underwater
Member
- Μηνύματα
- 2.853
- Likes
- 13.002
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Εκπληκτική ιστορία και υπέροχες εικόνες! Ζηλεύω! Θέλω κι εγώ Ιμαλάια και άγρια φύση!
Πακιστάν "Μη ξεχάσεις ν'αγοράσεις σεντόνια και πετσέτες για τα προικιά!" (by hydronetta & isabelle)
- Thread starter hydronetta
- Ημερομηνία δημιουργίας
GTS
Member
- Μηνύματα
- 7.082
- Likes
- 20.488
Η φωτογραφία της Ιζαμπέλ...δε βρίσκω λόγια....το τσαγάκι ήταν με άσπρη, μαύρη ζάχαρη ή στέβια;
Αισκος!!
Αισκος!!
isabelle
Member
- Μηνύματα
- 904
- Likes
- 4.190
Να και μια είδηση απ' αυτές που βεβαίως δεν πρόκειται να διαβάσετε στα main stream MME καθώς δεν ταιριαζουν με το στερότυπο "Πακιστάν ίσον χώρα όπου σε κάθε γωνιά καραδοκούν οι Ταλιμπάν για να πάρουν λευκά χριστιανικά κεφάλια".
Θα το γράφω και θα το φωνάζω με κάθε ευκαιρία: Το Πακιστάν δεν είναι αυτό που μας σερβίρουν με κάθε ευκαιρία στις "ειδήσεις". Καμιά χώρα απ' όσες έχω γνωρίσει δεν έχει φάει κατακέφαλα τόση μαύρη προπαγάνδα!
http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/paki...sia-gia-toys-xristianoys-geitones-toys-binteo
Θα το γράφω και θα το φωνάζω με κάθε ευκαιρία: Το Πακιστάν δεν είναι αυτό που μας σερβίρουν με κάθε ευκαιρία στις "ειδήσεις". Καμιά χώρα απ' όσες έχω γνωρίσει δεν έχει φάει κατακέφαλα τόση μαύρη προπαγάνδα!
http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/paki...sia-gia-toys-xristianoys-geitones-toys-binteo
isabelle
Member
- Μηνύματα
- 904
- Likes
- 4.190
Εσύ ετοίμαζε το σακίδιο και για τα πρακτικά εδώ είμαστε για κάθε βοήθεια!
GTS
Member
- Μηνύματα
- 7.082
- Likes
- 20.488
Από τα ταξίδια που θέλω να κάνω και γρήγορα...
hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.167
- Likes
- 14.538
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Για να κάνω λίγο ....τζερτζελοαντίλογο
, θα έλεγα ότι οι εντυπώσεις από τους ανθρώπους αφορούν αποκλειστικά το βόρειο Πακιστάν όπου ταξιδέψαμε. Τι γίνεται νοτίως του Ισλαμαμπαντ, Κύριος οίδε, μια τζούρα πήραμε...Πάντως με Πακιστανούς που μίλησα εν Αθήναις σ'ενα σχετικό εστιατόριο μου είπαν ότι όσοι βρίσκονται στην Ελλάδα προέρχονται κυρίως από τη περιοχή μεταξύ Ισλαμαμπαντ - Λαχώρης (αν ισχύουν τα λεγόμενά τους). Δεν νομίζω ότι έχουμε εδώ βορειοπακιστανούς.
Πάντως καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει. Προφανώς το Πακιστάν έπαιξε και έχασε στη διπλωματική σκακιέρα και διεθνώς αυτά δεν συγχωρούνται. Μπήκε εντελώς στη μαύρη λίστα. Έχουμε νοιώσει κι εμείς τι εισίν ταξιδιωτικές οδηγίες....
Πάντως τώρα που είναι ήρεμα τα πράγματα αξίζει να πάει κανείς. Ποτέ δεν ξέρεις εκεί τι σου ξημερώνει, αν και Αφγανιστάν δεν το λες.
underwater
Member
- Μηνύματα
- 2.853
- Likes
- 13.002
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Κάτσε να διαβάσω και τη συνέχεια! Θέλει σκέψη η απόφαση!
hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.167
- Likes
- 14.538
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Khaplu
Πρωτομαγιά και Κυριακή του Πάσχα στην ημεδαπή. Άλλοι προετοιμάζουν σούβλες κι ακονίζουν μαχαιροπήρουνα κι εμείς ατσίκνιστοι μαζί με τον Amir στους δρόμους προς τη κοιλάδα Khaplu στο βόρειο Πακιστάν.
Στα 2600 μέτρα υψόμετρο, μια ανάσα από τις “ευαίσθητες” περιοχές των διαφιλονικούμενων συνόρων με τον μεγάλο εχθρό: την Ινδία.
Στη διαδρομή ξεκίνησαν και τα παρατράγουδα με τα οποία έπρεπε να εξοικειωθούμε όλες τις μέρες του ταξιδιού: τα συχνά μπλόκα της αστυνομίας, του στρατού, των συνοριοφυλάκων και λοιπών ένστολων. Ο πράκτοράς μας είχε μεριμνήσει να αφήνουμε μια φωτοτυπία σε κάθε μπλόκο με τα στοιχεία μας, τον αριθμό του οχήματος, το όνομα του οδηγού και την προβλεπόμενη διαδρομή. Για να κερδίσουμε τη συμπάθειά τους, σκάγαμε ένα πλατύ χαμόγελο κι ευθύς συστηνόμασταν: “We are Yunani, you know... Alexander the Great” (με την αναφορά στον ξακουστό στρατηλάτη ως στοιχείο για να εμπεδώσουν τη χώρα προέλευσής μας). Οφείλω να παραδεχθώ ότι η συμπεριφορά των ένστολων ήταν άψογη απένταντί μας. Μπορεί η διαφθορά να είναι ο κανόνας της καθημερινότητας στο Πακιστάν, εμείς ποτέ δεν γίναμε αποδέκτες τέτοιων συμπεριφορών. Αντίθετα όλοι ήταν από αδιάφοροι (στη χειρότερη) ως ευγενέστατοι και φιλόξενοι. Όλοι τους όμως τυπικοί με τις οδηγίες που είχαν από τους ανωτέρους τους. Μέχρι και τσάι μας κέρασαν ή αναλώθηκαν σε συζητήσεις περί αρχαιοελληνικής ιστορίας και φιλοσοφίας...
Η πακιστανική κυβέρνηση έχει πάρει πολύ στα σοβαρά την ασφάλεια των ξένων στη χώρα. Οφείλεις να δηλώνεις τις μετακινήσεις σου, ώστε αν συμβεί οτιδήποτε να ξέρουν πού να κινητοποιηθούν. Ο στρατός κι η αστυνομία έχουν πάρει το έλεγχο στα χέρια τους σε μια προσπάθεια να επαναφέρουν τη τάξη σε μια χώρα που φαινόταν να κατρακυλά στο χάος της αναρχίας. Τη τελευταία διετία μας είπαν επικρατεί μια σχετική ηρεμία. Σχετική... (βλέπε τη μαζική βομβιστική ενέργεια στη Λαχώρη από θερμοκέφαλους εξτρεμιστές).
Η εμμονή τους έφτασε σε τέτοιο σημείο που μας κατσίκωσαν κι έναν ένοπλο στο όχημά μας. Ήταν ανένδοτοι: “Ο διευθυντής της αστυνομίας είναι στο Khaplu. Αν σας δει χωρίς συνοδεία ενόπλου θα βρούμε το μπελά μας” Διαταγή ανωτέρου κι οι υφιστάμενοι βαράνε προσοχή. Τώρα μη ρωτήσετε τι αίσθημα ασφάλειας δημιουργεί ένας ένστολος με όπλο που κοιμόταν σ'όλη τη διαδρομή τον ύπνο του δικαίου στο πίσω κάθισμα αγκαλιά με τα μπαγκάζια μας...
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στις ομορφιές της διαδρομής…
Ο Ινδός ποταμός μας συνόδευε πάντα στο διάβα μας. Αλλού στενός κι ορμητικός,
αλλού πλατύς σχηματίζοντας τεράστιες παραλίες από αφράτη ασπουδερή άμμο που θα την ζήλευαν τα καλύτερα παραθαλάσσια resorts παγκοσμίως.
Περάσαμε βουνοκορφές, φαράγγια, κοιλάδες με μικρά χωριά, γέφυρες πάνω από το ποτάμι
Ο σκληρός χειμώνας είχε δώσει τη θέση του σε μια έκρηξη χρωμάτων της άνοιξης κάτω από το λαμπερό φως του ήλιου.
Συναντήσαμε γυναίκες πολύ ντροπαλές στο φωτογραφικό φακό να πλένουν τα ρούχα στο ποτάμι.
Μετά την 4ωρη οδική διαδρομή λοιπόν, φτάσαμε στο Khaplu
…και στάση για τσάι στο εντυπωσιακό PTDC KHAPLU χτισμένο με πέτρα σαν υδραίικο σπίτι.
Τα μοτέλ PTDC τα εμπεδώσαμε καλά. Ακόμη κι αν δεν μέναμε σε κάποιο απ'αυτά, ένα τσάι για χαλάρωση θα το πίναμε.
Αν με ρωτούσατε ποιό μέρος θα επέλεγα για περισυλλογή και συγγραφή τόσων ταξιδιωτικών ιστοριών που περιμένουν στο ράφι των “Υπό Εξέλιξη”, αυτό θα ήταν. Εκεί στην καρδιά της οροσειράς του Καρακόραμ.
Κινηθήκαμε ανηφορικά μέσα στο χωριό κι επισκεφθήκαμε το Khaplu palace που χτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα κι ανακαινίστηκε πρόσφατα από το ίδρυμα Aga Khan με την αρωγή της Νορβηγικής Κυβέρνησης.
Αν η Σαουδική Αραβία αναλώνεται χτίζοντας μεντρεσέδες και τζαμιά, το ίδρυμα Aga Khan χτίζει σχολεία, κέντρα υγείας κι αναπαλαιώνει μνημεία εθνικής κληρονομιάς. Μόνο που υπάρχει μια διαφορά: οι πρώτοι είναι Σουννίτες, άκαμπτοι οπισθοδρομικοί ουαχαμπίτες, οι δε είναι Ισμαηλίτες (κλάδος του σιιτικού Ισλάμ) που δίνουν έμφαση στην κοινωνική δικαιοσύνη, τον πλουραλισμό και την ανθρώπινη λογική μέσα στο πλαίσιο της μυστικιστικής παράδοσης του Ισλάμ. Κοινώς η μέρα με τη νύχτα, έτσι για να μη βάζουμε όλο το Ισλάμ στο ίδιο καζάνι.
Το τετραόροφο κτήριο από ξύλο και πλίνθους, με αρχιτεκτονικές επιρροές από το Θιβέτ, το Κασμίρ και το Λαντάκ, είναι πανέμορφο εξωτερικά.
Πληρώσαμε το τσουχτερό εισιτήριο για να δούμε και το εσωτερικό του (μέρος του λειτουργεί κι ως boutique ξενοδοχείο). Εδώ αντίθετα δεν εντυπωσιάστηκα και μου φάνηκε πολύ στενάχωρο. Από δω οι βασιλικές αίθουσες συσκέψεων, απο κει η κουζίνα, εδώ το μπουντουάρ της βασιλίσσης, άρχισα να ψιλοβαριέμαι στο ίδιο έργο θεατής. Λιγοστά παλιά αντικείμενα χρήσης, έγγραφα και ρούχα υπήρχαν ως εκθέματα.
Ενδιαφέρουσες βρήκα μόνο τις αίθουσες αναψυχής που είχαν απρόσκοπτη θέα στα βουνά κι όπου οι μαχαραγιάδες απολάμβαναν ιγκόγκνιτο τις εορταστικές εκδηλώσεις που λάμβαναν χώρα στην αυλή του παλατιού. Εκεί τους ζήλεψα ομολογουμένως...
Φεύγοντας από το παλάτι, προσπεράσαμε το ιστορικό και πολύ ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά ξύλινο τζαμί Chaqchan (η είσοδος σε μη μουσουλμάνους απαγορευόταν), ένα από τα παλιότερα της περιοχής,
κι από κει αρχίσαμε το κρυφτούλι φωτογράφησης με τις γυναίκες και τα κοριτσόπουλα του χωριού. Μη νομίσετε ότι πόζαραν, όλες είναι κλεφτές είναι, τύπου παπαράτσι, είτε μέσα από το αυτοκίνητο, είτε σαν μια στιγμιαία ριπή του κλείστρου της μηχανής (…κι ότι τράβηξα, τράβηξα). Πριν το καλοκαταλάβουν και κρύψουν το πρόσωπο πίσω από τις μαντήλες.
Συστολή; Άρνηση; Σίγουρα η αλήθεια για την αποστροφή στο φακό της μηχανής είναι κάπου στη μέση. Σαν παραδοσιακές κοινωνίες διέπονται από πολύ αυστηρούς κανόνες σχετικά με την κοινωνικότητα των γυναικών και “ελευθεριάζουσες” συμπεριφορές εγείρουν θέματα “τιμής” για όλο το σόι. Δεν είναι τυχαίο που τα πάμπολλα εγκλήματα “τιμής” στοιχειώνουν τη χώρα και καταγγέλονται (αναζητείστε το πρόσφατα βραβευμένο με όσκαρ: A girl in the river. The price of Forgiveness). Διότι η τιμή της οικογένειας πλήττεται ακόμα κι αν μια γυναίκα απλά συγχρωτιστεί με άντρες που δεν έχει δεσμούς αίματος. Πόσο μάλλον να ερωτευτεί κάποιον που η οικογένεια δεν έχει εγκρίνει. Σφαίρα στον κρόταφο και πέταμα στο ποτάμι, στην χειρότερη στην πυρά, γιατί η “ντροπή” μόνο με αίμα ξεπλένεται.
Είχε φτάσει απόγευμα πια όταν πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Ο Khaju πάτησε το γκάζι και σε μόλις 2 ώρες, χωρίς ούτε μια στάση για την ανάγκη μας ή φωτογράφηση της προκοπής, επιστρέψαμε στο Skardu.
Δεν είναι να σε πιάνει η νύχτα στους δρόμους αυτούς…
Πρωτομαγιά και Κυριακή του Πάσχα στην ημεδαπή. Άλλοι προετοιμάζουν σούβλες κι ακονίζουν μαχαιροπήρουνα κι εμείς ατσίκνιστοι μαζί με τον Amir στους δρόμους προς τη κοιλάδα Khaplu στο βόρειο Πακιστάν.
Στα 2600 μέτρα υψόμετρο, μια ανάσα από τις “ευαίσθητες” περιοχές των διαφιλονικούμενων συνόρων με τον μεγάλο εχθρό: την Ινδία.
Τraffic jam
Kι άλλη μια πινελιά στο δρόμο…
Kι άλλη μια πινελιά στο δρόμο…
Στη διαδρομή ξεκίνησαν και τα παρατράγουδα με τα οποία έπρεπε να εξοικειωθούμε όλες τις μέρες του ταξιδιού: τα συχνά μπλόκα της αστυνομίας, του στρατού, των συνοριοφυλάκων και λοιπών ένστολων. Ο πράκτοράς μας είχε μεριμνήσει να αφήνουμε μια φωτοτυπία σε κάθε μπλόκο με τα στοιχεία μας, τον αριθμό του οχήματος, το όνομα του οδηγού και την προβλεπόμενη διαδρομή. Για να κερδίσουμε τη συμπάθειά τους, σκάγαμε ένα πλατύ χαμόγελο κι ευθύς συστηνόμασταν: “We are Yunani, you know... Alexander the Great” (με την αναφορά στον ξακουστό στρατηλάτη ως στοιχείο για να εμπεδώσουν τη χώρα προέλευσής μας). Οφείλω να παραδεχθώ ότι η συμπεριφορά των ένστολων ήταν άψογη απένταντί μας. Μπορεί η διαφθορά να είναι ο κανόνας της καθημερινότητας στο Πακιστάν, εμείς ποτέ δεν γίναμε αποδέκτες τέτοιων συμπεριφορών. Αντίθετα όλοι ήταν από αδιάφοροι (στη χειρότερη) ως ευγενέστατοι και φιλόξενοι. Όλοι τους όμως τυπικοί με τις οδηγίες που είχαν από τους ανωτέρους τους. Μέχρι και τσάι μας κέρασαν ή αναλώθηκαν σε συζητήσεις περί αρχαιοελληνικής ιστορίας και φιλοσοφίας...
Η πακιστανική κυβέρνηση έχει πάρει πολύ στα σοβαρά την ασφάλεια των ξένων στη χώρα. Οφείλεις να δηλώνεις τις μετακινήσεις σου, ώστε αν συμβεί οτιδήποτε να ξέρουν πού να κινητοποιηθούν. Ο στρατός κι η αστυνομία έχουν πάρει το έλεγχο στα χέρια τους σε μια προσπάθεια να επαναφέρουν τη τάξη σε μια χώρα που φαινόταν να κατρακυλά στο χάος της αναρχίας. Τη τελευταία διετία μας είπαν επικρατεί μια σχετική ηρεμία. Σχετική... (βλέπε τη μαζική βομβιστική ενέργεια στη Λαχώρη από θερμοκέφαλους εξτρεμιστές).
Η εμμονή τους έφτασε σε τέτοιο σημείο που μας κατσίκωσαν κι έναν ένοπλο στο όχημά μας. Ήταν ανένδοτοι: “Ο διευθυντής της αστυνομίας είναι στο Khaplu. Αν σας δει χωρίς συνοδεία ενόπλου θα βρούμε το μπελά μας” Διαταγή ανωτέρου κι οι υφιστάμενοι βαράνε προσοχή. Τώρα μη ρωτήσετε τι αίσθημα ασφάλειας δημιουργεί ένας ένστολος με όπλο που κοιμόταν σ'όλη τη διαδρομή τον ύπνο του δικαίου στο πίσω κάθισμα αγκαλιά με τα μπαγκάζια μας...
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στις ομορφιές της διαδρομής…
Ο Ινδός ποταμός μας συνόδευε πάντα στο διάβα μας. Αλλού στενός κι ορμητικός,
αλλού πλατύς σχηματίζοντας τεράστιες παραλίες από αφράτη ασπουδερή άμμο που θα την ζήλευαν τα καλύτερα παραθαλάσσια resorts παγκοσμίως.
Περάσαμε βουνοκορφές, φαράγγια, κοιλάδες με μικρά χωριά, γέφυρες πάνω από το ποτάμι
Ο σκληρός χειμώνας είχε δώσει τη θέση του σε μια έκρηξη χρωμάτων της άνοιξης κάτω από το λαμπερό φως του ήλιου.
Συναντήσαμε γυναίκες πολύ ντροπαλές στο φωτογραφικό φακό να πλένουν τα ρούχα στο ποτάμι.
Μετά την 4ωρη οδική διαδρομή λοιπόν, φτάσαμε στο Khaplu
Βλέμμα στ'αριστερά του δρόμου….
Βλέμμα ευθεία
Βλέμμα και στα δεξιά με φόντο τη κοιλάδα του Khaplu
…και στάση για τσάι στο εντυπωσιακό PTDC KHAPLU χτισμένο με πέτρα σαν υδραίικο σπίτι.
Τα μοτέλ PTDC τα εμπεδώσαμε καλά. Ακόμη κι αν δεν μέναμε σε κάποιο απ'αυτά, ένα τσάι για χαλάρωση θα το πίναμε.
Αν με ρωτούσατε ποιό μέρος θα επέλεγα για περισυλλογή και συγγραφή τόσων ταξιδιωτικών ιστοριών που περιμένουν στο ράφι των “Υπό Εξέλιξη”, αυτό θα ήταν. Εκεί στην καρδιά της οροσειράς του Καρακόραμ.
Κινηθήκαμε ανηφορικά μέσα στο χωριό κι επισκεφθήκαμε το Khaplu palace που χτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα κι ανακαινίστηκε πρόσφατα από το ίδρυμα Aga Khan με την αρωγή της Νορβηγικής Κυβέρνησης.
Αν η Σαουδική Αραβία αναλώνεται χτίζοντας μεντρεσέδες και τζαμιά, το ίδρυμα Aga Khan χτίζει σχολεία, κέντρα υγείας κι αναπαλαιώνει μνημεία εθνικής κληρονομιάς. Μόνο που υπάρχει μια διαφορά: οι πρώτοι είναι Σουννίτες, άκαμπτοι οπισθοδρομικοί ουαχαμπίτες, οι δε είναι Ισμαηλίτες (κλάδος του σιιτικού Ισλάμ) που δίνουν έμφαση στην κοινωνική δικαιοσύνη, τον πλουραλισμό και την ανθρώπινη λογική μέσα στο πλαίσιο της μυστικιστικής παράδοσης του Ισλάμ. Κοινώς η μέρα με τη νύχτα, έτσι για να μη βάζουμε όλο το Ισλάμ στο ίδιο καζάνι.
Το τετραόροφο κτήριο από ξύλο και πλίνθους, με αρχιτεκτονικές επιρροές από το Θιβέτ, το Κασμίρ και το Λαντάκ, είναι πανέμορφο εξωτερικά.
Πληρώσαμε το τσουχτερό εισιτήριο για να δούμε και το εσωτερικό του (μέρος του λειτουργεί κι ως boutique ξενοδοχείο). Εδώ αντίθετα δεν εντυπωσιάστηκα και μου φάνηκε πολύ στενάχωρο. Από δω οι βασιλικές αίθουσες συσκέψεων, απο κει η κουζίνα, εδώ το μπουντουάρ της βασιλίσσης, άρχισα να ψιλοβαριέμαι στο ίδιο έργο θεατής. Λιγοστά παλιά αντικείμενα χρήσης, έγγραφα και ρούχα υπήρχαν ως εκθέματα.
Ενδιαφέρουσες βρήκα μόνο τις αίθουσες αναψυχής που είχαν απρόσκοπτη θέα στα βουνά κι όπου οι μαχαραγιάδες απολάμβαναν ιγκόγκνιτο τις εορταστικές εκδηλώσεις που λάμβαναν χώρα στην αυλή του παλατιού. Εκεί τους ζήλεψα ομολογουμένως...
Φεύγοντας από το παλάτι, προσπεράσαμε το ιστορικό και πολύ ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά ξύλινο τζαμί Chaqchan (η είσοδος σε μη μουσουλμάνους απαγορευόταν), ένα από τα παλιότερα της περιοχής,
κι από κει αρχίσαμε το κρυφτούλι φωτογράφησης με τις γυναίκες και τα κοριτσόπουλα του χωριού. Μη νομίσετε ότι πόζαραν, όλες είναι κλεφτές είναι, τύπου παπαράτσι, είτε μέσα από το αυτοκίνητο, είτε σαν μια στιγμιαία ριπή του κλείστρου της μηχανής (…κι ότι τράβηξα, τράβηξα). Πριν το καλοκαταλάβουν και κρύψουν το πρόσωπο πίσω από τις μαντήλες.
Συστολή; Άρνηση; Σίγουρα η αλήθεια για την αποστροφή στο φακό της μηχανής είναι κάπου στη μέση. Σαν παραδοσιακές κοινωνίες διέπονται από πολύ αυστηρούς κανόνες σχετικά με την κοινωνικότητα των γυναικών και “ελευθεριάζουσες” συμπεριφορές εγείρουν θέματα “τιμής” για όλο το σόι. Δεν είναι τυχαίο που τα πάμπολλα εγκλήματα “τιμής” στοιχειώνουν τη χώρα και καταγγέλονται (αναζητείστε το πρόσφατα βραβευμένο με όσκαρ: A girl in the river. The price of Forgiveness). Διότι η τιμή της οικογένειας πλήττεται ακόμα κι αν μια γυναίκα απλά συγχρωτιστεί με άντρες που δεν έχει δεσμούς αίματος. Πόσο μάλλον να ερωτευτεί κάποιον που η οικογένεια δεν έχει εγκρίνει. Σφαίρα στον κρόταφο και πέταμα στο ποτάμι, στην χειρότερη στην πυρά, γιατί η “ντροπή” μόνο με αίμα ξεπλένεται.
Είχε φτάσει απόγευμα πια όταν πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Ο Khaju πάτησε το γκάζι και σε μόλις 2 ώρες, χωρίς ούτε μια στάση για την ανάγκη μας ή φωτογράφηση της προκοπής, επιστρέψαμε στο Skardu.
Δεν είναι να σε πιάνει η νύχτα στους δρόμους αυτούς…
Last edited:
isabelle
Member
- Μηνύματα
- 904
- Likes
- 4.190
Γουρουνάκι κέντησες!
Και προς αποκατάσταση της τιμής σου μετά τη διαπόμπευση επ' αφορμή του five o'clock tea, ιδού και μια προσθήκη για να γνωρίζουν όλοι πόσο σκληρά βγάζεις το ταξιδιωτικό σου ψωμί. Μάρτυρας μου ο αλλάχ, πιο εύκολο να πετύχει κανείς Πακιστανή ξεσκούφωτη παρά τον Hydronetta χωρίς φωτογραφική στο μάτι.
Και προς αποκατάσταση της τιμής σου μετά τη διαπόμπευση επ' αφορμή του five o'clock tea, ιδού και μια προσθήκη για να γνωρίζουν όλοι πόσο σκληρά βγάζεις το ταξιδιωτικό σου ψωμί. Μάρτυρας μου ο αλλάχ, πιο εύκολο να πετύχει κανείς Πακιστανή ξεσκούφωτη παρά τον Hydronetta χωρίς φωτογραφική στο μάτι.
panius
Member
- Μηνύματα
- 668
- Likes
- 2.744
Τι υπέροχες φώτογραφίες!!! Ειδικά η τελευταία με τους αμμόλοφους και το βουνό από πίσω... δεν ξέρω... πολύ με αρέσει!!!
Εκπομπές Travelstories
