Μοζαμβίκη Μοζαμβικη η χωρα της υπομονης και ψιθυρου

[isabelle]

Ωχ! Περαστικά γιατρέ μου! (αν κι εμείς οι αναγνώστες σου μάλλον θα βγούμε κερδισμένοι από την καθήλωσή σου )
Οκ, κατανοητές οι επιφυλάξεις, μολονότι για μένα η μισή χάρη της ευρύτερης Αφρικής του Νότου είναι ακριβώς αυτή η αίσθηση απόλυτης αυτονομίας που παρέχει το νοικιασμένο τζιπ με τον κατασκηνωτικό εξοπλισμό. Από την άλλη, είναι αλήθεια ότι η Μοζαμβίκη είναι πολύ μεγάλη σε μήκος και μόνο με αυτοκίνητο αδύνατον σε 18 μέρες να φτάνατε τόσο βόρεια στο νησί της Μοζαμβίκης και να επιστρέφατε πίσω στο Γιοχάνεσμπουργκ. Οπότε περιμένω με ανυπομονησία τις σχετικές ανταποκρίσεις, ειδικά για τις περιοχές που δεν αξιώθηκα να επισκεφτώ!

 

[LULLU]

-Κορίτσια που είμαστε? Αρχίζει το μάθημα μετά από ένα δείπνο ικανοποιητικό..
-Στο Βιλαν κάτι λέει η μόλις αφιχθείσα από το 45ημερο υπερσιβηρικό ταξίδι της και είναι πόλη της Μοζαμβίκης που είναι χώρα της Αφρικής.. σωστά? Πέρασα?
-Επιεικώς αλλά δεν βαριέσαι..μας κάνεις για παρέα..δεν θα σε γυρίσουμε πίσω..
Και να λοιπόν λίγα στοιχεία για αυτή τη χώρα που βρίσκεται κουρνιασμένη σε αυτή τη γωνιά της Αφρικανικής Ηπείρου σε μια εκταση 801.590 τετρ χιλιόμετρα με 4571 χιλιόμετρα σύνορα που την χωρίζουν από γύρω χώρες που κατά καιρούς δεν υπήρξαν και οι φιλικότερες η αμέτοχες στο εμφύλιο που έζησε η χώρα ,από βορρά Τανζανία, δυτικά Μαλαουι,Ζαμπια, Ζιμπάμπουε νότια με Ζουαζηλάνδη και Νότια Αφρική και ανατολικά ο δίαυλος της Μοζαμβίκης Ινδικός Ωκεανός.
Ο Ζαμβέζης ποταμός διερχόμενος από Τανζανία χωρίζει τη χώρα, που πήρε το όνομα της από τον Άραβα Σουλτάνο Muça Alebique , σε δυο ευρύτερες περιοχές στα νότια βαθύπεδα υψόμετρου 200μ από τη θάλασσα που φτάνουν προ Βορρά μεχρι τα Όρη Gorongosa (και το ξακουστό πάρκο του,) και Binga που ανήκουν στα βόρεια υψίπεδα με κυρίαρχο το ψηλότερο βουνό Namuli στα 2420 μέτρα.
Οι δυτικές περιοχές του υψιπέδου καλύπτονται με πυκνή τροπική βλάστηση , ενώ η αραιή βλάστηση σαβάνας πρωτοστατεί στις εσωτερικές περιοχές και στο δέλτα του Ζαμβέζη κάνουν παιχνίδι τα μαγκρόβια και κοκοφοίνικες. Πλούσιο δε και το ζωικό βασίλειο αν και υπέφερε και αυτό λογω εμφυλίου, ζέβρες, βουβάλια, ρινόκερους, ελέφαντες καμηλοπαρδάλεις λιοντάρια Νότια δυο άλλοι ποταμοί ο Σάβε και Λιμπομπο ρέουν δημιουργώντας πάρκα και πάρα πολλές διάσπαρτες λίμνες αν και ξηρασία με φονικές πλημμύρες εδώ στο νότο είναι φαινόμενα αρκετά γνώριμα και καταστροφικά
