Μεξικό Μεξικό: το παρθενικό μου ταξίδι

[Klair]

9η ημέρα - Tulum

αχ επανήλθα! Τι έρωτας αυτός με το Μεξικό, έχω τόσους προορισμούς που θέλω να πάω και μακάρι να τα καταφέρω, αλλά δεν θέλω να σκέφτομαι ότι δεν θα ξαναπάω στο Μεξικό. Παθαίνω κάτι κολλήματα, χρόνια τώρα είχα έρωτα με την Λευκάδα, όλα τα άλλα νησιά μου φαίνονταν λίγα, κάτι μου ξίνιζε, κάτι μου βρώμαγε. Φέτος ξεκίνησαμε τις 15ήμερες διακοπές μας από την Λευκάδα με την λογική να κάνουμε τουρ στο Ιόνιο και τελικά δεν φύγαμε καθόλου, αλλά μετά από το φετινό νομίζω έκλεισε ο κύκλος( έστω προσωρινά ). Ελπίζω στα επόμενα εξωτερικά μου ταξίδια να αποφύγω τις συγκρίσεις και να μην καώ όπως στο θέμα μου με τα νησιά.

Μετά το μικρό μου παραλήρημα συνεχίζω! Επιτέλους λοιπόν είχε φτάσει η ώρα να κολυμπήσω σε παραλία της Καραϊβικής. Σαν παραλιόπληκτη κι εγώ δεν έβλεπα την ώρα! Πρώτος μας προορισμός το Τουλούμ! Μάγια με φόντο την Καραϊβική!
Στο Τουλούμ είδαμε για πρώτη φορά Έλληνες στο ταξίδι, μια καλημέρα είπαμε, δεν μου είχαν λείψει τα ελληνικά να πω την αλήθεια

Στο Τουλούμ δεν είδαμε πολλά πολλά για να πω την αλήθεια. Ήταν πολύ ώραια αλλά είχε πολλή ζέστη και εμείς τρέχαμε (σχεδόν κυριολεκτικά) για να φτάσουμε στην παραλία να την χαρούμε λίγο. Κάτω από το Τουλούμ είχε μια μικρή ονειρική παραλία στην οποία έκανα μια σύντομη βουτιά αλλά φύγαμε γρήγορα, καθώς απαγορεύοταν το κάπνισμα για να πάμε σε μια διπλανή, αρκέτα μεγαλύτερη αλλά εξίσου όμορφη. Το τοπίο είναι απίστευτο, τα νερά καταγάλανα, η άμμος κάτασπρη σαν πούδρα αλλά τα νερά θολά. Η θάλασσα πολύ ζεστή, ο ήλιος καίει απίστευτα, ήθελα να γυρίσω και μαυρισμένη, έτσι και καθόμουν κανα δίωρο σε αυτόν τον ήλιο θα ήμουν για επείγοντα
View attachment 154425
Στον δρόμο για το Τουλούμ. Ορκίζομαι πως δεν ήθελα να το βασανίσω το ζωντανό, αλήθεια λέω, αλλά ο φίλος μου επέμενε και η τιμή ήταν για δύο, οπότε αφού είχαμε πληρώσει είπα να βγω κι εγω. Ορκίζομαι επίσης πως το ερπετό είναι τεράστιο και όχι εγώ κοντή! Τελικά με έχεσε και ηρέμησα Κάτι Μεξικανοί πλανόδιοι είχαν ξεκαρδιστεί και μου φώναζαν πουπ πουπ!
Ξέρω χαζοτουρίστες
View attachment 154437
View attachment 154426
View attachment 154439

Κάτι λίγα από Τουλούμ, είπαμε.. τρέχαμε!
View attachment 154438
Μικρή παραλιούλα ιδανική για φωτογραφίες, αλλά χωρίς πρόσβαση

View attachment 154424
View attachment 154428
Η παραλία κάτω ακριβώς από το Τουλούμ, μια γρήγορη βουτιά και φύγαμε, απίστευτη ομορφιά!
View attachment 154429 View attachment 154431 View attachment 154432
View attachment 154430
View attachment 154433
Κάτω από τον καυτό ήλιο άντεχα μόνο με το παρεό μου!
View attachment 154434
Αστυνομικοί παντού!


