφος της Βραζιλίας, έφτασε στην Πορτογαλία στις αρχές του 19ου αιώνα και εγκαταστάθηκε μαζί με τους βραζιλιάνους μετανάστες στις πιο κακόφημες, φτωχές και υποβαθμισμένες γειτονιές της Λισσαβώνας.

Η δικτατορία του Σαλαζάρ εκμεταλλεύτηκε τη δύναμη του φάδο και τα λαϊκά αυτά τραγούδια λογοκρίνονταν όταν περιείχαν πολιτικές και κοινωνικές αναφορές. Έτσι τα φάδο, κατέληξαν να μιλούν μόνο για έρωτες και να συνδεθούν μάλιστα με τη δικτατορία, γι' αυτό και μετά τη μεταπολίτευση οι νέοι τα σνόμπαραν και μόλις τη δεκαετία του ’90 μια νέα γενιά φαντίστας τους έδωσε καινούργια πνοή.

Η τραγουδίστρια που έκανε το φάδο εθνικό σύμβολο της χώρας της είναι η Amalia Rodriguez.

Περισσότερα για την Amalia Rodriguez και την ιστορία του fado εδώ:
World and music :: AMALIA RODRIGUES
World and music :: Μαρίζα: Μια υπόκλιση στη "μοίρα"

 

[Bahari]

Την πιο δυνατή πνοή την έδωσε το 2001 η Mariza Reis Nunes, μια κοπέλα που γεννήθηκε το 1973 στη Μοζαμβίκη, ακόμη πορτογαλική αποικία τότε, από πατέρα Πορτογάλο και μητέρα Αφρικανή.

Όταν οι γονείς της μετανάστευσαν στη μητέρα-πατρίδα και εγκαταστάθηκαν στη Μουραρία, μια από τις παλιές γειτονιές του λιμανιού της Λισσαβώνας και λίκνο του φάδο, η Mariza ήταν μόλις τριών.

Μεγάλωσε μέσα στα φάδο και τους αφρικάνικους ήχους και ακολουθώντας την εποχή της φαινομενικά τα αποκήρυξε. Αλλά δεν τα ξέχασε και μόλις της δόθηκε η ευκαιρία επέστρεψε σε αυτά.

Μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη που έδωσε η Mariza στον Λεωνίδα Αντωνόπουλο με αφορμή την εμφάνισή της στην Ελλάδα, το Νοέμβριο του 2007, εδώ: World and music :: Μαρίζα: Μια υπόκλιση στη "μοίρα"

 

[Bahari]

Η συνεργασία της Amalia Rodriguez με το διανοούμενο γαλλοεβραίο συνθέτη Αλέν Ουλμάν και η «συνεύρεση» του φάδο με την ποίηση, οδήγησε στη ριζική ανανέωση του, προκάλεσε όμως την οργή εκείνων που πίστευαν ότι η ποίηση ήταν αποκλειστικό προνόμιο μιας καλλιεργημένης ελίτ και όχι των απλών και φτωχών ανθρώπων του χωριού και της πόλης.

(Από τη συνεργασία της Amalia Rodriguez με το συνθέτη Αλέν Ουλμάν)
Αφιερωμένο εξαιρετικά στην Pandora που λατρεύει τα φάδος και την Αμάλια.