Οι περίπου 27 εκκ κάτοικοι διαφορετικών φυλών , καταβολών θρησκευτικών και πολιτικών πεποιθήσεων προσπαθούν να συνυπάρξουν αρμονικά διώχνοντας από πάνω τους τα σημάδια της σκληρής πορτογαλικής αποικιοκρατίας αλλά και εκείνα του εμφυλίου πολέμου που επι 17 συναπτά χρόνια κατέστρεψε με ιδιαίτερη σκληρότητα χωριά, περιοχές και έσπειρε το θάνατο..
Η ιστορία της χώρας έχει τις ρίζες της σε συγγενείς των Σαν ( Βουσμάνων) που εγκαταστάθηκαν στη περιοχη τον 1 και 4 αιώνα όπου κατά τον 8 αιωνα κάνουν την εμφάνιση τους Άραβες έμποροι που αρχίζουν να ιδρύουν αποικίες πόλεις αναξαρτητες,κέντρα εμπορίου με ακμάζουσα δραστηριότητα που καλά κρατεί μέχρι τον 15 αιώνα μέχρι που έσκασε μύτη στα παράλια, ο μέγας θαλασσόλυκος Βάσκο ντε Γκάμα το 1498. .
Ο μεγάλος ορυκτός πλούτος της χώρας του χρυσού κυρίως εκείνη την εποχή,( στις μέρες μας έχει τανταλιτη, διαμάντια, γαιάνθρακα ουράνιο αμίαντο ακόμη καλα κρυμμένα στα σωθικά της και ανεκμετάλλευτα) του ελεγχου του δρόμου εμπορίου με τη Ασία μέσω των λιμανιών, το αναπτυγμένο απεχθές εμπόριο ανθρώπινης σάρκας που γέννησε και διατήρησε ο διεστραμμένος πορτογαλικός νους συνεργαζόμενος –συναγωνιζόμενος με άλλους αγγλογαλλους ομοϊδεάτες αποικιοκράτες γειτονικών χωρών , επεφύλαξαν μια τυραννική ζωή στους κάτοικους γράφοντας με αίμα , πόνο και μαύρα γράμματα τη πιο σκληρή ιστορία μιας ακόμη χώρας της Αφρικης.. Λες και είναι γραφτό στη μοίρα τους να υποφέρουν όλες αυτές οι χώρες κάτω από το ζυγό των επιδόξων αρπακτικών.
Σκληρές μάχες δόθηκαν από τους ιθαγενείς αλλα η αντίσταση τους καμφθηκε και οι πορτογάλοι στρογγυλοκάθισαν για τα καλα το 1507 ιδρύοντας το εμπορικό κέντρο της Μπέιρα.. Μέχρι να καταλάβουν οι ιθαγενείς το τι γίνεται οι πορτογάλοι π μίσθωσαν το βόρειο κομμάτι σε Βρετανικές εταιρείες που κατάφεραν να θέσουν υπό απόλυτο έλεγχο τις αγροτικές καλλιέργειες μετατρέποντας της σε φυτείες.
Αλλά κάπου εδώ το 1948 χρόνια μετά θα αρχίσει η αντίσταση, η βία γεννά βία, ο εξαναγκασμός ζητά ελευθερία , η υποδούλωση, η δουλεία ζητά εκδίκηση και ο ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας ξεκινά.., Frelimo θα ονομαστούν με αρχηγό τον Mondlane και θα υποστηριχτούν από δυνάμεις της Τανζανίας .
Στo Capo Delgado το 1964 θα ανάψει η φλόγα της επανάστασης που θα διώξει τους πορτογάλους που έχουν και τα δικά τους προβλήματα πίσω στη παρτίδα τους με τη πτώση της δικτατορίας.