Μείναμε όλη μέρα στην παραλία. Το βράδυ όπως όλες τις μέρες μας, κάναμε την βόλτα μας στην Playa, στην 5η Avenida. Δεν θυμάμαι αν το έχω πει σε προηγούμενο ποστ αλλά έχει τα πάντα. Πραγματικά τα πάντα. Από μικρά μαγαζία μέχρι τεράστια πολυκαταστήματα, από ήσυχα μαγαζιά να πιεις ποτό μέχρι τεράστια κλαμπ και πάμπολλα μαγαζιά για φαγητό. Το φαγητό όπου κάτσαμε σε λογικές τιμές, τα ποτά πάμφθηνα. Η κουζίνα της χερσόνησου του Γιουκατάν είναι επισήμως στην κατηγορία μπλιαχ, από Μεξικό μόνο τάκος, τόρτας κλπ (από αυτά που δοκίμασα πάντα). Και ατμ σε κάθε μα σε κάθε γωνία. Γενικώς στην Playa αναπολούσα το Μέξικο Σίτυ, όχι πως εκεί δεν πήγα στα τουριστικά, απλώς για μένα παραήταν αμερικανοκρατούμενη. Φαντάζομαι να πήγαινα και Κανκούν View attachment 154435
View attachment 154436
View attachment 154440
Κατρίνα, Φρίντα και Φρίντα-Κατρίνα παντού!

Γενικώς πολλά μαγαζιά με το ύφος τους στην Playa μου θύμισαν αυτό που γίνεται στον Λαγανά στην Ζάκυνθο (και όχι μόνο).
Αμερικανιά για να τραβήξουν τον Αμερικάνο τουρίστα. Αγγλιδιά ( για να έρθει ο Άγγλος στον Λαγανά. Μα θα πήγαινα εγώ στην Ιταλία σε απομίμηση σουβλακερί όταν έχω ήδη φάει σουβλάκια για μια ζωή; Μπορεί να είμαι και λάθος βέβαια, αυτή ήταν η δική μου εντύπωση.

Αυτό που περιγράφεις "Αμερικανιά ή Αγγλιδιά" στην Playa del Carmen, κατά την δική μου πάντα άποψη, αντικατοπρίζει μόνο το Coco Bongo, και σε καμία άλλη περίπτωση,τα υπέροχα μαζαγιά της 5ης λεωφόρου, τα οποία εγώ προσωπικά βρήκα από συμπαθητικά έως αυθεντικά μεξικάνικα, με ωραίες μουσικές και Mariachi να τραγουδούν κάθε βράδυ από μαγαζί σε μαγαζί ή και στον δρόμο με τις κιθάρες τους, δημιουργώντας εξαιρετική ατμόσφαιρα, για τους πελάτες των εστιατορίων και καφέ όσο και για τους περαστικούς.

 

[buffon85]

ηταν η εντυπωση που αποκομισαμε και οι δυο, σε αυτο που λες δεν πηγαμε, ουτε το θυμαμαι καν. και οπως το βλεπω απο τις φωτογραφιες δεν θα υπηρχε περιπτωση να πλησιασω στο χιλιομετρο. δεν σημαινει πως το mexico city ή η merida ηταν αυθεντικα και η playa οχι. εμενα δεν μου αρεσε τοσο η ολη ατμοσφαιρα. για μενα δεν χρειαζεται να ειναι κατι τοσο ακραιο οπως οι φωτογραφιες που βλεπω για το κοκο μπονγκ για να το χαρακτηρισω αμερικανια.

 

[Klair]

ηταν η εντυπωση που αποκομισαμε και οι δυο, σε αυτο που λες δεν πηγαμε, ουτε το θυμαμαι καν. και οπως το βλεπω απο τις φωτογραφιες δεν θα υπηρχε περιπτωση να πλησιασω στο χιλιομετρο. δεν σημαινει πως το mexico city ή η merida ηταν αυθεντικα και η playa οχι. εμενα δεν μου αρεσε τοσο η ολη ατμοσφαιρα. για μενα δεν χρειαζεται να ειναι κατι τοσο ακραιο οπως οι φωτογραφιες που βλεπω για το κοκο μπονγκ για να το χαρακτηρισω αμερικανια.

