Γκάνα Μαύρο είναι το χρώμα (Ζώντας στην Γκάνα)

[hydronetta]

Πάντως εμάς στη Μπουρκίνα και το Μάλι θα έλεγξαν στο έμπα για κίτρινο πυρετό αλλά ουδείς μπήκε στο κόπο να μας ελέγξει στο έβγα ή στην επιστροφή μας στην Ελλαδα. Αλλά η βίζα ήταν τουριστική και δεν ξέρω αν αυτό παίζει ρόλο.

 

[kalspiros]

Τι ξέρω: η Γουινέα θέλει οποσδήποτε εμβόλια (η χώρα είναι τίγκα στο σκουπίδι) για Ρουάντα δεν θες τίποτα (είναι μια από τις πιο καθαρές χώρες της Αφρικής). Για Γκάνα θα σας ενημερώσω όταν θα με έχουν εσώκλειστο στο aia


Τι να σας κάνω που γίνατε μέρος της διαμονής μου: 17 καινούριες φωτογραφίες για εσάς στην gallery

 

[taver]

Για Γκάνα θα σας ενημερώσω όταν θα με έχουν εσώκλειστο στο aia

Μάλλον στο CAI εννοείς...

 

[kalspiros]

Λες? αφού CAI δεν βγαίνω από αεροδρόμιο και είμαι transit για ATH με 3 stopover. τι νοιάζονται οι Αιγύπτιοι? μην τους κολλήσω στο αεροδρόμιο?


(μωρέ λες..??) έτσι και γίνει τίποτα τέτοιο, να άλλαξε το avatar σου σε μαύρο solid...

 

[kalspiros]

Obruni Vol1

Πάλι καλά που πέρασε ο πυρετός! Οι συνάδελφοι (και όχι η Marian) το απέδωσαν σε εκείνη ότι μου έκανε juju magic για να μην πάω με καμία άλλη. (H απάντηση της Pat ήταν αφοπλιστική: this is Africa!)

Σαββάτο βράδυ δεν έχει έξοδο καθώς πρέπει να ξυπνήσουμε νωρίς το πρωί της Κυριακής για την βόλτα στην Βόλτα. Άρα περιοριζόμαστε σε μια απλή περιήγηση. Ξεκινάμε από τα Cantonments με πορεία προς James Town και κατάληξη στο LaPlaz Hotel. Η διαδρομή γεμάτη μπλόκα από αστυνομικούς. Αν δεν είχαμε τον Λιβανέζο μαζί, ο προϋπολογισμός μας θα εκτροχιαζόταν. Μιλούσε σε όλους με την δική τους γλώσσα. Οι δυο Έλληνες δεν έπαιρναν χαμπάρι πότε και με ποιον τρόπο την γλυτώναμε κάθε φορά (medase wy και medase wy (ευχαριστώ και άντε γεια). Τους ρωτούσε μάλιστα και τα ονόματά τους δίνοντάς τους έτσι τις φρούδες ελπίδες ότι θα επιστρέψει για να τους «τακτοποιήσει». Η Oxford street (Osu) ήταν γεμάτη κόσμο. Όχι σε διαφορετική μορφή από ότι τους βλέπεις στο καθημερινό λιοπύρι. Τα ίδια ρούχα, τα ίδια πράγματα φορτωμένα στο κεφάλι. Αυτό που διαφέρει είναι κάποιοι χώροι που είναι γεμάτοι με πλαστικά τραπέζια όπου ντόπιοι κάθονται και τρώνε. Κάποια στιγμή, πιο αργά, σηκώνονται και αρχίζουν τον χορό στην μέση του δρόμου υπό τους ρυθμούς της χαρωπής παραδοσιακής μουσικής τους, παραμορφωμένα και μπουκωμένα βγαλμένη από τα ηχεία ενός φορητού ευμεγέθους κασετοφώνου. Αυτό δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα στην κίνηση των αυτοκινήτων. Η κεντρική πλατεία με το μαύρο αστέρι είναι πολύ όμορφα φωταγωγημένη. Το JamesTown μάλλον ήταν καλύτερο το βράδυ καθώς δεν μπορούσες να διακρίνεις πολλά πράγματα. Ακολουθούμε την συμβουλή του Έλι (Λιβανέζος) και αποτραβιόμαστε από την επιθυμία μας να χωθούμε στα στενά, καθώς είναι μέρα κηδειών και οι συμπεριφορές των ντόπιων μπορεί να είναι απρόβλεπτες. Αλλαγή πορείας: LaPlaz. Αυτή την φορά προχωράμε ακόμα παραπέρα όπου φτάνουμε σε beachbarμε ζωντανή μουσική. Ο καλλιτέχνης το μόνο που πέτυχε ήταν τα ράστα αλλά Lenny Kravitz. Γιατί κατά τ άλλα μάλλον συγκαταλέγεται σε τρόπους βασανιστηρίων. Επιστροφή για ύπνο.

