φυσικα θα την συνεχισω την ιστορια μου! την ξαναζω και χαιρομαι αν σε καποιους αρεσει!
αλλά αυτό κατάλαβα και από τις μυρωδιές ακόμα. Παντού διάβαζα ότι πρέπει να φας από τον δρόμο για να καταλάβεις τι εστί φαγητό στο Μεξικό, αλλά φοβόμασταν πάρα πολύ και περισσότερο επειδή δεν θέλαμε να χάσουμε ούτε μέρα από το ταξίδι σε καμιά .. τουαλέτα. Όχι οτι στην Ελλάδα είναι ευχάριστη εμπειρία.. Και πραγματικά τα περισσότερα μαγαζάκια στον δρόμο ήταν του τρόμου ενώ ό,τι δοκίμασα σε εστιατόριο δεν με τρέλανε ιδιαίτερα.) αν καίει και μου είπε ότι είναι πολύ γλυκό! Τρομοκρατημένη είπα να δοκιμάσω την τύχη μου και να δω αν το lonely planet άξιζε τα λεφτά του. Τι θεϊκή γεύση ήταν τούτη!!! Δεν το πίστευα ότι κάτι τόσο θεϊκό άγγιζε τον ουρανίσκο μου! Τι κρίμα να μην είμαι λίγο προκομμένη να το φτιάχνω κι εγώ! 
Κάναμε την προσπάθεια μας όμως για να μην προσβάλλουμε! 
Εκτός από το μαγαζί που καθόμασταν σε όλους τους γύρω δρόμους περπατούσαν ομόφυλα ζευγάρια αγκαλιά, που φιλιόντουσαν, που ζούσαν τον έρωτα τους, χωρίς κανένας να τους κοιτάει περίεργα. Αυτές τις εικόνες και την τήρηση του αντικαπνιστικού νόμου πολύ τα χάρηκα. Πόσο θα ήθελα να τα δω και στην Ελλάδα μας!
. Μας βάζει σε ένα πούλμαν και σε όλη την διαδρομή μας εξηγεί πράγματα για κάθε γωνία του Μέξικο Σίτυ. Λέμε με τον φίλο μου απίθανος ξεναγός, πολύ τυχεροί είμαστε! σε ένα βανάκι με διαφορετικό ξεναγό. Αυτός βαριόταν που ζούσε, πραγματικά μέχρι να φτάσουμε σε Puebla και Cholula μας είχε πει μόνο το όνομα του. Εντάξει η ξενάγηση ήταν για αυτές τις δύο πόλεις και όχι για το Μ.Σ. αλλά η μέρα με την νύχτα με τον άλλον. Είχε βάλει και ακουστικά να ακούσει μουσική!
(Μπορεί τελικά να την έχασα την ωραία διαδρομή )
φτάσαμε στο Μέξικο Σίτυ. 
Γιατί δεν τιμήσαμε όλες τις βρωμερές τακερίας; Τώρα ήταν όμως αργά.. 
. Λέω στον δικό μου, μπα αποκλείεται, δεν είναι ταξί αυτο το σαράβαλο, να παρκάρει θα θέλει η κυριούλα. Ε τελικά ήταν παράνομο ταξί. Μετά από μια κούρσα του τρόμου, οδηγούσε και με το ένα χέρι, με το άλλο κρατούσε το κινητό και έλεγε τα νέα της με την φίλη της φτάσαμε στο Benito Juarez!
Στην Mérida το θερμόμετρο άγγιζε τους 38 βαθμούς και ήταν η πιο ζεστή μέρα μας στο Μεξικό. και ότι το διαθέσιμο αυτοκίνητο που υπάρχει είναι σε μια τιμή 1000 δολάρια παραπάνω από αυτό που είχα κλείσει. Η κοροϊδία στο μεγαλείο της αλλά το πιο ενοχλητικό ήταν η αναμονή. Λεφτά δεν είχα δώσει για να κλείσω το αμάξι αλλά το σαίτ δεν μου είχε δώσει και αυτήν την επιλογή. Τελικά πάμε στα car rentals του αεροδρομιού και αφού τρώμε πόρτα από το πρώτο, ενοικιάζουμε από το δεύτερο με ελάχιστα πιο ακριβή τιμή από το αρχικό.
Στην τιμή είχε πρωινό με μπουφέ, ενώ είχε και διάφορες δωρεάν δραστηριότητες, όπως πρωινή γιόγκα, μαθήματα χορού και μαθήματα μαγειρικής για συνταγές από το γιουκατάν. Δεν κάναμε τίποτα από αυτά βέβαια, ήμασταν 2 μέρες εκεί. Επίσης οι υπάλληλοι ευγενέστατοι.
!)
όσο λατρεύω το διαφορετικό, τόσο δεν το θέλω στο στόμα μου. Κάποια φορά τελικά καταλήξαμε και σε ελληνική ταβέρνα και δεν ντρέπομαι καν. Καθαρά προσωπικά γούστα ε, και σίγουρα θέμα συνήθειας! Οι σάλτσες που φαίνονται περιέργως δεν ήταν καυτερές και ευτυχώς γιατί συνόδευαν το πιάτο μου.
)
(σε σύγκριση με τον προηγούμενο και τον επόμενο)
) και ξεκινήσαμε σχετικά νωρίς καθώς οι ώρες για την Playa del Carmen ήταν αρκετές και επιπλέον υπήρχε και διαφορά μιας ώρας, η playa ήταν μια ώρα μπροστά και με το ζόρι θα προλαβαίναμε παραλια. Στην Playa είχαμε κλείσει ένα δωμάτιο σε ένα διαμέρισμα ουσιαστικά. Το είχαμε βρει στο booking αλλά ήταν τύπου airbnb. Ήταν ένα σπίτι με 2 δωμάτια, το καθένα με την δικη του τουαλέτα που άνηκε σε ένα ζευγάρι και κοινόχρηστη κουζίνα και σαλόνι.
Γενικώς ήταν τόσο φιλόξενοι και ευγενικοί που είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι πότε επιτέλους θα μπορέσουμε να την κάνουμε και να πάμε ΠΑΡΑΛΙΑ . Όταν τους χαιρετήσαμε ήταν πλέον σχεδόν απόγευμα και είχε δροσούλα, κλαψ .
