delmem2233
Member
- Μηνύματα
- 392
- Likes
- 4.196
Τέλη Μαΐου που αγόρασα το εισιτήριο για το δεύτερο μέσα σε λίγους μήνες ταξίδι μου στη Μαλαισία, φανταζόμουν ότι το πρώτο κείμενό μου θα το έγραφα με μισή ντουζίνα γάτες τριγύρω μου σε κάποια συμπαθητική μονοκατοικία σε νοτιοανατολικό προάστιο της Κουάλα Λουμπούρ. Αν όχι εκεί, τότε σε κάποιο Old Town White Coffee (σούπερ πετυχημένη αλυσίδα καφέ-ρεστοράν που γεννήθηκε στην πόλη Ipoh, βόρεια της Κουάλα Λουμπούρ, και σήμερα έχει φθάσει να έχει κατακτήσει όλη τη χώρα. Η ιστορία του θυμίζει λίγο τα δικά μας τα Goody's). Κι αν ούτε εκεί, τότε στο καφέ του βιβλιοπωλείου Kinokuniya, στο ψηλότερο επίπεδο του εμπορικού κέντρου στη βάση των πύργων Petronas. Επίσης, όταν αγόρασα το εισιτήριο, είχα το διάστημα 25 Ιουνίου-3 Νοεμβρίου λίγο-πολύ... τακτοποιημένο. Παραμονή μέχρι 13 Ιουλίου στην Κουάλα Λουμπούρ, ταξιδάκι στην Καμπότζη μέχρι 1η Αυγούστου, πίσω στην KL, λίγες μέρες στη Σιγκαπούρη, ταξιδάκι στην Ινδονησία από τα μέσα Αυγούστου μέχρι αρχές Σεπτεμβρίου, πίσω στην KL, δωσ' του κι άλλο ταξιδάκι κάπου τον Σεπτέμβριο, κάπου αλλού τον Οκτώβριο, κι επιστροφή στην Θεσσαλονίκη αρχές Νοεμβρίου. Μια χαρά... Όπως όμως συμβαίνει συνήθως, η μοίρα έβαλε την παλάμη της στο μέτωπό μου, και σπρώχνοντάς με μου πέταξε ένα “ίσα ρε γατάκι που τα έχεις κι όλα κανονισμένα... Κι εμείς τι κάνουμε εδώ;...”, και μου τα έφερε όλα τούμπα. Το κείμενο τούτο το γράφω σε δωμάτιο νοσοκομείου στη Subang Jaya, την οποία μέχρι πριν από λίγες ημέρες την ήξερα όσο ξέρουν οι μελλοντικοί Μαλαισιανοί επισκέπτες της Θεσσαλονίκης τη... Σίνδο. Εκεί/εδώ είμαι. Στη... Σίνδο της Κουάλα Λουμπούρ, δηλαδή σε μία περιοχή μακριά από το κέντρο της πόλης, στην οποία για να βρεθεί τουρίστας πρέπει να έχει χαθεί (χωρίς παρεξήγηση, αν με διαβάζει κανείς από τη συμπαθή Σίνδο). Σίνδος μεν, με... μπόλικη από Μελενίκου δε. Διευκρίνηση για τους μη γνωρίζοντες: Μελενίκου = κατεξοχήν φοιτητόδρομος της Θεσσαλονίκης, σε απόσταση αναπνοής από τα πανεπιστήμια και το Σιντριβάνι. Η περιοχή όπου βρίσκεται το νοσοκομείο και το ξενοδοχείο στο οποίο έχω βρει στέγη τρεις ημέρες τώρα, είναι γεμάτο κολέγια, σφύζει από ζωή και νεαρόκοσμο, κάθε δεύτερο μαγαζί είναι φωτοτυπάδικο, και τα μαγαζιά ανάμεσα στα φωτοτυπάδικα είναι καφέ/μπαρ και φθηνά ρεστοράν.
Από δωμάτιο νοσοκομείου λοιπόν το πρώτο κείμενο του ταξιδιού. Όσο για τα κανονισμένα ταξίδια σε Καμπότζη και Ινδονησία, ας το θέσω έτσι: το να πάω στην Καμπότζη τον Ιούλιο, φαντάζει τόσο απίθανο όσο το να κατακτήσει το μουντιάλ η Σλοβακία (που λογικά απόψε κιόλας θα τα μαζέψει τα μπογαλάκια της και θα επιστρέψει σπίτι της, πιθανότατα έχοντας διασυρθεί από την Ολλανδία). Όσο για το ταξίδι του Αυγούστου στην Ινδονησία, είναι τόσο πιθανό όσο το να πάρει το κύπελλο η Ισπανία. Δύσκολο (πολύ) μεν, όχι όμως κι απίθανο. “Μεταξύ μας”, αυτή τη στιγμή λίγο με κόφτει πού θα πάω και πότε. Προέχουν άλλα πράγματα. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, στο νοσοκομείο δεν είμαι για δικό μου πρόβλημα, αλλά επειδή αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υγείας η Κουαλαλουμπουριανή φίλη μου.