Η χωρα επιτέλους νιώθει το αέρα της λευτεριάς το 1975, με αρχηγό της νέας πια ΛΑΙΚΗΣ δημοκρατίας τον Σαμόρα Ματσέλ ονόμασε σοσιαλιστικό το κίνημα, εγκαθίδρυσε σοσιαλιστική δημοκρατία και έλαβε δραστικά μέτρα κατά της Ροδεσίας κλείνοντας τα σύνορα γιατί η Ροδεσία έδωσε προστασία , όπλα και έδαφος στο αντίθετο από το σοσιαλιστικό καθεστώς κίνημα το Renamo την ίδια ώρα που και η Μοζαμβίκη πλήρωσε με το ίδιο τίμημα τη Ροδεσία υποστηρίζοντας τους αντάρτες της Ροδεσίας στο δικό τους αγώνα για ανεξαρτησία,,, Και όταν ανακατεύεις τόσο πολύ τη τράπουλα η τα πίτουρα με τις κότες κάποιος χάνει , το τίμημα το πλήρωσε ο ίδιος ο πρόεδρος που σκοτώνεται σε ένα ύποπτο αεροπορικό δυστύχημα στη Νότια Αφρική το 1986 με τη Νότια Αφρική να κάνει τη πάπια για το γεγονός ενώ φανερά υποστηρίζει πια τους Renamo και ο εμφύλιος ξεκινά..
Για 17 χρόνια σφαίρες, αίμα, θάνατος 1 εκκ νεκροί και 1,3 εκκ πρόσφυγες, καταστροφές στις είδη ανύπαρκτες υποδομές( οι αποικιοκράτες δεν άφησαν και πολλά κατέστρεψαν με το φευγιό τους τα περισσότερα) οι μεγάλες δυνάμεις ΟΗΕ κτλ αναλαμβάνουν δράση και όπως πάντα μοιράζουν , διορίζουν αρπάζουν και γενικώς κάνουν ένα μπάχαλο μέχρι τη Ρώμη επιτέλους το 1992 υπογράφτηκε η ειρήνη μια ειρήνη ελεγχόμενη από τους 7500 στρατιώτες της ONUMOZ η οποία αποχωρεί το 1995 αφήνοντας τους κατοίκους να τα βρουν μεταξύ τους , να βρουν και παλι τη συνοχή για συμφιλίωση και ειρηνική συμβίωση.. και όλα τα άλλα πεταμένα στο βαρύ παρελθόν.. Στις εκλογές του 2004 συμμετέχει και το Renamo σαν επίσημο κόμμα αντιπολίτευσης αλλά τις εκλογές κερδίζει ο Τσισάνο ενώ οι εκλογές του 2015 δίνουν νίκη στο σημερινό πρόεδρο Αρμάντο Γκεμπούζα παιδί του Frelimo και αυτός και εδώ βάζω μια τελεία στη ιστορική αναδρομή της Μοζαμβίκης που αν και είπα ότι θα έγραφα λίγα λόγια έγραψα ολόκληρο διαγώνισμα….
Εκτός το μάθημα ιστορίας κατατέθηκε και ψηφίστηκε η πρόταση για ένα νταου σαφάρι αύριο στο Magarque το μικρότερο από τα 5 νησιά του Bazaruto αρχιπελάγους
Η Σαμπρίνα τηλεφώνησε σε ένα τοπικό πράκτορα-βαρκάρη κανόνισε τις κρατήσεις και κλείσαμε ραντεβού αύριο το πρωι να μας παραλάβουν από το ξενοδοχείο μας.
Απολαμβάνουμε το δροσερό αεράκι και παρακολουθούμε υπό το φως του φεγγαριού το νερό που επιστρέφει σιγά σιγά στη ακτή .Το πρωι φορτώσαμε στη καρότσα ενός αγροτικού τα υπάρχοντα και τα κορμιά μας και φύγαμε για να βρουμε το νταου μας και να σαλπάρουμε.. Μια ο αέρας που έπαιρνε τα κάπελα και τα ρούχα ,μια οι ξεχασιάρες του γκρουπ που άφησαν πίσω τα πράγματα τους γυρίσαμε 3 φορές στο casa Βαbi , αν και δεν υπήρχε θέμα χρόνου, εδώ είπαμε η χαλάρωση και η υπομονή σε όλο της το μεγαλείο, το πρόβλημα ήταν οι κακοτράχαλοι δρόμοι οι λακκούβες και τα κοπανισματα του κορμού μας πάνω στα σίδερα της καρότσας..

