silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.386
- Likes
- 3.871
- Επόμενο Ταξίδι
- Ανδαλουσία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
La Paz
Η πτήση της Peruvian Airlines στις 07:30 το πρωί ήταν απίστευτα βολική για το πρόγραμμά μας κ κλείνοντας την εγκαίρως εξασφαλίσαμε την saver τιμή (η οποία με κανα 20$ φόρους πήγε πάλι στα 80$). Το αεροδρόμιο που εξυπηρετεί την πρωτεύουσα της Βολιβίας ΛαΠαζ βρίσκεται στην παρακείμενη πόλη του El Alto κ έχει το ρεκόρ στα διεθνή αεροδρόμια του πλανήτη ως προς το υψόμετρο του (4060μ). Λόγω αυτού του γεγονότος, έχει περιορισμούς ως προς το ποια αεροσκάφη μπορούν να το χρησιμοποιούν κ έτσι σαν κύριο hub international πτήσεων της χώρας λειτουργεί η τροπικού κλίματος πόλη της Santa Cruz De La Sierra, ενώ έχει κ μεγάλους φόρους για τις διεθνείς πτήσεις. Το αντίστροφο δρομολόγιο με την εταιρεία που είχαμε χρησιμοποιήσει κόστιζε περίπου 200$
Φυσικά εμείς που με δυσκολία είχαμε στανιάρει στα 3400μ του Cuzco, όταν προσγειωθήκαμε στο El Alto τα είδαμε ξανα κωλυώμενα καθώς πραγματοποιήσαμε μονομιάς υψομετρικό άλμα 660μ. Ζοριστήκαμε μέχρι να περάσουμε το immigration κ ξοδέψαμε λίγο χρόνο σε κάποιες καρέκλες ωστε να ξελαμπικάρουμε. Δεν είχα καμιά όρεξη σε αυτή τη κατάσταση να παζαρεύω με ταξιτζήδες κ ευτυχώς είχα προνοήσει να κλείσω transfer απτο ξενοδοχείο μας με 10$. Η διαδρομή μέχρι το κατάλυμα μας πρόσφερε κάποιες στιγμές φοβερής θέας στο κομμάτι που ο δρόμος κατεβαίνει απότομα (το οποίο ουσιαστικά αποτελεί κ το νοητό σύνορο μεταξύ των δυο πόλεων)
Στην ΛαΠαζ είχαμε προγραμματίσει να μείνουμε μόνο μια μέρα. Με βάση τα αξιοθέατα δεν προσφέρει κάτι not to be missed κ το εντονότερο τουριστικό ενδιαφέρον κινεί ο αρχαιολογικός χώρος Tiwanaku με τα ιδιαίτερα κ όμορφα τύπου «πινακίδας» ευρήματα. Εμείς όμως μιας κ δεν είμαστε κ τόσο αρχαιολάτρεις κ η επίσκεψη απαιτεί τουλάχιστον ένα 6ωρο go-and-come-back , απορρίψαμε γρήρορα αυτήν την ιδέα. Εγώ προσωπικά θα γούσταρα να κάνω το φημισμένο Death Road , μια πανέμορφη διαδρομή 65km απτα υψίπεδα μέχρι την απαρχή της ζούγκλας με ποδήλατο που προσφέρει breath taking εικόνες κ εκτοψεύει την αδρεναλίνη. Αν ήμουν με καμιά τσακαλοπαρέα θα το δοκίμαζα σίγουρα, αν το έλεγα όμως στην Μ. η οποία κώλωσε να ανέβει το Huyana Picchu επειδή είχε διάβασει κάπου ξώφαλτσα για death steps, πιθανόν θα με σκότωνε η ίδια επιτόπου κ θα γλίτωνε μια κ καλή
Στο ξενοδοχείο φάγαμε κάτι κ ήπιαμε κ ένα mate de coca για να ισιώσουμε κ ξεκινήσαμε για μια χαλαρή περιήγηση στη πόλη. Κ μιας κ βρισκόμασταν τόσο κοντά σε σταθμό με τελεφερικ, δεν αφήσαμε την ευκαιρία να πάει χαμένη κ πηγαίναμε περα δώθε απολαμβάνοντας την εξαίσια θέα της πόλης απο ψηλά.