 

[kalspiros]

Από την προηγούμενη βραδιά ξέχασα να αναφερθώ στο Ψίτ roundabout (!!! Κατά κόσμο Akufo-Addo). Πήρε το όνομά του από την προσφώνηση «ψιτ». Μια πλατεία μετρίου μεγέθους όπου μετρήσαμε περίπου 10 ιερόδουλες να περιμένουν και να σου κάνουν σήμα να σταματήσεις. Το «Ψιτ» χρησιμοποιείται και από τις δύο πλευρές...

 

[renata]

ψιτ.......

 

[kalspiros]

Ανήθικες προτάσεις στο forum κυρίες και κύριοι.......

 

[ΕΡΣΗ]

Αυτές ως γνωστόν τις κάνω μόνον εγώ!
Ψιτ!

 

[malysa]

Πολύ γρήγορη η περιγραφή της εξόδου σας, Σπυρέτο....
κάτι μας κρύβει βρε παιδιά

 

[kalspiros]

Πολύ γρήγορη η περιγραφή της εξόδου σας, Σπυρέτο....
κάτι μας κρύβει βρε παιδιά

What happens in Ghana, stays in Ghana
(Ό,τι συμβαίνει στην Γκάνα, μένει στην γκάνα)

 

[kalspiros]

Obruni Vol2 - The Volta move

Κυριακή πρωί λοιπόν, αρχίζει η βόλτα προς την λίμνη Βόλτα. Η λίμνη είναι τεχνητή, το φράγμα κατασκευάστηκε από τον Nkrumah (ποιον άλλον?) και αυτή την στιγμή, είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη του κόσμου σε κάλυψη επιφάνειας ενώ η τέταρτη μεγαλύτερη σε χωρητικότητα υδάτων. Βρίσκεται ολόκληρη εντός Γκάνας. Ο δρόμος γνωστός ως την Tema ενώ μετά ξεκινάμε με το άγνωστο. Μέχρι να βγούμε από τις κατοικημένες περιοχές, οι εικόνες ίδιες: κάθε φανάρι ή διασταύρωση με κινούμενη αγορά, πλειάδα μαγαζιών δίπλα στο δρόμο και σε απόσταση περίπου 10 μέτρων χώματος, ροζ κοτόπουλα (!!! βαμμένα από τον εκάστοτε ιδιοκτήτη για να ξεχωρίζουν), μικρά κοντέινερ ως εστιατόρια (με διαφημιστική πινακίδα, μια κατσαρόλα φάτσα φόρα και ένα πλαστικό τραπέζι με 4 καρέκλες παράπλευρά του), μικρά κοντέινερ ως μαγαζάκια και αγορές. (οι αγορές σουβενίρ δεν υπάρχουν εδώ. Αυτές είναι μαζεμένες σε συγκεκριμένα σημεία της Ακκρά βλ. Spintex, Art center κ.α.) Μας πλησιάζουν τρεις νεαροί με χαρακιές στο πρόσωπο, ένας εκ των οποίων έφερε 8 από δαύτες (4 σε κάθε προφίλ). Τις κάνουν οι γονείς στα μωρά τους είτε επειδή ανήκουν σε συγκεκριμένη φυλή είτε ως αρίθμηση των χαμένων εγκυμοσύνων της μητέρας. Αν δηλαδή η μητέρα χάσει τρία παιδιά κατά την γέννα, το τέταρτο θα φέρει τρεις χαρακιές στο κάθε προφίλ. Οι συγκεκριμένοι πουλούσαν μεταξύ άλλων, σημαιάκια της αμερικάνικης σημαίας με τον Ομπάμα πάνω της.

