underwater
Member
- Μηνύματα
- 2.857
- Likes
- 13.051
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημέρα 1η: Επεισοδιακή άφιξη
- Ημέρα 2η (μέρος πρώτο): Boat trip στις Ilhas Desertas
- Ημέρα 2η (μέρος δεύτερο): Φεστιβάλ στο São Vicente και η απομυθοποίηση του couchsurfing
- Ημέρα 3η: Πεζοπορία στις levadas: κοιλάδα Rabaçal, Risco και 25 Fontes
- Ημέρα 4η: Βολτάροντας στην όμορφη Funchal και το ορεινό Monte
- Ημέρα 5η: περιήγηση στη δυτική πλευρά του νησιού και βολτούλα στη Funchal
- Ημέρα 6η: Funchal και πέριξ
- Ημέρα 7η: Μελαγχολική επιστροφή
Πρέπει να ομολογήσω ότι για τη Μαδέρα πρωτοδιάβασα μόλις πριν ένα χρόνο, σε ένα ταξιδιωτικό αφιέρωμα του Αθηνοράματος. Μέχρι να καταλάβω πού είναι και σε ποιά χώρα ανήκει πέρασε αρκετή ώρα! Όταν εν τέλει ολοκλήρωσα την ανάγνωση και όντας μαγεμένη από τις φωτογραφίες απλά μονολόγησα «εγώ εδώ θέλω να πάω»! Βέβαια στο μυαλό μου οι προτεραιότητες ήταν άλλες, πιο μακρινές και «εξωτικές». Αλλά οι περιορισμοί στο φετινό καλοκαιρινό μου budget και η αναζήτηση ενός ιδιαίτερου αλλά προσιτού προορισμού για μια φυσιολάτρη solo traveller έκαναν την προοπτική της Μαδέρας ακόμα πιο δελεαστική! Και όντως, δεν μετάνιωσα στιγμή!
Λίγα λόγια για τη Μαδέιρα: αποτελεί ένα από τα νησιά της περιοχής της Μακαρονησίας (Macaronesia), μαζί με τις Αζόρες, τα Κανάρια Νησιά, τα Νησιά Selvagens και το Πράσινο Ακρωτήριο. Βρίσκεται στον Ατλαντικό ωκεανό και συγκεκριμένα περίπου 600 χλμ από τις ακτές του Μαρόκου. Πρόκειται για ηφαιστειογενές νησί (όπως άλλωστε ισχύει για όλη την Μακαρονησία), με εντυπωσιακά τοπία και έντονες εναλλαγές. Ανήκει διοικητικά στην Πορτογαλία, μολαταύτα αποτελεί αυτόνομη επαρχία με δικό της Κοινοβούλιο (συνδυαστικά με το πορτογαλικό). Από τη στιγμή που το νησί απέκτησε την αυτονομία του το 1976 αναπτύχθηκε ιδιαιτέρως, καθώς έλαβαν χώρα πολλά έργα, κατά βάση μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων. Ένα από τα σήματα-κατατεθέν του είναι άλλωστε τα άπειρα τούνελ που έχουν σκάψει τους ηφαιστειογενείς βράχους στο εσωτερικό του για τη γρηγορότερη κάλυψη των αποστάσεων μέσω σύγχρονων αυτοκινητοδρόμων. Η μαγεία βέβαια βρίσκεται στους παλιούς περιφερειακούς δρόμους, από τους οποίους μπορεί κανείς να απολαύσει περισσότερο το εντυπωσιακό φυσικό τοπίο. Γενικότερα πάντως, η Μαδέρα (και κυρίως η πρωτεύουσα Funchal) δίνει μια εικόνα ευημερίας, καλής συντήρησης και ασφάλειας.
Οι κάτοικοι της Μαδέρας είναι ιδιαίτερα περήφανοι για το νησί τους, το οποίο, από ό, τι με πληροφόρησαν ενθουσιωδώς, εικάζεται ότι πρόκειται για την περίφημη «Ατλαντίδα» της αρχαιότητας. Αρκετοί δε από αυτούς δεν θεωρούν εαυτούς Πορτογάλους, αλλά Μαδεριανούς, κάνοντας λόγο για πολιτισμικές, γλωσσικές και ποικίλες άλλες διαφορές σε σχέση με τη mainland Πορτογαλία. Θα πρέπει πάντως να αναφερθεί ότι η Μαδέρα επρόκειτο για ακατοίκητο νησί πριν το αποικήσουν οι Πορτογάλοι το 1418.