Η μορφολογία της πόλης κ η τοποθεσία που έχει χτιστεί – σαν ένα μπολ όπως εύστοχα αναφέρεται στο διαδίκτυο -- ανάμεσα στις οροσειρές αποτελεί απο μόνη της αξιοθέατο. Απο ψηλά βλέπεις απο τη μία τα γυμνά ασοβάτιστα κτήρια του El Alto και απο την άλλη τα σχετικά σύγχρονα κτήρια στο «μοντέρνο» block της πόλης άλλα κ μια ρυμοτομία σχετικά χαοτική κ γοητευτική. Το βράδυ με τα σημάδια απτα φώτα των κατοικιών στο Ελ Αλτο να σχηματίζουν ένα μωσαϊκό μέσα στο σκοτάδι η θέα είναι απείρως ομορφότερη.
Πήραμε taxi για την Calle Jaen, ένα δρόμο γεμάτο απο αποικιοκρατικά κ πολύχρωμα κτήρια κ μουσεία. Να πω την αμαρτία μου, δεν εντυπωσιάστηκα.
Βολτάραμε απο δω κ απο κεί στο ιστορικό κέντρο με κάποιες στάσεις σε όμορφες πλατείες. Ο δρόμος μας έφερε στην Plaza Murillo , την κ καλά κεντρική πλατεία της πόλης όπου στέκει ο μεγάλος καθεδρικός ναός. Ε μιας κ ήρθαμε ως εδώ, ας μπούμε να δούμε τι παίζει.
Αυτο που είδαμε λοιπόν δεν το είχαμε ματαξαναδει σε καμιά εκκλησία Θα το χαρακτήριζα αυθαίρετα ως 3D αγιογραφίες καθώς αντι για τις απλές flat εικόνες που έχουμε συνηθίσει στις δικές μας εκκλησίες, εκεί αντικρύσαμε τις μορφές των αγίων (??) κυριολεκτικά ως κούκλες στα αντίστοιχα σημεία που στην Ευρώπη έχουν τις εικόνες. Μας φάνηκε το όλο σκηνικό απίστευτα σουρεάλ κ το αντικρύσαμε σε οποιαδήποτε εκκλησία κ αν επισκεφθήκαμε μετά.
Ακολούθησε καφεδάκι, τσαγάκι κ η περιβόητη witches market, η περιοχή ακριβώς από πίσω απτον καθεδρικό που θα την περιέγραφα ως το παζάρι της ΛαΠαζ. Ήταν το σημείο όπου ως δια μαγείας η Μ. ξεπέρασε μονομιάς τη κούραση που της προκαλούσε το υψόμετρο κ έμπαινε κ έβγαινε με full ζωντάνια στα μαγαζάκια την ώρα που εγώ είχα αρχίσει να παραδίδω πνεύμα.
Πολύχρωμη γειτονιά με κόσμο κ μπιχλιμπίδια, σχετικά ακριβή όμως, εκτος από κάτι χοντρές alpaca μπλούζες που αγοράσαμε, δεν μας συγκίνησε κ τόσο πολύ. Στα άλλα μέρη της Βολιβίας οι τιμές στα ίδια προϊόντα αρκετά φθηνότερες. Εδώ να σημειώσω ότι οι τιμές στις alpaca και στις baby alpaca είχαν τρομακτική απόκλιση και μπορούσες όντως με την αφή να διακρίνεις τη διαφορά στη ποιότητα. Ξετρυπώσαμε ένα μεξικάνικο εστιατόριο κάπου μέσα στα στενά (συμβουλή του οδηγού μας της σειράς Footprint – το έκανα ειδική παραγγελία σε γνωστή αλυσίδα βιβλιοπωλείων, χαλάλι του, παρα πολύ καλός οδηγός)
Με τα πολλά επιστροφή στο ξενοδοχείο όπου άρχιζε η μάχη με τις βαλίτσες Έπρεπε να ετοιμάσουμε το backpack μας όπως κάναμε κ στην εκδρομή μας στο Machu Pichu μονο που εδώ οι μέρες ήταν περισσότερες κ οι απαιτήσεις για ρούχα κ αξεσουάρ πολύ μεγαλύτερες. Κατάκοποι καταφέραμε να κλείσουμε τις βαλίτσες μετα τις 23:00 (το ξενυχτήσαμε, συνήθως μέχρι τις 22:00 βλέπαμε ήδη όνειρα) κ ξεραθήκαμε. Για τις μέρες που ακολουθούσαν τρέφαμε ίσως το μεγαλύτερο ενθουσιασμό κ ανυπομονησία ….