Αν είχες πέτρες στα νεφρά αυτή εδώ ήταν η θεραπεία..το ΚΑΤΑΚΤΥΠΙ , τύφλα ναχει η λιθοτριψία δηλαδή και πληρώνεις και ένα σκασμό λεφτά.. Φτάσαμε επιτέλους στο επιχειρησιακό κέντρο κατάδυσης-σνοκερλινκ του Ντομινίκ ,ενός λευκού ευρωπαίου γέννημα θρέμμα όμως της Ζάμπια που η κορμοστασιά του δεν σε παραπέμπει καθόλου σε αθλητική συμπεριφορά θαλασσίων σπορ. κοιλαράς, ξυπόλυτος όπως όλοι εδώ, βρώμικος λόγω επιλογής και άποψης και όχι για να μην διαφέρει από τους άλλους που ως συνιδιοκτήτης διαχειρίζεται το κέντρο αυτό που επίσης δεν υστερεί σε εμφάνιση από εκείνη του αφεντικού.. Ένα υπόστεγο αχυρένιο με τοποθετημένους δυο πάγκους για να καθίσεις και να δοκιμάσεις τα παπούτσια , αναπνευστήρα και μάσκα που τα παραλαμβάνεις από την διπλανή καπανα που είναι και γραφείο.. Κάνεις πέρα τις αράχνες από τις μάσκες, ξεσκονίζεις τις μπότες μπας και υπάρχει κανένα φίδι η σκορπιός μέσα και καταθετεις τα 85 ευρω ανα άτομο στο γραφείο που είναι ένα τραπέζι με 3 πόδια , το 4 δεν υπάρχει είναι σπασμένο και στηρίζεται στο τοίχο με σχοινί.. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο κανείς μας δεν αηδίασε η έβαλε τις φωνές μπρος σε αυτή τη κατάντια.. τώρα έχεις εμπιστοσύνη σε τέτοιο τύπο για καλή συντήρηση εξοπλισμού και βάρκας? Γίνεται? Είδαμε όμως πως δεν είμαστε μόνοι στη παρέα προστέθηκε και άλλος κόσμος και είπαμε ότι βγει ας κατεβάσει..
Το ξύλινο σκαρί θαλασσοδαρμένο του Adrianna μας περιμένει δεμένο σε μια προβλήτα.. παίρνουμε θέσεις κάνουμε συστάσεις με τους 2 γάλλους που έχουν ζήσει στη Ελλάδα, με 2 πορτογάλους, ένα ζευγάρι άγγλων και με ένα αφρο-ιρλανδό που για 5 μήνες ήταν στη Πάτμο, δουλεύει για μια μεγάλη εταιρεία , που δεν κατάλαβα ακριβώς το αντικείμενο της και όλη την ώρα μου εξυμνούσε το μυαλό και τις ικανότητες του Βαρουφακη τόσο που με ρώτησε αν ξέρω αν είναι άνεργος τώρα γιατί η εταιρεία του με χαρά θα τον προσλάμβανε.. .. δεν αφήνουν τέτοια ανοικτα μυαλά να πάνε χαμένα.. Εύκολα τον έπεισα ότι δεν έχω καμιά επαφή με τέτοια μυαλά αλλά σίγουρα δεν πεθαίνει και από τη πείνα μετά το σουτ από το κυβερνητικό σχήμα. .., και εδώ γίνεται να μην αναρωτηθείς κακώς η καλώς????????
Στο κέντρο της βάρκας μια μεγάλη φωτιά σιγοκαίει και στα αναμμένα κάρβουνα θα ψηθούν τα ψάρια , αστακοί και οι κάβουρες που ο μάγειρας με στολή παρακαλώ, και ο βοηθός τους καθαρίζουν και επιμελουνται .. όχι παίζουμε …

ζωαραααααααααααα ….Το ταξίδι μας διαρκειας μιας ώρας ,διασχίζομαι τα νερά του Ινδικού που παίρνει όλες τις αποχρώσεις του μπλε. Μέχρι να φτάσουμε στο νησι η άμπωτη ειχε κάνει πάλι το θαύμα της και βλέπομαι να αναδύεται ο κατάλευκος πυθμένας ..
Αράζουμε στο νησί με τη άσπρη άμμο, του φοίνικες και τις αμμοθυνες. Σε μια γωνία υπάρχουν 2 κτίσματα που προορίζονται για φιλοξενία επισκεπτών στο μέλλον.. .

Τα ειδικά μποτάκια μας προφυλάσσουν από τα κοφτερά κοχύλια που καλύπτουν τα βράχια μέχρι να φτάσουμε στο σημείο κατάδυσης για σνοκερλινκ ενώ οι άλλοι πέρασαν απέναντι στη αμμουδιά κάτω από ξύλινες στημένες τέντες κολυμπώντας στα νερά εκείνου του καναλιού..
Με το που πέσαμε στο νερό δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσουμε η να παμε ενάντια στο ρεύμα. Πρώτη φορά βρέθηκα σε τέτοια δύνη και δύναμη. Μας είπαν να αφεθούμε να απολαμβάνουμε το βυθό και το ρεύμα θα μας βγάλει στο σημείο εξόδου..ετσι ακριβώς και έγινε…. Εγώ είχα μόνο στο νου μου να κρατώ σφικτά τη υποβρύχια μηχανή ( action camera δώρο του συζύγου) να καταγράψω τον υπέροχο βυθό.. Εμ δε!!!!!!!! Μεσα σε 7 λεπτά εμφανίζεται στη οθόνη memory card full..
-Μα γμτ πως φουλ? Δεν έχω ξαναχρησιμοποιήσει τη μηχανή, τι σκατα έπαθε? Θεοί ,δαίμονες και Άγιοι κατεβήκαν από τα ουράνια άρον άρον να επιβληθούν του θέματος αλλά δεν..
Τσατισμένη πήρα των αματιων μου και κατευθύνθηκα στη απέναντι άκρη κάτω από τη ξύλινη παράγκα μπας και βρω λύση η τη σπάσω.. και γμτ σε ετουτη τη ερημιά που να πάρεις τηλέφωνο το γκατζετακια σύζυγο να σε καθοδηγήσει?
-Φτιάξε γιατί εδώ θα γινει ο ταφος σου και τη κτυπώ κάνοντας μια απότομη κίνηση και μπουμμμμμμμ και αστράκια αστράκια παντού και ένας πόνος στο δεξί μου ματι απίστευτος.. Τι εγινε? Ρωτω?
-έγινε πως κουτούλισες στο πόδι αυτής της ξύλινης χελώνας που είναι καρφωμένη σε αυτό το στύλο ακριβώς πάνω από το κεφάλι σου..
-Η ερώτηση που σκοτώνει.. ΠΟΝΑΣ?????????
-Θα σουλεγα τώρα αλλά άσε..
- Η Αγγλίδα που μάλλον είχε σχέση με το ιατρικό αν και δεν ρώτησα, αντιλήφτηκε με μιας το κτύπο (πέρα από το ηχηρό ντουκ που άκουσαν όλοι) έφερε πάγο και πίεσε τη περιοχή αλλά δεν γλύτωσα από ένα βαθύ υπέροχο μπλε βλέμμα που διατηρήθηκε αρκετές μέρες..

-πόνος –πόνος αλλά και η πείνα πείνα και επιδοθήκαμε σε μια υπερκατανάλωση των πιο καλομαγειρεμενων καβουριών και αστακών εβερ..
Ψηθήκαμε στον Ήλιο, κολυμπήσαμε σε αυτά τα πρασινογάλαζα νερά, περπατήσαμε στις αμμοθυνες και φύγαμε αργά το απόγευμα με την επιστροφή των νερών.. Το βράδυ προβλέπεται βασανιστικό λόγω των ηλιακών εγκαυμάτων..

 

[babaduma]

Και μουρμουράκια βλέπω... και ... λουτσάκια βλέπω... ψήνομαι... ψήνομαι!

 

[LULLU]

7 το πρωί περιμένουμε στρογγυλοκαθισμένοι να φάμε το πρωινό μας και να διαλέξουμε το καταδυτικό εξοπλισμό μας από το Odessa diving της Σαμπρινας που θα διοργανώσει τη σημερινή μας ναυτική περιπέτεια, που όπως και να το κάνεις μια μεγαλύτερη ασφάλεια και σιγουριά στην δίνει..

Οι δύτες-δάσκαλοι Στεφανία, που πριν δυο χρόνια δούλευε σε ανάλογο καταδυτικό κέντρο στη Αγία Πελαγία στο Ηράκλειο που πολύ θαθελα να μάθω τι σκατα βυθό έδειχναν στους ξένους εκτός από μπουκάλια και σκουπίδια και ο Κρις ο νέος σύντροφος της Σαμπρίνα που ζει και εργάζεται στην επιχείρηση και από ότι φαίνεται συνυπάρχει αρμονικά με τον τέως, να πούμε για τα κουτσομπολιά!! Κάλυψη όλων των γεγονότων έτσι??
Ένα μεγάλο φουσκωτό με μεγάλου κινητήρα μηχανή μας φορτώνει και σε 45 λεπτά διασχίζοντας και πάλι τα ιδια νερά θα βρεθούμε στα άλλα νησιά του αρχιπελάγους.
Το Βazaruto αρχιπέλαγος από το 1971 αποτελεί ένα προστατευμένο θαλάσσιο πάρκο . Αποτελείται από 6 νησιά Bazaruto,Benguera, Magaruque ,Santa Karolina η Paradise island και το πιο μικρό νησί το Bangue. Εκτός από τα γαλαζοπράσινα νερά γεμάτα με πολύχρωμα ψάρια εδώ μπορείς να ασχοληθείς με ότι αγαπάς πολύ πχ ψάρεμα, κατάδυση, σνοκερλινκ . Στις πεζοπορίες στα νησιά δεν αποκλείεται να συναντήσετε και κροκόδειλους του Νείλου παρακαλώ, να λιάζονται στη παραλία του Benguera ,ροζ φλαμίνγκο, δελφίνια , χελώνες , καρχαρίες και 2000 είδη ψαριών που έχουν κάνει σπίτι τους τούτα τα νερά..
Τα νησιά σχεδόν είναι έρημα η τουλάχιστον με λίγους κάτοικους, περίπου 120 που έφτασαν εδώ στο καιρό του πολέμου αν και στα μεγαλύτερα από αυτά έχουν ανεγερθεί πολυτελή κτίσματα όχι μεγάλα, εξ άλλου ελέγχεται όλο αυτό από τη κυβέρνηση,( σωστά δεν ξέρω αλλά δεν είδα εκτρώματα αρχιτεκτονικά) πουθενά.
Τα νησιά φυσικά δεν γλύτωσαν από τη αποικιοκρατική δύναμη και οι πορτογάλοι το 16 αιώνα εγκαθίστανται στη Santa Karolina δημιουργώντας τη πρώτη σωφρονιστική αποικία μέχρι το 19 αιώνα. Το νησί εκτός από τη δύναμη των αποικιοκρατών γνώρισε και τη δύναμη της μουσικής φιλοξενώντας τον διάσημο Ντιλαν στο μοναδικό πανέμορφο ξενοδοχείο του νησιού και λέγεται ότι εδώ εγραψε ένα από τα πιο σημαντικά τραγούδια του.. Ο εμφύλιος άφησε μόνο τα ερείπια και τα θεμέλια του ξενοδοχείου για να θυμίζουν τις ένδοξες μέρες του τόπου..
Πλευρίζουμε στο Bangue . Στη πανέμορφη κάτασπρη ερημική παραλία που δεν χορταίνεις να την κοιτάς και που ευτυχώς δεν συνάντησα κροκόδειλους, γίνεται η ενημέρωση του καταδυτικού προγράμματος και χωριζόμαστε σε ομάδες. Οι άλλοι θα συνεχίσουν για να βρουν το κατάλληλο τόπο για σνοκερλινκ..

Πέφτω στο νερό και ακολουθώ τους συντρόφους και το δάσκαλο μου.

Η ορατότητα στα 26 μέτρα όχι και πολύ καλή , ούτε και με συνεπήραν τα ενθουσιώδη επιφωνήματα από τον βυθό, ώσπου ένας θόρυβος στφφφφφφφφ στο αυτί μου.. κάνω αν αγνοήσω το ολο θέμα αλλά δεν.. ανεβαίνω λίγο για να εξισώσω και πάλι κάτω,,. Τίποτα.. ένα άλλο τσιφφφ από το άλλο αυτί.. κάνω νόημα πως εγκαταλείπω και μου δίνουν μια κόκκινη φουσκωτή σημαία .. Ανεβαίνω, εγώ τα ανάσκελα με γεμάτο BCB προσπαθώ να κάνω σινιάλο στη βάρκα που βρίσκεται αρκετά μακριά να έλθει να με παραλάβει.. Άδικος κόπος, ουτε αυτοί με έβλεπαν απασχολημένοι με άλλες δραστηριότητες ούτε εγω μπορούσαν να κολυμπήσω με όλα υτα προς το μέρος τους ασε που άρχισαν να μου γλιστρούν τα βάρη και δεν ήθελα και να τα χάσω.. Η κόκκινη σημαία ξεφούσκωσε και εγώ έμεινα να κοιτώ τον ουρανό και να προσεύχομαι να μην περάσει κάποιος πεινασμένος καρχαρίας… από το μυαλό μου όλα μα όλα τα ντοκιμαντέρ πέρασαν σαν αστραπή..
-Ε όχι δεν θα με φάει κανείς ακόμη..
Με αργές κινήσεις προσπαθώ να φτάσω στη άκρη του ρήγματος που ορίζει το χώρο κατάδυσης αλλά δεν τολμώ να βγω από έξω γιατί σεργιανίζουν σαγόνια και πτερυγια..
Βάζω τις φωνές και κουνώ τη ξεφούσκωτη σημαία με το που βλέπω ένα κότερο να πλησιάζει στην άλλη άκρη να ξεφορτώνει ένα ζευγάρι λευκών που ψαρεύει .. Ο οδηγός με αντιλαμβάνεται και έρχεται προς το μέρος μου..
Θέλετε βοήθεια ρωτά?
Και θέλει και ερώτημα?
Στη στιγμή έβγαλα πέδιλα, βάρη φιάλη και μπήκα στη βάρκα με κατάστεγνο λαιμό λες και είχα να πιω 10 μέρες νερό..
Ο νεαρός με μετέφερε στους δικούς μου που παρατηρούσαν ατάραχοι ..ας είναι.. πίνω νερό και φευγω να πάω να βρω τους άλλους για σνοκερλινκ στον ύφαλο..
Θεε μου τι βυθός είναι αυτός, !!!!!!!! Δεν υπάρχει ούτε ένα κομμάτι βράχου, μια σπιθαμή πυθμένα που να μην είναι κατάφυτη από κοράλλια, χιλιάδες κοράλλια διαφόρων χρωμάτων και σχημάτων και τα χιλιάδες πολύχρωμα ψάρια να συνθέτουν ένα χορευτικό πίνακα.. Πανέμορφες μοναδικές εικόνες και νιώθω ευλογημένη για αυτές τις αποκλειστικές στιγμές, για την ανάγκη μου να ζω και να βλέπω όσα πιο πολλά εξελίσσονται γύρω μου, τις επιλογές που συνειδητά κάνω στη ζωή μου.., Γίνομαι κομμάτι του θαλάσσιου παράδεισου καταγράφοντας τα πάντα στη ίριδα και το μυαλό μου γιατί είπαμε η κάμερα κάνει ναζια…
Πέρασαν ώρες μέχρι να καταφέρουν να μας μαζέψουν για το άλλο νησί το Bazaruto.. Στήσαμε μια πάνινη τέντα στη χρυσαφιά άμμο κάτω από το πιο καυτό ήλιο περιμένοντας να μαγειρευτεί το μεσημεριανό μας.

Πλατσουρίζομαι στα πεντακάθαρα νερά , περπατάμε στη ακτή πάνω σε κοχύλια και κοράλλια και παρατηρούμε τους ψαραδες που καταφτανουν στο νησι. Μια μαύρη βάρκα με μαύρα πανιά σαν το Μαργαριτάρι του πειρατή Σπαροους, ξεφορτώνει τους λιγοστούς επιβάτες ..είναι οι ψαράδες που έρχονται από το ψάρεμα.., γυναίκες παιδιά και νεαροί κουβαλούν τους κουβάδες και χάνονται μέσα στους φοίνικες πίσω από το μεγάλο αμμόλοφο.. Είναι οι λιγοστοί κάτοικοι του νησιού που ζουν μόνο από το ψάρεμα. Μικροί και μεγάλοι ασχολούνται μόνο με αυτό, τα παιδιά εδώ δεν μπορούν να σκεφτούν ούτε να ονειρευτούν άλλη ζωή εκτός αυτή του ψαρα. Γεννιούνται, μεγαλώνουν και διδάσκονται αυτή τη τέχνη και αυτή τη ζωή μια βάρκα και ένα κουπί τα εφοδια τους.. .
Περνούν από μπροστά μας γαλήνιοι, ήρεμοι δεν ενοχλούν και δεν τους ενοχλούμε, δεν τολμούμε να ταράξουμε αυτή τη ησυχία ουτε για ένα χαιρετισμό..

