soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.755
- Likes
- 6.505
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
όλοι μαζί.
να δούμε μόνο πόσους θα αφήσουμε στο Μαχέ
να δούμε μόνο πόσους θα αφήσουμε στο Μαχέ
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάιο - Σεπτέμβριο 2020 !
Μια μεγάλη "κρουαζιέρα"
- Thread starter soudianos
- Ημερομηνία δημιουργίας
soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.755
- Likes
- 6.505
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Το επόμενο πρωί έμεινα άφωνος από αυτό που αντίκρισα. Ήταν ένα βουνό ύψους γύρω στα εξακόσια μέτρα καταπράσινο από πυκνή βλάστηση και μόνο ένας ασφαλτοστρωμένος παραλιακό δρόμος την εμπόδιζε να φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Μέχρι τότε γνώριζα ότι τα βουνά έχουν βράχια, πέτρες, και άγριους θάμνους…
Κατά μήκος του παραλιακού δρόμου υπήρχαν κτίρια από τα οποία ξεχώριζαν η καθολική εκκλησία, ένα δημόσιο κτίριο βικτωριανής εποχής, μερικά άλλα αποικιακού ρυθμού, και το πιο σημαντικό ένα ρολόι πύργος. Για μια ακόμα φορά η φορτοεκφόρτωση θα γίνει στο αγκυροβόλιο. Αναγκαστικά βέβαια γιατί εδώ το λιμάνι είναι πολύ μικρό, είναι μόνο για ψαράδικα, ή για μικρά σκάφη που κάνουν το δρομολόγιο μεταξύ των νησιών. Ήμασταν το μοναδικό βαπόρι εκεί, αλλά και τις δώδεκα μέρες που μείναμε δεν εμφανίστηκε άλλο. Στην περιοχή του λιμανιού υπήρχαν ελάχιστα μαγαζάκια με τουριστικά είδη, κυρίως όστρακα, και πάρα πολλά αντικείμενα φτιαγμένα από το καβούκι της θαλάσσιας χελώνας. Τέτοιες χελώνες βρίσκονται πάρα πολλές εδώ στις Σεϋχέλλες, μάλιστα πωλούνται και ταριχευμένες. Υπήρχε επίσης ένα μικρό ξενοδοχείο με καφετερία, ένα εστιατόριο, και ένα μπαρ. Οι Σεϋχέλλες βρισκόταν ακόμα υπό αγγλική κυριαρχία, και πριν από αυτούς είχαν περάσει και οι Γάλλοι. Το 1976 απέκτησε την ανεξαρτησία της. Οι κάτοικοι ήταν ντόπιο μαύροι, κρεολοί απόγονοι των Γάλλων, και Άγγλοι από τους οποίους πολλοί ήταν εξόριστοι.
Από το καράβι μας βλέπαμε ένα άσπρο σπίτι να ξεχωρίζει ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση στην πλαγιά του βουνού, και μας είπαν ότι εκεί έμενε ο Μακάριος που τον είχαν εξορίσει το 1956 ο Άγγλοι. Έτυχε να το επισκεφτούμε .Ήταν ένα μικρό παλατάκι. Σε συνδυασμό με το μαγευτικό περιβάλλον αποτελούσε επίγειο παράδεισο. Κάτω στα πόδια μας και σε βάθος τετρακόσια μέτρα, απλωνόταν αμφιθεατρικά όλη Βικτώρια με το κόλπο και το λιμάνι της. Όλο το βουνό ήταν γεμάτο από κανελιές. Το δένδρο που βγαίνει η κανέλα. Το δένδρο αυτό μοιάζει με τη δική μας δάφνη. Γύρω από τον κύριο κορμό της δάφνης φυτρώνουν συχνά και εύκολα πολλές παραφυάδες που κι αυτές κάποια στιγμή γίνονται κορμοί. Στην κανελιά γίνεται το ίδιο. Εκεί όμως δεν αφήνουν τις παραφυάδες να μεγαλώσουν αλλά τις κόβουν τρυφερές όπως είναι, τις ξεφλουδίζουν και αυτή η φλούδα είναι η κανέλα που ξέρουμε.
Οι Σεϋχέλλες που βρίσκονται κοντά στο Ισημερινό και μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο, η μόνη επικοινωνία μαζί του ήταν μέσω της Μαδαγασκάρης. Ένα υδροπλάνο ερχότανε εδώ κάθε Παρασκευή απόγευμα, προσγειωνόταν στη θάλασσα και εν συνεχεία μέσω μιας ράμπας ανέβαινε στη στεριά. Αυτό τους έφερνε την αλληλογραφία και σπάνια κάποιον επισκέπτη. Εκείνα τα απογεύματα κάθε Παρασκευής η παραλία αποκτούσε αρκετή κίνηση, από λευκούς κυρίως που περίμεναν με αγωνία κάποιο νέο απ΄ τον υπόλοιπο κόσμο. Ήταν πράγματι συγκινητικό να τους βλέπεις.
Στο μικρό λιμανάκι τα νερά της θάλασσας τραβιόταν κάθε απόγευμα και φαινόταν ο αμμώδης βυθός σε μεγάλη απόσταση. Μπορούσες να περπατήσεις πάνω του. Ήταν γεμάτος με τρύπες απ’ όπου έβγαιναν μικρά πολύχρωμα καβουράκια που το χαρακτηριστικό τους ήταν ότι είχαν τη μια δαγκάνα πολύ μεγαλύτερη από την άλλη. Παρά τις προσπάθειες μας δεν καταφέραμε να πιάσουμε κάποιο. Έτρεχαν σαν αστραπή.
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η ηρεμία, η μικρή κίνηση, οι χαμηλοί τόνοι, που επικρατούσαν στη Βικτώρια. Κάθε βράδυ όμως το μπαρ που έμοιαζε με εγγλέζικη μπυραρία ήταν γεμάτη. Ντόπιοι μαύροι, άσπροι, νέοι, ηλικιωμένοι όλοι μαζευόντουσαν εδώ για μια κρύα μπύρα μέσα στη ζεστή νύχτα των τροπικών, αλλά και για χορό κάτω από τους ήχους των τελευταίων επιτυχιών. Σ’ αυτό το μικρό σημείο του πλανήτη, παρόλο που ήταν ακόμα αποικία, δεν βλέπαμε φυλετικές διακρίσεις. Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζανε, εξ άλλου και οι λευκοί φαινόντουσαν ταλαίπωροι και κατατρεγμένοι. Ο τουρισμός δεν είχε ξεκινήσει ακόμα.
Τα λεωφορεία τους ήταν φορτηγά με την καρότσα ξεσκέπαστη πίσω, όπου είχαν στερεώσει πάγκους για τους επιβάτες, οι οποίοι ανέβαιναν πάνω με μια σκάλα. Τέτοιο λεωφορείο έπαιρνα και μετά από είκοσι λεπτά με πήγαινε σε μια μαγευτική πλαζ για μπάνιο. Ποτέ δεν ξεχνώ αυτή τη διαδρομή που ήταν σε άσφαλτο στενό δρόμο, ανάμεσα από φυτείες μπανανιές, κοκκοφοίνικες, και κάθε είδους τροπικής βλάστησης, ένα πράσινο τοίχος δεξιά και αριστερά του δρόμου, και πότε-πότε να παρουσιάζονται κάτι περίεργα είδη πουλιών πολύχρωμα σαν παραδεισένια. Φτάνοντας στη πλαζ έμεινα άφωνος. Μια κατάλευκη άμμος και λεπτή σαν πούντρα, που τέτοια δεν είχα ξαναδεί. Μέχρι την παραλία έφταναν το τροπικά δένδρα και οι μπανανιές ήταν δίπλα σου. Η θάλασσα ζεστή και πεντακάθαρη. Είχε όμως σημαδούρες που έδειχναν μέχρι σε ποιο σημείο μπορείς άφοβα να κάνεις μπάνιο. Από κει και πέρα κολυμπούσαν οι καρχαρίες! Το μήκος της παραλίας ήταν τεράστιο. Λίγο πιο πέρα ήταν ένα καφέ-εστιατόριο, η κίνηση στην πλαζ ήταν μηδαμινή, ομπρέλες δεν υπήρχαν, αλλά έτσι κι αλλιώς η σκιά των φοινίκων ήταν απόλαυση.
Κατά μήκος του παραλιακού δρόμου υπήρχαν κτίρια από τα οποία ξεχώριζαν η καθολική εκκλησία, ένα δημόσιο κτίριο βικτωριανής εποχής, μερικά άλλα αποικιακού ρυθμού, και το πιο σημαντικό ένα ρολόι πύργος. Για μια ακόμα φορά η φορτοεκφόρτωση θα γίνει στο αγκυροβόλιο. Αναγκαστικά βέβαια γιατί εδώ το λιμάνι είναι πολύ μικρό, είναι μόνο για ψαράδικα, ή για μικρά σκάφη που κάνουν το δρομολόγιο μεταξύ των νησιών. Ήμασταν το μοναδικό βαπόρι εκεί, αλλά και τις δώδεκα μέρες που μείναμε δεν εμφανίστηκε άλλο. Στην περιοχή του λιμανιού υπήρχαν ελάχιστα μαγαζάκια με τουριστικά είδη, κυρίως όστρακα, και πάρα πολλά αντικείμενα φτιαγμένα από το καβούκι της θαλάσσιας χελώνας. Τέτοιες χελώνες βρίσκονται πάρα πολλές εδώ στις Σεϋχέλλες, μάλιστα πωλούνται και ταριχευμένες. Υπήρχε επίσης ένα μικρό ξενοδοχείο με καφετερία, ένα εστιατόριο, και ένα μπαρ. Οι Σεϋχέλλες βρισκόταν ακόμα υπό αγγλική κυριαρχία, και πριν από αυτούς είχαν περάσει και οι Γάλλοι. Το 1976 απέκτησε την ανεξαρτησία της. Οι κάτοικοι ήταν ντόπιο μαύροι, κρεολοί απόγονοι των Γάλλων, και Άγγλοι από τους οποίους πολλοί ήταν εξόριστοι.
Από το καράβι μας βλέπαμε ένα άσπρο σπίτι να ξεχωρίζει ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση στην πλαγιά του βουνού, και μας είπαν ότι εκεί έμενε ο Μακάριος που τον είχαν εξορίσει το 1956 ο Άγγλοι. Έτυχε να το επισκεφτούμε .Ήταν ένα μικρό παλατάκι. Σε συνδυασμό με το μαγευτικό περιβάλλον αποτελούσε επίγειο παράδεισο. Κάτω στα πόδια μας και σε βάθος τετρακόσια μέτρα, απλωνόταν αμφιθεατρικά όλη Βικτώρια με το κόλπο και το λιμάνι της. Όλο το βουνό ήταν γεμάτο από κανελιές. Το δένδρο που βγαίνει η κανέλα. Το δένδρο αυτό μοιάζει με τη δική μας δάφνη. Γύρω από τον κύριο κορμό της δάφνης φυτρώνουν συχνά και εύκολα πολλές παραφυάδες που κι αυτές κάποια στιγμή γίνονται κορμοί. Στην κανελιά γίνεται το ίδιο. Εκεί όμως δεν αφήνουν τις παραφυάδες να μεγαλώσουν αλλά τις κόβουν τρυφερές όπως είναι, τις ξεφλουδίζουν και αυτή η φλούδα είναι η κανέλα που ξέρουμε.
Οι Σεϋχέλλες που βρίσκονται κοντά στο Ισημερινό και μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο, η μόνη επικοινωνία μαζί του ήταν μέσω της Μαδαγασκάρης. Ένα υδροπλάνο ερχότανε εδώ κάθε Παρασκευή απόγευμα, προσγειωνόταν στη θάλασσα και εν συνεχεία μέσω μιας ράμπας ανέβαινε στη στεριά. Αυτό τους έφερνε την αλληλογραφία και σπάνια κάποιον επισκέπτη. Εκείνα τα απογεύματα κάθε Παρασκευής η παραλία αποκτούσε αρκετή κίνηση, από λευκούς κυρίως που περίμεναν με αγωνία κάποιο νέο απ΄ τον υπόλοιπο κόσμο. Ήταν πράγματι συγκινητικό να τους βλέπεις.
Στο μικρό λιμανάκι τα νερά της θάλασσας τραβιόταν κάθε απόγευμα και φαινόταν ο αμμώδης βυθός σε μεγάλη απόσταση. Μπορούσες να περπατήσεις πάνω του. Ήταν γεμάτος με τρύπες απ’ όπου έβγαιναν μικρά πολύχρωμα καβουράκια που το χαρακτηριστικό τους ήταν ότι είχαν τη μια δαγκάνα πολύ μεγαλύτερη από την άλλη. Παρά τις προσπάθειες μας δεν καταφέραμε να πιάσουμε κάποιο. Έτρεχαν σαν αστραπή.
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η ηρεμία, η μικρή κίνηση, οι χαμηλοί τόνοι, που επικρατούσαν στη Βικτώρια. Κάθε βράδυ όμως το μπαρ που έμοιαζε με εγγλέζικη μπυραρία ήταν γεμάτη. Ντόπιοι μαύροι, άσπροι, νέοι, ηλικιωμένοι όλοι μαζευόντουσαν εδώ για μια κρύα μπύρα μέσα στη ζεστή νύχτα των τροπικών, αλλά και για χορό κάτω από τους ήχους των τελευταίων επιτυχιών. Σ’ αυτό το μικρό σημείο του πλανήτη, παρόλο που ήταν ακόμα αποικία, δεν βλέπαμε φυλετικές διακρίσεις. Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζανε, εξ άλλου και οι λευκοί φαινόντουσαν ταλαίπωροι και κατατρεγμένοι. Ο τουρισμός δεν είχε ξεκινήσει ακόμα.
Τα λεωφορεία τους ήταν φορτηγά με την καρότσα ξεσκέπαστη πίσω, όπου είχαν στερεώσει πάγκους για τους επιβάτες, οι οποίοι ανέβαιναν πάνω με μια σκάλα. Τέτοιο λεωφορείο έπαιρνα και μετά από είκοσι λεπτά με πήγαινε σε μια μαγευτική πλαζ για μπάνιο. Ποτέ δεν ξεχνώ αυτή τη διαδρομή που ήταν σε άσφαλτο στενό δρόμο, ανάμεσα από φυτείες μπανανιές, κοκκοφοίνικες, και κάθε είδους τροπικής βλάστησης, ένα πράσινο τοίχος δεξιά και αριστερά του δρόμου, και πότε-πότε να παρουσιάζονται κάτι περίεργα είδη πουλιών πολύχρωμα σαν παραδεισένια. Φτάνοντας στη πλαζ έμεινα άφωνος. Μια κατάλευκη άμμος και λεπτή σαν πούντρα, που τέτοια δεν είχα ξαναδεί. Μέχρι την παραλία έφταναν το τροπικά δένδρα και οι μπανανιές ήταν δίπλα σου. Η θάλασσα ζεστή και πεντακάθαρη. Είχε όμως σημαδούρες που έδειχναν μέχρι σε ποιο σημείο μπορείς άφοβα να κάνεις μπάνιο. Από κει και πέρα κολυμπούσαν οι καρχαρίες! Το μήκος της παραλίας ήταν τεράστιο. Λίγο πιο πέρα ήταν ένα καφέ-εστιατόριο, η κίνηση στην πλαζ ήταν μηδαμινή, ομπρέλες δεν υπήρχαν, αλλά έτσι κι αλλιώς η σκιά των φοινίκων ήταν απόλαυση.
renata
Member
- Μηνύματα
- 5.544
- Likes
- 1.967
- Επόμενο Ταξίδι
- μαλαισία
Pandora
Member
- Μηνύματα
- 2.803
- Likes
- 961
- Επόμενο Ταξίδι
- θα δείξει...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
ΕΡΣΗ
Member
Να σε ρωτησω κατι αν ξερεις: Για ποιο λογο υπηρχαν Αγγλοι εξοριστοι στις Σευχελες;
Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 10.020
- Likes
- 52.835
- Επόμενο Ταξίδι
- Umhlanga
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
ΦΑ-ΝΤΑ-ΣΤΙ-ΚΗ ιστορία. Κορυφαία, πραγματικά κάνει το φόρουμ πιο πλούσιο. Μπράβο σου, φίλε. Για τι χρονιά μιλάμε;
eva kas
Member
- Μηνύματα
- 961
- Likes
- 225
- Επόμενο Ταξίδι
- οσο πιο μακρια γινεται!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτικη + Αρκτικη
ας με εξορισουν και μενα εκει!!!!!!!!καλημερα Αντωνη!
τι καταπληκτικη συνεχεια,τι καταπληκτικες εικονες για να ξεκινησουμε την μερα μας στη δουλεια!μου εφτιαξες την μερα μου!
τι καταπληκτικη συνεχεια,τι καταπληκτικες εικονες για να ξεκινησουμε την μερα μας στη δουλεια!μου εφτιαξες την μερα μου!
soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.755
- Likes
- 6.505
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Pandora στο τελευταίο κείμενο έγραψα 12 μέρες.
επ ευκαιρία έχετε άδεια να πάτε στις παραλίες όπου έχει και μπανανιές και φοινικές, γιατί εμείς έχουμε και δουλιές
EΡΣΗ. Οι Εγγλέζοι είχαν τις Σευχέλλες σαν τόπο εξορίας είτε για τους καταδικασμένους με ποινικό αδίκημα είτε πολιτικό ή για τους ανεπιθύμητους στη χώρα τους και στις αποικίες τους. Γενικά ήταν μια ποινή δικαστηρίου. Γι΄αυτό και στο Μάχε οι φυσιογνώμιες πολλών λευκών , "μύριζε" εξορία. Εξαιρούνται βέβαια οι υπάλληλοι στις υπηρεσίες. Εννοείται ότι εκεί κυκλοφορούσαν ελεύθερα και όσοι ήθελαν δούλευαν
yorgos. είπαμε ότι στο Μοsquito bar, beatles, rolling stones κ.λ.π ήταν στις δόξες τους ήτοι 70ς+
eva kas. αυτό ακριβώς είπαμε για το Μακάριο. Δεν χρειαζόταν να πάει στον παράδεισο των ουρανών, εδώ ήδη τον βρήκε.....
επ ευκαιρία έχετε άδεια να πάτε στις παραλίες όπου έχει και μπανανιές και φοινικές, γιατί εμείς έχουμε και δουλιές
EΡΣΗ. Οι Εγγλέζοι είχαν τις Σευχέλλες σαν τόπο εξορίας είτε για τους καταδικασμένους με ποινικό αδίκημα είτε πολιτικό ή για τους ανεπιθύμητους στη χώρα τους και στις αποικίες τους. Γενικά ήταν μια ποινή δικαστηρίου. Γι΄αυτό και στο Μάχε οι φυσιογνώμιες πολλών λευκών , "μύριζε" εξορία. Εξαιρούνται βέβαια οι υπάλληλοι στις υπηρεσίες. Εννοείται ότι εκεί κυκλοφορούσαν ελεύθερα και όσοι ήθελαν δούλευαν
yorgos. είπαμε ότι στο Μοsquito bar, beatles, rolling stones κ.λ.π ήταν στις δόξες τους ήτοι 70ς+
eva kas. αυτό ακριβώς είπαμε για το Μακάριο. Δεν χρειαζόταν να πάει στον παράδεισο των ουρανών, εδώ ήδη τον βρήκε.....
mariath
Member
- Μηνύματα
- 2.307
- Likes
- 6.642
- Ταξίδι-Όνειρο
- Όλη η Νότια Αμερική
Τρέχω στην παραλία καπετάνιε. Φωνάξτε με πριν σαλπάρετε!Pandora στο τελευταίο κείμενο έγραψα 12 μέρες.
επ ευκαιρία έχετε άδεια να πάτε στις παραλίες όπου έχει και μπανανιές και φοινικές, γιατί εμείς έχουμε και δουλιές
ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Αντώνη τι τυχερός που είσαι βρέθηκες σε αυτά τα μέρη πριν αλλοιωθούν από τον τουρισμό και είχες και την διαύγεια να το εκτιμήσεις ως ταξιδιώτης και όχι σαν εργαζόμενος ναυτικός.
Τώρα όμως λέω να πεταχτώ και εγώ στην παραλία Mariath περίμενε
Τώρα όμως λέω να πεταχτώ και εγώ στην παραλία Mariath περίμενε
soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.755
- Likes
- 6.505
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Αντώνη τι τυχερός που είσαι βρέθηκες σε αυτά τα μέρη πριν αλλοιωθούν από τον τουρισμό και είχες και την διαύγεια να το εκτιμήσεις ως ταξιδιώτης και όχι σαν εργαζόμενος ναυτικός.
Τώρα όμως λέω να πεταχτώ και εγώ στην παραλία Mariath περίμενε
ναι είχα πολύ ελεύθερο χρόνο....
πράγματι ήμουν τυχερός, τότε δεν το ήξερα, ότι δηλαδή αυτό το ταξίδι θα μου έμενε αξέχαστο με πολλές λεπτομέρειες όπως βλέπετε. ίσως επειδή ήταν το πρώτο μου μεγάλο όπως στην αρχή έγραψα.Μετά μπαίνεις στη ρουτίνα ...
Εκπομπές Travelstories
