isabelle
Member
- Μηνύματα
- 904
- Likes
- 4.190
Εννοείται ΧΡΥΣΗ ΜΟΥ! Ομάδάρα!
Ξέχασα να γράψω στους λόγους παραπάνω κι έναν ακόμα:
Ότι είμασταν μια υπέροχη ομάδα!!!Δεν συμφωνείς... χρυσή μου;;;
Πακιστάν "Μη ξεχάσεις ν'αγοράσεις σεντόνια και πετσέτες για τα προικιά!" (by hydronetta & isabelle)
- Thread starter hydronetta
- Ημερομηνία δημιουργίας
hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.167
- Likes
- 14.538
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Τα εύσημα στην οικογένεια... πηγή έμπνευσης!
hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.167
- Likes
- 14.538
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Μικρές ιστορίες ταξιδιωτικής τρέλλας
Περί βίζας...
Στο Πακιστάν δεν ταξιδεύεις με μόνο έγγραφο το διαβατήριό σου. Απαιτείται και μια βίζα....
Επίσκεψη 1η (διερευνητική)
“Ευκολότερος τρόπος για να βγάλετε βίζα, είναι να έχετε πρόσκληση (LOI) από κάποιο μόνιμο κάτοικο του Πακιστάν” δήλωσε στην Ισαβέλλα ο υπεύθυνος ασφάλειας στο κτήριο της Πακιστανικής Πρεσβείας (στο Κολωνάκι παρακαλώ) σκοπό την αλίευση πληροφοριών.
Εγώ που φροντίζω να κάνω διασυνδέσεις με διάφορους ανεκδιήγητους στο διαδίκτυο, ξέθαψα ένα τύπο που προσφέρθηκε πασιχαρής να μας στείλει την πρόσκληση και να μας εξασφαλίσει ένα αλησμόνητο ταξίδι στη χώρα του με ελάχιστο κόστος. Τυφλωμένος από τα αγνά του αισθήματα και τον άκρατο ενθουσιασμό του, πήρα τοις μετρητοίς τα λεγόμενά του και καθησύχαζα την Ισαβέλλα πως όλα θα κυλίσουν ρολόι.
Σαν όμως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και του μήνυσα ότι πρέπει να στείλει το χαρτί στην πρεσβεία, το τροπάρι άλλαξε και ζητούσε 500 ευρώ από τον καθένα μας για ένα αδιευκρίνιστο τουρ ως μινιμουμ διασφάλισης. Τα πήραμε κυριολεκτικά στο κρανίο, αποφασίσαμε επιδεικτικά να τον αγνοήσουμε, να αλλάξουμε ρότα και να αποταθούμε πια σε αξιόπιστα τουριστικά πρακτορεία για το πολυπόθητο LOI.
Τώρα αν έχεις τύχη διάβαινε... Η Ισαβέλλα έβαλε το χέρι της στο σάκο με τα φίδια και έπιασε το χέλι! Ομολογώ τέτοιο ταξιδιωτικό πράκτορα δύσκολα πετυχαίνεις. Ο Ishaq Ali αποδείχθηκε αληθινό διαμάντι. Όχι μόνο έστειλε LOI στην πρεσβεία χωρίς κόστος (άλλοι ζητούσαν 100$ το κεφάλι), αλλά δέχθηκε να κάνουμε απλά κράτηση μόνο για αμάξι με οδηγό ολες τις μέρες του ταξιδιού, μέ κόστος 60$/ημέρα (η φθηνότερη προσφορά). Φτιάξαμε από κοινού ένα προσχέδιο προγράμματος με εναλλακτικά σενάρια (αν κάτι κυλούσε στραβά), και με την σχετική ελευθερία να επιλέγουμε εμείς πού θα μέναμε και θα τρώγαμε. Ως το τέλος αποδείχθηκε εξαιρετικός επαγγελματίας. Ακόμα κι οι προτάσεις του για διαμονή ήταν εντός του budget που του είχαμε γνωστοποιήσει. Απαντούσε αδιαμαρτύρητα στη βροχή από μέιλ που του στέλναμε πριν το ταξίδι, αλλά και κατά τη διάρκειά του μας νοιαζόταν κι επικοινωνούσε τακτικά με τους συνεργάτες του για να μαθαίνει ότι περνάμε καλά.
Επίσκεψη 2η (γνωριμίας)
Με τα χαρτιά του πράκτορα υπό μάλης, συμπληρωμένες αιτήσεις που μόνο τι νούμερο βρακί φοράμε δεν ρωτούσαν, αντίγραφο του τραπεζικού μας λογαριασμού (λες και θα μεταναστεύσαμε στο Πακιστάν), κληθήκαμε όλοι μας στην πρεσβεία για... “προσωπική συνέντευξη” και κατάθεση των δικαιολογητικών.
Φαρδιά χαμόγελα εμείς κι όλο γλοιώδεις ευγένειες, ο υπάλληλος αντίθετα ξεκίνησε την ανάκριση από το χώρο αναμονής:
“Τι πάτε να κάνετε στο Πακιστάν; Μπας κι έχετε ταξιδέψει στην Ινδία ή το Αφγανιστάν;” (το πρώτο δεν το αρνηθήκαμε, αλλά το δεύτερο έκανα ότι δεν το άκουσα).
Το ίδιο τροπάρι κι ο καλοσιδερωμένος πρόξενος που κοίταζε εξεταστικά μια τα χαρτιά και μια εμάς:
“Πάτε μόνοι σας ή με πρακτορείο; Γιατί στο Πακιστάν; Ταξιδεύετε συχνά; Πήγατε πρόσφατα Ινδία; (γαργάρα κι εκεί εγώ).Τι επαγγέλεσθε;” κι άλλα τέτοια γραφικά.
Από τις ερωτήσεις καταλάβαμε ότι δεν υπάρχουν αρκετοί γραφικοί σαν κι εμάς που ξυπνούν ένα πρωί και αποφασίζουν ένα ταξιδάκι μέχρι το Πακιστάν. Μάλλον ήταν άμαθοι σε ανεξάρτητους ταξιδιώτες. Αφού μας είχαν στο περίμενε, μας ανακοίνωσαν ότι ήθελαν αναλυτικό καταλογο ξενοδοχείων όπου θα διαμέναμε κι ανανέωσαν το ραντεβού.
3η επίσκεψη (συμπληρωματική χαρτούρα)
Η Ισαβέλλα κατέθεσε τη λίστα με τα υποτιθέμενα ξενοδοχεία που θα καταλύαμε (όπως τα όριζε ο πράκτορας) και πλήρωσε μια λυπητερή 90 ευρώ (συν κάτι αδιευκρίνιστα ψιλά) κατ'ατομο για το κόστος της βίζας.
Βέβαια ο Ishaq μας εκμυστηρεύτηκε, ότι δεν αρκέστηκε η πρεσβεία στα έντυπα που τους απέστειλε. Τον πλάκωσαν στα τηλέφωνα: “Ποιός είσαι εσύ, έχεις άδεια λειτουργίας, ποιοί είναι αυτοί οι μυστήριοι που αιτούνται βίζας;” ώστε να διασφαλίσουν ότι δεν είμασταν σκοτεινοί πράκτορες που εξυφαίνονταν την εκτροπή της έννομης τάξης στη χώρα τους.
4η επίσκεψη (ανακούφιση?)
Η Ισαβέλλα (ιδιαίτερα ενθουσιασμένη) είχε πλέον στα χέρια της τα διαβατήρια με την πολυπόθητη βίζα.
Ως την τελευταία στιγμή όμως, η απόφαση να ταξιδέψουμε στο Πακιστάν κλονίστηκε από κάμποσους αρνητικούς οιωνούς: πολύνεκρο βομβιστικό χτύπημα στη Λαχώρη, σεισμός, μια τρομερή πλημμύρα που επέφερε εκτεταμένες καταστροφές στο οδικό δίκτυο στο βορρά της χώρας. Όμως πιστοί στην δική μας καλή τύχη, πεισματικά κωφεύσαμε, θεωρώντας ότι πάει πλέον τρίτωσε το κακό. Είμασταν χαλαροί κι αποφασισμένοι ν'αντιμετωπίσουμε στωικά οποιαδήποτε αναποδιά.
...και περί προγράμματος
Όποιος σχεδιάσει πρόγραμμα στο βόρειο Πακιστάν πρέπει να έχει εναλλακτικά σενάρια στο μανίκι του. Διότι αλλοιώς τα φαντάζεσαι κι αλλοιώς σου προκύπτουν. Από το πουθενά!
Αν το χρονοδιάγραμμα είναι περιορισμένο, οι εσωτερικές τπήσεις προς τα αεροδρόμια του βορρά δεν είναι περιττή πολυτέλεια. Πτήση μιας ώρας, είναι ισοδύναμη με οδικό ταξίδι τουλάχιστον 2 ημερών ως τον τελικό προοορισμό!!
Όμως οι πτήσεις αυτές, μια πραγματοποιούνται, μια ακυρώνονται, καθώς είναι στο έλεος των καιρικών συνθηκών. Τα ελικοφόρα πετούν ουσιαστικά αγγίζοντας τις κορφές των Ιμαλαϊων κι είναι απαραίτητη προϋποθεση να μην υπάρχει ούτε ένα συννεφάκι στη διαδρομή. Εμείς σταθήκαμε τυχεροί στην αρχή του ταξιδιού, άτυχοι όμως στο τέλος…
Επίσης το οδικό δίκτυο παρά τις φιλότιμες προσπάθειες είναι στο έλεος των φυσικών φαινομένων: σεισμοί και πλημμύρες με επακόλουθες κατολισθήσεις μπορεί να μπλοκάρουν για μέρες δρόμους.