Όσο για την αναφορά στο μουντιάλ, απαραίτητη, όχι επειδή είμαι (μετά από ενάμιση χρόνο χωρίς δουλειά, αναρωτιέμαι αν είμαι ακόμα) αθλητικογράφος και μεγάλωσα με μία μπάλα αγκαλιά, αλλά επειδή πρέπει να είμαι στο πνεύμα του τόπου απ' όπου γράφω. Και πιστέψτε με, η Μαλαισία είναι Football Crazy, με τα πρώτα γράμματα κεφαλαία. Πέρασα εδώ το μεγαλύτερο διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου και Μαΐου, φέτος, οπότε τις τεράστιες οθόνες σε ΚΑΘΕ μπαράκι και ρεστοράν, λόγω μουντιάλ, τις περίμενα. Τα ξενύχτια των ντόπιων (το παιχνίδι που στην Ελλάδα αρχίζει στις εννιά και μισή το βράδυ, εδώ αρχίζει δύο και μισή μετά τα μεσάνυχτα) τα περίμενα. Αυτό όμως που είδα χθες στο πρωτοσέλιδο της κινεζικής εφημερίδας στην οποία δουλεύει η φίλη μου, δεν το περίμενα... Πρόκειται για πολιτική εφημερίδα, όχι αθλητική, όμως το όνομά της στο πρωτοσέλιδο πλαισιώνεται από το έμβλημα του μουντιάλ της Νότιας Αφρικής, από μία φωτογραφία του κυπέλλου, κι από μία μπάλα. Αυτό όμως δεν είναι τίποτα... Τέσσερις Κινέζες “μασατζούδες” συνελήφθησαν προχθές και όπως τις πήγαιναν στο αστυνομικό τμήμα, φωτογράφοι τις τραβούσαν φωτογραφίες. Η μία από τις τέσσερις εκνευρίστηκε, κατέβασε το παντελόνι της, κι έδειξε στους φωτογράφους τον... πισινό της. Η φωτογραφία “έπαιξε” πρωτοσέλιδο, βασικό θέμα παρακαλώ, όμως στο σημείο της... εεεε... “χαραμάδας”, ο διευθυντής της εφημερίδας έβαλε την εικόνα μίας μπάλας “Jabulani” (επίσημη μπάλα του μουντιάλ), γιατί δεν μπορούσε να δημοσιεύσει φωτογραφία με τα οπίσθια γυναίκας φόρα παρτίδα στο πρωτοσέλιδο. Από τους αμέτρητους τρόπους που είχε για να καλύψει το σημείο του... πωπού, εκείνος επέλεξε μία μπάλα του μουντιάλ!!! Τόσο τρελοί είναι οι Μαλαισιανοί για το ποδόσφαιρο και το Παγκόσμιο Κύπελλο...
Λόγω της... κατάστασης, είπα να μην γράψω, όμως ανέκαθεν το γράψιμο μου έκανε καλό, κι η αλήθεια είναι ότι μετανιώνω σαν σκυλί που δεν έγραψα ούτε μία λέξη από τον Ιανουάριο μέχρι μέσα Μαΐου, όσο δηλαδή ήμουν σε Μαλαισία, Βιετνάμ, Ταϊλάνδη και Ινδονησία. Κουτσά-στραβά κάνω σήμερα μια αρχή, και... βλέπουμε.
Χαιρετίσματα σε όλους, κι ελπίζω αύριο κιόλας να γράψω από εκείνη τη... συμπαθητική μονοκατοικία στα νοτιοανατολικά της Κουάλα Λουμπούρ, με τα γατιά της φίλης μου να τρίβονται στα πόδια μου...
