LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.615
- Likes
- 8.264
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Μοζαμβίκη η χώρα της υπομονής τουμυστηρίου και ψιθυρου..
Η Μοζαμβίκη ήταν η χώρα που ειχε κυριαρχήσει επί μια συνεχή 6ετια στα όνειρα μου και στο μυαλό μου και πάντα έμενε όνειρο. Κάθε προσπάθεια προσέγγισης , και έγιναν πολλές όλα αυτά τα χρόνια δεν απέδιδε αυτό το πολυπόθητο ταξίδι .Κάθε φορά άλλες προτεραιότητες άλλες επιλογές προορισμών με απομακρύνουν από αυτή τη χώρα. Και κάθε φορά που πέφτω εσκεμμένα βεβαίως σε ντοκιμαντέρ του national , που ψαχνω ιστορίες από φόρουμ ταξιδιωτών για τη συγκεκριμένη χώρα αλλά και καταναλώνοντας ώρες καθημερινά σχεδόν σκυφτή πάνω στις φωτογραφίες και αφηγήσεις του Κώστα και Ισαβέλλας που για μένα είναι ευαγγέλιο και ιερό μάλιστα ,με στέλνουν για διάβασμα, μου εξάπτουν τη φαντασία και μου δημιουργούν μια μόνιμη αναγκαιότητα και τελική απόφαση δεν μπορεί αν είναι άλλη παρά.. ..ΜΟΖΑΜΒΙΚΗ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ..
Αρχίζω ερευνα γραφείων, συγκρίνω τιμές διαβάζω εντατικά για να επιλέξω όσα πιο πολλά μπορώ να επισκεφτώ σε 18 διαθέσιμες ταξιδιωτικές μέρες μέρη μη τουριστικά, μερη απομονωμένα, μέρη παρθένα, φύση μοναδική, μονοπάτια για ψαγμένους ταξιδιώτες, μέρη για πάρτη μου μέρη που μουμαθαν να ονειρεύομαι ο Ζυρινης και η Ισαβέλλα μέρη που η φύση είναι ακόμη η μόνη βασίλισσα. Βάζω τάπες στα αυτιά και δεν ακούω κανένα συνοδοιπόρο-συνταξιδιώτη για προτάσεις άλλων εξωτικών προορισμών. Φέτος το εμαιλ ενημέρωσης που στάλθηκε ήταν.. εγώ το ΝΟΕΜΒΡΗ ΘΑ ΠΑΩ ΜΟΖΑΜΒΙΚΗ’’ και ο νοών νοείτε ..
Η πρώτη διαπίστωση ήταν ότι ο προορισμός αυτός θα είναι ένας ακριβός προορισμός, λίγο φτηνότερες οι τιμές που μου έδωσαν από εκείνες προ 6 και 4 χρόνων αλλά ακόμη αγγιζουν το οριο του τσουχτερού.
Θυμάμαι πως προ 6 χρόνια μου ζήτησαν ημερησίως 300 ευρώ για ενοικίαση αυτοκίνητου, 100 ευρώ τα έξοδα οδηγού, χώρια τα έξοδα διαμονής του και τις βενζίνες και στην επισήμανση μου στο πράκτορα ότι στο Μιλάνο πλήρωσα το 1/3 της τιμής ο υπεύθυνος Πορτογάλος του γραφείου μου απάντησε ως Πορτογάλος..εδω μαμ όλα είναι ακριβά.. στο Μιλάνο μπορείτε να πιείτε και καφέ με 1 ευρώ εδώ απλά δεν θα βρείτε καθόλου..ΑΑΑΑΑ ΜΑΛΙΣΤΑ..
Ας οψονται οι πορτογάλοι και κάθε λευκοί επιχειρηματίες που παρα του ότι η χώρα είναι ανεξάρτητη πια από 1975 τούτοι έβγαλαν οικονομικές ρίζες βαθιες,( δεν του κουνά κανείς ακόμη και ο εμφύλιος τους απομάκρυνε για λίγο αλλά επέστρεψαν δριμύτεροι) ελέγχοντας το τουρισμό σε όλα τα επίπεδα, από της δημιουργίας υποδομών, διαχείρισης πάρκων, ενοικιάσεων αυτοκίνητων καθορίζοντας φυσικά και την αξία του κάθε προιόντος.
Επιστράτεψα κάθε γνωστό που είχε επισκεφτεί τη χώρα είτε για διακοπές είτε για δουλειές, κάθε Έλληνα που ζούσε εκεί, που πέρασε έστω και για λίγο αλλά οι πληροφορίες ήταν τόσο διαφορετικές μεταξύ τους όσο και με τις ανάγκες τις δικες μου..
Ετσι αποφάσισα να καλύψω τις δικες μου ανάγκες πχ έβγαλα έξω το πάρκο GORONGOSA αφού το πάρκο ακόμη βρίσκεται σε αναζήτηση ζώων από το κοντινό Gruger της Νότιας Αφρικής και λογω του ότι έχω ξαναεπισκεφτει ανάλογα πάρκα στη Αφρική.
Μετά από χιλιάδες ναι στη κυριολεξία χιλιάδες εμαιλ με τα διάφορα γραφεία, επιλογής τελικού προγράμματος και γραφείου, αλλά και επίσης χιλιάδες εμαιλ με τους φίλους που είδαν και απόειδαν ότι δεν με πείθουν να αλλαξοπιστήσω , δέχτηκαν ( με χαρά?? δεν ορκίζομαι) να με ακολουθούσουν..Η συνεννόηση με τα γραφεία ήταν η ευκολότερη παρά εκείνης με τη παρέα και γιατί δεν διαβάζουν τα εμαιλ και γιατί δεν έχουν πάρει χαμπάρι ακόμη για τη χώρα που είναι και που βρίσκεται , ζώντας στο πέρα βρέχει αραχτοί και ωραίοι (άλλος τρέχει λένε), αλλά και γιατί τα καπιταλ κοντρόλ μας έχουν κάνει τραγική τη ζωή. Αυτό που αντιμετωπίζουμε με τις τράπεζες με τις κάρτες, με paypal αποτελεί από μόνο του ιστορία, πέρα που η ίδια τράπεζα πχ η Πειραιώς για κάθε ένα από εμάς απαιτούσε αλλά πράγματα και αιτήσεις..ΤΡΑΓΙΚΟ..
Τελικό νούμερο ταξιδιωτών 7 οι γνωστές 6 γυναίκες και ο ένας και μοναδικός Νωντας, ο μόνος διαβασμένος και ο μόνος που είχε το ίδιο απωθημένο για τη χώρα να δω ποιος θα αντέξει τον άλλο σε αυτό το ταξίδι, εγώ η Lullu του σαιτ, η Αγγελική η Beba η Ολυμπία η Οliv του σαιτ επίσης, η Ιωάννα που δεν διαβάζει καθόλου άσε που ήταν 40 μέρες στη Μογγολία-Σιβηρία και Κίνα και γύρισε στο τσακ,η Σοφία η ηρεμία στη παρέα, και η Κική που ήταν η μόνη που όταν την ρώτησαν που θα πάει είπε..’’ το μόνο που ξέρω είναι ότι τη πρωτεύουσα τη λενε Μαπούτο.. Μπράβο Κική..
Στο αεροδρόμιο η καθιερωμένη συνάντηση και τα πρώτα εγκεφαλικά..
Δεν θα δούμε ένα μονοπάτι? Ένα καταραχτη? Ένα δέντρο? Τι θα δούμε?
Ανταλλάξαμε ματιές με τον Νωντα..και εκείνος λέει.. στα πα ρε δεν στα πα? Ετουτη επισκέφτηκε τη Μογγολία και έγινε μογγολο, έπρεπε να κάνουμε μαθήματα πριν φύγουμε..
Επιστράτεψα ολη τη υπομονή μου, στη αρχή είμαστε άλλωστε, άνοιξα το σακίδιο και μοίρασα σε κάθε μια από ένα πρόγραμμα, από μεταφρασμένες ταξιδιωτικές ιστορίες, τα κείμενα των Ζυρινη και Ισαβέλλας ( τα είχα στείλει και σε εμαιλ αλλα δεν τα ειδε κανείς)και ειπα,,σκαστε , έχετε πολλές ώρες για διάβασμα στη πτήση ,ερωτήσεις και απορίες με το που θα φτάσουμε..οκ?
Η Μοζαμβίκη ήταν η χώρα που ειχε κυριαρχήσει επί μια συνεχή 6ετια στα όνειρα μου και στο μυαλό μου και πάντα έμενε όνειρο. Κάθε προσπάθεια προσέγγισης , και έγιναν πολλές όλα αυτά τα χρόνια δεν απέδιδε αυτό το πολυπόθητο ταξίδι .Κάθε φορά άλλες προτεραιότητες άλλες επιλογές προορισμών με απομακρύνουν από αυτή τη χώρα. Και κάθε φορά που πέφτω εσκεμμένα βεβαίως σε ντοκιμαντέρ του national , που ψαχνω ιστορίες από φόρουμ ταξιδιωτών για τη συγκεκριμένη χώρα αλλά και καταναλώνοντας ώρες καθημερινά σχεδόν σκυφτή πάνω στις φωτογραφίες και αφηγήσεις του Κώστα και Ισαβέλλας που για μένα είναι ευαγγέλιο και ιερό μάλιστα ,με στέλνουν για διάβασμα, μου εξάπτουν τη φαντασία και μου δημιουργούν μια μόνιμη αναγκαιότητα και τελική απόφαση δεν μπορεί αν είναι άλλη παρά.. ..ΜΟΖΑΜΒΙΚΗ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ..
Αρχίζω ερευνα γραφείων, συγκρίνω τιμές διαβάζω εντατικά για να επιλέξω όσα πιο πολλά μπορώ να επισκεφτώ σε 18 διαθέσιμες ταξιδιωτικές μέρες μέρη μη τουριστικά, μερη απομονωμένα, μέρη παρθένα, φύση μοναδική, μονοπάτια για ψαγμένους ταξιδιώτες, μέρη για πάρτη μου μέρη που μουμαθαν να ονειρεύομαι ο Ζυρινης και η Ισαβέλλα μέρη που η φύση είναι ακόμη η μόνη βασίλισσα. Βάζω τάπες στα αυτιά και δεν ακούω κανένα συνοδοιπόρο-συνταξιδιώτη για προτάσεις άλλων εξωτικών προορισμών. Φέτος το εμαιλ ενημέρωσης που στάλθηκε ήταν.. εγώ το ΝΟΕΜΒΡΗ ΘΑ ΠΑΩ ΜΟΖΑΜΒΙΚΗ’’ και ο νοών νοείτε ..
Η πρώτη διαπίστωση ήταν ότι ο προορισμός αυτός θα είναι ένας ακριβός προορισμός, λίγο φτηνότερες οι τιμές που μου έδωσαν από εκείνες προ 6 και 4 χρόνων αλλά ακόμη αγγιζουν το οριο του τσουχτερού.
Θυμάμαι πως προ 6 χρόνια μου ζήτησαν ημερησίως 300 ευρώ για ενοικίαση αυτοκίνητου, 100 ευρώ τα έξοδα οδηγού, χώρια τα έξοδα διαμονής του και τις βενζίνες και στην επισήμανση μου στο πράκτορα ότι στο Μιλάνο πλήρωσα το 1/3 της τιμής ο υπεύθυνος Πορτογάλος του γραφείου μου απάντησε ως Πορτογάλος..εδω μαμ όλα είναι ακριβά.. στο Μιλάνο μπορείτε να πιείτε και καφέ με 1 ευρώ εδώ απλά δεν θα βρείτε καθόλου..ΑΑΑΑΑ ΜΑΛΙΣΤΑ..
Ας οψονται οι πορτογάλοι και κάθε λευκοί επιχειρηματίες που παρα του ότι η χώρα είναι ανεξάρτητη πια από 1975 τούτοι έβγαλαν οικονομικές ρίζες βαθιες,( δεν του κουνά κανείς ακόμη και ο εμφύλιος τους απομάκρυνε για λίγο αλλά επέστρεψαν δριμύτεροι) ελέγχοντας το τουρισμό σε όλα τα επίπεδα, από της δημιουργίας υποδομών, διαχείρισης πάρκων, ενοικιάσεων αυτοκίνητων καθορίζοντας φυσικά και την αξία του κάθε προιόντος.
Επιστράτεψα κάθε γνωστό που είχε επισκεφτεί τη χώρα είτε για διακοπές είτε για δουλειές, κάθε Έλληνα που ζούσε εκεί, που πέρασε έστω και για λίγο αλλά οι πληροφορίες ήταν τόσο διαφορετικές μεταξύ τους όσο και με τις ανάγκες τις δικες μου..
Ετσι αποφάσισα να καλύψω τις δικες μου ανάγκες πχ έβγαλα έξω το πάρκο GORONGOSA αφού το πάρκο ακόμη βρίσκεται σε αναζήτηση ζώων από το κοντινό Gruger της Νότιας Αφρικής και λογω του ότι έχω ξαναεπισκεφτει ανάλογα πάρκα στη Αφρική.
Μετά από χιλιάδες ναι στη κυριολεξία χιλιάδες εμαιλ με τα διάφορα γραφεία, επιλογής τελικού προγράμματος και γραφείου, αλλά και επίσης χιλιάδες εμαιλ με τους φίλους που είδαν και απόειδαν ότι δεν με πείθουν να αλλαξοπιστήσω , δέχτηκαν ( με χαρά?? δεν ορκίζομαι) να με ακολουθούσουν..Η συνεννόηση με τα γραφεία ήταν η ευκολότερη παρά εκείνης με τη παρέα και γιατί δεν διαβάζουν τα εμαιλ και γιατί δεν έχουν πάρει χαμπάρι ακόμη για τη χώρα που είναι και που βρίσκεται , ζώντας στο πέρα βρέχει αραχτοί και ωραίοι (άλλος τρέχει λένε), αλλά και γιατί τα καπιταλ κοντρόλ μας έχουν κάνει τραγική τη ζωή. Αυτό που αντιμετωπίζουμε με τις τράπεζες με τις κάρτες, με paypal αποτελεί από μόνο του ιστορία, πέρα που η ίδια τράπεζα πχ η Πειραιώς για κάθε ένα από εμάς απαιτούσε αλλά πράγματα και αιτήσεις..ΤΡΑΓΙΚΟ..
Τελικό νούμερο ταξιδιωτών 7 οι γνωστές 6 γυναίκες και ο ένας και μοναδικός Νωντας, ο μόνος διαβασμένος και ο μόνος που είχε το ίδιο απωθημένο για τη χώρα να δω ποιος θα αντέξει τον άλλο σε αυτό το ταξίδι, εγώ η Lullu του σαιτ, η Αγγελική η Beba η Ολυμπία η Οliv του σαιτ επίσης, η Ιωάννα που δεν διαβάζει καθόλου άσε που ήταν 40 μέρες στη Μογγολία-Σιβηρία και Κίνα και γύρισε στο τσακ,η Σοφία η ηρεμία στη παρέα, και η Κική που ήταν η μόνη που όταν την ρώτησαν που θα πάει είπε..’’ το μόνο που ξέρω είναι ότι τη πρωτεύουσα τη λενε Μαπούτο.. Μπράβο Κική..
Στο αεροδρόμιο η καθιερωμένη συνάντηση και τα πρώτα εγκεφαλικά..
Δεν θα δούμε ένα μονοπάτι? Ένα καταραχτη? Ένα δέντρο? Τι θα δούμε?
Ανταλλάξαμε ματιές με τον Νωντα..και εκείνος λέει.. στα πα ρε δεν στα πα? Ετουτη επισκέφτηκε τη Μογγολία και έγινε μογγολο, έπρεπε να κάνουμε μαθήματα πριν φύγουμε..
Επιστράτεψα ολη τη υπομονή μου, στη αρχή είμαστε άλλωστε, άνοιξα το σακίδιο και μοίρασα σε κάθε μια από ένα πρόγραμμα, από μεταφρασμένες ταξιδιωτικές ιστορίες, τα κείμενα των Ζυρινη και Ισαβέλλας ( τα είχα στείλει και σε εμαιλ αλλα δεν τα ειδε κανείς)και ειπα,,σκαστε , έχετε πολλές ώρες για διάβασμα στη πτήση ,ερωτήσεις και απορίες με το που θα φτάσουμε..οκ?
Last edited: