Νομίζω σε όλους, είναι σίγουρα ένα από τα κύρια γνωρίσματα του νησιού.
Μα που πάει και πέφτει το μάτι σου;
Εννοείται πως ναι, κάνει καλή αντίθεση με το μάυρο!
Έχεις να προτείνεις κατάλυμα?2024: (Φολέγανδρος πράξη τρίτη)
Περιττοί οι πρόλογοι αυτή τη φορά. Τα έγραψα την πρώτη (2012), τα έγραψα την δεύτερη (2021), δε ξέρω τι μπορώ παραπάνω να πω για την τρίτη μου επίσκεψη στη Φολέγανδρο. Λίγα ίσως και καλά, όχι κάτι νέο ή σπουδαίο, απλά μια προσπάθεια ακόμη να σας παρουσιάσω την ασύλληπτη αύρα αυτού του νησιού.
Είναι γεγονός πως τη Φολέγανδρο την έχουμε αγαπήσει, διατηρώντας φιλίες και δεσμούς με ανθρώπους που κρατάνε χρόνια. Ε ας το δούμε λοιπόν έτσι, σαν μια επίσκεψη που έγινε για να δούμε ένα λατρεμένο μέρος μα πάνω απ’ όλα τους φίλους μας.
Είναι πολύ ωραία αυτά τα απρόσμενα, όταν λίγες μέρες πριν σου σκάει η ιδέα (μαζί και η ευκαιρία) για να εκδράμεις σ’ ένα μέρος που ποτέ δε σε απογοητεύει, που πάντα διατηρεί σχεδόν αναλλοίωτο το χαρακτήρα και την ποιότητα του. Ας δούμε πως έγινε στο σύντομο πέρασμα του Αυγούστου του 2024.
Ημέρα πρώτη
Το ραντεβού ήταν νωρίς το μεσημέρι στο λιμάνι του Καραβοσασίου, μιας και οι αφετηρίες μας ήταν διαφορετικές, Πειραιάς και Σαντορίνη αντίστοιχα για μένα. Βέβαια το χειρότερο πλοίο της Ελληνικής ακτοπλοΐας (τα λέω και τα ξαναλέω) έκανε πάλι το θαύμα του, αναγκάζοντας με να περιμένω πίνοντας καφεδάκι στην παραλία. Όχι ότι με χάλασε.
View attachment 477435 View attachment 477436
Με τον νέο οδηγό του επίσης νέου λεωφορείου (μιας και ο κύριος Νίκος πήρε σύνταξη) ξεκινήσαμε τη σύντομη διαδρομή προς τον τερματικό σταθμό της Χώρας γύρω στις τρεις. Πάμε να πιούμε μια μπύρα να χαιρετήσουμε τον Χρήστο, αφού σ’ αρέσουν κάτι τέτοια, εκεί είναι το δωμάτιο δε φεύγει, μου κάνει ο Νίκος όσο προχωρούσαμε. Σιγά μη φέρω αντίρρηση στο καλωσόρισμα:
View attachment 477437 View attachment 477438
Αφού τακτοποιηθήκαμε τελειώνοντας τα διαδικαστικά βγήκαμε αμέσως μια βόλτα στη Χώρα. Η θέα της «Πούντας» που πάντα φυσάει κάθε φορά και με κάθε τρόπο θα μου κόβει την ανάσα:
View attachment 477439
Αυτή είναι η Φολέγανδρος που αγαπήσαμε, λουσμένη στον απογευματινό, Κυκλαδίτικο ήλιο του Αυγούστου. Λευκό – γαλάζιο και φως, άπειρο φως:
View attachment 477440 View attachment 477441
Ένα φραπεδάκι ήταν άκρως απαραίτητο, στο κλασσικό αγαπημένο μας καφέ, με την διαθέσιμη καρέκλα μάλλον να μην είναι τυχαία εκεί:
View attachment 477443
«Ό,τι μας δένει στα παλιά είν’ οι κακές συνήθειες» φίλε, όπως σοφά αναφέρει το αγαπημένο εδώ και χρόνια τραγούδι. Μεγάλη αλήθεια.
Με μια βόλτα ακόμα στον πανέμορφο αυτό οικισμό συνεχίστηκε το απόγευμα μας, τσιμπώντας παράλληλα και κάτι για να κόψει την πείνα. Τόσα χρόνια ίδιος, απαράλλαχτος, ακόμα ένα δείγμα της υψηλής ποιότητας του νησιού:
View attachment 477442
View attachment 477446
Φυσικά δε μπορούσαμε με τόση συναισθηματική φόρτιση να μη πιούμε μια μπυρίτσα για το καλό, κάτι που έγινε όπως πάντα στο ίσως αντιπροσωπευτικότερο σημείο των Κυκλάδων, αυτό του Κάστρου της Χώρας. Τι παραπάνω να πω:
View attachment 477444 View attachment 477445
Νωρίς το βραδάκι κι αφού ξεκουραστήκαμε ως οφείλαμε πήραμε πάλι την κατηφόρα προς τα ενδότερα:
View attachment 477447 View attachment 477448
Με χαρά διαπιστώσαμε ότι ο κόσμος παρά τα τέλη Αυγούστου βρισκόταν μαζικά στο νησί, χωρίς τον συνωστισμό που ίσως επικρατούσε λίγες μέρες πριν, αν και πάντα μιλάμε για τη Φολέγανδρο. Τόσοι, όσοι:
View attachment 477449 View attachment 477450
Χωρίς δόση υπερβολής έχω γράψει πως στα δικά μου μάτια εδώ βρίσκεται η ομορφότερη πλατεία του κόσμου. Βασικά όλη η Χώρα είναι μια πλατεία:
View attachment 477451
Όσο για τη συνέχεια έως και το τέλος της νύχτας; Δεν υπήρχε ερώτημα και καμία αμφιβολία.
Σκασιά – έκπληξη στον Λευτέρη που χάρηκε πολύ έτσι όπως μας είδε ξαφνικά μπροστά του, μπυρίτσες και ρακόμελο, μουσικάρες και εξαίρετη παρέα (το Travelstories είναι παντού μη τα ξαναλέω), σε μια ακόμα υπέροχη καλοκαιρινή νύχτα στο νησί αυτό:
View attachment 477452
Στο μπαρ που έχουμε περάσει μερικές από τις πιο όμορφες βραδιές της ζωής μας…
Ημέρα δεύτερη
Βαρύ το πάπλωμα, ή καλύτερα το σεντόνι μιας και μιλάμε για καλοκαίρι, γεγονός που μας οδήγησε στην παραλία της Αγκάλης για καφέ νωρίς το μεσημέρι, λίγο πριν πάρουμε το γνωστό μονοπάτι για τα καλύτερα. Ορίστε για τους άπιστους που λένε πως η Φολέγανδρος «δεν έχει παραλίες». Και καλά:
View attachment 477453
View attachment 477454
Προχωρώντας μέσα σε ανείπωτη ζέστη περάσαμε κι από το συγκρότημα κατοικιών που λειτουργεί χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, με μια ιδέα να μας μπαίνει για την επόμενη επίσκεψη μας στο νησί:
View attachment 477455 View attachment 477456
Γύρω στο εικοσάλεπτο κράτησε η όλη μας πορεία βλέποντας επιτέλους μπροστά μας το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου και την ομώνυμη παραλία:
View attachment 477457 View attachment 477458
Κίνηση πρώτη, να βρούμε μια καλή θέση στο μπαρ, χαιρετώντας παράλληλα την ιδιοκτήτρια που ‘χαμε γνωρίσει την προηγούμενη φορά. Κίνηση δεύτερη, το πρώτο παγωμένο ποτήρι απ’ το λαχταριστό βαρέλι. Κίνηση τρίτη, δροσερή βουτιά που τόσο χρειαζόμασταν και πάλι απ’ την αρχή:
View attachment 477459
Δεν αργήσαμε να πιάσουμε κουβέντες με τον μπάρμαν, που ως συντοπίτης είχαμε πολλά να πούμε, όσο η ώρα περνούσε και οι μπύρες αυξανόντουσαν με γεωμετρική πρόοδο. Εξάλλου τι άλλο να κάνεις, όπως λέει κι ένα άλλο άσμα «στα θαλασσινά μπαράκια, μπύρες και καλαμαράκια».
View attachment 477460
- Παντρεμένος είσαι πάνω Θεσσαλονίκη ψηλέ;
- Άμα ήμουν παντρεμένος θα καθόμουν εδώ να πίνω μπύρες;
- Σωστά, τι μ…κίες λέω κι εγώ ώρες – ώρες…
Καμία βιασύνη δεν υπήρχε, φεύγοντας με το τελευταίο βαρκάκι όπως ήταν λογικό μετά από τέτοια καλοπέραση προκειμένου να συνεχίσουμε στη Χώρα όπου βρεθήκαμε μερικά λεπτά μετά. Ο δρόμος περνούσε από το καφέ του Χρήστου, όπου σταθήκαμε για να συνεχίσουμε με μπυρίτσα δίχως δεύτερη σκέψη.
View attachment 477461
View attachment 477462
- Άμα δε ρίξεις μια πενιά για το καλό δε φεύγεις από το Νησί
- Λυπήσου με Χρήστο, έχω πιεί τόσες μπύρες που θα μπερδεύω τα τάστα.
- Δε πειράζει, ότι πιάσεις
Σχεδόν νυχτώσαμε όπως είναι λογικό σε τέτοιες ωραίες παρέες, με την πείνα να είναι το μόνο κίνητρο που μας έκανε να κινητοποιηθούμε. Αφήσαμε στην άκρη την επίσκεψη στην Παναγία που ήταν ακριβώς από πάνω μας, την είχαμε δει εξάλλου δε πειράζει, κατηφορίζοντας προς την πλατεία:
View attachment 477463 View attachment 477464
Τα φώτα ήδη είχαν ανάψει στη Χώρα, με τα καταστήματα εστίασης να περιμένουν τους πελάτες τους. Όχι εμάς, μιας και ήμασταν οι μόνοι ακόμα με μαγιό ανάμεσα σε τόσους άλλους που είχαν ήδη ετοιμαστεί για τη βραδινή τους βόλτα:
View attachment 477465
View attachment 477466 View attachment 477467
Τσιμπήσαμε κάτι στα γρήγορα και πήραμε το δρόμο για το δωμάτιο προκειμένου να ετοιμαστούμε, όταν κάτι μας έκανε να κρατηθούμε για λίγο.
- Πάμε να πιούμε ένα χωνευτικό ρε φίλε στην Αστάρτη, δε βιαζόμαστε…
View attachment 477468
Βγήκαμε και πάλι γύρω στις έντεκα, ντυμένοι για έξω τη φορά αυτή. Μη τα ξαναγράφω, δεν αλλάζει κάτι. Ίδιες παρέες, ίδιο μπαρ, ίδια συναισθήματα, καθώς και πάλι κλείδωμα του μαγαζιού πρωινές ώρες.
View attachment 477469
Το μόνο που άλλαξε στο τέλος κι έκανε ακόμη καλύτερη την όλη φάση ήταν οι μουσικές, αφιερωμένες από το Λευτέρη αποκλειστικά για μας. Ψηλέ δικό σας:
View attachment 477470
«Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες,
μες στα μπαρ αγκαλιά ξωτικά καθάρματα.
Μου ‘χες πει πως θα ‘ρθείς και ήρθες,
Ατλαντίς στο βυθό φωτισμένα άρματα…
Μπρος στα μάτια μου περνάνε,
φωσφορίζουνε και πάνε»
Ημέρα τρίτη – Αναχώρηση
Θεωρητικά ήταν χαμένη μέρα, μιας και το πρόγραμμα έλεγε ότι θα φεύγαμε από νωρίς, τι να κάνουμε όμως που η Ελληνική ακτοπλοΐα είχε για μας άλλα σχέδια γι’ ακόμη μια φορά. Ίσως και καλύτερα μιας και μετά από τέτοιο προηγούμενο 24ωρο δε ξέρω πως θα καταφέρναμε να ξυπνήσουμε πρωί..
Έτσι αφού κατεβάσαμε τις αποσκευές μας αφήνοντας το δωμάτιο κάνοντας παράλληλα και μια πολύ ωραία συζήτηση με την ιδιοκτήτρια και τον άντρα της, βγήκαμε στη γύρα προς αναζήτηση πρωινού, μ’ εμένα να μη χάνω την ευκαιρία να εξασκήσω το φωτογραφικό μου χόμπι:
View attachment 477471 View attachment 477472
Αυτές είναι εξάλλου οι καλύτερες ώρες για κάτι τέτοιο. Απόλυτο φως κι ελάχιστος κόσμος:
View attachment 477473 View attachment 477474
Τελικά καταλήξαμε στο αγαπημένο μας καφέ όπου σερβίρει και πρωινό αφού δε βρήκαμε κάτι άλλο, κάτι που μου έδωσε ευκαιρία μέχρι να ετοιμαστεί η παραγγελία για μερικές ακόμα φωτογραφικές βόλτες στο κάστρο και τα διπλανά σοκάκια:
View attachment 477475
View attachment 477476
Περπάτησα ως την άκρη αυτού του υπέροχου δρόμου, φτάνοντας ως το τέλος του και το άνοιγμα της απέναντι πλαγιάς με τις κλασσικές Κυκλαδίτικες αναβαθμίδες, με το μυαλό να ταξιδεύει λίγους μήνες πίσω στα υψόμετρα των Άνδεων στο Περού όπου διεξάγονταν από τους Ίνκας κάποιες εκατοντάδες χρόνια πριν ο ίδιος τρόπος καλλιέργειας:
View attachment 477477 View attachment 477478
Είχαμε χρόνο μπροστά μας, αποχαιρετώντας το νησί όπως έπρεπε. Στάση στο γνωστό καφέ του Χρήστου, αλλά και στο παραλιακό στο Καραβοστάσι για μερικές τελευταίες μπυρίτσες. Κάπως έπρεπε να περάσει η ώρα μέχρι να επιβιβαστούμε στο απογευματινό πλοίο:
View attachment 477479
Αυτή τη φορά δεν υπήρξε ερωτηματικό, γνωρίζοντας πως η θάλασσα του Αιγαίου θα με ξαναβγάλει στην αγαπημένη Φολέγανδρο σύντομα, ίσως πιο σύντομα απ’ όσο φαντάζομαι:
View attachment 477480
Αυτό που δε ξέρω είναι τι καλό θα φέρει πάλι.
Ήταν το 2012 όταν η Φολέγανδρος μου άνοιξε ένα άγνωστο έως τότε «δρόμο», αυτόν του island hopping σ’ ένα τρόπο περιηγήσεων στα νησιά που ακολουθώ πιστά για 12 έτη.
Ήταν το 2021 όταν και πάλι το νησί αυτό έδινε πίσω το χαμόγελο μας με την επιστροφή στα ταξίδια μετά από την αλησμόνητη επτάμηνη καραντίνα
Λέτε να συνεχιστεί αυτό μετά την επίσκεψη του 2024; Περίεργος είμαι να μάθω πως…