Αν και ντάλα ο ήλιος αποφασίζουμε να ανέβουμε στο αμμόλοφο να δούμε τη κρυμμένη ομορφιά της άλλης πλευράς.
Τα σανδάλια βουτούν μέσα στη καυτή άμμο αλλα είναι αργα να γυρίσουμε πίσω…, θέμα γοήτρου βλέπεις..
Κάθε βήμα και ένα επιφώνημα πόνου.. αχχχχχχχ ωχ,,,,,,,φτου,,,,,,,,
-σκάσε και κολύμπα λέμε…
Στη κορυφή μείναμε αγάλματα.. Από τη μια η άμπωτη ζωγράφισε και πάλι αποκαλύπτοντας λωρίδες χρυσής άμμου λες και μια νεραΐδα έριξε αλύπητα και απλόχερα τόνους χρυσόσκονη και από την άλλη μια όαση με φοίνικες τόσο μεγάλους που μας εμποδίζουν να δούμε τα νερά ..

Τέτοιο δέος για τη φύση, τέτοιος θαυμασμός…
Αν αυτό εδώ δεν είναι ο παράδεισος δεν ξέρω πως ποιος μπορεί να είναι…

View attachment 168022 View attachment 168022

 

[spirosninja]

υπεροχες φωτογραφιες!

 

[isabelle]

Μια διευκρίνιση: Αυτο το νησί "Marangue" που αναφέρεις (και δεν βρίσκω πουθενά στους χάρτες), μήπως είναι κάποια άλλη ονομασία για το νησί Magaruque; Σ' αυτό το Marangue καταλύσατε, κι από κει πήγατε εκδρομή στο Bangue;

υ.γ. πολύ ωφέλιμη τελικά η κάκωση του γονάτου σου για μας τους αναγνωστες (ξέρω είμαι απαίσια και θέλεις να μου χώσεις μπουνιά

 

[LULLU]

Ειδες τιποτα δεν γινεται χωρις αιτια.. ευτυχως το γονατο παει καλα Λοιπον το νησι Magaruque λαθος τοχα γραψει τωρα το ειδα,λεγεται και αλλιως santa Isabel. καθε μερα μεταφερομαστε με τις βαρκες απο νησι σε νησι και δεν τα χορταιναμε παργματικα..

 

[isabelle]

Οκ, Magaruque λοιπόν! Αρα πρόκειται για το ίδιο νησί που είχαμε επισκεφτεί κι εμείς όταν περάσαμε από την περιοχή το 2008. Γι αυτό μου φανήκανε γνώριμες οι βίλες με τις ωραίες στέγες!

 

[LULLU]

ναι ειναι το ιδιο νησι.. εγω δεν πηγα xai-xai αλλα δεν ξερω αν πρεπει να το μετανιωσω αυτο που θελω ειναι να παω εντελως μα εντελως βορεια και ας περασω μετα και Τανζανια αλλα ειπαμε ...ονειρα για την ωρα,,

 

[isabelle]

Άμα διαβάσεις το σχετικό άρθρο στο σάιτ, το Xai xai ήταν περίπου χάλια και τίποτε δεν έχασες. Από το Μαπούτο μέχρι το Βιλανκουλος, ό,τι άξιζε ήταν ή Bara και πάνω απ' όλα το Morrungulo. Αυτό μάλιστα!

 

[LULLU]

Άμα διαβάσεις το σχετικό άρθρο στο σάιτ, το Xai xai ήταν περίπου χάλια και τίποτε δεν έχασες. Από το Μαπούτο μέχρι το Βιλανκουλος, ό,τι άξιζε ήταν ή Bara και πάνω απ' όλα το Morrungulo. Αυτό μάλιστα!

το διαβασα το αρθο πολλες φορες αλλα γραφουν κιολας οι οδηγοι οτι ειναι καταδυτικος παραδεισος..αλλα δεν πειραζει προτιμησα το BAZARUTO.. δυστυχως Moorrungolo kai Bara δεν πηγα...

 

[giannoula]

Τι εικόνες είναι αυτές Παναγίτσα μου;;;;;; αχ τι μου κάνεις Lullu μου;;;;