Μα εννοείται πως ούτε εμείς πήγαμε στο Coco Bongo, αλλά εγώ αυτό το στυλ μαγαζιών θεωρώ Αμερικανιά. Ολα τα υπόλοιπα μαγαζάκια είτε φαγάδικα είτε μπαράκια μια χαρά μου φάνηκαν για το ύφος της πόλης γι' αυτό και το επεσήμανα.

 

[buffon85]

σιγουρα μια επισκεπτρια των 13 ημερων δεν ειμαι η πλεον αρμοδια να κρινω τι ειναι αυθεντικα μεξικανικο και τι οχι αλιμονο.
η πλαγια ειναι μια χαρα, την λεωφορο την ανεβοκατεβηκαμε απειρες φορες και ειχε πολλα υπεροχα μαγαζια, σιγουρα κατσαμε σε ελαχιστα, ειχε ομως και πολλα που εβγαζαν αυτο που εγω ονομαζω αμερικανια, διολου τυχαια και η αναλογη πελατεια. (εντωμεταξυ θα παρεξηγηθω και με την χρηση του ορου, μια χαρα ειναι και η αμερικανια για πολλους αλλα στην ωρα της και στην περισταση της).
ισως αδικω την πλαγια λογω μ.σ., η καρδια μου ειχε μεινει πισω.

 

[Klair]

σιγουρα μια επισκεπτρια των 13 ημερων δεν ειμαι η πλεον αρμοδια να κρινω τι ειναι αυθεντικα μεξικανικο και τι οχι αλιμονο.
η πλαγια ειναι μια χαρα, την λεωφορο την ανεβοκατεβηκαμε απειρες φορες και ειχε πολλα υπεροχα μαγαζια, σιγουρα κατσαμε σε ελαχιστα, ειχε ομως και πολλα που εβγαζαν αυτο που εγω ονομαζω αμερικανια, διολου τυχαια και η αναλογη πελατεια. (εντωμεταξυ θα παρεξηγηθω και με την χρηση του ορου, μια χαρα ειναι και η αμερικανια για πολλους αλλα στην ωρα της και στην περισταση της).
ισως αδικω την πλαγια λογω μ.σ., η καρδια μου ειχε μεινει πισω.

Ο καθένας μας διαμορφώνει τις δικές του απόψεις και γνώμες μέσα από τα ταξίδια που κάνει, αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός για τον οποίο ταξιδεύουμε, να συσσωρεύσουμε εικόνες και πολύτιμες εμπειρίες από τα μέρη που επισκεπτόμαστε, ώστε να μας δίνεται η δυνατότητα να ανταλλάσουμε και να μοιραζόμαστε μέσω του διαλόγου, ό,τι αποκομίσαμε από τα μέρη στα οποία ταξιδέψαμε, βοηθώντας ή παροτρείνοντας και άλλους ανθρώπους να ζήσουν παρόμοιες εμπειρίες με εμάς.

 

[Klair]

ηταν η εντυπωση που αποκομισαμε και οι δυο, σε αυτο που λες δεν πηγαμε, ουτε το θυμαμαι καν. και οπως το βλεπω απο τις φωτογραφιες δεν θα υπηρχε περιπτωση να πλησιασω στο χιλιομετρο. δεν σημαινει πως το mexico city ή η merida ηταν αυθεντικα και η playa οχι. εμενα δεν μου αρεσε τοσο η ολη ατμοσφαιρα. για μενα δεν χρειαζεται να ειναι κατι τοσο ακραιο οπως οι φωτογραφιες που βλεπω για το κοκο μπονγκ για να το χαρακτηρισω αμερικανια.

Αν μου επιτρέπεις να συμπληρώσω και κάτι ακόμα έτσι σαν την "άχρηστη πληροφορία" αυτής της συζήτησης. Δεν χρειαζόταν καν να πλησιάσεις στο χιλιόμετρο το εν λόγω μαγαζί, αφού κάθε βράδυ έστηναν ολόκληρο σόου στο δρόμο, με πολύ κόσμο μαζεμένο να χορεύει μαζί με τις κοπέλες του club, και κάνοντας τη βόλτα σου, σίγουρα έπεφτες πάνω σε αυτό το θέαμα.

 

[go2dbeach]

Νομίζω ότι παίζει ρόλο και η εποχή που θα επισκεφτεί κανείς την playa. Τέλος Ιουνίου που πήγα εγώ είχε μεν λίγο κόσμο, αλλά ήταν σχετικά ήσυχα. Αν κάποιος πέσει πάνω στο spring break - το οποίο οι ντόπιοι ονομάζουν και American Drinking break γιατί φαντάζεστε τι γίνεται - μάλλον θα μείνει με αρνητικές εντυπώσεις.

 

[buffon85]

Νομίζω ότι παίζει ρόλο και η εποχή που θα επισκεφτεί κανείς την playa. Τέλος Ιουνίου που πήγα εγώ είχε μεν λίγο κόσμο, αλλά ήταν σχετικά ήσυχα. Αν κάποιος πέσει πάνω στο spring break - το οποίο οι ντόπιοι ονομάζουν και American Drinking break γιατί φαντάζεστε τι γίνεται - μάλλον θα μείνει με αρνητικές εντυπώσεις.

Οι εντυπώσεις δεν ηταν σε καμια περιπτωση αρνητικές, δεν θέλω να παρεξηγηθω. Ουτε ήταν τόσο μακρια απο αυτά που εγώ περίμενα, ήξερα οτι ηταν τουριστικό μέρος, εκτός φυσικά απο την δική σου ιστορία, είχα διαβάσει κ πολλά αλλά. Ωστόσο γράφοντας την ιστορία θέλω να γράψω κ την αίσθηση που μου άφησε το μέρος, στην πλαγια πέρασα πολύ όμορφα, αν έλειπαν αμερικανό διάφορα, για μένα θα ηταν ακόμα καλυτερα, δεν ξέρω αν είχε παραπανω τουρισμο, ηταν το καθολικό Πάσχα. Δεν σύγκρινα με Λαγανά για να πω οτι ηταν τόσο χαλιά, καμια σχέση αλλά για να πω οτι εμένα με ξενίζει το σκεπτικό αυτου που παει διακοπές κ ψάχνει κάτι στα δικά του δεδομένα. Δεν θα πάω Μεξικό για να δω τσολιάδες. Αν κάποιος έτσι την βρίσκει μια χαρά ομως. Γενικώς η πλαα είναι μια χαρά, διασκέδαση κ φαι για όλα τα γούστα, πρόσβαση σε Τσίτσεν, κομπα, τουλουμ κ θενοτες, παραλιαρες.

 

[buffon85]

11 ημέρα Cobá - Akumal

Ξημέρωσε και η προτελευταία μέρα των διακοπών μας. Κανονικά ήταν ακόμα μια μέρα αφιερωμένη σε παραλία, εγώ όμως ξύπνησα λυσσασμένη για πυραμίδες. Πήραμε το πρωινό μας στο μπαλκονάκι μας.

Ψύχραιμη ανακοίνωσα στον φίλο μου ότι πριν την παραλία θα κάνουμε μια σύντομη επίσκεψη στο Cobá, μου πήρε την θερμοκρασία και επιβεβαίωσε ότι όντως ο ήλιος με είχε χτυπήσει για τα καλά!

Η διαδρομή για το Cobá ήταν απολαυστική. Παντού στον δρόμο υπήρχαν οικισμοί ντόπιων που πουλούσαν τα προϊόντα τους. Δεν έβγαλα κάποια καλή φωτογραφία, γιατί χάζευα.. αυτή την φορά δεν τον πήρα αλλά τρελαινόμουν να κοιτάζω τα σπίτια των ντόπιων.

Το Cobá είναι αρκετά μεγάλος αρχαιολογικός χώρος. Υπήρχαν 2 επιλογές, είτε να νοικιάσεις ποδηλατάκι, είτε να νοικιάσεις ποδηλατάκι που οδηγεί ντόπιος και να σε μεταφέρει.

Εμείς φυσικά διαλέξαμε την τρίτη επιλογή, μιας και μας πίεζε ο χρόνος να πάμε παραλία, φυσικά να περπατήσουμε! Κατευθυνθήκαμε κατευθείαν στην πυραμίδα.

Με ντροπή θα ομολογήσω ότι στην επιστροφή πήραμε ποδήλατο-ταξί.. Και λόγω κούρασης και για να κατευθυνθούμε προς Akumal. Η κούρσα και οι ελιγμοί ήταν του τρόμου.
Αν και στην αρχή δεν ήταν στα πλάνα μου, δεν μετανιώσαμε καθόλου που πήγαμε. Και η διαδρομή ήταν υπέροχη αλλά και ο αρχαιολογικός χώρος μέσα στην ζούγκλα πραγματικά αξίζει μια επίσκεψη. Φυσικά το να ανεβαίνεις την πυραμίδα είναι απίστευτη εμπειρία και επιπλέον ποτέ δεν ξέρεις αν θα απαγορευτεί όπως έχει γίνει και στην Τσίτσεν Ίτσα.

Μετά κατευθυνθήκαμε στο Akumal, η παραλία από ό,τι κατάλαβα ενδείκνυται για snorkeling και τέτοια αλλά εμείς προτιμήσαμε απλά να χαλάρωσουμε και να απολαύσουμε την τελευταία μας μέρα στην παραλία κάτω από την σκιά ενός φοίνικα.

Το βράδυ φάγαμε και πάλι σε μια τακερία, ως συνήθως ο σερβιτόρος μας απέτρεψε να παραγγείλουμε τα μισά αλλά και πάλι έμειναν! Κάναμε την τελευταία μας -όπως αποδείχτηκε- βόλτα στην 5η λεωφόρο..

 

[go2dbeach]

Cobá - Akumal , ωραίος συνδυασμός για μια μέρα στη χερσόνησο Γιουκατάν!
Η πυραμίδα Nohoch mul είναι η πιο ψηλή της χερσονήσου και όπως λες είναι πιθανό να απαγορεύσουν το ανέβασμα κάποια στιγμή. Το κατέβασμα είναι πιο δύσκολο από το ανέβασμα αφού η κλίση της πυραμίδας είναι απότομη και τα 130 σκαλιά μου φάνηκαν κάπως στενά.
Το Akumal είναι ωραία παραλία αλλά μαζεύει κόσμο λόγω των χελωνών. Στη γλώσσα των Μάγια, «Akumal» σημαίνει «το σπίτι της χελώνας» και όντως ενδείκνυται για σνορκελ και κολύμπι με χελώνες. Αλλά και το άραγμα στην παραλία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν

 

[buffon85]

Cobá - Akumal , ωραίος συνδυασμός για μια μέρα στη χερσόνησο Γιουκατάν!
Η πυραμίδα Nohoch mul είναι η πιο ψηλή της χερσονήσου και όπως λες είναι πιθανό να απαγορεύσουν το ανέβασμα κάποια στιγμή. Το κατέβασμα είναι πιο δύσκολο από το ανέβασμα αφού η κλίση της πυραμίδας είναι απότομη και τα 130 σκαλιά μου φάνηκαν κάπως στενά.
Το Akumal είναι ωραία παραλία αλλά μαζεύει κόσμο λόγω των χελωνών. Στη γλώσσα των Μάγια, «Akumal» σημαίνει «το σπίτι της χελώνας» και όντως ενδείκνυται για σνορκελ και κολύμπι με χελώνες. Αλλά και το άραγμα στην παραλία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν

καλά εγώ όλες τις πυραμίδες καθιστή τις κατέβαινα ευτυχώς αυτή είχε και το σχοινί. ναι είχε αρκετό κόσμο, αρχικά ο φίλος μου, μου είπε "με έφερες στην βάρκιζα του γιουκαταν" αλλά περπατήσαμε λίγο και ήταν πολύ ήρεμα.

 

[buffon85]

12η ημέρα - Chichen Itza!!!

Ρεπάρω, έφτιαξα καφεδάκι κι έκατσα να γράψω για την τελευταία μας μέρα στο Μεξικό!
Στο κεφάλαιο για την άφιξη μας στην Playa del Carmen είχα γράψει για τον Ιβάν. Ήταν απίστευτα φιλόξενο ζευγάρι αυτός και η Ντανιέλα, μας είχαν πει πως πάντα περνάνε χρόνο με τους φιλοξενούμενους, αλλά ήταν το Καθολικό Πάσχα και μας ζήτησαν συγγνώμη που θα απουσίαζαν. ( Ο Ιβάν λοιπόν μας είχε προτείνει να μας κλείσει τουρ για Τσίτσεν Ίτσα που έκανε ένας φίλος του, μας είχε πει και τιμή, είχαμε αρνηθεί ευγενικά, επειδή νιώθαμε πως θα πήγαιναν χαμένα τα λεφτά για την ενοικίαση. Μας είχε υποσχεθεί όμως πως το τουρ ήταν πολύ καλό και δεν θα το μετανιώναμε. Τελικά βάλαμε κάτω βενζίνες, εισιτήρια και την κούραση που σιγά σιγά έβγαινε και αποφασίσαμε να κάνουμε το τουρ, ελπίζοντας να μην το μετανιώσουμε ξανά. Βασικά εμπιστευτήκαμε τον Ιβάν, επειδή είχαμε μείνει απείρως ικανοποιημένοι με το σπίτι.

Κλείσαμε λοιπόν το τουρ, το οποίο περιελάμβανε το cenote Ik kil, επίσκεψη με ξενάγηση στην Chichen Itza και μια σύντομη επίσκεψη στο Valladolid. Ευτυχώς ήταν πολύ τυπικοί στην ώρα τους και ο δίγλωσσος ξεναγός που είχαμε στο λεωφορείο ήταν πολύ αυστηρός με τις ώρες αναχώρησης, για να μπορέσουμε να τα δούμε όλα.

Ξεκινήσαμε με το cenote, για μένα σωστή επιλογή, γιατί στην Τσίτσεν Ίτσα, παλεύεται ο κόσμος, ο χώρος είναι τεράστιος, στο cenote όμως θα χανόταν η μαγεία με τον πολύ κόσμο. Το cenote ήταν απίστευτα οργανωμένο, δεν έλειπε τίποτα. Τουαλέτες, ντουλαπάκια για τα πράγματα, αποδυτήρια, ντους (επιβαλλόταν πριν βουτήξει κανείς στο cenote) και φυσικά ενοικίαση σωσιβίων. Στην πραγματικότητα, ευτυχώς για μας, λίγοι βουτούσαν στο cenote, ενώ υπήρχε αρκετός κόσμος οι περισσότεροι ήταν έξω και έβγαζαν φωτογραφίες.
Το cenote ήταν παράδεισος, από τις καλύτερες στιγμές στο ταξίδι, είχαμε μια ώρα, έμεινα όλη την ώρα στο νερό.

Αμέσως μετά το cenote πήγαμε για φαγητό, ήταν σε μια hacienda, είχε μπουφέ, φάγαμε μια χαρά, είχε αρκετές επιλογές, δεν θυμόμουν το όνομα, αλλά κάνοντας μια αναζήτηση είναι αυτή https://www.tripadvisor.com/Restaur...Hacienda_Xaybe_h-Piste_Yucatan_Peninsula.html

Αυτός είναι ο χορός που είχαμε δει στο πάρτυ στην Μέριδα με τα ποτηράκια στο κεφάλι. Εντάξει εδώ δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένος...

Αμέσως μετά το φαγητό κατευθυνθήκαμε προς Chichen Itza!
Νομίζω σε όλους μας έχει τύχει να δούμε ένα μέρος σε φωτογραφίες και από κοντά να χάνει. Ε η Chichen Itza είναι το ακριβώς αντίθετο, πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις. Ακόμα και με το πλήθος των τουριστών είναι μαγευτικό μέρος. Στην Τσιτσέν χωριστήκαμε σε 2 γκρουπ με αγγλόφωνο και ισπανόφωνο ξεναγό, δυστυχώς ακολούθησα τον αγγλόφωνο. Το πιο δύσκολο είναι να βγεις φωτογραφία στην πυραμίδα, χωρίς να έχει άπειρο κόσμο, μιλάμε για μάχη.

Η πυραμίδα (el Castillo) κάνει διάφορα μαγικά. Στις 21 Μαρτίου (που ήμασταν στην χερσόνησο Yucatan συμβαίνει το φαινόμενο equinox και στην πυραμίδα συμβαίνει το εξής: το φτερωτό φίδι κατεβαίνει στην γη
http://old.world-mysteries.com/chichenItza_equinox2.jpg
Εμείς αποφύγαμε να πάμε αυτή την μέρα, καθώς κατάλαβα ότι μαζεύονται χιλιάδες για να το δουν, αν και σίγουρα θα ήταν μοναδικό.
Επίσης η πυραμίδα έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε χειροκροτώντας να ακούγεται από την πυραμίδα ένας περίεργος ήχος από την ηχώ σαν τιτίβισμα πουλιού, με συνέπεια πάντα να υπάρχει κάποιος που θα χειροκροτάει μπροστά από την πυραμίδα. Εδώ και αρκετά χρόνια απαγορεύεται να ανεβαίνουν οι τουρίστες στην πυραμίδα, αφορμή η πτώση και ο θάνατος μιας τουρίστριας. Πιστεύω πως ήθελαν και καλά έκαναν να προστατεύσουν την πυραμίδα, οι τουρίστες είναι πραγματικά πολλοί, δεν είναι λογικό να την ανεβαίνουν όλοι.

Τοιχογραφία από το el juego de la pelota, το μεγαλύτερο γήπεδο για το παιχνίδι στην Κεντρική Αμερική. Ουσιαστικά είναι μια αναπαράσταση του παιχνιδιού. Η τοιχογραφία δείχνει τον αποκεφαλισμό του επικεφαλής της μίας όμαδας, πιθανολογείται ότι είναι της νικήτριας. Δεν είναι και τόσο περίεργο, ακόμα και σήμερα θεωρείται από κάποιους τιμή να πεθαίνουν για την θρησκεία τους και τον θεό τους.

Η επίσκεψη στο Valladolid ήταν πολύ σύντομη, είχαμε μισή ώρα ελεύθερη, ο ξεναγός μας είπε ότι στην πόλη φτιάχνουν τα καλύτερα churros του Μεξικού. Ξεχυνόμαστε κι εμείς με τον φίλο μου, να κάνουμε την βόλτα μας, αλλά ουσιαστικά ψάχνοντας τσουρερία! Βασικά δεν βρήκαμε ούτε για δείγμα και δεν σταματήσαμε να περπατάμε (και να ρωτάμε, απελπισια). Τελειώνει σιγά σιγά το μισάωρο, πάμε προς το πούλμαν, πλησιάζουμε τον ξεναγό, του λέμε πλάκα μας κάνεις ρε αμίγο, τσούρος ούτε για δείγμα στην πόλη και μας λέει ναι ένα μαγαζί ήξερα και ήταν κλειστό. Μαζεύεται σιγά σιγά ο υπόλοιπος κόσμος και αποδεικνύεται ότι τελικά όλοι είχαν ξεχυθεί προς αναζήτηση των τσούρος! Και ξαφνικά επιστρέφει ο ξεναγός με δύο σακουλάκια τσούρος με σοκολάτα και μας τα δίνει, δεν ξέρω αν ήταν τα καλύτερα του Μεξικού, πεντανόστιμα ήταν πάντως! Εχμ δεν θέλω να περιγράψω τα βλέμματα μίσους των υπολοίπων!

Και κάπως έτσι γυρίσαμε στην Playa del Carmen, τελευταία βόλτα δεν κάναμε, ασχολιόμουν με τα τσεκ ιν, με το να τρώει απόρριψη η κάρτα μου για άγνωστους λόγους, ήθελα να δηλώσω επιπλέον βάρος στην βαλίτσα και επιπλέον έπρεπε να σηκωθούμε και πολύ νωρίς.
Θα τελειώσω με μια μικρή σύνοψη και την επιστροφή.