Σε λίγο τελειώνουν τα σπίτια και μπαίνουμε σε ευπρεπέστατο δρόμος διπλής κατεύθυνσης με καινούρια ασφαλτικά, σωστή διαγράμμιση και άνετο φάρδος. Η βλάστηση όχι ιδιαίτερα οργιώδης. Μόνο σε κάποια τμήματα του δρόμου υπάρχουν ψηλά δέντρα με πυκνούς θάμνους που σε εμποδίζουν να δεις πιο πίσω. Χαμηλοί λόφοι ξεπροβάλουν στον ορίζοντα, πνιγμένοι στην χαμηλή βλάστηση. Κάποια απόκρημνα τμήματα τα αποκαλείς άνετα «ζούγκλες». Μη ξεχνάμε ότι περίπου το 75% των δασών και ζούγκλων της χώρας, έχουν αποψιλωθεί. Ξανά μπαίνουμε σε χωριουδάκια ίδια με εκείνα των περιχώρων της Ακκρά, ίδια με τα περισσότερα προάστια της Ακκρά. Atimpoku: σε αυτό το χωριό βρίσκεται η γέφυρα Volta όπως την βλέπετε στο φωτογραφικό άλμπουμ. Στο σημείο αυτό το ποτάμι είναι διάσπαρτο με νησάκια- αυτόνομες ζούγκλες. Στάση για φωτογραφίες, στάση για αναψυκτικό πάνω στην λίμνη σε παρακείμενο ξενοδοχείο όπου πιτσιρίκια με την βάρκα/ κορμός δέντρου τους μας προσεγγίζουν για να μας προσφέρουν βόλτα στο ποτάμι. Πιο μακριά στο πλάνο, κάφροι obruni με ταχύπλοα ακυρώνουν την όποια εικόνα αυθεντικότητας και ηρεμίας.. Δηλαδή αυτό επιθυμούν και έρχονται σε αυτή την άκρη του κόσμου (αν και εδώ είμαστε κέντρο)? Μια ρέπλικα της συνήθεις πραγματικότητάς τους? (once and for all: Obruni=Λευκοί). Οι πιτσιρικάδες απομακρύνονται μετά την αρνητική απάντηση, αφήνοντας μας όμως πέντε λουλούδια νούφαρου. Η συνέχεια του ταξιδιού φωτογραφημένη σου θυμίζει Ευρωπαϊκό επαρχιακό δρόμο. Πριν το φράγμα μας σταματάει για πέμπτη (έκτη-...) φορά η αστυνομία. Πάντα με ξεκάθαρη ευδιάθετη διάθεση να στα φάνε αλλά με ένα Έλι να τους μιλάει την γλώσσα τους, την γλυτώναμε (προς γνώσιν: 1 με 5 cedi είναι η μίζα αν και από προχθές που κόψανε και χαρτονομίσματα των 2 cedis μάλλον θα πάμε στα 2 με 5). Εντάξει κι εδώ, ανεβαίνουμε στο Volta Hotel με θέα το φράγμα και τον υδροηλεκτρικό σταθμό. Το ξενοδοχείο ευπρεπέστατο χωρίς ικανοποιητικό κλιματισμό. Άρα αποχωρούμε. Χανόμαστε για τα καλά στο Akosombo που θυμίζει προσφυγικό οικισμό. Τα καταφέρνουμε και οδεύουμε προς το φράγμα. Χωρίς να το καταλάβουμε βρισκόμαστε από πίσω του και εμπρός στην λίμνη Βόλτα. Στο λιμανάκι δεν μας περιμένει το καράβι καθώς αργήσαμε. Οδηγούμε ως την επόμενη αποβάθρα η οποία θυμίζει περισσότερο ιχθυοκαλλιέργεια. Με τα πολλά, κλείνουμε μια βάρκα να μας κάνει βόλτα στην λίμνη. Την καλέσανε από το δίπλα χωριό και σε λίγα λεπτά θα είναι μαζί μας. Ο Έλι ρωτάει καμιά δεκαριά φορές τον υπεύθυνο της συνεννόησης: έχει βενζίνη, φρόντισε μη μείνουμε στην μέση της λίμνης, έχει σίγουρα βενζίνη? Όλες οι απαντήσεις καταφατικές. Μετά από λίγα λεπτά, βαρκάκι στην μέση της λίμνης με μαυρούκο να κωπηλατεί προς το μέρος μας... μεταβολή!!

Πριν αφήσουμε την λίμνη, επισκεπτόμαστε ξενοδοχείο με παραλίμνιο ζωολογικό κήπο. Κροκόδειλοι, μαϊμούδες σε άθλια και λυπηρή κατάσταση, κάτι πουλιά, φίδια. Τέλος, από τα παράθυρα του αυτοκινήτου, φωτογραφίζουμε το πιο αυθεντικό αφρικάνικο χωριό που έχω δει ως τώρα (φώτο στο gallery). Τι να περιγράφω τώρα, δείτε: Χωριό στην Volta - Η φωτογραφική Gallery του TravelStories

Επιστροφή στην πόλη όπου γυρνάμε όλες τις αγορές της για μπιχλιμπίδια και σουβενίρ. Με τον Λιβανέζο μαζί, νομίζω πως δεν έχετε ουδεμία αμφιβολία ότι το παζάρι διαρκούσε τα 3/4 του χρόνου μας εκεί. Η λογική είναι η εξής: ότι σου πει το ρίχνεις στο 1/3 για να καταλήξεις στην μισή τιμή. Άλλες φορές δούλεψε, άλλες όχι. Το πολύ γέλιο το είχε που κατηγορούσε τους μαύρους ότι μας τα πουλάνε σε obruni τιμές!! «όχι, όχι δεν είναι obruni τιμές!!» απολογιόντουσαν! Στην αγορά: μάσκες από ξύλο, ψιλόλιγνα ανθρωπάρια, ζωγραφιές, πορτοκαλάδες Κεάν, μικρά ζώα,,, όπα! Rewind! Π-ο-ρ-τ-ο-κ-α-λ-α-δ-ε-ς ΚΕΑΝ??? Στην Γκάνα??? (η Κεάν είναι Κυπριακή εταιρία) Κι όμως ναι!! Δαιμόνιοι οι Κυπραίοι κυρίες και κύριοι!! Τελειώνουμε την μέρα με μεγάλη βόλτα στα ανατολικά προάστια και κυρίως γύρω από τις γραμμές του τρένου οι οποίες είναι ασφυκτικά τριγυρισμένες από μαγαζάκια, ανθρώπους και ζώα. Κάποιο απόγευμα τέσσερις με πέντε που έρχεται το τρένο, θα βρίσκομαι εκεί να φωτογραφίσω στιγμές που θυμίζουν Ινδίες.. εν καιρώ...

(πω πω αυτό το κομμάτι βγήκε μεγάλο)