Γέφυρες που τις παρασέρνει το ρέμα μπορεί να σας αποκλείσουν σε μια περιοχή μέχρι να βρεθεί λύση απεγκλωβισμού.
Γίναμε μάρτυρες τέτοιων συμβαμάτων ουκ ολίγες φορές, ευτυχώς χωρίς να επηρεαστεί το πρόγραμμά μας πέραν από ολιγόωρες καθυστερήσεις. Ήταν το αλατοπίπερο του ταξιδιού.
Πάντα όμως οι ντόπιοι έβρισκαν λύσεις. Με πνεύμα ομαδικότητας και χαβαλέ έπαιρναν την κατάσταση στα χέρια τους και στην τελική αποδεικνύονταν αποτελεσματικοί. Εκεί που εμείς θα σταυρώναμε τα χέρια και θα περιμέναμε άνωθεν βοήθεια γκρινιάζοντας ασταμάτητα ότι το κράτος βραδυπορεί.
Διαβατήριο, χρήματα, φωτογραφική μηχανή, μερικές σημειώσεις από το διαδίκτυο (γιατί πρόσφατος ταξιδιωτικός οδηγός για το Πακιστάν δεν υπάρχει...), ρούχα παντός καιρού στη βαλίτσα και Mεγάλη Πέμπτη βράδυ μας βρίσκει στο κοσμοδρόμιο El Vel να αναχωρούμε για Islamabad με τα φτερά της Qatar Airways.
Με την υπενθύμιση πάντα.... ότι οφείλω να επιστρέψω αρτιμελής και με σετ σεντόνια και πετσέτες Made in Pakistan στις αποσκευές μου!
Και τώρα μια αποκάλυψη:
Εκτός από τα γνωστά και εμφανή ταλέντα του, το γουρουνάκι διαθέτει κι άλλα κρυφά προτερήματα που θα φέρω στο φως σήμερα, σε παγκόσμια αποκλειστικότητα εδώ. Έτσι λοιπόν, όταν ήρθε σε γνώση του κάποια εν ψυχρώ μεθοδευμένη λαθροχειρία μου, και παρά τις απειλές του ότι θα με δώσει στεγνά στα θύματά μου, τελικά αποδειχτηκε τάφος εχεμύθειας ακόμα κι εδώ στο φόρουμ, επιβεβαιώνοντας τη βαθιά λαϊκή σοφία της ρήσης "γουρουνάκι που γρυλλίζει δεν καρφώνει".
Βέβαια, για να τα λέμε όλα, το τι εκβιασμούς υπέστην σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού δεν το βάζει ανθρώπου νους. Φρικαλεότητες που εκκινούσαν από την αξίωση για άνευ όρων παράδοση των λιγοστών φωτογραφιών μου προς συμπληρώση της συλλογής του με κάνα-δυο τοπία και φάτσες που του είχαν ξεφύγει, και φτάνανε στην αξίωση για εσαεί άντληση χρημάτων από τα πενιχρά εισοδήματά μου για κάλυψη των δικών του αναγκών σε αεροπορικά εισιτήρια και διανυκτερεύσεις ανά τον κόσμο (σε άκρως μπιχλώδεις προορισμούς, αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσω).
Τώρα βέβαια θ' αναρρωτιέστε ποια είναι η λαμογιά που ήθελα να παρασιωπήσει το γουρουνάκι. Ιδού λοιπόν: Επειδή ορισμένοι προορισμοί που τελειωνουν σε "σταν" φαίνεται ότι προκαλούν (αδίκως) ανατριχίλες ακόμα και σε διάφορους (ας πούμε) σκληροτράχηλους ταξιδιώτες εδώ μέσα, εκτίμησα (ορθώς) ότι η η λέξη "Πακιστάν" ενδέχετο να προκαλέσει έμφραγμα και εγκεφαλικό (συνδυαστικά) στους γηραιούς γονείς μου.
Έτσι λοιπόν, αντί να τους πω ότι πάω στο Πακιστάν, τους είπα απλά ότι πάω "στις Ινδίες". Προσέξατε ελπίζω τη χρήση του όρου "Ινδίες" και όχι "Ινδία". Καθόλου τυχαία η χρήση του πληθυντικού αφού στο κάτω κάτω η μετέπειτα "Γη των Αγνών" αποτελούσε κάποτε τμήμα του ενιαίου ινδικού χώρου πριν τον διαχωρισμό. Άσε που όταν ρωτήθηκα "πού ακριβώς στις Ινδίες", απάντησα κατά το δυνατόν αόριστα "στα Ιμαλάια", κάτι που επίσης δεν ήταν (εντελώς) αναληθές. Με άλλα λόγια μιλάμε εν τέλει για ένα απολύτως ασήμαντο ψεμματάκι, μερικών εκατοντάδων ψωροχιλιομέτρων δυτικότερα (εντάξει, όταν φτάσαμε στους Καλας ήταν κάπως παραπάνω, χώρια που είχαμε αφήσει τα Ιμαλάια και είχαμε μπει στον Ινδοκαύκασο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα!).
Για να ολοκληρώσω την ομολογία, πρέπει να σας πω ότι η μικρή αυτή "ανακρίβεια" μου έβγαλε την ψυχή καθώς ο πατέρας μου, παρά τα 92 του, είναι όχι μόνο φαν τον ταξιδιών αλλά και του ίντερνετ και είχε την αγνή επιθυμία να διαβάζει κάθε τόσο ηλεκτρονικές ανταποκρίσεις μου από το ινδικό Λαντάκ (όπου νόμιζε ότι ήμουν) παρακολουθώντας μάλιστα την πορεία μας στο Google maps. Μιλάμε για κόλαση!
Και για να κλείνω το πονεμένο αυτό κεφάλαιο αυτομαστίγωσης: Από πού νομίζετε ότι έστελνα τις εν λόγω "ανταποκρίσεις"; Μα από το τάμπλετ και το άι φον του γουρουνακίου βεβαίως βεβαίως καθότι εγώ ως γνήσια πρωτόγονη (λέμε τώρα) δεν διαθέτω παρά ένα καρτοκινητό των 15 ευρώ που ξεχνάω μάλιστα να ελέγξω για αναπάντητες κλήσεις και σμσ.
υ.γ. Πάντως με την εύκαιρία, έμαθα πλέον απ' έξω κι ανακατωτά όλες τις κοιλάδες, τις λίμνες και τα μοναστήρια του Λαντάκ και μπορώ στην ανάγκη να σας γράψω κανονική ιστορία χωρίς να έχω πατήσει (ακόμα) το πόδι μου εκεί.
Περί βίζας...
Στο Πακιστάν δεν ταξιδεύεις με μόνο έγγραφο το διαβατήριό σου. Απαιτείται και μια βίζα....
Επίσκεψη 1η (διερευνητική)
“Ευκολότερος τρόπος για να βγάλετε βίζα, είναι να έχετε πρόσκληση (LOI) από κάποιο μόνιμο κάτοικο του Πακιστάν” δήλωσε στην Ισαβέλλα ο υπεύθυνος ασφάλειας στο κτήριο της Πακιστανικής Πρεσβείας (στο Κολωνάκι παρακαλώ) σκοπό την αλίευση πληροφοριών.
Εγώ που φροντίζω να κάνω διασυνδέσεις με διάφορους ανεκδιήγητους στο διαδίκτυο, ξέθαψα ένα τύπο που προσφέρθηκε πασιχαρής να μας στείλει την πρόσκληση και να μας εξασφαλίσει ένα αλησμόνητο ταξίδι στη χώρα του με ελάχιστο κόστος. Τυφλωμένος από τα αγνά του αισθήματα και τον άκρατο ενθουσιασμό του, πήρα τοις μετρητοίς τα λεγόμενά του και καθησύχαζα την Ισαβέλλα πως όλα θα κυλίσουν ρολόι.
Σαν όμως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και του μήνυσα ότι πρέπει να στείλει το χαρτί στην πρεσβεία, το τροπάρι άλλαξε και ζητούσε 500 ευρώ από τον καθένα μας για ένα αδιευκρίνιστο τουρ ως μινιμουμ διασφάλισης. Τα πήραμε κυριολεκτικά στο κρανίο, αποφασίσαμε επιδεικτικά να τον αγνοήσουμε, να αλλάξουμε ρότα και να αποταθούμε πια σε αξιόπιστα τουριστικά πρακτορεία για το πολυπόθητο LOI.
Τώρα αν έχεις τύχη διάβαινε... Η Ισαβέλλα έβαλε το χέρι της στο σάκο με τα φίδια και έπιασε το χέλι! Ομολογώ τέτοιο ταξιδιωτικό πράκτορα δύσκολα πετυχαίνεις. Ο Ishaq Ali αποδείχθηκε αληθινό διαμάντι. Όχι μόνο έστειλε LOI στην πρεσβεία χωρίς κόστος (άλλοι ζητούσαν 100$ το κεφάλι), αλλά δέχθηκε να κάνουμε απλά κράτηση μόνο για αμάξι με οδηγό ολες τις μέρες του ταξιδιού, μέ κόστος 60$/ημέρα (η φθηνότερη προσφορά). Φτιάξαμε από κοινού ένα προσχέδιο προγράμματος με εναλλακτικά σενάρια (αν κάτι κυλούσε στραβά), και με την σχετική ελευθερία να επιλέγουμε εμείς πού θα μέναμε και θα τρώγαμε. Ως το τέλος αποδείχθηκε εξαιρετικός επαγγελματίας. Ακόμα κι οι προτάσεις του για διαμονή ήταν εντός του budget που του είχαμε γνωστοποιήσει. Απαντούσε αδιαμαρτύρητα στη βροχή από μέιλ που του στέλναμε πριν το ταξίδι, αλλά και κατά τη διάρκειά του μας νοιαζόταν κι επικοινωνούσε τακτικά με τους συνεργάτες του για να μαθαίνει ότι περνάμε καλά.
Επίσκεψη 2η (γνωριμίας)
Με τα χαρτιά του πράκτορα υπό μάλης, συμπληρωμένες αιτήσεις που μόνο τι νούμερο βρακί φοράμε δεν ρωτούσαν, αντίγραφο του τραπεζικού μας λογαριασμού (λες και θα μεταναστεύσαμε στο Πακιστάν), κληθήκαμε όλοι μας στην πρεσβεία για... “προσωπική συνέντευξη” και κατάθεση των δικαιολογητικών.
Φαρδιά χαμόγελα εμείς κι όλο γλοιώδεις ευγένειες, ο υπάλληλος αντίθετα ξεκίνησε την ανάκριση από το χώρο αναμονής:
“Τι πάτε να κάνετε στο Πακιστάν; Μπας κι έχετε ταξιδέψει στην Ινδία ή το Αφγανιστάν;” (το πρώτο δεν το αρνηθήκαμε, αλλά το δεύτερο έκανα ότι δεν το άκουσα).
Το ίδιο τροπάρι κι ο καλοσιδερωμένος πρόξενος που κοίταζε εξεταστικά μια τα χαρτιά και μια εμάς:
“Πάτε μόνοι σας ή με πρακτορείο; Γιατί στο Πακιστάν; Ταξιδεύετε συχνά; Πήγατε πρόσφατα Ινδία; (γαργάρα κι εκεί εγώ).Τι επαγγέλεσθε;” κι άλλα τέτοια γραφικά.
Από τις ερωτήσεις καταλάβαμε ότι δεν υπάρχουν αρκετοί γραφικοί σαν κι εμάς που ξυπνούν ένα πρωί και αποφασίζουν ένα ταξιδάκι μέχρι το Πακιστάν. Μάλλον ήταν άμαθοι σε ανεξάρτητους ταξιδιώτες. Αφού μας είχαν στο περίμενε, μας ανακοίνωσαν ότι ήθελαν αναλυτικό καταλογο ξενοδοχείων όπου θα διαμέναμε κι ανανέωσαν το ραντεβού.
3η επίσκεψη (συμπληρωματική χαρτούρα)
Η Ισαβέλλα κατέθεσε τη λίστα με τα υποτιθέμενα ξενοδοχεία που θα καταλύαμε (όπως τα όριζε ο πράκτορας) και πλήρωσε μια λυπητερή 90 ευρώ (συν κάτι αδιευκρίνιστα ψιλά) κατ'ατομο για το κόστος της βίζας.
Βέβαια ο Ishaq μας εκμυστηρεύτηκε, ότι δεν αρκέστηκε η πρεσβεία στα έντυπα που τους απέστειλε. Τον πλάκωσαν στα τηλέφωνα: “Ποιός είσαι εσύ, έχεις άδεια λειτουργίας, ποιοί είναι αυτοί οι μυστήριοι που αιτούνται βίζας;” ώστε να διασφαλίσουν ότι δεν είμασταν σκοτεινοί πράκτορες που εξυφαίνονταν την εκτροπή της έννομης τάξης στη χώρα τους.
4η επίσκεψη (ανακούφιση?)
Η Ισαβέλλα (ιδιαίτερα ενθουσιασμένη) είχε πλέον στα χέρια της τα διαβατήρια με την πολυπόθητη βίζα.
Ως την τελευταία στιγμή όμως, η απόφαση να ταξιδέψουμε στο Πακιστάν κλονίστηκε από κάμποσους αρνητικούς οιωνούς: πολύνεκρο βομβιστικό χτύπημα στη Λαχώρη, σεισμός, μια τρομερή πλημμύρα που επέφερε εκτεταμένες καταστροφές στο οδικό δίκτυο στο βορρά της χώρας. Όμως πιστοί στην δική μας καλή τύχη, πεισματικά κωφεύσαμε, θεωρώντας ότι πάει πλέον τρίτωσε το κακό. Είμασταν χαλαροί κι αποφασισμένοι ν'αντιμετωπίσουμε στωικά οποιαδήποτε αναποδιά.
...και περί προγράμματος
Όποιος σχεδιάσει πρόγραμμα στο βόρειο Πακιστάν πρέπει να έχει εναλλακτικά σενάρια στο μανίκι του. Διότι αλλοιώς τα φαντάζεσαι κι αλλοιώς σου προκύπτουν. Από το πουθενά!
Αν το χρονοδιάγραμμα είναι περιορισμένο, οι εσωτερικές τπήσεις προς τα αεροδρόμια του βορρά δεν είναι περιττή πολυτέλεια. Πτήση μιας ώρας, είναι ισοδύναμη με οδικό ταξίδι τουλάχιστον 2 ημερών ως τον τελικό προοορισμό!!
Στο αεροδρόμιο του Skardu στον πακιστανικό βορρά
Όμως οι πτήσεις αυτές, μια πραγματοποιούνται, μια ακυρώνονται, καθώς είναι στο έλεος των καιρικών συνθηκών. Τα ελικοφόρα πετούν ουσιαστικά αγγίζοντας τις κορφές των Ιμαλαϊων κι είναι απαραίτητη προϋποθεση να μην υπάρχει ούτε ένα συννεφάκι στη διαδρομή. Εμείς σταθήκαμε τυχεροί στην αρχή του ταξιδιού, άτυχοι όμως στο τέλος…
Πετώντας πλάι από τις απολήξεις των Ιμαλαΐων
Επίσης το οδικό δίκτυο παρά τις φιλότιμες προσπάθειες είναι στο έλεος των φυσικών φαινομένων: σεισμοί και πλημμύρες με επακόλουθες κατολισθήσεις μπορεί να μπλοκάρουν για μέρες δρόμους.
Δρόμος που τον κατάπιε η κατολίσθηση (απομεινάρι του το στηθαίο δεξιά), εντούτοις οι ντόπιοι πήραν αξίνες κι άνοιξαν παράδρομο
Η σύγχρονη Κarakoram Highway δεν έμεινε αλώβητη: από διπλή λωρίδα γίνεται μονή από τις κατολισθήσεις λόγω των σφοδρών βροχοπτώσεων
Η σύγχρονη Κarakoram Highway δεν έμεινε αλώβητη: από διπλή λωρίδα γίνεται μονή από τις κατολισθήσεις λόγω των σφοδρών βροχοπτώσεων
Γέφυρες που τις παρασέρνει το ρέμα μπορεί να σας αποκλείσουν σε μια περιοχή μέχρι να βρεθεί λύση απεγκλωβισμού.
Γίναμε μάρτυρες τέτοιων συμβαμάτων ουκ ολίγες φορές, ευτυχώς χωρίς να επηρεαστεί το πρόγραμμά μας πέραν από ολιγόωρες καθυστερήσεις. Ήταν το αλατοπίπερο του ταξιδιού.
Πάντα όμως οι ντόπιοι έβρισκαν λύσεις. Με πνεύμα ομαδικότητας και χαβαλέ έπαιρναν την κατάσταση στα χέρια τους και στην τελική αποδεικνύονταν αποτελεσματικοί. Εκεί που εμείς θα σταυρώναμε τα χέρια και θα περιμέναμε άνωθεν βοήθεια γκρινιάζοντας ασταμάτητα ότι το κράτος βραδυπορεί.
Ο άξονας του φορτηγού έσπασε κι η κυκλοφορία στη μονή λωρίδα έκλεισε. Πήραν φωτιά τα φτυάρια κι ανοίχτηκε στο άψε σβήσε παράδρομος ΠΑΝΩ στο πάγο (Ναι αυτό το άσπρο ένθεν κακείθεν του "δρόμου" είναι πάγος)
Διαβατήριο, χρήματα, φωτογραφική μηχανή, μερικές σημειώσεις από το διαδίκτυο (γιατί πρόσφατος ταξιδιωτικός οδηγός για το Πακιστάν δεν υπάρχει...), ρούχα παντός καιρού στη βαλίτσα και Mεγάλη Πέμπτη βράδυ μας βρίσκει στο κοσμοδρόμιο El Vel να αναχωρούμε για Islamabad με τα φτερά της Qatar Airways.
Με την υπενθύμιση πάντα.... ότι οφείλω να επιστρέψω αρτιμελής και με σετ σεντόνια και πετσέτες Made in Pakistan στις αποσκευές μου!
Tribute στα μοναδικής αισθητικής πακιστανικά φορτηγά!
και δια χειρός isabelle:
Και τώρα μια αποκάλυψη:
Εκτός από τα γνωστά και εμφανή ταλέντα του, το γουρουνάκι διαθέτει κι άλλα κρυφά προτερήματα που θα φέρω στο φως σήμερα, σε παγκόσμια αποκλειστικότητα εδώ. Έτσι λοιπόν, όταν ήρθε σε γνώση του κάποια εν ψυχρώ μεθοδευμένη λαθροχειρία μου, και παρά τις απειλές του ότι θα με δώσει στεγνά στα θύματά μου, τελικά αποδειχτηκε τάφος εχεμύθειας ακόμα κι εδώ στο φόρουμ, επιβεβαιώνοντας τη βαθιά λαϊκή σοφία της ρήσης "γουρουνάκι που γρυλλίζει δεν καρφώνει".
Βέβαια, για να τα λέμε όλα, το τι εκβιασμούς υπέστην σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού δεν το βάζει ανθρώπου νους. Φρικαλεότητες που εκκινούσαν από την αξίωση για άνευ όρων παράδοση των λιγοστών φωτογραφιών μου προς συμπληρώση της συλλογής του με κάνα-δυο τοπία και φάτσες που του είχαν ξεφύγει, και φτάνανε στην αξίωση για εσαεί άντληση χρημάτων από τα πενιχρά εισοδήματά μου για κάλυψη των δικών του αναγκών σε αεροπορικά εισιτήρια και διανυκτερεύσεις ανά τον κόσμο (σε άκρως μπιχλώδεις προορισμούς, αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσω).
Τώρα βέβαια θ' αναρρωτιέστε ποια είναι η λαμογιά που ήθελα να παρασιωπήσει το γουρουνάκι. Ιδού λοιπόν: Επειδή ορισμένοι προορισμοί που τελειωνουν σε "σταν" φαίνεται ότι προκαλούν (αδίκως) ανατριχίλες ακόμα και σε διάφορους (ας πούμε) σκληροτράχηλους ταξιδιώτες εδώ μέσα, εκτίμησα (ορθώς) ότι η η λέξη "Πακιστάν" ενδέχετο να προκαλέσει έμφραγμα και εγκεφαλικό (συνδυαστικά) στους γηραιούς γονείς μου.
Έτσι λοιπόν, αντί να τους πω ότι πάω στο Πακιστάν, τους είπα απλά ότι πάω "στις Ινδίες". Προσέξατε ελπίζω τη χρήση του όρου "Ινδίες" και όχι "Ινδία". Καθόλου τυχαία η χρήση του πληθυντικού αφού στο κάτω κάτω η μετέπειτα "Γη των Αγνών" αποτελούσε κάποτε τμήμα του ενιαίου ινδικού χώρου πριν τον διαχωρισμό. Άσε που όταν ρωτήθηκα "πού ακριβώς στις Ινδίες", απάντησα κατά το δυνατόν αόριστα "στα Ιμαλάια", κάτι που επίσης δεν ήταν (εντελώς) αναληθές. Με άλλα λόγια μιλάμε εν τέλει για ένα απολύτως ασήμαντο ψεμματάκι, μερικών εκατοντάδων ψωροχιλιομέτρων δυτικότερα (εντάξει, όταν φτάσαμε στους Καλας ήταν κάπως παραπάνω, χώρια που είχαμε αφήσει τα Ιμαλάια και είχαμε μπει στον Ινδοκαύκασο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα!).
Για να ολοκληρώσω την ομολογία, πρέπει να σας πω ότι η μικρή αυτή "ανακρίβεια" μου έβγαλε την ψυχή καθώς ο πατέρας μου, παρά τα 92 του, είναι όχι μόνο φαν τον ταξιδιών αλλά και του ίντερνετ και είχε την αγνή επιθυμία να διαβάζει κάθε τόσο ηλεκτρονικές ανταποκρίσεις μου από το ινδικό Λαντάκ (όπου νόμιζε ότι ήμουν) παρακολουθώντας μάλιστα την πορεία μας στο Google maps. Μιλάμε για κόλαση!
Και για να κλείνω το πονεμένο αυτό κεφάλαιο αυτομαστίγωσης: Από πού νομίζετε ότι έστελνα τις εν λόγω "ανταποκρίσεις"; Μα από το τάμπλετ και το άι φον του γουρουνακίου βεβαίως βεβαίως καθότι εγώ ως γνήσια πρωτόγονη (λέμε τώρα) δεν διαθέτω παρά ένα καρτοκινητό των 15 ευρώ που ξεχνάω μάλιστα να ελέγξω για αναπάντητες κλήσεις και σμσ.
υ.γ. Πάντως με την εύκαιρία, έμαθα πλέον απ' έξω κι ανακατωτά όλες τις κοιλάδες, τις λίμνες και τα μοναστήρια του Λαντάκ και μπορώ στην ανάγκη να σας γράψω κανονική ιστορία χωρίς να έχω πατήσει (ακόμα) το πόδι μου εκεί.
Last edited:
villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.790
Λέμε κι εμείς πως ταξιδεύουμε!Μας έχεις κατατροπώσει να το πω,ισοπεδώσει να το πω;Κάθε σου ιστορία κι ένας βαθύς αναστεναγμός ενδόμυχης ταξιδιωτικής ζήλειας!
Τα σεντόνια τα πήρες;Η την παντρεψατε την κοπέλα χωρίς αυθεντικά πακιστανικά σεντόνια;
Τα σεντόνια τα πήρες;Η την παντρεψατε την κοπέλα χωρίς αυθεντικά πακιστανικά σεντόνια;
hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.167
- Likes
- 14.538
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Αν και θα έπρεπε να μείνει ως το αγωνιώδες ερώτημα μεχρι το τέλος της ιστορίας, μια αναποδιά μας ανάγκασε να επιστρέψουμε στο Ισλαμπαμπαντ μόλις το τελευταίο απόγευμα πριν την αναχώρηση.
Εντούτοις βγήκα στη γύρα για σεντόνια αλλά είχα πάρει τις πληροφορίες μου που να κινηθώ στοχευμένα. Είχα ρωτήσει ενδιάμεσα καλές κυριούλες ποιό είναι το πιο φίνο μαγαζί. Από κοινού η απάντηση: Khaadi.
Ομολογώ το μαγαζί ήταν σούπερ και κυριλέ κυρίως για ρούχα. Ατυχώς τα σεντόνια είχαν βγεί σε προσφορά (9.90 ευρώ το υπερδιπλο!!) και είχαν εξαφανιστεί σαν ζεστά ψωμάκια. Αρκέστηκα σε ένα κουβερλι για τη προίκα και ένα shalwar kameez για λόγου μου
hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.167
- Likes
- 14.538
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Την ανηψιά ακόμα δεν την παντρέψαμε. Πιθανοί ενδιαφερόμενοι ας ξέρουν ότι διαθέτει γνήσιο ποιοτικό κουβερλι από το Πακιστάν ως προίκα (αυτό κι αν δεν είναι κίνητρο για γάμο) 
alma
Member
- Μηνύματα
- 4.125
- Likes
- 17.691
Υπάρχει και χειρότερο....να μην σου ζητάνε αλλά εσύ πάντα να φέρνεις...
Άσε που όσο κι αν λένε "δεν έπρεπε ρε συ...." στο τέλος αν φέρεις κάτι,πάντα χαίρονται και φαίνεται.....
karfitsa
Member
- Μηνύματα
- 4.546
- Likes
- 8.041
Αυτό πιστεύω,θα κινητοποιήσει λόχο αντρών για πάρτη της...Πιθανοί ενδιαφερόμενοι ας ξέρουν ότι διαθέτει γνήσιο ποιοτικό κουβερλι από το Πακιστάν ως προίκα (αυτό κι αν δεν είναι κίνητρο για γάμο)
KLEOPATRA
Member
- Μηνύματα
- 5.870
- Likes
- 2.265
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ειρηνικος ..παντου
Το τοπιο στις φωτο ειναι τοσο λατρεμενο που δεν με νοιαζει καθολου που δεν εχει ουτε ενα φυλλο. Πολλη προκοπη τωρα τελευταια κυριε χοιρε. Μπραβο μπραβο!! Σε φοβομουνα για αργοτερα. Τις φωτογραφιες τι τις φυλας στο ντουλαπι;Αντε βαλε... να χουμε να πορευομαστε!!
hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.167
- Likes
- 14.538
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Είπα να σπάσω τις κακές συνήθειες του παρελθόντος. Η αλήθεια άμα περάσει ένα διάστημα χάνω και τον ενθουσιασμό για γράψιμο, αλλά υπάρχει ακόμα δουλειά
Χαίρομαι που αν και παραλιόπληκτη σου αρέσει η φύση εκεί
Dimitris_A
Member
- Μηνύματα
- 26
- Likes
- 39
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αλασκα - Πάρκα ΗΠΑ
Για την κοπέλα της παρέας σας υπήρχε θέμα και έπρεπε να φοράει μπούργκα ή την έβγαζε και με μια μαντίλα ;
hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.167
- Likes
- 14.538
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Κανένα θέμα δεν ανέκυψε ποτέ, ούτε καν επισήμανση. Φόρεσε πρώτη μέρα μια μαντήλα για τα μάτια αλλά μετά ξεχάστηκε στη βαλίτσα.
Μπούργκες φοράνε αρκετές γυναίκες κυρίως στο Δυτικό Πακιστάν στα σύνορα με το Αφγανιστάν που είναι φυλετικά συγγενείς. Αλλά δεν είναι ο κανόνας κι ούτε κατά διάνοια απαιτείται κάτι τέτοιο από αλλοδαπή.
Σε μεγάλες πόλεις πολλές γυναίκες είναι ξέσκεπες.
Εκπομπές Travelstories