Το κλίμα της Μαδέιρας είναι πολύ ήπιο, κάτι που την καθιστά θελκτικό προορισμό καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Παρ’ όλα αυτά ο καιρός αλλάζει συνέχεια μέσα στη μέρα. Το λιοπύρι δίνει τη θέση του στη συννεφιά και εκείνη στη βροχή! Έχει επίσης αρκετή υγρασία. Στα πιο ορεινά σημεία η ομίχλη κάνει συχνότατες εμφανίσεις, δημιουργώντας μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα.
Ο τουρισμός είναι επίσης ήπιος και σε καμία περίπτωση δεν διαβρώνει το χαρακτήρα του νησιού (εκτός ίσως από την περιοχή που βρίσκονται τα μεγάλα ξενοδοχεία της Funchal, αλλά και πάλι δεν μιλάμε για τερατώδεις καταστάσεις όπως συμβαίνει σε άλλους προορισμούς). Η πλειοψηφία των επισκεπτών προερχόταν από τη Γερμανία και τη Γαλλία, ενώ είδα και αρκετούς Ρώσους, Αμερικανούς, Πολωνούς, ακόμα και Ρουμάνους! Έλληνες πάλι ούτε για δείγμα (όχι ότι με χάλασε). Κάποιοι ντόπιοι μου είπαν ότι δεν είχαν ξαναγνωρίσει Ελληνίδα! Το είδος των επισκεπτών ήταν κυρίως ζευγάρια και οικογένειες, χωρίς όμως να λείπουν και μικρές παρέες και solo travellers. Παρ’ όλα αυτά, σε αντίθεση με τα γειτονικά Κανάρια, κάποιος που επιθυμεί πιο έντονες καταστάσεις μάλλον θα απογοητευτεί. Στη Μαδέρα πας καθαρά για τη φύση της και αυτή είναι που θα σε βγάλει ασπροπρόσωπο!
Προσωπικά γι’ αυτή τη φύση επισκέφτηκα το νησί και ειλικρινά τις μέρες που έμεινα εκεί αισθάνθηκα ότι βρισκόμουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Τη μία να κοιτάω δελφίνια και να κολυμπάω στα νερά του Ατλαντικού, την άλλη να περπατάω στους μαύρους βράχους των Ilhas Desertas ή να κάνω πεζοπορία πλάι στις περίφημες levadas προσεγγίζοντας καταρράκτες! Σε άλλες περιπτώσεις να κοιτάζω από ψηλά το άγριο σκηνικό και την απεραντοσύνη του Ατλαντικού ή να κάνω σαν παιδί στις περίφημες φυσικές πισίνες που έχει δημιουργήσει η λάβα στο Porto Moniz! Να μην μιλήσω για τα όμορφα χωριουδάκια (άλλα ψαράδικα, άλλα ορεινά) ή για τους εντυπωσιακούς τροπικούς κήπους! Και μέσα σε όλα αυτά μια όμορφη και πολιτισμένη πόλη, η Funchal, που χαίρεσαι να την περπατάς και να ανακαλύπτεις τις γωνιές της!
Αναμείνατε τις λεπτομέρειες!
Λίγα λόγια για τη Μαδέιρα: αποτελεί ένα από τα νησιά της περιοχής της Μακαρονησίας (Macaronesia), μαζί με τις Αζόρες, τα Κανάρια Νησιά, τα Νησιά Selvagens και το Πράσινο Ακρωτήριο. Βρίσκεται στον Ατλαντικό ωκεανό και συγκεκριμένα περίπου 600 χλμ από τις ακτές του Μαρόκου. Πρόκειται για ηφαιστειογενές νησί (όπως άλλωστε ισχύει για όλη την Μακαρονησία), με εντυπωσιακά τοπία και έντονες εναλλαγές. Ανήκει διοικητικά στην Πορτογαλία, μολαταύτα αποτελεί αυτόνομη επαρχία με δικό της Κοινοβούλιο (συνδυαστικά με το πορτογαλικό). Από τη στιγμή που το νησί απέκτησε την αυτονομία του το 1976 αναπτύχθηκε ιδιαιτέρως, καθώς έλαβαν χώρα πολλά έργα, κατά βάση μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων. Ένα από τα σήματα-κατατεθέν του είναι άλλωστε τα άπειρα τούνελ που έχουν σκάψει τους ηφαιστειογενείς βράχους στο εσωτερικό του για τη γρηγορότερη κάλυψη των αποστάσεων μέσω σύγχρονων αυτοκινητοδρόμων. Η μαγεία βέβαια βρίσκεται στους παλιούς περιφερειακούς δρόμους, από τους οποίους μπορεί κανείς να απολαύσει περισσότερο το εντυπωσιακό φυσικό τοπίο. Γενικότερα πάντως, η Μαδέρα (και κυρίως η πρωτεύουσα Funchal) δίνει μια εικόνα ευημερίας, καλής συντήρησης και ασφάλειας.