Η πτήση της Peruvian Airlines στις 07:30 το πρωί ήταν απίστευτα βολική για το πρόγραμμά μας κ κλείνοντας την εγκαίρως εξασφαλίσαμε την saver τιμή (η οποία με κανα 20$ φόρους πήγε πάλι στα 80$). Το αεροδρόμιο που εξυπηρετεί την πρωτεύουσα της Βολιβίας ΛαΠαζ βρίσκεται στην παρακείμενη πόλη του El Alto κ έχει το ρεκόρ στα διεθνή αεροδρόμια του πλανήτη ως προς το υψόμετρο του (4060μ). Λόγω αυτού του γεγονότος, έχει περιορισμούς ως προς το ποια αεροσκάφη μπορούν να το χρησιμοποιούν κ έτσι σαν κύριο hub international πτήσεων της χώρας λειτουργεί η τροπικού κλίματος πόλη της Santa Cruz De La Sierra, ενώ έχει κ μεγάλους φόρους για τις διεθνείς πτήσεις. Το αντίστροφο δρομολόγιο με την εταιρεία που είχαμε χρησιμοποιήσει κόστιζε περίπου 200$
Φυσικά εμείς που με δυσκολία είχαμε στανιάρει στα 3400μ του Cuzco, όταν προσγειωθήκαμε στο El Alto τα είδαμε ξανα κωλυώμενα καθώς πραγματοποιήσαμε μονομιάς υψομετρικό άλμα 660μ. Ζοριστήκαμε μέχρι να περάσουμε το immigration κ ξοδέψαμε λίγο χρόνο σε κάποιες καρέκλες ωστε να ξελαμπικάρουμε. Δεν είχα καμιά όρεξη σε αυτή τη κατάσταση να παζαρεύω με ταξιτζήδες κ ευτυχώς είχα προνοήσει να κλείσω transfer απτο ξενοδοχείο μας με 10$. Η διαδρομή μέχρι το κατάλυμα μας πρόσφερε κάποιες στιγμές φοβερής θέας στο κομμάτι που ο δρόμος κατεβαίνει απότομα (το οποίο ουσιαστικά αποτελεί κ το νοητό σύνορο μεταξύ των δυο πόλεων)
Στην ΛαΠαζ είχαμε προγραμματίσει να μείνουμε μόνο μια μέρα. Με βάση τα αξιοθέατα δεν προσφέρει κάτι not to be missed κ το εντονότερο τουριστικό ενδιαφέρον κινεί ο αρχαιολογικός χώρος Tiwanaku με τα ιδιαίτερα κ όμορφα τύπου «πινακίδας» ευρήματα. Εμείς όμως μιας κ δεν είμαστε κ τόσο αρχαιολάτρεις κ η επίσκεψη απαιτεί τουλάχιστον ένα 6ωρο go-and-come-back , απορρίψαμε γρήρορα αυτήν την ιδέα. Εγώ προσωπικά θα γούσταρα να κάνω το φημισμένο Death Road , μια πανέμορφη διαδρομή 65km απτα υψίπεδα μέχρι την απαρχή της ζούγκλας με ποδήλατο που προσφέρει breath taking εικόνες κ εκτοψεύει την αδρεναλίνη. Αν ήμουν με καμιά τσακαλοπαρέα θα το δοκίμαζα σίγουρα, αν το έλεγα όμως στην Μ. η οποία κώλωσε να ανέβει το Huyana Picchu επειδή είχε διάβασει κάπου ξώφαλτσα για death steps, πιθανόν θα με σκότωνε η ίδια επιτόπου κ θα γλίτωνε μια κ καλή
Στο ξενοδοχείο φάγαμε κάτι κ ήπιαμε κ ένα mate de coca για να ισιώσουμε κ ξεκινήσαμε για μια χαλαρή περιήγηση στη πόλη. Κ μιας κ βρισκόμασταν τόσο κοντά σε σταθμό με τελεφερικ, δεν αφήσαμε την ευκαιρία να πάει χαμένη κ πηγαίναμε περα δώθε απολαμβάνοντας την εξαίσια θέα της πόλης απο ψηλά.
Πήραμε taxi για την Calle Jaen, ένα δρόμο γεμάτο απο αποικιοκρατικά κ πολύχρωμα κτήρια κ μουσεία. Να πω την αμαρτία μου, δεν εντυπωσιάστηκα.
Αυτο που είδαμε λοιπόν δεν το είχαμε ματαξαναδει σε καμιά εκκλησία Θα το χαρακτήριζα αυθαίρετα ως 3D αγιογραφίες καθώς αντι για τις απλές flat εικόνες που έχουμε συνηθίσει στις δικές μας εκκλησίες, εκεί αντικρύσαμε τις μορφές των αγίων (??) κυριολεκτικά ως κούκλες στα αντίστοιχα σημεία που στην Ευρώπη έχουν τις εικόνες. Μας φάνηκε το όλο σκηνικό απίστευτα σουρεάλ κ το αντικρύσαμε σε οποιαδήποτε εκκλησία κ αν επισκεφθήκαμε μετά.
Ακολούθησε καφεδάκι, τσαγάκι κ η περιβόητη witches market, η περιοχή ακριβώς από πίσω απτον καθεδρικό που θα την περιέγραφα ως το παζάρι της ΛαΠαζ. Ήταν το σημείο όπου ως δια μαγείας η Μ. ξεπέρασε μονομιάς τη κούραση που της προκαλούσε το υψόμετρο κ έμπαινε κ έβγαινε με full ζωντάνια στα μαγαζάκια την ώρα που εγώ είχα αρχίσει να παραδίδω πνεύμα.
Πολύχρωμη γειτονιά με κόσμο κ μπιχλιμπίδια, σχετικά ακριβή όμως, εκτος από κάτι χοντρές alpaca μπλούζες που αγοράσαμε, δεν μας συγκίνησε κ τόσο πολύ. Στα άλλα μέρη της Βολιβίας οι τιμές στα ίδια προϊόντα αρκετά φθηνότερες. Εδώ να σημειώσω ότι οι τιμές στις alpaca και στις baby alpaca είχαν τρομακτική απόκλιση και μπορούσες όντως με την αφή να διακρίνεις τη διαφορά στη ποιότητα. Ξετρυπώσαμε ένα μεξικάνικο εστιατόριο κάπου μέσα στα στενά (συμβουλή του οδηγού μας της σειράς Footprint – το έκανα ειδική παραγγελία σε γνωστή αλυσίδα βιβλιοπωλείων, χαλάλι του, παρα πολύ καλός οδηγός)
Με τα πολλά επιστροφή στο ξενοδοχείο όπου άρχιζε η μάχη με τις βαλίτσες Έπρεπε να ετοιμάσουμε το backpack μας όπως κάναμε κ στην εκδρομή μας στο Machu Pichu μονο που εδώ οι μέρες ήταν περισσότερες κ οι απαιτήσεις για ρούχα κ αξεσουάρ πολύ μεγαλύτερες. Κατάκοποι καταφέραμε να κλείσουμε τις βαλίτσες μετα τις 23:00 (το ξενυχτήσαμε, συνήθως μέχρι τις 22:00 βλέπαμε ήδη όνειρα) κ ξεραθήκαμε. Για τις μέρες που ακολουθούσαν τρέφαμε ίσως το μεγαλύτερο ενθουσιασμό κ ανυπομονησία ….