Από δωμάτιο νοσοκομείου λοιπόν το πρώτο κείμενο του ταξιδιού. Όσο για τα κανονισμένα ταξίδια σε Καμπότζη και Ινδονησία, ας το θέσω έτσι: το να πάω στην Καμπότζη τον Ιούλιο, φαντάζει τόσο απίθανο όσο το να κατακτήσει το μουντιάλ η Σλοβακία (που λογικά απόψε κιόλας θα τα μαζέψει τα μπογαλάκια της και θα επιστρέψει σπίτι της, πιθανότατα έχοντας διασυρθεί από την Ολλανδία). Όσο για το ταξίδι του Αυγούστου στην Ινδονησία, είναι τόσο πιθανό όσο το να πάρει το κύπελλο η Ισπανία. Δύσκολο (πολύ) μεν, όχι όμως κι απίθανο. “Μεταξύ μας”, αυτή τη στιγμή λίγο με κόφτει πού θα πάω και πότε. Προέχουν άλλα πράγματα. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, στο νοσοκομείο δεν είμαι για δικό μου πρόβλημα, αλλά επειδή αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υγείας η Κουαλαλουμπουριανή φίλη μου.
Όσο για την αναφορά στο μουντιάλ, απαραίτητη, όχι επειδή είμαι (μετά από ενάμιση χρόνο χωρίς δουλειά, αναρωτιέμαι αν είμαι ακόμα) αθλητικογράφος και μεγάλωσα με μία μπάλα αγκαλιά, αλλά επειδή πρέπει να είμαι στο πνεύμα του τόπου απ' όπου γράφω. Και πιστέψτε με, η Μαλαισία είναι Football Crazy, με τα πρώτα γράμματα κεφαλαία. Πέρασα εδώ το μεγαλύτερο διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου και Μαΐου, φέτος, οπότε τις τεράστιες οθόνες σε ΚΑΘΕ μπαράκι και ρεστοράν, λόγω μουντιάλ, τις περίμενα. Τα ξενύχτια των ντόπιων (το παιχνίδι που στην Ελλάδα αρχίζει στις εννιά και μισή το βράδυ, εδώ αρχίζει δύο και μισή μετά τα μεσάνυχτα) τα περίμενα. Αυτό όμως που είδα χθες στο πρωτοσέλιδο της κινεζικής εφημερίδας στην οποία δουλεύει η φίλη μου, δεν το περίμενα... Πρόκειται για πολιτική εφημερίδα, όχι αθλητική, όμως το όνομά της στο πρωτοσέλιδο πλαισιώνεται από το έμβλημα του μουντιάλ της Νότιας Αφρικής, από μία φωτογραφία του κυπέλλου, κι από μία μπάλα. Αυτό όμως δεν είναι τίποτα... Τέσσερις Κινέζες “μασατζούδες” συνελήφθησαν προχθές και όπως τις πήγαιναν στο αστυνομικό τμήμα, φωτογράφοι τις τραβούσαν φωτογραφίες. Η μία από τις τέσσερις εκνευρίστηκε, κατέβασε το παντελόνι της, κι έδειξε στους φωτογράφους τον... πισινό της. Η φωτογραφία “έπαιξε” πρωτοσέλιδο, βασικό θέμα παρακαλώ, όμως στο σημείο της... εεεε... “χαραμάδας”, ο διευθυντής της εφημερίδας έβαλε την εικόνα μίας μπάλας “Jabulani” (επίσημη μπάλα του μουντιάλ), γιατί δεν μπορούσε να δημοσιεύσει φωτογραφία με τα οπίσθια γυναίκας φόρα παρτίδα στο πρωτοσέλιδο. Από τους αμέτρητους τρόπους που είχε για να καλύψει το σημείο του... πωπού, εκείνος επέλεξε μία μπάλα του μουντιάλ!!! Τόσο τρελοί είναι οι Μαλαισιανοί για το ποδόσφαιρο και το Παγκόσμιο Κύπελλο...
Λόγω της... κατάστασης, είπα να μην γράψω, όμως ανέκαθεν το γράψιμο μου έκανε καλό, κι η αλήθεια είναι ότι μετανιώνω σαν σκυλί που δεν έγραψα ούτε μία λέξη από τον Ιανουάριο μέχρι μέσα Μαΐου, όσο δηλαδή ήμουν σε Μαλαισία, Βιετνάμ, Ταϊλάνδη και Ινδονησία. Κουτσά-στραβά κάνω σήμερα μια αρχή, και... βλέπουμε.
Χαιρετίσματα σε όλους, κι ελπίζω αύριο κιόλας να γράψω από εκείνη τη... συμπαθητική μονοκατοικία στα νοτιοανατολικά της Κουάλα Λουμπούρ, με τα γατιά της φίλης μου να τρίβονται στα πόδια μου...