Οι κάτοικοι της Μαδέρας είναι ιδιαίτερα περήφανοι για το νησί τους, το οποίο, από ό, τι με πληροφόρησαν ενθουσιωδώς, εικάζεται ότι πρόκειται για την περίφημη «Ατλαντίδα» της αρχαιότητας. Αρκετοί δε από αυτούς δεν θεωρούν εαυτούς Πορτογάλους, αλλά Μαδεριανούς, κάνοντας λόγο για πολιτισμικές, γλωσσικές και ποικίλες άλλες διαφορές σε σχέση με τη mainland Πορτογαλία. Θα πρέπει πάντως να αναφερθεί ότι η Μαδέρα επρόκειτο για ακατοίκητο νησί πριν το αποικήσουν οι Πορτογάλοι το 1418.
Το κλίμα της Μαδέιρας είναι πολύ ήπιο, κάτι που την καθιστά θελκτικό προορισμό καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Παρ’ όλα αυτά ο καιρός αλλάζει συνέχεια μέσα στη μέρα. Το λιοπύρι δίνει τη θέση του στη συννεφιά και εκείνη στη βροχή! Έχει επίσης αρκετή υγρασία. Στα πιο ορεινά σημεία η ομίχλη κάνει συχνότατες εμφανίσεις, δημιουργώντας μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα.
Ο τουρισμός είναι επίσης ήπιος και σε καμία περίπτωση δεν διαβρώνει το χαρακτήρα του νησιού (εκτός ίσως από την περιοχή που βρίσκονται τα μεγάλα ξενοδοχεία της Funchal, αλλά και πάλι δεν μιλάμε για τερατώδεις καταστάσεις όπως συμβαίνει σε άλλους προορισμούς). Η πλειοψηφία των επισκεπτών προερχόταν από τη Γερμανία και τη Γαλλία, ενώ είδα και αρκετούς Ρώσους, Αμερικανούς, Πολωνούς, ακόμα και Ρουμάνους! Έλληνες πάλι ούτε για δείγμα (όχι ότι με χάλασε). Κάποιοι ντόπιοι μου είπαν ότι δεν είχαν ξαναγνωρίσει Ελληνίδα! Το είδος των επισκεπτών ήταν κυρίως ζευγάρια και οικογένειες, χωρίς όμως να λείπουν και μικρές παρέες και solo travellers. Παρ’ όλα αυτά, σε αντίθεση με τα γειτονικά Κανάρια, κάποιος που επιθυμεί πιο έντονες καταστάσεις μάλλον θα απογοητευτεί. Στη Μαδέρα πας καθαρά για τη φύση της και αυτή είναι που θα σε βγάλει ασπροπρόσωπο!
Προσωπικά γι’ αυτή τη φύση επισκέφτηκα το νησί και ειλικρινά τις μέρες που έμεινα εκεί αισθάνθηκα ότι βρισκόμουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Τη μία να κοιτάω δελφίνια και να κολυμπάω στα νερά του Ατλαντικού, την άλλη να περπατάω στους μαύρους βράχους των Ilhas Desertas ή να κάνω πεζοπορία πλάι στις περίφημες levadas προσεγγίζοντας καταρράκτες! Σε άλλες περιπτώσεις να κοιτάζω από ψηλά το άγριο σκηνικό και την απεραντοσύνη του Ατλαντικού ή να κάνω σαν παιδί στις περίφημες φυσικές πισίνες που έχει δημιουργήσει η λάβα στο Porto Moniz! Να μην μιλήσω για τα όμορφα χωριουδάκια (άλλα ψαράδικα, άλλα ορεινά) ή για τους εντυπωσιακούς τροπικούς κήπους! Και μέσα σε όλα αυτά μια όμορφη και πολιτισμένη πόλη, η Funchal, που χαίρεσαι να την περπατάς και να ανακαλύπτεις τις γωνιές της!
Αναμείνατε τις λεπτομέρειες!
Attachments
-
352,2 KB Προβολές: 146
Last edited: